Η σιωπή του Μαραντόνα και τα δάκρυα του Πικέ
Σήμερα (18/3) υποτίθεται ότι θα είχαμε τη ρεβάνς της Μπαρτσελόνα με τη Νάπολι στο "Καμπ Νόου" κεκλεισμένων των θυρών. Οι δυο ομάδες έχουν αγωνιστεί στο παρελθόν από μια φορά η καθεμία μπροστά σε άδειες κερκίδες επί ισπανικού εδάφους, σε δυο ιστορικά παιχνίδια, αυτό "της σιωπής" και εκείνο την ημέρα του δημοψηφίσματος στην Καταλονία.
Σήμερα, 18 Μαρτίου, ήταν προγραμματισμένη η ρεβάνς ανάμεσα στην Μπαρτσελόνα και τη Νάπολι για τη φάση των “16” του Champions League. Το πρώτο ματς που διεξήχθη στις 25 Φεβρουαρίου στο “Σαν Πάολο”, έληξε 1-1, με τα τέρματα του Μέρτενς και του Γκριεζμάν, δίνοντας προβάδισμα στους Καταλανούς. Με την εμφάνιση του κορονοϊού, η αρχική σκέψη της UEFA ήταν να πραγματοποιηθεί το παιχνίδι χωρίς θεατές, όμως η εξάπλωση της πανδημίας στις ευρωπαϊκές χώρες, ανάγκασε την αρμόδια αρχή να αναβάλλει επ’ αόριστον τη συνάντηση, χωρίς κανείς να γνωρίζει μέχρι τώρα ποια θα είναι η τύχη όχι μόνο του συγκεκριμένου παιχνιδιού, αλλά και ολόκληρης της διοργάνωσης (η UEFA χθες ανακοίνωσε ότι ελπίζει το Champions League να ολοκληρωθεί στις 27 Ιουνίου) . Στην περίπτωση πάντως, που οι “μπλαουγκράνα” αντιμετώπιζαν απόψε τους “παρτενοπέι”, θα ήταν μόλις η δεύτερη φορά και για τους δυο αντιπάλους που θα έπαιζαν σε παιχνίδι κεκλεισμένων των θυρών επί ισπανικού εδάφους.
Για τους μεν Καταλανούς, αυτό συνέβη στο “Καμπ Νόου” τον Οκτώβριο του 2017 σε αγώνα της Πριμέρα Ντιβισιόν με αντίπαλο τη Λας Πάλμας, ενώ για τους Ιταλούς, στο “Σαντιάγο Μπερναμπέου”, τον Σεπτέμβριο του 1987 σε αγώνα για το Κύπελλο UEFA με αντίπαλο τη Ρεάλ Μαδρίτης. Στο σημερινό κείμενο, θα θυμηθούμε εκείνες τις δυο αναμετρήσεις, ξεκινώντας χρονικά από το ματς της Νάπολι και περνώντας στη συνέχεια στο ματς της Μπάρσα, που είναι και το πιο πρόσφατο. Και τα δυο παιχνίδια έγραψαν τη δική τους ιστορία, το μεν πρώτο έμεινε γνωστό ως το “ματς της σιωπής” (el partido del silencio), το δε δεύτερο ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων όχι μόνο από τους φίλους της Μπαρτσελόνα, αλλά και από τους ίδιους τους παίκτες της ομάδας. Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή.
ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ – ΝΑΠΟΛΙ 2-0 (16/9/1987)
Πριν φτάσουμε στα του αγώνα, ας δούμε πρώτα τί συνέβη, ώστε εκείνη η συνάντηση να διεξαχθεί χωρίς θεατές. Θα πάμε δυο χρόνια πιο πίσω, στο 1985, τότε που ο Ραμόν Μεντόθα ανέλαβε την προεδρία της Ρεάλ Μαδρίτης, με πρώτο στόχο να την κάνει και πάλι κυρίαρχο σε Ισπανία και Ευρώπη. Το ξεκίνημα της θητείας του συνέπεσε με την άνοδο στην πρώτη ομάδα από την Καστίγια της περίφημης “Σειράς του Γύπα”, της φοβερής και τρομερής δηλαδή πεντάδας που αποτελούσαν οι Μπουτραγκένιο, Μίτσελ, Σαντσίς, Μαρτίν Βάθκεθ και Παρδέθα, αλλά και με τη μεταγραφή από την Ατλέτικο Μαδρίτης του πρώτου σκόρερ των “ροχιμπλάνκος”, Μεξικανού Ούγο Σάντσες. Έχοντας ήδη στις τάξεις της τον Χόρχε Βαλντάνο, η επίθεση των “μερένγκες” με την προσθήκη του Σάντσες, απέκτησε χρώμα λατινοαμερικάνικο.
