Οι πιο κωμικοί αποκλεισμοί της εθνικής Αγγλίας

Το κλασικό, πια, αστείο με την εθνική Αγγλίας την εποχή της ευρυζωνικότητας, ίσως το πρώτο που έγινε viral από τη στιγμή που εμφανίστηκε ο όρος, είναι η φωτογραφία που απεικονίζει τους διεθνείς να κατεβαίνουν από το αεροπλάνο στη Βραζιλία, στο πλαίσιο του Παγκόσμιου Κυπέλλου 2014. Αναφέρεται στη λεζάντα του στιγμιότυπου: “Περίμενέ μας… Δεν θα αργήσουμε”. Υπάρχει και μία παραλλαγή, με τον πιλότο να λέει “να κλείσω τη μηχανή ή να σας περιμένω;”

Κοντεύει μισός αιώνας από το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1970. Στις 14 Ιουνίου θα κλείσουν 50 χρόνια από τότε που η Δυτική Γερμανία ανέτρεψε το εις βάρος της 0-2 στο ‘Νόου Καμπ’ της Λεόν στο Μεξικό και προκρίθηκε στον ημιτελικό του τουρνουά. Κι αν για τα ‘πάντσερ’ αυτό το παιχνίδι δεν ήταν ακριβώς η έναρξη του μύθου της ομάδας που δεν τα παρατάει ποτέ (μίας ιστορίας βασισμένης σε αληθινά γεγονότα), για τους Άγγλους αυτός ο αποκλεισμός σηματοδότησε την έναρξη μίας σειράς από ιλαροτραγικές καταστάσεις, που όλες είχαν το ίδιο αποτέλεσμα: τον αποκλεισμό τους.

Δεν είναι άγνωστος τόπος το “φέτος είναι η χρονιά της”, μία επωδός που απαντάται για την εθνική ομάδα κάθε φορά που παίζει σε μεγάλη διοργάνωση. Το φλέγμα με το οποίο το ποδοσφαιρικό περιβάλλον ‘αγκαλιάζει’ την εθνική είναι μνημείο σαρκασμού. Ελάχιστες είναι οι φορές που οι Άγγλοι, σε αντίθεση με τα αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα των λατινοαμερικανικών χωρών, αντιδρούν σπασμωδικά σε μία αποτυχία. Το παράδειγμα του 2007, με την προτροπή ταμπλόιντ στον Φάμπιο Καπέλο, την επομένη της μέρας που προσλήφθηκε, να μην κρατάει ομπρέλα όταν σηκώνεται από τον πάγκο κατά τη διάρκεια παιχνιδιού κι ενώ βρέχει, είναι μία ένδειξη που πληροί τις προϋποθέσεις για την ασφάλεια του λόγου. Η προειδοποίηση αφορούσε σε ό,τι είχε γίνει 3 μέρες πριν, όταν ο Στιβ Μακλάρεν είχε σηκωθεί από τον πάγκο του στο ιστορικό ματς του ‘Γουέμπλεϊ’ με την Κροατία, κρατώντας μία ομπρέλα με τα χρώματα της εθνικής. Αυτή η κομψευόμενη κίνηση ουδόλως εκτιμήθηκε από τους συμπατριώτες του, τουναντίον οδήγησε σε σάτιρα ως τελευταίας στιγμής, κυρίως διότι η ήττα σε εκείνο το παιχνίδι οδήγησε στον αποκλεισμό για την τελική φάση του Euro 2008.

Η απόπειρα να μπουν σε μία σειρά (ανάλογα με τη σπουδαιότητά τους και προφανώς τη γνώμη του υπογράφοντα, πάνω αριστερά) οι σπουδαίες στιγμές στην Αγγλία δεν είναι ατυχής χρονικά. Έρχεται λίγο πριν από τον ημιτελικό με τη Γερμανία στο Euro 1996, το οποίο καλύπτει μέσω rewatch αυτήν τη στιγμή το Contra.gr. Ως εκ τούτου, το συγκεκριμένο παιχνίδι θα μείνει εκτός βαθμολόγησης. Το ίδιο συμβαίνει και με το 1-0 των ΗΠΑ στο Παγκόσμιο Κύπελλο 1950 στη Βραζιλία, όταν ο Γουόλτερ Γουίντερμποτομ, θεωρώντας κερδισμένο το ματς της 29ης Ιουνίου στο ‘Ιντεπεντένσια’ του Μπέλο Οριζόντε, αποφασίζει να αφήσει εκτός τον Στάνλεϊ Μάθιους, μία εποχή που δεν υπήρχαν αλλαγές. Η ‘Daily Express’ είχε γράψει στην προαναγγελία της “θα ήταν δίκαιο να δώσουμε 3 γκολ χάντικαπ στους Αμερικανούς”, ενώ υπάρχει και ο θρύλος (που δεν προκύπτει από κάπου ότι ισχύει) με το φαξ που στάλθηκε σε γραφεία εφημερίδας με το σκορ, το οποίο δεν πίστεψε ο διευθυντής της κι έτσι την επόμενη μέρα βγήκε με το ‘Αγγλία-ΗΠΑ 10-1’. Αλλά, παρά την αληθοφάνειά της, μάλλον πρόκειται για αποκύημα φαντασίας.

