Ο Έντι Τζόνσον πέθανε στη φυλακή, 14 χρόνια αφότου 'σκότωσε' τον εαυτό του

Υπάρχει ο -γεννημένος την Πρωτομαγιά του 1959- Edward Arnet Johnson που ξέρουμε όλοι στην Ελλάδα ως Έντι Τζόνσον από τη σεζόν που πέρασε στον Ολυμπιακό -γενικότερα στον πλανήτη τον ξέρουν ως NBAer. Υπάρχει και ο -γεννημένος στις 24/2 του 1955- Edward Lee Johnson Jr., ο οποίος έκανε καριέρα στο ΝΒΑ από το 1977 έως το 1987, διάστημα στο οποίο έγινε δυο φορές All Star, ως παίκτης των Χοκς. Ο δεύτερος που είχε το παρατσούκλι 'Fast Eddie' -χάριν της ταχύτητας του- πέθανε στις 26/10 (ο θάνατος επιβεβαιώθηκε στις 3/11), σε ηλικία 65 χρόνων, στη φυλακή. Είχε καταδικαστεί σε ισόβια, ως ένοχος σεξουαλικής επίθεσης και κακοποίησης 8χρονου κοριτσιού. Καταδικάστηκε σε ισόβια φυλάκιση, χωρίς το δικαίωμα αποφυλάκισης υπό όρους, το 2006.

H διευκρίνιση κρίνεται ως απαραίτητη, καθώς δεν ήταν λίγοι εκείνοι που μπερδεύτηκαν -και στις ΗΠΑ. Για παράδειγμα, το AP Sports.

Όπως δήλωσε ο Έντι Τζόνσον (που ξέρουμε) στο Arizona Republic “δεν είναι η πρώτη φορά που μας μπέρδεψαν. Το ίδιο είχε γίνει και όταν είχε συλληφθεί. Ουκ ολίγα media έγραφαν πως ήμουν εγώ”. Τότε έκανε τη διόρθωση μέσω σχετικών δικαστικών εγγράφων. Τώρα χρησιμοποίησε τα social media.

Πίσω στον 'Fast Eddie' είχε αποκλειστεί δια βίου από το ΝΒΑ, το 1987 για χρήση κοκαΐνης. Eίχε 'συστηθεί με την ουσία στο κολέγιο. “Μετά την πρώτη δοκιμή δεν με απασχόλησε ξανά, ώσπου τη ξαναδοκίμασα σε μια κοινωνική μάζωξη. Όταν άρχισα να βγάζω λεφτά, ένιωσα πως μπορώ να αντέξω το οικονομικό 'βάρος'. Ήταν η εποχή που έβγαινα κάθε μέρα, αλλά δεν έκανα κατάχρηση. Ποτέ δεν έκανα κατάχρηση. Τα προβλήματα που είχα δεν σχετίζονταν με τα ναρκωτικά”. Στο Auburn (όπου φοίτησε και έπαιξε από το 1973 έως το 1977, οπότε δήλωσε συμμετοχή στο NBA Draft) έχασε τις αισθήσεις του, σε τελετή που είχαν διοργανώσει οι του κολεγίου, την άνοιξη του 1979, για να τον τιμήσουν. Ήταν το πρώτο περιστατικό δημόσιας κατάρρευσης.

Από το βήμα του event, ο Xάμπι Μπράουν, τότε προπονητής του στους Χοκς, είχε πει “ο Έντι πρέπει να επιλέξει μεταξύ της κοινωνικής του ζωής και της δουλειάς του. Έχει τα εργαλεία να γίνει ένας από τους καλύτερους όλων των εποχών. Το μόνο εμπόδιο, είναι ο εαυτός του”.

Ο 'Fast Eddie' μεγάλωσε στο Ουίρσντεϊλ της Φλόριντα, 120 χιλιόμετρα βορειοδυτικά από το Ορλάντο σε κοινότητα που είχαν δημιουργήσει εργάτες σε περιβόλια πορτοκαλιών. “Υπήρχε απόλυτη ηρεμία στη γειτονιά. Αφήναμε ανοιχτές τις πόρτες. Ο πατέρας μου ήταν εργάτης. Μάζευε πορτοκάλια και δούλευε σε χωράφια με καρπούζια. Πίστευα πως είχα τα βασικά που χρειαζόμουν, για να νιώθω χαρούμενος. Δεν ήξερα ότι στα μάτια άλλων ήμασταν φτωχοί, έως ότου άρχισα να παίζω μπάσκετ” σπορ που γνώρισε από μωρό και ασχολούνταν καθημερινά μαζί του, σε αυτοσχέδια μπασκέτα πίσω από το σπίτι του.

