Ο Μποντιρόγκα στο Contra.gr: Ο αρχηγός είναι παντοτινός

Ο χρόνος με τον Ντέγιαν Μποντιρόγκα δεν είναι ποτέ αρκετός. Χρόνος ευχάριστος. Χρόνος γεμάτος μπάσκετ, γεμάτος αναμνήσεις μιας υπέροχης καριέρας που άρχισε όταν ήταν ακόμη 17 ετών. Και που τελείωσε νωρίς γιατί, συνειδητοποιημένος πια το καλοκαίρι 2007, είχε εκπληρώσει όλα όσα ήθελε να πετύχει ως εν ενεργεία παίκτης.

Μετά από συνεννοήσεις επί συνεννοήσεων, στο ΟΑΚΑ μετά από το “Honouring our legacy” που διοργάνωσε ο Παναθηναϊκός και στα τηλέφωνα, λόγω του επιβαρυμένου προγράμματός του, το ραντεβού ορίστηκε για το μεσημέρι της Παρασκευής, μόλις λίγες ώρες πριν αναχωρήσει για Βελιγράδι. Εκεί απ’ όπου πλέον συντονίζει την κάθε ενέργειά του.

Είχε μία και μόνο παράκληση: η μεταξύ μας συζήτηση να είναι σύντομη. Μάξιμουμ 20 λεπτά. Πώς ήταν δυνατόν; Τα 20 έγιναν 30, τα 30 σχεδόν μια ώρα. Χωρίς διαμαρτυρίες, χωρίς αντιρρήσεις, χωρίς να κοιτάει το ρολόι. Η μία ερώτηση έφερε την άλλη, η τρίτη την επόμενη και πήγε… συζητώντας. Απάντησε σε όλες, καμία δεν την αντιμετώπισε ως ιντριγκαδόρικη. Ξέρει ότι ο δημοσιογράφος ρωτάει και ο αθλητής απαντάει. Διαφορετική κουλτούρα.

Η κουβέντα αφορούσε το άθλημα που εξακολουθεί να υπηρετεί από διαφορετικό πόστο. Αφορούσε το παρελθόν και το παρόν, τα καλά και τα άσχημα, τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό του Μίλαν Τόμιτς. Όσα έζησε και θυμόταν ο ίδιος. Τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς και τον ξάδερφό του Ντράζεν Πέτροβιτς. Τις πλούσιες εμπειρίες της ζωής που αποκόμισε ως ένας Σέρβος που έπαιξε μπάσκετ στην Κροατία λίγο πριν από τον πόλεμο, πριν από τον εμφύλιο σπαραγμό. Ούτως ή άλλως δεν ήταν ποτέ από εκείνους που λιγοψύχησαν στη “μάχη”.

Παύλος και Θανάσης υπέφεραν

Πώς βίωσες την εκδήλωση του Παναθηναϊκού για την καλύτερη 5άδα των τελευταίων 25 ετών;

Ήταν κάτι πολύ συγκινητικό για μένα. Ξέρεις είμαι υπερήφανος που είμαι μέρος της ιστορίας του Παναθηναϊκού. Είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να περιγράψω με λέξεις τι έχω μέσα μου για την ομάδα και γι’ αυτό που ένιωσα. Ήταν πραγματικά πάρα πολύ ξεχωριστό να διαπιστώσω ακόμη μία φορά πόση αγάπη μπορώ να εισπράξω από τον κόσμο και τους πρώην συμπαίκτες μου. Ήταν υπέροχη νύχτα για μένα, είδα φίλους. Και είδα ξανά τον κύριο Παύλο.

Αλήθεια, δεν ήταν κάπως περίεργο να δεις τους αδελφούς Γιαννακόπουλους μετά από τόσα χρόνια;

Όντως ήταν. Κοίτα, και οι δύο έδωσαν πολλά στον Παναθηναϊκό, δημιούργησαν όλο αυτό για το οποίο καμαρώνουμε όλοι μας. Και γι’ αυτή τη συνάντηση η βραδιά στο ΟΑΚΑ ήταν πολύ συγκινητική.

Τι έκανε τον Παύλο και τον Θανάση Γιαννακόπουλο να ξεχωρίζουν;

Σε κάθε αγώνα υπέφεραν. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το παιχνίδι στο Ζάγκρεμπ με την Τσιμπόνα. Ο Θανάσης μπήκε ξαφνικά στο νοσοκομείο με πρόβλημα στην καρδιά του. Μόλις πήγε στο κρεβάτι του είπε ‘φέρτε μου μία τηλεόραση να δω τον Παναθηναϊκό’. Ο Παύλος τότε πήρε το πρώτο αεροπλάνο και ήρθε στο Ζάγκρεμπ για να παρακολουθήσει τον αγώνα και να δει τον αδερφό του. Έτσι εξηγείται η επιτυχία του Παναθηναϊκού όλα αυτά τα χρόνια.

