Η αθλητική ανασκόπηση του 2019 σε όλο τον κόσμο

Το Contra.gr παρουσιάζει την ανασκόπηση του 2019 στον παγκόσμιο αθλητισμό, μέσα από είκοσι γεγονότα που σημάδεψαν τις 365 μέρες της χρονιάς που φεύγει. Το ποδόσφαιρο με την Εθνική Βραζιλίας και το Copa America, τον τελικό του Champions League, το Φλαμένγκο-Ρίβερ και τον Λιονέλ Μέσι, το μπάσκετ με το Παγκόσμιο Κύπελλο, την Ευρωλίγκα και τον θαυμαστό κόσμο του ΝΒΑ, το βόλλεϋ με τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα ανδρών και γυναικών, το τένις με τον Τζόκοβιτς, τον Ναδάλ, την Μπάρτι και την Χάλεπ, η ποδηλασία με τους τρεις μεγάλους Γύρους και τους Καραπάς, Μπερνάλ και Ρόγκλιτς, ο μηχανοκίνητος αθλητισμός με τη Φόρμουλα 1 και τον Χάμιλτον, τα ράλι και τον Τένακ, τις μηχανές και τον Μάρκεθ, ο στίβος με τους τελικούς του επί κοντώ ανδρών και γυναικών, το 2.37 του Μπαρσίμ, αλλά και το παγκόσμιο ρεκόρ της Μοχάμεντ στα 400 μ. εμπόδια στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα, το σνούκερ με τον Τζαντ Τραμπ και τον πρώτο του παγκόσμιο τίτλο και τέλος, το σκι με την εκπληκτική Μικαέλα Σίφριν.

Πριν ξεκινήσουμε την αναλυτική παρουσίαση, να πούμε ότι δεν έχουμε συμπεριλάβει σε αυτό το κείμενο τις επιτυχίες του ελληνικού αθλητισμού μέσα στη χρονιά που φεύγει (εκτός από τον τίτλο του MVP στο ΝΒΑ για τον Αντετοκούμπο). Για τον Στέφανο Τσιτσιπά, τη Μαρία Σάκκαρη, τον Λευτέρη Πετρούνια, την Κατερίνα Στεφανίδη, την Άννα Κορακάκη, τον Γιάννη Αντετοκούνμπο (πιο αναλυτικά), τον Χρήστο Βολικάκη, την ανδρική ομάδα πόλο του Ολυμπιακού, τον νταμπλούχο ΠΑΟΚ, την Εθνική ομάδα γυναικών του Μπιτς Χάντμπολ και τους υπόλοιπους αθλητές, αθλήτριες, προπονητές και ομάδες που διακρίθηκαν μέσα στο 2019, μπορείτε να διαβάσετε αναλυτικά στα σχετικά κείμενα που θα ανέβουν τις επόμενες ημέρες στο Contra.gr και το Sport24.gr. Εμείς συνεχίζουμε με τις 20 ενότητες της δικής μας ανασκόπησης από όλο τον κόσμο.

1. Η ΛΙΒΕΡΠΟΥΛ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΑ ΕΥΡΩΠΗΣ ΚΑΙ ΚΟΣΜΟΥ

Μετά τον αποτυχημένο τελικό του 2018, εκεί όπου η Λίβερπουλ ηττήθηκε με σκορ 3-1 από τη Ρεάλ Μαδρίτης στο Κίεβο, οι “reds” επέστρεψαν δριμύτεροι και αυτή τη φορά ήταν αυτοί που χαμογέλασαν στο τέλος. Η ομάδα του Κλοπ τερμάτισε δεύτερη στον όμιλό της (μαζί με Παρί Σεν Ζερμέν, Νάπολι και Ερυθρό Αστέρα), έχοντας τρεις νίκες στο γήπεδό της και τρεις ήττες εκτός έδρας (9-7 τέρματα). Στη συνέχεια απέκλεισε την Μπάγερν στη φάση των “16” με ένα μεγάλο διπλό μέσα στο Μόναχο (1-3) και “εξαφάνισε” στους “8” την Πόρτο με δυο νίκες και συνολικό σκορ 6-1. Έτσι φτάσαμε στον ημιτελικό με αντίπαλο την Μπαρτσελόνα, η οποία πήρε σημαντικό προβάδισμα με το 3-0 του πρώτου αγώνα στο “Καμπ Νόου”. Όμως ο επαναληπτικός του “Άνφιλντ” εξελίχθηκε σε εφιάλτη για τους Καταλανούς και έπος για τους Άγγλους.