Το μεγαλύτερο από τα πέντε παιδιά της θρήσκας οικογενείας, ήταν και αυτό που φρόντιζε τα μικρά. Ο βενιαμίν, Φρανκ έγινε σταρ του Ουέικ Φόρεστ και μετά επιλογή του πρώτου γύρου NBA Draft, με τους Ουάσινγκτον Μπούλετς. “Από όταν ήμουν μικρός, ο κόσμος είχε απαιτήσεις από εμένα. Ήμουν ένας από τους πρώτους μαύρους που φοίτησαν σε σχολείο λευκών στο Ουίρσντεϊλ”. Αποφοίτησε ως 17ος τάξης που 'χε 300 μαθητές. “Φρόντισα να πάρω την εκπαίδευση που θα με βοηθούσε να επιβιώσω στην κοινωνία”. Είχε δείξει πως είναι έξυπνος και έχει φιλοδοξίες, αλλά όπως και ο πατέρας του, ήθελε και να περνάει καλά. “Δεν θα έλεγα πως έπινε πολύ. Δούλευε σκληρά στα χωράφια για έξι μέρες την εβδομάδα. Στη μία που του έμεινε, περνούσε καλά. Δεν μπορώ να τον κατηγορήσω για κάτι”.

Το 1973 πήγε στο Auburn και έπαιξε για τους Tigers. Ως πρωτοετής είχε 21.8 πόντους ανά ματς και ήταν ο κορυφαίος σκόρερ της Southeastern Conference. Τις επόμενες χρονιές το ρεκόρ του κολεγίου του δεν ήταν ιδιαίτερα καλό και ο προπονητής του κατηγόρησε, δημοσίως εκείνον. “Είπε πως δεν ήθελα να παίζω και ότι είχα κακή συμπεριφορά. Αυτό που γινόταν ήταν πως ήμουν ο μόνος που έλεγα κάτι, για να φτιάξουν τα πράγματα” και τελικά έγινε ο κακός. Το 1977 τον διάλεξαν οι Χοκς στον τρίτο γύρο του NBA Draft. Ήταν από αυτούς που έδιναν πάσες πίσω από την πλάτη και πετύχαιναν τον προορισμό. Που ντρίμπλαρε ανάμεσα από τα πόδια του. Που δεν μπορούσε να τον πιάσει κανείς.

“Ήταν από τους λίγους που κοουτσάρισα ποτέ που έβλεπες πως θα πετύχει”, είχε δηλώσει ο Μπράουν, “μπορούσε να κάνει τα πάντα. Είχε εκπληκτικό αθλητικό ταλέντο και τους 'σκότωνε' όλους στην προπόνηση. Δεν τελείωνε μόνο τις φάσεις. Τις δημιουργούσε”. Είχε καταλάβει και ο ίδιος ότι μπορεί να διευθύνει το πώς θα πάει το παιχνίδι. “Μου άρεσε αυτό το συναίσθημα. Το ένιωθα όμως, μόνο όταν έπαιζα. Στο γήπεδο μπορούσα να ελέγξω πολλά. Κάτι που δεν ίσχυε στον πραγματικό κόσμο”.

Ανέκαθεν είχε δίπλα του αμφιβόλου ποιότητας 'φίλους' που στα μετέπειτα χρόνια της ζωής του, σχολίασε ως 'βδέλες' και 'φίδια'. Εκτός παρκέ έπαιρνε όλες τις λάθος αποφάσεις. “Από το χωριό όπου ζούσα μια απλή ζωή, βρέθηκα σε μια πόλη όπου έβγαζα λεφτά και περνούσα καλά. Γνώριζα πολλούς και γρήγορα δεν ήξερα ποιος είναι φίλος μου και ποιος όχι. Πολλά πράγματα εμφανίζονται στα πόδια σου και όταν είσαι νέος είναι δύσκολο να πεις 'όχι'. Ειδικά σε αυτούς που 'ταΐζουν' το 'εγώ' σου. Γίνεσαι υπερφίαλος. Πιάνεσαι σε μια 'φάκα' από την οποία δεν μπορείς να ξεφύγεις εύκολα”.

