Ντέμης Νικολαΐδης: Ο απόλυτος

Ανήμερα των 44ων γενεθλίων του Ντέμη Νικολαϊδη, το Retro Stories, θυμάται το προ διετίας μεγάλο αφιέρωμα του Contra.gr για τον παίκτη που συνέδεσε το όνομά του με τη φανέλα της ΑΕΚ:

Παίκτες που έκαναν σπουδαία καριέρα και μπήκαν στα βιβλία της ιστορίας των ομάδων που αγωνίστηκαν υπάρχουν αρκετοί. Λίγοι όμως έχουν καταφέρει να συνδέσουν απόλυτα το όνομά τους με κάποιον σύλλογο και τα ιδανικά και τις αξίες που αυτός πρεσβεύει. Ακόμα λιγότεροι έχουν καταφέρει να ταυτιστούν και να γίνουν αντικείμενο λατρείας από τους οπαδούς της ομάδας τους. Ο Ντέμης Νικολαΐδης έχει καταφέρει όλα τα παραπάνω.

Μια ολόκληρη γενιά ΑΕΚτζήδων μεγάλωσε με τα κατορθώματα του Ντέμη στο “χορτάρι”, λατρεύοντάς τον σαν ζωντανό θρύλο. Πάντα αγωνιζόταν σαν οπαδός, δεν αγωνίστηκε ποτέ ως επαγγελματίας. Αυτό άλλωστε το έχει δηλώσει και ο ίδιος σε συνέντευξή του. Αποτελεί έναν από τους σπουδαιότερους επιθετικούς στην ιστορία της Ένωσης έχοντας “γράψει” συνολικά 176 τέρματα με τον Δικέφαλο, ενώ μπορούσε να “σκοτώσει” τον αντίπαλο τερματοφύλακα με οποιοδήποτε τρόπο. Κατέκτησε τρία κύπελλα με την ΑΕΚ, το EURO 2004 με την Εθνική και πολλούς ατομικούς τίτλους.

Το 2004 μάλιστα αποφάσισε να σταματήσει το ποδόσφαιρο στα 31 του, προκειμένου να αναλάβει την προεδρία της ΑΕΚ, “λυτρώνοντάς” την από τον Μάκη Ψωμιάδη. Ο ριζοσπαστικός όμως τρόπος με τον οποίο ο Ντέμης Νικολαϊδης προσέγγισε το θέμα βία κατά τη διάρκεια της θητείας του στον προεδρικό θώκο της Ένωσης, είχε σαν αποτέλεσμα την οριστική ρήξη με τους οργανωμένους για τους οποίους παραμένει persona non grata.

Το Contra.grκάνει τον απολογισμό της μέχρι τώρα πορείας του σπουδαίου Έλληνα άσου, τόσο εντός όσο και εκτός γηπέδου.

Τα πρώτα βήματα

Ο Θεμιστοκλής Νικολαΐδης, όπως είναι το βαφτιστικό του όνομα, γεννήθηκε στις 17 Σεπτέμβρη του 1973 στο Γκίσεν της Γερμανίας, μια μικρή πόλη ανατολικά του Βερολίνου από γονείς μετανάστες. Ωστόσο μετά τη γέννησή του, η οικογένειά του επέστρεψε στην Ελλάδα και πιο συγκεκριμένα στην Αλεξανδρούπολη, από όπου και καταγόταν. Από μικρή ηλικία ξεκίνησε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα στον τοπικό Εθνικό. Αρχικά στις ακαδημίες, ενώ το καλοκαίρι του 1992 σε ηλικία 19 ετών προβιβάστηκε στην πρώτη ομάδα.

Από την πρώτη κιόλας στιγμή ο Ντέμης έδειξε το πλούσιο ταλέντο του. Στην πρώτη χρονιά του στην ομάδα καθιερώθηκε βασικός και σε 30 αγώνες σημείωσε 7 γκολ στην Γ’ Εθνική, τραβώντας πολλά βλέμματα πάνω του. Την αμέσως επόμενη σεζόν (1993-4) ξεκίνησε δυνατά και πρόλαβε να σκοράρει επτά φορές σε 9 αγώνες πριν ο Απόλλων Σμύρνης τον φέρει για πρώτη φορά στην Αθήνα.

“Θυμάμαι ότι δεν υπήρχαν περιθώρια να επιλέξω, είχα φτάσει 20 χρονών. Θυμάμαι είχα κατέβει στην Αθήνα με τον πρόεδρο του Εθνικού Αλεξανδρούπολης σ’ ένα ξενοδοχείο στον Λυκαβηττό. Ήταν εκεί ο κ. Αλαμάνος, σοβαρός άνθρωπος, εγώ 20 χρονών λίγο ψαρωμένος. Οπότε συζητά λίγο με τον πρόεδρο του Εθνικού, τα λένε οι δυο τους και μετά φωνάζει εμένα να υπογράψω συμβόλαιο. Αν και δεν μ’ ένοιαζε τίποτε, πήγα να υπογράψω και εκεί που έγραφε το ποσό δεν υπήρχε, ήταν κενό. Τους λέω μισό λεπτό πρέπει να μιλήσω στο τηλέφωνο.

Παίρνω τηλέφωνο τον πατέρα μου και του λέω: “Πήγα να υπογράψω συμβόλαιο στον Απόλλωνα αλλά δεν έχει χρήματα είναι μηδέν”. Και μου λέει ο πατέρας μου στο τηλέφωνο : “Υπέγραψε κι ας είναι μηδενικό το συμβόλαιο. Απλά φύγε από δω”. Και γύρισα κι έβαλα την υπογραφή μου”, δήλωσε λίγα χρόνια αργότερα ο Ντέμης στη συνέντευξη-αυτοβιογραφία του στην εκπομπή “Legend Stories” της NOVA.

Ο ερχομός στην πρωτεύουσα

Στα μισά λοιπόν της σεζόν 1993-94 ο Απόλλων Σμύρνης (τότε Απόλλων Αθηνών) αποκτά τον Ντέμη και του δίνει σχεδόν αμέσως φανέλα βασικού.

“Ό,τι και να είναι, ήθελα να παίξω Α’ Εθνική. Με πίστευα όπως κι ο πατέρας μου. Αυτό εννοούσε. Πήγαινε στην Α’ Εθνική κι ας είναι μηδέν. Θα έρθει. Θα έρθει και η οικονομική καταξίωση. Οπότε έτσι έγινε. Αργότερα θυμάμαι μου έβαλε κι ένα μισθό δήθεν ο κ. Αλαμάνος, μου έκανε κάποιες χάρες, με πρόσεχε γιατί ήμουν καλός παίκτης. Αν του ζητούσα λεφτά μου έδινε. Αλλά επειδή ήταν καλές χρονιές κι εκείνος φαντάζομαι ποτέ δεν έχει πληρώσει στον Απόλλωνα τόσα λεφτά για πριμ, τα χρήματα που πήραμε εκείνες τις δύο χρονιές τουλάχιστον στον Απόλλωνα ήταν πάρα πολλά. Δηλαδή για μένα που ήμουν μόνος μου και κατέβηκα στην Αθήνα ζούσα πάρα πολύ άνετα”.

Μετά από μια μικρή περίοδο προσαρμογής στα νέα δεδομένα, ο Νικολαΐδης αποκτά ηγετικό ρόλο στην ομάδα.Την πρώτη του ολοκληρωμένη χρονιά με τον Απόλλωνα, με τον Γιάννη Παθιακάκη στον πάγκο, καταφέρνει να πετύχει 17 τέρματα στο πρωτάθλημα, αγωνιζόμενος σε 33 από τους 34 αγώνες και να αναδειχθεί τρίτος σκόρερ, πίσω από τον Κριστόφ Βαζέχα (29) και τον Δημήτρη Σαραβάκο (21).

Εκεί δημιούργησε ένα τρομερό επιθετικό δίδυμο με τον Βόσνιο, Μπέρναρντ Μπάρνιακ, ο οποίος εκείνη τη σεζόν σημείωσε 15 γκολ.

Ήθελα σαν τρελός να σκοράρω κόντρα στην ΑΕΚ για να με πάρουν

Παραβίασε τα αντίπαλα καρέ 10 ομάδων, μεταξύ των οποίων αυτά του Παναθηναϊκού, Ολυμπιακού, ΠΑΟΚ και Άρη. Στο ματς απέναντι στην ΑΕΚ στη Ν. Φιλαδέλφεια όταν και ο Απόλλων ήθελε μόνο νίκη για να πάρει το ευρωπαϊκό εισιτήριο, ο Νικολαΐδης μπορεί να μη σκόραρε, ωστόσο κέρδισε πέναλτι το οποίο τελικά οδήγησε στη νίκη με 2-1.

