Ο Γιάννης Καλιτζάκης στο Contra.gr: “Αν ήμουν εγώ στη Ριζούπολη δεν θα τελείωνε”

Το όνομά του είναι πια ταυτόσημο με τη μάχη. Άλλωστε το πνεύμα του μαχητή και η νοοτροπία του νικητή είναι κάτι που κανείς δεν κατάφερε να αμφισβητήσει στη διάρκεια της καριέρας του. Ακόμη και το παρατσούκλι του, “Νίντζα”, εκεί παραπέμπει. Τυχαίο; Δεν νομίζω…

Κι όταν περπατώντας στον πεζόδρομο της Ασκληπιού, στα Τρίκαλα, πέφτεις πάνω στον Γιάννη Καλιτζάκη, βυθισμένο σε πολυθρόνα του “Central”, έστω και ξεθεωμένο μετά από 4ήμερο ποδοσφαιρικό μαραθώνιο τμημάτων υποδομών (τουρνουά τριών ηλικιακών βαθμίδων και 8 ομάδων), τρέχεις στ’ αμάξι, βουτάς το ψηφιακό κασετοφωνάκι και παίρνεις ύφος Βασιλάκη Καΐλα.

“Πού ‘σαι ρε φίλε; Χάθηκες. Χρόνια πολλά και πολύ καλά. Φεύγεις ή να κάτσω;”. Και έκατσα. Κανά δίωρο. Ξεκινώντας με ελαφρύ ρεπορτόριο και συνεχίζοντας, ξύνοντας πληγές πρόσφατου και λιγότερου πρόσφατου παρελθόντος. Στο μεταξύ περάσαμε και από τον φραπέ σε ουισκάκι, αλλά αυτό -μη γελιόμαστε- θα γινόταν ούτως ή άλλως…

Ο Παναθηναϊκός, τα ξενύχτια, η τιμωρία

– Γενικός αρχηγός ή προπονητής; Ή και τα δύο;

Αυτό που μ’ αρέσει είναι να ασχολούμαι με Ακαδημίες. Να οργανώνω Ακαδημίες και να ασχολούμαι με μικρά παιδιά, τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο.

Στην Αγία Παρασκευή είχα πάει ως πρόεδρος για να στηρίξω την προσπάθεια που γινόταν για άνοδο στη Γ’ εθνική και τελικά επιτεύχθηκε. Στην Ελευσίνα ξεκίνησα άλλον δρόμο, αυτό των Ακαδημιών, με πρόταση που μου έγινε από τον Πανελευσινιακό. Τότε ξεκινάει και η σχέση μου με τον κ Γυαλιά, που κρατάει πλέον τρία χρόνια με αμοιβαία -πιστεύω- ικανοποίηση, αλλά και κατανόηση.

Αυτή τη στιγμή συνεχίζουμε στα Τρίκαλα, είμαι μαζί με τον Γιόζεφ Βάντσικ και η ιστορία εξελίσσεται με τον καλύτερο τρόπο. Έχουμε την Κ20, με την οποία φτάσαμε αήττητοι στον τελικό του πρωταθλήματος των ΠΑΕ Football League και θα παίξουμε με τον Απόλλωνα (14 Μαΐου στη Ναύπακτο). Για να είμαι ειλικρινής δεν ήθελα να ανακατευτώ με προπονητική, αλλά ήταν επιθυμία του κ. Γυαλιά, την οποία σεβάστηκα. Ο Α.Ο.Τ είναι πλέον μία ομάδα που δίνει κίνητρο στα νέα παιδιά, γιατί τα θέλει στην πρώτη ομάδα, τους παρέχει όλες τις απαραίτητες προϋποθέσεις για να το παλέψουν και μακάρι να το καταφέρουν. Για την ώρα μιλάμε για μία προσπάθεια επτά μηνών”.

-Γίνεται και σκάουτινγκ στις μικρότερες τοπικές κατηγορίες για τη στελέχωση των τμημάτων υποδομής;

Αυτός είναι ο δρόμος της λογικής. Αλλά δυστυχώς δεν υπάρχουν τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Όχι γιατί δεν υπάρχει ταλέντο, αλλά γιατί δεν υπάρχουν παιδιά! Στις ομάδες παίζουν 35άρηδες και 40άρηδες και πολύ καλά κάνουν, γιατί δεν υπάρχουν νέοι, αλλά για μας δεν μπορεί να υπάρξει όφελος από τη διαδικασία.

Πιστεύω ότι είναι και θέμα κινήτρου, ότι τα προηγούμενα χρόνια δεν υπήρξε ανάδειξη ταλέντων, αξιοποίηση νεαρών παικτών με αποτέλεσμα να υποχωρήσει το ποδόσφαιρο, όχι μόνο στις προτεραιότητές τους, αλλά και ως χόμπι. Εμείς αυτό που κάναμε ήταν να βάλουμε την Κ17 (κάτω των 17 χρόνων) στην Α΄κατηγορία του τοπικού, για να έχουν τα παιδιά εμπειρίες ανταγωνιστικών συμμετοχών, έχουμε την Κ19 που παίρνει μέρος στο οικείο πρωτάθλημα της Λίγκας και βέβαια και μικρότερες βαθμίδες.

Εδώ πουλάει ο Ολυμπιακός, επενδύει σε νεαρούς ξένους και τώρα συζητάμε για τα Τρίκαλα;

-Όταν λέμε μικρότερες;

Ξεκινάμε από τα Μπαμπίνι που είναι 5-6 χρόνων και φτάνουμε ως τα 15-16 χρόνια. Προϋπήρχε μία κατάσταση, αλλά φέτος οργανώθηκε σε πιο στέρεες βάσεις, με τη βοήθεια και του Κώστα του Καρακούση και του Γιόζεφ Βάντσικ. Θα αλλάξουμε ακόμη αρκετά πράγματα, αμέσως μετά το Πάσχα κάναμε κι ένα μεγάλο τουρνουά Ακαδημιών με τη συμμετοχή πολλών και μεγάλων ομάδων, που φιλοδοξούμε να γίνει θεσμός και θα γίνουν κι άλλα πράγματα.

