Λιονέλ Μέσι, η γέννηση ενός μύθου

Το ημερολόγιο έδειχνε 24 Ιουνίου του 1987, όταν η Σέλια Κουτσιτίνι, σύζυγος του Χόρχε Μέσι, έφερε στον κόσμο το τρίτο από τα τέσσερα παιδιά τους, τον Λιονέλ Αντρές. Ο μικρός Λέο γεννήθηκε στο Ροσάριο της Αργεντινής και σήμερα κλείνει 33 χρόνια ζωής. Με αφορμή τα γενέθλιά του, το Contra.gr θα γυρίσει πίσω τον χρόνο και θα ακολουθήσει την πορεία του κορυφαίου παίκτη στον κόσμο, από τα πρώτα του βήματα στο ποδόσφαιρο, μέχρι την καταξίωση στην Μπαρτσελόνα, στην οποία συνεχίζει να αγωνίζεται εδώ και είκοσι χρόνια, από τον Δεκέμβριο του 2000, όταν υπογράφηκε το πρώτο του συμβόλαιο πάνω στη θρυλική χαρτοπετσέτα! Ας ξετυλίξουμε όμως την ιστορία από την αρχή.

Ο θρύλος του Λέο “γεννήθηκε” ένα απόγευμα μιας Τρίτης του 1993. Η Σέλια, η γιαγιά του, συνήθιζε να τον παίρνει μαζί της στο γήπεδο του συλλόγου της συνοικίας, της Γκραντόλι, για να παρακολουθούν τις προπονήσεις του μεγαλύτερου αδερφού του Λέο, του Ματίας. Ο πρωτότοκος Ροδρίγο, αγωνιζόταν ήδη στις ακαδημίες της Νιούελς. Εκείνη την ημέρα λοιπόν, όπως πάντα, οι δυο τους, γιαγιά και εγγονός, κάθονταν στην κερκίδα χαζεύοντας τον Ματίας, όταν συνέβη κάτι που άλλαξε τα πάντα! Οι μικροί έπρεπε να χωριστούν σε δυο ομάδες για να παίξουν διπλό, όμως οι παρόντες ήταν μονοί σε αριθμό, κάτι που σήμαινε ότι η μια από τις δυο ομάδες θα έπαιζε με παίκτη λιγότερο. Ήταν τότε που η Σέλια φώναξε τον προπονητή, λέγοντάς του να πάρει μέσα τον Λέο για να συμπληρώσει τις συνθέσεις.

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΒΗΜΑΤΑ: ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΚΡΑΝΤΟΛΙ ΣΤΗ ΝΙΟΥΕΛΣ

“Μα είναι πολύ μικρός”, απάντησε εκείνος, όμως η γιαγιά επέμεινε: “Εσύ βάλτον μέσα και θα δεις πώς παίζει ο πιτσιρικάς”. Πράγματι, ο τεχνικός φώναξε τον Λέο, ο οποίος έπαιξε με τη φόρμα που φορούσε, αφού δεν περίσσευαν εμφανίσεις. Είναι περιττό να πούμε ότι από την επόμενη μέρα, ο Μέσι έκανε πλέον και επίσημα προπονήσεις με την Γκραντόλι, φορώντας για πρώτη φορά – πριν ακόμα συμπληρώσει τα έξι του χρόνια – τη φανέλα ενός συλλόγου, εκείνη με τα χαρακτηριστικά λευκά αστέρια πάνω στο κόκκινο φόντο. Η φήμη του μικρού που ξεχώριζε στη Λίγκα Alfi (το πρωτάθλημα στο οποίο αγωνιζόταν η Γκραντόλι), που ήταν ικανός να πετύχει δέκα γκολ σε ένα ματς και που κάτι ανάλογο είχε να εμφανιστεί δεκαετίες ολόκληρες, δεν άργησε να φτάσει στα αυτιά των σκάουτς της Νιούελς.

Προφανώς τα δυο αδέρφια του, οι Ροδρίγο και Ματίας, που έπαιζαν ήδη στις ακαδημίες της ομάδας του Ροσάριο, είχαν μιλήσει και αυτά στους υπεύθυνους των “λεπρών” για τον “βενιαμίν”, έτσι, τρεις μήνες πριν κλείσει τα επτά του, ο Λέο βρέθηκε στα τμήματα υποδομής ενός συλλόγου που είχε ομάδα στην Πριμέρα Ντιβισιόν της Αργεντινής. Στα έξι χρόνια που έμεινε εκεί (1994-2000), ο μικρός είχε μέσο όρο εκατό γκολ ανά σεζόν! Στα δώδεκά του, γράφονταν ήδη άρθρα για αυτόν στον τοπικό Τύπο, που στο πρόσωπό του έβλεπε ένα μελλοντικό αστέρι. Όλος όμως ο ενθουσιασμός που υπήρχε στη σκέψη της προοπτικής του Λέο, έδωσε σιγά-σιγά τη θέση του στην ανησυχία, λόγω ενός απρόοπτου που προέκυψε και που όσο περνούσαν τα χρόνια, αποδείχτηκε αξεπέραστο εμπόδιο.