Ο Απόλλων τελικά τερμάτισε τέταρτος και βγήκε Ευρώπη, μια επίδοση που θεωρήθηκε εξωπραγματική για τα δεδομένα της ομάδας. Την επόμενη χρονιά (1995-96), σημείωσε ένα γκολ λιγότερο (16) στο πρωτάθλημα, η ομάδα του δεν τα πήγε το ίδιο καλά συγκριτικά με την προηγούμενη περίοδο, έφτασε όμως στον τελικό του Κυπέλλου κόντρα στην ΑΕΚ, όπου γνώρισε τη συντριβή με 7-1. O Ντέμης δεν σκόραρε κόντρα στον Δικέφαλο. Η αλήθεια είναι πως ο Ντέμης δεν σκόραρε ποτέ κόντρα στην ομάδα της καρδιάς του:

“Ίσως είναι η μοναδική ομάδα η ΑΕΚ στην οποία δεν έχω βάλει γκολ. Και το θέμα δεν είναι πως δεν ήθελα να βάλω γκολ επειδή ήμουν ΑΕΚ. Ήθελα να βάλω γκολ πιο πολύ απ’ όλες τις ομάδες για να με δουν και να με πάρουν στην ΑΕΚ. Θυμάμαι κάτι χαμένες ευκαιρίες, κάτι αστείες ευκαιρίες που δεν μπορούσα να βάλω γκολ, δοκάρι μέσα στην Ριζούπολη. Εν τω μεταξύ, έχανα ευκαιρίες και ο κόσμος της ΑΕΚ με χειροκροτούσε γιατί ήταν γνωστό πως ήμουν Αεκτζής, οπότε νόμιζε…, δεν ξέρω τι είχε στο μυαλό του. Είναι από τα περίεργα αυτό. Νομίζω ότι έχω βάλει παντού γκολ, σίγουρα δεν έχω βάλει στην ΑΕΚ”.

Το σίριαλ της μεταγραφής του στην ΑΕΚ και η πίεση του Ολυμπιακού

Ήδη από το καλοκαίρι του 1995 ο Ντέμης Νικολαΐδης είχε μπει στο στόχαστρο της ΑΕΚ. Η Ένωση μάλιστα είχαν κάνει κάποιες συζητήσεις με τον Απόλλωνα, όμως οι οικονομικές απαιτήσεις του συλλόγου της Ριζόπουλης θεωρήθηκαν εξωπραγματικές. Το επόμενο καλοκαίρι οι “κιτρινόμαυροι” επέστρεψαν για τον βραχύσωμο επιθετικό, όμως ο Ολυμπιακός ήταν αυτός που ήρθε πρώτος σε συμφωνία με τον πρόεδρο της ομάδας, Κώστα Αλαμάνο, ο οποίος είχε δεχθεί και κάποια χρήματα προκαταβολικά από τους “ερυθρόλευκους” προκειμένου να κλείσει το deal.

Ο Νικολαΐδης όμως δεν ήθελε με τίποτα να μετακομίσει στο Φάληρο, έχοντας φανερά αισθήματα για την ΑΕΚ. Αν και δέχθηκε πολλές πιέσεις τελικά έμεινε κάθετος στην απόφασή του να μην πάρει μεταγραφή στον Ολυμπιακό. Όπως ο ίδιος αργότερα αποκάλυψε:

“Ήταν δύσκολο. Από πού να αρχίσω. Είχα φύγει, είχα κρυφτεί, με έπαιρνε τηλέφωνο κάθε μέρα ο Αλαμάνος για να πάω να υπογράψω, καθώς τα είχε βρει με τον Ολυμπιακό. Ήμουν σε ένα νησί με έναν φίλο μου και δεν απαντούσα στα τηλεφωνήματα. Ο μάνατζερ μου δεν με πίεζε για τον Ολυμπιακό, απλά μου έλεγε “κάνε ένα ραντεβού, θέλουν να σε δουν”. Δεν με πίεζε για να πάω στον Ολυμπιακό, του είχα ξεκαθαρίσει ότι θέλω να πάω στην ΑΕΚ.

Το ραντεβού τελικά έγινε, αντιμετώπισα έναν άνθρωπο του Ολυμπιακού γνωστό, ο οποίος μιλούσε απέναντι σε έναν νεαρό, είχε και λίγο ύφος. Κλείνοντας, η κουβέντα ήταν “αν δεν έρθεις στον Ολυμπιακό θα μείνεις στον Απόλλωνα”. Άγνοια κινδύνου από μένα, ως πιτσιρικάς, με το που τελείωσε η συνάντηση δεν υπήρχε. δεν υπήρχε έτσι κι αλλιώς, αλλά και η συμπεριφορά δεν μου άρεσε. Μετά ήθελε να μου μιλήσει στο τηλέφωνο, γιατί εγώ είπα δεν υπάρχει πιθανότητα να πάω στον Ολυμπιακό. Πάλι οι πιέσεις να μιλήσω στο τηλέφωνο με τον Ολυμπιακό, μιλάω και στο τηλέφωνο, με τον συγκεκριμένο άνθρωπο. Του είπα ότι εσείς είπατε ότι αν δεν πάω στον Ολυμπιακό θα μείνω στον Απόλλωνα, οπότε θα μείνω στον Απόλλωνα. Έτσι του έκλεισα το τηλέφωνο”.

Έκανα τα πάντα για να πάρω μεταγραφή στην ΑΕΚ

“Μετά σκεφτόμουν τι να κάνω για να μπορέσω να πετύχω αυτό που θέλω, πως θα πάω στην ΑΕΚ. Ο Αλαμάνος μου έλεγε θα πας στον Ολυμπιακό, αλλιώς θα μείνεις στον Απόλλωνα. Με την ΑΕΚ είχα κάνει μια συνάντηση, όχι επίσημη. Η ΑΕΚ με ήθελε, αλλά είχαν συμφωνήσει στον Απόλλωνα. Ένα βράδυ που ήμουν στο γραφείο του μάνατζέρ μου, του Πασχάλη Παπαδόπουλου, σκέφτηκα κάτι.

Εκείνη την εποχή ο Ολυμπιακός είχε κάνει καλές μεταγραφές, είχε πάρει και τον Μπάγεβιτς, γενικά υπήρχε ένα κλίμα ότι πάει για το πρωτάθλημα, ότι γίνεται μεγάλη ομάδα, γιατί είχε και μια περίοδο που δεν ήταν πολύ καλή, για δέκα χρόνια. Οπότε ρώτησα τον μάνατζέρ μου πως θα κάνω γνωστό σε όλους -μιας και δεν είχα πολλές σχέσεις με δημοσιογράφους- ότι θέλω να κάνω μία δήλωση.

Μου είπε κάποιον στην Ώρα για Σπορ νομίζω και κάπου αλλού. Θυμάμαι ότι πήρα τηλέφωνο, ότι δεν πίστευαν πως είμαι εγώ στο τηλέφωνο στην εφημερίδα και έκανα μια δήλωση ότι είτε θα πάω στην ΑΕΚ είτε θα μείνω στον Απόλλωνα. Την επόμενη μέρα γράφτηκε παντού, όπως περίμενα αντέδρασε ο Ολυμπιακός και είπε ότι παίκτης που δεν θέλει να έρθει σε μας, ούτε εμείς τον θέλουμε και όλα πήραν τον δρόμο τους”.

Μετά την ανακοίνωση της απόσυρσης του Ολυμπιακού από την υπόθεση οι εξελίξεις επιταχύνθηκαν με τον τότε πρόεδρο της ΑΕΚ, Μιχάλη Τροχανά να δίνει τα χέρια με τον Κώστα Αλαμάνο για τη μεταγραφή του Ντέμη έναντι 288.000.000 δραχμών συν δύο παίκτες ως έμψυχα ανταλλάγματα. Ο Νικολαΐδης ενθουσιασμένος βάζει την υπογραφή του σε τριετές συμβόλαιο, με απολαβές που έφταναν συνολικά τις 180.000.000 δραχμές για τρία χρόνια.

Απογείωση με την Ένωση

Πριν καλά καλά κάνει ντεμπούτο στο πρωτάθλημα με τη νέα του ομάδα, ο Ντέμης Νικολαΐδης καταφέρνει να κερδίσει τον πρώτο του τίτλο, το Σούπερ Καπ. Κόντρα στον Παναθηναϊκό το ματς πήγε στα πέναλτι, με τον Έλληνα άσο να ευστοχεί στην εκτέλεσή του και την Ένωση να κερδίζει το τρόπαιο.

Αμέσως ενθουσιάζει με τις εμφανίσεις του. Την πέμπτη κιόλας αγωνιστική του πρωταθλήματος κάνει χατ-τρικ στο εκτός έδρας ματς με την Καλαμάτα, ενώ στον επαναληπτικό γύρο με την ίδια ομάδα στη Ν. Φιλαδέλφεια πετυχαίνει πέντε γκολ στη νίκη με 6-1. Ένα επίτευγμα που τον έκανε τον 10ο παίκτη στην στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου που καταφέρνει κάτι αντίστοιχο. Το τέλος της πρώτης του σεζόν με τα “κιτρινόμαυρα” είναι εντυπωσιακό. Καταφέρνει να πετύχει 19 τέρματα σε 31 συμμετοχές, ενώ κατακτά και το Κύπελλο Ελλάδας.