Με ένα φοβερό παιχνίδι και τέσσερα τέρματα, οι “κόκκινοι” νίκησαν 4-0 , πέτυχαν μια από τις μεγαλύτερες ανατροπές στην ιστορία της διοργάνωσης και πήραν το εισιτήριο για τον μεγάλο τελικό της Μαδρίτης, στον οποίο επιβλήθηκαν 2-0 επί της Τότεναμ, με δυο γκολ στο ξεκίνημα (2′ Σαλάχ) και στο τέλος (87′ Ορίγκι) της συνάντησης, φτάνοντας έτσι στην κατάκτηση του έκτου τροπαίου στην ιστορία τους. Ο Φαν Ντάικ ανακηρύχθηκε Man of the Match και οι “reds” ξεπέρασαν τις Μπάγερν (5) και Μπαρτσελόνα (5) σε τίτλους, ανεβαίνοντας στην τρίτη θέση (6), πίσω μόνο από Ρεάλ Μαδρίτης (13) και Μίλαν (7). Παρά το γεγονός ότι οι 97 βαθμοί που μάζεψε στην Πρέμιερ, δεν της έφτασαν για να πάρει και το πρωτάθλημα (98 η Σίτι), η Λίβερπουλ ολοκλήρωσε μια θριαμβευτική σεζόν, προσθέτοντας στην τροπαιοθήκη της το ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ (2-2 & 5-4 π. την Τσέλσι) και το πρώτο Μουντιάλ Συλλόγων της ιστορίας της (1-0 την Φλαμένγκο).

2. Η ΒΡΑΖΙΛΙΑ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΑ ΤΟΥ COPA AMERICA

Η Βραζιλία φιλοξένησε στα γήπεδά της από τις 14 Ιουνίου μέχρι τις 7 Ιουλίου την 46η διοργάνωση του Copa America. Η “σελεσάο”, με μεγάλο απόντα τον Νεϊμάρ λόγω τραυματισμού, τερμάτισε πρώτη και αήττητη στον όμιλό της (μαζί με Βενεζουέλα, Περού και Βολιβία), με δυο νίκες και μια ισοπαλία (8-0 τέρματα). Στα προημιτελικά αντιμετώπισε την Παραγουάη, την οποία απέκλεισε (4-3) στη διαδικασία των πέναλτι (0-0 ο κανονικός αγώνας). Στον ημιτελικό η “καναρίνια” βρήκε απέναντί της την Αργεντινή του Μέσι, αλλά ξεπέρασε και αυτό το εμπόδιο με τα τέρματα των Γκαμπριέλ Ζεσούς (19′) και Φιρμίνο (71′), παίρνοντας το εισιτήριο για τον μεγάλο τελικό, χωρίς να έχει δεχθεί ούτε ένα γκολ σε πέντε ματς στη διοργάνωση! Στο θρυλικό στάδιο “Μαρακανά” και μπροστά σε 70.000 θεατές, οι Βραζιλιάνοι του Τίτε δε λάθεψαν με αντίπαλο το Περού.

Προηγήθηκαν 1-0 στο 15′ με τον Έβερτον, ισοφαρίστηκαν στο 44′ με πέναλτι από τον Γκερέρο, πήραν και πάλι προβάδισμα στις καθυστερήσεις του ημιχρόνου (45+3′) με τον Γκαμπριέλ Ζεσούς και σφράγισαν την κατάκτηση του τροπαίου στο 90′ με το εύστοχο χτύπημα πέναλτι του Ρισάρλισον. Η “σελεσάο” ολοκλήρωσε το τουρνουά με 13-1 τέρματα, έχοντας δεχθεί σε όλη τη διοργάνωση μόλις ένα γκολ και αυτό από πέναλτι! Ήταν η ένατη κατάκτηση για την Βραζιλία (και πρώτη μετά το 2007), η οποία μοιράστηκε και όλες τις ατομικές διακρίσεις: Κορυφαίος παίκτης ο Ντάνι Άλβες, πρώτος σκόρερ και Man of the Match του τελικού ο Έβερτον και κορυφαίος τερματοφύλακας ο Άλισον.