Και αυτό δεν ήταν άλλο από το πρόβλημα ανάπτυξης που είχε παρουσιαστεί στον μικρό, με αποτέλεσμα να είναι απαραίτητη μια θεραπεία με ενέσεις αυξητικής ορμόνης, η οποία όμως ήταν ιδιαίτερα ακριβή, κάτι που προβλημάτιζε τους υπεύθυνους της Νιούελς, που έβλεπαν ότι δεν μπορούσαν να αντεπεξέλθουν, αφού ο σύλλογος έτσι κι αλλιώς αντιμετώπιζε σοβαρές οικονομικές δυσκολίες. Έτσι λοιπόν, η περίπτωση Μέσι έφτασε σε ένα κρίσιμο όσο και σημαντικό σταυροδρόμι, αφού έπρεπε να παρθεί μια απόφαση για το μέλλον του μικρού. Ο Λέο ήταν πλέον 13 ετών και ο μάνατζέρ του στην Ισπανία, Οράσιο Γκατσιόλι, άρχισε να ψάχνει ευρωπαϊκή ομάδα για να στείλει τον πελάτη του. Και εκεί ήταν που μπήκε στη μέση η γνωριμία του Γκατσιόλι με έναν άλλο μάνατζερ, τον Τζουσέπ Μαρία Μινγκέγια.

Ο Μινγκέγια, που παρεμπιπτόντως ήταν εκείνος που είχε πάει τον Μαραντόνα στην Μπαρτσελόνα το 1982, ενημερώθηκε από τον Γκατσιόλι για το ανερχόμενο αστέρι του αργεντίνικου ποδοσφαίρου και αμέσως ενημέρωσε με τη σειρά του τους “μπλαουγκράνα”. Οι Καταλανοί ήρθαν αμέσως σε επαφή με την οικογένεια του Λέο και τους προσκάλεσαν στη Βαρκελώνη, ώστε ο μικρός να περάσει από δοκιμή. Πράγματι, η οικογένεια Μέσι ταξίδεψε τον Σεπτέμβριο του 2000 στην Ισπανία και βρέθηκε στην καταλανική πρωτεύουσα, όπου όμως ενημερώθηκε ότι θα έπρεπε να περιμένει μερικές μέρες, αφού πρώτα έπρεπε να επιστρέψει από την Αυστραλία ο τεχνικός γραμματέας, Τσάρλι Ρεσάκ, που βρισκόταν στο Σίδνεϊ για να παρακολουθήσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

ΤΣΑΡΛΙ ΡΕΣΑΚ: “COJONES, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΟΓΡΑΨΕΙ ΤΩΡΑ!”

Το μεγάλο “ραντεβού” δόθηκε τη Δευτέρα, 2 Οκτωβρίου του 2000. Μια ημερομηνία που θα μείνει γραμμένη με χρυσά γράμματα στην ιστορία της Μπαρτσελόνα. Ο Λέο, 13 ετών, ήταν έτοιμος να περάσει από δοκιμή στο γήπεδο 2, δίπλα ακριβώς στο Mini Estadi, μπροστά σε ένα μεγάλο αριθμό από τεχνικούς των ακαδημιών του συλλόγου και φυσικά υπό το βλέμμα του Τσάρλι Ρεσάκ. Οι υπεύθυνοι είχαν διοργανώσει ένα διπλό ανάμεσα σε Έφηβους (15 ετών) και Νέους (16 ετών), γιατί ήθελαν να δουν τον Λέο να αγωνίζεται με μεγαλύτερους σε ηλικία από εκείνον παίκτες. Παρόντες ήταν διάφοροι γνωστοί προπονητές της Μασία, όπως ο Κίκε Κόστας, ο Χοακίμ Ριφέ, ο Μιγκέλι, ο Τσάβι Γιορένς, ο Ροδόλφο Μπορέλ και φυσικά ο θρύλος της “αγροικίας”, Αλμπέρτ Μπενάιζες.

Ο Ρεσάκ, με το που είδε τις πρώτες ενέργειες του Λέο στο γήπεδο, φώναξε την περίφημη πλέον φράση: “Cojones! πρέπει να υπογράψει ετούτη τη στιγμή!” Ο Μέσι στο μεταξύ, ντρίμπλαρε όποιον ήθελε και όπως ήθελε, σα να επρόκειτο για σλάλομ, ενώ όποτε ήθελε, έστελνε τη μπάλα στα αντίπαλα δίχτυα, έχοντας εξαφανίσει τους – μην το ξεχνάμε – κατά τρία χρόνια μεγαλύτερους αντιπάλους του! “Το μοναδικό πρόβλημα”, πρόσθεσε ένας από τους τεχνικούς που παρακολουθούσαν τις προσπάθειες του Λέο, “είναι ότι είναι λίγο κοντούλης, μοιάζει με παίκτη από ποδοσφαιράκι”. “Από ποδοσφαιράκι;”, απάντησε ο Ρεσάκ, “παίκτες σαν και αυτόν, τους θέλω όλους στην ομάδα μου”. Η έκθεση που γράφτηκε στη συνέχεια από όλους τους υπεύθυνους για τον Μέσι, δεν άφησε την παραμικρή αμφιβολία για οποιαδήποτε αμφισβήτηση.