Να σημειωθεί μάλιστα πως στην πορεία μέχρι τον τελικό, η ΑΕΚ νίκησε δύο φορές τον Ολυμπιακό, με τον Ντέμη να πετυχαίνει το γκολ που έκρινε την δεύτερη αναμέτρηση. “Τα πρώτα χρόνια μου στην ΑΕΚ αντίπαλος ήταν ο Ολυμπιακός για πολύ συγκεκριμένο λόγο, λόγω Μπάγεβιτς, λόγω του ότι μπήκε πολύ δυναμικά και ήταν ο αντίπαλος στη διεκδίκηση του πρωταθλήματος και επειδή υπήρχε αυτή η σχέση των οπαδών της ΑΕΚ με τον Μπάγεβιτς σε μεγάλη ένταση. Αυτό που με ενδιέφερε παραπάνω εμένα ήταν να δίνω χαρά σε αυτόν τον κόσμο, πάντα τα 3-4 πρώτα χρόνια η νίκη με τον Ολυμπιακό είχε μεγαλύτερη σημασία, από τη νίκη με τον Παναθηναϊκό”.

Ήδη ο Ντέμης έχει καταφέρει να γίνει το παιδί της “κιτρινόμαυρης” εξέδρας λόγω του πάθους του και της αποτελεσματικότητάς του στο γήπεδο. Στην αρχή της δεύτερη του σεζόν αποχώρησε με τραυματισμό στη μέση στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος κόντρα στον ΠΑΟΚ στην Τούμπα. Αν και οι γιατροί υπολόγιζαν το χρονικό διάστημα αποχής του στον 1μιση μήνα, εκείνος τους αψήφισε και την τρίτη αγωνιστική (21 μέρες μετά) στο ντέρμπι κόντρα στον Ολυμπιακό ήταν παρών. Μάλιστα στο συγκεκριμένο παιχνίδι σκόραρε και χάρισε τη νίκη στην Ένωση!

Ονειρικός ο πρώτος γύρος της σεζόν 1997-98 για τον Ντέμη. Σε 15 αναμετρήσεις κατάφερε να σημειώσει 14 γκολ και να ισοφαρίσει το ρεκόρ σκοραρίσματος σε 8 συνεχόμενα παιχνίδια που είχαν οι Γιώργος Σιδέρης και Κώστας Νικολαΐδης. Τελικά ολοκληρώνει τη χρονιά με 19 τέρματα σε 26 αγώνες πρωταθλήματος.

Το θέμα αποχώρησης και η “σφήνα” των Βέλγων

Μετά τον αποκλεισμό από την Λοκομοτίβ στους “8” του Κυπέλλου Κυπελλούχων τη χρονιά εκείνη, τα πρώτα μαύρα σύννεφα για τον Ντέμη στην ΑΕΚ κάνουν την εμφάνισή τους.: “Υπήρχε ένα κλίμα μετά το ματς, κυρίως επειδή έχασα μια ευκαιρία καλή για να κερδίσουμε, έτσι την έχω στο μυαλό μου. Οι ΑΕΚτζήδες την έχουν ως μια ευκαιρία που δεν χάνεται, αλλά έχω χάσει πολύ πιο εύκολες. Αλλά υπήρχε πολύ αρνητικό κλίμα, το ένιωθα. Νομίζω ότι όλοι ήθελαν να φύγω, ότι ήμουν ο μοναδικός υπεύθυνος για τον αποκλεισμό και ότι δεν με ήθελαν.

Αυτό ένιωθα. Ίσως ήταν άδικο, ίσως ήταν για λίγο. Για 2-3 βδομάδες, αλλά δεν το σκεφτόμουν αλλιώς. Δεν το σκέφτηκα ως αχαριστία. Κατ’ αρχήν, στις εφημερίδες είχε γραφτεί ότι δεν με ένοιαζε, ότι στην επιστροφή έκανα πλάκα, γελοιότητες. Όλος ο κόσμος ήθελε να πάμε στους “4” και εγώ δεν ήθελα. Ή φταίω εγώ που έχασα την ευκαιρία και όχι όλη η ομάδα που καθόμασταν απέναντι σε μια μέτρια ομάδα, τα τελευταία 10 λεπτά δεν βγήκαμε από το τέρμα μας. Το θεώρησα άδικο όλο αυτό. Δεν μπορεί να φταίει ένας ποδοσφαιριστής που έχασε μια ευκαιρία σε ένα ματς και να δέχεται τρομερή κριτική απ’ όλο τον Τύπο”.

Κάπου εκεί η βελγική Άντερλεχτ, πήγε να εκμεταλλευτεί την κατάσταση και να “κλέψει” τον Ντέμη. Ο Τύπος τότε του Βελγίου θεωρούσε δεδομένη τη μεταγραφή του παίκτη της ΑΕΚ, αναφέροντας ακόμη και λεπτομέρειες του συμβολαίου που θα είχε στην ομάδα. Ο Ντέμη ταξίδεψε στο Βέλγιο, μίλησε με τους ανθρώπους της ομάδας, όμως γύρισε και πάλι στην Αθήνα χωρίς να βάλει την υπογραφή στο πενταετές συμβόλαιο με συνολικές αποδοχές 1.000.000.000 δραχμές που του προσέφεραν.

Σαν οπαδός, όχι σαν επαγγελματίας

“Θυμάμαι ότι πήγα εκεί και η Άντερλεχτ είχε ετοιμάσει τα συμβόλαια. Δηλαδή περίμεναν να υπογράψω. Μου είχαν δώσει φανέλα. Για έναν λόγο δεν το έκανα. Δεν ξέρω γιατί. Τους είπα όχι, θα γυρίσω πίσω πρώτα και μετά θα υπογράψω. Γύρισα πίσω, με περίμεναν κάποιοι φίλοι της ORIGINAL έξω από τα γραφεία του μάνατζερ που είχα. Κάναμε μια μεγάλη κουβέντα μαζί, εισέπραξα αγάπη. Είπαν «δεν είναι όπως νομίζεις, σ’ αγαπάμε». Μετά έφυγα, πήγα σε ένα ξενοδοχείο στα νότια προάστια για τρεις μέρες, μόνος μου. Θυμάμαι ότι ήμουν ολομόναχος και τσακωνόμουν στο τηλέφωνο με οικογένεια, φίλους, με όποιον μ’ αγαπούσε, γιατί όλοι έλεγαν «φύγε» και θυμάμαι αυτό που μου είχε πει και ο πατέρας μου, όταν ήμουν στον Εθνικό στην Αλεξανδρούπολη, «φύγε για να πας Α’ Εθνική», το ίδιο και πάλι, “φύγε”. Εγώ έλεγα όχι, θα μείνω. Δεν έχω τσακωθεί ξανά με τους γονείς μου. Ένα κλίμα απ’ όλους τους φίλους μου, την οικογένειά μου ήταν να φύγω, και εγώ να τους λέω όχι, τελικά θα μείνω. Τόσο απλά.

Δεν μπορώ να θυμηθώ τι έκανα αυτό το τριήμερο. Ήμουν εκεί και σκεφτόμουν. Δεν είχα επαφή με κανέναν άλλο, μόνο με φίλους στο τηλέφωνο. Είναι πολύ δύσκολο να πω τι θα έκανα αν γυρνούσα το χρόνο πίσω. Νιώθω πολύ καλά. Όσο έπαιζα, νόμιζα ότι απλά ήμουν ένας καλός παίκτης, ο οποίος είναι παθιασμένος με αυτό που κάνει. Αφού τελείωσα, κατάλαβα ότι ήμουν καλός παίκτης, αλλά παρόλο που είχα αυτοπεποίθηση όταν έπαιζα, ποτέ δεν πίστευα ότι ήμουν πολύ καλός παίκτης, το κατάλαβα αφού τελείωσα την καριέρα. Αν το δω εντελώς ποδοσφαιρικά, αν έφευγα τότε, θα έκανα μια άλλη καριέρα. Αλλά επειδή, το είχα δηλώσει και παλιότερα, ποτέ δεν ήμουν επαγγελματίας ποδοσφαιριστής -δεν μπορώ να πω ότι λειτούργησε υπέρ μου αυτό, αλλά έτσι ένιωθα και έτσι νιώθω – όχι δεν είναι μόνο το ποδόσφαιρο, είναι και το πώς νιώθεις, είναι πολλά πράγματα μαζί. Οπότε τα ίδια θα έκανα”.

Ανανέωση και υψηλές πτήσεις

Τελικά ο Ντέμης αρνήθηκε την Άντερλεχτ και παρέμεινε στην ΑΕΚ. Λειτούργησε σαν οπαδός όπως δήλωσε κι όχι σαν επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Ανανέωσε το συμβόλαιό του με την Ένωση, η οποία τον τίμησε κάνοντάς τον, τον πιο ακριβοπληρωμένο Έλληνα ποδοσφαιριστή. Η ανανέωση του Ντέμη, τον “απελευθέρωσε” και στο γήπεδο. Η σεζόν 1998-99 ήταν η καλύτερή του από άποψη παραγωγικότητας.