2006: Αγγλία-Πορτογαλία, προημιτελικός Παγκόσμιου Κυπέλλου

Είναι στην 1η θέση διότι έχουν γίνει… όλα την 1η Ιουλίου 2006, στο Γκελζενκίρχεν, για τα προημιτελικά. Ο Ντέιβιντ Μπέκαμ τραυματίζεται στο μισάωρο, ο Κριστιάνο Ρονάλντο γίνεται ο ‘μεγάλος ρουφιάνος’, καταδίδοντας τον συμπαίκτη του στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ Γουέιν Ρούνεϊ για κλωτσιά στον Ρικάρντο Καρβάλιο στο 62′, με τον Οράσιο Ελισόντο να του δείχνει κόκκινη κάρτα, οι Άγγλοι κρατάνε κλασικά και… ανδρειωμένα στις αντίξοες συνθήκες και ο Σβεν Γκόραν Έρικσον βάζει στο 119′ τον Τζέιμι Κάραχερ για να εκτελέσει πέναλτι στη διαδικασία. Ο αμυντικός της Λίβερπουλ εκτελεί πρώτος και αστοχεί και το ίδιο συμβαίνει με τους Στίβεν Τζέραρντ και Φρανκ Λάμπαρντ. Ο μόνος που ευστοχεί είναι ο Όουεν Χάργκριβς, ο οποίος είναι… Καναδός! Οι Πορτογάλοι νικούν 3-1 στο 5ο πέναλτι, αφού έχουν χάσει επίσης δύο, με τον Ρονάλντο να εκτελεί τελευταίος και η σπέκουλα των επόμενων ημερών στον αγγλικό Τύπο αφορά στο πώς θα επιστρέψει στις προπονήσεις της Γιουνάιτεντ και αν θα γίνεται να είναι ξανά συμπαίκτης με τον Ρούνεϊ.

1986: Αγγλία-Αργεντινή, προημιτελικός Παγκόσμιου Κυπέλλου

Είναι το παιχνίδι που συνέβαλε περισσότερο από όλα στην κοινή πεποίθηση ότι ο Ντιέγκο Μαραντόνα κατέκτησε το τρόπαιο… μόνος του για την Αργεντινή. Το χέρι στο 51′ και το σόλο στο 55′ (δύο φάσεις χιλιοειδωμένες όσο οποιαδήποτε άλλη στην ποδοσφαιρική ιστορία) έδωσε στην ικανότητά του μυθικές υποστάσεις και δικαίως. Η Αγγλία μείωσε στο 81′ με τον Γκάρι Λίνεκερ, αλλά δεν κατάφερε άλλο από το να ηττηθεί 1-2 στο παιχνίδι της 22ης Ιουνίου στο ‘Αζτέκα’ του Μεξικού. Ο Μαραντόνα έγινε ο θεός, μετά την περίφημη δήλωσή του, ενώ ο Μίτσελ, τότε παίκτης της Ρεάλ Μαδρίτης και 28 χρόνια αργότερα προπονητής του Ολυμπιακού, είχε ομολογήσει ότι στο ξενοδοχείο που η εθνική Ισπανίας παρακολουθούσε το παιχνίδι, ο ίδιος κι οι συμπαίκτες του γελούσαν κάτω από τα μουστάκια τους, βλέποντας να παθαίνει τέτοια νίλα μία καθώς πρέπει ομάδα. Ήταν η επιτομή του ‘τσογλανισμού’, που επιπλέον ήρθε 4 χρόνια μετά τον πόλεμο για τα Φόκλαντς κι έναν χρόνο μετά το ‘Χέιζελ’, ρίχνοντας τη χώρα σε μια μίνι κατάθλιψη σε ό,τι αφορά το ποδόσφαιρο.

1998: Αγγλία-Αργεντινή, φάση των 16 Παγκόσμιου Κυπέλλου

Αυτή εδώ είναι η μία φορά που οι Άγγλοι δημοσιογράφοι ξέφυγαν και ο λόγος έχει ονοματεπώνυμο: Ντέιβιντ Μπέκαμ. Το αληθινό πρόβλημα με τον ‘Μπεκς’ ήταν ότι δεν μπορούσες να του προσάψεις κάτι. Δεν υπήρχε ένα κοινό μυστικό το οποίο θα μπορούσε να αιωρείται ως εκβιασμός, ώστε τα Μέσα να προστατεύονται από την οργή τους. Ούτε φακίδες στα μάγουλα ούτε κόκκινη μύτη ούτε σπασμένα δόντια. Ήταν ασύλληπτα όμορφος, τα ξανθά μαλλιά του ήταν μια διαρκής άνοιξη, μια σειρά από ηλιόλουστες μέρες και ποδηλατάδα στο Χάιντ Παρκ, έπαιζε σε μία από τις πιο διάσημες ομάδες του κόσμου, τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, και τα είχε με την ‘Posh Spice’, τη Βικτόρια Άνταμς, μέλος του πιο επιτυχημένου συγκροτήματος κοριτσιών στην ιστορία. Δεν ήταν μέρος της ποπ κουλτούρας, ήταν η ποπ κουλτούρα.