“Άριστη ικανότητα στην ντρίμπλα, πολύ γρήγορος με τη μπάλα στα πόδια, χαμηλό κέντρο βάρους που του επιτρέπει να έχει τέλεια ισορροπία όταν τρέχει, διαθέτει φοβερή τεχνική, έχει τρομερή έκρηξη, είναι πολύ δυνατός για την ηλικία του, ανακτά πολύ εύκολα τις δυνάμεις του (μπορεί να κάνει οκτώ ή και δέκα μεγάλα σπριντ σε ένα παιχνίδι), βλέπει εστία με ευκολία, είναι γκολτζής, έξυπνος και με γρήγορες αντιδράσεις, υπερβολικά ατομιστής κάποιες φορές αν και στην περίπτωσή του αυτό είναι αρετή λόγω της ικανότητάς του στο κάθετο παιχνίδι, ενστικτώδης και με ποικιλία κινήσεων σε οποιαδήποτε θέση της επίθεσης”, ήταν οι παρατηρήσεις των ειδικών για το ταλέντο ενός παίκτη που είχε ένα και μοναδικό ελάττωμα: “Είναι πολύ μικρόσωμος, αλλά κάνει θεραπεία με αυξητική ορμόνη”.

Σην πραγματικότητα, εκείνο το διπλό στις 2 Οκτωβρίου, θα ήταν το πρώτο ραντεβού από μια σειρά τεστ για τον μικρό Λέο, αφού η Μπαρτσελόνα ήθελε να τον δει σε βάθος 15 ημερών μέχρι να αποφασίσει αν θα τον έπαιρνε στη Μασία ή όχι. “Οι 14 μέρες περίσσεψαν”, είχε δηλώσει με αφοπλιστική ειλικρίνεια ο Ρεσάκ, που όπως είδαμε τον ήθελε σαν τρελός στην ομάδα, όμως ο πρόεδρος Τζουάν Γκασπάρ δίσταζε να πει το “ναι” για τον μικρό. Τον Δεκέμβριο του 2000, δυο μήνες μετά την πετυχημένη δοκιμή του Λέο στην Μπάρσα, ο Γκατσιόλι, θέλοντας να πιέσει καταστάσεις, έστειλε τελεσίγραφο στους “μπλαουγκράνα”, ζητώντας τους να ξεκαθαρίσουν άμεσα τις προθέσεις τους, ενώ παράλληλα τους απείλησε λέγοντας ότι μπορούσε να προσφέρει τον παίκτη και σε άλλες ομάδες, ανάμεσά τους και στη Ρεάλ.

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΣΤΗ ΘΡΥΛΙΚΗ ΧΑΡΤΟΠΕΤΣΕΤΑ

Η αλήθεια είναι ότι ο Γκατσιόλι είχε βρεθεί πολύ κοντά στο να συμφωνήσει με τους “μερένγκες”, αφού είχε λάβει τη δέσμευση πως ο σύλλογος του Τσαμαρτίν θα του έβρισκε δουλειά σε ένα από τα μεγαλύτερα γραφεία ατζέντηδων της ισπανικής πρωτεύουσας. Όμως όλα πήραν το δρόμο τους στις 14 Δεκεμβρίου του 2000. Εκείνη την ημέρα, ο Γκατσιόλι έπαιξε τένις με τον Τσάρλι Ρεσάκ στο club Pompeia του Μοντζουίκ και στη συνέχεια πήγαν στην καφετέρια, όπου τους συνάντησε ο Μινγκέγια. Οι δυο τους πίεσαν τον Ρεσάκ να πάρει μια απόφαση εκείνη τη στιγμή και ο τεχνικός διευθυντής των culés δε δίστασε, πήρε μια χαρτοπετσέτα και έγραψε πάνω της το πρώτο συμβόλαιο του Μέσι, το οποίο περιορίστηκε σε μια και μόνο πρόταση.

“Στη Βαρκελώνη, στις 14 Δεκεμβρίου του 2000 και παρουσία των κυρίων Μινγκέγια και Γκατσιόλι, ο Κάρλες Ρεσάκ, τεχνικός γραμματέας της Μπαρτσελόνα, δεσμεύεται υπ’ ευθύνη του και παρά το γεγονός ότι υπάρχουν κάποιες αντίθετες γνώμες, να προσφέρει συμβόλαιο στον παίκτη Λιονέλ Μέσι, πάντα και εφόσον τηρηθούν τα συμφωνημένα ποσά”. Από κάτω υπέγραψαν οι Ρεσάκ, Μινγκέγια και Γκατσιόλι. Μια εβδομάδα αργότερα, το περιεχόμενο της χαρτοπετσέτας αναγνωρίστηκε επίσημα σε συμβολαιογραφείο της Βαρκελώνης και έτσι ο Λέο άρχισε να ετοιμάζει τις βαλίτσες του για να εγκατασταθεί μόνιμα στη Μασία. Εδώ να πούμε ότι η ιστορική χαρτοπετσέτα βρίσκεται στην κατοχή του Οράσιο Γκατσιόλι, ο οποίος ζει σήμερα στην Ανδόρα και την έχει φυλαγμένη σε θυρίδα της τράπεζας Crédit Andorrá!

