Μάικλ Τζόρνταν: Σκάνδαλα, back-to-back και Dream Team
Το τηλέφωνο του Jordan χτυπούσε συχνά από διαφορετικούς αριθμούς. Ήταν κάθε φορά ο Esquinas που στην αρχή διακριτικά και μετά πιο επίμονα, ζητούσε τα χρήματά του. Ο Jordan απαντούσε πότε με εκνευρισμό, πότε με χιούμορ. Ένα απόγευμα όμως του είπε ότι θα προτιμούσε να τον σκοτώσει από το να ξεπληρώσει ένα τόσο ανόητο χρέος. Σχεδόν την ίδια εποχή κυκλοφορεί και ένα άκρως αρνητικό βιβλίο για την εικόνα του από το Sam Smith, με τίτλο The Jordan Rules, το οποίο επιχειρούσε να αποκαθηλώσει το προφίλ που με κόπο είχε χτιστεί από τον ίδιο και τη Nike, αλλά και να διαβάλλει την παρουσία του στο Chicago. Το βιβλίο είχε τόσο αρνητική χροιά που κατόρθωσε να συμφιλιώσει πλήρως τον Jordan με τον Krause. Όταν μαθεύτηκε ότι μια από τις πηγές του συγγραφέα ήταν ο Horace Grant, το κλίμα στην ομάδα έγινε πολύ άσχημο.
Ο Jackson προσπαθεί να ξανανεώσει την ομάδα, κυρίως να βρει τη χρυσή τομή για να δουλέψουν μαζί ο Grant με τον Jordan. Οι Bulls ήταν το φαβορί, αλλά πολύ γρήγορα έρχεται ένα τεράστιο χτύπημα για ολόκληρη τη λίγκα. Ήταν 7 Νοεμβρίου του 1991 όταν ο Lon Rosen, ατζέντης του Magic, τηλεφώνησε στον Jordan την ώρα της προπόνησης. Του είπε τα μαντάτα. Ότι ο Magic είχε διαγνωσθεί με τον ιο HIV, ότι έχει AIDS. Ο Jordan έμεινε ατάραχος ενώ ο Rosen τον ρωτούσε αν είναι εκεί ή έπεσε η γραμμή. Μετά από κάποια δευτερόλεπτα άκουσε τη μπάσα φωνή να τον ρωτάει: “Is he gonna die?” Λίγες μέρες αργότερα, ο Magic ανακοίνωσε την άμεση αποχώρησή του από την ενεργό δράση έχοντας δίπλα του τη γυναίκα του Κούκι, το NBA την ίδια χρονιά που λάνσαρε τη Dream Team στον πλανήτη, είχε δεχτεί ένα από τα μεγαλύτερα πλήγματα στην ιστορία του, αφού κανείς δεν γνώριζε τότε αν ο Magic θα επιζήσει, αν είναι απλώς φορέας ή ασθενής.
Αλλεπάλληλα σκάνδαλα
Για μεγάλο διάστημα κανείς δεν ασχολείται με το απόλυτο φαβορί για το repeat Chicago, ο Krause εξακολουθεί να κάνει trades (έστειλε τον Dennis Hopson στο Sacramento για έναν ακόμη αναπληρωματικό guard τον Bobby Hansen) και ο Jackson να αποθεώνει τους παίκτες του στις συνεντεύξεις Τύπου για να τους προστατεύσει. Το Δεκέμβριο σε μια περιπολία ρουτίνας της αστυνομίας στη Charlotte, συλλαμβάνεται ένας γνωστός dealer κοκαΐνης, ο James “Slim” Bouler. Έχει στην κατοχή του μια επιταγή ύψους 57 χιλιάδων δολαρίων, οπισθογραφημένη από τον Michael Jordan. Ισχυρίζεται ότι πρόκειται για δάνειο, ακριβώς το ίδιο πράγμα ισχυρίζεται και ο δικηγόρος του Jordan στο Chicago. Αργότερα, όταν ο Bouler κατηγορείται για ξέπλυμα χρήματος, ο Jordan θα κληθεί να καταθέσει, μια υπόθεση το επιμύθιο της οποίας δεν μάθαμε ποτέ.
