Ο Νικ Καλάθης δεν έκανε ποτέ καλές πάσες

O Νικ Καλάθης γιορτάζει σήμερα. Γίνεται 31. Ο ‘δεύτερος καλύτερος πασέρ του πλανήτη‘ έδωσε ασίστ και σε εμάς, για να θυμίσουμε όσα τον έκαναν μετρ του είδους, μια φορά πρωταθλητή Ευρώπης (2011), μια φορά κάτοχο του Eurocup (2013), 5 φορές πρωταθλητή Ελλάδος, 4 φορές Κυπελλούχο, 3 MVP της ελληνικής λίγκας, μια του κυπέλλου, σύζυγο (της Τίφανι), πατέρα (του Λουκ) και τελικά, έναν παίκτη που αναγνωρίζουν όλοι -ανεξαρτήτων προτιμήσεων.

Η σκούφια που κρατά από τη Φισίνη της Λήμνου

Ο παλαιότερος πρόγονος που εντοπίστηκε στα αρχεία της Φισίνης, ενός χωριού της Λήμνου που αναφέρθηκε για πρώτη φορά σε επίσημο έγγραφο της χώρας το 1321, ήταν ο Βασίλειος Καλαθάς -γεννημένος το 1860, με τους γονείς του να λέγονται Αθανάσιος Καλαθάς και Δ. Καράμαλη. Όπως δημοσίευσε πέρυσι το νησί ‘ο Βασίλειος είχε τρία παιδιά: τους Αθανάσιο, Ευστράτιο και Βασίλη’. Ο τελευταίος έφυγε για τις ΗΠΑ, στα 19 ‘έπειτα από πρόσκληση του Ιωάννη Κατακουζηνού, από τα Καμίνια του νησιού. Έφτασε στη Νέα Υόρκη στις 12/4 του 1911, με το πλοίο Occeania, σύμφωνα με τα αρχεία του Ellis Island -όπου έφταναν τότε όλοι οι μετανάστες και περνούσαν στα μητρώα, πριν περάσουν στη χώρα. Διετέλεσε πρόεδρος της εκεί Λημνιακής αδελφότητας ‘Ήφαιστος‘, το 1924), όπως αναφέρει ο Θ. Μπελίτσος. Απόγονος του Βασίλη ήταν ο Γιάννης, πατέρας του Νίκολας και Πάτρικ Καλάθη”.

Για την ακρίβεια, μαζί με την Ιρλανδή -κατόχου αμερικανικής υπηκοότητας- Σου έζησαν στο Casselberry της Florida -των 26.241 κατοίκων. Υιοθέτησαν τον Γιάννη, που στη συνέχεια απέκτησε τα δίδυμα Πάτρικ και Τζον και τέσσερα χρόνια μετά τον Νίκολας. Αυτός είναι και ο λόγος που τα παιδιά δεν μιλούν ελληνικά (δεν τα έμαθε ποτέ ο πατέρας τους, για να τους τα ‘περάσει’).

“To Calathes στα ελληνικά σημαίνει καλάθι. Είναι του παππού μου, ο οποίος μέχρι 19 ετών ζούσε στην Ελλάδα. Από εκείνον πήρα και την ελληνική υπηκοότητα” είχε πει ο ίδιος το Νοέμβρη του 2018, στο Crossover, το podcast του Τζο Αρλάουκας για το site της Euroleague. “Ο παππούς μου πέθανε, όταν ήμουν 17 ετών. Έπαιξε τεράστιο ρόλο στην καριέρα μου. Είμαι σίγουρος ότι με βλέπει από ψηλά που παίζω για την Εθνική Ελλάδας και σίγουρα θα είναι ενθουσιασμένος. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι νιώθω τεράστια τιμή κάθε φορά που φοράω τη φανέλα της Ελλάδας.

Ο πατέρας μου ήταν αθλητής του moto cross. Παρ’ όλα αυτά, εμείς παίζαμε από παιδιά μπάσκετ και τον είχαμε πάντα δίπλα μας. Παίζαμε όλοι μαζί στην μπασκέτα που είχαμε πίσω στο σπίτι. Επειδή ήμουν ο πιο μικρός, δεν περνούσα καλά. Έχω εννέα ράμματα στο πρόσωπο από αυτές τις αναμετρήσεις. Από τον πατέρα μου ‘κληρονόμησα’ και την απώλεια μαλλιών. Τα ‘έχασα’ στα 24”. Ο πατέρας του έφτιαξε και ομάδα, για να παίζουν τα παιδιά: τους Orlando Raptors, οι οποίοι μετείχαν στο AAU και έζησαν διακρίσεις.

