Η τρομερή 4ετία των Βάσκων στην Πριμέρα

Με συμπληρωμένες τις πρώτες επτά αγωνιστικές της Πριμέρα Ντιβισιόν στην Ισπανία, οι δυο σημαντικότερες ομάδες της Χώρας των Βάσκων, Αθλέτικ και Ρεάλ Σοθιεδάδ, βρίσκονται σε υψηλές θέσεις στη βαθμολογία: οι μεν “txuri-urdin” του Σαν Σεμπαστιάν στην πέμπτη θέση, οι δε “leones” του Μπιλμπάο στην έβδομη. Με αφορμή αυτό το ταυτόχρονο καλό τους ξεκίνημα στη φετινή Λίγκα, θα γυρίσουμε τον χρόνο σχεδόν τέσσερις δεκαετίες πίσω, για να θυμηθούμε εκείνη την ιστορική τετραετία (1981-1984), στη διάρκεια της οποίας οι δυο αυτοί σύλλογοι κυριάρχησαν στο ισπανικό ποδόσφαιρο, μονοπωλώντας τους τίτλους, αφού πρώτα η Σοθιεδάδ κατέκτησε δυο συνεχόμενα πρωταθλήματα (1981 & 1982), για να ακολουθήσει η Αθλέτικ με δυο δικούς της σερί τίτλους (1983 & 1984), τους οποίους πλαισίωσε και με ένα Copa del Rey (1984), το γνωστό για την κλωτσοπατινάδα που ακολούθησε το σφύριγμα της λήξης ανάμεσα στους παίκτες των “λιονταριών” και εκείνους της Μπαρτσελόνα, με μεγάλο πρωταγωνιστή τον Μαραντόνα.

Ας τα πάρουμε όμως με τη σειρά, ξεκινώντας από τη Ρεάλ Σοθιεδάδ, αφού ήταν εκείνη που άνοιξε το “κεφάλαιο” της βασκικής κυριαρχίας στην Ισπανία. Η ομάδα του Σαν Σεμπαστιάν ιδρύθηκε το 1909 και ένα χρόνο αργότερα πήρε τον τιμητικό τίτλο Ρεάλ από τον μονάρχη Αλφόνσο τον 13ο. Ο μοναδικός τίτλος τον οποίο είχε κατακτήσει ο σύλλογος μέχρι και την αρχή της δεκαετίας του ’80, ήταν το ισπανικό Κύπελλο του 1909, συν δυο πρωταθλήματα στην Σεγούντα Ντιβισιόν (1949 & 1967). Το 1978 ανέλαβε προπονητής ο Αλμπέρτο Ορμαετσέα, παλιός παίκτης της ομάδας και ήταν αυτός που την οδήγησε στις μεγαλύτερες επιτυχίες της ιστορίας της.

ΡΕΑΛ ΣΟΘΙΕΔΑΔ, ΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΤΗΣ ΣΕΖΟΝ 1980/81

Η σεζόν 1979/80 υπήρξε ενδεικτική για το τί θα ακολουθούσε. Η Ρεάλ Σοθιεδάδ έμεινε αήττητη για 32 αγωνιστικές και στο τέλος του πρώτου γύρου ανέβηκε στην κορυφή της βαθμολογίας, στην οποία παρέμεινε μέχρι την προτελευταία αγωνιστική, όπου έκανε την πρώτη της ήττα στο πρωτάθλημα (2-1 από τη Σεβίγια), χάνοντας τελικά τον τίτλο από τη Ρεάλ Μαδρίτης για έναν μόλις βαθμό (53 έναντι 52, σύστημα 2-1-0). Οι “txuri-urdin” ολοκλήρωσαν εκείνη την περίοδο με 19 νίκες, 14 ισοπαλίες και μια μόλις ήττα (54-20 τέρματα). Ο Ορμαετσέα είχε στη διάθεσή του μια πολύ καλή “φουρνιά” παικτών, που έγραψαν τη δική τους ιστορία στο ισπανικό ποδόσφαιρο.

Ξεκινώντας από τον τερματοφύλακα, τον Λουίς Αρκονάδα και περνώντας στους Θαμόρα, Λόπεθ Ουφάρτε, Σατρούστεγκι, Γκόριθ, Λαρανιάγα, Μπακέρο, Περίκο Αλόνσο, Ουράλδε, Ιντίγορας, Ολαϊθόλα κ.α., η Ρεάλ Σοθιεδάδ είχε ένα σύνολο αποτελούμενο από ποδοσφαιριστές ποιότητας. Εδώ να θυμίσουμε ότι τότε η ομάδα είχε μόνο Βάσκους παίκτες (όπως και η Αθλέτικ), κάτι που άλλαξε το 1989, όταν ο Τζον Όλντριτζ έγινε ο πρώτος ξένος στην ιστορία του συλλόγου. Η σεζόν 1980/81 δεν ξεκίνησε ιδιαίτερα καλά για τη Ρεάλ Σοθιεδάδ, μπορεί να βρισκόταν συνέχεια στις υψηλές θέσεις του βαθμολογικού πίνακα, όμως δεν έδινε την αίσθηση ότι θα μπορούσε να κατακτήσει τον τίτλο.