Δεν έπαιξε στο ματς με την Τυνησία, το 2-0 της πρεμιέρας του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1998, μπήκε αλλαγή στο παιχνίδι με τη Ρουμανία, στις 22 Ιουνίου στην Τουλούζ (όπου η Αγγλία έχασε 1-2 με το γκολ του Νταν Πετρέσκου στο 90′, κρατήστε το) και ο Γκλεν Χοντλ τον ξεκίνησε, επιτέλους, βασικό στο παιχνίδι με την Κολομβία, στο ‘Φελίξ Μπολάρ’ της Λανς στις 26 Ιουνίου, όπου ‘κλείδωσε’ την πρόκριση στους ’16’ με ένα χτύπημα φάουλ στο 29′.

Και μετά ήρθαν η Αργεντινή και μια αισώπεια αλληγορία, η οποία ήταν άρτι βαπτισθείσα στα νερά της Εκκλησίας των Χαμινιών: ο Ντιέγκο Σιμεόνε στοιχηματίζω ότι πολύ θα ήθελε να του ανοίξει μια τρύπα με γροθιά ανάμεσα στα φρύδια. Αλλά, όντας ‘Τσόλο’, ένα δεκάρι που έγινε κεντρικός μέσος-στρατηλάτης, του την έστησε στο ‘Ζοφρουά Γκισάρ’ κι έτσι ο Μπέκαμ παρέμεινε… Wannabe. Η αποβολή του στο 47′, αποτέλεσμα ξεκάθαρης προβοκάτσιας, ήταν τόσο ανόητη που έγινε μπροστά στα μάτια του Κιμ Μίλτον Νίλσεν, δεν είχε τσεκάρει καν πού βρισκόταν ο Δανός.

Το ξέσπασμα των εφημερίδων ήταν αξιομνημόνευτο, αφού η εκδήλωση θυμού γι’ αυτόν τον αποκλεισμό ήταν ασυνήθιστη. Το ’10 HEROIC LIONS ONE STUPID BOY’ της ‘Mirror’ παραμένει μια υπέροχη στιγμή, σχεδόν αναντικατάστατη. Η σελίδα με τα βελάκια, τους στόχους και το πρόσωπό του στο κέντρο, ένα μαυροκωμικό κειμήλιο. Η προειδοποίηση να μην επιστρέψει στην Αγγλία, τον έστειλε στις ΗΠΑ και την αγκαλιά της Posh, η οποία περιόδευε με τις υπόλοιπες τσούπρες. Σιγά σιγά, συγχωρέθηκε. Άλλωστε, σαν κι αυτόν δεν υπήρξε, ούτε υπάρχει κάποιος στο έθνος.

1990: Αγγλία-Δυτική Γερμανία, ημιτελικός Παγκόσμιου Κυπέλλου

Πριν καν συναντηθούν οι τρεις τενόροι, το BBC χρησιμοποιούσε σαν σήμα της εκπομπής γι’ αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο το ‘Nessun Dorma’, που παρ’ ότι είναι τόσο γνωστό, μπορεί φευγαλέα η εντολή που θα δοθεί από τον εγκέφαλο είναι η εικόνα του Κλαούντιο Ρανιέρι να κλαίει δίπλα στον υ-πέ-ρο-χο τυφλό τενόρο Αντρέα Μποτσέλι, στο ‘King Power’, το 2016. Οι Άγγλοι είχαν όντως πιθανότητες: απέκλεισαν το Βέλγιο με το φανταστικό γυριστό του Ντέιβιντ Πλατ στο 119′, το Καμερούν στην παράταση με τα δύο πέναλτι του Λίνεκερ και ήταν καλύτερη στον ημιτελικό με την ομάδα του Φραντς Μπεκενμπάουερ. Όλα μα όλα σε αυτό το ματς είναι θρυλικά: η κόντρα του Πολ Πάρκερ στο φάουλ του Αντρέας Μπρέμε, με την αναπήδηση να ‘κρεμάει’ τον Πίτερ Σίλτον. Η σέντρα του ‘μοιραίου’ Άγγλου και η γκάφα του Κλάους Άουγκεντάλερ για την ισοφάριση του Λίνεκερ. Η κίτρινη κάρτα του καλτ Πολ Γκασκόιν στο 99′ και το επιτόπου κλάμα, επειδή θα έχανε τον τελικό. Το δοκάρι του Κρις Χοντλ στο 105′ (το οποίο, ωστόσο, ‘ισοφάρισε’ λίγο αργότερα ο Γκουίντο Μπούχβαλντ) και, βέβαια, το πέναλτι άουτ του τελευταίου, αφού ο Μπόντο Ίλγκνερ είχε πιάσει με τα πόδια την αμέσως προηγούμενη προσπάθεια του Στούαρτ Πιρς. Ήταν η πρώτη εμπειρία των Άγγλων στα πέναλτι, αλλά, βεβαίως, επρόκειτο για μία ευχάριστη αρχή. Άλλωστε, αυτή η πορεία ήταν που ενέπνευσε ξανά τη χαμένη, θαρρείς από αιώνες με νωπά το ‘Χέιζελ’ και το ‘Χίλσμπορο’, αγάπη τους για το ποδόσφαιρο.