“Όταν ήταν 9, σε ένα ματς ήμασταν στο -5 ενώ έμενε ένα λεπτό για το τέλος. Όπως κατέβαζε την μπάλα, σταμάτησε στα οκτώ μέτρα και ετοιμάστηκε για σουτ. Ούρλιαξα ‘όχι’, αλλά έκανε δεν πτοήθηκε και σκόραρε. Στη συνέχεια έκλεψε και είχαμε την τελευταία επίθεση. Σούταρε πάλι, για τρεις μπροστά στον καλύτερο παίκτη της αντιπάλου ομάδας. Ευστόχησε και πάλι. Όταν μπήκαμε στο αυτοκίνητο, μου είπε ‘μπαμπά, θέλω να σου πω κάτι αλλά υποσχέσου πως δεν θα θυμώσεις’. Ακολούθησε το ‘μόλις έβαλα το τρίποντο μπροστά στον Χακίμ, του είπα ‘φίλα μου τον κώλο! Εγώ θα νικήσω’”. Ο Νικ έφυγε από το σχολείο του (Lake Howell High School) ως ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία των σχολείων της Seminole County. Είχε πάρει πρωτάθλημα πολιτείας, το 2007 και δυο τίτλους ‘Florida Mr. Basketball’ -για να κάνει παρέα σε τύπους όπως οι Βινς Κάρτερ, Αμαρ’ε Στάνταμαϊρ και Μπράντον Νάιτ.

‘Ο Νικ δεν κάνει καλές πάσες. Κάνει σωστές πάσες’

Η μπασκέτα που μπήκε στην αυλή του σπιτιού αγοράστηκε με χρήματα των παιδιών. Την είχαν ζητήσει από τον πατέρα τους και εκείνος τους είπε πως αν την ήθελαν πραγματικά, να έβρισκαν τα χρήματα. Τα δίδυμα πούλησαν συλλεκτικές κάρτες με παίκτες του μπάσκετ και με αυτά τα 400 δολάρια, έκαναν την αγορά. Τα ράμματα του Νικ ήταν ‘σουβενίρ’ από τα τετ α τετ με τον Πατ.

“Θυμάμαι τον Νικ σε μια προπόνηση, όταν ήταν 5 να προσπαθεί να δώσει πάσα, αλλά δεν ‘βρήκε’ τον συμπαίκτη του. Ο κόουτς του εξήγησε τι έκανε λάθος -εκείνος πίστευε πως δεν είχε κάνει, καθώς από τότε ‘έβλεπε’ γήπεδο καλύτερα από τους συνομηλίκους του” είχε εξομολογηθεί ο πατέρας του, “δώδεκα χρόνια αργότερα το έκανε σε τουρνουά της NIKE, όπου μετείχαν και ομάδες του ΝΒΑ -μεταξύ τους ήταν οι Μπουλς, του Ντέρικ Ρόουζ. Μετά το ματς, ο προπονητής του μου είπε πως ‘ο Νικ δεν κάνει καλές πάσες. Κάνει σωστές πάσες. Σε αυτόν τον τομέα έχει μεγάλο ταλέντο”.