Τα ηνία του Παναθηναϊκού τα κρατά πλέον ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος. Μπορεί να τα καταφέρει;

Ξέρω τον Δημήτρη από τότε που ήταν έφηβος. Ξέρω πώς νιώθει για την ομάδα. Όχι μόνο αυτός, όλη η οικογένεια. Νομίζω ότι μπορεί να πετύχει γιατί έχει τις σωστές βάσεις από τον πατέρα του. Αλλά δεν ξέρω λεπτομέρειες για το πώς πορεύεται τώρα ο Παναθηναϊκός.

Ήξερα ότι θα κάνουμε κάτι μεγάλο

Ο χρόνος γυρίζει πίσω, στο καλοκαίρι του 1998. Πέρασαν 17 χρόνια από τότε που άφησε τη Ρεάλ Μαδρίτης για τον Παναθηναϊκό. Το κίνητρο του συγκεκριμένο: να γίνει ο ηγέτης μιας ομάδας που ήταν ήδη πρωταθλήτρια και στόχευε στην κορυφή της Ευρώπης. Όχι ότι δεν έπαιξαν ρόλο τα χρήματα, αφού η πρόταση ήταν πολύ καλή. Ούτως ή άλλως Παύλος και Θανάσης δεν σκέφτηκαν ποτέ τα ποσά που έπρεπε να ξοδέψουν για να πείσουν οποιονδήποτε ήθελαν να φέρουν.

Αντίστοιχα καλή όμως ήταν και η πρόταση της “βασίλισσας” προκειμένου να ανανεώσει το συμβόλαιό του. Οι Μαδριλένοι δεν ήθελαν να τον χάσουν, τον Μποντίρογκα όμως στην Αθήνα οδήγησε το ένστικτό του. Αυτό που τον οδηγούσε σε κάθε απόφασή του, αυτό που σπάνια έπεφτε έξω. Πριν ακόμη στον Παναθηναϊκό έρθει ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς, είχε αντιληφθεί ότι κάτι μεγάλο χτίζεται και ήθελε να είναι κομμάτι του συνόλου. Μέρος της ομάδας που θα γράψει ιστορία μέσα στα επόμενα χρόνια.

Υπέγραψες στον Παναθηναϊκό το 1998. Σκέφτηκες όταν έβαζες την υπογραφή σου ότι θα γινόσουν ίνδαλμα και θρύλος για την ομάδα;

Όχι, δεν το σκεφτόμουν καθόλου. Αυτό που ήθελα όταν ήρθα στον Παναθηναϊκό ήταν να δώσω τα πάντα, τον καλύτερο εαυτό μου για επιτυχίες. Ήξερα ότι τα προηγούμενα χρόνια, εκτός από την τελευταία σεζόν, ο Ολυμπιακός ήταν ο κυρίαρχος του πρωταθλήματος, άρα αυτό που ήθελα ήταν να βοηθήσω τον Παναθηναϊκό να πάει στο επόμενο επίπεδο τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη. Δουλέψαμε πολύ είναι η αλήθεια και αποκτήσαμε τη νοοτροπία του νικητή που χρειαζόταν αυτή η ομάδα. Ούτε… θρύλους σκεφτόμουν τότε ούτε τίποτα άλλο, ήμουν συγκεντρωμένος στη δουλειά μου. Έδινα και την καρδιά μου στο παρκέ.

Ενώ είχες και άλλες προτάσεις γιατί στο φινάλε προτίμησες τον Παναθηναϊκό;

Μελέτησα όλες τις προσφορές που είχα στα χέρια μου. Τα υπολόγισα όλα. Το καθαρά αθλητικό κριτήριο, τα χρήματα, το αν η νέα ομάδα μου συνιστούσε πρόκληση. Ήθελα κάτι ξεχωριστό. Και ο Παναθηναϊκός μού το πρόσφερε και με το παραπάνω. Την ίδια ώρα είχα πρόταση ανανέωσης από τη Ρεάλ και μερικές άλλες προσφορές από άλλες ομάδες, τρεις ή τέσσερις, αν θυμάμαι καλά. Πήρα την απόφαση όμως εύκολα. Ήταν καλή επιλογή για μένα, αφού ήξερα ότι θα κάνουμε κάτι μεγάλο με τον Παναθηναϊκό.

Πώς ήταν η πρώτη επαφή με τους αδελφούς Γιαννακόπουλους;

Ενσωματώθηκα στην ομάδα μετά το Μουντομπάσκετ της Αθήνας. Προπονητής ήταν ο Πίξι (σ.σ Λευτέρης Σούμποτιτς), τους είδα λοιπόν για πρώτη φορά στο γήπεδο. Άρχισε αμέσως να χτίζεται μία πολύ καλή σχέση από το πρώτο λεπτό. Διαπίστωσα με την πρώτη ματιά το πάθος τους για την ομάδα και τι σήμαινε γι’ αυτούς ο Παναθηναϊκός.

