Ο Λουίς Φαν Χάαλ και τα έντεκα “πουλέν” του

Πριν δυο εβδομάδες, στις 12 Μαρτίου του 2019, ο Λουίς Φαν Χάαλ ανακοίνωσε το οριστικό τέλος της προπονητικής του καριέρας. Είχαν προηγηθεί δυο ακόμα ανακοινώσεις, μια στις 17 Ιανουαρίου του 2017, όταν ο Ολλανδός είχε μιλήσει για οικογενειακούς λόγους που τον ανάγκαζαν να αποσυρθεί από τους πάγκους και μια ακόμα την επόμενη μέρα, όταν πρόσθεσε πως απλά επρόκειτο για αποχή από την προπονητική για ένα χρόνο, όμως τελικά, μετά από δυο χρόνια και πολλή σκέψη, κατέληξε πως η ώρα για το “αντίο” είχε φτάσει.

Στα 67 του πλέον, ο Φαν Χάαλ αφήνει πίσω του μια μεγάλη πορεία στο ποδόσφαιρο, 15 χρόνια ως παίκτης και 25 ως τεχνικός, έχοντας πετύχει πολλά και σημαντικά. Στην προπονητική του 25ετία, ο Ολλανδός κατέκτησε είκοσι τίτλους, με σημαντικότερο φυσικά το Champions League του 1995 με τον Άγιαξ, ενώ ως εκλέκτορας των “οράνιε”, έφτασε την Εθνική Ολλανδίας μέχρι την τρίτη θέση στο Μουντιάλ του 2014.

Ο Φαν Χάαλ πέρασε από μεγάλους συλλόγους, ενώ εργάστηκε στα τρία από τα πέντε κορυφαία ευρωπαϊκά πρωταθλήματα (Ισπανία, Γερμανία & Αγγλία). Κατά σειρά, κάθισε στους πάγκους του Άγιαξ (1991-1997), της Μπαρτσελόνα (1997-2000 & 2002-2003), της Εθνικής Ολλανδίας (2000-2002 & 2012-2014), της ΑΖ Άλκμααρ (2005-2009), της Μπάγερν (2009-2011) και της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (2014-2016).

Πήρε τρόπαια με όλες τις ομάδες του και σίγουρα συγκαταλέγεται ανάμεσα στους κορυφαίους Ολλανδούς προπονητές όλων των εποχών, αλλά και στους καλύτερους παγκοσμίως στην τελευταία εικοσαετία. Στο σημερινό κείμενο θα κάνουμε μια σύντομη αναδρομή στην ποδοσφαιρική του καριέρα και θα δούμε έντεκα παίκτες που έκαναν μαζί του το ντεμπούτο τους, για να εξελιχθούν στη συνέχεια σε μεγάλα αστέρια του αθλήματος.

ΛΟΥΙΣ ΦΑΝ ΧΑΑΛ, ΠΑΙΚΤΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ

Γκούλιτ και Φαν Χάαλ (δεξιά) από αγώνα του 1983 μεταξύ της Φέγενορντ και της Σπάρτα Ρότερνταμ (photo credit: Nationaal Archief /Anefo / Rob Bogaerts)

Ο Αλοΐσιους Πάουλους Μαρία Φαν Χάαλ γεννήθηκε το 1951 στο Άμστερνταμ, ξεκίνησε από μικρός ερασιτεχνικά το ποδόσφαιρο και το 1971 υπέγραψε στη δεύτερη ομάδα του Άγιαξ, χωρίς όμως ποτέ να κληθεί στην πρώτη ομάδα, αφού στη θέση που αγωνιζόταν, ο “Αίαντας” διέθετε τότε παίκτες της κλάσης του Γιόχαν Κρόιφ και του Γιόχαν Νέεσκενς. Το 1973 δόθηκε δανεικός στη Ρουαγιάλ Αντβέρπ, με την οποία τερμάτισε δεύτερος στο βελγικό πρωτάθλημα το 1974 και το 1975. Το 1977 επέστρεψε στην Ολλανδία, αγωνίστηκε μια σεζόν (1977/78) στην Τέλσταρ και κατόπιν πέρασε στην Σπάρτα του Ρότερνταμ, όπου παρέμεινε για οκτώ χρόνια, φτάνοντας τις 248 συμμετοχές και τα 26 γκολ. Το 1986 μετακινήθηκε στην ΑΖ Άλκμααρ, όπου ήταν παίκτης και βοηθός προπονητή, ομάδα στην οποία ολοκλήρωσε την ποδοσφαιρική του καριέρα το καλοκαίρι του 1987.