1970, Αγγλία-Δυτική Γερμανία, προημιτελικός Παγκόσμιου Κυπέλλου

Ο Αλφ Ράμσεϊ, τέσσερα χρόνια πριν, όταν η Δυτική Γερμανία έστειλε με το γκολ του Βόλφγκανγκ Βέμπερ στο 89′ τον τελικό στην παράταση, δεν είχε διαδεί ότι η επιστροφή της ‘νατσιονάλμανσαφτ’ είχε στατιστική και όχι συμπτωματική υπόσταση. Η Αγγλία στο Μεξικό υπέφερε, ενώ στην Κολομβία, λίγο καιρό πριν είχαν κατηγορήσει τον Μπόμπι Μουρ για κλοπή, η οποία, μάλιστα, του στοίχισε, αν μπορεί να το πει κάποιος έτσι, το χρίσμα σε ιππότη (σερ) από τη βασίλισσα Ελισάβετ. Λένε ότι οι Λατινοαμερικανοί δεν είχαν ξεχάσει το χαρακτηρισμό “ζώα”, με τον οποίο είχε αποκαλέσει τους Αργεντινούς στο 4-0 του προηγουμένου Παγκόσμιου Κυπέλλου. Οπότε, την έστηναν τη νύχτα έξω από το ξενοδοχείο όπου είχαν καταλύσει τα ‘τρία λιοντάρια’ και έπαιζαν με κάθε λογής έγχορδα και κρουστά μουσική, ώστε να τους κρατούν ξύπνιους όοοοοολη νύχτα.

Σε εκείνο το ματς της Λεόν, με το σκορ στο 2-1 (!), αφού είχε μειώσει ο Μπεκενμπάουερ, ο Ράμσεϊ έκανε αλλαγή τον Τσάρλτον, έβγαλε τον Μάρτιν Πίτερς και, κυρίως, είχε αφήσει τον Γκόρντον Μπανκς εκτός, για να ξεκουραστεί ενόψει ημιτελικών, και χρησιμοποίησε τον Πίτερ Μπονέτι. Και βέβαια, οι Γερμανοί ισοφάρισαν με την ιδεατή ανάποδη κεφαλιά του θρυλικού Ούβε Ζέελερ (μία πατέντα που χρησιμοποίησε στην καριέρα του ο Ντέμης Νικολαΐδης) και ο Μπονέτι είδε τον Γκερντ Μίλερ, στον οποίο οι Άγγλοι είχαν δώσει το προσωνύμιο ‘χοντρούλης’, να σκοράρει μπροστά του, στο 108′, και τους Γερμανούς να παίρνουν την πρόκριση για να παίξουν τον ημιτελικό του αιώνα με την Ιταλία.

2004: Αγγλία-Πορτογαλία, προημιτελικός Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος

Είναι κι αυτό ένα κλασικό έπος του… έπους της Πορτογαλίας, μία από εκείνες τις νύχτες που ούτε καν προβληματίζεσαι από το ενδεχόμενο να έχεις υπερτιμήσει την εθνική Αγγλίας. Τραυματίζεται στο 27′ του ματς της 24ης Ιουνίου στο ‘Λουζ’ ο Ρούνεϊ, ο οποίος αντικαθίσταται από τον Ντάριους Βασέλ, η Αγγλία έχει προηγηθεί ήδη με τον Όουεν και όταν ο Λουίς Φελίπε Σκολάρι αντικαθιστά τον Λουίς Φίγκο με τον Έλντερ Πόστιγκα, οι αποδοκιμασίες αντηχούν σε ολόκληρη τη Λισσαβώνα, μέχρι ο τελευταίος να πετύχει με κεφαλιά το γκολ της ισοφάρισης. Ακυρώνεται ξανά (!) γκολ του Κάμπελ στα χασομέρια, για φάουλ του Τζον Τέρι στον Ρικάρντο, η Αγγλία ισοφαρίζει με τον Λάμπαρντ την γκολάρα του Ρούι Κόστα, ο Μπέκαμ και ο σκόρερ του δεύτερου πορτογαλικού γκολ αστοχούν σε πέναλτι, ο πρώτος με τον ίδιο τρόπο που το είχε χάσει στην Κωνσταντινούπολη με την Τουρκία λιγότερο από έναν χρόνο πριν, ο Πόστιγκα ‘τσιμπάει’ την μπάλα, η οποία περνά αργά δίπλα στον Ντέιβιντ Τζέιμς, ο Πορτογάλος τερματοφύλακας πιάνει (χωρίς γάντια) το 7ο πέναλτι, του Βασέλ, και ύστερα σκοράρει ο ίδιος για να περάσει η οικοδέσποινα στην τετράδα. Όσο και να το υπερτιμήσεις, δεν είναι αρκετό.