Ενάμιση μήνα μετά την περίεργη επιταγή, ο Eddie Dow, ένας «ενεχυροδανειστής» που ασχολείτο κυρίως με δάνεια για αποφυλακίσεις καταδίκων δολοφονείται στον ύπνο του, μέσα στο σπίτι του. Εκλάπησαν από το σπίτι 20 χιλιάδες δολάρια σε μετρητά μέσα από ένα ασημένιο σταχτοδοχείο, δεν αγγίχτηκαν επιταγές ύψους 108 χιλιάδων δολαρίων που βρέθηκαν σε έναν μεταλλικό χαρτοφύλακα. Οι επιταγές ήταν όλες οπισθογραφημένες από τον Michael Jordan. Ο δικηγόρος της οικογένειας Dow ισχυρίστηκε στον ανακριτή, ότι οι επιταγές αφορούσαν χρέη προερχόμενα από παράνομο τζόγο. Για την ακρίβεια κατέθεσε ότι ήταν χρέη του Jordan προς έναν συμβολαιογράφο από τη North Carolina, ονόματι Dean Chapman και προς δύο ακόμη πρόσωπα τα οποία δεν κατονόμασε και ο ανακριτής προσδιόρισε ως πιθανούς εκπροσώπους του οργανωμένου εγκλήματος.
Αποδείχτηκε ότι ο Dow όντως είχε παραστεί σε τουλάχιστον τρία golf events που διοργάνωσε ο Jordan στην έπαυλή του στο Hilton Head Island, στις ΗΠΑ ξέσπασε ένα τρομερό σκάνδαλο με ατέλειωτες πληροφορίες και «πληροφορίες», συζητήσεις, talk shows, αναλύσεις επί αναλύσεων. Ζητήθηκε επιτακτικά από τον κομισσάριο του ΝΒΑ David Stern να διεξαχθεί έρευνα για τις δραστηριότητες του Jordan, διατάχθηκαν δύο που αποδείχτηκαν ατελέσφορες. Η Nike δεν άργησε να πάρει θέση, μόλις ένα χρόνο πριν είχε ανανεώσει τη συνεργασία της με τον Air και έπρεπε να προστατεύσει με κάθε κόστος το προϊόν. Ο Dusty Kidd, εκπρόσωπος Τύπου της εταιρείας μετά από ασφυκτική πίεση των μέσων, απάντησε ότι και ο Jordan είναι άνθρωπος, μπορεί να διαχειρίζεται τον ελεύθερό του χρόνο όπως εκείνος κρίνει καλύτερα, δεν είναι ούτε ο Πρόεδρος, ούτε ο Ποντίφικας.
Είμαι άνθρωπος με πληγές
Οι Bulls εν τω μεταξύ συνέχιζαν τραίνο, είχαν φτάσει σε ρεκόρ 37-5, τα απόνερα όμως όλης εκείνης της επικοινωνιακής λαίλαπας δεν άργησαν να κάνουν την εμφάνισή τους στον Jordan. Σε ένα συγκλονιστικό ματς με τη Utah που έφτασε στην τρίτη παράταση, ο Jordan επιτίθεται στο διαιτητή Tommie Wood με κουτουλιά και αποβάλλεται για πρώτη φορά στην καριέρα του. Όλοι αποδίδουν τα νεύρα στα «γεγονότα». Μετά το All-star Game του Orlando όπου επιστρέφει σε μια συγκινητική στιγμή ο Magic, ο Jordan από την απόλυτη σιωπή περνάει στην αντιπέρα όχθη και στο άλλο άκρο. Παραχωρεί μια τρομερή συνέντευξη στην Tribune και τη δημοσιογράφο Isaacson, όπου παραδέχεται ότι έχει κάποιες πληγές στο κορμί και την ψυχή του όπως όλοι οι άνθρωποι. Παραδέχεται στην έκπληκτη δημοσιογράφο ότι είχε εμπλακεί με έναν κύκλο ανθρώπων του υποκόσμου, ότι είχε εθιστεί στο τζόγο, κυρίως σε μαραθώνιους poker και σε επί τόπου στοιχήματα σε αγώνες golf.