Ομολόγησε πως μπορούσαν να τον επηρεάσουν οι παίκτες “γιατί εγώ ήθελα να το πάθω. Ήμουν περίεργος και έκανα παρέα με τους λάθος ανθρώπους”. Όσοι τον ήξεραν από παιδί, τόνιζαν πως οι επιλογές που έκανε σε φίλους διατράνωναν τις ανασφάλειες του. Ήθελε να τον αποδέχονται άνθρωποι που δεν είχαν δουλειές, ενώ εκείνος έπαιρνε εκατομμύρια. Ένας από τους τρόπους που χρησιμοποίησε ήταν τα ναρκωτικά, που όπως αναφέρει και το Sports Illustrated 'είναι παράγοντας εξίσωσης', για όλους τους ανθρώπους, από όπου και αν προέρχονται, ό,τι και αν κάνουν στη ζωή τους.

Η διάγνωση με 'κλινική μανιοκατάθλιψη', την οποία δεν πίστεψε

Την άνοιξη του '80 πέθανε ένας φίλος του και πρώην συμπαίκτης του, σε αυτοκινητικό δυστύχημα. Ο Τέρι Φέρλοου πέθανε σε ηλικία 25 χρόνων. Στο αίμα του βρέθηκαν διάφορες ναρκωτικές ουσίες. “Ήταν ο μεγάλος αδελφός που δεν είχα ποτέ. Το σοκ ήταν ισχυρό” είχε πει ο Τζόνσον.

Στην off season του 1980, την πρώτη του ως All Star είχε πηδήξει από το μπαλκόνι διαμερίσματος του δεύτερου ορόφου, προσγειώθηκε χωρίς τραύματα και διέσχισε τρέχοντας ένα πάρκινγκ, όπως δεχόταν πυροβολισμούς, σε αυτό που η αστυνομία είχε χαρακτηρίσει ως 'διαφωνία για ναρκωτικά'. Εκείνος επέμενε πως είχε βρεθεί στο λάθος μέρος, τη λάθος ώρα. “Ήμουν με μια γυναίκα, όταν μπούκαραν στο διαμέρισμα δυο άνδρες. Δεν ξέρω γιατί, αλλά άρχισαν να με πυροβολούν”. Τον έσωσε η ταχύτητα του. Η έρευνα της αστυνομίας κατέληξε στο ότι στο χώρο υπήρχαν δυο γυναίκες (ιερόδουλες) και ένας άνδρας (προαγωγός), που επέμενε πως ο Τζόνσον είχε κλέψει έμπορους ναρκωτικών και είχε χτυπήσει τη γυναίκα που είχε αναλάβει να του πάει τα ναρκωτικά. Ο NBAer έλεγε ότι όλα αυτά ήταν ψέματα, αλλά δεν κινήθηκε νομικά.

“Επέστρεψα στους βασικούς κανόνες της επιβίωσης: το 'δεν μπλέκεσαι'. Δεν κολυμπάς σε βαθιά νερά, αν έχεις πρόβλημα να περπατήσεις στα ρηχά”.

Τρεις εβδομάδες μετά, συνελήφθη για κατοχή κοκαΐνης, ενώ οδηγούσε ενοικιαζόμενο αυτοκίνητο στην Ατλάντα. Είχε προηγηθεί καβγάς με μεσίτρια, στην οποία είχε δώσει 1000 δολάρια ως προκαταβολή σπιτιού που χρησιμοποίησε, πριν την αποπληρωμή. Περίοικοι άκουσαν τις φωνές, κάλεσαν την αστυνομία και αυτή σταμάτησε το όχημα του Τζόνσον -πριν το ψάξει, βρει την ουσία και τον συλλάβει, με συνέπεια να περάσει τρεις μέρες στο κρατητήριο. Ο τότε ατζέντης και δικηγόρος του, Τζακ Μάντον είχε πει πως τον άφησε εκεί, για δικό του καλό. “Όταν ήταν σε αυτήν την κατάσταση, το να τον αφήσω χωρίς έλεγχο θα ήταν ό,τι πιο απάνθρωπο θα μπορούσα να του κάνω”.