2000: Αγγλία-Ρουμανία, φάση ομίλων Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος

Φαντάσου, λέει, να είσαι, παραδείγματος χάρη, στο Αϊντχόφεν και να ηττάσαι 2-3 από την Πορτογαλία αν και νικούσες 2-0 στο 18′. Έπειτα, να πηγαίνεις στο Σαρλερουά και επιτέλους να νικάς τη Γερμανία, έστω και με 1-0. Να παραμένεις στην ίδια πόλη, για να αντιμετωπίσεις τη Ρουμανία, να προκρίνεσαι με δύο αποτελέσματα και να αποκλείεσαι χάνοντας 2-3 στο 89′ από εκτέλεση πέναλτι ενός Ιονέλ Γκανέα για ένα εντελώς και απολύτως ηλίθιο μαρκάρισμα του Φιλ Νέβιλ στον Βιορέλ Μολντοβάν στη γωνία της μεγάλης περιοχής. Θα ήταν απίστευτο, ε;

2007: Αγγλία-Κροατία, προκριματικά Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος

Και αφού η φαντασία οργιάζει… Ας πούμε ότι παίζεις με την Κροατία στο ‘Γουέμπλεϊ’, 21 Νοεμβρίου, τελευταία αγωνιστική των προκριματικών για το Euro, να προκρίνεσαι με δύο αποτελέσματα, ένας τερματοφύλακας ονόματι Σκοτ Κάρσον (;) να χάνει την μπάλα ενώ αυτή σκάει στο σουτ του Νίκο Κράνιτσαρ, να γυρίζεις το ματς από 0-2 με αιχμή του δόρατος την αλλαγή Μπέκαμ (στην αληθινή τελευταία συμμετοχή του με την εθνική, την 99η, πριν ο Καπέλο τον καλέσει χατιρικά για ένα φιλικό με την Ελβετία) και τελικά να χάνεις στο 87′ από ένα ξεράδι της αλλαγής με το ονοματεπώνυμο Μλάντεν Πέτριτς και να αποκλείεσαι, φυσικά, πριν ξεκινήσει η τελική φάση της διοργάνωσης. Ξέρω, ξέρω, σταματάω. Το πήγα πολύ μακριά.

1988: Αγγλία-Ιρλανδία, φάση ομίλων Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος

Και δεν πειράζει η ήττα 1-3 από την Ολλανδία, μετέπειτα πρωταθλήτρια Ευρώπης. Ούτε καν εκείνη με το ίδιο σκορ από τους φιναλίστ Σοβιετικούς, όταν ήταν πια αποκλεισμένη. Αυτό που δεν χωνεύεται είναι το ματς της 12ης Ιουνίου στο ‘Νέκαρσταντιον’ της Στουτγάρδης από τους Ιρλανδούς, οι οποίοι έπαιζαν για την… ελευθερία τους, με το γκολ του Ρέι Χάουτον από το 6′. Είναι το ντεμπούτο του υπέροχου ΕΪΡΕ σε μεγάλη διοργάνωση. Και κυρίως, είναι που έχει στον πάγκο του Άγγλο προπονητή και όχι όποιον κι όποιον, αλλά έναν παγκόσμιο πρωταθλητή, τον γίγαντα Τζάκι Τσάρλτον, αδελφό του σερ Μπόμπι. Το ‘Joxer Goes to Stuttgart’, τραγούδι του Κρίστι Μουρ για έναν Ιρλανδό φαν της εργατικής τάξης που ταξίδεψε για να δει την εθνική στην πρώτη διοργάνωσή της, θα θυμίζει για πάντα εκείνο το απόγευμα, όχι ότι χρειάζεται υπενθύμιση.

2002: Αγγλία-Βραζιλία, προημιτελικός Παγκόσμιου Κυπέλλου

Για τον Ντέιβιντ Σίμαν, τον άνθρωπο που έχει δεχθεί γκολ από το κέντρο στο 119′ ενός τελικού Κυπέλλου Κυπελλούχων, από έναν Ισπανοαφρικανό, τον Ναΐμ, για να χαρίσει το τρόπαιο στη Σαραγόσα το 1995 κόντρα στην Άρσεναλ, αυτό το γκολ του Ροναλντίνιο για το 2-1 της Βραζιλίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο 2002, με τον Ριβάλντο να έχει ισοφαρίσει το γκολ του Όουεν, είναι πταίσμα. Στην τελική, είναι ο Ροναλντίνιο. Κι άλλοι έχουν πάθει τα ίδ… Όχι Ντέιβιντ.