Ενώ απέμεναν δέκα αγωνιστικές για την ολοκλήρωση της Λίγκας, η Σοθιεδάδ έχασε 2-0 από τη Μπαρτσελόνα στο “Καμπ Νόου” και έμεινε έξι βαθμούς πίσω από την πρωτοπόρο Ατλέτικο Μαδρίτης (υπενθυμίζω, το σύστημα της βαθμολόγησης τότε ήταν 2-1-0). Όμως από εκεί και μετά, οι “txuri-urdin” δεν ξανάχασαν παιχνίδι, κάνοντας οκτώ νίκες και δυο ισοπαλίες, τη στιγμή που οι “ροχιμπλάνκος” άρχισαν να χάνουν έδαφος με διαδοχικά αρνητικά αποτελέσματα. Δυο αγωνιστικές πριν το τέλος, με τη νίκη της επί της Μούρθια, η Σοθιεδάδ έπιασε την κορυφή. Μια νέα νίκη, αυτή τη φορά επί της Εσπανιόλ μέσα στην “Ατότσα”, έφερε τους Βάσκους αντιμέτωπους με το σημαντικότερο ματς της ιστορίας τους.

Η ομάδα του Ορμαετσέα βρισκόταν στους 44 βαθμούς, έναν περισσότερο από τη Ρεάλ Μαδρίτης. Η Σοθιεδάδ θα ταξίδευε στη γειτονική Χιχόν για να παίξει με την τοπική Σπόρτινγκ, ενώ οι “μερένγκες” θα έδιναν το δικό τους τελευταίο παιχνίδι επίσης εκτός έδρας, με τη Βαγιαδολίδ. Οι Βάσκοι θα έπαιρναν τον τίτλο ακόμα και με ισοπαλία, αφού στην ισοβαθμία υπερτερούσαν των Μαδριλένων στα μεταξύ τους παιχνίδια. Όλα ξεκίνησαν ιδανικά για τη Σοθιεδάδ, η οποία προηγήθηκε μόλις στο 7′ μέσα στο “Μολινόν” με πέναλτι του Κορταμπαρία. Όμως δυο τέρματα του Μέσα, ένα στο 44′ και ένα στο 46′, έφεραν την ανατροπή για την Σπόρτινγκ που βρέθηκε 2-1 μπροστά στο σκορ.

Καθώς εξελισσόταν το δεύτερο ημίχρονο στα δυο γήπεδα, η Ρεάλ Μαδρίτης με τέρματα του Σαντιγιάνα (72′) και του Στίλικε (84′), είχε ήδη “καθαρίσει” το δικό της παιχνίδι και απλά περίμενε τη λήξη στη Χιχόν για να πανηγυρίσει ένα ακόμη πρωτάθλημα. Όμως στο τελευταίο λεπτό του αγώνα στο “Μολινόν”, ο Θαμόρα πέτυχε το λυτρωτικό 2-2 για τη Ρεάλ Σοθιεδάδ, η οποία με αυτό το αποτέλεσμα αναδείχθηκε πρωταθλήτρια για πρώτη φορά στην ιστορία της. Τα πανηγύρια των Βάσκων μέσα στο γήπεδο και των φιλάθλων τους στις εξέδρες, ήταν έξαλλα, το ίδιο και στο Σαν Σεμπαστιάν, όπου επιφυλάχθηκε υποδοχή ηρώων στην αποστολή κατά την επιστροφή της στην πόλη, τρεις μέρες αργότερα.

Η αγωνία για την εξέλιξη του αγώνα ήταν τέτοια, ώστε σε όλα τα γήπεδα της επαρχίας της Γκιπούθκοα όπου παίζονταν αγώνες τοπικών πρωταθλημάτων, μεταδιδόταν ραδιοφωνικά ο “τελικός” του “Μολινόν” από τα μεγάφωνα! Η σύνθεση της Σοθιεδάδ σε εκείνο το παιχνίδι ήταν η εξής: Αρκονάδα, Θελαγιέτα, Γκόριθ, Κορταμπαρία, Ολαϊθόλα, Ντιέγο, Αλόνσο, Θαμόρα, Ιντίγορας, Σατρούστεγκι και Λόπεθ Ουφάρτε, ενώ αγωνίστηκαν ως αλλαγές και οι Μπακέρο και Λαρανιάγα. Τόσο στο πρώτο, όσο και στο δεύτερο πρωτάθλημα των Βάσκων του Σαν Σεμπαστιάν, αξίζει να αναφέρουμε ότι ο Αρκονάδα πήρε το βραβείο “Θαμόρα” ως ο κορυφαίος τερματοφύλακας της Λίγκας. Ο Χεσούς Μαρία Σατρούστεγκι ήταν ο πρώτος σκόρερ της Ρεάλ Σοθιεδάδ στη Λίγκα της σεζόν 1980/81 με 16 τέρματα.