3. Η ΦΛΑΜΕΝΓΚΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΑ ΤΟΥ COPA LIBERTADORES

Το φετινό Copa Libertadores κρίθηκε σε έναν τελικό που έσπασε καρδιές. Η βραζιλιάνικη Φλαμένγκο ξεκίνησε την προσπάθειά της από τον όμιλο (μαζί με Κίτο, Πενιαρόλ και Σαν Χοσέ), όπου τερμάτισε πρώτη με τρεις νίκες, μια ισοπαλία και δυο ήττες (11-5 τέρματα). Στα νοκ-άουτ, στη φάση των “16”, η “Φλα” δυσκολεύτηκε να ξεπεράσει το εμπόδιο της Εμέλεκ από το Εκουαδόρ (2-0 & 0-2 τα δυο παιχνίδια), αλλά το κατάφερε στη διαδικασία των πέναλτι (4-2). Στα προημιτελικά προέκυψε βραζιλιάνικος “εμφύλιος” με την Ιντερνασιονάλ, αλλά η Φλαμένγκο νίκησε 2-0 στο “Μαρακανά” και προκρίθηκε με το 1-1 της ρεβάνς στο Πόρτο Αλέγκρε. Στον ημιτελικό είχαμε έναν ακόμα “εμφύλιο”, αυτή τη φορά με αντίπαλο την Γκρέμιο. Εδώ τα πράγματα αποδείχτηκαν πολύ πιο εύκολα για τη “Φλα”, αφού μετά το εκτός έδρας 1-1, “σκόρπισε” την αντίπαλό της στον επαναληπτικό με το εμφατικό 5-0, παίρνοντας το εισιτήριο για τον μεγάλο τελικό, σε μονό παιχνίδι για πρώτη φορά στην ιστορία του θεσμού.

Ο αγώνας διεξήχθη στο “Μονουμεντάλ” στη Λίμα του Περού, με αντίπαλο την κάτοχο του τίτλου, Ρίβερ Πλέιτ. Οι “μιγιονάριος” προηγήθηκαν στο 14′ με τον Μπορέ και το ματς κύλησε με το σκορ στο 1-0 μέχρι το τέλος. Οι φίλοι της Ρίβερ ήταν έτοιμοι για τη φιέστα, όμως ο Γκαμπριέλ Μπαρμπόζα είχε διαφορετική άποψη. Ο “Γκαμπιγκόλ” ισοφάρισε στο 89′ και ολοκλήρωσε μια επική όσο και απίστευτη ανατροπή στο 92′, προκαλώντας ντελίριο στους Βραζιλιάνους και δίνοντας το δεύτερο Libertadores στην ομάδα του, 38 χρόνια μετά το πρώτο από το μακρινό 1981. Ο Ζόρζε Ζεσούς έγινε μόλις ο δεύτερος μη Νοτιοαμερικάνος προπονητής που κατέκτησε το τρόπαιο (μετά τον Μίρκο Γιόζιτς και την Κόλο Κόλο το 1991). 24 ώρες αργότερα, η “Φλα” κατέκτησε και το πρωτάθλημα Βραζιλίας, ολοκληρώνοντας έτσι με τον καλύτερο τρόπο μια ιστορική σεζόν για τον σύλλογο.