Ο Μεντόθα αποφάσισε, αμέσως μετά το Μουντιάλ του ’86, να προσθέσει έναν ακόμα “Λατίνο” στην ομάδα του, τον Ντιέγο Μαραντόνα! Βέβαια ο Αργεντίνος άσος ήταν το απόλυτο αστέρι της Νάπολι και μια μεταγραφή φάνταζε εκείνη την εποχή σχεδόν αδύνατη. Το συμβόλαιο του Ντιέγο έληγε στο τέλος του 1989. Ο ίδιος ήθελε να ανανεώσει μέχρι το 1993, για τέσσερα χρόνια ακόμη, όμως ο πρόεδρος, Κοράντο Φερλαΐνο, σκόπευε να τον ανανεώσει για μια σεζόν, δηλαδή μέχρι το καλοκαίρι του 1990, να περιμένει να δει την πορεία που θα έκανε ο παίκτης του στο Μουντιάλ της Ιταλίας και στη συνέχεια να αποφασίσει αν θα τον κρατούσε ή αν θα τον παραχωρούσε. Αυτό εξόργισε τον Μαραντόνα που θεωρούσε ότι δεν είχε να αποδείξει τίποτα και σε κανέναν, οπότε άφησε να εννοηθεί πως ήταν διατεθειμένος να αλλάξει προορισμό, διαρρέοντας επαφές του με τον Μεντόθα.
Ο “πελούσα” ήξερε ότι με αυτόν τον τρόπο δεν υπήρχε περίπτωση να βγει χαμένος. Από τη μια, το ενδιαφέρον της Ρεάλ λειτουργούσε ως μοχλός πίεσης στη Νάπολι και από την άλλη, αν τελικά γινόταν η μεταγραφή, τότε θα αγωνιζόταν στον μεγαλύτερο σύλλογο της Ευρώπης. Τελικά ο Ντιέγο παρέμεινε στους “παρτενοπέι” και ο Μεντόθα έμεινε χωρίς τον galáctico που ονειρευόταν. Επιστρέφουμε στη σεζόν 1986/87, η οποία ολοκληρώθηκε με τη Ρεάλ και τη Νάπολι πρωταθλήτριες σε Ισπανία και Ιταλία αντίστοιχα. Για τους “μερένγκες” ήταν το δεύτερο συνεχόμενο της “σειράς του Γύπα” και 22ο συνολικά, για τους Ιταλούς όμως ήταν το πρώτο scudetto στην ιστορία τους και προκάλεσε πολυήμερο εορτασμό στους έτσι κι αλλιώς εκδηλωτικούς Ναπολιτάνους, που βρέθηκαν σε πρωτόγνωρη έκσταση, προβιβάζοντας τον Μαραντόνα σε παντοτινό Θεό τους!
Η Νάπολι θα πραγματοποιούσε την παρθενική της συμμετοχή στο Κύπελλο Πρωταθλητριών, το ίδιο και ο Ντιέγο, που με την Μπαρτσελόνα δεν είχε κατακτήσει πρωτάθλημα, άρα δεν είχε αγωνιστεί ποτέ στη συγκεκριμένη διοργάνωση. Σε εκείνη τη σεζόν (1986/87), η Ρεάλ είχε φτάσει μέχρι τα ημιτελικά του Πρωταθλητριών, όπου είχε αποκλειστεί από την Μπάγερν Μονάχου. Η πρόκριση είχε κριθεί ουσιαστικά από το πρώτο ματς στη Γερμανία, εκεί όπου οι Βαυαροί νίκησαν 4-1. Εκείνο το παιχνίδι σημαδεύτηκε από τη “μυθική” πλέον φάση ανάμεσα στον Χουανίτο και τον Ματέους. Μετά από ένα αντιαθλητικό μαρκάρισμα του Γερμανού στον Τσέντο, ο “illa illa Χουανίτο maravilla” πάτησε δολοφονικά τον Ματέους πρώτα στη μέση και μετά στο κεφάλι! Ο παίκτης της Ρεάλ αποβλήθηκε και τιμωρήθηκε με 5ετή αποκλεισμό από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις από την UEFA, γεγονός που έβαλε πρόωρο τέλος στην καριέρα του με τους “μερένγκες”.
