Μάικλ Τζόρνταν: Διάλειμμα για baseball και "I'm back"
O Jordan τσαλάκωσε την εικόνα του στο απόγειο της δόξας του, λύγισε υπό το βάρος των συνθηκών, των γεγονότων, αιχμαλωτίστηκε στα πάθη του, παραδόθηκε στη μοίρα του. Η στροφή του στο άθλημα που παιδιόθεν ήθελε να ακολουθήσει ο James ήταν λίγο πολύ αναμενόμενη. Η εμφάνισή του κατ’ επανάληψη στο Comiskey Park, προπονητήριο των White Sox, αποδόθηκε στην πίεση του Reinsdorf, ήταν όμως βέβαιο ότι το ήθελε και ο ίδιος, ειδάλλως δεν θα χαριεντιζόταν πέντε ημέρες την εβδομάδα με τους διάφορους Frank Thomas, Mike Huff, Dan Pasqua, Julio Franco. Είχε δέκα ολόκληρα χρόνια να πιάσει μπαστούνι, στην αρχή η εμφάνισή του συνοδεύτηκε από θύελλα ενθουσιασμού, σε καμία περίπτωση όμως για τις ικανότητές του στο baseball. Ο κόσμος διψούσε για Jordan, για το #23 που περπατούσε στους αιθέρες, όχι για έναν οποιονδήποτε pitcher.
Σενάρια συνωμοσίας
Συχνά πυκνά περνούσε και από το κλειστό όπου προπονούνταν οι Bulls, πήγαινε να παρακολουθήσει την πορεία μιας ομάδας που ένιωθε ακόμη δική του, άλλωστε η απουσία του ήταν ακόμη πιο έντονη κι από την παρουσία του όπως θα δηλώσει ο νεοεισελθών στο roster των Ταύρων, Steve Kerr. Πολλοί υπέθεσαν ότι είναι θέμα χρόνου να ξαναφορέσει το σορτσάκι και να μπει να παίξει, έκαναν λάθος. Μέσα του ωρίμαζε η σκέψη να δοκιμάσει και στο baseball. Τον Ιανουάριο η πρόθεση γίνεται ημι-επίσημη, ο Jordan επικοινωνεί την πρόθεσή του να συμμετάσχει στην pre-season των White Sox στη Sarasota της Florida. O Falk διαφωνούσε, η Nike τηρούσε διακριτικά τις αποστάσεις, αφού ήταν σαφές ότι ελλόχευε ο κίνδυνος να καταρριφθεί εντελώς ο μύθος και ο κορυφαίος να μετατραπεί στον οποιονδήποτε, έστω και σε άλλο άθλημα.
Εννοείται ότι σε media, στέκια, bars, σε κάθε πάρκο του Chicago, κυκλοφορούσε και μια διαφορετική εξήγηση για το γεγονός ότι εγκατέλειψε το μπάσκετ. Οι περισσότεροι κατέληγαν στο άκρως ελληνικό συνομωσιολογικό σενάριο της Μαφίας, ήξεραν «από μέσα», τους «είχε πει κάποιος» και ούτω καθεξής. Η αλήθεια είναι πως κανείς δεν μπορεί να προσδιορίσει με ακρίβεια τους λόγους που ο Michael αποφάσισε να αποχωρήσει, να κάνει μια κατάτμηση των ποσοστών πχ του θανάτου του James, της πίεσης λόγω του τζόγου, των χρεών από τα στοιχήματα, τη ματαιοδοξία που είχε εκμυστηρευθεί στον Smith σχετικά με το ότι ήθελε να αποχωρήσει νωρίς για να τον επικαλείται η ιστορία σε κάθε ευκαιρία. Μόνο ο ίδιος μπορεί να απαντήσει σχετικά με τους λόγους, ήταν, είναι και θα παραμείνει ένα από τα μεγαλύτερα ερωτηματικά στην ιστορία του αθλητισμού.
Τον έστειλαν στα "ταλέντα"
Γεγονός είναι ότι έφτασε στη Sarasota δύο μέρες πριν τα 31 του γενέθλια, ντυμένος με τα ρούχα των White Sox και το #45 ραμμένο. Ένιωθε σαν πρωτόβγαλτος rookie, εμφανώς έξω από τα νερά του και χωρίς το arrogance που τον διέκρινε σε όλη του την καριέρα. Τον καλωσόρισε ο Walt Hriniak, hitting coach των White Sox με την υποσημείωση στους συμπαίκτες του ότι έχει να παίξει από το λύκειο, αλλά δουλεύει σαν σκύλος (δεν το είπε ακριβώς έτσι, χρησιμοποίησε τη λέξη από m) και αγαπάει το baseball. Πέρασαν 12 παιχνίδια στην pre-season για να κάνει κάτι αξιοσημείωτο, δυσκολευόταν πάρα πολύ όχι να διαπρέψει, απλώς να σταθεί στο επίπεδο των υπολοίπων. Δούλευε πραγματικά πολύ, ο εγωισμός του δεν του επέτρεπε να είναι ο χειρότερος, δεν άντεχε τα βλέμματα και τα φιλικά χτυπήματα στην πλάτη, αλλά ήταν σίγουρο ότι δεν θα έμπαινε στους 25 για τη big league.