Στο κολέγιο ήταν σκόρερ -όχι πασέρ

Προφανώς και υπήρχαν προγράμματα του NCAA που τον ήθελαν. Διάλεξε τους Gators του University of Florida, χάριν του κόουτς Μπιλ Ντόνοβαν “με τον οποίον είχαμε συναντηθεί πρώτη φορά, όταν ήμουν 12. Τη δεύτερη χρονιά στο λύκειο ήλθε η πρόταση για την υποτροφία. Τη δέχθηκα αμέσως. Ήταν ευλογία να παίξω για τον κόουτς Ντόνοβαν. Ήταν πολύ σκληρός μαζί μου. Μου έδινε όμως, χρόνο και την ελευθερία να επιλέγω τι θα κάνουμε, σε μια πετυχημένη ομάδα και υπό το βάρος των απαιτήσεων που ‘χαν δημιουργήσει προηγούμενοι μεγάλοι παίκτες (Κόρεϊ Μπριούερ, Αλ Χόρφορντ, Γιοακίμ Νοά). Έμαθα πολλά”. Μπήκε στη λίστα με τους κορυφαίους play makers του κολεγιακού μπάσκετ. Έπαιζε από τη θέση ‘1’ έως την ‘3’. Έγινε ο πρώτος σκόρερ -και πασέρ- ως freshman (2008), με τον Ντόνοβαν να τον χαρακτηρίζει ‘ο νέος Στιβ Νας’. Το 2009 (όταν ο Μορίς Σπάιτς άφησε το σχολείο για το ΝΒΑ) ήταν ο μόνος του έθνους που ‘χε για μέσους όρους +15 πόντους, +5 ριμπάουντ και +6 ασίστ, ανά ματς. Ανανέωνε το ρεκόρ του σχολείου στις τελικές πάσες κάθε σεζόν (είχε 221 -6.1- ως πρωτοετής και 231 -6.3- ως δευτεροετής). Έγινε ο τρίτος καλύτερος της ιστορίας -του σχολείου-, μέσα σε μόλις δυο χρόνια.

Ξεκίνησε τη δεύτερη σεζόν ως ηγέτης της νίκης επί του Kentucky (είχε 33 πόντους). Συνέχισε να είναι το σημείο αναφοράς σε μεγάλες νίκες. Είχε και δυο τριπλ νταμπλ. Είχε και πολλά λάθη, όταν προσπαθούσε να εκβιάσει τις ασίστ, μέχρι να βρει πώς γίνεται η δουλειά. Άλλαξε τη φιλοσοφία του και από σκόρερ έγινε κατ’ αρχάς πασέρ, όταν κατάλαβε πως “όταν δίνεις μία καλή πάσα, κανείς ευτυχισμένο τον εαυτό σου και την ομάδα σου. Όταν σκοράρεις, είναι περισσότερο για σένα. Το να είσαι point guard σημαίνει ότι πρέπει να βλέπεις όλο το γήπεδο”.

Κάπου τον Μάρτη, έκανε αρνητικό ρεκόρ σκοραρίσματος, με μόλις 5 (2/9) εναντίον του Mississippi State. Είχε και επτά λάθη, συν 7 ασίστ. Επισήμως, είχε ίωση. Ανεπίσημα είχε ‘αδειάσει’, αφότου είχε ταλαιπωρηθεί με ίωση δυο εβδομάδες νωρίτερα και είχε επωμιστεί το μεγαλύτερος βάρος όλων στην ομάδα του. Τα πόδια του δεν πήγαιναν. Οι συμπαίκτες διαβεβαίωναν πως θα είναι έτοιμος για το SEC Tournament (αποκλείστηκαν στο β’ γύρο). Πρωτάθλημα δεν κατέκτησαν εν τούτοις, οι Gators (μετά τα διαδοχικά το 2005 και το 2006). Και ο Καλάθης δεν είχε κατακτήσει την τέχνη του τρίποντου -που αν την είχε κατακτήσει από παιδί, δεν θα ‘χε κάνει ποτέ το πέρασμα στην Ευρώπη.