Στον επαναληπτικό, μέσα σε ένα κατάμεστο από 100.000 φιλάθλους “Μπερναμπέου”, η Ρεάλ προηγήθηκε 1-0 στο 28′ με τον Σαντιγιάνα, όμως δεν μπόρεσε να πετύχει περισσότερα τέρματα και έτσι έμεινε εκτός συνέχειας. Αυτοί πάντως που “πρωταγωνίστησαν”, ήταν οι Ultras Sur, οι οποίοι πέταξαν καπνογόνα, διάφορα αντικείμενα, ακόμα και σιδερόβεργες (!) προς τον Βέλγο τερματοφύλακα της Μπάγερν, Ζαν Μαρί Πφαφ. Το παιχνίδι ξεκίνησε με τέσσερα λεπτά καθυστέρηση, μέχρι να καθαριστεί η περιοχή του Πφαφ, ο οποίος σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού έκανε άσεμνες χειρονομίες προς την κερκίδα, χωρίς να γίνει αντιληπτός από τον διαιτητή. Δέκα μέρες αργότερα, η UEFA ανακοίνωσε την τιμωρία των “μερένγκες”: τα δυο επόμενα ευρωπαϊκά παιχνίδια θα παίζονταν κεκλεισμένων των θυρών, ενώ η Ρεάλ θα πλήρωνε 3,5 εκατομμύρια πεσέτες χρηματικό πρόστιμο για “ανάρμοστη συμπεριφορά του συλλόγου”.
Η UEFA απαγόρευσε επίσης την τηλεοπτική, ακόμα και τη ραδιοφωνική μετάδοση των δυο εντός έδρας αγώνων της Ρεάλ, πράγμα που σήμαινε ότι η οικονομική ζημιά για τους “μπλάνκος” θα ήταν πολύ μεγάλη, αφού εκτός από την απώλεια εσόδων από τα εισιτήρια, θα έχανε και εκείνα από την πώληση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων. Τελικά η τιμωρία έμεινε μόνο για το παιχνίδι με τη Νάπολι, αφού στον επόμενο γύρο, με αντίπαλο την Πόρτο, η Ρεάλ χρησιμοποίησε ως έδρα της το “Μεστάγια” στη Βαλένθια. Κάπως έτσι λοιπόν φτάσαμε στις 16 Σεπτεμβρίου του 1987, με τη Ρεάλ Μαδρίτης να υποδέχεται στο άδειο “Μπερναμπέου” τη Νάπολι του Μαραντόνα και της παρέας του. Όπως γράψαμε στην αρχή, ήταν η πρώτη φάση της διοργάνωσης, με τις 32 πρωταθλήτριες να ξεκινάνε για τη μάχη της κατάκτησης του τροπαίου.
Μέσα στο αχανές γήπεδο υπήρχαν – πέραν των δυο ομάδων – περίπου εκατό άτομα, πενήντα από κάθε μεριά. Η Ρεάλ ήταν φυσικά το μεγάλο φαβορί, όμως απέναντι υπήρχε ο Θεός του ποδοσφαίρου, Ντιέγο, αλλά χωρίς τον Καρέκα, ο οποίος απουσίασε από το πρώτο ματς. Οι τιφόζι της Νάπολι αποκαλούσαν την τριάδα Μαραντόνα, Τζιορντάνο και Καρέκα, MAGICA, από τα αρχικά των επιθέτων τους. Θυμάται ο Νάντο ντε Νάπολι: “Κάναμε το ντεμπούτο μας στο Πρωταθλητριών στο χειρότερο δυνατό σκηνικό, σε ένα τεράστιο γήπεδο τόσο άδειο, ώστε ακούγαμε τον ήχο του κενού! Ήμασταν συνηθισμένοι στον χαμό του Σαν Πάολο και αυτό που συναντήσαμε στη Μαδρίτη, ήταν σχεδόν σουρεαλιστικό”. Η Ρεάλ πήρε νωρίς προβάδισμα, όταν στο 18′ ο Ρένικα ανέτρεψε τον Μανόλο Σαντσίς και ο Μίτσελ εκτέλεσε εύστοχα το πέναλτι που σφύριξε ο Ρουμάνος διαιτητής.
Ο Βαλντάνο, που λίγους μήνες νωρίτερα είχε σταματήσει την αγωνιστική δράση λόγω μιας ηπατίτιδας Β και σχολίαζε τον αγώνα για την Cadena Ser, είχε χρησιμοποιήσει έναν στίχο του Κουβανού ποιητή Χοσέ Μαρτί, για να περιγράψει την μεγαλοπρεπή ποδιά (caño) που είχε κάνει στη διάρκεια του ματς ο Τσέντο στον Μαραντόνα: “Απόψε τα πουλάκια πυροβόλησαν τα όπλα”!!! Ήταν από τα highlights ενός παιχνιδιού στο οποίο ο Ντιέγο πέρασε τελείως απαρατήρητος, χωρίς καν ούτε μια επιθετική προσπάθεια προς την εστία του Μπούγιο! Μεγάλος πρωταγωνιστής του πρώτου ημιχρόνου ήταν ο Κλαούντιο Γκαρέλα, ο τερματοφύλακας των “παρτενοπέι”, που σταμάτησε πολλές φορές επικίνδυνες καταστάσεις με σωτήριες επεμβάσεις, ενώ η Νάπολι έχασε με τη σειρά της μια τεράστια ευκαιρία με τον Τζιορντάνο, μετά από παιδικό λάθος του Μπούγιο.