Πέτυχε 22 τέρματα σε 29 αγώνες πρωταθλήματος και αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ στην Α’ Εθνική. Κάθε γκολ το πανηγύριζε με το δικό του μοναδικό τρόπο. Αξέχαστοι είναι οι πανηγυρισμοί του στη Ν. Φιλαδέφεια με τον Ντέμη να σκαρφαλώνει στα κάγκελα της “σκεπαστής”:

“Γενικά όλα μου τα γκολ τα πανηγύριζα μπροστά στους οπαδούς μας, δεν νομίζω ότι έχω πανηγυρίσει μπροστά σε οπαδούς αντιπάλων ποτέ, όπου κι αν ήταν. Και την προηγούμενη χρονιά ήταν στο άλλο τέρμα και έπρεπε να πάω εκεί, δεν μου άρεσε ποτέ να πικραίνω οπαδούς, έχω ένα σεβασμό στον οπαδό, απλά ήθελα να κάνω χαρούμενους τους δικούς μας. Θυμάμαι ανέβαινα στα κάγκελα και ήθελα να ανέβω και ξαπλώσω, είχε ένα δίχτυ πάνω από τη σκεπαστή εντάξει δεν θα έφευγα ποτέ από εκεί, ευτυχώς που δεν το έκανα…”.

Το αξέχαστο Fair Play

Η ΑΕΚ με τον Νικολαΐδη πρώτο βιολί, κατακτά το Κύπελλο το 2000. Ο τελικός ήταν στις 10 Μαΐου κόντρα στον Ιωνικό και έχει μείνει στην ιστορία ως ο τελικός του Fair Play του Ντέμη. Στο 32ο λεπτό του ματς, μετά από φάουλ του Πετκόφ, η μπάλα κόντραρε, ο Νικολαΐδης πετάχτηκε και ενστικτωδώς έβαλε το χέρι και την έσπρωξε στα δίχτυα του Στρακόσια.

Αμέσως όμως σήκωσε το χέρι και ζήτησε από τον Δούρο να μη μετρήσει το γκολ, που μόλις είχε κατοχυρώσει, με το σκορ να είναι στο 0-0! Η φωτογραφία του Ντέμη με το χέρι υψωμένο τηρώντας το fair play έκανε το γύρο του κόσμου. Λίγα λεπτά αργότερα, η μοίρα χαμογέλασε στον Νικολαΐδη, αφού έκανε το 1-0 για την ΑΕΚ. Δύο χρόνια αργότερα, η Διεθνής Επιτροπή για το Fair Play στη Φρανκφούρτη, του έδωσε βραβείο για τη συγκεκριμένη κίνηση. Μια κίνηση που τον “ανέβασε” ακόμα περισσότερο σαν άνθρωπο στο μυαλό όλων.

(Το Fair Play του Ντέμη στο 1:10)

“Ήταν μια δικαίωση, από πού να δικαιωθώ, από το ελληνικό πρωτάθλημα που παίζαμε; Δεν μπορώ να διανοηθώ να γίνει κάτι άλλο. Δηλαδή θα ήμουν αυτή τη στιγμή και θα είχα κερδίσει ένα Κύπελλο “κλέβοντας” τους παίκτες και την ομάδα του Ιωνικού; Θα κοιμόμουν ήσυχος; Δεν γίνεται, δεν το συζητάω. Δεν είναι καν θέμα προς συζήτηση”, εξηγεί ο ίδιος στη συνέντευξη-βιογραφία του.

Παράλληλα, στο πρωτάθλημα ο βραχύσωμος επιθετικός πετυχαίνει 22 γκολ σε 32 αγώνες, όμως ο τίτλος αυτός πάει και πάλι στον Ολυμπιακό. Οι καλές εμφανίσεις συνεχίστηκαν και την επόμενη χρονιά. Ο Βασίλης Τσιάρτας επέστρεψε στην ΑΕΚ το καλοκαίρι του 2000 και αμέσως έφτιαξε ένα τρομερό δίδυμο με τον Ντέμη Νικολαΐδη. Οι συνεργασίες του παραμένουν αξέχαστες στους φιλάθλους της ομάδας. Εκείνη τη χρονιά ο Ντέμης πέτυχε 15 γκολ στο πρωτάθλημα, 4 στο Κύπελλο και έξι στην Ευρώπη.

Η έλευση Ψωμιάδη και το χαμένο πρωτάθλημα

Με την έλευση του Μάκη Ψωμιάδη στην προεδρία της ΑΕΚ, το 2001, άρχισαν τα προβλήματα για τον Ντέμη Νικολαΐδη. Η πρώτη αφορμή για να ξεκινήσει η κόντρα μεταξύ τους είχε να κάνει με τον τότε τεχνικό της Ένωσης, Φερνάντο Σάντος.

“Ο Ψωμιάδης τότε αν θυμάμαι καλά έκανε μεταγραφές μόνος του, χωρίς να ρωτήσει τον προπονητή, τον Σάντος. Ο Σάντος ως σοβαρός άνθρωπος και προπονητής είπε ότι παραιτείται, δεν μπορούσε να μείνει σε μια ομάδα που η διοίκηση έκανε μεταγραφές χωρίς να τον ρωτάει. Όχι ότι είχε πρόβλημα με τον Ίβιτς για παράδειγμα, κι αυτό φάνηκε και στη συνέχεια, καθώς τον έβαζε βασικό. Εκεί χάλασε το κλίμα. Ενώ ήμασταν πολύ δεμένοι μέχρι τότε στο ποδοσφαιρικό τμήμα, γίναμε στρατόπεδο. Κάποιοι ήταν με τη διοίκηση και οι περισσότεροι με τον Σάντος, όπως εγώ. Εκεί μπορώ να πω, πρώτη φορά στη ζωή μου θυμάμαι να έχω κάνει πράγμα. Δηλαδή έχω πάει στο σπίτι του Ψωμιάδη, τον έχω πάρει τηλέφωνο, του έχω πει θέλω να σε δω, ενώ δεν του μιλούσα καν. Έχω πάει σπίτι του, του έχω πει ότι αν θες να πάρουμε το πρωτάθλημα πρέπει να κρατήσεις τον Σάντος.

Μπροστά μου πήρε τηλέφωνο τον μεταφραστή και κίνησε τις διαδικασίες για να μείνει. Δεν μου άρεσε αυτό που έκανα, αλλά κοιτούσα να μην πάει χαμένη η χρονιά. Δεν είχα άλλο τρόπο να αντιδράσω. Είχα πάει στο σπίτι του Φερνάντο για να του μιλήσω, απέξω ήταν αυτοκίνητα με μπράβους. Δηλαδή ήταν μια κατάσταση κινηματογραφική λίγο. Τελικά έμεινε. Όπως αυτός μου μίλησε και συνέχισα στην αρχή της σεζόν, πιστεύω ότι μαζί με τον Άκη Ζήκο τον επηρεάσαμε θετικά. Είδε ότι έχει ποδοσφαιριστές να στηρίζεται και ήμασταν τότε και έμπειροι ποδοσφαιριστές, δεν ήμουν νεαρός. Μετά όμως δεν ήταν ίδιο το κλίμα μεταξύ των παικτών. Δεν είχαμε καλό κλίμα. Ήταν κάποιοι με τον Ψωμιάδη και οι περισσότεροι ήμασταν με τον Φερνάντο. Τραγικό! Τραγικό ότι μπορείς να διαλέξεις ανάμεσα στα δύο. Είναι τραγικό το δίλημμα από μόνο του, δεν στέκει. Η ομάδα άλλαξε και ποδοσφαιρικά. Μέσα στο γήπεδο έβλεπα αλλαγή. Δεν έπαιρνα πάσες. Δεν θέλω να μπω σε λεπτομέρειες, αλλά είναι τραγικό”.

Επιστροφή Μπάγεβιτς και διχασμός

Παράλληλα η ΑΕΚ εκείνη τη σεζόν έκανε πορεία πρωταθλητισμού. Λίγο έλειψε μάλιστα να τα καταφέρει. Στο τέλος της κούρσας Ολυμπιακός και ΑΕΚ είχαν από 58 βαθμούς, ωστόσο οι “ερυθρόλευκοι” κατέκτησαν τον τίτλο καθώς είχαν πλεονέκτημα, εξαιτίας της νίκης τους στο ΟΑΚΑ με 4-3 κόντρα στους “κιτρινόμαυρους”. Την ίδια χρονιά κόντρα στον μεγάλο της αντίπαλο, η ΑΕΚ πανηγύρισε την κατάκτηση του Κυπέλλου. Ο Ντέμης δεν σκόραρε όμως η Ένωση επικράτησε με 2-1 και στέφθηκε Κυπελλούχος. Αυτός ήταν και ο τελευταίος τίτλος του Νικολαΐδη με τον Δικέφαλο αετό στο στήθος.