Το 1989 πήγε στον Άγιαξ ως βοηθός του Λέο Μπενάκερ και το καλοκαίρι του 1991 προήχθη σε πρώτο προπονητή του “Αίαντα”. Εκεί παρέμεινε μια εξαετία και “έχτισε” μια εκπληκτική ομάδα, στηριγμένος κυρίως σε νεαρούς Ολλανδούς παίκτες (Φαν ντερ Σαρ, Μπλιντ, Μπογκάρντε, Φρανκ και Ρόναλντ ντε Μπουρ, Ράιζιγκερ, Σιλόι, Ντάβιντς, Μουσάμπα, Όφερμαρς, Ράικαρντ, Σέιντορφ, Κλάιφερτ), τον Λιτμάνεν και τους δυο Νιγηριανούς Κανού και Φίνιντι. Το δημιούργημά του, ο τελευταίος – μέχρι σήμερα – μεγάλος Άγιαξ, κατέκτησε κυριολεκτικά τα πάντα. Ξεκίνησε με το Κύπελλο UEFA του 1992, συνέχισε με ένα Κύπελλο Ολλανδίας (1993), τρία σερί πρωταθλήματα (1994, 1995 & 1996), τρία σερί ολλανδικά Σούπερ Καπ (1993, 1994 & 1995), ένα Champions League (1995), ένα ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ (1995) και ένα Διηπειρωτικό Κύπελλο (1995).

Ο τελευταίος μεγάλος Άγιαξ, δημιούργημα του Φαν Χάαλ, πρωταθλητής Ευρώπης τη σεζόν 1994/95 με το 1-0 απέναντι στη Μίλαν (AP Photo/Luca Bruno)

Ο Φαν Χάαλ οδήγησε τον Άγιαξ και σε δεύτερο – συνεχόμενο – τελικό του Champions League τη σεζόν 1995/96 (ξεπερνώντας στους “4” το εμπόδιο του Παναθηναϊκού με την ανατροπή μέσα στο ΟΑΚΑ), όπου έχασε το τρόπαιο από τη Γιουβέντους στα πέναλτι. Το καλοκαίρι του 1997, ο Ολλανδός διαδέχτηκε τον Μπόμπι Ρόμπσον στον πάγκο της Μπαρτσελόνα, όπου έμεινε μια τριετία, κατακτώντας δυο πρωταθλήματα (1997/98 & 1998/99) και ένα Κύπελλο (1998). Παρά τους τίτλους, η παραμονή του Φαν Χάαλ στην καταλανική πρωτεύουσα συνοδεύτηκε από συνεχείς συγκρούσεις με τον τοπικό Τύπο και αρκετά προβλήματα με παίκτες, κυρίως με τον Ριβάλντο, αφού ο Ολλανδός τον ήθελε στη θέση του αριστερού εξτρέμ, ενώ ο Βραζιλιάνος προτιμούσε ελεύθερο ρόλο μέσα στο γήπεδο, μη χάνοντας ευκαιρία να ασκήσει δημόσια κριτική στον προπονητή του.

Τελικά ο Φαν Χάαλ αναχώρησε από τη Βαρκελώνη το καλοκαίρι του 2000, συνοδεύοντας το αντίο του με τη διάσημη φράση που απηύθυνε στους δημοσιογράφους: “Amigos de la prensa, yo me voy, felicidades”, δηλαδή “φίλοι του Τύπου, εγώ φεύγω, συγχαρητήρια”. Αμέσως μετά, επέστρεψε στην Ολλανδία, όπου ανέλαβε τους “οράνιε” για να τους οδηγήσει στο Μουντιάλ του 2002. Όμως η Εθνική Ολλανδίας τερμάτισε τρίτη στον όμιλό της, πίσω από Πορτογαλία και Ιρλανδία, αποτυγχάνοντας να προκριθεί στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου για πρώτη φορά μετά το 1986. Ο Φαν Χάαλ παραιτήθηκε (τον διαδέχτηκε ο Ντικ Άντβοκατ) και λίγο αργότερα έγινε γνωστό ότι θα επέστρεφε στον πάγκο της Μπαρτσελόνα, έχοντας υπογράψει τριετές συμβόλαιο. Πρώτη του κίνηση ήταν η αποδέσμευση του Ριβάλντο, τον οποίο κατηγόρησε για αδιαφορία.

Ριβάλντο και Λουίς Φαν Χάαλ, μια σχέση γεμάτη προβλήματα (AP Photo/Camay Sungu)