Θα συνεργαζόσουν ξανά, από άλλο βέβαια πόστο, με τον Παναθηναϊκό;

Αυτό δεν το ξέρω, εξαρτάται από πολλά πράγματα. Εγώ δουλεύω τώρα για την FIBA Εurope και τρέχω μερικά σημαντικά πράγματα. Τον Παναθηναϊκό πάντα τον νιώθω ως οικογένειά μου και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει. Επικοινωνία και καλή σχέση με τους ανθρώπους του έχω, βλέπω πάντα τα παιχνίδια της ομάδας στο σπίτι μου στο Βελιγράδι. Ουδείς όμως μπορεί να γνωρίζει τι θα συμβεί στο μέλλον.

Του ξανάρχονται χρόνια δοξασμένα

Για τον Ντέγιαν Μποντιρόγκα τα τέσσερα χρόνια στον Παναθηναϊκό (1998-2002) ήταν τα καλύτερα της καριέρας του. Χρόνια γεμάτα. Το συμπέρασμα δεν είναι αυθαίρετο, ο ίδιος το παραδέχεται. Ήρθε στα 25 του, ώριμος πλέον μπασκετικά και βρέθηκε στο ζενίθ της καριέρας του, συνδυάζοντας τις δικές του επιδόσεις με τα τρόπαια του Παναθηναϊκού και την εδραίωση της κυριαρχίας του εντός κι εκτός συνόρων, αφού κέρδισε δύο ευρωπαϊκές κούπες και τρία πρωταθλήματα. Το DNA του “τριφυλλιού” είχε πλέον μεταβληθεί και ο Σέρβος ήταν εξ αυτών που συνέβαλαν τα μέγιστα σε αυτό το κομμάτι.

Γι’ αυτό και δεν άφησε τίποτα πίσω. Φεύγοντας για τη Βαρκελώνη, πήρε μαζί του όλες τις αναμνήσεις του. Όλες τις στιγμές εκείνες που τον σημάδεψαν. Τις φιλίες που δημιούργησε, ακόμη και την μπάλα από τον τελικό του 1999 στο ΣΕΦ. Την έχει σαν άλλο ένα μετάλλιο, ίσως και φυλαχτό, για να του θυμίζει μία από τις μεγαλύτερες νίκες της λαμπρής πορείας του.

Στο ίδιο γήπεδο ολοκλήρωσε την καριέρα του στον Παναθηναϊκό. Με τρόπο που άλλοι θα ήθελαν να διαγράψουν από το… βιογραφικό τους. Ο ίδιος όχι. Ξέρει ότι ανήκει παρελθόν, αλλά όχι στη λήθη. Ξέρει ότι στον καβγά με τον Μίλαν Τόμιτς (αντ)έδρασε γιατί είχε τους λόγους του. Για τον συμπαίκτη του, για τη φανέλα, για τον κόσμο. Ένιωσε θιγμένος και απάντησε. Με γροθιές.

Αλήθεια, την μπάλα του πέμπτου τελικού του 1999 στο ΣΕΦ την έχεις ακόμα;

Φυσικά και την έχω! Για μένα ήταν μία ξεχωριστή στιγμή, ξεχωριστό παιχνίδι. Στην πρώτη μου σεζόν στην Ελλάδα να κερδίσουμε στο ΣΕΦ και να πάρουμε εκεί το πρωτάθλημα στο 5ο ματς; Μην το συζητάς! Νικήσαμε μία πολύ καλή ομάδα που πριν από δύο χρόνια είχε πάρει την Ευρωλίγκα. Και στο ματς χάναμε στο πρώτο ημίχρονο. Ισοφαρίσαμε με το απίστευτο τρίποντο του Ντίνο στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου και στο δεύτερο τους “σκοτώσαμε”! Μόνο όσοι έχουν παίξει σ’ αυτά τα ντέρμπι μπορούν να καταλάβουν πως ακριβώς αισθάνθηκα.

Προτιμούσες να παίζεις ντέρμπι με τον Ολυμπιακό ή τελικούς στην Ευρωλίγκα;

Και τα δύο! Στον τελικό της Ευρωλίγκας παίζεις για το μεγαλύτερο Κύπελλο της Ευρώπης. Αλλά κόντρα στον Ολυμπιακό παίζεις πάντα τελικό ό,τι παιχνίδι και αν είναι, δεν έχει καμία σημασία άλλωστε. Κάθε ματς με τον Ολυμπιακό είναι τελικός.