Όταν ο Καλάθης ‘πλήγωσε’ τους Gators

Στις 6 Μαΐου του 2009, η Gator Clause είχε δημοσιεύσει άρθρο με τίτλο ‘πληγώνει ο Νικ Καλάθης τους Gators;’. Να δούμε τι ήθελε να πει ο ποιητής. Είχε περάσει ένας μήνας από τότε που είχαν ρωτήσει τον κόουτς της ομάδας, Μπίλι Ντόνοβαν αν ο Καλάθης εμποδίζει τη διαδικασία recruiting νέων παικτών. Ο Έρικ Μπλέντσο (ο γνωστός) ήταν τότε στο high school και εκ των καλύτερων γκαρντ του έθνους. Και μολονότι όλα έδειχναν πως θα δεσμευθεί με το Florida, πήγε στο Kentucky. Αποδεδειγμένα, δεν ήταν οι βαθμοί του -στα μαθήματα- το πρόβλημα. “Είναι ο Καλάθης” αποφάσισε ο αρθρογράφος, εξηγώντας πως ‘οι πόιντ γκαρντ μένουν μακριά από τους Gators, όσο είναι ανοιχτό το ενδεχόμενο να επιστρέψει ο Καλάθης. Και αν επιστρέψει, δεν υπάρχει θέμα που ‘χάθηκε’ ο Μπλέντσο. Αν όμως, φύγει το Florida θα μείνει με μόνο έναν πόιντ γκαρντ, για την ερχόμενη σεζόν. Σε σχετική ερώτηση που είχα κάνει στον Ντόνοβαν, μου είχε απαντήσει πως το πρόβλημα είναι το σύστημα του NCAA, το οποίο επιτρέπει σε παίκτες κολεγίων να ανακοινώσουν την πρόθεση τους να δηλώσουν συμμετοχή σε NBA Draft, μετά την Πρωταπριλιά -και το Final Four. ‘Οι ομάδες του ΝΒΑ περιμένουν έως τον Ιούνιο για να κάνουν το μεγαλύτερο μέρος του scouting και των ατομικών προπονήσεων. Αυτή η καθυστέρηση ‘πέφτει’ πάνω στην ικανότητα των πανεπιστημίων να υπογράψουν, τελευταία στιγμή, παίκτες και προκαλεί σύγχυση‘.

Ο Καλάθης δεν έχει προσλάβει ατζέντη και με αυτόν τον τρόπο κρατά ‘δέσμια’ τη θέση του starting point guard στο σχολείο του, σε βάρος της περαιτέρω εξέλιξης του προγράμματος. Αν δεν επιλεγεί, μπορεί να επιστρέψει στο Florida. Αν προσλάμβανε ατζέντη, θα ‘πλήγωνε’ το καθεστώς του, ως ερασιτέχνη αθλητή στα μάτια του NCAA. Στο τέλος της ημέρας, δεν μπορείς να κατηγορήσεις τον παίκτη που εκμεταλλεύεται ένα σύστημα, το οποίο χρειάζεται εκ βάθρων αναθεώρηση”.

Στις 30/5 ο Καλάθης δήλωσε συμμετοχή στο NBA Draft. Προηγουμένως ζήτησε τη συμβουλή του -θρύλου των Gators και NBAer- Τζέισον Ουίλιαμς -γνωρίζονταν χρόνια, μέσω μονών που έπαιζαν στο Ορλάντο. Ο Άλεξ Τάιους (επίσης ο γνωστός) είχε ενημερώσει πως είναι έτοιμος. “Τον βλέπω κάθε μέρα στις προπονήσεις. Βλέπει εξαιρετικά γήπεδο, καλός σουτέρ, εξαιρετικός στο χειρισμό της μπάλας και το πιο σημαντικό είναι πως είναι πολύ ανταγωνιστικός τύπος, που θέλει συνέχεια να γίνεται καλύτερος”.

Το ‘παίζω και μαθαίνω’ στον Παναθηναϊκό

Επιλέχθηκε στο Νο45, από τους Γουλβς που τον αντάλλαξαν με τους Μαβς για επιλογή δεύτερου γύρου το 2010 και ρευστό. Ανακοίνωσε πως θα διέσχιζε τον Ατλαντικό, για την Ελλάδα και τον Παναθηναϊκό. “Ήταν όνειρο για μένα το ΝΒΑ, αλλά δεν ήμουν εκατό τοις εκατό σίγουρος για το βήμα. Επιπλέον, το συμβόλαιο που μου πρόσφερε ο Παναθηναϊκός ήταν ανάλογο αυτό που θα ‘χα ως επιλογή πρώτου γύρου του NBA draft (οι πληροφορίες ήθελαν να έχει πάρει 2.400.000 ευρώ για τρία χρόνια, συν σπίτι, αυτοκίνητο και χορηγίες). Συν του ότι στην Ελλάδα αγωνιζόταν και ο αδερφός μου. Όταν ήλθα, ο Παναθηναϊκός είχε κερδίσει την EuroLeague. Είπα στον εαυτό μου ότι θα μάθω, θα πάρω εμπειρίες και στη συνέχεια θα επιστρέψω στην Αμερική. Ήταν δύσκολη απόφαση. Μάλιστα ο κόουτς Ντόνοβαν τσαντίστηκε που έφυγα από το κολέγιο, αλλά αν γυρνούσα πίσω, πάλι την ίδια επιλογή θα έκανα”.