4. Η ΕΚΤΗ ΧΡΥΣΗ ΜΠΑΛΑ ΤΟΥ ΜΕΣΙ

Ο Αργεντίνος της Μπαρτσελόνα, μετά το The Best, κέρδισε και τη Χρυσή Μπάλα για το 2019, φτάνοντας έτσι τις έξι συνολικά στην καριέρα του, μια περισσότερη πλέον από τον Κριστιάνο Ρονάλντο που ακολουθεί με πέντε. Υπήρξε μεγάλη γκρίνια για το γεγονός ότι το βραβείο δεν πήγε στον Φίρχιλ Φαν Ντάικ της Λίβερπουλ, όμως τα κατορθώματα του Μέσι τη σεζόν που πέρασε, παρά τον βαρύ αποκλεισμό από τους “reds” στον ημιτελικό του Champions League, ήταν και πάλι κάτι παραπάνω από εντυπωσιακά.

Ο Λέο κατέκτησε το ισπανικό πρωτάθλημα, πέτυχε 51 τέρματα σε 50 παιχνίδια όλων των διοργανώσεων, μοίρασε 22 ασίστ και βγήκε πρώτος σκόρερ στην Ισπανία με 36 γκολ (κερδίζοντας ένα ακόμα χρυσό ευρωπαϊκό παπούτσι), αλλά και στο Champions League (12 γκολ). Ήταν η πρώτη Χρυσή Μπάλα για τον σούπερ σταρ των “μπλαουγκράνα” μετά το 2015 και την τετραετή κυριαρχία στον θεσμό της Ρεάλ Μαδρίτης, με τα τρία βραβεία στον Κριστιάνο και το ένα (περσινό) στον Μόντριτς.

5. Η ΙΣΠΑΝΙΑ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΑ ΚΟΣΜΟΥ ΣΤΟ ΜΠΑΣΚΕΤ

Το πρώτο δεκαπενθήμερο του Σεπτεμβρίου διεξήχθη στην Κίνα το 18ο Παγκόσμιο Κύπελλο του μπάσκετ. Η Ισπανία, παρά το γεγονός ότι δεν ξεκίνησε καλά αγωνιστικά, πέτυχε το τρία στα τρία στον όμιλο, με ισάριθμες νίκες απέναντι σε Πουέρτο Ρίκο, Τυνησία και Ιράν. Στη δεύτερη φάση, η “Roja” βρέθηκε σε όμιλο μαζί με τη Σερβία και την Ιταλία, ανέβασε σιγά-σιγά την απόδοσή της και πρόσθεσε ακόμα δυο νίκες στη συλλογή της (67-60 με τους Ιταλούς, 81-69 με τους Σέρβους), φτάνοντας αήττητη στα νοκ-άουτ (5-0 νίκες). Στα προημιτελικά, με έναν εκπληκτικό Ρίκι Ρούμπιο, υπέταξε σχετικά εύκολα την Πολωνία (90-78) και πέρασε στην τετράδα, όπου περίμενε η Αυστραλία.

Σε ένα από τα καλύτερα παιχνίδια του τουρνουά, οι Ισπανοί με πρωταγωνιστές τους Μαρκ Γκασόλ (33 πόντοι) και Ρίκι Ρούμπιο (12 ασίστ), κατάφεραν να λυγίσουν τους αντιπαλους τους μετά από δυο παρατάσεις (κανονική διάρκεια 71-71, τελικό σκορ 95-88) και να πάρουν το εισιτήριο για τον μεγάλο τελικό, όπου αντιμετώπισαν την Αργεντινή. Από το πρώτο δεκάλεπτο η “ÑBA” πήρε σημαντικό προβάδισμα και εκμεταλλευόμενη από τη μια την κούραση των μεγάλων σε ηλικία παικτών της Αργεντινής και από την άλλη το βάθος του δικού της ρόστερ και την αναμφισβήτη υπεροχή της, έφτασε σε μια άνετη όσο και δίκαιη νίκη με το εμφατικό 95-75. Οι παίκτες του Σκαριόλο κατέκτησαν έτσι αήττητοι τον δεύτερο τίτλο τους (μετά το 2006 και την Σαϊτάμα), με τον Ρούμπιο να ανακηρύσσεται MVP της διοργάνωσης και να παίρνει – μαζί με τον Μαρκ Γκασόλ – θέση στην all star πεντάδα του πρωταθλήματος.