ΡΕΑΛ ΣΟΘΙΕΔΑΔ, ΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΤΗΣ ΣΕΖΟΝ 1981/82

Η επόμενη αγωνιστική περίοδος (1981/82) βρήκε τους “txuri-urdin” να ξεκινούν με ένα εντυπωσιακό σερί έξι νικών και δυο ισοπαλιών στις πρώτες οκτώ αγωνιστικές. Για τρίτη συνεχόμενη χρονιά, η Σοθιεδάδ υποχρέωσε τη Ρεάλ Μαδρίτης σε μια ακόμα ήττα (4-0 το 1979/80, 3-1 το 1980/81 και 3-1 το 1981/82), κάτι που δεν είχε συμβεί ποτέ στο παρελθόν. Η Σοθιεδάδ βρέθηκε στη διάρκεια της Λίγκας συνεχώς στις πρώτες θέσεις της βαθμολογίας, δίνοντας μεγάλη μάχη τόσο με τους “μερένγκες” όσο και με τους “μπλαουγκράνα”. Οι Βάσκοι έκαναν ένα ντεμαράζ στην τελική ευθεία του πρωταθλήματος, πετυχαίνοντας τρεις νίκες και μια ισοπαλία, πιάνοντας ξανά την κορυφή.

Φτάνοντας στην τελευταία αγωνιστική, η βαθμολογία είχε διαμορφωθεί ως εξής: Ρεάλ Σοθιεδάδ 45, Μπαρτσελόνα 44 και Ρεάλ Μαδρίτης 44. Η Σοθιεδάδ θα έκλεινε τις υποχρεώσεις τις αντιμετωπίζοντας στην έδρα της την Αθλέτικ στο παραδοσιακό βασκικό ντέρμπι, την ίδια στιγμή που η Μπάρτσα θα υποδεχόταν την Μπέτις στο “Καμπ Νόου” και η Ρεάλ Μαδρίτης θα ταξίδευε στο Σανταντέρ για να παίξει με τη Ράθινγκ. Οι “μερένγκες” είχαν το πιο δύσκολο έργο, αφού μειονεκτούσαν σε οποιαδήποτε ισοβαθμία, αντίθετα οι “μπλαουγκράνα” είχαν το πλεονέκτημα στην περίπτωση ισοβαθμίας με τη Σοθιεδάδ. Όλα λοιπόν ήταν έτοιμα για την τελευταία σκηνή του “δράματος”.

Τα πράγματα εξελίχθηκαν ιδανικά στο πρώτο ημίχρονο για τη Μπαρτσελόνα, που προηγήθηκε 2-0 της Μπέτις με ισάριθμα γκολ του Κίνι. Παρά το γεγονός ότι οι “βερδιμπλάνκος” μείωσαν στο 45′ με τον Λόπεθ, το 2-1 έβγαζε προσωρινούς πρωταθλητές τους Καταλανούς, αφού η Ρεάλ έχανε 2-1 στο Σανταντέρ, ενώ η Ρεάλ Σοθιεδάδ βρισκόταν στο 0-0 με την Αθλέτικ. Η βαθμολογία του ημιχρόνου είχε διαμορφωθεί ως εξής: Μπαρτσελόνα 46, Ρεάλ Σοθιεδάδ 46, Ρεάλ Μαδρίτης 44. Η Μπάρτσα κράτησε την εικονική θέση της πρωταθλήτριας μέχρι το 55′, τότε που η Σοθιεδάδ άνοιξε το σκορ στην “Ατότσα” με το τέρμα του Θαμόρα. Στο 78′ ήταν η σειρά του Λόπεθ Ουφάρτε να σκοράρει μετά από εντυπωσιακή ατομική προσπάθεια, γράφοντας το 2-0.