Στο ξεκίνημα της επανάληψης, η Νάπολι έχασε τη μεγαλύτερη ευκαιρία της με τον… Γορδίγιο! Μετά από εκτέλεση φάουλ και γέμισμα στην περιοχή του Μπούγιο, ο “Γόρδο” πετάχτηκε και στην προσπάθειά του να πετάξει την μπάλα κόρνερ, την έστειλε στο οριζόντιο δοκάρι της εστίας του! Ο επιθετικός μονόλογος των “μερένγκες” συνεχίστηκε και στο δεύτερο ημίχρονο, όμως ο Γκαρέλα ήταν σε μεγάλη βραδιά. Μέχρι το 76′, όταν ο Μίτσελ εκτέλεσε ένα κόρνερ από τα αριστερά, οι Ιταλοί απομάκρυναν με κεφαλιά, η μπάλα έφτασε στον Τεντίγιο, ακριβώς στο ύψος της μεγάλης περιοχής, εκείνος σούταρε, ο Ντε Νάπολι άλλαξε ελάχιστα την πορεία της μπάλας, ξεγελώντας τον Γκαρέλα και το 2-0 ήταν γεγονός! Η UEFA “χρέωσε” τελικά το τέρμα στον Τεντίγιο, παρά την παρέμβαση του Ντε Νάπολι.
Αυτό ήταν και το τελικό σκορ σε μια εύκολη νίκη για τη Ρεάλ, που θα μπορούσε να έχει πάρει διαστάσεις θριάμβου, αν αναλογιστεί κανείς την σωρεία χαμένων ευκαιριών από τους “μερένγκες”. Όταν ρωτήθηκε ο Μίτσελ μετά τη λήξη από τους δημοσιογράφους για την αίσθηση του άδειου γηπέδου, εκείνος απάντησε: “Αυτό που λέτε είναι λάθος. Στον δικό μας πάγκο υπήρχε ο Καμάτσο, ο οποίος δε σταμάτησε στιγμή να βγάζει κραυγές, που αντιστοιχούσαν εύκολα σε 6.000 θεατές! Έσπασε τα τύμπανα στον Μπενάκερ και τους αναπληρωματικούς!” Και συμπλήρωσε ο πρώην προπονητής του Ολυμπιακού: “Αν θέλετε να σας περιγράψω την εμπειρία, αυτό που ακουγόταν ήταν συνεχώς ο ήχος της μπάλας που έκανε τοκ, τοκ, τοκ”!
Τα περισσότερα χειροκροτήματα απέσπασε ο Τσέντο, ο οποίος είχε επωμιστεί το μαρκάρισμα του Μαραντόνα και κατάφερε να τον “εξαφανίσει” επί 90 λεπτά. Από τη μεριά του ο Ντιέγο αρκέστηκε στην εξής δήλωση: “Στη Νάπολη θα πάρουμε την πρόκριση, ακόμα και αν παίξουν με τη Ρεάλ ο Ντι Στέφανο και ο Πούσκας”! Δυο εβδομάδες αργότερα, στο κολασμένο από 80.000 θεατές κατάμεστο “Σαν Πάολο”, ήρθε η ώρα του επαναληπτικού. Οι εισπράξεις έφτασαν τα δέκα δις λιρέτες, ρεκόρ στην ιστορία του ιταλικού ποδοσφαίρου. Οι “παρτενοπέι” είχαν στη σύνθεσή τους και τον Καρέκα, που είχε απουσιάσει στη Μαδρίτη. Το ματς ονομάστηκε από τον τοπικό Τύπο, “παιχνίδι του αιώνα” και μεταδόθηκε ζωντανά σε 15 χώρες.
Πριν την έναρξη τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή στη μνήμη του δημοσιογράφου Τζίνο Παλούμπο, διευθυντή της La Gazzetta dello Sport, που είχε αποβιώσει λίγες ώρες νωρίτερα. Η σέντρα καθυστέρησε μερικά λεπτά, λόγω του πυκνού σύννεφου που δημιούργησαν τα καπνογόνα που άναψαν στην Curva B, το ένα από τα δυο πέταλα του “Σαν Πάολο”. Η Νάπολη μπήκε δυνατά στο ματς και προηγήθηκε μόλις στο 9′ με τον Φραντσίνι. Ο Φεράρα γέμισε στην περιοχή, ο Καρέκα έπιασε κεφαλιά προς τα πίσω, ο Φραντσίνι με τη σειρά του έπιασε κεφαλιά προς την εστία, ο Μπούγιο απέκρουσε ασταθώς και με δεύτερη προσπάθεια ο Φραντσίνι την έστειλε στα δίχτυα, μέσα σε γενικό ντελίριο. Η Νάπολι έφτασε δυο φορές πολύ κοντά στο 2-0, αμφότερες με τον Καρέκα, όμως ο Μπούγιο σταμάτησε με σωτήριες επεμβάσεις τον Βραζιλιάνο.