Ποιοι ήταν οι αγαπημένοι σου συμπαίκτες στον Παναθηναϊκό;

Ωχ, δύσκολα μου βάζετε τώρα, πολύ δύσκολα! Πρώτα από όλα ο Φραγκίσκος (σ.σ Αλβέρτης) και ο Γιώργος Καλαϊτζής ήταν μαζί μου και τα τέσσερα χρόνια. Πολύ σημαντικό για μένα αυτό γιατί μιλάμε για καταπληκτικά παιδιά. Είχα επίσης πολύ καλή σχέση με τον Κουτλουάι, αλλά και με τον Λάζαρο Παπαδόπουλο. Με τον Λάζαρο μέναμε μαζί στο δωμάτιο την τελευταία μου σεζόν. Όλη την ώρα έπαιζε σκάκι και μιλούσε για τα πάντα και όχι μόνο για μπάσκετ. Ήταν τρελός με τη θετική έννοια. Από εκεί και πέρα Τζόνι Ρότζερς, Νάντο Τζεντίλε, Ζέλικο Ρέμπρατσα. Ο επίσης Ράτζα την πρώτη σεζόν. Καταπληκτικός παίκτης.

Δεν θα μας πεις καμία ιστορία από τα χρόνια σου στον Παναθηναϊκό που δεν έχουμε μάθει;

Ιστορία; Αυτά, φίλε, μένουν μεταξύ μας, μέσα στα αποδυτήρια όσα χρόνια και αν περάσουν. Θα με συγχωρέσετε έτσι;;;(γέλια).

Ήταν το τρόπαιο του 2002, στην Μπολόνια, το πιο δύσκολο κατόρθωμά ενόσω ήσουν στον Παναθηναϊκό;

Οντως… Ήταν ένας απίστευτος τελικός. Παίζαμε με την Βίρτους στο γήπεδό της. Είχαν εκπληκτικό ρόστερ, το καλύτερο στην ιστορία τους. Τζινόμπιλι, Ρικοντό, Σμόντιτς. Γιάριτς, Μπετσίροβιτς. Εμείς είπαμε οκ, θα το παλέψουμε. Νικήσαμε την Μακάμπι στον ημιτελικό και μετά ήρθε εκείνη η ξεχωριστή νίκη για την οποία είμαι υπερήφανος.

Θυμάσαι πώς είχατε προετοιμαστεί για εκείνο το ματς;

Φυσικά και θυμάμαι. Ήμασταν μέχρι τις 2 τα ξημερώματα στην εκκλησία για τη λειτουργία της Ανάστασης. Ήταν Πάσχα. Πήγαμε όλοι μαζί στο ναό, εννοείται και οι πρόεδροι. Ηταν πραγματικά υπέροχα και μόλις επέστρεψα στο ξενοδοχείο ήμουν απολύτως έτοιμος για τον τελικό και ας ήταν πολύ αργά. Ένιωσα πολύ άνετος.

Πιστεύεις δηλαδή στο Θεό;

Ναι, βέβαια. Είμαι Σέρβος ορθόδοξος Χριστιανός.

Μπορεί ο Παναθηναϊκός να πάρει εφέτος το 7ο ευρωπαϊκό του τρόπαιο;

Δεν το ξέρω. Πρέπει να δούμε τα πρώτα παιχνίδια της σεζόν για να βγάλω πιο ασφαλή συμπεράσματα. Να δούμε το επίπεδο του ανταγωνισμού. Μετά από 2-3 παιχνίδια θα μπορέσω να έχω άποψη. Η Ρεάλ έχει καλή ομάδα, η ΤΣΣΚΑ επίσης αλλά έχει χάσει όλα τα τελευταία φάιναλ φορ. Ο Ολυμπιακός, η Φενέρμπαχτσε, η Εφές είναι επίσης δυνατές ομάδες. Η Μπαρτσελόνα έχει αλλάξει πολύ αλλά δεν μπορείς να αδιαφορήσεις γι’ αυτήν.

Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός παίζουν εφέτος πολύ νωρίς για το Κύπελλο. Είναι θετικό αυτό;

Είναι ξεχωριστό παιχνίδι και οι παίκτες θα μπουν αμέσως στο νόημα. Νοκ-άουτ κιόλας για το Κύπελλο. Εγώ πάντως δεν έχω ζήσει πιο έντονα ματς από αυτά. Για μένα είναι θετικό που παίζουν τόσο νωρίς.

Θα ήθελες να ξεχάσεις κάτι από τα χρόνια σου στον Παναθηναϊκό;

Οχι, δεν υπάρχει κάτι. Αφού ήταν επιτυχημένες οι σεζόν μου. Στην Αθήνα ένιωθα και νιώθω σαν να είμαι στο Βελιγράδι. Οι ήττες δεν μας επηρέασαν πολύ, όλα καλά.

Ούτε το τελευταίο σου παιχνίδι θέλεις να ξεχάσεις; Είχες γίνει… πυγμάχος εκείνο το βράδυ στο ΣΕΦ.