Ο πατέρας του είχε μιλήσει τότε, στο Contra.gr μετά τον πρώτο καιρό των παιδιών στην Ελλάδα. Μεταξύ άλλων, είχε πει ότι ‘ο ατζέντης του Πατ μας είπε για την πρόταση του Παναθηναϊκού‘. Ο Πατ ήταν ήδη στη χώρα, για τον Κολοσσό. Στους ‘πράσινους’ πήγε το καλοκαίρι του 2009 -όταν προστέθηκε στο ρόστερ ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, επέστρεψε από το ΝΒΑ ο Βασίλης Σπανούλης και υπήρχε ο Δημήτρης Διαμαντίδης. Ένα χρόνο νωρίτερα είχε φορέσει για πρώτη φορά τη φανέλα της Εθνικής, για την U20. Εκεί έζησε τις πρώτες εμπειρίες, παρέα με τον Κώστα Κουφό, σε μια συνθήκη που μπορούσε να γίνει λόγος να μην ξαναέλθει ποτέ στην Ελλάδα. Η U20 διέγραψε κακή πορεία στο Eurobasket του 2008 (τερμάτισε 13η), με πολλά εξωαγωνιστικά -παράλογα- να διαμορφώνουν ένα κλίμα που ‘χε περιγραφεί ως κάκιστο. Γενικά, αλλά και ως προς τη συμπεριφορά των υπολοίπων παικτών στους Ελληνοαμερικανούς. Ψωμί και αλάτι -ας πούμε, για να μην πούμε άλλα και ας συνεχίσουμε.

“Όταν ήρθα δεν είχα κανένα στοιχείο, ούτε γνώριζα ποιος ήταν ο Διαμαντίδης, ο Γιασικεβίτσιους, ο Σπανούλης, ο κόουτς Ομπράντοβιτς και όλοι αυτοί οι θρύλοι. Ήμουν ακόμα 20 χρονών και πίστευα ότι θα ερχόμουν και θα έπαιζα αμέσως. Είχα την αμερικάνικη νοοτροπία. Την πρώτη χρονιά δεν έπαιξα σχεδόν καθόλου. Έμαθα όμως, από όλους. Ήταν σκληρό να είμαι ο 13ος της προπόνησης, αλλά εστίασα σε όσα είχα να μάθω από τους καλύτερους. Ο κόουτς Ομπράντοβιτς είναι σκληρός και δίκαιος. Από τελευταίος παίκτης του ροτέισον μπορεί να γίνεις πρώτος, αν κάνεις ό,τι σου λέει. Για αυτό είναι ο καλύτερος. Αν δεν σου αρέσει να τον ακούς να σε κρίνει, φεύγεις. Του χρωστώ την εξέλιξη μου”. Όπως χρωστά πολλά και στον Διαμαντίδη. “Είχε μεγαλύτερη επιρροή στο παιχνίδι μου επειδή έπαιξα μαζί του για αρκετά χρόνια. Σίγουρα με ενέπνευσε πολύ κι έμαθα πολλά από εκείνον. Έμαθα πολλά και από τον Σπανούλη, στην πρώτη μου χρονιά στον Παναθηναϊκό, αλλά σίγουρα το ότι ήμουν δίπλα στον Διαμαντίδη με έμαθε πολλά”.

Στην Euroleague της σεζόν 2010-11 δεν είχε σταθερό ρόλο, έως ότου αρχίσουν τα playoffs με την Μπαρτσελόνα. “Ήρθε ο κόουτς και μου είπε”ξεκινάς πάνω στον Ναβάρο’. Θυμάμαι σε εκείνη τη σειρά είχα τρομερή ενέργεια και ήθελα να μπω και να βοηθήσω. Περίμενα αυτή τη στιγμή και την ευκαιρία. Την άρπαξα και σίγουρα βοήθησε την καριέρα μου. Ήταν μια καλή πίεση από τον κόουτς. Μπορεί να είσαι ο 10ος παίκτης και να σε βάλει στο πιο κρίσιμο σημείο. Επίσης σημαντικό ρόλο έπαιξε και ο κόουτς Ιτούδης, για το box and one στον Ναβάρο“.