Ένα λεπτό νωρίτερα, στο 77′, ο Ρινκόν της Μπέτις είχε ισοφαρίσει το παιχνίδι στο “Καμπ Νόου” σε 2-2, ενώ στο Σανταντέρ η Ράθινγκ πέτυχε και τρίτο γκολ απέναντι στη Ρεάλ. Στο 85′ η Αθλέτικ μείωσε σε 2-1 με κεφαλιά του Σαράμπια, αλλά το μόνο που άλλαξε στη συνέχεια, ήταν το τελικό σκορ στο “Ελ Σαρδινέρο”, με τη Ρεάλ Μαδρίτης να μειώνει σε 3-2 μετά την πετυχημένη εκτέλεση πέναλτι από τον Στίλικε. Έτσι λοιπόν, μετά τη νίκη της Σοθιεδάδ (2-1), την ισοπαλία της Μπαρτσελόνα (2-2) και την ήττα της Ρεάλ Μαδρίτης (3-2), οι Βάσκοι του Σαν Σεμπαστιάν κατέκτησαν τον δεύτερο συνεχόμενο τίτλο τους, τελευταίο μέχρι σήμερα. Στην “Ατότσα” ξεκίνησαν τα πανηγύρια, που κράτησαν μέρες ολόκληρες στην πόλη. Πρώτοι σκόρερ για τη Σοθιεδάδ στη Λίγκα αναδείχτηκαν οι Ουράλδε (14) και Σατρούστεγκι (13).

Η κυριαρχία της Ρεάλ Σοθιεδάδ στο ισπανικό ποδόσφαιρο ολοκληρώθηκε στο τέλος του 1982 με τη διεξαγωγή των δυο παιχνιδιών για το ισπανικό Σούπερ Καπ. Οι Βάσκοι αντιμετώπισαν την κάτοχο του Κυπέλλου, Ρεάλ Μαδρίτης, χάνοντας 1-0 στο πρώτο ματς, στο “Μπερναμπέου”, με τέρμα του Ολλανδού Τζόνι Μέτγκοντ (13/10/1982). Στον επαναληπτικό της “Ατότσα”, στις 28 Δεκεμβρίου του 1982, η Σοθιεδάδ ισοφάρισε το σκορ του πρώτου αγώνα, νικώντας 1-0 με γκολ του Ουράλδε στο 53′. Η ρεβάνς οδηγήθηκε στην παράταση, εκεί όπου οι παίκτες του Ορματσέα “σκόρπισαν” τους “μερένγκες”, πετυχαίνοντας τρία ακόμη τέρματα (Λόπεθ Ουφάρτε 91′, Ουράλδε 103′ και Σαλγέρο – αυτογκόλ – 104′). Ήταν ο τρίτος τίτλος για τους “txuri-urdin” μέσα σε ενάμισι χρόνο!

Δεν θα μπορούσαμε να κλείσουμε την ενότητα της Ρεάλ Σοθιεδάδ, χωρίς να αναφερθούμε στη μεγάλη πορεία που πραγματοποίησαν οι Βάσκοι την επόμενη σεζόν (1982/83) στη δεύτερη συμμετοχή τους στο Κύπελλο Πρωταθλητριών (ένα χρόνο νωρίτερα είχαν αποκλειστεί στον πρώτο γύρο της διοργάνωσης από την ΤΣΣΚΑ Σόφιας με συνολικό σκορ 0-1). Ξεκίνησαν αποκλείοντας την ισλανδική Βίκινγκουρ με δυο νίκες, 0-1 εκτός και 3-2 εντός. Στον δεύτερο γύρο αντιμετώπισαν τη Σέλτικ, την οποία νίκησαν 2-0 μέσα στην “Ατότσα” με τέρματα των Σατρούστεγκι και Ουράλδε και πήραν την πρόκριση για τα προημιτελικά παρά την ήττα τους με 2-1 στη Γλασκώβη. Επόμενη αντίπαλος στους “8” ήταν η Σπόρτινγκ Λισαβόνας, η οποία νίκησε 1-0 στο πρώτο ματς, αλλά έχασε 2-0 στο Σαν Σεμπαστιάν (Λαρανιάγα, Μπακέρο).

Η Ρεάλ Σοθιεδάδ κληρώθηκε στα ημιτελικά με το Αμβούργο του Ερνστ Χάπελ και των Καλτς, Χρούμπες, Μάγκατ και Γιάκομπς. Στο πρώτο παιχνίδι στην “Ατότσα”, οι Γερμανοί προηγήθηκαν με τον Ρολφ και οι Βάσκοι ισοφάρισαν με τον Γαχάτε. Στη ρεβάνς του “Φόλκσπαρκσταντιον”, όλα κρίθηκαν μέσα σε ένα δεκάλεπτο, από το 75′ μέχρι το 84′ της συνάντησης. Το Αμβούργο προηγήθηκε με τον Γιάκομπς (75′) και η Σοθιεδάδ ισοφάρισε στο 80′ με τον Άλβαρεθ. Όλα έδειχναν ότι το ματς θα πήγαινε στην παράταση, όμως στο 84′ ο Τόμας Φον Χέεσεν διαμόρφωσε το τελικό σκορ (2-1) και τα όνειρα των Βάσκων για τον τελικό έσβησαν. Για την ιστορία, ένα μήνα αργότερα, το Αμβούργο πήρε το τρόπαιο νικώντας 1-0 τη Γιουβέντους στον τελικό του ΟΑΚΑ.