6. Η ΤΣΣΚΑ ΜΟΣΧΑΣ, ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΑ ΤΗΣ EUROLEAGUE

Η 19η διοργάνωση της Ευρωλίγκας ξεκίνησε με την κανονική περίοδο και τις 16 ομάδες που πήραν μέρος σε αυτή. Η Φενέρμπαχτσε ολοκλήρωσε ως πρώτη την regular season (25-5 νίκες-ήττες), ακολουθούμενη από την ΤΣΣΚΑ Μόσχας (24-6), τη Ρεάλ Μαδρίτης (22-8) και την Αναντολού Εφές (20-10). Αυτές οι τέσσερις ομάδες συνέχισαν στα πλέι-οφ με πλεονέκτημα έδρας απέναντι στις Ζάλγκιρις, Μπασκόνια, Παναθηναϊκό και Μπαρτσελόνα αντίστοιχα. Και στα τέσσερα ζευγάρια είχαμε επικράτηση των ομάδων που είχαν το πλεονέκτημα έδρας, έτσι στο Final-4 της Βιτόριας προκρίθηκαν η Φενέρ (3-1), η ΤΣΣΚΑ (3-1), η Ρεάλ (3-0) και η Εφές (3-2). Στην “Fernando Buesa Arena” διεξήχθησαν οι δυο ημιτελικοί, πρώτα η τουρκική “μονομαχία” ανάμεσα σε Φενέρ και Εφές και κατόπιν το ματς ανάμεσα σε Ρεάλ και ΤΣΣΚΑ.

Η Εφές, με μεγάλους πρωταγωνιστές τους Λάρκιν, Μίσιτς και Ντάνστον, έφτασε σε μια θριαμβευτική νίκη (92-73) απέναντι στην Φενέρ του Ομπράντοβιτς και καπάρωσε το ένα εισιτήριο του τελικού. Στον άλλο ημιτελικό είχαμε ένα μεγάλο ντέρμπι το οποίο κρίθηκε στο τέταρτο δεκάλεπτο, με τους Ρώσους να παίρνουν τελικά τη νίκη (95-90) έχοντας ως πρωταγωνιστές τους Ντε Κολό, Σέρχιο και Κλάιμπερν. Στον μεγάλο τελικό είχαμε ένα ακόμα συναρπαστικό ματς, με το τρόπαιο να καταλήγει στην ομάδα του Δημήτρη Ιτούδη (91-83), παρά τη μεγάλη εμφάνιση του Λάρκιν (29 π.). Η ΤΣΣΚΑ είχε ως πρώτα βιολιά τους Κλάιμπερν (20 π.), Χίγκινς (20 π.) και Ντε Κολό (15 π.), φτάνοντας στον όγδοο τίτλο της ιστορίας της, ενώ ο Κλάιμπερν ψηφίστηκε ως ο MVP του Final-4.

7. ΟΙ ΤΟΡΟΝΤΟ ΡΑΠΤΟΡΣ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ ΣΤΟ ΝΒΑ

Η 73η σεζόν του ΝΒΑ ολοκληρώθηκε με την κατάκτηση του πρωταθλήματος – για πρώτη φορά στην ιστορία τους – από τους Τορόντο Ράπτορς. Η κανονική περίοδος ολοκληρώθηκε με τους Μπακς του Γιάννη Αντετοκούμπο να έχουν το καλύτερο ρεκόρ με 60-22. Από τη μεριά τους, οι Ράπτορς είχαν τη δεύτερη καλύτερη επίδοση με 58-24 και οι πρωταθλητές του 2017 και 2018, Γουόριορς, ακολούθησαν με το 57-25. Στον πρώτο γύρο των πλέι-οφ, οι Ράπτορς ξεπέρασαν εύκολα το εμπόδιο του Ντιτρόιτ (4-0), όμως στα ημιτελικά της περιφέρειας τα βρήκαν “μπαστούνια” απέναντι στη Φιλαδέλφεια και χρειάστηκε να φτάσουν στο έβδομο παιχνίδι για να πάρουν την πρόκριση, επικρατώντας εκεί 92-90 και 4-3 συνολικά στη σειρά. Στους τελικούς πλέον της ανατολικής περιφέρειας, οι Ράπτορς κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν τους Μπακς του Γιάννη, οι οποίοι τους υποχρέωσαν σε δυο σερί ήττες στα πρώτα δυο ματς.