Στο τελευταίο παιχνίδι έκανε ρεκόρ καριέρας πόντων, με 12. Ο τότε κόουτς των Καταλανών, Τσάβι Πασκουάλ είχε πει ‘ο MVP της σειράς είναι ο Διαμαντίδης, αλλά ο παίκτης-κλειδί είναι ο Καλάθης‘. Ο ΠΑΟ πήρε την Euroleague -μαζί με το ελληνικό πρωτάθλημα του οποίου ο Καλάθης ήταν ‘ο πιο βελτιωμένος παίκτης’, πέρασε και η σεζόν 2011-12 και δημιούργησε μια απορία.

‘Πού είναι το Κρασνοντάρ;’

Όταν ανακοινώθηκε πως θα πάει στη Λοκομοτίβ Κουμπάν, πλήθος κόσμου είχε αναφωνήσει ‘την ποια;” στο άκουσμα της απόφασης. Αυτήν που του έδινε πολλά περισσότερα χρήματα, ήταν η απάντηση (2.2 εκατομμύρια ευρώ, για δυο χρόνια). Μαζί με κάτι ακόμα: την έξοδο των Ομπράντοβιτς και Ιτούδη και πολλών παικτών. Ο πατέρας Νικ Καλάθης -είχε αποκτήσει τον Λουκ- είχε εξηγήσει τα εξής:

“Εκείνο το καλοκαίρι είχαν φύγει πολλοί παίκτες. Μιλούσα με τον Παναθηναϊκό, αλλά δεν υπήρχε συμφωνία. Δεν υπήρχε βεβαιότητα για το μέλλον, το μπάτζετ. Ενόσω περίμενα, ήλθε ο ατζέντης μου και μου είπε για την πρόταση της Λοκομοτίβ. Τον ρώτησα πού είναι το Κρασνοντάρ. Είδα το συμβόλαιο που μου πρόσφεραν και τους παίκτες που είχαν και πήγα. Κατακτήσαμε το Eurocup -βάλαμε την ομάδα στον ευρωπαϊκό χάρτη του μπάσκετ- και ήμουν ο MVP”. Τότε του δόθηκε η δυνατότητα να ζήσει το παιδικό του όνειρο και να παίξει στο ΝΒΑ. Οι Μαβς είχαν ανταλλάξει τα δικαιώματα του με τους Γκρίζιλς, όπου προσγειώθηκε τον Αύγουστο του 2013. Πάλι δεν ήταν πολύ εύκολα τα πράγματα. Η συμφωνία ήταν διετής. Το Φλεβάρη του 2014, όταν κάλυψε το κενό του Μάικ Κόνλεϊ αναδείχθηκε ‘ρούκι του μήνα’.

“Παίζαμε πολύ καλά με τον Κόνλεϊ. Θεωρώ ότι είναι από τους πιο υποτιμημένους παίκτες του ΝΒΑ. Ήμασταν μαζί με τον Μαρκ Γκασόλ και τον Ζακ Ράντολφ ο οποίος δεν πηδούσε εφημερίδα αλλά τελείωνε τα ματς με 20 πόντους και 15 ριμπάουντ. Δούλευα ως back up point guard, μέχρι τον τραυματισμό του Κόνλεϊ” που βγήκε μπροστά και όλα έδειχναν να βρίσκουν το δρόμο τους.

Το χάπι για την τριχόπτωση

Toν Απρίλιο του 2014 ‘συνελήφθη’ με απαγορευμένη ουσία, σε δείγμα που έδωσε. Για την ακρίβεια, με ταμοξιφαίνη. Ενδείκνυται για συμπληρωματική θεραπεία αρχικών σταδίων καρκίνου του μαστού και ανακουφιστική θεραπεία μεταστατικού καρκίνου του μαστού, ιδιαίτερα στις γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση. Έχει δράση και στον καρκίνο μαστού των ανδρών. “Μπλοκάρει’ τους υποδοχείς οιστρογόνων στα μαστικά κύτταρα και τελικά, την ανάπτυξη του καρκίνου.