Τα προβλήματα για τον Ντέμη άρχισαν να αυξάνονται την επόμενη χρονιά. Το καλοκαίρι επιστρέφει ο Ντούσαν Μπάγεβιτς στην ομάδα, κάτι που δίχασε τον κόσμο ανάμεσα σε εκείνους που τον αποδέχτηκαν και σε εκείνους που ποτέ δεν τον συγχώρησαν για την μετακόμισή του στον Ολυμπιακό το 1996. Οι δεύτεροι μάλιστα τον εξύβριζαν συνεχώς ώσπου σε ένα ματς με αντίπαλο τον Ηρακλή δεν άντεξε και υπέβαλε την παραίτησή του απροσδόκητα, και ενώ το παιχνίδι ήταν ακόμη στο πρώτο ημίχρονο.

“Δεν αντεχόταν άλλο. Ήταν η τελευταία χρονιά, με επιστροφή Μπάγεβιτς, ένα κομμάτι του κόσμου μας δεν μπορούσε να το δεχτεί. Υπήρχε ένα κλίμα, με το οποίο δεν θα απέδιδα καλά, δεν θα μπορούσα να συνεχίζω να παίζω. Όπως δεν ήταν καλή και η τελευταία μου χρονιά” δήλωσε μετέπειτα ο Ντέμης. Την τελευταία του χρονιά ωστόσο η ΑΕΚ έκανε μια λαμπρή πορεία στους ομίλους του Champions League, καταφέρνοντας να μείνει αήττητη με έξι ισοπαλίες ενάντια σε Ρεάλ Μαδρίτης, Ρόμα και Γκενκ και τελικά συνέχισε στο Κύπελλο UEFA. Ποιος Ενωσίτης όμως μπορεί να ξεχάσει τις ισοπαλίες με 2-2 (εκτός) και 3-3 (εκτός) κόντρα στην πανίσχυρη Ρεάλ εκείνης της εποχής;

Το τέλος του Ντέμη στην ΑΕΚ και η μεταγραφή στην Ατλέτικο

Το περιβάλλον πλέον στην Ένωση δεν σήκωνε τον Ντέμη. Το είχε δηλώσει άλλωστε και ο ίδιος πως δεν μπορούσε να αποδώσει όπως θα ήθελε στο γήπεδο με όλα αυτά που συνέβαιναν στα διοικητικά της ομάδας: “Mε ένοιαζε το μέλλον της ομάδας και όχι απλά η απόδοσή μου, μοιραία μείωσαν την απόδοσή μου στο γήπεδο, το μυαλό μου ήταν συνέχεια στο ποιος απατεώνας ήρθε να διοικήσει την AEK. Δεν κέρδισα κάτι από αυτό”.

Η κόντρα με Ψωμιάδη

Στις αρχές του 2003 η κόντρα Νικολαΐδη-Ψωμιάδη έφτασε στο απροχώρητο με τον τότε πρόεδρο της ΑΕΚ να πηγαίνει έξω από το σπίτι του Ντέμη με συνοδεία μπράβων και να τον απειλεί ακόμα και για τη ζωή του! “Ο Ψωμιάδης συνοδευόμενος από τέσσερις φίλους του (οι άλλοι δεν είχαν βγει από τα αυτοκίνητα) ήρθε στο σπίτι μου και χτύπησε το κουδούνι. Τον ρώτησα ποιος είναι και απάντησε ότι είναι ο Ψωμιάδης. Στη συνέχεια βγήκα έξω και ο Ψωμιάδης ρώτησε γιατί δεν σηκώνω το τηλέφωνο και απάντησα ότι τη νύκτα δεν το σηκώνω. Ο Ψωμιάδης μού είπε ότι: “Θα σου σπάσω τα πλευρά και τα πόδια και δεν θα ξαναπαίξεις μπάλα”, ανέφερε μεταξύ άλλων ο Έλληνας άσος στην καταγγελία που έκανε στο Αστυνομικό Τμήμα Φιλοθέης.

Από τη μεριά του ο τότε ισχυρός άνδρας της “κιτρινόμαυρης” ΠΑΕ δήλωσε ότι πήγε ολομόναχος στο σπίτι του Ντέμη κι ότι δεν έγινε κανένα επεισόδιο: “Όντως πήγα στο σπίτι του Ντέμη, μόνος χωρίς καμιά συνοδεία και αφού προηγουμένως δεν απαντούσε στις τηλεφωνικές μου κλήσεις. Λεει πως φοβάται για τη ζωή του και έχει πρόβλημα μαζί μου, αλλά δεν είχε πρόβλημα όταν την Πέμπτη του έδωσα 135 εκατομμύρια, ενώ ήταν έτοιμος να καταθέσει προσφυγή”, η θέση του Ψωμιάδη.

Το γυαλί είχε πια σπάσει. Το συμβόλαιό του Νικολαΐδη με την Ένωση έληξε το καλοκαίρι του 2003 και δεν ανανεώθηκε. Ο παίκτης έφυγε από την ομάδα της καρδιάς του χωρίς να πανηγυρίσει ένα πρωτάθλημα που τόσο ήθελε.

Η περιπέτεια στο εξωτερικό

Για πρώτη φορά στην καριέρα του, ο Ντέμης, έφυγε από την Ελλάδα για το εξωτερικό, όταν έμεινε ελεύθερος από τους “κιτρινόμαυρους”. Η ομάδα που ενδιαφέρθηκε περισσότερο για εκείνον τότε ήταν η Παρί. Ο ίδιος πήγε στο Παρίσι, συναντήθηκε με τους ανθρώπους του συλλόγου, όμως η μεταγραφή χάλασε. Οι ημέρες περνούσαν, όμως ο Νικολαΐδης δεν σκέφτηκε ποτέ να συνεχίσει το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα. Για καλή του τύχη, εμφανίστηκε λίγο πριν το τέλος της μεταγραφικής περιόδου η Ατλέτικο Μαδρίτης, προοπτική η οποία ιντρίγκαρε τον ποδοσφαιριστή: ” Mου άρεσε η Ατλέτικο και το ισπανικό πρωτάθλημα και έγιναν όλα πολύ εύκολα. Πήγα, υπέγραψα και πέρασα 7 μαγικούς μήνες”.

Στα 31 του λοιπόν ξεκινούσε ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή του. Μακριά από την Ελλάδα και τα όσα αυτό συνεπάγεται. Εκεί ο Ντέμης ένιωσε ελεύθερος και απόλαυσε το ποδόσφαιρο. Οι φίλαθλοι της Ατλέτικο τον υποδέχθηκαν με τον καλύτερο τρόπο κι εκείνος το ανταπέδωσε στο γήπεδο. Σημείωσε 6 γκολ σε 22 συμμετοχές στο πρωτάθλημα, αγωνιζόμενος κυρίως ως επιθετικό δίδυμο με τον νεαρό και ανερχόμενο τότε, Φερνάντο Τόρες. Παράλληλα είχε συμπαίκτη τον μετέπειτα παίκτη του Ολυμπιακού, Αριέλ Ιμπαγάσα. Μεταξύ των ομάδων που “πλήγωσε” στην Ισπανία ήταν και η Μπαρτσελόνα, με τον Ντέμη να πετυχαίνει γκολ σε αναμέτρηση του “Καμπ Νου”.

Στο τέλος εκείνης της περιόδου η Ατλέτικο του έκανε προσφορά για ανανέωση συμβολαίου, ώστε να παραμείνει στην ομάδα, αλλά ο Νικολαΐδης είχε πάρει την απόφασή του να να αποσυρθεί λόγω χρόνιου προβλήματος στη μέση, όπου είχε ήδη χειρουργηθεί. Κυρίως όμως για να βοηθήσει την αγαπημένη του ομάδα, την ΑΕΚ, να βγει από την κρίση, γινόμενος εν τέλει πρόεδρός της.

Το κεφάλαιο Εθνική

Η σχέση του Ντέμη Νικολαΐδη με την Εθνική ομάδα πέρασε από διάφορες φάσεις. Τελικά όμως έκλεισε με ονειρικό τρόπο. Από τα 15 του ξεκίνησε να παίζει στις μικρές Εθνικές ομάδες, μέχρι που έφτασε στην ανδρών στην ηλικία των 22 ετών, όταν και έκανε το ντεμπούτο του το 1995. Αγωνίστηκε συνολικά 54 φορές με τη γαλανόλευκη φανέλα και πέτυχε 17 γκολ, γεγονός που τον κατατάσσει 7ο σκόρερ όλων των εποχών.

Ωστόσο αυτό που θυμούνται σχεδόν όλοι όταν ακούνε τις λέξεις Εθνική και Ντέμης, είναι η απόφαση του δεύτερου να αποσυρθεί το 1999 από τη “γαλανόλευκη” ως ένδειξη διαμαρτυρίας για τη διαιτησία στο ελληνικό πρωτάθλημα, μετά από ένα ματς της ΑΕΚ με τον Ολυμπιακό (0-2). Η απόφαση αυτή ήρθε από κοινού με τους συμπαίκτες του Ηλία Ατματσίδη και Μιχάλη Κασάπη οι οποίοι επίσης αποσύρθηκαν από την Εθνική.