Μα φυσικά. “Πολέμησα” για να προστατέψω την ομάδα μου και τον Λάζαρο τότε. Προστάτευσα τη φανέλα του Παναθηναϊκού και τον κόσμο μας που βρέθηκε στο γήπεδο. Άρχισαν τις προκλήσεις επειδή είχαμε κατακτήσει την Ευρωλίγκα στην Μπολόνια πριν από ελάχιστες ημέρες. Μόλις πήραμε μια διαφορά, άρχισαν να κάνουν μη μπασκετικά πράγματα, να χτυπούν κτλ. Και ξαφνικά βρέθηκα εκτός παρκέ να παλεύω με άλλους 2-3. Οκ.

Με τον Μίλαν Τόμιτς έχεις μιλήσει από τότε;

Οχι. Αυτά είναι παρελθόν. Ούτε θέλω να μιλήσω πολύ γι’ αυτό. Σας είπα για τι το έκανα.

Γιατί τελικά έφυγες από τον Παναθηναϊκό το 2002;

Υπήρχαν πολλοί λόγοι. Ο κόσμος κατάλαβε. Και το κατάλαβε γιατί ήταν αυτός που μου έδινε το έξτρα κίνητρο. Είχε έρθει η στιγμή να φύγω και να αλλάξω κεφάλαιο στην καριέρα μου. Ήταν απαραίτητο να γυρίσω σελίδα. Και την γύρισα. Ήταν το καλύτερο και για μένα και για την ομάδα.

Τσόσιτς, Ιωαννίδης και Τάνιεβιτς…

Πολύ πριν φορέσει τα πράσινα, ως φτασμένος παίκτης πια, ο “Ντέκι” είχε προβάρει τα ερυθρόλευκα. Θα ήταν ακόμη ένας ελληνοποιημένος πρώην Γιουγκοσλάβος. Η μόδα της εποχής. Δεν δέχθηκε όμως ν’ απαρνηθεί την καταγωγή του και έφυγε για να βρει το δρόμο του στην Τεργέστη.

Στον Τσόσιτς και στον Τάνιεβιτς χρωστάει πολλά. Ο πρώτος ήταν αυτός που τον πίστεψε περισσότερο από κάθε άλλον, όταν ακόμη ήταν σχολιαρόπαιδο. Όταν τον έφερε στο νου του, τα λόγια βγήκαν δύσκολα. Οι λέξεις ήταν φτωχές, η νευρικότητα εμφανής. Συγκίνηση. Η απώλειά του μεγάλη.

Ο Τσόσιτς τού άνοιξε το δρόμο και ο Τάνιεβιτς τον οδήγησε στο επόμενο επίπεδο. Του έδειξε εμπιστοσύνη, παρά τις έντονες αντιδράσεις. Του έδωσε ρόλο βασικού, παρά τις αντιρρήσεις. Τον έκανε Νο1, παρά την έλλειψη παραστάσεων. Έμπειρος όμως ήταν από πάντα και έτοιμος να ηγηθεί.

Στην Ελλάδα δοκίμασες την τύχη σου και στον Ολυμπιακό του Γιάννη Ιωαννίδη το 1991 όταν ήσουν μόλις 18 ετών. Δεν έμελλε όμως να συνεργαστείς…

Στην Ελλάδα με έφερε ο Κρέσο (σ.σ Κρέζιμιρ Τσόσιτς) τότε. Με πήγε στον Ολυμπιακό, στην ΑΕΚ και στον Παναθηναϊκό. Για τον Κρέσο δεν χρειάζεται να πω πολλά, είναι ένας θρύλος για το μπάσκετ, έβλεπε δέκα χρόνια μπροστά από το άθλημα, του είμαι ευγνώμων που με πήγε 16 ετών στη Ζάνταρ.

Ο Ολυμπιακός ήθελε να μου δώσει ελληνικό διαβατήριο γιατί δεν μπορούσε να μου εμπιστευτεί θέση ξένου, ήμουν μόλις 18 ετών. Στην Ελλάδα τότε έρχονταν πολύ μεγάλα ονόματα από τις ΗΠΑ αλλά και την Ευρώπη. Τότε με πήρε τηλέφωνο ο Τάνιεβιτς από τη Στεφανέλ και μου είπε “έλα εδώ”.

Έπαιξε σπουδαίο ρόλο στην καριέρα μου ο Τάνιεβιτς. Ρίσκαρε με μένα, ήταν ένα μεγάλο στοίχημα αλλά είχε τα αρχ…α να το πάρει! Με προστάτεψε και με υποστήριξε απίστευτα. Τα media στην Ιταλία τού έκαναν σκληρή κριτική επειδή έδωσε θέση ξένου σ’ ένα παιδί 18 ετών, αλλά εκείνος δεν άκουγε.