ΑΝΕΒΑΙΝΟΝΤΑΣ ΤΑ ΣΚΑΛΟΠΑΤΙΑ ΤΗΣ ΜΑΣΙΑ

Στους πρώτους τρεις μήνες της παραμονής του στη Βαρκελώνη, ο Λέο δεν επιτρεπόταν να αγωνιστεί με την Α’ ομάδα των Παίδων σε επίσημα παιχνίδια, επειδή ήταν Αργεντινός. Σε αυτό το χρονικό διάστημα έπαιξε μόνο σε δυο ματς με τη Β’ ομάδα των Παίδων, στο τοπικό καταλανικό πρωτάθλημα. Ένα άλλο εμπόδιο ήταν η ίδια η Νιούελς που δεν έστελνε το διεθνές πιστοποιητικό μεταγραφής, που ήταν απαραίτητο ώστε ο μικρός να εγγραφεί στην ισπανική ομοσπονδία ποδοσφαίρου (RFEF). Πέρα από όλα αυτά, προέκυψε και ένας σοβαρός τραυματισμός του Λέο σε ένα ματς με τη Β’ Παίδων, ο οποίος στη διάρκεια της αποθεραπείας του χτύπησε και πάλι πέφτοντας από μια σκάλα. Σε συνδυασμό με τον χαμηλών τόνων χαρακτήρα του, η προσαρμογή του στο νέο περιβάλλον της Βαρκελώνης φαινόταν δύσκολη, κάτι που έκανε τους υπεύθυνους της Μασία να ανησυχούν.

Και ενώ όσοι ήταν αντίθετοι στην απόκτηση του Λέο, μιλούσαν πλέον ανοιχτά για μια μεγάλη αποτυχία, όλα άλλαξαν τον Ιανουάριο του 2002, όταν η FIFA δικαίωσε την Μπαρτσελόνα στη διαμάχη της με τη Νιούελς, δίνοντάς της το δικαίωμα να προχωρήσει στη διαδικασία για την έκδοη του δελτίου. Ο Αλμπέρτ Μπενάιζες υπήρξε μεν ο πρώτος μεγάλος δάσκαλος του Μέσι στη Μασία, όμως εκείνος με τον οποίο ο νεαρός Αργεντίνος μπόρεσε να απολαύσει πραγματικά το ποδόσφαιρο, ήταν ο Τίτο Βιλανόβα, που τότε ήταν προπονητής στη Β’ ομάδα των Εφήβων. Εκείνη τη σεζόν (2001/02) τη θυμούνται όλοι στη Μασία, ως τη σεζόν της “έκρηξης” του Μέσι. “Μια μέρα είπα στον Λέο ότι θα καθόμουν χαλαρά στον πάγκο για να απολαύσω το ποδόσφαιρό του. Η αλήθεια είναι ότι έβλεπα σε αυτόν τον Μαραντόνα”, είχε πει μερικά χρόνια αργότερα σε συνέντευξή του ο Τίτο.

ΤΟ ΠΕΡΙΦΗΜΟ “PARTIDO DE LA MÁSCARA”

Η Β’ Εφήβων κατέκτησε εκείνη τη σεζόν όλους τους τίτλους, εκτός από το Nike Cup, που είχε διοργανωθεί στη Σεβίλλη, με τους “μπλαουγκράνα” να αποκλείονται στα ημιτελικά από την Ατλέτικο Μαδρίτης. Ένα χρόνο αργότερα (2002/03), πλέον με την Α’ Εφήβων, ο Λέο κατέκτησε τα πάντα. Εκεί είχε συμπαίκτες – και φίλους – τους Ζεράρ Πικέ και Σεσκ Φάμπρεγας, πρωταγωνιστές και οι τρεις τους στην επονομαζόμενη “Baby Dream Team”, η οποία πήρε το πρωτάθλημα, το ισπανικό κύπελλο και το καταλανικό κύπελλο, κάτι που δεν είχε επιτευχθεί ποτέ ξανά στο παρελθόν. Ο Λέο αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ με 36 τέρματα σε 30 αγώνες, βάζοντας φαρδιά πλατιά τη σφραγίδα του στο “τρεμπλ”. Ο τελικός του καταλανικού κυπέλλου, με αντίπαλο την Εσπανιόλ, έμεινε γνωστός ως “el partido de la máscara”, δηλαδή “το παιχνίδι της μάσκας”.