Μετά από εκείνο το ματς, ο Ντέμης δήλωσε στους δημοσιογράφους: “Λυπάμαι πολύ που σταματάω από την Εθνική ομάδα. Ζητάω συγνώμη από τον κόσμο. Δεν έχω λόγια”. Η απόφασή του όπως είναι λογικό προκάλεσε μεγάλο ντόρο και συζητήθηκε ποικιλοτρόπως. Σε συνέντευξή του στο περιοδικό “Active”, ο Νικολαΐδης, 28 ετών τότε, είχε ερωτηθεί για τη συγκεκριμένη απόφαση, με τις δηλώσεις του να προκαλούν νέο σάλο.

Ακολουθεί ένα απόσπασμα αυτής…

Τι σήμαινε η αντίδραση σου (σσ να μην ξαναγωνιστεί στην Εθνική);

“Ο,τι δεν είμαι μα@@@@ς. Διότι δεν είμαι μα@@@@ς. Κι ούτε οι ποδοσφαιριστές είναι γενικά μα@@@@ς και άβουλα πλάσματα. Ξέρουν πολύ καλά τι γίνεται. Διαβάζουν και αυτοί εφημερίδες, ακούνε, δεν είναι τίποτα κρυφό”.

Στο συγκεκριμένο ματς (σσ ΑΕΚ-Ολυμπιακός τη σεζόν 1999-2000) τι ήταν εκείνο που σας έκανε στην ΑΕΚ να πιστεύετε ότι δεν ήταν τυχαίο το λάθος;

“Η συμπεριφορά του διαιτητή. Δεν έχει ασχοληθεί κανείς με τη συμπεριφορά του διαιτητή. Υπάρχουν διαιτητές που νομίζουν ότι είναι το επίκεντρο του παιχνιδιού. Υπάρχει πιθανότητα να σε βρίσουν, να σε ειρωνευτούν, σε απειλούν συνέχεια ότι θα σε πετάξουν έξω. Απλώς εμείς το μόνο που βλέπουμε είναι οι παίκτες που διαμαρτύρονται. Ο διαιτητής εκτός από το να τηρεί τους κανονισμούς και να προσπαθεί να διεξάγει ένα δίκαιο παιχνίδι πρέπει να μπαίνει και στην ψυχολογία των παικτών, να τους ηρεμεί να αγριεύει εκεί που χρειάζεται. Υπάρχουν διαιτητές που είναι πολύ καλοί σ’ αυτό”.

Εσύ τι πετυχαίνεις με την απόφασή σου να μην συμμετέχεις στην Εθνική;

“Νιώθω καλά πάνω από όλα”.

Ποιον τιμωρείς όμως;

“Ο χαμένος της υπόθεσης είμαι εγώ”.

Γιατί;

“Γιατί έχω αρνητική κριτική από την οικογένειά μου, μέχρι τους φίλους μου, τον Τύπο, τον κόσμο. Γιατί το να παίζεις στην Εθνική ομάδα είναι πολύ σημαντικό. Γενικά μπορεί να νιώθω καλά αλλά αν απομονώσω την Εθνική ομάδα από τα υπόλοιπα δεν μου αρέσει που δεν παίζω. Κι επαγγελματικά είναι κακό. Το να παίζω με την ΑΕΚ στην Ευρώπη δεν είναι το ίδιο σαν να παίζω με την Εθνική, κόντρα στην Αγγλία και τη Γερμανία”.

Σχεδόν δύο χρόνια μετά έρχεται ο Ότο Ρεχάγκελ στον πάγκο της Εθνικής ομάδας και φαίνεται να αλλάζει και η στάση του Ντέμη. Ο Γερμανός τεχνικός τελικά καταφέρνει να πείσει τον Έλληνα άσο να ξαναφορέσει το εθνόσημο στο στήθος. Δύο χρόνια λοιπόν μετά την αυτοτιμωρία του, ο Νικολαΐδης ξαναγίνεται μέλος της Εθνικής ομάδας, ενώ στο δεύτερό του παιχνίδι μετά την επιστροφή του καταφέρνει να σκοράρει κιόλας στο ματς κόντρα στην Αγγλία στο “Ολντ Τράφορντ” (2-2).

Η Εθνική εντέλει προκρίνεται στα τελικά του Euro 2004 και ο Ντέμης αν και είχε ταλαιπωρηθεί στο δεύτερο μισό εκείνης της χρονιάς από πόνους στη μέση του, δεν μπορούσε με τίποτα να λείψει από το μεγάλο γεγονός. Έβαλε σε δεύτερη μοίρα την καριέρα του, κάνοντας ενέσεις στη μέση του για να μπορέσει να βρεθεί στην Πορτογαλία. Άλλωστε είχε ήδη αποφασίσει πως μετά το Euro θα αποσυρθεί από την αγωνιστική δράση για να αναλάβει της τύχες της αγαπημένης του ΑΕΚ.

Η άγνωστη ιστορία με το ταξίδι-εξπρές στη Γερμανία πριν από το Euro

Όπως ο ίδιος αποκάλυψε αργότερα στη συνέντευξη-βιογραφία του, πήρε τον Κατσουράνη και πήγαν στη Γερμανία όπου συνάντησε έναν ειδικό γιατρό για τη μέση του: “Δεν μπορούσα καν να τρέξω. Ήθελε να δηλώσει παίκτες ο Ρεχάγκελ και γινόταν κουβέντα, να με δηλώσει ή όχι. Δεν μπορούσα να κάνω προπόνηση. Το ιατρικό τιμ έλεγε ότι ήταν η γάμπα μου και μου έκαναν μασάζ στη γάμπα, ο φυσιοθεραπευτής μου, τον οποίο δεν άφηναν να έρθει εκεί να με εξετάσει, μου έλεγε από το τηλέφωνο ότι είναι από τη μέση μου η ενόχληση, δεν χρειαζόταν καν να με εξετάσει. Χάρη σε αυτόν έπαιζα τόσα χρόνια, έχασα ελάχιστα ματς, οπότε του είχα τυφλή εμπιστοσύνη.

Το 80% των παικτών της Εθνικής, αυτόν είχε φυσιοθεραπευτή, τον εμπιστευόμασταν τον κ. Καρβουνίδη. Είχαμε ένα ρεπό τις τελευταίες ημέρες της προετοιμασίας, να πάμε στην πόλη και το βράδυ στις 10 να ήμαστε πίσω. Μιλάω με τον Χρήστο στο τηλέφωνο, μου είχε πει από την προηγούμενη μέρα ότι κανόνισε με τον γιατρό της Εθνικής στίβου της Γερμανίας να με δει στο Φράιιμπουργκ.

Πήρα τον Κατσουράνη που είναι σαν μικρός μου αδερφός για παρέα. Νοικιάσαμε ένα αυτοκίνητο, στο οποίο δεν πρέπει να είχα καν δίπλωμα, φύγαμε, περάσαμε τα σύνορα, βρήκαμε την κλινική. Με βάζει να προχωρήσω λίγο, περπατάω, βλέπει την κίνησή μου, μου λέει για το στυλ παιχνιδιού μου, αρχίζει και μου κερδίζει την εμπιστοσύνη και μετά μου λέει: “Θα συνεχίζεις να παίζεις μπάλα μετά το Euro;”. Του λέω: “Όχι, θα σταματήσω”.

Μου λέει ότι υπάρχει μια πιθανότητα να παίξεις. Θα σου κάνω ένα κοκτέιλ φαρμάκων και υπάρχει πιθανότητα να μπορείς να παίξεις για ένα διάστημα. Θα σου δώσω χαρτιά με τα συστατικά για την ΟΥΕΦΑ και την ομοσπονδία σου. Παίρνω τηλέφωνο τον Καρβουνίδη και μου λέει, ότι σου πει, κάντο! Ο γιατρός μου λέει, ξάπλωσε. Ξαπλώνω και είναι αστείο να το περιγράψει και ο Κατσουράνης κάποια στιγμή αυτό. Αρχίζει και μου βάζει βελόνες, από την πλάτη ως τη γάμπα. 22 ή 23 βελόνες. Κάνει κάτι μείγματα και μου κάνει ενέσεις στη σειρά. Μου λέει μην οδηγήσεις, γιατί μπορεί να ζαλιστείς και σε δύο μέρες θα μπορείς να τρέχεις. Δεν μπορούσα να τρέξω καν τότε. Περπατούσα και κούτσαινα.

Εν τω μεταξύ έχει περάσει η ώρα. Επιστρέφουμε, οδηγεί μια ώρα ο Κατσουράνης και στη συνέχεια εγώ, αφού δεν με έπιασε το φάρμακο. Στα σύνορα Γερμανίας-Ελβετίας μας σταματά η αστυνομία. Έγινε κανονικός έλεγχος. Μου είπαν βγες έξω, βάλε τα χέρια στον τοίχο. Δεν είχαμε χαρτιά επάνω μας. Είπαμε τα στοιχεία μας, τα επιβεβαίωσαν και μας είπαν ΟΚ, μπορείτε να συνεχίσετε. Φτάνουμε στις 12 στο ξενοδοχείο, με τον Ρεχάγκελ να είναι στη ρεσεψιόν και εμείς θα πρέπει κάπως να περάσουμε, να πάμε στο δωμάτιο.