Ο Φαν Χάαλ έμεινε μόνο ένα εξάμηνο στους “μπλαουγκράνα”, αφού τα αποτελέσματα αποδείχτηκαν τραγικά. Στις 28 Ιανουαρίου του 2003, όταν ο Ολλανδός απολύθηκε από τη Μπαρτσελόνα, με τον πρώτο γύρο συμπληρωμένο (19 αγωνιστικές), η ομάδα βρισκόταν στη 12η θέση, είκοσι βαθμούς πίσω από την πρωτοπόρο Ρεάλ Σοθιεδάδ και μόλις τρεις πάνω από τη ζώνη του υποβιβασμού! Μετά το αποτυχημένο δεύτερο πέρασμα από τους “culés”, ο Φαν Χάαλ επέστρεψε στον Άγιαξ (2004) ως τεχνικός διευθυντής, όμως λίγους μήνες αργότερα παραιτήθηκε, λόγω διαφωνιών με τον προπονητή Ρόναλντ Κούμαν. Τον Ιανουάριο του 2005 ανέλαβε την ΑΖ, την οποία οδήγησε σε μια δεύτερη θέση (2006) και μια τρίτη θέση (2007) στο ολλανδικό πρωτάθλημα. Τελικά, στην τέταρτη και τελευταία σεζόν του στην ομάδα του Άλκμααρ (2008/09), κατέκτησε τον τίτλο της Eredivisie, τον δεύτερο στην ιστορία του συλλόγου και πρώτο μετά το 1981.

Τον Ιούλιο του 2009 ο Φαν Χάαλ ανέλαβο τον πάγκο της Μπάγερν, με την οποία στην πρώτη του σεζόν κατέκτησε το νταμπλ στη Γερμανία, ενώ οδήγησε τους Βαυαρούς μέχρι τον τελικό του Champions League στο “Μπερναμπέου”, όπου ηττήθηκε 2-0 από την Ίντερ του Μουρίνιο. Η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη και ο Ολλανδός απομακρύνθηκε από τη θέση του τον Απρίλιο του 2011. Το καλοκαίρι του 2012 ο Φαν Χάαλ προσελήφθη από την ολλανδική ομοσπονδία ως εκλέκτορας της εθνικής για δεύτερη φορά. Κατάφερε να πάρει την πρόκριση για το Μουντιάλ της Βραζιλίας αήττητος, με 9 νίκες, μια ισοπαλία και τέρματα 34-5! Στην τελική φάση, οι “οράνιε” πέρασαν πρώτοι με τρεις νίκες στον όμιλο, απέκλεισαν στα νοκ άουτ το Μεξικό και την Κόστα Ρίκα, αλλά υπέκυψαν στον ημιτελικό απέναντι στην Αργεντινή στη διαδικασία των πέναλτι. Στον μικρό τελικό κατατρόπωσαν τη Βραζιλία 3-0 και πήραν την τρίτη θέση χωρίς καμία ήττα!

Λουίς Φαν Χάαλ και Μπόμπι Τσάρλτον στην επίσημη παρουσίαση του πρώτου ως νέου προπονητή της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ τον Ιούλιο του 2014 (AP Photo/Jon Super)

Ήδη από τον Μάιο του 2014, είχε γίνει γνωστό ότι ο Φαν Χάαλ θα αναλάμβανε την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ αμέσως μετά την ολοκλήρωση του Μουντιάλ, διαδεχόμενος τον Ντέιβιντ Μόγιες. Το ξεκίνημα δεν ήταν αυτό που περίμεναν οι φίλοι της ομάδας, αφού μετά από τις δέκα πρώτες αγωνιστικές, οι “κόκκινοι διάβολοι” βρέθηκαν στη 12η θέση με μόλις τρεις νίκες, η χειρότερη εκκίνηση της Γιουνάιτεντ από το μακρινό 1987! Τα πράγματα βελτιώθηκαν στη συνέχεια και η αγωνιστική περίοδος ολοκληρώθηκε με μια τέταρτη θέση και επιστροφή στο Champions League μετά από διετή απουσία. Στη δεύτερη σεζόν του στο Μάντσεστερ, ο Φαν Χάαλ υποχώρησε μια θέση στην Πρέμιερ (5η), χάνοντας το εισιτήριο του Champions League στην ισοβαθμία από την συμπολίτισσα Σίτι. Στους ομίλους του ChL, η Γιουνάιτεντ τερμάτισε τρίτη και συνέχισε στο Europa League, όπου αποκλείστηκε από τη Λίβερπουλ στη φάση των “16”.

Παρόλα αυτά, ο Φαν Χάαλ κατέκτησε τον πρώτο του τίτλο στην Αγγλία, νικώντας 2-1 στον τελικό του Κυπέλλου την Κρίσταλ Πάλας ύστερα από ανατροπή. Δυο μέρες μετά, η Μάντσεστερ ανακοίνωσε τη λύση της συνεργασίας με τον Ολλανδό. Δυόμισι χρόνια αργότερα και χωρίς σε αυτό το διάστημα να έχει εργαστεί σε κάποιο άλλο σύλλογο, ο Φαν Χάαλ ανακοίνωσε την οριστική του αποχώρηση από τους πάγκους, με τον ξαφνικό θάνατο του γαμπρού του πριν ένα μήνα, να φαίνεται ότι επηρέασε την απόφασή του. Κάπως έτσι λοιπόν, ολοκληρώθηκε μια μεγάλη προπονητική καριέρα ύστερα από πορεία 25 χρόνων, γεμάτη μεγάλους συλλόγους, τίτλους και διακρίσεις. Στην επόμενη ενότητα θα αναφερθούμε στα σημαντικότερα χαρακτηριστικά της ποδοσφαιρικής φιλοσοφίας του Ολλανδού και αμέσως μετά θα δούμε έντεκα παίκτες που καθιερώθηκαν από τον Φαν Χάαλ, κάνοντας όλοι τους στη συνέχεια μεγάλη καριέρα.