Μια βδομάδα πριν την τελική επιλογή, για να αποφευχθεί η «πληγή» τον στέλνουν στην Alabama, τους Birmingham Barons, στη λίγκα των «ταλέντων» της Double-A Southern League. Για να γίνει κατανοητό το downgrade, είναι σαν να στέλνεις παίκτη της ανδρικής ομάδας στην ομάδα Νέων, όχι για να τον τιμωρήσεις, αλλά επειδή εκεί είναι το επίπεδό του. Ο Reinsdorf για να χρυσώσει το χάπι (και να βγάλει και μερικές χιλιάδες δολάρια παραπάνω) τον επέλεγε για κάποια φιλανθρωπικά και φιλικά παιχνίδια των White Sox, με 35 χιλιάδες και πλέον κόσμο να ουρλιάζει κάθε φορά που ακουγόταν έστω το όνομά του από τα μεγάφωνα. Ο ίδιος το χαιρόταν, όχι ακριβώς όσο ήθελε ή θα ήθελε ο James, δεν τα βρήκε όσα εύκολα τα είχε στο μυαλό του ο πατέρας του που επέμενε ότι μπορούσε να γίνει πρωταθλητής και στο μπάσκετ και στο baseball.
Προϊόντος του χρόνου, προσαρμόστηκε στην κατηγορία. Απλώς πρόσφερε κάποιες έξτρα ανέσεις στον εαυτό του, όπως το ολοκαίνουριο λεωφορείο των Barons, ένα υπερσύγχρονο πούλμαν ειδικά σχεδιασμένο για να απλώνει τα πόδια του και να καλύπτει τις ανάγκες του. Άρχισε να δένει με κάποιους συμπαίκτες του, δεν ήταν καθόλου σνομπ και έπαιζε ντόμινο μαζί τους, τραγουδούσε στις διαδρομές εκτός έδρας, έκανε ότι περνούσε από το χέρι του για να μπει στη διαδικασία της αυθυποβολής ότι είναι ένας κοινός θνητός. Από το ένα άκρο των πρώτων χρόνων στους Bulls, με την ακατάσχετη μεγαλομανία και την αυθάδεια, στην απόλυτη μετριοπάθεια των Barons. Όλα τα δικαιολογούσε στον Τύπο, εξηγώντας ότι ξανανιώθει παιδί, επιστρέφει στα χρόνια του Wilmington και της Babe Ruth League.
Οι Bulls χωρίς αυτόν
Όταν ξεκινούν τα play offs του ΝΒΑ όμως, ο Jordan αν και θέλει να το κρύψει καλά, έχει το μυαλό του κολλημένο στους Bulls. Οι (πρώην) συμπαίκτες του συν Kerr και Kukoc, κέρδισαν 55 παιχνίδια με μπροστάρη τον συγκινητικό Pippen και τερμάτισαν τρίτοι πίσω από τους Nicks και τους Hawks. Ο Pippen πήρε από το χέρι την ομάδα, ήταν πρώτος σε πόντους, ασίστ και κλεψίματα, αλλά το Chicago ήταν ορφανό χωρίς το φυσικό και επί 8ετία ηγέτη του. Αυτή τη φορά δεν υπήρχε αντίδοτο στους Knicks, οι οποίοι μετά από μια συγκλονιστική σειρά 7 αγώνων απέκλεισαν τους Bulls. Με το τέλος, ο John Paxson ανακοίνωσε και την αποχώρησή του, μαζί του αποχωρεί και ο Johnny Bach, επί σειρά ετών assistant coach και βασικός πυλώνας του τεχνικού επιτελείου της ομάδας. Το διαζύγιο κάθε άλλο παρά βελούδινο ήταν, Krause και Reinsdorf υπέδειξαν ως βασικό υπεύθυνο των διαρροών εκείνου του βιβλίου “The Jordan Rules” τον Bach.