Είτε το θέλουμε, είτε όχι γιατί οι Ελληνες είμαστε και λίγο μεταγραφάκηδες, αυτό είναι το μέλλον στο ποδόσφαιρο. Ο Πανιώνιος δείχνει τον δρόμο. Αν δεν είχε το βάθος των υποδομών δεν θα άντεχε στη δύσκολη αυτή συγκυρία που βρέθηκε. Και όχι μόνο άντεξε, αλλά πήρε και ευρωπαϊκό εισιτήριο. Όταν λοιπόν δω παιδιά 17-18 χρονών στην πρώτη ομάδα των Τρικάλων, ανεξαρτήτως κατηγορίας στην οποία θα αγωνίζεται, θα πω ότι άξιζε τον κόπο και πετύχαμε στη δουλειά μας. Μην ξεχνάμε ότι μία ομάδα για να μπορέσει να επιβιώσει και να έχει πόρους, θα πρέπει να αναδείξει και παίκτες και να τους πουλήσει. Εδώ πουλάει ο Ολυμπιακός, επενδύει σε νεαρούς ξένους, αφού δεν έχει ανάλογους δικούς του και στη συνέχεια τους πουλάει και τώρα συζητάμε για τα Τρίκαλα;

Όση διάθεση και χρήμα να έχει ο πρόεδρος και να επενδύει, θα πρέπει η ομάδα να μάθει να μην εξαρτάται από αυτόν. Να μην εξαρτάται από κανέναν. Να έχει μια δική της παραγωγική διαδικασία που θα της επιτρέπει να επιβιώνει και σε δύσκολες συνθήκες. Διαφορετικά, λέει μια μέρα ο πρόεδρος “κουράστηκα ή δεν μπορώ να βοηθήσω άλλο και η ομάδα πάει φούντο στο τοπικό”… Για την ώρα, ο δικός μας όχι μόνο είναι κοντά, αλλά είναι ζήτημα αν έχει χάσει ένα παιχνίδι της Κ19 φέτος και πιστεύει στην ομάδα και στους παίκτες.

-Δηλαδή θα περιμένει και δυο-τρεις τουλάχιστον στην πρώτη ομάδα τη νέα χρονιά.

Κοίτα, το ότι θα ανέβουν δεν σημαίνει αυτόματα ότι θα παίξουν κιόλας. Ούτε μπορεί να ανέβουν ξαφνικά 7-8 και να τους ρίξεις στο νερό, “σκάσε και κολύμπα”. Χρειάζονται δυνατά στηρίγματα γύρω τους, για να μπορέσουν να βγάλουν αυτά που έχουν να δώσουν, αφού προηγουμένως χτίσουν χαρακτήρα, αποκτήσουν προσωπικότητα. Έτσι έγινε και με μας κάποτε. Κάποιοι μας στήριξαν κι εμείς με τη σειρά μας στηρίξαμε τους επόμενους. Εξαρτάται λοιπόν και από τους ίδιους. Αν ανέβουν στην πρώτη ομάδα και πιστέψουν ότι έλυσαν το πρόβλημά τους ή πέτυχαν τον στόχο τους, δεν έχουν μέλλον.

Τα τατουάζ και τα σκουλαρίκια από μόνα τους δεν σε κάνουν Μέσι ή Σισέ

-Κάτσε να βάλω ίντριγκα. Ποια είναι η σχέση σου με τα τατού, τα σκουλαρίκια, τις μοϊκάνες και τα ρέστα;

Πολύ κακή, όταν είναι η αφορμή για να προσελκύσεις το ενδιαφέρον. Εντάξει, κάπου έχει ξεφύγει κιόλας το πράγμα, αλλά να σου πω, μόδα είναι και θα φύγει στην ώρα της. Καλή η μόστρα, αλλά δεν σου δίνει προβολή περισσότερη απ’ όσο αξίζει το ταλέντο και η εξέλιξή σου ως επαγγελματία. Πόσο καιρό μπορεί να χαζεύει κάποιος έναν πίνακα ζωγραφικής. Ε, άλλο τόσο θα απασχοληθεί και με την ζωγραφιά στην πλάτη σου και από δω παν’ κι οι άλλοι.

Δεν λέω αν είναι καλό ή κακό. Λέω ότι αν δεν συμβαδίσει με σκληρή δουλειά και όχι μόστρα, με διπλή προπόνηση και όχι ψευτοδημοσιότητα, από μόνα τους αυτά δεν θα σε κάνουν Μέσι ή Σισέ. Απλά είναι τα πράγματα”.

-Βλέπεις διαφορές στη σύγχρονη γενιά με τη δική σου για παράδειγμα, στο πώς αντιλαμβάνονται το ποδόσφαιρο και πώς το αντιμετωπίζουν;

Πολλές. Κυρίως όμως αυτό που με ενοχλεί, είναι ότι χάθηκε ο σεβασμός στους μεγαλύτερους και πλέον εξαφανίζεται κι ο εγωισμός. Με έζησες ως ποδοσφαιριστή και δημοσιογραφικά. Υπήρχε περίπτωση να χάσω την Κυριακή και να χασκογελάω την Δευτέρα στην προπόνηση σαν να μην τρέχει τίποτε ή να πάρω τους δρόμους το ίδιο βράδυ; Εγώ ρε έκλεινα και τα πατζούρια. Δεν ήθελα ούτε να δω, ούτε να με δει άνθρωπος. Τώρα χάνουν και δεν τρέχει τίποτε. Και το θεωρούμε και πρόοδο, γιατί έτσι λέει σκέφτονται στην Αγγλία, στην Ολλανδία και δεν ξέρω πού. Εγώ λέω ότι έτσι σκέφτονται οι μέτριοι, οι “λίγοι”. Αν σέβεσαι τον εαυτό σου κι έχεις ελάχιστο φιλότιμο και εγωισμό, αρρωσταίνεις και την επόμενη βδομάδα είσαι σκυλί στην προπόνηση.