Στον αθλητικό χώρο, η ουσία ήταν γνωστή ως ‘μάσκα’ στερεοειδών. Για την ακρίβεια, είχε διαπιστωθεί πως όσοι έκαναν ενέσεις συνθετικής τεστοστερόνης, για να αυξήσουν τους μυς, έπαιρναν ταμοξιφαίνη, για να μην μεγαλώσει το στήθος τους -καθώς τακτοποιεί τα οιστρογόνα. Δηλαδή, ενώ η ουσία δεν ήταν στη λίστα με αυτές που βελτιώνουν την απόδοση, μπήκε ως ‘μάσκα’. Ο Καλάθης είχε κάνει επίσημη τοποθέτηση.

“Λυπάμαι πραγματικά για τις πράξεις μου και ζητώ συγγνώμη από τον οργανισμό και τους συμπαίκτες μου, για την κακή επιλογή. Θέλω ωστόσο, να διευκρινίσω ότι ουδέποτε πήρα ουσία για να βελτιώσω την απόδοση μου. Δεν συμφωνώ με το αποτέλεσμα. Θα επιστρέψω ως καλύτερος άνθρωπος και παίκτης”.

Ήταν ο δεύτερος που τιμωρείτο για απαγορευμένη ουσία (ο πρώτος ήταν ο Χέντο Τούρκογλου, ο οποίος είχε λάβει μεθενολόνη -στερεοειδές), από το 2011 όταν αυξήθηκε η τιμωρία από 10 σε 20 αγώνες. Aπολογήθηκε και στη FIBA (όπου επίσης, ίσχυε η τιμωρία -και προ του FIBA World Cup είχε εκτιμηθεί πως θα χάσει τα δυο πρώτα ματς, λόγω αυτής), λέγοντας πως ‘παραδέχθηκα ότι έκανα λάθος που πήρα κάτι, το οποίο δεν ήξερα τι ακριβώς εμπεριέχει. Όπως και για το ότι δεν ενημέρωσα την ομάδα μου, κάτι που έπρεπε να κάνω’. Στη συζήτηση που είχε με τον Αρλάουκας, το Νοέμβρη του 2018, είχε πει ότι “πήρα ένα φάρμακο που μου είχε πει ένας φίλος πως θα βοηθήσει να μην πέφτουν τα μαλλιά μου. Ήμουν αθώος. Παίζω μπάσκετ σε όλη μου τη ζωή. Ποτέ δεν έχω ‘κλέψει’. Δείτε το κορμί μου και θα καταλάβετε! Όταν μου το είπαν, κόντεψα να πάθω έμφραγμα. Ήταν βλακεία μου να πάρω ένα χάπι από κάποιον. Έχασα τα playoffs, ενώ είχα βρει το ρόλο μου και το χρόνο μου. Ήταν ήταν μια από τις χειρότερες στιγμές μου”.

Είχε πρόταση από την Αναντολού Εφές, όπως φυσικά και εκείνη από τον Παναθηναϊκό. Ο κατ’ αρχάς ατζέντη τους, ο οποίος είχε γίνει GM στους Γκρίζιλς και έτσι είχε πάει εκείνος στο Μέμφις, είχε απολυθεί. Ο δεύτερος χρόνος του συμβολαίου ήταν στον ‘αέρα’, ώσπου η Μινεσότα του είπε πως θα μείνει. Δεν έμεινε. Στις 15/7 του 2015 ανακοινώθηκε η επιστροφή στο ΟΑΚΑ, για τρία χρόνια -και 6.350.000 ευρώ, είχαν γράψει. Το επόμενο συμβόλαιο υπεγράφη τον Ιούνιο του 2018. Για τρία χρόνια και 6.500.000 ευρώ -έχει αναφερθεί. Έχει πει πως θέλει να ‘κλείσει’ την καριέρα του στον Παναθηναϊκό ‘όπου την άρχισα. Η Αθήνα είναι το καλύτερο μέρος. Παίζω για τον Παναθηναϊκό, παίζω για έναν ιδιοκτήτη, όπως είναι ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος. Αυτή η οικογένεια με έφερε στην Αθήνα, όταν ήμουν νέος και αυτό είναι κάτι που σέβομαι. Για αυτό θα ήθελα να ολοκληρώσω εδώ την καριέρα μου. Ποτέ δεν σκέφτηκα να πάω κάπου άλλου. Είμαι ευλογημένος που είμαι μέλος αυτής της ομάδας, της ιστορίας της και των οπαδών της‘. Και vice versa.