Ήταν δύσκολο για σένα να παίξεις στην Ζάνταρ ελάχιστα χρόνια πριν ξεσπάσει ο εμφύλιος πόλεμος στην πρώην Γιουγκοσλαβία;

Πέρασα πολύ ωραία δύο χρόνια εκεί, δεν είχα πρόβλημα. Είχαμε μία νέα ομάδα, ταλαντούχα ομάδα και στα 16 μου έφτασα να παίζει στο Κύπελλο Κόρατς. Στον τελικό του πρωταθλήματος παίζαμε με την Γιουγκοπλάστικα του Κούκοτς και εγώ είχα αυξημένο χρόνο συμμετοχής. Τρομερή εμπειρία. Μετά…Τα πράγματα πήραν το δρόμο τους αφού έγινε ότι έγινε με τον πόλεμο. Έπρεπε να φύγω από την πόλη και έφυγα.

Αργότερα έπαιξε τόσο στη Ρεάλ όσο και στην Μπαρτσελόνα. Ήταν δύσκολο αυτό;

Δεν είχα πρόβλημα. Μεταξύ της παρουσίας μου στη Ρεάλ και της καριέρας μου στην Μπαρτσελόνα μεσολάβησαν τα τέσσερα χρόνια στον Παναθηναϊκό. Και στο μπάσκετ δεν υπάρχει τόσο μεγάλη αντιπαλότητα όση στο ποδόσφαιρο.

Με πήρε τηλέφωνο ο Τζόρτζεβιτς

Ο Παναθηναϊκός κάνει μια νέα αρχή εφέτος, θέλοντας να επιστρέψει στην κορυφή. Με αύξηση του μπάτζετ και τον Σάσα Τζόρτζεβιτς ως επικεφαλής του τεχνικού επιτελείου. Είναι ένας κόουτς που ο Ντέγιαν Μποντιρόγκα πιστεύει πολύ. Και δεν το λέει είτε διπλωματικά είτε γιατί είναι συμπατριώτες. Διαφορετικά δεν θα του έλεγε ν’ αποδεχθεί με κλειστά μάτια την πρόταση του “τριφυλλιού”, όταν μίλησαν στο τηλέφωνο.

Τον έχει ζήσει προπονητικά και έχει σχηματίσει σφαιρική άποψη για τη φιλοσοφία του, την μπασκετική κοσμοθεωρία του. Ήταν στην Ομοσπονδία όταν ο “Σάλε” επελέγη ως ομοσπονδιακός, είναι δηλαδή ένας εξ αυτών που έχουν τη δυνατότητα να τον κρίνουν. Βέβαια Ομπράντοβιτς ήταν ένας, λέει, δεν θέλει να τον συγκρίνει με κανέναν. Ζητάει πίστωση χρόνου και δηλώνει βέβαιος για το τελικό αποτέλεσμα.

Ο Αλεξάντερ Τζόρτζεβιτς είναι καλή επιλογή για τον πάγκο;

Νομίζω ναι. Ο Σάσα είναι ένας πολύ ταλαντούχος και αφοσιωμένος προπονητής. Το απέδειξε αυτό πέρυσι στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ισπανίας με τη Σερβία. Ακόμα και στην Ιταλία που δούλεψε έδειξε ποιος είναι. Ο Σάσα θα καταλάβει αμέσως τι μέγεθος είναι ο Παναθηναϊκός, έχει στα χέρια του ένα καλό ρόστερ με έμπειρους αλλά και ελπιδοφόρους παίκτες. Αυτό που θα ψάξει να βρει είναι η χημεία. Κίνητρο έχει μεγάλο, αφού πρόκειται για νέος κόουτς. Πρέπει όμως να του δώσουμε χρόνο.

Ξέρεις, πολύς κόσμος έχει ήδη αρχίσει τις συγκρίσεις με τον Ομπράντοβιτς…

Ποτέ δεν μπαίνω σε τέτοιου είδους συγκρίσεις. Ο Ζέλικο είναι ο Ζέλικο. Η ποιότητά του όλα αυτά τα χρόνια είναι αδιαμφισβήτητη. Ο Σάλε έχει τη δική του προσωπικότητα, δεν είναι ανάγκη να τον συγκρίνουμε με κάποιον άλλον. Τώρα ουσιαστικά ξεκινάει. Δεν τον φοβάμαι πάντως.

Πόσο χρόνο θα χρειαστεί πιστεύεις για να περάσει τα δικά του θέλω;

Δύσκολο να το πω. Δεν ξέρω πως είναι τώρα τα πράγματα στην ομάδα. Η πρώτη σεζόν είναι πάντα δύσκολη, το θυμάμαι και από τα δικά μου χρόνια. Χρειάστηκε να κάνουμε την υπέρβαση στο ΣΕΦ το 1999 για να αλλάξουμε τη νοοτροπία της ομάδας και εν συνεχεία να μπούμε σ’ έναν άλλο ρυθμό.

Προτού ο Παναθηναϊκός υπογράψει τον Τζόρτζεβιτς σου τηλεφώνησε κανείς από την ομάδα για να σου ζητήσει τη γνώμη σου;

Όχι, δεν είχα κάποιο τηλέφωνο από την Αθήνα. Αλλά με πήρε ο Σάσα όταν έλαβε την προσφορά. Και φυσικά του είπα μόνο θετικά πράγματα για την ομάδα και την Αθήνα. Τώρα το νιώθει και το καταλαβαίνει και ο ίδιος σε τι ομάδα είσαι. Εγώ απλά του είπα “πήγαινε γιατί ο Παναθηναϊκός είναι κάτι πραγματικά ξεχωριστό”.