Ήταν μια απίστευτη συνέντευξη, με τον Jordan να ανοίγει την ψυχή του, να ακουμπάει τα πάντα, ακόμα και τη ζωή του με τη Juanita, εκτός ασφαλώς από το θέμα των γονιών του. Τις επόμενες μέρες δείχνει απελευθερωμένος, στο μεθεπόμενο εντός έδρας παιχνίδι των Bulls σκοράρει 44 με τον Esquinas προσκεκλημένο του σε διακεκριμένες θέσεις στο παρκέ, δίπλα στη Juanita. Αργότερα θα βγουν μαζί και για φαγητό. Ο Esquinas βρίσκει την ευκαιρία και ζητά διακριτικά τη διευθέτηση του χρέους, έστω και μέρους αυτού. Ο Jordan επικαλείται προβλήματα ρευστότητας και τον παραπέμπει στο ερχόμενο φθινόπωρο. Αγωνιστικά, οι Bulls πετούν, κλείνουν τη σεζόν με ρεκόρ 67-15, Ο πρώτος γύρος στα play offs ήταν ένα σχεδόν banal 3-0 απέναντι στο «βρέφος» του Miami, στην πρώτη εμφάνιση των Heat στην post season.
Αίμα και άμμος κόντρα κόντρα στους Knicks
Ενώ ανέμεναν τον αντίπαλο στο δεύτερο γύρο, διακριτικά μελετούσαν τη σειρά των Pistons κόντρα στη Νέα Υόρκη. O αρχιτέκτονας του showtime Pat Riley, είχε χτίσει τη Νέα Υόρκη κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση των Bad Boys, μόνο που οι Knicks ήταν ακόμα πιο αθλητικοί, ακόμα πιο "κακοί", ακόμα πιο σκληροί. Προκρίθηκαν κάνοντας την έκπληξη και από εκείνο το σημείο ξεκίνησε μια από τις πιο χαρακτηριστικές κόντρες στην ιστορία του ΝΒΑ, ένα rivalry που όμοιό του δεν έχει ξαναεμφανιστεί μέχρι σήμερα και δεν μπορούσε να περιμένει κανείς εκείνη την εποχή. Είναι ίσως η πιο σκληρή σειρά αγώνων που κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν οι "ανίκητοι" Bulls σε οποιονδήποτε από τους έξι τίτλους που κατέκτησαν τη δεκαετία του ’90, όπως θα πει αργότερα ο Jordan, είναι η επιτομή της αδρεναλίνης να παίζεις στο Madison Square Garden, το πιο "εχθρικό" γήπεδο που συνάντησε στην καριέρα του. Επιτέλους όλοι ξαναμιλούσαν για μπάσκετ.
Στον πρώτο αγώνα οι Knicks αγγίζουν την τελειότητα στην άμυνα, περιορίζουν τους Bulls σε (σχεδόν) τραγικά ποσοστά, Jordan συμπεριλαμβανομένου, αποδράμουν από το Chicago Stadium με ένα αναπάντεχο 89-94 στη φαρέτρα τους που επί της ουσίας μεταφέρει το πλεονέκτημα έδρας στη Νέα Υόρκη. Στο δεύτερο παιχνίδι οι Bulls επικρατούν με αίμα 86-78, είναι εκνευρισμένοι, δεν έχουν αντίδοτο στην άμυνα του Riley, o ίδιος ο Jordan παρουσιάζεται αγνώριστος. Παρά το γεγονός ότι βγαίνει πρώτος σκόρερ, τα ποσοστά του είναι άθλια, διαμαρτύρεται για το hand checking των αντιπάλων, ασφυκτιά στις συνδυασμένες άμυνες του Riley και νιώθει για μέρες τους πόνους στο κορμί του από τις συγκρούσεις με τους πολύ αθλητικούς ψηλούς των Knicks. Υπάρχει αντίδοτο;
Ο MJ θα απαντήσει στο τρίτο παιχνίδι στο αλαλάζον Madison Square Garden, θα ξεσπάσει οδηγώντας τους Bulls σε μια πολύ δύσκολη νίκη με 94-86. όταν οι ταύροι ήταν σε θέση να ανακτήσουν το πλεονέκτημα έδρας. Τύπος και ειδικοί θεώρησαν τη σειρά περαιωθείσα, ήταν αδύνατον για όλους να επαναληφθεί το τέλειο αμυντικό παιχνίδι των Knicks οι οποίοι δεν είχαν αντίδοτο στον Air. Mέχρι που φθάσαμε στο τέταρτο ματς. Ο αγώνας είναι πιο σκληρός από ποτέ, η ένταση είναι εξωπραγματική μέσα στο παρκέ, οι συγκρούσεις και οι επαφές αγγίζουν τα όρια της σωματικής βίας, το "ξύλο" των Knicks είναι δυσεξίτηλο. Η Νέα Υόρκη κερδίζει, 2-2, αναπάντεχα, όλη η Αμερική μένει με το στόμα ανοιχτό. Το πέμπτο ματς στο Illinois αποκτά έναν απροσδόκητο χαρακτήρα, η άμυνα των Knicks (ξανα)περιορίζει τους Bulls, αλλά όχι εκείνον.