Τώρα χάνουν και δεν τρέχει τίποτε. Και το θεωρούμε και πρόοδο, γιατί έτσι λέει σκέφτονται στην Αγγλία, στην Ολλανδία και δεν ξέρω πού. Εγώ λέω ότι έτσι σκέφτονται οι μέτριοι, οι “λίγοι”.

Αλλά εδώ στην Ελλάδα, φέραμε πολλή ξένη σαβούρα και αναδείξαμε και σε προσόν τη δήθεν διαφορετική κουλτούρα. Ο ξένος και πολύ περισσότερο ο μέτριος ξένος, γιατί να στενοχωρηθεί που έχασε η ομάδα την Κυριακή; Γιατί να τσαντιστεί, γιατί να θυμώσει; Θα είναι κι αύριο εδώ; Έλα μωρέ, στ’ αρχ… του. Τα λεφτά να μπαίνουν στην τράπεζα και όλα καλά. Έλα όμως που πλέον δεν μπαίνουν…

Δεν ξέρω ρε φίλε, αλλά πολλά, πάρα πολλά παιδιά μου δίνουν την εντύπωση ότι δεν έχουν στόχους, δεν έχουν φιλοδοξίες, έχουν πολύ χαμηλό ταβάνι μέαα στο ίδιο τους τα μυαλό και όχι από πλευράς ταλέντου. Δεν σηκώνουν τον πήχη, φτάνουν κάπου κι είναι ευτυχισμένοι. Αναπαύονται. Πού να πας έτσι;

-Πότε πήρες το πρώτο σου καλό αυτοκίνητο;

Δεύτερο χρόνο στον Παναθηναϊκό.

-Ξενυχτούσες;

Αρκετά, ως πολύ.

-Και τι δασκαλίζεις τότε; Σε τι διέφερες από το σημερινό κακομαθημένο;

Θα σου πω κάτι. Είχα τον έλεγχο του εαυτού μου και τον έλεγχο του κορμιού μου. Ήξερα τα όριά μου. Κι όταν έκανα τη μαλ..κία., το καταλάβαιναν όλοι, γιατί δούλευα διπλά και τριπλά τις επόμενες ημέρες από ενοχές για τον εαυτό μου.Όχι για τους άλλους. Δέκα χρόνια στον Παναθηναϊκό, τρία στην ΑΕΚ και δώδεκα στην εθνική ομάδα δεν γίνονται τυχαία. Θέλουν μία συνέχεια και καθημερινή προσπάθεια και βελτίωση. Δεν λέω ότι έκανα καλά, αλλά δεν θεωρώ ότι αδίκησα τον εαυτό μου λόγω… ασωτίας. Αντίθετα με τιμωρούσα στην προπόνηση. Κι αν θες το πιστεύεις.

-Υπάρχει κάτι για το οποίο μετάνιωσες; Κάτι που έπρεπε ή θα μπορούσες να είχες κάνει και δεν το έκανες;

Κατ’αρχάς είναι θείο δώρο να κάνεις αθλητισμό και να πληρώνεσαι. Από αυτή την άποψη λοιπόν ήμουν πολύ τυχερός. Το ποδόσφαιρο μου πρόσφερε πράγματα που δεν είχα καν ονειρευτεί και ακόμη και σήμερα μου προσφέρει και επαγγελματικά, αλλά και σε επίπεδο σεβασμού και αναγνώρισης που εισπράττω από τον κόσμο. Γιατί μην γελιόμαστε, είναι κι αυτό μία ηθική ανταμοιβή και το θες.

Δεν μετανιώνω λοιπόν για τίποτε. Και λεφτά έβγαλα και τα χάρηκα και πέτυχα πράγματα που λίγοι άνθρωποι έχουν την ευτυχία να ζήσουν. Για τι πράγμα να παραπονεθώ; Που δεν έπαιξα στο εξωτερικό; Εντάξει άλλες εποχές και πολύ λιγότερες οι ευκαιρίες, αλλά τις ρούφηξα μέχρι μεδούλι. Πήρα Πρωταθλήματα, Κύπελλα, έκανα ευρωπαϊκές πορείες με τον Παναθηναϊκό που μακάρι να μπορέσουν να τις ξαναζήσουν οι σύγχρονοι. Έπαιξα Εθνική ομάδα, πήγα σε Παγκόσμιο Κύπελλο, έπαιξα μεικτή Κόσμου. Κάτσε ρε, εντάξει, όλα καλά. Κανένα παράπονο. Στον Παναθηναϊκό ήμασταν, στην ελίτ της Ευρώπης.

Όλοι λένε πως το ματς στη Ριζούπολη δεν έπρεπε να ξεκινήσει. Εγώ λέω ότι δεν θα τελείωνε…

-Πες για στιγμές που δεν πρόκειται να ξεχάσεις.