Και αυτό γιατί μια εβδομάδα πριν τον τελικό, ο Λέο είχε χτυπήσει άσχημα στο ζυγωματικό του και υποχρεώθηκε να αγωνιστεί φορώντας μια ειδική προστατευτική μάσκα στο πρόσωπό του. Η οποία όμως τον εμπόδιζε να δει καλά, επειδή δεν ταίριαζε σωστά στο κεφάλι του, αφού είχε κατασκευαστεί ειδικά για τον Πουγιόλ, που τότε έπαιζε ήδη με την πρώτη ομάδα! Έτσι λοιπόν, λίγη ώρα μετά τη σέντρα και αφού είδε κι απόειδε, ο Λέο πέταξε τη μάσκα, πέτυχε δυο γκολ (στο τελικό 4-1) μέσα σε δέκα λεπτά και στη συνέχεια, όταν ο τίτλος είχε πλέον σιγουρευτεί, αντικαταστάθηκε. Όταν ολοκληρώθηκε η σεζόν, η Άρσεναλ θέλησε να τον εντάξει στο ρόστερ της, όμως σε αντίθεση με τους Σεσκ και Πικέ που λίγο αργότερα έφυγαν για την Αγγλία, ο Μέσι προτίμησε να παραμείνει στην Μπαρτσελόνα.

16/11/2003, ΤΟ ΑΝΕΠΙΣΗΜΟ ΝΤΕΜΠΟΥΤΟ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΟΜΑΔΑ

Διηγούνται στη Μασία, ότι το πάθος του Λέο για ποδόσφαιρο ήταν τέτοιο, που ήταν ικανός μέσα σε ένα μήνα να παίζει παιχνίδια με την Α’ ομάδα των Νέων, με τη Β’ των Νέων, με την Μπαρτσελόνα C και με την Μπαρτσελόνα Β, τέσσερις διαφορετικές κατηγορίες, μόνο και μόνο για να έχει την ευχαρίστηση να βρίσκεται σε επαφή με τη μπάλα. Ο τότε διευθυντής των ακαδημιών, Τζουσέπ Κολομέρ, είχε πει πως “αν του λέγαμε ότι θα έπρεπε να παίξει και με τους Έφηβους, θα το έκανε, είμαι σίγουρος”. Ήταν ο ίδιος ο Κολομέρ, εκείνος που πήρε για προπονητή στη Β’ ομάδα των Νέων, τον Αργεντίνο Γκιγέρμο Όγιος, με τον οποίο ο Λέο ανέπτυξε μια ξεχωριστή σχέση δάσκαλου-μαθητή, βρίσκοντας τον ιδανικό άνθρωπο για να τον καθοδηγήσει στα επόμενα βήματά του.

Όσο περνούσε ο καιρός, τόσο γιγάντωνε και η φήμη του Μέσι. Τη σεζόν 2003/04, όταν πλέον αγωνιζόταν στην Μπάρσα C, η ομάδα του είχε κληρωθεί με τη Σεβίγια στο Κύπελλο. Στην ομάδα της Ανδαλουσίας έπαιζαν τότε ο Ντιέγο Καπέλ και ο Σέρχιο Ράμος, ο οποίος είχε αναλάβει το μαρκάρισμα του Λέο. Αποτέλεσμα; Τρία γκολ του Αργεντίνου μέσα σε οκτώ λεπτά! Και κάπως έτσι φτάσαμε στις 16 Νοεμβρίου του 2003, τότε που ο Λέο, σε ηλικία 16 ετών, 4 μηνών και 23 ημερών πραγματοποίησε το – ανεπίσημο – ντεμπούτο του με την πρώτη ομάδα, όταν ο Φρανκ Ράικαρντ τον πέρασε αλλαγή στο 75′ στη θέση του Φερνάντο Ναβάρο, στη διάρκεια ενός φιλικού παιχνιδιού με την Πόρτο του Ζοζέ Μουρίνιο για τα εγκαίνια του “Ντραγκάο”.

ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ Β, ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΟΜΑΔΑ

Αμέσως μετά από εκείνο το παιχνίδι, στο οποίο ο Λέο εντυπωσίασε τους πάντες, ξεκίνησε να κάνει προπονήσεις με την Μπαρτσελόνα Β και μια φορά την εβδομάδα με την πρώτη ομάδα. Μετά την πρώτη του προπόνηση με τους “μεγάλους”, ο Ροναλντίνιο είχε πει στους συμπαίκτες του ότι “πίστευε πως ο Μέσι θα γινόταν ακόμα καλύτερος παίκτης και από τον ίδιο!” Τον Φεβρουάριο του 2004 ο Λέο υπέγραψε το πρώτο επαγγελματικό του συμβόλαιο με μια αρχική ρήτρα αποδέσμευσης στα 30 εκατομμύρια ευρώ. ‘Εναν μήνα μετά, τον Μάρτιο του 2004, πραγματοποίησε το ντεμπούτο του με την Μπαρτσελόνα Β και η ρήτρα αποδέσμευσης ανέβηκε αυτόματα στα 80 εκ. ευρώ. Εκεί, στην Μπάρσα Β, το ξεκίνημα δεν ήταν εύκολο, αφού επρόκειτο για μια κατηγορία όπου πολλοί αντίπαλοι ήταν και μεγάλοι σε ηλικία και δυνατοί, χωρίς να διστάζουν να κάνουν σκληρά φάουλ στον 17χρονο πλέον Αργεντίνο.