ΦΑΝ ΧΑΑΛ, ΙΔΙΟΤΡΟΠΟΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟΣ

Ο Φαν Χάαλ στον πάγκο της ΑΖ Άλκμααρ το 2007 (AP Photo/Bas Czerwinski, file)

Ο Φαν Χάαλ υπήρξε ένας ξεχωριστός προπονητής που άφησε το προσωπικό του στίγμα στο ποδόσφαιρο. Μια ευγενική προσωπικότητα που όμως “σου έδινε την αίσθηση ότι αντί να σου μιλήσει, ήθελε να σε δαγκώσει”, όπως πολύ χαρακτηριστικά τον περιέγραψε ο Χόρχε Βαλντάνο. Τεχνικός με απαιτήσεις, μεθοδικός, φίλος της τάξης και εραστής του “ενεργού” ποδοσφαίρου. Οι ομάδες του ήθελε να παίζουν με “ανοιχτά” εξτρέμ, να αλλάζουν τη μπάλα με τη μία, να έχουν την κατοχή και να διαθέτουν επιθετικό πνεύμα. Σπάνια ξέφευγε από το πλάνο που είχε στο μυαλό του, κατηγορήθηκε ότι ήταν μονοδιάστατος στις επιλογές του και ότι οι τεχνίτες και δημιουργικοί παίκτες ασφυκτιούσαν μέσα σε αυτό το πλαίσιο. Συνήθιζε να δείχνει σε βίντεο στους παίκτες τα λάθη τους στα παιχνίδια μέχρι εξάντλησης, πιστεύοντας πως ήταν υποχρέωσή του να επισημαίνει τα κακώς κείμενα χωρίς να χαϊδεύει αυτιά. Θεωρούσε ότι η “διπλωματία” δε βοηθούσε σε τίποτα και ήταν ειλικρινής απέναντι στους πάντες μέχρι παρεξήγησης. Αν κάτι δεν του άρεσε, το έλεγε, αν κάποιος δεν του άρεσε, επίσης το έλεγε.

Ζητούσε από τους ποδοσφαιριστές του να έχουν καλές σχέσεις με τους φιλάθλους, να σταματάνε για να υπογράψουν αυτόγραφα, να τους θεωρούν μέλη μιας ευρύτερης ποδοσφαιρικής οικογένειας. Πίστευε ότι το κίνητρο για τη νίκη ήταν άμεσα συνυφασμένο με τον επαγγελματισμό του κάθε παίκτη, γι’ αυτό και δεν συγχωρούσε ποτέ την αδιαφορία. Μπορεί να έδειχνε ψυχρός και απόμακρος, όμως όσοι δούλεψαν μαζί του, λένε πως ήταν ευγενικός και φιλικός, πάντα έτοιμος να συγκινηθεί όταν κάτι τον άγγιζε πραγματικά. Σαφώς τέκνο της ολλανδικής προπονητικής σχολής, επηρεάστηκε και αυτός από τις “διδαχές” του Γιόχαν Κρόιφ, αν και στην πορεία διαφοροποιήθηκε, δημιούργησε το προσωπικό του στιλ και μετέτρεψε τις ιδέες του σε συνήθεια μέσα από εξαντλητικές προπονήσεις. Μεγάλο ταλέντο στο να ανακαλύπτει και να προωθεί νέα ταλέντα, δημιούργησε μια εκπληκτική ομάδα στο πέρασμά του από τον Άγιαξ, αλλά παράλληλα, ανέδειξε και καθιέρωσε μικρούς όπου και αν εργάστηκε. Μέσα από την 25ετή πορεία του στην προπονητική, κατάφερε να γίνει ένα από τα σημεία αναφοράς στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, κάτι που δεν μπορεί να του αρνηθεί κανείς.

Ο ΦΑΝ ΧΑΑΛ ΚΑΙ ΟΙ ΠΙΤΣΙΡΙΚΑΔΕΣ ΤΟΥ

Οι 11 παίκτες που έκαναν ντεμπούτο στις ομάδες τους με προπονητή τον Φαν Χάαλ. Προσαρμόσαμε κάποιες θέσεις, ώστε να φτιάξουμε ένα ποδοσφαιρικό σύστημα, συγκεκριμένα το 3-4-3. Όλοι τους καθιερώθηκαν από τον Ολλανδό και έκαναν μεγάλες καριέρες.