2010: Αγγλία-Γερμανία, φάση των 16 Παγκόσμιου Κυπέλλου

Στα πολύ γρήγορα, οι Γερμανοί νίκησαν 4-1 στις 27 Ιουνίου για το Παγκόσμιο Κύπελλο 2010, στο ματς που έγινε στο ‘Free Skate’ του Μπλουμφοντέιν, με διαιτητή τον Ουρουγουανό Χόρχε Λαριόντα. Κατά τα άλλα, αφήνω αυτό το βίντεο από πάνω με την απορία αν το politically correct είναι στην ούγια σκανδαλιστικό και κάπου στην ανθρώπινη φύση υπάρχει η αγαστή επιθυμία για διακόρευσή του.

2016: Αγγλία-Ισλανδία, φάση των 16 Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος

Εδώ πια σταμάτησε το αστείο. Ήταν ένα σημείο παρακμής που προκαλούσε θλίψη. Οι Ισλανδοί γύρισαν ένα νοκ άουτ ματς, το πρώτο στην ιστορία τους, δίχως να κάνουν τελική στο τέρμα, που λέει ο λόγος. Κι εντάξει, έχουν πάθει κι έχουν πάθει, αλλά να ηττηθούν 1-2 στη Νις, ενώ προηγούνταν με το πέναλτι του Ρούνεϊ, από τον Ράγκναρ Σίγκουρντσον και τον Κολμπάιν Σιγκθόρσον, απέχει της πλάκας. Είναι το σημείο σήψης που δεν επιτρέπεται να περνά μία ομάδα η οποία έχει συνδέσει την ύπαρξή της με μια δραματουργία ανώτερης διάστασης.

1972-1978, 1984, 1994

Σχεδόν μία δεκαετία έχασαν χωρίς να έχουν πάει σε μεγάλη διοργάνωση. Οι Δυτικογερμανοί, αυτονόητα, όπως ίσχυε σχεδόν για όλες τις ομάδες του κόσμου, τους έβαλαν από κάποτε. Στον προημιτελικό-προκριματικό, πριν από την τελική φάση του Euro 1972, όταν ακόμα ο σπουδαίος Γκίντερ Νέτσερ ήταν ο μαέστρος των ‘πάντσερ’, τους νίκησαν 3-1 στο ‘Γουέμπλεϊ’, στις 29 Απριλίου, και με το 0-0 της ρεβάνς της 13ης Μαΐου στο Ολυμπιακό Στάδιο του Βερολίνου ήταν εκείνοι που προκρίθηκαν στην τελική φάση του Βελγίου και κατέκτησαν το τρόπαιο.

Τα πραγματικά προβλήματα άρχισαν με τα παιχνίδια με την Πολωνία, για τους προκριματικούς του Παγκόσμιου Κυπέλλου. Στις 6 Ιουνίου 1973, οι Άγγλοι έχασαν 0-2 στο Χορζόφ, στην πρώτη ήττα της ιστορίας τους σε αυτήν τη φάση, και στις 17 Οκτωβρίου έπρεπε να τους νικήσουν, για να πάνε εκείνοι στη Γερμανία. Πριν από την έναρξη του ματς, ο Μπράιαν Κλαφ, που είχε φύγει από την Ντέρμπι εκείνο το καλοκαίρι, αποκάλεσε “κλόουν” τον Γιαν Τομασέφσκι, τερματοφύλακα των Πολωνών. Ο τελευταίος έκανε την εμφάνιση της ζωής του κι εκείνο το βράδυ έγινε σπουδαίος τερματοφύλακας. Το 1-1 σήμανε αποκλεισμό, την απόλυση του Ράμσεϊ και τον Κλαφ να πλειοδοτεί για τη δουλειά του ομοσπονδιακού προπονητή. Αντιθέτως, προσελήφθη ο εχθρός του, Ντον Ρέβι, ο αρχιτέκτονας της σπουδαίας Λιντς. Για τιμωρία, ο Κλαφ πήγε στη Λιντς το επόμενο καλοκαίρι κι έμεινε στον πάγκο της 44 μέρες. Την ημέρα που απολύθηκε, έδωσε κοινή συνέντευξη με τον Ρέβι, ο οποίος είχε ήδη πιάσει δουλειά στην εθνική. Δεν πήγε καλά.

Η Αγγλία δεν κατάφερε να νικήσει δύο φορές την Πορτογαλία στα προκριματικά του Euro 1976 και, αν και είχε νικήσει 3-0 την Τσεχοσλοβακία, έχασε 1-2 στην Μπρατισλάβα στις 30 Ιουνίου 1975. Η τελευταία κατέκτησε το τρόπαιο. Δύο χρόνια αργότερα, για τα προκριματικά του Παγκόσμιου Κυπέλλου 1978, οι Άγγλοι έμειναν έξω στην ισοβαθμία με τους Ιταλούς. Στις 16 Νοεμβρίου του 1977 τους νίκησαν 2-0 στο ‘Γουέμπλεϊ’, με τα γκολ των Κέβιν Κίγκαν και Τρέβορ Μπρούκινγκ, αλλά είχαν χάσει με το ίδιο σκορ στη Ρώμη, υστερούσαν στο ενεργητικό και το τρίτο γκολ που θα τους έδινε την πρόκριση δεν ήρθε ποτέ. Αυτό ήταν και το τελευταίο παιχνίδι του Ρέβι με την εθνική.