Λίγο αργότερα, στο 44′, ο Ούγο Σάντσες έβγαλε μια καταπληκτική κάθετη μπαλιά στον Μπουτραγκένιο και εκείνος πλάσαρε τον Γκαρέλα, ισοφαρίζοντας το παιχνίδι. Κάπου εκεί τέλειωσε ουσιαστικά η υπόθεση πρόκριση, αφού η Νάπολι χρειαζόταν πλέον τρία γκολ σε ένα ημίχρονο. Η Ρεάλ έδειξε χαρακτήρα, ο Μαραντόνα για ένα ακόμα παιχνίδι δε βοήθησε την ομάδα του και κάπως έτσι φτάσαμε στη λήξη και την πρόκριση των “μερένγκες”. Η ομάδα του Μπενάκερ συνέχισε αποκλείοντας την Πόρτο στη φάση των “16” (συνολικό σκορ 4-2) και την Μπάγερν στα προημιτελικά (4-3), ενώ αποκλείστηκε στον ημιτελικό από την Αϊντχόφεν, μετέπειτα νικήτρια του τροπαίου. Ακολουθούν οι συνθέσεις των δυο αντιπάλων στο ματς του “Μπερναμπέου” και το αντίστοιχο βίντεο με τις καλύτερες φάσεις και τα γκολ.
– Ρεάλ Μαδρίτης (Λέο Μπενάκερ): Μπούγιο, Τσέντο, Σολάνα (79′ Γιάνκοβιτς), Τεντίγιο, Σαντσίς, Γορδίγιο, Μπουτραγκένιο, Μίτσελ, Σαντιγιάνα (84′ Γιορέντε), Γκαγέγο, Μαρτίν Βάθκεθ.
– Νάπολι (Οτάβιο Μπιάνκι): Γκαρέλα, Μπρουσκολότι, Φεράρα, Μπάνι, Φεράριο, Ρένικα, Σόλα (72′ Μπιλιάρντι), Ντε Νάπολι, Τζιορντάνο (79′ Μπαϊάνο), Μαραντόνα, Ρομάνο.
ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ – ΛΑΣ ΠΑΛΜΑΣ 3-0 (1/10/2017)
Περνάμε τώρα στο άλλο παιχνίδι, εκείνο της Μπαρτσελόνα με τη Λας Πάλμας, που διεξήχθη χωρίς κόσμο την 1η Οκτωβρίου του 2017 στο “Καμπ Νόου”. Ήταν η πρώτη φορά που συνέβαινε κάτι τέτοιο, όχι μόνο επί εποχής “Καμπ Νόου”, αλλά σε ολόκληρη την ιστορία του καταλανικού συλλόγου. Η μοναδική αντίστοιχη περίπτωση – αν και όχι “ολοκληρωμένη” – είχε συμβεί τη σεζόν 1924/25, στην έκτη αγωνιστική του πρωταθλήματος Καταλονίας, στο τοπικό ντέρμπι ανάμεσα στην Μπάρσα και την Εσπανιόλ. Ο Πελάγιο Σεράνο, διαιτητής εκείνης της συνάντησης, είχε διακόψει το παιχνίδι στο ημίχρονο, λόγω της βροχής κερμάτων που είχε δεχθεί στη διάρκεια του πρώτου μέρους από τους φίλαθλους των “μπλαουγκράνα”, οι οποίοι με αυτόν τον τρόπο διαμαρτύρονταν για τα σφυρίγματά του.
Το παιχνίδι εκείνο, που έμεινε στην ιστορία ως το “derbi de la calderilla” (το ντέρμπι των κερμάτων), διεξήχθη στις 23 Νομεβρίου του 1924 στο “Les Corts”, το τότε γήπεδο της Μπαρτσελόνα. Η κερκίδα των culés πήρε “φωτιά”, όταν ο Αλκάνταρα τραυματίστηκε από τον Σαπρίσα των “περίκος” και εγκατέλειψε τον αγωνιστικό χώρο. Οι παίκτες άρχισαν τα σκληρά φάουλ, ενώ υπήρξαν συγκρούσεις μεταξύ των οπαδών των δυο ομάδων στην εξέδρα. Όταν αποβλήθηκε ο Σαμιτιέρ, αρχηγός της Μπάρσα, επειδή διαμαρτυρήθηκε έντονα στον διαιτητή για ένα μαρκάρισμα του Καϊθέδο, τότε η κατάσταση ξέφυγε από κάθε έλεγχο, με αποτέλεσμα ο Πελάγιο να διακόψει οριστικά το παιχνίδι με το που σφύριξε τη λήξη του 45λέπτου. Το δεύτερο ημίχρονο έγινε στις 15 Ιανουαρίου του 1925 χωρίς θεατές και η Εσπανιόλ νίκησε 0-1.