Ο Mike σταματάει στους 37, οι Bulls επιβάλλονται ξανά με αίμα 96-88 και ξαναγίνονται το φαβορί. Κάπου εκεί οι περισσότεροι ανέμεναν ότι οι Knicks δεν έχουν άλλη βενζίνη στο ρεζερβουάρ, δεν είναι δυνατόν να ξαναδείξουν τέτοια και τόση προσήλωση στην άμυνα, είναι φύσει αδύνατον να παίζεις τόσο physical για 6 σερί παιχνίδια σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Έκαναν λάθος. Η Νέα Υόρκη κερδίζει με 14, σχεδόν διαλύει τους Bulls μέσα στο σπίτι τους, στέλνει το μήνυμα ότι δεν είναι ανίκητοι, δεν είναι υπεράνθρωποι, λυγίζουν. Η πίεση είναι τεράστια, το έβδομο και τελευταίο παιχνίδι γίνεται talk of the country στις ΗΠΑ, ξεφεύγει από τα κλειστά αθλητικά όρια της λίγκας, είναι πρώτο θέμα στα late shows, αρχίζει και αφορά ανθρώπους που μέχρι τότε δεν είχαν επαφή με τα play offs του ΝΒΑ, δεν ασχολούνταν γενικά με το μπάσκετ.
Πριν το «παιχνίδι της δεκαετίας», ο Jordan αποσύρεται σε ένα μικρό δωμάτιο με τον πατέρα του. Είναι σε τεράστιο δίλημμα, οι οδηγίες του Phil, η εμμονή με το πλάνο δεν αντικατοπτρίζουν τη δική του οπτική για τον τρόπο που μπορεί να καμφθεί το εμπόδιο των Knicks. Είναι η εξαίρεση στον κανόνα της τριγωνικής επίθεσης, η μοναδική φορά που ο Michael διαφωνεί σιωπηρά με τον Phil και κάνει του κεφαλιού του. "What should I do dad? Should I take over?". O James Jordan κοιτάζει στα μάτια το γιο του, διακρίνει τη φλόγα και την εσωτερική αναγκαιότητα της επιβολής, τον πληγωμένο εγωισμό του καλύτερου. “I’d take over” είναι η απάντηση. Και ο γιος του φρόντισε να το αναλάβει. Στα πρώτα λεπτά η Νέα Υόρκη προηγείται με 7-4. Είναι το τελευταίο προβάδισμα στο παιχνίδι, η τελευταία φορά που αισθάνθηκαν να ελέγχουν την κατάσταση.
Οι Bulls ξεφεύγουν και τότε μπαίνει σε εφαρμογή το σχέδιο του αποσυντονισμού, ο μοναδικός τρόπος που είχε απομείνει στους Knicks να γυρίσουν το παιχνίδι. Υψώνουν το στα όρια του αντιαθλητικού αμυντικό τείχος τους, αλλά δεν είναι αρκετό. Το ξύλο είναι ανείπωτο, ο εμβληματικός badass McDaniel, που επίσης είναι γνωστός μας από το πέρασμά του στον Ηρακλή, άρχιζει να επικεντρώνεται στον αγαπημένο του στόχο: το Scottie Pippen. Ο Xavier McDaniel, ένα δίμετρο θηρίο γεμάτο μούσκουλα με τρομερή φυσική δύναμη, ένας θρύλος του Big Apple, σε όλη τη σειρά έχει διαλύσει τη φανέλα με το “33” των Bulls. Είναι το έβδομο παιχνίδι, τώρα ή ποτέ. Περίπου τρία λεπτά πριν λήξει η πρώτη περίοδος, απωθεί βίαια τον Pippen που προσπαθεί να απομακρυνθεί γρήγορα. No big deal.