Εσύ γιατί δεν έγινες προπονητής;

Μα εγώ έπαιζα άμυνα με τα μάτια και επίθεση με το μυαλό μου (γέλια). Στο παρκέ έκανα τα πάντα και ένιωσα όλες τις εμπειρίες. Η καριέρα μου ήταν γεμάτη από μεγάλα παιχνίδια και πίεση. Κάπου…παραγέμισα. Οταν τελείωσα, ήθελα να πάρω έναν άλλο δρόμο.

Μπορεί ο Ραντούλιτσα να προσφέρει στον Παναθηναϊκό;

Είναι ταλαντούχος. Έχει ποικιλία στο παιχνίδι του, παίζει και μέσα στο καλάθι αλλά και έξω από αυτό. Στο πικ εν ρολ είναι πολύ δυνατός, μπορεί να τελειώσει με άνεση φάσεις αλλά και να πασάρει εξίσου αποτελεσματικά. Εμένα μου αρέσει πολύ. Ο Σάλε επίσης τον πιστεύει πολύ. Πέρυσι στην Εθνική ομάδα ήταν πολύ σημαντικός παίκτης για τη Σερβία. Θα βοηθήσει.

Αλήθεια τι πρέπει να διαθέτει ένας ηγέτης σε μία ομάδα μπάσκετ, τι λέει η δική σου εμπειρία;

Για να γίνεις ηγέτης, πρέπει να το έχεις στο DNA σου και να είναι μέρος του χαρακτήρα σου. Οφείλεις επίσης να το δείξεις στο παρκέ. Δεν μπορείς απλά στα λόγια να πεις ότι “αυτός είναι ο ηγέτης”. Πρέπει να κερδίσεις την εμπιστοσύνη των συμπαικτών σου, να παίρνεις δύσκολες αποφάσεις, να ηγείσαι και στα αποδυτήρια. Από εκεί και πέρα έρχεται η προπόνηση και όλα τα υπόλοιπα.

Γι’ αυτό έπαιρνες σχεδόν πάντα το τελευταίο σουτ;

Πάντα! Και το ήθελα! Ήθελα να δοκιμάζω τα όριά μου σ’ αυτό. Και ξέρεις γιατί; Γιατί προπονιόμουν πάντα σαν το επόμενο παιχνίδι να ήταν τελικός. Και ας μην ήταν. Έπρεπε όμως να είμαι έτοιμος ψυχολογικά και σωματικά. Πεντακόσια σουτ μετά από κάθε προπόνηση. Και μετά νοοτροπία. Ετσι ήμουν έτοιμος πάντα. Έβαλα περισσότερα από όσα έχασα. Αν όμως δεν χάσεις νικητήριο σουτ, δεν μαθαίνεις.

Ποιοι παίκτες έχουν παίξει την καλύτερη άμυνα πάνω σου;

Θα πω έναν. Ο Ισμαήλ Σάντος της Ρεάλ. Ήταν καταπληκτικός αμυντικός.

Ο Αλβέρτης στην προπόνηση;

Ο Φραγκίσκος και εγώ παίζαμε μόνο επίθεση (γέλια). Ήταν όμως και αυτός εξαιρετικός παίκτης, μεγάλος σουτέρ και έπαιρνε πάντα κρίσιμες προσπάθειες. Θυμάμαι τον τελευταίο τελικό του 2001 στο ΟΑΚΑ, ήταν καταλυτικός. Από τη στιγμή που άρχισε να σκοράρει όλα τελείωσαν. Εμείς οι δύο παίζαμε άμυνα με τα μάτια (γέλια).

Ο Ντέγιαν Μποντιρόγκα του 2015

Πλέον ο Μποντιρόγκα δεν φοράει φόρμα και αθλητικά παπούτσια. Προτιμάει τα πουκάμισα και τα κοστούμια. Τρέχει καθημερινά και ιδρώνει, αλλά όχι στα παρκέ. Έχει αφήσει την μπάλα και κάθεται πίσω από το γραφείο του. Είναι παράγοντας του μπάσκετ και του αρέσει πολύ. Απολαμβάνει το ρόλο του στη FIBA και δεν του έχει λείψει η προπόνηση, τα αποδυτήρια, η ένταση των αγώνων και η αδρεναλίνη. Αποχώρησε νωρίς, αλλά γεμάτος από τα πάντα: τρόπαια, μετάλλια, προσωπικά επιτεύγματα και αναμνήσεις. Τώρα θέλει να πάει το σπορ ένα βήμα παραπέρα και καταθέτει τις φρέσκες ιδέες του, τις απόψεις του για το μέλλον. Θεωρεί το ΝΒΑ πρωτάθλημα του μάρκετινγκ και ας έπαιξε εκεί ο κορυφαίος όλων των Ευρωπαίων (σ.σ το όνομα στο τέλος).