Παγκόσμιο Κύπελλο. Άσχετα με το τι είπαμε εκ των υστέρων για εκείνη τη συμμετοχή, η διοργώνση εκείνη στην Αμρική ήταν μια τεράστια εμπειρία για όλους μας. Και ήταν η παρθενική. Πολλά ματς με τον Παναθηναϊκό στο Τσάμπιονς Λιγκ. Αν και ήταν τόσα πολλά και συνεχόμενα, που δεν προλάβαινες τότε να τα σκεφτείς πολύ και να τα αξιολογήσεις σωστά.

Σίγουρα τα ματς με τον Άγιαξ. Είναι μεγάλη ιστορία να φεύγεις από την Παιανία και σε όλη τη διαδρομή μέχρι το Ολυμπιακό Στάδιο να βλέπεις παντού μαζεμένο κόσμο να σε χειροκροτεί, να σε ενθαρρύνει, να σε πηγαίνει συνοδεία στο ΟΑΚΑ. Ανατριχίλα!

Ή το παιχνίδι με την μεικτή κόσμου. Βγήκε αλλαγή ο Στόιτσκοφ και μου ‘δωσε να φορέσω το περιβραχιόνιο, εντάξει, δεν γίνονται αυτά.

Ακόμη και σήμερα, ζω όμορφες στιγμές με το ποδόσφαιρο. Η φετινή πορεία με την Κ19, μαζευτήκαμε από το… πουθενά και πήγαμε τελικό. Και την Τετάρτη μπήκε στο γήπεδο, πριν το παιχνίδι με τη Λάρισα και σηκώθηκαν όλοι και χειροκροτούσαν για ένα λεπτό. Η ζωή μας ρε συ είναι στιγμές. Άμα τις αφήνεις και φεύγουν όπως ήρθαν, είναι σαν να μην τις έζησες”.

-Στιγμές που δεν έζησες και θα ήθελες να ζήσεις. Παιχνίδια που έχασες. Ο Καραγκούνης ας πούμε έμεινε με την πίκρα της απουσίας από τον τελικό του Euro.

Πάντα υπάρχουν και κακές στιγμές. Θυμάμαι το πρώτο μου παιχνίδι με την Χόνβεντ και τον Κόβατς που μου έβαλε τρία γκολ (σ.σ.: συνολικά τέσσερα). Είχα τρελαθεί. Το ματς με τη Ρωσία στα προκριματικά το ’93, με το γκολ του Μαχλά. Ήμουν τιμωρημένος και δεν έπαιξα. Η Ριζούπολη. Ήθελα να είμαι σε αυτό παιχνίδι. Πολλές φορές κάθομαι και σκέφτομαι τι θα γινόταν αν ήμασταν εκεί εγώ, ο Κολιτσιδάκης, ο Αλεξούδης…

-Και;

Τι και; Όλοι λένε ότι δεν έπρεπε να ξεκινήσει. Εγώ λέω ότι δεν θα τελείωνε…

Ο ΑΓΙΑΞ, Ο ΟΣΙΜ ΚΑΙ Η ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΡΟΤΣΑ

-Το ματς με τον Άγιαξ;

Πίκρα μεγάλη. Χάσαμε μια πρόκριση σε τελικό. Αυτό τα λέει όλα”.

-Τι έγινε τελικά σ’ εκείνο το παιχνίδι; ‘Εχεις απαντήσει στον εαυτό σου;

Εγώ πιστεύω ότι δεν αντέξαμε την πίεση. Προσωπική άποψη. Πηγαίναμε με μία άλλη λογική όλη την πορεία και όταν φτάσαμε πια να σκεφτούμε ότι με νίκη ή ισοπαλία πάμε στον τελικό, εκεί καταρρεύσαμε.Πιστεύαμε πάρα πολύ στον εαυτό μας, είχαμε μία άγνοια κινδύνου κι όταν πια υποχρεωθήκαμε να σκεφτούμε ρεαλιστικά, δεν αντέξαμε ψυχολογικά. Εντάξει, μην ξεχνάς ότι ήταν και μία πορεία που έγινε από 14-15 άτομα, συν τις εγχώριες υποχρεώσεις. Δεν ήταν εύκολο. Αλλά πιστεύω, δεν αντέξαμε”.

-Πάντως τρέχανε και πολύ, έτσι; Στον επαναληπτικό της Αθήνας, ακόμη κι ο Δώνης έμοιαζε δρομέας μεγάλων αποστάσεων μπροστά τους. Και δεν ήταν και λίγοι αυτοί που σκέφτηκαν ότι ίσως κάτι δεν πήγαινε καλά. Όταν μάλιστα μετά από λίγα χρόνια παρουσιάστηκαν κάποια προβλήματα υγείας, άλλο με το συκώτι του, άλλος με την καρδιά του, έγινε πολλή κουβέντα καφενείου…

Παρηγοριά στον άρρωστο. Παίξαμε, χάσαμε, τέλος. Εμείς τουλάχιστον στα αποδυτήρια, δεν συζητήσαμε κάτι τέτοιο…

-Τελικά αυτή η ομάδα ήταν του Όσιμ ή του Ρότσα;

Ο Ρότσα δεν ήταν προπονητής της; Τι ρωτάς τώρα; Το να είσαι προπονητής και να βγάλεις από τον παίκτη όλα τα θετικά που έχει μέσα του, αυτά που αν θες έχει ως προεργασία από τα προηγούμενα χρόνια, είναι προσωπική επιτυχία. Κοίταξε, ο Όσιμ ήταν ένας μεγάλος προπονητής και προσωπικά κέρδισα πολλά πράγματα από αυτόν. Αδικήθηκε από το γεγονός ότι ήταν εδώ και το μυαλό του ήταν στον πόλεμο στην πατρίδα του. Υπήρχαν στιγμές που έμοιαζε χαμένος, δεν είχε το κουράγιο και το καθαρό μυαλό να μας μεταφέρει όλα όσα ήθελε. Ήταν αφηρημένος, ήταν ευερέθιστος, δεν ήταν ο εαυτός του.