Περνάμε τώρα στα έντεκα ταλέντα που καθιέρωσε πρώτος ο Λουίς Φαν Χάαλ. Όλοι τους πραγματοποίησαν το ντεμπούτο τους υπό τις οδηγίες του Ολλανδού σε μικρές ηλικίες, από τα 16 μέχρι και τα 21 τους χρόνια. Επιλέξαμε τρεις παίκτες από τον Άγιαξ (Ντάβιντς, Σέιντορφ & Κλάιφερτ), τέσσερις από τη Μπαρτσελόνα (Τσάβι, Πουγιόλ, Βαλντές & Ινιέστα), δυο από τη Μπάγερν (Μπάντστουμπερ & Αλάμπα) και δυο από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (Λίνγκαρντ & Ράσφορντ). Σχεδόν βόλευε να φτιάξουμε μια ενδεκάδα με ποδοσφαιρική λογική, οπότε προσαρμόσαμε κάπως μερικές θέσεις και φτιάξαμε ένα 3-4-3, όπως βλέπετε και στη γραφική απεικόνιση. Πάμε να τους δούμε έναν-έναν αναλυτικά, με χρονολογική σειρά εμφάνισης στα γήπεδα.

01. ΕΝΤΓΚΑΡ ΝΤΑΒΙΝΤΣ (18 ΕΤΩΝ)

Ο Έντγκαρ Ντάβιντς στο ΟΑΚΑ, στον επαναληπτικό ημιτελικό του Champions League της σεζόν 1995/96 με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό (photo credit: g4photos.gr)

Ο Φαν Χάαλ, αμέσως μόλις έγινε πρώτος προπονητής στον Άγιαξ, πήρε τον Έντγκαρ Ντάβιντς από τη δεύτερη ομάδα του “Αίαντα” στην πρώτη και του έδωσε την ευκαιρία να κάνει ντεμπούτο τον Σεπτέμβριο του 1991, σε ηλικία 18 ετών. Ήταν μάλιστα ο Ολλανδός τεχνικός εκείνος που άλλαξε θέση στον Ντάβιντς, από αριστερό εξτρέμ σε αμυντικό χαφ. Το “πίτμπουλ” έκανε μεγάλη καριέρα τόσο στον Άγιαξ (υπήρξε από τους μεγάλους πρωταγωνιστές της διετίας 1994-1996 με τους δυο τελικούς του Champions League και την κατάκτηση του τροπαίου στον πρώτο από αυτούς), όσο και στη Γιουβέντους, αλλά και στην Εθνική Ολλανδίας. Ήταν η πρώτη μεγάλη “ανακάλυψη” του Φαν Χάαλ στην προπονητική του καριέρα.

02. ΚΛΑΡΕΝΣ ΣΕΪΝΤΟΡΦ (16 ΕΤΩΝ)

Ο Κλάρενς Σέιντορφ στο EURO του 1996 με την Εθνική Ολλανδίας (AP Photo/Michael Probst)

Ο Κλάρενς Σέιντορφ υπήρξε ένα ακόμα δημιούργημα των ακαδημιών του Άγιαξ. Εκεί τον πρόσεξε ο Φαν Χάαλ και το 1992, στη δεύτερη σεζόν του στον πάγκο του “Αίαντα”, τον πήρε από τους μικρούς και τον προώθησε στην πρώτη ομάδα. Από δεξί χαφ, τον έκανε κεντρικό μέσο και του έδωσε την ευκαιρία να κάνει το ντεμπούτο του τον Νοέμβριο του 1992, όταν ήταν μόλις 16 ετών και 242 ημερών, καθιστώντας τον, τον μικρότερο σε ηλικία παίκτη στην ιστορία του συλλόγου που έπαιξε με την πρώτη ομάδα. Ο Σέιντορφ έκανε μεγάλη καριέρα, πέραν του Άγιαξ, με τη Ρεάλ Μαδρίτης, την Ίντερ, τη Μίλαν και τους “οράνιε”, ενώ είναι ο μοναδικός παίκτης με τρεις κατακτήσεις του Champions League με τρεις διαφορετικές ομάδες.