Βίντεο: Τα δυο πρωταθλήματα της Ρεάλ Σοθιεδάδ το 1981 και το 1982.

ΑΘΛΕΤΙΚ ΜΠΙΛΜΠΑΟ, ΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΤΗΣ ΣΕΖΟΝ 1982/83

Αφήνουμε τη Ρεάλ Σοθιεδάδ και δίνουμε τη σκυτάλη στην Αθλέτικ. Πριν δούμε τί έκαναν οι Βάσκοι του Μπιλμπάο τη διετία 1982/83 & 1983/84, ας πούμε πρώτα μερικά λόγια για την ιστορία του συλλόγου. Η Αθλέτικ ιδρύθηκε το 1898 από μαθητές του Γυμνασίου Zamacois και το 1902 κατέκτησε το πρώτο ισπανικό Κύπελλο. Το 1911 η διοίκηση αποφάσισε να αγωνίζονται στην ομάδα μόνο Βάσκοι ποδοσφαιριστές, κάτι που καθόρισε όλη την πορεία των “λεόντων” μέχρι και σήμερα. Το 1913 εγκαινιάστηκε το “Σαν Μαμές”, ένα από τα πιο ιστορικά γήπεδα της Ισπανίας. Η Αθλέτικ είναι μια από τις μόλις τρεις ισπανικές ομάδες (οι άλλες δυο είναι η Ρεάλ Μαδρίτης και η Μπαρτσελόνα) που δεν έχουν υποβιβαστεί ποτέ από την Πριμέρα Ντιβισιόν. Μέχρι το 1982, ο σύλλογος είχε κατακτήσει 6 πρωταθλήματα και 23 Κύπελλα.

Βέβαια, η Αθλέτικ είχε πάρει τον τελευταίο της τίτλο στη Λίγκα το 1956, είχε μείνει δηλαδή 26 χρόνια μακριά από την κορυφή, ενώ είχε κερδίσει το τελευταίο της Κύπελλο το 1973. Το καλοκαίρι του 1981 ανέλαβε τον πάγκο των “λεόντων” ο Χαβιέρ Κλεμέντε, ένας πρώην παίκτης της ομάδας, που λόγω τραυματισμού, είχε αναγκαστεί να σταματήσει την καριέρα του στα 24 χρόνια του. Μετά από μια σεζόν στη δεύτερη ομάδα της Αθλέτικ (1980/81), πήρε “προαγωγή” και συνέδεσε το όνομά του με την εκπληκτική διετία της ομάδας στην Ισπανία. Στην πρώτη του χρονιά (1981/82), η Αθλέτικ έκανε μια πολύ καλή πορεία και τερμάτισε στην τέταρτη θέση, πίσω από την πρωταθλήτρια Ρεάλ Σοθιεδάδ, τη Μπαρτσελόνα και τη Ρεάλ Μαδρίτης.

Ο Κλεμέντε βρήκε στο Μπιλμπάο μια χαρισματική γενιά ποδοσφαιριστών, με μεγάλα αστέρια τους Θουμπιθαρέτα, Ουρκιάγα, Πάτσι Σαλίνας, Σαράμπια, Γκοϊκοετσέα και Ντάνι. Μαζί τους ξεκίνησε τη δεύτερη σεζόν του, η οποία εξελίχθηκε σε μια μεγάλη μάχη με τις δυο ομάδες της Μαδρίτης, τη Ρεάλ και την Ατλέτικο. Με σύστημα βαθμολογίας 2-1-0, τα “λιοντάρια” και οι “μερένγκες” πήραν μια μικρή διαφορά από τους “ροχιμπλάνκος” και έφτασαν ως εξής στην τελευταία αγωνιστική του πρωταθλήματος: Ρεάλ Μαδρίτης 49, Αθλέτικ 48, Ατλέτικο 44. Η Ρεάλ είχε υπέρ της την πιθανή ισοβαθμία με τους Βάσκους, αφού είχε νικήσει και τα δυο μεταξύ τους παιχνίδια, κάτι που σήμαινε ότι μια ισοπαλία τής αρκούσε για να πάρει τον τίτλο.