Η κατηγορία κατέπεσε, γιατί η έρευνα που είχε κάνει η αστυνομία στο όχημα κρίθηκε ως παράνομη. Ενώ ήταν στη φυλακή, τον εξέτασε για πρώτη φορά ο Dr. Λόιντ Μπάκους, ψυχίατρος της Ατλάντα. Μετά το τέλος της συνεδρίας, συνέστησε να διακομισθεί σε ψυχιατρική κλινική και να κάνει θεραπεία για μια εβδομάδα. Αργότερα αποκάλυψε πως είχε διαγνώσει 'κλινική μανιοκατάθλιψη'. Του έδωσε και φάρμακα που θα μπορούσαν να ελέγξουν τις απότομες και συνεχόμενες αλλαγές στη ψυχολογική κατάσταση.

Την επομένη του εξιτηρίου (που απαίτησε ο ίδιος, ενώ όλοι του έλεγαν να μείνει εκεί όπου ήταν), συνελήφθη για κλοπή αυτοκινήτου (Porsche) από αντιπροσωπεία. Και αυτή η κατηγορία αποσύρθηκε. “Ο τύπος νόμισε πως θα αγοράσω το αυτοκίνητο. Με άφησε να κάνω test drive, το οποίο διήρκεσε λίγο παραπάνω από το κανονικό”, είχε εξηγήσει ο ίδιος, με τους ειδικούς να βλέπουν κλιμάκωση συμπεριφοράς. Ο Dr. Μπάκους τον έπεισε να μπει σε κλινική για περαιτέρω εξετάσεις και φροντίδα.

Τον Αύγουστο του 1980 οι Los Angeles Times δημοσίευσαν ένα άρθρο που ανέφερε ότι η χρήση κοκαΐνης είχε γίνει trend μεταξύ των NBAers. Μέλη των οργανισμών έκαναν λόγο για επιδημία. Το Σεπτέμβριο ολοκλήρωσε το πρόγραμμα του Grady (της ψυχιατρικής κλινικής) και παντρεύτηκε την Νταϊάνα, πηγαίνοντας ενάντια σε ό,τι του έλεγαν όλοι -που πίστευαν πως δεν ήταν κάτι που ήθελε, αλλά κάτι που έκανε ως αντίδραση στη μη χρήση. Πως είχε βρει μια άλλη εμμονή.

"Υπήρχε κάτι που διατάραζε πάντα τη ζωή μου"

Το 1981, σε συνέντευξη που είχε δώσει τον είχαν ρωτήσει για την ταχύτητα του, η οποία τον έκανε να ξεχωρίζει στο παρκέ -ήταν από τους πιο γρήγορους παίκτες και τους καλύτερους γκαρντ. Είχε εξηγήσει “από όταν ήμουν μικρός ήθελα να τα κάνω όλα γρήγορα. Πολύ γρήγορα”. Όπως έγραψε το Vault του Sports Illustrated, στο τέλος διαπίστωσε πως όσο γρήγορα και αν έτρεχε, δεν μπορούσε να γλιτώσει από τους δαίμονες τους, σε εποχή που το ψυχικά νοσήματα ήταν άγνωστες έννοιες για τον πλανήτη -και δη τις macho 'κοινωνίες'.

Ο κόουτς Μπράουν είχε πει ότι “ήταν πολύ λίγες οι φορές, στα τέσσερα χρόνια που τον κοουτσάρισα που δεν είχε ενέργεια. Όποια και αν ήταν η ψυχική του κατάσταση, πάντα πρόσφερε αυτά που περιμέναμε”. Ώσπου νίκησε το μυαλό το σώμα και τον Οκτώβρη του 1981 απομακρύνθηκε από τις εγκαταστάσεις, συνοδεία δύο αστυνομικών, για να μεταφερθεί σε ψυχιατρική κλινική. Εκείνος συνέχισε να λέει πως δεν ήταν βέβαιος για τη διάγνωση. Παραδεχόταν ότι υπήρχε κάτι, που δεν μπορούσε να εξηγήσει, το οποίο διατάραζε τη ζωή του και τον τρόπο που είχε αποφασίσει να τη ζήσει, από όταν θυμόταν τον εαυτό του.