Ο Όσιμ έφερε αλλαγή στον Παναθηναϊκό, με έμαθε πάρα πολλά, αλλά στην πορεία του 1996 το μεγαλύτερο μερίδιο ανήκει στον Ρότσα.

Και σου λέω έμαθα πολλά από τον Όσιμ. Μέχρι τότε αισθανόμουν ότι κάθε χρόνο κάναμε τα ίδια και τα ίδια. Ή περίπου τα ίδια. Ο Όσιμ έφερε αλλαγή στον Παναθηναϊκό. Πρώτα απ’ όλα η προετοιμασία με μπάλα. Μέχρι τότε σκαρφαλώναμε στα βουνά. Ήμουν ένας κλασσικός στόπερ που έπαιζε μαν του μαν και μου έμαθε να παίζω ζώνη και πολλά άλλα. Από κει και πέρα όμως, στην πορεία του ’96 το μεγαλύτερο μερίδιο ανήκει στον Χουάν, που έβαλε κι άλλα πράγματα στο παιχνίδι μας, αλλά κυρίως πήρε το 101% από κάθε ποδοσφαιριστή. Ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος, την κατάλληλη στιγμή, στην κατάλληλη θέση.

-Πάντως ο Παναθηναϊκός έχει παράδοση στο θέμα των προπονητών, να παράγουν έργο αλλά να αποτυγχάνουν σε επίπεδο αποτελεσμάτων μεγάλοι προπονητές και να φέρνουν τίτλους και επιτυχίες εκείνοι που ήταν “φίλοι των παιδιών”.

Αυτό το “φίλοι των παιδιών”, με ή χωρίς εισαγωγικά είναι πολύ σχετικό. Φίλοι μπορεί να είναι εκτός γηπέδου, μέσα στο γήπεδο ήταν άλλο πράγμα. Μέσα είσαι αυστηρός και κάθετος και έξω κολλητός. Υπάρχουν όρια. Για τον Ρότσα υπάρχει η εντύπωση ότι ήταν ανεκτικός. Μπορεί να μην είχε πολλές εκρήξεις, αλλά μιλούσε με πράξεις. Υπήρχαν κάτι σιωπηρές τιμωρίες που την… άκουγες κανονικά. Ο Χουάν είχε τη δική του φιλοσοφία.

-Και πώς χάθηκε το παιχνίδι;Τα ski jet στον Σχοινιά, ντους παρέα και σφαλιάρες στα αποδυτήρια…

Τώρα μιλάς μαζί μου. Μην παραμυθιάζεσαι. Αυτά είναι καραγκιοζιλίκια ανθρώπων που ήθελαν να μειώσουν τον Ρότσα. Μπορεί να μην γούσταραν κιόλας την διαφορετικότητά του. Τους πείραξε το σέρφινγκ, αλλά δεν ήταν προηγουμένως στην προπόνηση να δουν τι κουπί τραβούσαμε. Άλλος βάζει τη μουσική διαπασών στην προπόνηση. Πήγαμε στην Τουρκία και έκαναν προετοιμασία με αμανέδες. Πάει να πει ότι καβλάντιζαν; Ήμασταν υπό την σκέπη του Βαρδινογιάννη. Αυτό από μόνο του θα έπρεπε να απαντάει σε τέτοιες ηλιθιότητες.

-Το παιχνίδι πάντως χάθηκε…

Αυτό που έγινε ήταν ότι η ομάδα κουράστηκε. Άδειασε ψυχολογικά. Ήταν μπουχτισμένη, μπουκωμένη, δεν βγήκαμε ούτε ΟΥΕΦΑ αν θυμάμαι καλά. Αν θες τη γνώμη μου, δεν βοηθήθηκε κιόλας σε επίπεδο ενίσχυσης του υλικού, που ήταν ήδη ξεζουμισμένο από μια χρονιά με νταμπλ και πορεία στους τέσσερις του Champions League.

Ο Βαρδινογιάννης δεν διέλυσε την ομάδα του ’96, αλλά αδίκησε τα παιδιά της

-Τελικά ο Βαρδινογιάννης διέλυσε την ομάδα του ’96;

Την αδίκησε, αλλά δεν την διέλυσε. Κι αυτοί που έφυγαν, δεν μπορούσες να τους κρατήσεις. Δεν ήταν κάτι συνηθισμένο η πρόταση από το εξωτερικό τότε. Εμείς δεν ζήσαμε σε εποχές Μποσμάν. Κι ούτε ήξερες αν θα έχεις ξανά την ευκαιρία. Δεν την διέλυσε λοιπόν. Πιστεύω όμως ότι με βάση την κατρακύλα της επόμενης χρονιάς, ξέχασε όσα είχαμε προσφέρει και αδίκησε κάποια παιδιά και μεταξύ τους και εμένα. Δεν αξιολόγησε σωστά την κατάσταση, μετά από μία παρά πολύ δύσκολη χρονιά δεν ήρθαν άνθρωποι να σηκώσουν και αυτοί βάρος ευθυνών, τα βάρη έπεσαν ξανά πάνω μας και έγινε ό,τι έγινε.