Το καταφέρνουμε κι αυτό. Σε δύο μέρες ξεκινάω τρέξιμο, όντως. Αυτό που σκέφτηκα εκ των υστέρων, είναι ότι ο άνθρωπος μου έκανε ένα κοκτέιλ και σου λέει, πόσο να πάει η Ελλάδα, στους ομίλους θα παίξει. Δηλαδή με έπιασε το φάρμακο μέχρι και τη Γαλλία! Που να φανταστεί ο άνθρωπος ότι θα πρέπει να μου κάνει ένεση που θα με πιάσει μέχρι και τον τελικό! Έπαιξε με τη Γαλλία, τελευταίο ματς και μετά τελείωσε. Ο Κατσουράνης που με έβλεπε την ώρα των ενέσεων, είχε δακρύσει γιατί με έβλεπε ματωμένο. Με τρυπούσε παντού και είχε τρομάξει, είχε σοκαριστεί”.

Το καλύτερο φινάλε

Εκεί λοιπόν ο Ντέμης καταφέρνει να αγωνιστεί σε 4 ματς, έχοντας ρόλο όμως αναπληρωματικού. Μπήκε ως αλλαγή στα τρία ματς του ομίλου με Πορτογαλία, Ισπανία και Ρωσία (στα δύο πρώτα στη θέση του Στέλιου Γιαννακόπουλου και στο τρίτο στη θέση του Δημήτρη Παπαδόπουλου), ενώ στο ματς με τη Γαλλία (1-0) στα προημιτελικά ξεκίνησε ως βασικός. Στο 61′ όμως έγινε αλλαγή (πέρασε στη θέση του ο Λάκης) και κάπου εκεί τελείωσε η καριέρα του. Ο αγώνας με τους Γάλλους έμεινε στην ιστορία ως το τελευταίο παιχνίδι στην καριέρα του Ντέμη Νικολαΐδη, ο οποίος αν και το ήθελε δεν μπόρεσε να βοηθήσει τη “γαλανόλευκη” στη συνέχεια λόγω των αφόρητων πόνων στη μέση του.

Ήταν όμως ο εμψυχωτής των συμπαικτών του από τον πάγκο στον ημιτελικό και τον τελικό και πανηγύρισε με την καρδιά του την κατάκτηση του τροπαίου. Αυτό ήταν το πιο ιδανικό σενάριο για να κλείσει τη σπουδαία καριέρα του. Όντας στην κορυφή της Ευρώπης.

Ο ίδιος για το τελευταίο παιχνίδι της καριέρας του αργότερα δήλωσε: “Τελείωσε ωραία, αν και χωρίς να έχω ενεργό ρόλο, ωραία τελείωσε. Χάρηκα με μένα, γιατί μπόρεσα και χάρηκα με την επιτυχία χωρίς να είμαι πρωταγωνιστής. Είναι σημαντικό. Αποφάσισα να είμαι πρωταγωνιστής σε άλλα πράγματα, έβλεπα πως δεν μπορούσα άλλο και ειδικά στα τελευταία 2-3 ματς. Αλλά ήμουν πολύ κοντά στην ομάδα, ήμουν δίπλα τους, προσπάθησα να βοηθήσω κάπως αλλιώς. Εννοείται πως ήμουν ο βασικός σέντερ φορ, αλλά αν ήμουν ο βασικός σέντερ φορ δεν θα παίρναμε το Euro. Γιατί έτσι έπρεπε να γίνουν τα πράγματα. Οι αντικαταστάτες μου πέτυχαν τα γκολ, αν ήμουν εγώ δεν θα το παίρναμε. Αλλά το κρατάω αυτό. Τελείωσε σύντομα η καριέρα μου, αλλά τελείωσε με ένα σπουδαίο γεγονός. Δεν είχα πάρει πρωτάθλημα στην Ελλάδα και πήρα πρωτάθλημα Ευρώπης. Αστείο. Δεν μπορεί να υπάρξει καλύτερη στιγμή από το Euro”.

H προεδρική θητεία και η σχέση με τους οργανωμένους

Το 2004 λοιπόν αποφάσισε να εγκαταλείψει τα γήπεδα ως παίκτης και να συνεχίσει ως πρόεδρος της ΑΕΚ. Ο Νικολαΐδης ανέλαβε την προεδρία της ΑΕΚ μετά από μια αποτυχημένη αγωνιστική χρονιά και η ομάδα κινδύνευε να τιμωρηθεί με υποβιβασμό λόγω χρεών. Έμεινε για τέσσερα χρόνια στον προεδρικό θώκο των “κιτρινόμαυρων” με τη συνολική του παρουσία να προκαλεί διιστάμενες απόψεις για τα αποτελέσματά της. Τελικά παραιτήθηκε από τη θέση του στις 2 Νοεμβρίου του 2008.

Την πρώτη του χρονιά ως πρόεδρος τη ΑΕΚ στηριζόμενοι σε νέους ποδοσφαιριστές και όχι μεγάλα ονόματα κατάφερε να τερματίσει τρίτη μόλις ένα βαθμό πίσω από τον πρωταθλητή Ολυμπιακό, ενώ τις δύο επέμενες σεζόν η Ένωση βρέθηκε στη δεύτερη θέση του πρωταθλήματος.

Το 2007-08 στην τελευταία σεζόν του Ντέμη στην προεδρία, η ΑΕΚ ενισχύθηκε με έμπειρους ποδοσφαιριστές για να διεκδικήσει το πρωτάθλημα, το οποίο όμως κατέκτησε ο Ολυμπιακός στα χαρτιά εξαιτίας της γνωστής υπόθεσης “Βάλνερ”, ύστερα από παρέμβαση του CAS. Αν οι “ερυθρόλευκοι” δεν κέρδιζαν τη συγκεκριμένη υπόθεση στα δικαστήρια και δεν τους επιστρέφονταν οι τρεις βαθμοί από το ματς με τον Απόλλωνα Καλαμαριάς, τότε η Ένωση θα ήταν αυτή που θα στεφόταν πρωταθλήτρια αφού είχε ένα βαθμό περισσότερο στο γήπεδο.

Η σχέση με τους οργανωμένους

Ο ριζοσπαστικός τρόπος με τον οποίο ο Ντέμης Νικολαϊδης προσέγγισε το θέμα βία, ο οποίος είχε σαν αποτέλεσμα την οριστική ρήξη με τους οργανωμένους για τους οποίους παραμένει persona non grata.

Tη σεζόν 2004-05 η ΑΕΚ ζούσε την απόλυτη συσπείρωση της μετα-πρωταθληματικής εποχής. Η πρώτη σεζόν της παρουσίας του Ντέμη Νικολαϊδη στα διοικητικά της ΠΑΕ, κύλησε αρκετά ήρεμα χωρίς επεισόδια με τον τότε πρόεδρο να παρουσιάζεται -εκείνη την εποχή- αμείλικτος σε φιλολογικό -αφού δεν υπήρχε καμία αφορμή τη δεδομένη στιγμή- επίπεδο στα θέματα βίας.

Με το καλημέρα της επόμενης σεζόν (το 2005-06) σημειώθηκε το πρώτο… κρούσμα, στην πρεμιέρα της ΑΕΚ κόντρα στον νεοφώτιστο -τότε- Ατρόμητο στο γήπεδο του Περιστερίου. Οι οπαδοί του Ατρομήτου είχαν φωτογραφηθεί σε ένα πρωτοσέλιδο μεγάλης αθηναϊκής αθλητικής εφημερίδας με κουκούλες, με τη φωτογραφία να συνοδεύεται με ένα άκρως εμπρηστικό μήνυμα το οποίο απειλούσε όσους οπαδούς της “Ένωσης” είχαν σκοπό να προσεγγίσουν το γήπεδο των Δυτικών Προαστίων από τη Λεωφόρο Θηβών.

Η απόφαση που έφερε την υπόθεση στα άκρα

Οι οπαδοί της ΑΕΚ τελικά… διέσχισαν όλη τη λεωφόρο Θηβών προκειμένου να απαντήσουν στο συγκεκριμένο πρωτοσέλιδο και στην αντίθετη προτροπή των οπαδών του Ατρομήτου. Οι “κιτρινόμαυροι” ήταν υπεράριθμοι και είχαν εξασφαλίσει εισιτήρια σε όλες τις θύρες του γηπέδου, κάτι που εγκυμονούσε μεγάλους κινδύνους για τη διεξαγωγή του ματς.

Οι -δυσοίωνες- προβλέψεις δεν έπεσαν έξω, με τους οπαδούς της ΑΕΚ και του Ατρομήτου (πληροφορίες αναφέρουν ότι είχαν εισχωρήσει ανάμεσα σε αυτούς και οπαδοί του Παναθηναϊκού) να πλακώνονται, αφού οι τελευταίοι μπήκαν στις θύρες των πρώτων. Τότε, ο πρόεδρος της “κιτρινόμαυρης” ΠΑΕ, Ντέμης Νικολαϊδης προχώρησε σε μία άκρως πρωτοφανή απόφαση για τα ελληνικά δεδομένα, δίνοντας στη δημοσιότητα δύο ονόματα οπαδών της “Ένωσης” οι οποίοι αναγνωρίστηκαν και είχαν συμμετοχή στα επεισόδια. Κάπου εκεί ήρθε το μεγάλο ρήγμα με της διοίκησης με τους οργανωμένους το οποίο γιγαντώθηκε μερικούς μήνες μετά στο γήπεδο της Λιβαδειάς. Μετά από επεισόδια με τις αστυνομικές δυνάμεις, τα πράγματα εκτραχύνθηκαν με αποτέλεσμα να καεί το βανάκι του Alpha και να διακοπεί η τηλεοπτική μετάδοση του αγώνα.