Η διαβολική σύμπτωση που συνόδευε και τις δυο διεκδικήτριες του πρωταθλήματος, ήταν ότι αμφότερες έπρεπε να αντιμετωπίσουν εκτός έδρας δυο ομάδες που πάλευαν για τη σωτηρία τους. Η μεν Ρεάλ Μαδρίτης θα έπαιζε στο “Λουίς Κασανόβα” (σημερινό “Μεστάγια”) με τη Βαλένθια, η δε Αθλέτικ είχε ταξιδέψει στα Κανάρια για να αγωνιστεί με τη Λας Πάλμας. Πριν από αυτά τα δυο ματς, η Λας Πάλμας είχε 25 βαθμούς και βρισκόταν ακριβώς πάνω από τη ζώνη του υποβιβασμού (τέταρτη από το τέλος), ενώ η Βαλένθια ήταν τελευταία με 23 βαθμούς και ήθελε ένα θαύμα για να κερδίσει την παραμονή της. Τα παιχνίδια ξεκίνησαν την ίδια ώρα και ήταν οι “μερένγκες” εκείνοι που χαμογέλασαν πρώτοι, αφού μόλις στο 3′ η Λας Πάλμας προηγήθηκε στο “Ινσουλάρ” 1-0 της Αθλέτικ με αυτογκόλ του Ντε Αντρές.

Η χαρά για τη Ρεάλ κράτησε ελάχιστα, αφού στο 10′ η Αθλέτικ ισοφάρισε με τον Σαράμπια, πάντως οι “μπλάνκος” με την ισοπαλία είχαν ακόμη το προβάδισμα στην εικονική βαθμολογία. Τα πράγματα άλλαξαν τελείως ανάμεσα στο 39′ και στο 41′ του πρώτου ημιχρόνου. Πρώτα ήταν ο Τεντίγιο που με δικό του τέρμα έβαλε μπροστά στο σκορ τη Βαλένθια, ενώ δυο λεπτά αργότερα η Αθλέτικ προηγήθηκε 1-2 της Λας Πάλμας με γκολ του Ντάνι. Όταν έληξε το πρώτο μέρος, η βαθμολογία είχε διαμορφωθεί ως εξής: Αθλέτικ 50 & Ρεάλ Μαδρίτης 49. Οι “μερένγκες” του Αλφρέδο Ντι Στέφανο ήταν υποχρεωμένοι να φτάσουν στην ισοπαλία, αν ήθελαν να στεφθούν πρωταθλητές.

Και η αλήθεια είναι ότι το προσπάθησαν. Όσο η Αθλέτικ ανέβαζε ακόμα ψηλότερα το σκορ, σιγουρεύοντας τη δική της νίκη (1-3 ο Σαράμπια στο 57′ και 1-4 ο Αργότε στο 69′), τόσο η Ρεάλ σημάδευε τα δοκάρια του Χοσέ Ραμόν Μπερμέιγ. Πρώτος ήταν ο Μέτγκοντ που έστειλε τη μπάλα στο οριζόντιο στο 52′ και στη συνέχεια ήταν ο Σαντιγιάνα που δεν μπόρεσε να πετύχει το 1-1, αφού η προβολή του σταμάτησε στο κάθετο. Εκείνη η φάση αποδείχτηκε καθοριστική, έγινε στο 86′ της συνάντησης και ουσιαστικά ήταν η τελευταία ευκαιρία των “μπλάνκος” να πάρουν το πρωτάθλημα. Το μόνο που άλλαξε μέχρι τη λήξη των αναμετρήσεων, ήταν το τελικό σκορ στο “Ινσουλάρ”, με τον Ουρτούμπι να πετυχαίνει το 5ο τέρμα της Αθλέτικ. Μόλις ολοκληρώθηκαν οι συναντήσεις, οι Βάσκοι πανηγύρισαν έξαλλα την κατάκτηση του τίτλου, του πρώτου μετά από 27 ολόκληρα χρόνια.

Στη Βαλένθια είχαμε μια ακόμα φιέστα, αφού η ομάδα τελικά σώθηκε, σε αντίθεση με τη Λας Πάλμας που υποβιβάστηκε, ενώ στα αποδυτήρια της Ρεάλ επικρατούσε σιωπή και απογοήτευση για τον τρόπο με τον οποίο χάθηκε το πρωτάθλημα. Στο μεταξύ, στο Μπιλμπάο ο κόσμος είχε βγει στους δρόμους για να γιορτάσει, περιμένοντας να υποδεχτεί την αποστολή που επέστρεφε από το Αρχιπέλαγος. Δυο μέρες αργότερα, επιστρατεύτηκε η gabarra, η θρυλική φορτηγίδα, μέσα στην οποία μπήκαν παίκτες και προπονητικό τιμ, για να ανέβουν τον ποταμό Νερβιόν συνοδεία δεκάδων πλοιαρίων και να γνωρίσουν την αποθέωση από ένα εκατομμύριο Βάσκους που είχαν συγκεντρωθεί κατά μήκος της διαδρομής! Ήταν από τις πιο συγκλονιστικές στιγμές σε ολόκληρη την ιστορία του συλλόγου (κεντρική φωτογραφία).