Στα προκριματικά του 1984, οι Άγγλοι την πάτησαν από την Ελλάδα του Χρήστου Αρχοντίδη. Στο 0-0 του ‘Γουέμπλεϊ’, στις 30 Μαρτίου του 1983, ήρθε να προστεθεί η ήττα 0-1 στο ίδιο γήπεδο από την υπέροχη Δανία του Σεπ Πιόντεκ. Το χαζό πέναλτι που έκανε ο Φιλ Νιλ με το χέρι μετουσίωσε σε γκολ ο Άλαν Σίμονσεν. Οι Δανοί είχαν μείνει ζωντανοί στην πρεμιέρα, όταν ο Γέσπερ Όλσεν ισοφάρισε σε 2-2 στο τελευταίο λεπτό. O νέος προπονητής της ομάδας, Μπόμπι Ρόμπσον, κράτησε τη δουλειά του, αλλά δεν έγινε το ίδιο 10 χρόνια αργότερα, με τον Γκρέιαμ Τέιλορ.

Η Αγγλία δεν κατάφερε να νικήσει τη Νορβηγία στο Λονδίνο (1-1), έχασε στο Όσλο (0-2), η Ολλανδία πήρε βαθμό στο ‘Γουέμπλεϊ’ ενώ βρισκόταν πίσω στο σκορ (0-2), αλλά πριν το ‘Βατερλώ’ της 2ης Ιουνίου 1993 στο ‘Ούλεβαλ’, έπαθε τη ζημιά στο Χορζόφ από την Πολωνία. Στο ‘Ντε Κούιπ’ του Ρότερνταμ, στις 13 Οκτωβρίου, ένα γκολ του Ρόναλντ Κούμαν κι ένα του Ντένις Μπέργκαμπ, μέσα σε 8 λεπτά, σηματοδότησαν τον αποκλεισμό της. 

2018: Αγγλία-Κροατία, ημιτελικός Παγκόσμιου Κυπέλλου

Και γιατί όχι παρακαλώ; Επειδή πήγε στα ημιτελικά του Παγκόσμιου Κυπέλλου έπειτα από 28 χρόνια; Μπορεί να νίκησε επιτέλους στα πέναλτι, την Κολομβία στη φάση των 16, να πέρασε ‘αέρα’ τη Σουηδία στους προημιτελικούς, αλλά έχασε στον ημιτελικό του ‘Λουζνικί’ στις 11 Ιουλίου από μία ομάδα που είχε παίξει σε δύο διαδικασίες πέναλτι, δηλαδή δύο παρατάσεις, και είχε κάνει από… μηδέν έως μία τελική μέχρι την προβολή του Ιβάν Πέρισιτς στο 70′, η οποία ισοφάρισε το φάουλ νωρίς του Κίεραν Τρίπιερ. Ηττήθηκε από μια ανάποδη κεφαλιά, που έφερε μόνο απέναντι στον Τζόρνταν Πίκφορντ τον σεσημασμένο Μάριο Μάντζουκιτς. Δεν είναι ‘Η Γκάφα’, αλλά σίγουρα εκτοξεύθηκε ένας αναστεναγμός ανακούφισης, ότι δεν έχει διαλυθεί όλος ο κόσμος. 

2012: Αγγλία-Ιταλία, προημιτελικός Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος

Μία τίμια έξοδος, εκείνη της νύχτας της 24ης Ιουνίου στο Ολυμπιακό Στάδιο του Κιέβου. Οι Ιταλοί είχαν τις ευκαιρίες, δύο δοκάρια, αλλά αστόχησαν πρώτοι στα πέναλτι, με τον Ρικάρντο Μοντολίβο να σουτάρει άουτ. Όλοι ήξεραν, όμως, ότι κάτι θα γινόταν -κι αυτό ήταν η θεσπέσια εκτέλεση του Αντρέα Πίρλο, που έσκαψε την μπάλα. Ο τρόπος που την κοίταζε να απορροφάται, λες και είχε δημιουργηθεί ακαταμάχητος μαγνητισμός, μαζί με το συνηθισμένο τρέξιμό του, ήταν αποθαρρυντικό, όχι ότι δεν θα έβρισκαν τρόπο. Ήταν οι Άσλεϊ που αποδείχθηκαν ‘λιοντάρια-κόμιξ’: Ο Γιανγκ σούταρε στο δοκάρι της εστίας του Τζιανλουίτζι Μπουφόν, ο οποίος έπιασε το χτύπημα του Κόουλ και ο Αλεσάντρο Ντιαμάντι έστειλε τη ‘Σκουάντρα Ατζούρα’ στον ημιτελικό. Elementary, my dear Watson.