03. ΠΑΤΡΙΚ ΚΛΑΪΦΕΡΤ (18 ΕΤΩΝ)

Ο Πάτρικ Κλάιφερτ με το τρόπαιο του Champions League της σεζόν 1994/95, ανάμεσα στους Έντγκαρ Ντάβιντς και Κλάρενς Σέιντορφ (AP Photo/Luca Bruno)

Ο Πάτρικ Κλάιφερτ υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της χρυσής γενιάς του Άγιαξ στη δεκαετία του ’90. Και αυτός προϊόν των ακαδημιών του “Αίαντα”, προωθήθηκε από τον Φαν Χάαλ στην πρώτη ομάδα τη σεζόν 1994/95, πραγματοποιώντας το ντεμπούτο του τον Αύγουστο του 1994 στο ολλανδικό Σούπερ Καπ, πετυχαίνοντας μάλιστα και το πρώτο του γκολ. Υπήρξε από τους πρωταγωνιστές της κατάκτησης του Champions League το 1995, όντας ο σκόρερ του μοναδικού γκολ του τελικού απέναντι στη Μίλαν. Ο Κλάιφερτ, εκτός από τον Άγιαξ, έκανε καριέρα κυρίως στη Μπαρτσελόνα (122 γκολ σε 257 συμμετοχές) και στην Εθνική Ολλανδίας (40 γκολ σε 79 συμμετοχές) και συγκαταλέγεται ανάμεσα στους πιο χαρισματικούς σέντερ φορ της γενιάς του.

04. ΤΣΑΒΙ ΕΡΝΑΝΤΕΘ (18 ΕΤΩΝ)

Ο Τσάβι έχει πετύχει το πρώτο του γκολ με την πρώτη ομάδα της Μπαρτσελόνα επί της Μαγιόρκα στον πρώτο τελικό του ισπανικού Σούπερ Καπ και δέχεται τα συγχαρητήρια των συμπαικτών του. Από αριστερά, Ναδάλ, Ζιοβάνι, Τσάβι, Ζέντεν, Ρουτζέ και Οκουνόβο (18/8/1998)

Ο Τσάβι Ερνάντεθ ανήκει στη χρυσή φουρνιά των παικτών που έβγαλε η Μασία. Ο Φαν Χάαλ τον πρόσεξε από την πρώτη του σεζόν στη Μπαρτσελόνα, όταν ο Τσάβι αγωνιζόταν στη Β’ ομάδα του συλλόγου και το καλοκαίρι του 1998 τον πήρε στην πρώτη ομάδα. Εκεί ο 18χρονος πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στην Πριμέρα τον Οκτώβριο του 1998, για να ακολουθήσει μια τεράστια καριέρα με ατελείωτες επιτυχίες, τόσο στους “μπλαουγκράνα” όσο και στην Εθνική Ισπανίας. Ίσως ο χαρισματικότερος εσωτερικός χαφ της γενιάς του, ο Τσάβι έμεινε 17 χρόνια στους “culés”, με 767 επίσημες συμμετοχές, 85 τέρματα και 25 τίτλους, ανάμεσα στους οποίους ξεχωρίζουν τα τέσσερα Champions League, ενώ με τη “φούρια ρόχα” κατέκτησε δυο EURO και ένα Μουντιάλ.

05. ΚΑΡΛΕΣ ΠΟΥΓΙΟΛ (21 ΕΤΩΝ)

Ο Λουίς Φαν Χάαλ φοράει για πρώτη φορά το περιβραχιόνιο του αρχηγού στον Κάρλες Πουγιόλ στα φιλικά της προετοιμασίας της Μπαρτσελόνα το καλοκαίρι του 2002.

Ο Κάρλες Πουγιόλ ήταν ένα ακόμα “προϊόν” της Μασία, στην οποία έγινε δεκτός σε μεγάλη ηλικία (17). Ο “σερίφης”, όπως ήταν ένα από τα παρατσούκλια του στην ιστορική αγροικία, άλλαξε σύντομα θέση, πέρασε από την επίθεση στο δεξί μπακ και αργότερα στο κέντρο της άμυνας. Στη δεύτερη χρονιά του στη Barcelona B, αντιμετώπισε τη Ρεάλ Μαδρίτης στα πλέι οφ της ανόδου και άνοιξε το σκορ στο τελικό 5-0 υπέρ των “μπλαουγκράνα”. Στην κερκίδα βρισκόταν ο Φαν Χάαλ, ο οποίος ένα χρόνο αργότερα – και ενώ ο Κάρλες ετοιμαζόταν να φύγει για τη Μάλαγα – τον φώναξε και του ζήτησε να μείνει και να ξεκινήσει προπονήσεις με την πρώτη ομάδα. Στις 2 Οκτωβρίου του 1999 ο Πουγιόλ έκανε το ντεμπούτο του με τους “μεγάλους” (21 ετών) και τα επόμενα 15 χρόνια σφράγισε με την παρουσία του τη χρυσή εποχή της Μπάρτσα αλλά και της Εθνικής Ισπανίας.

06. ΒΙΚΤΟΡ ΒΑΛΝΤΕΣ (20 ΕΤΩΝ)

Ο Βίκτορ Βαλντές σε αγώνα της Μπαρτσελόνα τον Μάρτιο του 2003.