Όμως από εκεί και μετά, το Τορόντο πέτυχε τέσσερις συνεχόμενες νίκες (μια εκ των οποίων μέσα στην έδρα των Μπακς), έφτασε στο 4-2 και πήρε το εισιτήριο για τους τελικούς του ΝΒΑ, όπου περίμεναν, ποιοι άλλοι, οι Γουόριορς. Η σειρά χαρακτηρίστηκε από τις σημαντικές απουσίες των πρωταθλητών και από τα συνεχή “σπασίματα” στις έδρες των δυο ομάδων. Οι Ράπτορς νίκησαν το πρώτο ματς στο γήπεδό τους, αλλά έχασαν το δεύτερο. Στη συνέχεια αντέδρασαν ιδανικά, παίρνοντας δυο σερί ματς στην έδρα των Γουόριορς. Με το 3-1 υπέρ του, το Τορόντο επέστρεψε στο σπίτι του για το πρώτο “match ball”, όμως η καρδιά του πρωταθλητή οδήγησε σε ένα ακόμα σπάσιμο έδρας. Τελικά, οι Ράπτορς εκμεταλλεύθηκαν σωστά το δεύτερο “match ball”, πήραν την τέταρτη νίκη τους και μαζί τον πρώτο τους τίτλο με τελικό σκορ 4-2. MVP των τελικών αναδείχθηκε ο φόργουορντ Καουάι Λέοναρντ των Ράπτορς, ενώ οι Γουόριορς επηρεάστηκαν σαφώς από την απουσία του Κέβιν Ντουράντ.

8. Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΤΕΤΟΚΟΥΜΠΟ MVP ΤΗΣ ΚΑΝΟΝΙΚΗΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΤΟΥ ΝΒΑ

Μια ονειρεμένη σεζόν για τον Γιάννη Αντετοκούμπο ολοκληρώθηκε επίσημα με την ανάδειξή του σε MVP της κανονικής περιόδου στα NBA Awards 2019! Ο “Greek Freak” βίωσε φέτος την καλύτερη αγωνιστική περίοδο της καριέρας του σε προσωπικό και ομαδικό επίπεδο, έχοντας 27.7 πόντους, 12.5 ριμπάουντ, 5.9 ασίστ, 1.3 κλεψίματα και 1.5 κοψίματα μέσο όρο σε 32.8 λεπτά συμμετοχής (κάνοντας ρεκόρ καριέρας σε πόντους, ριμπάουντ και ασίστ). Με αυτόν στη θέση του ηγέτη, οι Μπακς ολοκλήρωσαν την regular season με το καλύτερο ρεκόρ στο ΝΒΑ (60-22), ενώ έφτασαν μέχρι τους τελικούς της Ανατολικής περιφέρειας, όπου αποκλείστηκαν με 2-4 νίκες από τους μετέπειτα πρωταθλητές Τορόντο Ράπτορς.

Ο Γιάννης ήταν υποψήφιος μαζί με τους Τζέιμς Χάρντεν (Χιούστον Ρόκετς) και Πολ Τζορτζ (Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ). Όπως αποδείχθηκε ωστόσο, όταν το ΝΒΑ δημοσίευσε τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας, πρακτικά έπαιζε μόνος του, αφού συγκέντρωσε το 77% των ψήφων! Παίρνοντας το βραβείο από τον Κομισάριο του ΝΒΑ, Άνταμ Σίλβερ, ο Αντετοκούμπο λύγισε και έβαλε τα κλάματα, ενώ στη συνέχεια εκφώνησε έναν σύντομο λόγο, ευχαριστώντας το Θεό, την οικογένειά του, τους Μπακς, τους Έλληνες, τους Νιγηριανούς και γενικότερα όλους εκείνους που τον στήριξαν και τον βοήθησαν. Μια συγκλονιστική βραδιά για τον ίδιο αλλά και για τον ελληνικό αθλητισμό.