“Όταν σε αντιμετωπίζουν ως είδωλο και έχεις 'φτιάξει' τη ζωή σου, είναι δύσκολο να παραδεχθείς πως χρειάζεσαι ό,τι όλοι οι άλλοι. Όπως το να κλάψεις ή να 'χωθείς' σε μια αγκαλιά. Αυτό που ξέρω είναι ότι τα προβλήματα που με επηρέασαν ήταν πολύ πιο αβάσταχτα από ένα σουτ που έκανα στο τέλος του παιχνιδιού και δεν βρήκε στόχο”.

Οι δικοί του έλεγαν πως δεν ήθελε να σκέφτεται ότι δεν είσαι όσο φυσιολογικοί είναι οι άλλοι. Οι συμπαίκτες του στους Χοκς συμφώνησαν πως ο οργανισμός έκανε ό,τι μπορούσε για να βοηθήσει, ώσπου κατάλαβε πως ο Τζόνσον δεν ήθελε να βοηθηθεί. Ενώ όλα έδειχναν να έχουν μπει σε ένα δρόμο, αποφάσισε ότι δεν χρειαζόταν άλλο τα χάπια. “Δεν ήξερα γιατί μου τα δίνουν και ήμουν κουρασμένος από τους αγώνες, οπότε ήμουν κι έτοιμος να δοκιμάσω τα πάντα”. Έκανε και ό,τι του ερχόταν στις προπονήσεις -εις βάρος συμπαικτών του. Δεν δεχόταν πως έκανε κάτι λάθος. Επέμενε ότι ήταν απαιτητικός και βοηθούσε τους άλλους να γίνουν καλύτεροι.

Τα ξεσπάσματα επανεμφανίστηκαν και κάπου στα μέσα Ιουλίου οι Χοκς έκριναν πως η κατάσταση είναι μη αναστρέψιμη. Η αφορμή ήταν ένα τηλέφωνο που έκανε ο ίδιος σε μια εφημερίδα, για να ανακοινώσει πως θα δινόταν με ανταλλαγή στο Λος Άντζελες. Στη συζήτηση που ακολούθησε με τους υπεύθυνους της ομάδας, συμφώνησε να επιστρέψει στην κλινική. Τη μέρα που πήρε εξιτήριο, τον Οκτώβριο πήγε κατευθείαν στο πρώτο ραντεβού των 'Γερακιών' για τη νέα σεζόν. Και άρχισε να κάνει πάλι τα ίδια, τα ακραία. Όλοι πίστευαν πως έφταιγαν τα ναρκωτικά. “Δεν κοιτάξαμε πέρα από αυτό”.

Η σύλληψη μπροστά στους συμπαίκτες του

Στην Ατλάντα του έκαναν συχνά αιματολογικές εξετάσεις, για να δουν το επίπεδο του λιθίου (από τα χάπια για τη μανιοκατάθλιψη). Παρεμπιπτόντως, έβλεπαν και αν έχει πάρει ναρκωτικές ουσίες. Μετά μια σειρά τσακωμών, οι ιθύνοντες των Χοκς επικοινώνησαν με τον γιατρό που τον Dr. Μπάκους και του ζήτησαν να συναντήσει τον Τζόνσον. Την επομένη εκείνος εξασφάλισε την υπογραφή του παίκτη, σε έγγραφο που τον έστελνε πίσω στην κλινική. Στη Τζόρτζια, αυτά τα έγγραφα λειτουργούν ως εντάλματα σύλληψης. Την επομένη δυο αστυνομικοί εμφανίστηκαν στην προπόνηση και μπροστά σε όλους τους συμπαίκτες του, τον συνέλαβαν. Εκείνος αντιστάθηκε. Κάποιοι επιχείρησαν να τον βοηθήσουν, λίγο έλειψε να συλληφθούν και αυτοί, πριν τελικά μπει στο περιπολικό και επιστρέψει στην απομόνωση.