ΑΘΛΕΤΙΚ ΜΠΙΛΜΠΑΟ, ΤΟ ΝΤΑΜΠΛ ΤΗΣ ΣΕΖΟΝ 1983/84

Πριν περάσουμε στη Λίγκα της σεζόν 1983/84, να πούμε ότι με το πρωτάθλημα του 1983, η Αθλέτικ κέρδισε τη συμμετοχή της στο Κύπελλο Πρωταθλητριών της περιόδου 1983/84. Εκεί πέρασε από τον πρώτο γύρο αποκλείοντας τη Λεχ Πόζναν με συνολικό σκορ 4-2 και στη συνέχεια κληρώθηκε με τη Λίβερπουλ. Οι Βάσκοι πήραν το 0-0 μέσα στο ‘Άνφιλντ”, αλλά έχασαν στη ρεβάνς του “Σαν Μαμές” με ένα γκολ του Ίαν Ρας. Επιστρέφουμε στην Ισπανία και την Πριμέρα. Η μάχη αυτή τη φορά εξελίχθηκε με τρεις ισότιμους διεκδικητές, την Αθλέτικ, τη Ρεάλ Μαδρίτης και τη Μπαρτσελόνα. Και οι τρεις αυτές ομάδες βρέθηκαν συνεχώς στην πρώτη τριάδα της βαθμολογίας στη διάρκεια της Λίγκας, περνώντας όλες από την κορυφή.

Τελικά, φτάσαμε στην τελευταία αγωνιστική ως εξής: Αθλέτικ 47, Ρεάλ Μαδρίτης 47 και Μπαρτσελόνα 46. Η Αθλέτικ είχε την ισοβαθμία απέναντι στη Ρεάλ, όχι όμως και απέναντι στη Μπαρτσελόνα. Η Ρεάλ είχε την ισοβαθμία απέναντι στη Μπαρτσελόνα, άρα οι “μπλαουγκράνα”, για να πάρουν το πρωτάθλημα, έπρεπε να νικήσουν στο δικό τους ματς, να χάσει η Ρεάλ και να μην κερδίσει η Αθλέτικ. Τα τρία παιχνίδια στα οποία θα κρινόταν ο τίτλος, ήταν το Ατλέτικο Μαδρίτης – Μπαρτσελόνα, το Εσπανιόλ – Ρεάλ Μαδρίτης και το βάσκικο ντέρμπι, Αθλέτικ – Ρεάλ Σοθιεδάδ, όπως δηλαδή είχε συμβεί δυο χρόνια νωρίτερα, αλλά ακριβώς ανάποδα, αφού τότε η Σοθιεδάδ ήταν η διεκδικήτρια του τίτλου αλλά και η γηπεδούχος. Οι ιδιαιτερότητες-συμπτώσεις ήταν σχεδόν απίστευτες, αφού η Μπάρτσα έπαιζε με την μισητή συμπολίτισσα της Ρεάλ, η Ρεάλ με τη μισητή συμπολίτισσα της Μπάρτσα και βέβαια η Αθλέτικ με το αντίπαλο δέος στη Χώρα των Βάσκων!

Ατλέτικο Μαδρίτης και Εσπανιόλ ήταν αδιάφορες, ενώ η Ρεάλ Σοθιεδάδ ήθελε τουλάχιστον μια ισοπαλία για να διεκδικήσει την έξοδό της στο Κύπελλο UEFA από την Μπέτις. Τα ματς ξεκίνησαν και η Μπαρτσελόνα ήταν η πρώτη που πέτυχε γκολ στο “Βιθέντε Καλντερόν”, μόλις στο 6′ με τον Ρόχο. Οι “ροχιμπλάνκος” απάντησαν στο 16′ με τον Ρούβιο, φέρνοντας το ματς στα ίσια. Ένα λεπτό αργότερα, ήταν η σειρά της Αθλέτικ να ανοίξει το σκορ στο “Σαν Μαμές” με τον Λιθεράνθου. Στο 25′ οι “μπλαουγκράνα” ξαναπήραν το προβάδισμα στη Μαδρίτη με το γκολ του Λόμπο Καράσκο. Το πρώτο ημίχρονο ολοκληρώθηκε με την Μπάρτσα να προηγείται 1-2, την Αθλέτικ να κερδίζει 1-0 και τη Ρεάλ να βρίσκεται στο 0-0. Η εικονική βαθμολογία είχε ως εξής: Αθλέτικ 49, Ρεάλ 48 και Μπαρτσελόνα 48.