Τι ακριβώς κάνεις τώρα στην FIBA Europe;

Έχουμε να ετοιμάσουμε σημαντικά πράγματα για τις διοργανώσεις και κυρίως για το Ευρωμπάσκετ. Το εφετινό Ευρωμπάσκετ που διεξήχθη σε τέσσερις διαφορετικές χώρες είναι κατά τη γνώμη ένα επιτυχημένο μοντέλο. Μπορεί να εφαρμοστεί και στο μέλλον. Ο τελικός στη Λιλ είχε 27000 κόσμο. Και τώρα έρχονται προκριματικά για το Ευρωμπάσκετ όπως και στο ποδόσφαιρο. Θα βοηθήσουν νομίζω όλες τις πλευρές και τους παίκτες, και τις Εθνικές ομάδες και τους συλλόγους.

Οι σύλλογοι όμως διαφωνούν…

Το ξέρω αλλά εμμένω σ’ αυτό που σας είπα. Και για το μπάσκετ είναι καλύτερο. Πρέπει να υπάρχει χρόνος για όλα, θα γίνει ένα καινούργιο βήμα για το άθλημα.

Μπορεί να γίνει το Ευρωμπάσκετ του 2017 και πάλι σε τέσσερις χώρες;

Θα αποφασίσει το ΔΣ της FIBA Europe σε περίπου δύο μήνες, αλλά νομίζω ότι μόνο θετικό είναι το παράδειγμα του 2015. Και γιατί όχι, να μην πάρει και έναν όμιλο η Αθήνα…

Ο κόουτς Τζόρτζεβιτς άφησε υπονοούμενα κατά των διαιτητών του Ευρωμπάσκετ. Είπε ότι κάποιοι δεν ήθελαν στον τελικό τη Σερβία…

Ο Σάλε μίλησε ως προπονητής αλλά δεν το νομίζω. Πέρυσι προκριθήκαμε στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Αν δεν μας ήθελαν σε τελικούς, ούτε τότε θα τα καταφέρναμε.

Εσύ γιατί σταμάτησες στα 34; Όλοι έλεγαν ότι είχες δύο ακόμα τουλάχιστον χρόνια καλού μπάσκετ…

Σαφώς και είχα. Από φυσική κατάσταση ήμουν πολύ καλά. Προτίμησα όμως να σταματήσω. Αλλά…φίλε, ξέρεις εγώ έδινα πάντα το 100% στο παρκέ. Δεν ήθελα να παίξω με half gass. Ηθελα να παίζω συνέχεια στο full. Να παίζω τελικούς, να παίρνω τρόπαια. Και δόξα τω Θεώ έπαιξα πολλούς. Εφυγα γεμάτος. Και στο ΝΒΑ γι’ αυτό δεν πήγα. Ηθελα να νικάω και να παίρνω τρόπαια. Πολλοί Αμερικανοί ήρθαν στην Ευρώπη για να πάρουν τρόπαια. Το ΝΒΑ ξέρετε είναι και λίγο μάρκετινγκ.

Ο Μπιέλιτσα είναι έτοιμος για εκεί;

Δεν το συζητώ. Είναι εξαιρετικός, θα έχει νομίζω σπουδαία σταδιοδρομία εκεί.

Με τον Ντράζεν Πέτροβιτς, που επίσης έπαιξε στο ΝΒΑ, ήσασταν ξαδέρφια, αλλά δεν μπορέσατε να παίξετε μαζί…

Ήταν κορυφαίος, πραγματικά τρομερός παίκτης. Όντως δεν τα έφερε έτσι η τύχη για να παίξουμε μαζί. Θα το ήθελα πολύ αλλά…

Ντέγιαν, κάτι τελευταίο: ποια ήταν η πρώτη φορά που πήγες να ακούσεις τον Αντώνη Ρέμο;

Μετά τη νίκη μας στο ΣΕΦ το 1999. Εκεί γιορτάσαμε το πρωτάθλημα. Με Ρέμο, Διονυσίου και Θεοδωρίδου. Ωραίο σχήμα. Ήξερα ότι ο Διονυσίου ήταν και φανατικός Παναθηναϊκός. Μετά έμαθα ότι ο Ρέμος ήταν Ηρακλής, έγινε και πρόεδρος. Έτσι τον φωνάζαμε…

* Ευχαριστούμε πολύ το Salumaio d’ Atene για τη φιλοξενία.

* Φωτογραφίες: Action Images – Κώστας Γεωργόπουλος.

Διαβάστε ακόμη:

Το photostory της συνέντευξης: όλες οι αντιδράσεις του Ντέγιαν Μποντιρόγκα