Λέει ο Κολομέρ ότι υπήρχαν παιχνίδια στα οποία ο Μέσι δεν ακουμπούσε πάνω από δυο φορές τη μπάλα. Αλλά όλοι στον σύλλογο ήξεραν ότι ήταν απλά θέμα χρόνου η προσαρμογή του και στο physical game, γι’ αυτό και ο προπονητής του στην Μπάρσα Β, Πέρε Γκρατακός, συνέχισε να του δίνει άπλετο χρόνο συμμετοχής, γνωρίζοντας ότι μόνο ένα βήμα τον χώριζε πλέον από την “άνοδο” στην πρώτη ομάδα. Ξεκινώντας η σεζόν 2004/05, ο Λέο ήταν πλέον βασικός στην Μπάρσα Β, όμως κόντευε να περάσει ένας χρόνος από την παρθενική του εμφάνιση με την πρώτη ομάδα και δεν είχε ξανακληθεί σε αυτή. Τότε, το φθινόπωρο του 2004, συνέβησαν δυο γεγονότα. Το πρώτο ήρθε σε μια διακοπή στο πρωτάθλημα λόγω εθνικών ομάδων, όπου ο Ράικαρντ πήρε στην προπόνηση αρκετούς “πιτσιρικάδες” από τη Β’ ομάδα, για να καλύψει την απουσία των διεθνών.

ΖΙΟΥΛΙ: “ΗΤΑΝ ΕΝΑΣ ΕΞΩΓΗΙΝΟΣ, ΜΑΣ ΣΚΟΤΩΣΕ ΟΛΟΥΣ”

Η προπόνηση έγινε στο Mini Estadi και ο Λουντοβίκ Ζιουλί θυμάται: “Τον κλωτσούσαν όλοι όπου τον έβρισκαν, γιατί δεν ήθελαν να γίνουν ρεζίλι από ένα παιδί. Όμως εκείνος δεν έλεγε τίποτα, απλά σηκωνόταν και συνέχιζε να παίζει. Κάθε φάση που δημιουργούσε ήταν επικίνδυνη. Ήταν απίστευτος. Μπορούσε να ντριμπλάρει τέσσερις παίκτες και μετά να σκοράρει. Ακόμα και τα σέντερ μπακ της ομάδας είχαν εκνευριστεί. Έπεφταν άτσαλα πάνω του, αλλά εκείνος άντεχε. Ήταν ένας εξωγήινος. Μας σκότωσε όλους!” Το δεύτερο γεγονός που συνέβη, ήταν οι ίδιοι οι παίκτες της πρώτης ομάδας, που έχοντας δει τις απίστευτες εμπνεύσεις του Λέο, ζήτησαν από τον Ράικαρντ να τον πάρει μόνιμα πλέον μαζί τους. Όπερ και εγένετο.

Ήταν η 7η αγωνιστική της Λίγκας στη σεζόν 2004/05, στο καταλανικό ντέρμπι, με την Εσπανιόλ να υποδέχεται τους “μπλαουγκράνα” στις 16 Οκτωβρίου στο Ολυμπιακό στάδιο του Μοντζουίκ. Η Μπάρσα πήρε νωρίς προβάδισμα (στο 9′ με τον Ντέκο) και ο Ράικαρντ αποφάσισε να αποσύρει στο 82′ τον σκόρερ και να περάσει στη θέση του τον Μέσι. Σε ηλικία 17 ετών, 3 μηνών και 22 ημερών, ο Λέο έγινε ο νεώτερος παίκτης που έπαιζε σε επίσημη διοργάνωση στην ιστορία της Μπαρτσελόνα. Στη διάρκεια εκείνης της σεζόν, ο Μέσι έπαιξε συνολικά σε 9 ματς με την πρώτη ομάδα (όλα ως αλλαγή), έκανε ντεμπούτο στο Champions League εναντίον της Σαχτάρ Ντόνετσκ και πέτυχε το πρώτο του τέρμα στην Πριμέρα Ντιβισιόν την Πρωτομαγιά του 2005 εναντίον της Αλμπαθέτε μετά από ασίστ του Ροναλντίνιο.

ΔΙΕΘΝΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗΣ U20

Το 2004 αποδείχτηκε τελικά μια χρονιά ορόσημο για τον Λέο, όχι μόνο γιατί έκανε το επίσημο ντεμπούτο του με την πρώτη ομάδα της Μπαρτσελόνα, αλλά και επειδή λίγους μήνες νωρίτερα, είχε φορέσει για πρώτη φορά στην καριέρα του τη φανέλα με το εθνόσημο της Αργεντινής. Εκεί είχε προηγηθεί “μάχη” με την Ισπανία, αφού και οι δυο χώρες ήθελαν να τον κάνουν δικό τους. Ήταν ο Τσάρλι Ρεσάκ εκείνος που το 2003 είχε ενημερώσει την ισπανική ομοσπονδία (RFEF) για τον Μέσι και εκλέκτορες των μικρών ισπανικών εθνικών ομάδων είχαν ξεκινήσει την παρακολούθησή του. Όμως, παρά την επίσημη κρούση που του έγινε από την RFEF, ο Λέο αρνήθηκε, αφού το να αγωνιστεί με την “αλμπισελέστε” ήταν ένα παιδικό του όνειρο.