2014: Αγγλία-Ουρουγουάη, φάση ομίλων Παγκοσμίου Κυπέλλου

Η διοργάνωση του προλόγου κι ένα προοίμιο για το 2016. Ήττα από την Ιταλία στην πρεμιέρα, με τη μαγεία του Πίρλο που άνοιξε τα πόδια του για να περάσει η μπάλα στον Κλαούντιο Μαρκίζιο και το γκολ του Μάριο Μπαλοτέλι μετά την ισοφάριση του Ντάνιελ Στάριτζ. Ήττα και τη 2η αγωνιστική από την Ουρουγουάη, με τα δύο γκολ του μέχρι τότε επιθετικού της Λίβερπουλ, του μάστορα Λουίς Σουάρες, το δεύτερο στο 85′. Ο Ρούνεϊ, που είχε μία απίστευτη ευκαιρία με κεφαλιά στο δοκάρι από το μισό μέτρο, πέτυχε το πρώτο γκολ του σε Παγκόσμιο Κύπελλο το βράδυ της 19ης Ιουνίου στο Σάο Πάολο κι η Αγγλία αποκλείστηκε τη 2η αγωνιστική! 

1982: Αγγλία-Ισπανία, 2η φάση ομίλων Παγκοσμίου Κυπέλλου

Το ξεκίνημα στην Ισπανία ήταν ενθαρρυντικό: 3-1 τη Γαλλία, 2-0 την Τσεχοσλοβακία, 1-0 το Κουβέιτ, 1η η ομάδα του Ρον Γκρίνγουντ στο όμιλο. Στις 29 Ιουνίου 1982, στον 2ο γύρο του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1982, έμεινε στο 0-0 με τους Δυτικογερμανούς, οι οποίοι νίκησαν 2-1 την Ισπανία αμέσως μετά. Στις 5 Ιουλίου, στο ‘Σαντιάγκο Μπερναμπέου’, οι Άγγλοι ήθελαν νίκη 1-0 για να προκριθούν στα ημιτελικά απέναντι στους αδιάφορους οικοδεσπότες. Σε ένα ματς όπου ο Γκρίνγουντ πέρασε τον Κίγκαν αλλαγή και όπου ο τελευταίος με τον Μπρούκινγκ έχασαν σημαντικές ευκαιρίες, το 0-0 έφερε ξανά τον αποκλεισμό. Ένα σύνδρομο του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, το οποίο ο Γουίνστον Τσόρτσιλ είχε θάψει βαθιά στον αρχαιότερο υπόγειο σιδηρόδρομο του πολιτισμένου κόσμου, καλά κρατούσε και φαίνεται πως καλά κρατεί ακόμη, εξαιρουμένων μερικών λαμπρών στιγμών, όπως το 5-1 στο Μόναχο την 1η Σεπτεμβρίου του 2001. 

1980: Αγγλία-Ιταλία, φάση ομίλων Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος

Η πρώτη διοργάνωση της Ευρώπης με 8 εθνικές ομάδες βρίσκει την… παρθένα Αγγλία σε όμιλο με το Βέλγιο, την οικοδέσποινα Ιταλία και την Ισπανία. Μετά την ισοπαλία 1-1 με τους Βέλγους, το γκολ του Μάρκο Ταρντέλι στο 79′ έδειχνε πως ήταν τρελός για δέσιμο, αφού έκανε τον… γύρο του θριάμβου στο ‘Κομουνάλε’. Επιβεβαιώθηκε δύο χρόνια αργότερα, στη Μαδρίτη. Οι παίκτες του Γκρίνγουντ νίκησαν 2-1 την Ισπανία, με τον Ρέι Κλέμενς στο 1-1 να πιάνει το πέναλτι του Ενρίκε Σάουρα, αλλά τα γκολ των Μπρούκινγκ και Τόνι Γούντκοκ, που στο ματς με τη ‘σκουάντρα ατζούρα’ έφαγε μπόλικο ξύλο από τον Κλαούντιο Τζεντίλε, δεν έδωσαν πρόκριση. Στο παιχνίδι της Ιταλίας με το Βέλγιο έπρεπε να νικήσουν οι Ιταλοί για να υπάρξει ισοβαθμία (με ίδιο συντελεστή τερμάτων) με τους ‘κόκκινους διαβόλους’, ωστόσο το 0-0 δεν άφησε απορία. 

1992: Αγγλία-Σουηδία, φάση ομίλων Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος

Απλώς μία κακή ομάδα. Ένα γκολ απολογισμός, με τον Λίνεκερ εκτός, ‘λευκές’ ισοπαλίες με Δανία και Γαλλία, ήττα 1-2 από τη Σουηδία στο τελευταίο ματς, στο οποίο η Αγγλία προηγήθηκε με τον Πλατ, πριν οι Σουηδοί το γυρίσουν στο 2ο ημίχρονο με τον Γιόνας Έρικσον και τον Τόμας Μπρολίν, η πλασεδάρα του οποίου στο 82′ έστειλε τους παίκτες του Γκρέιαμ Τέιλορ πρόωρα στο Λονδίνο. ΟΚ, συμβαίνει σε όλους.