Αφήνουμε το 1925 και πάμε στη σεζόν 2017/18 και συγκεκριμένα στην έβδομη αγωνιστική της Πριμέρα Ντιβισιόν, όπου η Μπαρτσελόνα, στην πρώτη χρονιά του Ερνέστο Βαλβέρδε στον πάγκο της, είχε κάνει ένα εντυπωσιακό ξεκίνημα με έξι νίκες στα πρώτα έξι παιχνίδια της Λίγκας και βρισκόταν στην κορυφή της βαθμολογίας, την ίδια στιγμή που η Ρεάλ Μαδρίτης του Ζινεντίν Ζιντάν, με αλλεπάλληλες γκέλες, είχε υποχωρήσει στην πέμπτη θέση με μόλις 11 βαθμούς. Η έβδομη αγωνιστική είχε προγραμματιστεί για το σαββατοκύριακο 30/9 & 1/10 στα ισπανικά γήπεδα, με την Μπαρτσελόνα να υποδέχεται τη Λας Πάλμας στο “Καμπ Νόου”. Την ίδια ημέρα όμως του αγώνα (1η Οκτωβρίου), ήταν προγραμματισμένο και το δημοψήφισμα των Καταλανών σχετικά με την ανεξαρτησία τους, κάτι που το συνταγματικό δικαστήριο της Μαδρίτης, είχε κηρύξει παράνομο.
Ήδη από τις 6 Σεπτεμβρίου 2017, η πλειοψηφία της καταλανικής βουλής (οι υπέρ της ανεξαρτησίας παρατάξεις) είχε ψηφίσει τον νόμο για τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος και στη συνέχεια είχε επικυρώσει με διάταγμα την ισχύ του, στην πλέον ταραχώδη κοινοβουλευτική συνεδρίαση από την αποκατάσταση της δημοκρατίας και μετά. Ήταν το σημείο που η μια πλευρά ξεπέρασε τη λεγόμενη κόκκινη γραμμή και αυτό διότι για πρώτη φορά αναφερόταν ρητά και κατηγορηματικά ότι το αποτέλεσμα του referéndum θα ήταν δεσμευτικό και θα οδηγούσε – στην περίπτωση που τα “ναι” θα πλειοψηφούσαν – στην ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της Καταλονίας. Πριν περάσουν 24 ώρες από την επεισοδιακή συνεδρίαση του Parlament, το συνταγματικό δικαστήριο του κράτους κήρυξε αντισυνταγματικό τον νόμο του δημοψηφίσματος και παράνομη κάθε ενέργεια σχετική με τη διεξαγωγή του.
Από εκείνη τη στιγμή και μετά, ξεκίνησε ένας ανοιχτός “πόλεμος” ανακοινώσεων ανάμεσα στον πρωθυπουργό Ραχόι και τον πρόεδρο της Generalitat, Κάρλες Πουτζντεμόν, ένας πόλεμος που δυστυχώς εξελίχθηκε πολύ άσχημα, εκθέτοντας ανεπανόρθωτα την ισπανική κυβέρνηση και εξοργίζοντας όλους τους Καταλανούς, ακόμα και τους πιο μετριοπαθείς ή ακόμα και εκείνους που τάσσονταν κατά της λογικής του δημοψηφίσματος αλλά και εναντίον της απόσχισης από την Ισπανία. Ο Ραχόι και το κόμμα του, αμφότεροι οχυρωμένοι εδώ και αρκετά χρόνια πίσω από μια αρτηριοσκληρωτική “λογική” αδιαλλαξίας απέναντι σε οτιδήποτε καταλανικό, αρνήθηκαν να διαπραγματευτούν τη φυσιολογική εξέλιξη μιας πορείας που θα απαιτούσε – το λιγότερο – μια τίμια συζήτηση πάνω στη βάση ενός χρήσιμου “εκμοντερνισμού” του Συντάγματος και της λειτουργίας των αυτόνομων διαμερισμάτων.