“Δεν καταλάβαινα ποιοι έχουν αποφασίσει για εμένα. Ποιοι είχαν μπερδέψει τον εκνευρισμό μου με μανία. Αλλά ήταν κάτι που μου συνέβαινε σε όλη μου τη ζωή. Πάντα κάποιοι προσπαθούσαν να με διευκολύνουν, αλλά το μόνο που κατάφερναν ήταν να κάνουν τα πράγματα χειρότερα. Δεν είχαν βρεθεί ποτέ στη θέση μου, οπότε δεν μπορούσαν να ξέρουν τι είναι καλό για εμένα”.

Οι Χοκς τον έβγαλαν από τη λίστα με τους 'παίκτες σε διαθεσιμότητα' στις 21/11 και αφού είχε κάνει τρεις προπονήσεις με την ομάδα. Στο ματς με το Κλίβελαντ είχε 17 πόντους και 6 ασ΄σιτ. Ο ιδιοκτήτης Τεντ Τέρνερ μπήκε στα αποδυτήρια και του είπε “τώρα πρέπει να βρούμε κάτι να σε κρατήσουμε απασχολημένο το καλοκαίρι”. Πρότεινε να του δώσει δουλειά σε μια από τις επιχειρήσεις του. Ο Τζόνσον συνέχιζε να παίζει -καλά- και να είναι κάτω από τα φώτα που εκθέτουν και το παραμικρό πρόβλημα και κάνουν ακόμα πιο δύσκολο το 'θέλω βοήθεια' αυτών που το 'χουν ανάγκη.

Η κατρακύλα

Προφανώς και δεν έλυσε τα θέματα του, συνελήφθη ουκ ολίγες φορές για κατοχή κοκαΐνης, ληστεία,κλοπή και επίθεση σε αστυνομικό. Το 1987 το ΝΒΑ τον τιμώρησε δια βίου. Από εκεί και πέρα όλα έγιναν χειρότερα. Τον Αύγουστο του 1989 συνελήφθη για διάρρηξη και κλοπή αντικειμένων αξίας 9.130 δολαρίων, για να αγοράσει ναρκωτικά. Πριν 'βγει' ο χρόνος, είχε κλέψει και ένα video player το οποίο πούλησε για 20 δολάρια, ώστε να πάρει τη δόση του. Το 2000 έκλεψε ρούχα από κατάστημα και χτύπησε αστυνομικό, όταν συνελήφθη για κατοχή.

Έως το 2006 είχε φορέσει χειροπέδες τουλάχιστον 100 φορές και είχε κάνει πέντε επισκέψεις σε φυλακές της Φλόριντα. Το 2006 έφτασε στο ναδίρ.

Συνελήφθη για σεξουαλική επίθεση και κακοποίηση 8χρονου κοριτσιού και 25χρονης γυναίκας -σε διαφορετικά περιστατικά. Οι αστυνομικοί υποστήριζαν πως είχε ακολουθήσει το 8χρονο κορίτσι στο διαμέρισμα του, όπου δεν ήταν οι γονείς του, έβαλε το μικρό της αδελφό να κλειδώσει την εξώπορτα, την πήγε στο δωμάτιο και ασέλγησε. Τρεις μέρες μετά, διέρρηξε δωμάτιο ξενοδοχείου και βίασε την 25χρονη.

Ο ίδιος είχε πει ο ίδιος στη USA Today “δεν κατηγορώ κάποιον εκτός του εαυτού μου. Μπορώ να χρησιμοποιήσω διάφορες δικαιολογίες, αλλά στην ουσία δεν υπάρχουν. Δεν ήταν θέμα χρημάτων. Ο κόσμος δεν καταλαβαίνει πως όταν μπλέκεις με τα ναρκωτικά, έχεις τις φασαρίες στην καθημερινότητα σου”. Αρνήθηκε τις κατηγορίες. Στις 30/10 του 2008 καταδικάστηκε, με τον δικαστή να του εξηγεί πως τα σεξουαλικά εγκλήματα έχουν ως τιμωρία τα ισόβια, χωρίς το δικαίωμα αίτησης για αποφυλάκιση. Θα έμενε στη φυλακή έως το τέλος της ζωής του. Αυτό ήλθε στις 26/10, σε ηλικία 65 χρόνων, από ασθένεια που δεν διευκρίνισαν οι αρχές.