O Jordan πέρα από μια δήλωση ασχολήθηκε ελάχιστα με εκείνη την παλιά ιστορία, επέμενε ότι έχει γυρίσει σελίδα και το παρελθόν είναι παρελθόν. Το Σεπτέμβριο παρότι διστακτικός στην αρχή, δέχεται να λάβει μέρος σε έναν αγώνα φιλανθρωπικού χαρακτήρα που διοργανώνει ο Pippen, πιο πολύ επειδή το Chicago Stadium επρόκειτο να κατεδαφιστεί και ο «Ινδιάνος» ήθελε να του δώσει την ευκαιρία να αγωνιστεί μπροστά σε κοινό στο γήπεδο που μεγαλούργησε. Έβαλε 52 πόντους παίζοντας αντίπαλος του Scottie, χαιρέτησε το πολυπληθές κοινό, έδειξε ότι βρίσκεται ακόμη σε καταπληκτική κατάσταση, φουντώνοντας για μια ακόμη φορά τα σενάρια επιστροφής. Τα διέψευσε αμέσως και μάλιστα αργότερα ελαχιστοποίησε πάσα αμφιβολία, αποδεχόμενος την πρόταση να συνεχίσει με το baseball στην Arizona Fall League.
Ο κόσμος στην Arizona ωστόσο ήταν πολύ λιγότερος, το ενδιαφέρον είχε ατονίσει, Jordan και Baseball ήταν πια μια παλιά ιστορία, ειδικά από τη στιγμή που ακόμη μιλούσαμε για χαμηλές κατηγορίες. Είχε σαφώς βελτιωθεί, ήταν απείρως καλύτερος, αλλά ακόμα πολύ μακριά από το υψηλό επίπεδο των επαγγελματιών. Την άνοιξη καταφθάνει νέα πρόσκληση από τους Bulls, αυτή τη φορά για την απόσυρση του #23 στο νεότευκτο United Center. Η τελετή λαμβάνει διαστάσεις κοσμοϊστορικού γεγονότος, συμπεριλαμβανομένου και του χάλκινου αγάλματος “The Spirit” στον προαύλιο χώρο, εκείνο όμως που επισκιάζει τα πάντα είναι η δήλωση του Jordan ότι τελείωσε με το baseball. Πάλεψε για το όνειρο του James, μόχθησε σε αρκετές περιπτώσεις, αλλά δεν τα κατάφερε. Θεώρησε ασεβές να συνεχίσει να ταλαιπωρείται στη minor league, ειδικά μετά την απεργία των επαγγελματιών και έκλεισε για πάντα την πόρτα πίσω του.
I'm back
Λίγο πριν ξεκινήσει η post season, οι φήμες έχουν οργιάσει και πάλι. Αυτή τη φορά ο Jordan δεν διαψεύδει άμεσα όπως έκανε όλες τις προηγούμενες. Ξεκίνησε κάποιες προπονήσεις στο Berto Center μαζί με τους Bulls, o κόσμος σιγά σιγά το έμαθε από στόμα σε στόμα, οι προπονήσεις κατέληξαν να διεξάγονται με χιλιάδες κόσμο έξω από το γυμναστήριο και το Phil Jackson να προβληματίζεται γιατί διαταρασσόταν η ηρεμία και η ισορροπία της ομάδας πριν τα play offs. Διαρροές πως επιστρέφει την τάδε μέρα, ότι υπέγραψε, ότι θα κάνει την εμφάνισή του ξαφνικά, διαδέχονταν η μία την άλλη. Το Chicago είχε σηκωθεί στο πόδι, στα ραδιόφωνα, στους τοπικούς τηλεοπτικούς σταθμούς, περνούσε ένα και μοναδικό μήνυμα: Jorgasm! 18 Μαρτίου ο Falk κυκλοφορεί το πιο διάσημο και σύντομο δελτίο Τύπου στην ιστορία: “I’m back.” Το σημάδι του Batman άναψε ξαφνικά στον ουρανό.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
Μάικλ Τζόρνταν: Η γέννηση και τα παιδικά χρόνια
Μάικλ Τζόρνταν: Το γυμνάσιο, ο βιασμός και ο ρατσισμός
Μάικλ Τζόρνταν: Το κολλέγιο και το σουτ-πεπρωμένο
Μάικλ Τζόρνταν: Το πρώτο αίμα και το deal με τη Nike
Μάικλ Τζόρνταν: Η ιστορική πτήση και η "εξωγήινη" σεζόν
Μάικλ Τζόρνταν: Δάκρυα για το πρώτο δαχτυλίδι
Μάικλ Τζόρνταν: Three-peat, θάνατος του πατέρα και αντίο
Μάικλ Τζόρνταν: Σκάνδαλα, back-to-back και Dream Team