Ο Βίκτορ Βαλντές ανδρώθηκε ποδοσφαιρικά στη Μασία και ο Φαν Χάαλ τον πρόσεξε στο ξεκίνημα της δεύτερης θητείας του στη Μπαρτσελόνα (2002/03). Τον πήρε στην πρώτη ομάδα και του έδωσε την ευκαιρία να κάνει το ντεμπούτο του τον Αύγουστο του 2002 σε ένα ματς του Champions League με τη Λέγκια Βαρσοβίας. Στη συνέχεια του έδωσε και άλλες ευκαιρίες, αλλά λίγο έλειψε να τον διώξει τελείως από την ομάδα, όταν ο 20χρονος Βίκτορ αρνήθηκε να παίξει σε ένα ματς της Μπαρτσελόνα Β. Τελικά, με τη μεσολάβηση του τότε προέδρου Τζουάν Γκασπάρ, ο Βαλντές παρέμεινε στους “μπλαουγκράνα” μέχρι το 2014. Η καριέρα του συνεχίστηκε – χωρίς ανάλογη επιτυχία – στη Μαν. Γιουνάιτεντ, τη Σταντάρ Λιέγης και την Μίντλεσμπρο. Θεωρείται ο κορυφαίος τερματοφύλακας στην ιστορία των “culés”.

07. ΑΝΤΡΕΣ ΙΝΙΕΣΤΑ (18 ΕΤΩΝ)

Ο Αντρές Ινιέστα πανηγυρίζει ένα γκολ του τον Δεκέμβριο του 2004.

Ένα ακόμα δημιούργημα της Μασία, ο Αντρές Ινιέστα κλήθηκε για πρώτη φορά σε ηλικία 16 ετών στις προπονήσεις της πρώτης ομάδας από τον Σέρα Φερέρ και τη σκυτάλη πήρε ο Φαν Χάαλ, ο οποίος δυο χρόνια αργότερα, στις 29 Οκτωβρίου του 2002 έδωσε στον Αντρεσίτο τη χαρά της πρώτης συμμετοχής σε επίσημο ματς (με την Μπριζ στο Champions League). Από εκεί και μετά, ο Ινιέστα έκανε τη γνωστή, τεράστια καριέρα σε Μπαρτσελόνα και Εθνική Ισπανίας, κατακτώντας συνολικά 30 τίτλους με τους “μπλαουγκράνα” (ξεχωρίζουν τα τέσσερα Champions League) και δυο EURO και ένα Μουντιάλ με τη “ρόχα”. Πέρυσι, το 2018, όταν ολοκλήρωσε την παρουσία του στη Μπαρτσελόνα, χαρακτήρισε σε συνέντευξή του τον Φαν Χάαλ, ως τον σπουδαιότερο προπονητή του.

08. ΧΟΛΓΚΕΡ ΜΠΑΝΤΣΤΟΥΜΠΕΡ (20 ΕΤΩΝ)

Χόλγκερ Μπάντστουμπερ και Λουίς Φαν Χάαλ στην έναρξη της καλοκαιρινής προετοιμασίας της Μπάγερν το 2009 (AP Photo/Christof Stache)

Ο Χόλγκερ Μπάντστουμπερ πέρασε από τις ακαδημίες της Μπάγερν και όταν ο Φαν Χάαλ ανέλαβε τη βαυαρική ομάδα το καλοκαίρι του 2009, πήρε τον 20χρονο αμυντικό στην πρώτη ομάδα, δίνοντάς του την ευκαιρία να κάνει το ντεμπούτο του στην πρώτη κιόλας αγωνιστική της Μπούντεσλιγκα. Η συνέχεια είχε αρκετά επεισόδια ανάμεσα στον παίκτη και τον προπονητή του, με τη σχέση τους να περνάει από “σαράντα κύματα”. Παρόλα αυτά, ο Χόλγκερ βρήκε τον δρόμο του και θα μπορούσε να έχει κάνει ακόμα μεγαλύτερη καριέρα, αν δεν τον ταλαιπωρούσαν τόσο συχνά οι τραυματισμοί. Ο ίδιος, σε περσινή συνέντευξή του στο Kicker, δήλωσε πως “χρειάστηκε να καταπιεί πολλές φορές τον εγωισμό του και να συνεχίσει, κάτι που ήταν η σωστή απόφαση, αφού ο Φαν Χάαλ ήταν ένας μεγάλος υποστηρικτής του ταλέντου του”.