Παρά τη δεδομένη πρόθεση του Μέσι, η αργεντίνικη ομοσπονδία, θορυβημένη από τις κινήσεις της ισπανικής, αποφάσισε να προλάβει τις όποιες – δυσάρεστες – εξελίξεις. Έτσι λοιπόν, ο Χούλιο Γκροντόνα, πρόεδρος της AFA, διοργάνωσε στο άψε-σβήσε δυο φιλικά για την Εθνική U20, με αντιπάλους την Παραγουάη και την Ουρουγουάη. Στο πρώτο από αυτά, η Παραγουάη έστειλε την εθνική της U22 και η συνάντηση διεξήχθη στις 29 Ιουνίου του 2004, πέντε μόλις μέρες μετά τα 17α γενέθλια του Λέο. Το φιλικό έγινε στην έδρα της Αρχεντίνος Τζούνιορς, στο “Estadio Diego Armando Maradona”, το οποίο ήταν μισοάδειο το βράδυ του αγώνα. Ο Λέο μπήκε στο δεύτερο ημίχρονο και πέτυχε το έβδομο από τα οκτώ συνολικά τέρματα της Αργεντινής (στο τελικό 8-0), μοιράζοντας και δυο ασίστ.

ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ ΝΕΩΝ 2005

Έτσι λοιπόν, η σεζόν 2004/05 ξεκίνησε με τον καλύτερο τρόπο για τον Λέο, για να τελειώσει όμως ακόμα καλύτερα, πού αλλού, στην κορυφή του κόσμου. Ο εκλέκτορας της U20, Φρανσίσκο Φεράρο, συμπεριέλαβε τον Μέσι στην αποστολή της Αργεντινής για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Νέων του 2005, που θα διεξαγόταν τον Ιούνιο εκείνης της χρονιάς στην Ολλανδία. Με συμπαίκτες τους Κουν Αγουέρο, Έκι Γκαράι, Λούκας Μπίγλια, Πάμπλο Σαμπαλέτα, Φερνάντο Γκάγο και Ροδρίγο Αρτσούμπι, ο Μέσι ηγήθηκε της προσπάθειας της “αλμπισελέστε”, η οποία ξεκίνησε με ήττα τον όμιλο (0-1 από τις ΗΠΑ), όμως από εκεί και μετά νίκησε 2-0 την Αίγυπτο και 1-0 τη Γερμανία και προκρίθηκε στα νοκ άουτ. Ο Λέο σκόραρε και στα τέσσερα παιχνίδια που ακολούθησαν.

Στη φάση των “16” ισοφάρισε το 1-0 της Κολομβίας στο τελικό 2-1 των Αργεντίνων, στα προημιτελικά διαμόρφωσε το τελικό 3-1 επί της Ισπανίας, στον ημιτελικό άνοιξε το σκορ στο τελικό 2-1 επί της Βραζιλίας και στο μεγάλο τελικό με τη Νιγηρία, πέτυχε και τα δυο τέρματα της ομάδας του (αμφότερα με πέναλτι), στη νίκη με 2-1 της Αργεντινής που με αυτόν τον τρόπο αναδείχθηκε παγκόσμια πρωταθλήτρια U20 για πέμπτη φορά στην ιστορία της. Ο Μέσι σάρωσε και τις προσωπικές διακρίσεις, αφού πήρε το χρυσό παπούτσι ως πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης, αλλά και τη χρυσή μπάλα ως κορυφαίος παίκτης του τουρνουά. Ακριβώς ενάμιση μήνα μετά, στις 17 Αυγούστου του 2005, πραγματοποίησε το ντεμπούτο του με την Εθνική Ανδρών της Αργεντινής σε ένα φιλικό ματς με την Ουγγαρία στη Βουδαπέστη, όπου όμως αποβλήθηκε μόλις δυο λεπτά μετά την είσοδό του στον αγωνιστικό χώρο.

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΣΙΑ

Αυτό με λίγα λόγια ήταν το ξεκίνημα του Μέσι στο ποδόσφαιρο, από την Γκραντόλι στη Νιούελς και από εκεί στην Μπαρτσελόνα, αλλά και στην Εθνική Αργεντινής. Η Μασία υπήρξε – προφανώς – το απόλυτο σημείο αναφοράς στην εξέλιξη του κορυφαίου ποδοσφαιριστή που γνώρισε η υφήλιος μετά τον Μαραντόνα. Η Μασία, στην οποία πρέπει να πούμε εδώ ότι ο Λέο δεν έμεινε ποτέ, δεν υπήρξε ένοικος της ιστορικής αγροικίας. Τις πρώτες μέρες, όταν έφτασε στη Βαρκελώνη, έμεινε με τους δικούς του στο ξενοδοχείο “Hotel Plaza” στην Plaza de España και στη συνέχεια νοίκιασαν ένα διαμέρισμα στη Λεωφόρο Carlos III. Όμως εκεί βρισκόταν μόνο για να κοιμηθεί, αφού όλες τις υπόλοιπες ώρες, τις περνούσε στη Μασία μαζί με τους φίλους/συμπαίκτες του.