Τριάντα δευτερόλεπτα αργότερα, οι διαιτητές σφυρίζουν επιθετικό φάουλ στον X-Man που επιστρέφοντας αθόρυβα στην άμυνα χτυπάει τον Pippen. Ο Scottie δεν αντιδρά και πάλι, ο Xavier φωνάζει κάτι στο πρόσωπό του και πηγαίνει να του επιτεθεί. Ο Jordan είναι εκεί παραδίπλα και παρακολουθεί να εκτιλίσσεται μια μάχη που παραπέμπει σε νόμο της ζούγκλας. Η σκηνή γράφει ιστορία. Κολλάει το πρόσωπό του σε εκείνο του McDaniel, τα βλέμματα είναι δολοφονικά, το trash talk μοναδικό, oι κάμερες απαθανατίζουν μια εξαγριωμένη και σεληνιασμένη εικόνα του MJ να φωνάζει με τις φλέβες πεταμένες στον X-Man "Fuck you motherfucker, fuck you!". Οι διαιτητές τους χωρίζουν αμέσως, τεχνική ποινή και για τους δύο. Τα πνεύματα ηρεμούν, η δουλειά όμως είχε γίνει, το μήνυμα ήταν σαφές: no fear. Οι "Ταύροι" δεν δέχονται τον εκφοβισμό, στη ζούγκλα αν χρειαστεί θα μετατραπούν κι εκείνοι σε άγρια θηρία, θα παλέψουν για το τομάρι τους.
Jordan took over, όπως ακριβώς είχε πει στον πατέρα του, το παιχνίδι δεν ήταν ούτε τακτικό, ούτε όπως όλα τ’ άλλα. Ήταν το σημείο που άλλαξε την ιστορία, η στιγμή που η ομάδα ακολούθησε τον αριθμό 23 αναγάγοντάς τον σε leader παντού. Υποκλίθηκε ακόμη και ο Jackson, συνηγόρησε ακόμα και ο Krause. Το Chicago δεν χάνει ποτέ το προβάδισμα και ο τελευταίος αναπληρωματικός που μπαίνει να ξεκουράσει τους βασικούς παίζει με το μαχαίρι στα δόντια, όταν οι Knicks επιστρέφουν στην απέλπιδα προσπάθεια να το γυρίσουν, oι Bulls παίζουν τρομακτική άμυνα, οι "σκληροί" μένουν άποντοι για 5 ολόκληρα λεπτά. Όλα τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Τελικό 110-81. "Αποκαταστάθηκε η τάξη" είναι ο τίτλος της Chicago Tribune την επόμενη μέρα, για ένα από τα πιο δημοφιλή παιχνίδια που έγιναν ποτέ. Παρά την απίστευτη ένταση και κούραση από τη θρυλική σειρά με τους Knicks, απέμεναν οι Cavs για το τυπικό της υπόθεσης.
Back to back και Dream Team
Η πρόκριση στους τελικούς δεδομένη, εκεί περίμενε το Portland, μια ομάδα δυνατή, Clyde Drexler, Danny Ainge, Cliff Robinson, Terry Porter, Buck Williams. O Clyde the Glyde είναι το αντίπαλο δέος του Michael, αλλά μετά από μια τόσο έντονη σειρά όπως εκείνη με τους Knicks, οτιδήποτε φαινόταν παιχνιδάκι. 14 Ιουνίου του 1992 το Chicago γιορτάζει το back2back στον έκτο τελικό εναντίον του Portland, σε μια σειρά που έμεινε στην ιστορία περισσότερο για τους 35 πόντους του Jordan σε ένα ημίχρονο με έξι εύστοχα σουτ τριών πόντων. Μια κουραστική σεζόν από όλες τις απόψεις έφτασε στο αίσιο τέλος της, ο Jordan (και o Pippen) είχε όμως ενώπιόν του τη Βαρκελώνη. O Krause έψαχνε τρόπο να ακυρώσει τη συμμετοχή του για να ξεκουραστεί και να αδειάσει το μυαλό του από τα ζητήματα που τον απασχόλησαν, η Nike δεν διαφωνεί αφού η US Basketball επέλεξε την Adidas σαν main sponsor.