-Εσύ πώς πήρες την απόφαση να πας στην ΑΕΚ;

Δεν ήταν οικονομικό πάντως το θέμα. Ήρθα σε μία διαμάχη με τον πρόεδρο, δεν μου άρεσαν κάποια πράγματα που μου χρέωναν και ο τρόπος που το έκαναν, δεν ανέχομαι να τσαλακώνεις την αξιοπρέπειά μου και πήρα την απόφαση να φύγω. Απλά πράγματα. Σου είπα ήταν δύσκολη χρονιά, δεν βγήκαμε καν Ευρώπη και μέσα από αυτή τη δοκιμασία, ξεχάστηκαν πράγματα, ειπώθηκαν κουβέντες και αδικήθηκαν παιδιά που πρόσφεραν. Και μεταξύ αυτών ήμουν κι εγώ. Είχα πρόταση να μείνω, δεν ήταν οικονομικό το θέμα, στο ξαναείπα. Ένιωσα ότι αδικήθηκα, ότι ξεχάστηκαν όσα πρόσφερε ο καθένας. Εντάξει, μπορεί δέκα χρόνια να ήταν και πολλά.

Αλλά ο Βαρδινογιάννης δεν διέλυσε την ομάδα, αδίκησε παιδιά. Ο Παναθηναϊκός οφείλει ένα μεγάλο μέρος δόξας της ιστορίας του στον Βαρδινογιάννη. Όπως και συνολικά το ελληνικό ποδόσφαιρο του οφείλει, από αυτά που κέρδισε από τον Παναθηναϊκό.

Ο Παναθηναϊκός του Βαρδινογιάννη ήταν μεταξύ των κορυφαίων ευρωπαϊκών κλαμπ και πρωτοπόρος σε πάρα πολλά ποδοσφαιρικά κεφάλαια, όπως των εγκαταστάσεων, των υποδομών κι ένα μεγάλο πρόβλημα του Παναθηναϊκού της τελευταίας τριετίας, για μένα, είναι ότι δεν έχει Παιανία. Στην Παιανία μεγάλωναν γενιές ποδοσφαιριστών, από όλη την Ελλάδα εσώκλειστοι, με τα σχολεία τους, εκπαίδευση, διαπαιδαγώγηση, ποδοσφαιρική εξέλιξη, τα πάντα. Ήταν πρωτοποριακά πράγματα για την εποχή και άργησαν πολύ και να τον αντιγράψουν. Το θέμα όμως είναι, τι γίνεται τώρα.

-Από τότε μέχρι σήμερα, είχες πρόταση από τον Παναθηναϊκό, με Βαρδινογιάννη ή χωρίς, να ξανασυνεργαστείς με τον σύλλογο;

Δεν ήμουν περαστικός από την ομάδα. Μεγάλωσα και γέρασα εκεί μέσα. Είναι λογικό να υπάρχει η επιθυμία της επιστροφής, αλλά ενόχληση, όχι, δεν υπήρξε ποτέ. Κάποια στιγμή δούλεψα στο κομμάτι της ανάπτυξης αυτό το Green Development, άλλο ο Παναθηναϊκός, άλλο αυτό, Για ένα χρόνο ως σκάουτερ και έφυγα.

-Γιατί δεν έγινε πιστεύεις;

Μπορεί επειδή, έτσι όπως έχει γίνει το ποδόσφαιρο, είναι πλέον απαραίτητο να μιλάς 1-2 γλώσσες για να συνεννοείσαι μέσα στα αποδυτήρια κι εγώ δεν μιλάω (γελάει).

-Γίνεται πολύς λόγος για την ανάγκη ύπαρξης ενός ανθρώπου από τα σπλάχνα του συλλόγου σε θέση γενικού αρχηγού. Αν σου γινόταν τώρα μία πρόταση;

Αυτή τη στιγμή έχω αναλάβει ένα έργο να φέρω εις πέρας και το αγαπάω αυτό που κάνω. Έχω να κάνω με έναν άνθρωπο που με εκτιμά και με σέβεται, είναι αμφίδρομη αυτή η σχέση και όσο υπάρχει αυτή η σχέση και υπάρχει ο κ. Γυαλιάς στο ποδόσφαιρο θα είμαι δίπλα του. Άρα, δεν νομίζω ότι είναι ο κατάλληλος χρόνος.

Έχουν πλάνο στον Παναθηναϊκό; Θα το εξηγήσει κανείς να το καταλάβουμε κι εμείς οι χαζοί;

-Ο Υφυπουργός Αθλητισμού ανέβαλλε τον τελικό κυπέλλου. Πού πάμε, που θα ‘ λεγε κι ο Αυλωνίτης…

Έχει και παρακάτω. Εγώ δεν ξαναλέω ότι πιάσαμε πάτο. Κάθε μέρα ανακαλύπτουμε ότι έχει και παραπέρα. Εδώ βγήκε αυτός ο διαιτητής -πως τον λέγανε;- μετά από τόσα χρόνια να πει ότι δεν ήταν πέναλτι κι ότι ήταν και θα είναι Ολυμπιακός. Ρε τι καραγκιοζιλίκια είναι αυτά; Και με παίρνανε τηλέφωνο συνάδελφοί σου, αν δικαιώθηκα. Λες και περίμενα να το παραδεχτεί για να δικαιωθώ. Αλλά ήθελα να ήξερα, αυτός που τον πήρε τηλέφωνο για να κάνει αυτές τις δηλώσεις, τι διάολο είχε στο μυαλό του. Τι είχε να προσφέρει; Έκανε καλό στο ποδόσφαιρο τώρα; Δεν ξέρω τι να πω…

-Πάντως στην παρέμβασή σου στην εκπομπή που είχαμε κάνει στο Contra.gr για τον Παναθηναϊκό, πιο πολύ τα είχες με την ομάδα και λιγότερο με τους άλλους.

Άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Είναι άλλο πράγμα όσα γίνονται στα διάφορα θεσμικά όργανα και άλλο το τι κάνεις εσύ για να είσαι αυτός που πρέπει. Είναι ο Παναθηναϊκός αυτός που πρέπει; Που είναι ο Παναθηναϊκός στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια; Ο Παναθηναϊκός εξέθετε αυτούς που του στερούσαν πρωταθλήματα με τις ευρωπαϊκές του πορείες. Ως το 2003 δεν είχε πάρει πρωτάθλημα αλλά είχε φτάσει δύο φορές στους οκτώ της Ευρώπης. Τώρα που είναι; Αποκλείεται από την Καμπάλα; Πότε θα είναι ξανά ανταγωνιστικός και Παναθηναϊκός;

Πόσοι ξένοι υπάρχουν αυτή τη στιγμή; Δεκαπέντε, είκοσι; Έρχονται, φεύγουν, έρχονται άλλοι, πόσες μεταγραφές έγιναν από το καλοκαίρι μέχρι τώρα; Χάνεις την μπάλα, δεν μπορείς να παρακολουθήσεις.Υπάρχει πλάνο; Ποιο είναι; Θα μας το εξηγήσει κανείς, να το καταλάβουμε κι εμείς οι χαζοί; Έχουν κάποιο σχέδιο; Διώχνουμε τους μισούς, φέρνουμε άλλους, μετά καταλαβαίνουμε ότι είναι χειρότεροι από τους προηγούμενους και τους ξαναδιώχνουμε κι αυτούς. Τι λεφτά έχουν δώσει σε αποζημιώσεις;

Ο Παναθηναϊκός εξέθετε αυτούς που του στερούσαν πρωταθλήματα με τις ευρωπαϊκές του πορείες. Ως το 2003 δεν είχε πάρει πρωτάθλημα, αλλά είχε φτάσει δύο φορές στους 8 της Ευρώπης.

Έλεγες τότε με τον Αναστασίου, υπήρχε ένα πλάνο ανανέωσης, σε βάθος τριετίας. Δεν αποκτήθηκαν στηρίγματα, και αν έγινε κάποια προσπάθεια έγιναν κάκιστες επιλογές. Δεν στηρίχθηκε το πράγμα, δεν είχε αποτελέσματα, το εγκατέλειψαν. Τώρα με τον Ιταλό γίνονται απίστευτα πράγματα.

Ο Στραματσόνι θέλει να παίξει από τα άκρα, η ομάδα παίρνει πέντε-έξι εξτρέμ και ξαφνικά αλλάζει και του αρέσει το 4-4-2. Τώρα θα γίνουν άλλες επτά-οκτώ μεταγραφές. Διαβάζω ονόματα, 33 ο ένας, 35 ο άλλος. Δεν υπάρχει κάποιος να του εξηγήσει ένα-δυο πράγματα. Και να εξηγήσει και αυτός που το πάει. Τι σκοπό έχει; Ποιο είναι το πλάνο του;

Θα ξαναπάρει τώρα 15 παίκτες, θα διώξει άλλους 15 και ξανά-μανά τα ίδια. Γιατί δεν παίρνει με τα λεφτά που του διαθέτουν τρεις πολύ καλούς παίκτες, να τους ενσωματώσει, να βοηθήσουν και τους πιο μικρούς μήπως και ξεπεταχθούν και πουλήσει και κάποιον και κάθε χρόνο να βάζει και παραπάνω ποιότητα. Δεν ξέρω, είμαι παράλογος;

Ας μου εξηγήσει κάποιος, ποιό είναι το πλάνο αυτή τη στιγμή. Δεν υπάρχει πλάνο. Και επίσης διαβάζω ότι ετοιμάζονται να κάνουν διπλό έγκλημα. Να διώξουν από την Ακαδημία τον Σαμαρά γιατί δεν βγάζει πρωταθλητές. Από την πρώτη ομάδα αυτή τη στιγμή, ποιοί έχουν πάρει πρωτάθλημα; Ποιοι ξέρουν τι πάει να πει πρωταθλητισμός;

Και φταίει η Ακαδημία; Τι εφόδια της έδωσες της Ακαδημίας για να προχωρήσει; Ούτε ξενώνες δεν είχε να φιλοξενήσει δέκα παιδιά. Ούτε γήπεδα για να παίξουν. Σε παρακαλώ…

Έκανε κακό το Κύπελλο που κατέκτησε!

-Πιστεύεις ότι υπάρχει γενικώς συναίσθηση, του πόσο έχει υποχωρήσει ο Παναθηναϊκός ως σύλλογος; Μήπως φταίει και το ότι μιλάνε όλοι για τον Παναθηναϊκό που ήξεραν κάποτε ή τον Παναθηναϊκό που ονειρεύονται, χωρίς να συνυπολογίζουν ότι το σήμερα απέχει πολύ απ’ όλα αυτά και χρειάζεται χρόνο για να επιστρέψει σε προηγούμενα στάνταρντς;

Εγώ πιστεύω ότι έκανε κακό το Κύπελλο που κατέκτησε! Πίστεψαν ότι μένουν κάτι μερεμέτια για να πάρουν και το πρωτάθλημα και να επιστρέψουν και στην Ευρώπη. Ξεγελάστηκαν; Τι να πω; Χάθηκε και ο προσανατολισμός από κει και μετά. Για μένα δεν υπάρχει πλάνο. Υπάρχει ένα διαρκές “φύγε εσύ, έλα εσύ”, πολλές φορές εκ του αποτελέσματος με υποδεέστερες επιλογές και κανείς δεν ευθύνεται, κανείς δεν έχει έλεγχο.