Υπάρχουν πολλές ιστορίες από εκείνη την εποχή, μια από αυτές την έχει διηγηθεί ο Βίκτορ Βάθκεθ, ένοικος τότε της Μασία (έκανε καριέρα αργότερα στην Μπριζ): “Όταν ο Λέο πρωτοήρθε στις ακαδημίες, καθόταν σε μια γωνία και δε μιλούσε σε κανέναν. Μέχρι που μια μέρα αποφασίσαμε να τον πλησιάσουμε ο Πικέ, ο Σεσκ κι εγώ για να δούμε αν μιλάει!!!” Ο ίδιος ο Πικέ θυμάται ότι την πρώτη μέρα που είδε τον Μέσι να πηγαίνει στην προπόνηση, αναρωτήθηκε αν είχε μπερδευτεί: “Ήμουν σίγουρος ότι ανήκε σε χαμηλότερη κατηγορία από εμάς, γιατί ήταν απίστευτα μικρόσωμος. Στη συνέχεια όμως τον είδα να παίζει και τότε κατάλαβα…” Ο οποίος Μέσι, όποτε δεν είχε προπόνηση ή αγώνα, έπαιζε Playstation με τις ώρες, ξεκινώντας όλες τις ομάδες του με την επιλογή του Πάμπλο Αϊμάρ!

Αρκετά βράδια έφευγε από το σπίτι του για να πάρει μέρος στα “παράνομα” διπλά που οργάνωναν κρυφά οι πιτσιρικάδες. Σε ένα από αυτά τραυματίστηκε στο πόδι από το σκληρό τάκλιν ενός αντιπάλου. Την επόμενη μέρα παρουσιάστηκε στην προπόνηση σα να μην έτρεχε τίποτα, κρύβοντας επιμελώς ότι πονούσε και κούτσαινε. Στην πρώτη φάση του εκπαιδευτικού διπλού, με το που τον άγγιξε ο παίκτης που τον μάρκαρε, ο Λέο έβγαλε μια κραυγή και έπεσε κάτω σφαδάζοντας από τους πόνους! Έτσι τη γλίτωσε και ο ίδιος και οι υπόλοιποι της προηγούμενης βραδιάς. Από όταν έφτασε στη Βαρκελώνη, είχε γραφτεί στο κολέγιο Lleó XIII και τις περισσότερες φορές έτρωγε στο εστιατόριο της αγροικίας. Εκείνο όμως που δεν έχανε ποτέ και με τίποτα, ήταν τα τουρνουά πινγκ πονγκ που διοργανώνονταν στη Μασία πριν από τις προπονήσεις.

Κλείνουμε αυτό το μικρό αφιέρωμα στο ξεκίνημα της καριέρας του Λέο Μέσι, με τα δικά του λόγια: “Για εκείνα τα χρόνια, τα χρόνια της Μασία, έχω μόνο καλά λόγια για τους εργαζόμενους της αγροικίας, γιατί ένιωσα τη στοργή και την αγάπη τους προς το πρόσωπό μου, κάτι που με βοήθησε να προσαρμοστώ πιο εύκολα και ανώδυνα στην αλλαγή της χώρας και στο νέο μου περιβάλλον. Θέλω να δώσω όλα μου τα ευχαριστώ σε όλους όσους έκαναν τόσο ευχάριστη την περίοδο της παραμονής μου στις ακαδημίες της Μπαρτσελόνα. Είναι εκείνοι που με προετοίμασαν ώστε σήμερα να απολαμβάνω το ποδόσφαιρο τόσο πολύ και να παίζω όσο καλύτερα μπορώ”. Σήμερα, σχεδόν 16 χρόνια μετά το επίσημο ντεμπούτο του με την πρώτη ομάδα της Μπάρσα, έχουν μεσολαβήσει 860 επίσημα παιχνίδια (με Μπάρσα και Εθνική Αργεντινής), 699 γκολ, 318 ασίστ, 36 τίτλοι, 6 Χρυσές Μπάλες, 6 Χρυσά Παπούτσια και δεκάδες ακόμα ατομικές διακρίσεις και ρεκόρ που πολύ δύσκολα θα καταρριφθούν στο μέλλον. Και βέβαια, ημέρα που είναι, δεν έχουμε παρά να ευχηθούμε, feliz cumpleaños Leo!

* Βίντεο: Ο Λέο Μέσι στη Νιούελς και στη Μασία

* Βίντεο: Λιονέλ Μέσι, highlights από τη Μασία