Βρίσκεται η χρυσή τομή με την Ολυμπιακή Επιτροή και τους σπόνσορες, υπεισέρχεται και το πατριωτικό στοιχείο κατόπιν παρέμβασης του Προέδρου των ΗΠΑ και η Dream Team κατεβαίνει πλήρης στους αγώνες. Jordan, Μagic, Stockton, Drexler, Mullin, Pippen, Bird, Barkley, Malone, Ewing, Robinson, συν το μοναδικό κολεγιόπαιδο, τον Christian Laettner. Προπονητής ήταν ο Chuck Daly, πρώην προπονητής του Detroit, που μόλις είχε αναλάβει τους Nets. Magic και Bird είχαν κληθεί τελευταία στιγμή μετά από μακροήμερες διαβουλεύσεις, ήταν ένας ελάχιστος φόρος τιμής σε δύο καριέρες απαράμιλλες, ένα απαραίτητο "τιμής ένεκεν" σε δύο από τους πιο σπουδαίους όλων των εποχών. Τελευταία στιγμή, κλήθηκε και ο Scottie Pippen για να αντικαταστήσει τον politically correct δηλωθέντα «τραυματία» Isiah Thomas. Η προετοιμασία θα γίνει στο αθλητικό κέντρο La Jolla στην California, όπου δυστυχώς υπάρχει και γήπεδο golf.
Ο Jordan απέφευγε τις διπλές προπονήσεις, βρισκόταν με τον Esquinas και έπαιζε golf τζογάροντας. Είχε κατορθώσει να ρίξει το χρέος στις 902 χιλιάδες δολάρια, ο Esquinas στο βιβλίο του ισχυρίζεται ότι έχανε επίτηδες για να πέσει το ποσό σε λογικά επίπεδα και επιτέλους να πληρωθεί. Ο Jordan δεν κρύβεται, τζογάρει ανοιχτά μπροστά σε συμπαίκτες και διάφορους κολεγιακούς stars που συμμετείχαν στις προπονήσεις. Είναι η τελευταία φορά που «συνεργάζεται» με τον Richard Esquinas, Nike και US Basketball σχεδόν τον εξαναγκάζουν να κλείσει επιτέλους αυτή την υπόθεση και να πάψει να βλέπει τον Esquinas. Σύμφωνα με τον ίδιο τον Esquinas, το deal έκλεισε στις 300 χιλιάδες δολάρια, άνθρωποι κοντά στον Jordan από την άλλη, λένε ότι ο «επιστήθιος φίλος» από το San Diego, έλαβε 200 χιλιάδες δολάρια σπασμένες σε τέσσερις επιταγές των 50 χιλιάδων η κάθε μία, υπογεγραμμένες από τη Juanita Vanoy-Jordan.
Στο ευρύ κοινό επικρατούσε παροξυσμός για την Dream Team, την ομάδα όνειρο που θα διαλύσει τους πάντες και τα πάντα στο διάβα της. Ο αντίκτυπος στα μέσα ενημέρωσης δεν είχε προηγούμενο, η λατρεία με την οποία υποδέχτηκαν τους παίκτες οι Ευρωπαίοι ήταν μοναδική. Συχνά τα παιχνίδια ξεκινούσαν με τους αντιπάλους να βγάζουν φωτογραφίες με τα ινδάλματά τους από το ΝΒΑ. Ο Stern άρπαξε την ευκαιρία χωρίς χρονοτριβή, το έκανε σύστημα με στόχο την παγκοσμιοποίηση του αμερικάνικου μπάσκετ. Είναι η χρυσή εποχή του ΝΒΑ. Οι Αμερικανοί κατέκτησαν το χρυσό μετάλλιο σαν σε αγώνες επίδειξης και πολύ γρήγορα οι αστέρες έσπευσαν να αποσυρθούν για να προετοιμαστούν για την επόμενη πολύ δύσκολη σεζόν. Ο Krause ήταν στη Βαρκελώνη, είχε ακολουθήσει διακριτικά τον Jordan για την υπόθεση Esquinas, αλλά ήθελε να δει από κοντά και το επόμενο μεγάλο prospect του, τον Toni Kukoc που προόριζε για αντικαταστάτη του αφιονισμένου Pippen.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
Η γέννηση και τα παιδικά χρόνια
Το γυμνάσιο, ο βιασμός και ο ρατσισμός
Το κολλέγιο και το σουτ-πεπρωμένο
Το πρώτο αίμα και το deal με τη Nike
Η ιστορική πτήση και η "εξωγήινη" σεζόν
Three-peat, θάνατος του πατέρα και αντίο
Διάλειμμα για baseball και "I'm back"