Τα πράγματα ξέφυγαν τελείως την ημέρα του δημοψηφίσματος, με εικόνες που έκαναν τον γύρο του κόσμου, καταδεικνύοντας το μέγεθος της – ηθικής κυρίως – ήττας του Ραχόι. Χιλιάδες Καταλανοί πλημμύρισαν τα εκλογικά κέντρα για να ψηφίσουν, συνάντησαν όμως απέναντί τους την ωμή βία της ισπανικής αστυνομίας, η οποία δε δίστασε μπροστά σε τίποτα και σε κανέναν, χτυπώντας αλύπητα τους πολίτες, συλλαμβάνοντας όποιον τολμούσε να αντισταθεί έστω και λεκτικά και προχωρώντας σε κατασχέσεις εκλογικού υλικού. Ο εκφοβισμός των ηγετικών στελεχών και των εκπροσώπων των independentistas, η εξαφάνιση των ενημερωτικών sites για το referéndum, οι χιλιάδες αστυνομικοί που κατέκλυσαν την καταλανική επικράτεια δήθεν για να “περιφρουρήσουν” τον νόμο και την τάξη, όλα αυτά δημιούργησαν ένα εκρηκτικό σκηνικό λίγες ώρες πριν την έναρξη του αγώνα της Μπάρσα με τη Λας Πάλμας.
Το παιχνίδι ήταν προγραμματισμένο για τις 16:15 εκείνου του απογεύματος, όμως τα όσα είχαν ήδη συμβεί στη Βαρκελώνη και συνολικά την Καταλονία, ανάγκασαν τον πρόεδρο των “μπλαουγκράνα”, Τζουσέπ Μαρία Μπαρτομέου, να ζητήσει από τη Λίγκα αναβολή. Όμως η διοργανώτρια αρχή αρνήθηκε κάτι τέτοιο και ενημέρωσε τον Μπαρτομέου ότι στην περίπτωση που η Μπαρτσελόνα δεν κατέβαινε στο γήπεδο για να παίξει κανονικά, θα είχε ποινή αφαίρεσης έξι βαθμών, πέραν του χρηματικού πρόστιμου. Οι παίκτες, που βρίσκονταν ήδη στο γήπεδο, ήταν χωρισμένοι σε δυο “στρατόπεδα”, αφού κάποιοι ήθελαν να αγωνιστούν και κάποιοι άλλοι όχι. Ο Μπαρτομέου, μαζί με άλλα μέλη της διοίκησης, κατέβηκε στα αποδυτήρια για να συζητήσει με τους ποδοσφαιριστές.
Ο πρόεδρος της Μπάρσα, ο οποίος είχε επικοινωνήσει τηλεφωνικά νωρίτερα τόσο με τον Ερνέστο Βαλβέρδε όσο και με τον Αντρές Ινιέστα, ενημέρωσε τους παίκτες για τις εξελίξεις, θέλοντας να ακούσει τη δική τους άποψη για το τί έπρεπε να γίνει. Ο Πικέ, ο Σέρτζι Ρομπέρτο και κάποιοι ακόμα, μειοψηφία πάντως, ζήτησαν να μη γίνει το παιχνίδι. Μέσι και Ινιέστα, όταν πληροφορήθηκαν για τους έξι βαθμούς της τιμωρίας, τάχθηκαν υπέρ της διεξαγωγής του αγώνα, έχοντας μαζί τους και την πλειοψηφία των παικτών. Τελικά, οι τέσσερις αρχηγοί (Ινιέστα, Μέσι, Μπουσκέτς και Πικέ), ζήτησαν – στην περίπτωση διεξαγωγής του ματς – αυτό να γίνει με κόσμο στις κερκίδες. Όμως ο Μπαρτομέου αποφάσισε να μην επιτραπεί η είσοδος των φιλάθλων στο “Καμπ Νόου”, φοβούμενος ακόμα και μια πιθανή εισβολή των οπαδών στον αγωνιστικό χώρο.
Ο Πικέ αποδέχτηκε την απόφαση των συμπαικτών του και αγωνίστηκε, όμως μετά τη λήξη του παιχνιδιού, εμφανίστηκε στη μικτή ζώνη με δάκρυα στα μάτια για όσα είχαν συμβεί στη διάρκεια της ημέρας στην Καταλονία, λέγοντας στους δημοσιογράφους: “Η διοίκηση προσπάθησε με κάθε τρόπο να πετύχει την αναβολή του αγώνα και κατέβηκε στα αποδυτήρια για να πάρουμε όλοι μαζί μια απόφαση. Είναι μια δύσκολη μέρα, ίσως η πιο δύσκολη από τότε που είμαι επαγγελματίας”. Και συμπλήρωσε: “Δεν έχω τίποτα εναντίον όσων πιστεύουν ότι οι Καταλανοί είμαστε οι κακοί, αλλά δεν είμαστε κακοί, απλά θέλουμε να ψηφίσουμε”. Τέλος, ο παίκτης της Μπάρσα, συγκέντρωσε τα πυρά του εναντίον του Ραχόι, τον οποίο αποκάλεσε “ψεύτη και επικίνδυνο”.