Στην επανάληψη, η Εσπανιόλ άνοιξε στο 55′ το σκορ στο “Σαριά” με τον Ορεχουέλα. Στο 69′ των παιχνιδιών ήρθαν τα πάνω κάτω. Στο “Σαν Μαμές” ισοφάρισε η Ρεάλ Σοθιεδάδ με τον Ουράλδε, ενώ στη Βαρκελώνη η Ρεάλ ισοφάρισε την Εσπανιόλ με εύστοχο πέναλτι του Μπουτραγκένιο. Από εκείνη τη στιγμή και για τα επόμενα δέκα λεπτά, ο τίτλος είχε φύγει από το Μπιλμπάο και στην τριπλή ισοβαθμία που είχε διαμορφωθεί (και οι τρεις ομάδες στους 48 βαθμούς), πρώτη ήταν η Μπάρτσα. Όλα αυτά μέχρι το 79′, γιατί σε εκείνο το λεπτό, ο Λιθεράνθου “χτύπησε” ξανά, σκοράροντας για την Αθλέτικ το γκολ νούμερο 3.000 στην ιστορία του συλλόγου, ένα τέρμα που αποδείχτηκε υπερπολύτιμο, αφού έδωσε τη νίκη στους Βάσκους του Μπιλμπάο και μαζί το δεύτερο σερί πρωτάθλημά τους (και όγδοο συνολικά).

Η Ρεάλ πέτυχε ένα ακόμα γκολ στο “Σαριά” με το δεύτερο πέναλτι του Μπουτραγκένιο, όμως αυτό δεν επηρέασε σε τίποτα την τελική έκβαση. Και οι τρεις διεκδικήτριες νίκησαν τις αντιπάλους τους, όλες με το ίδιο σκορ (2-1), όμως ήταν η Αθλέτικ εκείνη που πήρε το τρόπαιο. Τα πανηγύρια για τον θρίαμβο ξεκίνησαν μέσα από τον “Καθεδρικό” και συνεχίστηκαν σε ολόκληρη την πόλη του Μπιλμπάο και τη Χώρα των Βάσκων. Οι παίκτες όμως του Κλεμέντε, δεν είχαν περιθώρια για φιέστες, αφού έξι μέρες μετά, θα ακολουθούσε ο τελικός του ισπανικού Κυπέλλου με αντίπαλο τη Μπαρτσελόνα στο “Σαντιάγο Μπερναμπέου”. Εκεί όπου περίμεναν ο Μαραντόνα και η παρέα του.

Το κλίμα ήταν τεταμένο ανάμεσα στις δυο ομάδες, τόσο από τα δολοφονικά χτυπήματα του Γκοϊκοετσέα το 1981 εναντίον του Μπερντ Σούστερ και το 1983 εναντίον του Ντιεγκίτο, όσο και από την πολύ σκληρή μάχη που είχε δοθεί για το πρωτάθλημα. Οι τόνοι ανέβηκαν ακόμη περισσότερο, όταν ο Μαραντόνα δήλωσε ότι θα προτιμούσε να είχε πάρει τον τίτλο η Ρεάλ, για να τον αποκαλέσει ο Κλεμέντε “βλάκα από τους λίγους”! Τελικά, ένα γκολ του Εντίκα (που λίγους μήνες πριν, έπαιζε στην τρίτη κατηγορία με την άσημη Θέουτα) στο 13’ χάρισε τη νίκη και το νταμπλ στην Αθλέτικ. Ο Μαραντόνα δεν άντεξε την ήττα από τους Βάσκους και μόλις έληξε το ματς, άρχισε να μοιράζει κλωτσιές δεξιά και αριστερά, με τη βοήθεια του Μιγκέλι.

Ο Αργεντινός, αλλά και οι υπόλοιποι πρωταγωνιστές της κλωτσοπατινάδας (Μιγκέλι, Κλος, Γκοϊκοετσέα, Ντε Αντρές και Σαράμπια) τιμωρήθηκαν με αποκλεισμό τριών μηνών, γεγονός που συνέβαλε αποφασιστικά στην αποχώρηση του “πελούσα” από τη Βαρκελώνη, με προορισμό τη Νάπολι. Τα δυο πρωταθλήματα του ’83 και του ’84, το Κύπελλο του ’84, αλλά και το ισπανικό Σούπερ Καπ του ’84 (άνευ αγώνος αφού ήταν νταμπλούχος), ήταν οι τελευταίοι τίτλοι που κατέκτησε η Αθλέτικ μέχρι το 2015, τότε που 31 χρόνια μετά, τα “λιοντάρια” υπό την καθοδήγηση του Ερνέστο Βαλβέρδε, διέλυσαν 4-0 τη Μπαρτσελόνα του τρεμπλ στο καινούργιο “Σαν Μαμές” με το χατ τρικ του Αντούριθ και το τέρμα του Σαν Χοσέ και πήραν ένα ακόμη ισπανικό Σούπερ Καπ.

* Πηγές: Deia, Noticias de Gipuzkoa, Mundo Deportivo, laliga.com, marca.com

Βίντεο: Τα δυο πρωταθλήματα της Αθλέτικ το 1983 και το 1984.