09. ΝΤΑΒΙΝΤ ΑΛΑΜΠΑ (17 ΕΤΩΝ)

Ο Νταβίντ Αλάμπα πανηγυρίζει ένα γκολ του με τη Μπάγερν το 2011, σε ματς του γερμανικού Κυπέλλου (AP Photo/Kerstin Joensson)

Ο Νταβίντ Αλάμπα ανδρώθηκε ποδοσφαιρικά στις ακαδημίες της Αούστρια Βιέννης και το 2008 αποκτήθηκε από τη Μπάγερν, η οποία τον χρησιμοποίησε στη δεύτερη ομάδα της. Μόλις ανέλαβε τον πάγκο τον Βαυαρών ο Φαν Χάαλ, πρόσεξε αμέσως τον νεαρό Αυστριακό και τον συμπεριέλαβε στη λίστα της πρώτης ομάδας για το Champions League της σεζόν 2009/10, ενώ τον Ιανουάριο του 2010 έγινε γνωστό ότι ο Αλάμπα θα έκανε πλέον προπονήσεις με την πρώτη ομάδα. Έναν μήνα αργότερα, ο 17χρονος έκανε το ντεμπούτο του σε ένα ματς Κυπέλλου με αντίπαλο την Greuther Fuerth, πέρασε αλλαγή στο 59′ και στη δεύτερη επαφή του με τη μπάλα, έβγαλε ασίστ στον Ριμπερί για να δώσει προβάδισμα στην ομάδα του. Με αυτόν τον τρόπο, ο Αλάμπα έγινε ο μικρότερος σε ηλικία παίκτης στην ιστορία της Μπάγερν, που έπαιξε ποτέ σε επίσημο παιχνίδι (17 ετών, 7 μηνών και 8 ημερών). Σήμερα ο αριστερός μπακ των Βαυαρών συνεχίζει να πρωταγωνιστεί με την ομάδα του Μονάχου.

10. ΤΖΕΣΕ ΛΙΝΓΚΑΡΝΤ (21 ΕΤΩΝ)

Ο Τζέσε Λίνγκαρντ πανηγυρίζει ένα γκολ του με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ τον Νοέμβριο του 2015 στο “Ολντ Τράφορντ” (AP Photo/Jon Super)

Ο Τζέσε Λίνγκαρντ μεγάλωσε ποδοσφαιρικά στις ακαδημίες της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και σε ηλικία 19 ετών πέρασε στην πρώτη ομάδα, χωρίς όμως να χρησιμοποιηθεί από τον Φέργκιουσον. Στη συνέχεια δόθηκε δανεικός στη Λέστερ, στη Μπέρμιχαμ και στη Μπράιτον & Χόουβ Άλμπιον, μέχρι το καλοκαίρι του 2014 που ανέλαβε ο Φαν Χάαλ και του έδωσε την ευκαιρία να πραγματοποιήσει το επίσημο ντεμπούτο του στο εναρκτήριο ματς της Πρέμιερ της σεζόν 2014/15, απέναντι στη Σουόνσι. Τον Φεβρουάριο του 2015 δόθηκε και πάλι δανεικός, αυτή τη φορά στη Ντέρμπι Κάουντι, όμως από το ξεκίνημα της περιόδου 2015/16, ο Φαν Χάαλ τον πήρε πίσω στους “κόκκινους διαβόλους”, με τους οποίους πρωταγωνιστεί μέχρι σήμερα, ενώ αποτελεί και βασικό στέλεχος της Εθνικής Αγγλίας.

11. ΜΑΡΚΟΥΣ ΡΑΣΦΟΡΝΤ (18 ΕΤΩΝ)

Ο Μάρκους Ράσφορντ πανηγυρίζει ένα γκολ του με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ τον Φεβρουάριο του 2016 για το Europa League (AP Photo/Jon Super)

Ο Μάρκους Ράσφορντ ξεκίνησε το ποδόσφαιρο από πολύ μικρός στις ακαδημίες της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και ο Φαν Χάαλ, στη δεύτερη σεζόν του στον πάγκο των “κόκκινων διαβόλων” (2015/16), τον πήρε στην πρώτη ομάδα και του έδωσε την ευκαιρία να κάνει το επίσημο ντεμπούτο του τον Φεβρουάριο του 2016, σε ματς με την Μίντιλαντ για το Europa League. Εκεί ο Ράσφορντ πέτυχε δυο τέρματα και έγινε ο μικρότερος σε ηλικία σκόρερ της Γιουνάιτεντ σε ευρωπαϊκή διοργάνωση, παίρνοντας το σχετικό ρεκόρ από τον Τζορτ Μπεστ! Τρεις μέρες αργότερα έπαιξε για πρώτη φορά και στην Πρέμιερ, πετυχαίνοντας δυο τέρματα και δίνοντας μια ασίστ στη νίκη με 3-2 επί της Άρσεναλ. Το 2016 πήρε μέρος στο EURO της Γαλλίας με την Εθνική Αγγλίας (ο μικρότερος σε ηλικία παίκτης του τουρνουά), πέρυσι τον είδαμε στο Μουντιάλ της Ρωσίας, ενώ ο νεαρός σέντερ φορ συνεχίζει να πρωταγωνιστεί στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

* Πηγές: As, Marca, Mundo Deportivo, transfermarkt.com, laliga.es, elpais.com, planetfootball.com, wiki