Εκείνοι που έγιναν έξαλλοι με την απόφαση του Μπαρτομέου να διεξαχθεί το παιχνίδι χωρίς θεατές, ήταν οι φίλαθλοι, που στην πλειοψηφία τους ήθελαν να μετατρέψουν τις κερκίδες του “Καμπ Νόου” σε μια μεγάλη διαδήλωση διαμαρτυρίας για τα όσα είχαν συμβεί τις προηγούμενες ώρες, με πανό, σημαίες και συνθήματα και με εικόνες που μέσω της τηλεόρασης θα έκαναν το γύρο του κόσμου. Η κριτική όμως στον πρόεδρο του συλλόγου, δεν περιορίστηκε στον κόσμο της ομάδας, αφού αντιδράσεις υπήρξαν και μέσα στην ίδια τη διοίκηση, δυο μέλη της οποίας, ο αντιπρόεδρος Κάρλες Βιλαρουμπί και ο Τζόρντι Μονές, υπεύθυνος στον ιατρικό τομέα, υπέβαλλαν την παραίτησή τους, θεωρώντας ότι το παιχνίδι έπρεπε να αναβληθεί.
Σε ό,τι αφορά τώρα στο ίδιο το παιχνίδι, η Μπαρτσελόνα επιβλήθηκε 3-0 της Λας Πάλμας, με τέρματα των Μπουσκέτς και Μέσι (2). Ο Βαλβέρδε ξεκίνησε με αλλαγές στο αρχικό σχήμα, κρατώντας στον πάγκο τους Ινιέστα, Ουμτιτί και Ράκιτιτς. Οι γηπεδούχοι ήταν σαφώς επηρεασμένοι από τα γεγονότα της ημέρας, αλλά και από τις άδειες κερκίδες και δυσκολεύονταν να βρουν ρυθμό. Η μεγαλύτερη ευκαιρία στο πρώτο ημίχρονο ήταν για τους “νησιώτες”, με το σουτ του Καγιέρι που σταμάτησε στο κάθετο δοκάρι του Τερ Στέγκεν. Οι δυο ομάδες πήγαν στα αποδυτήρια με το 0-0 και ο Txingurri πέρασε στον αγώνα με το ξεκίνημα της επανάληψης τους Ινιέστα και Ράκιτιτς. Στο 49′ ήταν ο Μπουσκέτς εκείνος που άνοιξε το σκορ με κεφαλιά ύστερα από κόρνερ του Μέσι, “ξεκλειδώνοντας” την άμυνα της Λας Πάλμας.
Ο Μέσι πήρε στη συνέχεια τη σκυτάλη, “χτυπώντας” δυο φορές. Την πρώτη, στο 70′, όταν μετά από εκπληκτική πάσα του Ντένις Σουάρεθ, βγήκε τετ α τετ με τον Τσιτσισόλα, τον οποίο ντρίμπλαρε και πλάσαρε στα δίχτυα και τη δεύτερη, επτά λεπτά αργότερα, όταν Ράκιτιτς και Σουάρες άλλαξαν ταχύτατα τη μπάλα, ο δεύτερος πάσαρε στον Αργεντίνο και ο Λέο πλάσαρε χωρίς πρόβλημα, διαμορφώνοντας το τελικό 3-0, την ημέρα που συμπλήρωσε 594 επίσημα παιχνίδια με τη φανέλα της Μπαρτσελόνα, ξεπερνώντας έτσι τον Πουγιόλ στη σχετική λίστα. Οι “μπλαουγκράνα” έφτασαν τους 21 βαθμούς έχοντας το απόλυτο στις νίκες και διατήρησαν τη διαφορά τους από την Ατλέτικο (15β.) και τη Ρεάλ (14β.). Ακολουθούν οι συνθέσεις των δυο ομάδων σε εκείνο το παιχνίδι.
– Μπαρτσελόνα (Ερνέστο Βαλβέρδε): Τερ Στέγκεν, Σέρτζι Ρομπέρτο, Πικέ, Μαστσεράνο, Άλμπα, Παουλίνιο (46′ Ράκιτιτς), Μπουσκέτς, Ντένις Σουάρεθ, Βιδάλ (46′ Ινιέστα) (84′ Αντρέ Γκόμες), Μέσι, Σουάρες
– Λας Πάλμας (Πάκο Αγεσταράν): Τσιτσισόλα, Μαθέδο, Λέμος, Ερέρα, Ναβάρο, Ακουιλάνι, Ερνάν (78′ Γκόμεθ), Τανάνε, Τάνα (78′ Τολέδο), Βιέρα, Καγιέρι