Έρχεται ο Σάντσεθ, τραυματίας ο Σάντσεθ. Θα χτίσουμε στον Τελάντερ. Τραυματίας ο Τελάντερ. Ανανέωνει ο Ταυλαρίδης, πέμπτη επιλογή ο Ταυλαρίδης. Τώρα είναι ο Βραζιλιάνος, σε πέντε μήνες δεν θα είναι ούτε αυτός. Λογοδοτεί κάποιος για όλα αυτά;

Ο Παναθηναϊκός για να ξαναγίνει πρωταθλητής, χρειάζεται παίκτες που ξέρουν από πρωταθλητισμό. Έχουν κάνει πρωταθλητισμό, γνωρίζουν τις απαιτήσεις του, έχουν αποδείξει ότι αντέχουν την πίεση και μπορούν να σηκώσουν στις πλάτες τους την ομάδα. Να βοηθήσουν τους πιο νέους, να χτίσουν και αυτοί χαρακτήρα, προσωπικότητα και να προχωρήσουν όλοι μαζί. Τα λεφτά τα δίνουν, αλλά τα δίνουν για δέκα παίκτες. Πάρε 2-3, αλλά από το πάνω το ράφι. Έστι γίνονται οι ομάδες και όχι διαλύοντας και ξαναρχίζοντας διαρκώς από την αρχή.

Ο ΡΑΝΙΕΡΙ, Η ΕΘΝΙΚΗ ΚΑΙ ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ

-Ο Ρανιέρι πήρε πρωτάθλημα. Στην Πρέμιερ Λιγκ…

Εδώ δεν τα κατάφερε. Και λέω δεν τα κατάφερε, γιατί είχε υλικό να διαχειριστεί, παιδιά που παίζουν βασικοί σε μεγάλες ομάδες, σε κορυφαία πρωταθλήματα. Μετά τη φυγή του Σάντος χάθηκε ο προσανατολισμός. Χάθηκε το πλάνο. Ή μάλλον προσπαθούσαμε κιόλας να αλλάξουμε πλάνο, γιατί δε μας άρεσε το προηγούμενο. Πιστεύω ότι ήταν και θέμα συνεργατών. Αυτοί που τον πλαισίωσαν δηλαδή, δεν τον βοήθησαν να περάσει ομαλά στην επόμενη εποχή, να συνδέσουν το χθες με το σήμερα.

-Να σου κάνω λοιπόν την κλασική ερώτηση: Ο Τοροσίδης, ο Παπασταθόπουλος, ο Μανωλάς, ο Μήτρογλου, χρειάζονται τον προπονητή για να νικήσουν τα νησιά Φερόε;

Παντού χρειάζεται ο προπονητής. Και ιδιαίτερα σε παιχνίδια που μπορεί να αδυνατίζει το κίνητρο. Το ποδόσφαιρο έχει αλλάξει, όσο κι αν δεν θέλουμε να το δούμε και όσο πιο αυτοματοποιημένο γίνεται, τόσο μικραίνουν οι αποστάσεις και πολλαπλασιάζεται η ανάγκη να υπάρχει σχέδιο, υπομονή και συγκέντρωση. Δεν ξέχασαν να παίζουν μπάλα οι παίκτες. Άλλα πράγματα χάθηκαν και μαζί τους χάθηκε η αποτελεσματικότητα.

-Τελικά, έχουμε συναίσθηση το ποιοί είμαστε, τι είμαστε, τι μπορούμε και πως; Δεν μας άρεσε η εθνική που νικούσε με 1-0, δεν μας άρεσε η αμυντική τακτική του Παναθηναϊκού στην Ευρώπη κι ας έφερνε αποτελέσματα. Διαρκώς τρωγόμαστε…

Αυτά να τα συζητήσετε μεταξύ σας οι δημοσιογράφοι, γιατί συμβάλλετε στη δημιουργία αυτού του κλίματος. Έχω την εντύπωση ότι πολλοί δεν αντιλαμβάνονται αυτό που υποτίθεται ότι υπηρετούν και ακόμη χειρότερα, δεν το αγαπούν κιόλας. Και σου ξαναλέω, Παπουτσέλης. Δίνετε βήμα σε αυτόν τον άνθρωπο, μετά από τόσα χρόνια, για να πει ότι ήταν και θα είναι Ολυμπιακός. Δηλαδή ήταν εσκεμμένο το λάθος; Επηρεάστηκε στην απόφαση από τα αισθήματά του; Κι εσείς φιλοξενείς αυτές τις δηλώσεις. Γιατί; Για να πληγώσεις ακόμη περισσότερο το ποδόσφαιρο; Και υποτίθεται ότι το αγαπάς;

-Να δεχθώ τις ευθύνες των δημοσιογράφων, δεν γίνεται να μην υπάρχουν ευθύνες, αλλά μήπως κι εσείς, όταν έχετε βήμα για να μιλήσετε, επιλέγετε αντί τη γλώσσα της αλήθειας και να μιλήσετε για ποδόσφαιρο, να κάνετε δημόσιες σχέσεις;

Εμένα το λες αυτό; Υπάρχουν ακόμη και γνωστοί που αγνοούν ότι είμαι εδώ και επτά μήνες στα Τρίκαλα. Επιδίωξα να μιλήσω για τη δουλειά μου ή να προσελκύσω επαγγελματικό ενδιαφέρον με δηλώσεις και συνεντεύξεις; Υπάρχουν δημοσιογράφοι που με θυμήθηκαν μετά από χρόνια για να σχολιάσω τον Παπουτσέλη. Τζέρτζελο θέλετε, όχι να μιλήσετε ή να ακούσετε για ποδόσφαιρο. Δεν λέω όλοι, αλλά πολλοί…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:

Καλιτζάκης: “Χρειαζόμαστε αρχ@@@@ και χρήματα”

Η μεγάλη έρευνα του Contra.gr για τον Παναθηναϊκό

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ACTION IMAGES