Την επόμενη κιόλας μέρα, ο Νικολαϊδης είχε προχωρήσει σε μία ακόμα ριζοσπαστική κίνηση η οποία “σφράγισε” την οριστική ρήξη του με τους οργανωμένους καθώς η ΠΑΕ ΑΕΚ έκανε καταχώρηση σε όλες τις αθλητικές εφημερίδες με τις φωτογραφίες όσων συμμετείχαν στα επεισόδια και ζητούσε από όποιον αναγνωρίζει τους συγκεκριμένους οπαδούς να επικοινωνήσει μαζί της.

ΟΑΚΑ και Ριζούπολη

Πέραν δύο καθοριστικών τριβών ανάμεσα στον Νικολαϊδη και στους οργανωμένους υπήρξαν και άλλες οι οποίες πήραν μικρότερη δημοσιότητα.

Η πρώτη ήρθε σε έναν αγώνα στη Ριζούπολη (πριν ακόμα ετοιμαστεί το ΟΑΚΑ μετά τη χρήση του από τους Ολυμπιακούς Αγώνες) απέναντι στην Κέρκυρα. Δύο οπαδοί είχαν διαπληκτιστεί μεταξύ τους με τον Νικολαϊδη να αποβάλλει από το γήπεδο τον έναν εκ των δύο για τρεις αγώνες.

Μερικούς μήνες αργότερα, ο Νικολαϊδης απέβαλε έναν ακόμα οπαδό στον αγώνα με τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ, με την Καλογρέζα να γεμίζει ασφυκτικά γεμάτη. Η αιτία αποβολής του συγκεκριμένου οπαδού από τους εντός έδρας αγώνες της “Ένωσης” είχε ως βασική αιτία ένα μπουκάλι στον -τότε παίκτη του Ολυμπιακού- Ριβάλντο.

Η… μετάνοια του 2015

Παρότι, όλα αυτά τα χρόνια ακόμα και σε ιδιωτικές συζητήσεις ο πρώην πρόεδρος της ΠΑΕ ήταν απόλυτος σε ότι έχει να κάνει με την κίνησή του να δώσει στην Αστυνομία τα ονόματα των οπαδών της ΑΕΚ, μερικούς μήνες πριν δήλωσε ότι μετάνιωσε τη συγκεκριμένη του κίνηση. Σε πρόσφατη συνέντευξή του στην Καθημερινή ερωτώμενος για το αν θα επαναλάμβανε την πράξη του ανέφερε χαρακτηριστικά: “Όχι. Έπεσα σε παγίδα τότε. Παραπλανήθηκα. Απλώς δεν βγήκα ποτέ να το πω. Τώρα πια ξέρω ότι δεν πρέπει να φτάνω στο σημείο, εγώ, ολομόναχος να βγαίνω σαν τον Δον Κιχώτη και να κάνω κάτι τέτοιο. Θα πρέπει πρώτα η πολιτεία να ασχοληθεί, ώστε να είμαι υποχρεωμένος να ακολουθήσω τους κανόνες που θα έχουν τεθεί συντεταγμένα”.

Η προσωπική ζωή

Ως γνωστόν, ο Ντέμης Νικολαΐδης είναι παντρεμένος από το 2003 με τη γνωστή τραγουδίστρια Δέσποινα Βανδή, η οποία γεννήθηκε επίσης στη Γερμανία, αλλά κατάγεται από την Καβάλα.

Οι δυο τους γνωρίστηκαν το 1998, ενώ όπως είχε αποκαλύψει η τραγουδίστρια, πριν βρεθούν από κοντά μιλούσαν στο τηλέφωνο για περίπου τρεις μήνες. Την άνοιξη του 1999 η ΑΕΚ βρέθηκε στο νυχτερινό κέντρο που τραγουδούσε η Δέσποινα Βανδή κι εκείνη πάνω στην πίστα φόρεσε τη φανέλα του Ντέμη με την είδηση να γίνεται πρώτο θέμα στα περιοδικά της εποχής.

Η πρώτη δημόσια εμφάνιση έγινε τον Οκτώβριο του 1999, με τους δυο τους να επιβεβαιώνουν τη σχέση τους ενώ, έγιναν ακόμη και σύνθημα στην κερκίδα των ΑΕΚτζήδων: “Όλοι μαζί το βράδυ στη Βανδή”. Στις 8 Φεβρουαρίου του 2004 έρχεται στον κόσμο το πρώτο τους παιδί, η Μελίνα. Η γέννησή της έγινε στην Ισπανία, μιας και τότε ο Ντέμης αγωνιζόταν στην Ατλέτικο, ενώ σήμερα η μεγάλη κόρη του ζευγαριού είναι 11 ετών.

Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Ισπανία, οι δυο τους παραχώρησαν μια συνέντευξη στο “Discovery Channel” η οποία προκάλεσε αντιδράσεις για τον τρόπο που προέβαλαν την οικονομική τους άνεση.

Τα αρνητικά σχόλια ήταν πολλά, ενώ αργότερα η Βανδή δήλωσε πως: “Όταν μιλήσαμε με τους υπευθύνους μας είχαν πει πως κάνουν αφιερώματα σε ανθρώπους που είναι δημοφιλείς μέσα από την δουλειά που κάνουν και η εκπομπή λεγόταν “Made in Europe”. Αντί για “Made in Europe” είδα μια εκπομπή που λεγόταν “Rich and Famous”, μια μονταρισμένη εκπομπή, αλλά αντί άλλων. Είναι δυνατόν να μπούμε εμείς σε τέτοια κατηγορία, όταν το σπίτι δεν ήταν καν δικό μας και το νοικιάζαμε; Ήταν τρομακτικό! Έπαθα σοκ”.

Αφού πέρασαν όλα αυτά, το 2007 έφεραν στον κόσμο και το δεύτερό τους παιδί, τον Γιώργο, που σήμερα είναι οκτώ ετών. Να σημειωθεί ότι πριν δύο χρόνια ο Ντέμης αποφάσισε να κάνει μια μεγάλη αλλαγή στην εξωτερική του εμφάνιση, βάφοντας τα μαλλιά του ξανθά, ενώ φαίνεται πως είχε πάρει και κάποια κιλά.

Έχει δηλώσει…

* Το μόνο που με ενοχλεί στον Ολυμπιακό είναι ότι παρουσιάζεται να ελέγχει τα πάντα. Το ίδιο θα με πείραζε αν ήταν ο Παναθηναϊκός, θα με πείραζε 100 φορές περισσότερο να ήταν η ΑΕΚ.

* Δεν έχω μετανιώσει ούτε δευτερόλεπτο που απέρριψα τον Ολυμπιακό για την ΑΕΚ.

* Δεν είμαι και δεν πρόκειται να γίνω ποτέ επαγγελματίας ποδοσφαιριστής.

* Η ΑΕΚ δεν ήταν ποτέ η ομάδα που ήταν κυρίαρχος του παιχνιδιού και μου αρέσει αυτό.

* Η ΑΕΚ ήταν πάντα πιο συναισθηματική ομάδα, ποτέ με πρόεδρο μεγιστάνα ή πανίσχυρο, πάντα με παίκτες που αγαπούσε ο κόσμος.

* O καλύτερος αμυντικός που αντιμετώπισα στην καριέρα μου ήταν ο Αγιάλα της Βαλένθια. Ήταν ο πιο σκληρός αντίπαλος.

* Τσιάρτας, Μπατίστα, Ιμπαγάσα και Τόρες, οι καλύτεροι συμπαίκτες που είχα.

* Το γκολ στο ΟΑΚΑ κόντρα στον Ολυμπιακό είναι η πιο ευτυχισμένη μου στιγμή στην ΑΕΚ.

* Καλύτερος προπονητής που είχα ποτέ, ο Φερναντο Σάντος.

* Το 11 στη φανέλα το πήρα λόγω του Μαύρου και του Ρομάριο.

* Αν έπρεπε οπωσδήποτε να διαλέξω μια άλλη ομάδα στην Ελλάδα που θα μπορούσα να πάω θα ήταν ο ΠΑΟΚ. Γιατί έχει τις ίδιες ρίζες με την ΑΕΚ, τους ίδιους ιδρυτές, την ίδια ιστορία, το ίδιο σήμα, τον ίδιο παλμό στην κερκίδα. Είναι η μόνη ομάδα που θα το σκεφτόμουν να πάω, αλλά δεν θα πήγαινα.

Photo Credits: Eurokinissi