9. Η ΣΕΡΒΙΑ ΑΠΟΛΥΤΗ ΚΥΡΙΑΡΧΟΣ ΣΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΒΟΛΛΕΫ

Μέσα στο 2019, τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο, διεξήχθησαν τα πανευρωπαϊκά πρωταθλήματα βόλλεϋ ανδρών και γυναικών, με τη Σερβία να αναδεικνύεται απόλυτη κυρίαρχος, αφού κατέκτησε και τα δυο χρυσά μετάλλια. Ξεκινώντας από τους άνδρες, οι Σέρβοι ολοκλήρωσαν τον όμιλο με πέντε νίκες σε ισάριθμα παιχνίδια (Βέλγιο, Γερμανία, Ισπανία, Σλοβακία, Αυστρία), χάνοντας μόνο ένα σετ. Στη συνέχεια, στα νοκ-άουτ, απέκλεισαν κατά σειρά στους “16” την Τσεχία (3-0), στους “8” την Ουκρανία (3-2) και στον ημιτελικό τη Γαλλία (3-2), φτάνοντας έτσι στον μεγάλο τελικό που διεξήχθη στο Παρίσι. Η φιναλίστ Σλοβενία προηγήθηκε 0-1 σετ, όμως οι Σέρβοι πέτυχαν την ανατροπή, κερδίζοντας τελικά 3-2 και φτάνοντας στον τρίτο ευρωπαϊκό τίτλο της ιστορίας τους. Ο Ούρος Κοβάτσεβιτς (ακραίος) ανακηρύχθηκε MVP της διοργάνωσης.

Πάμε τώρα και στις γυναίκες, εκεί όπου η Σερβία ξεκίνησε – όπως και οι άντρες – με πέντε νίκες σε ισάριθμα παιχνίδια (Τουρκία, Βουλγαρία, Ελλάδα, Φινλανδία, Γαλλία), χάνοντας μόλις τρία σετ. Στη συνέχεια, στα νοκ-άουτ, οι Σέρβες απέκλεισαν κατά σειρά στους “16” τη Ρουμανία (3-0), στους “8” τη Βουλγαρία (3-0) και στον ημιτελικό την Ιταλία (3-1), παίρνοντας το εισιτήριο για τον μεγάλο τελικό που διεξήχθη στην Άγκυρα, με αντίπαλο την Τουρκία. Το ματς ήταν ντέρμπι και εξελίχθηκε σε “θρίλερ”, με την Τουρκία να προηγείται 1-0 (25-21), τη Σερβία να ισοφαρίζει 1-1 (25-21), την Τουρκία να ξαναπαίρνει προβάδισμα 2-1 (25-21), τη Σερβία να ισοφαρίζει και πάλι (25-22) και τον τίτλο να κρίνεται στο πέμπτο σετ (15-13) υπέρ της Εθνικής Σερβίας, η οποία έφτασε στον τρίτο ευρωπαϊκό τίτλο της ιστορίας της. Η Τιγάνα Μπόσκοβιτς (διαγώνια) ανακηρύχθηκε MVP της διοργάνωσης.

10. ΤΖΟΚΟΒΙΤΣ ΚΑΙ ΝΑΔΑΛ ΚΥΡΙΑΡΧΟΙ ΤΩΝ GRAND SLAM

Οι δυο μεγάλοι πρωταγωνιστές της σεζόν στα Grand Slam, ήταν χωρίς αμφιβολία ο Ράφα Ναδάλ και ο Νόβακ Τζόκοβιτς, που κατεκτησαν από δυο ο καθένας. Ξεκινάμε από τον Ισπανό, που κατέκτησε το δωδέκατο Ρολάν Γκαρός της καριέρας του και το τέταρτο US Open. Στο Παρίσι, ο Ναδάλ έφτασε στους “8” μετά από τέσσερις νίκες, στις οποίες έχασε μόλις ένα σετ. Στον προημιτελικό απέκλεισε τον Ιάπωνα Νισικόρι (3-0), στον ημιτελικό τον Φέντερερ (3-0) και στον τελικό επικράτησε 3-1 του Αυστριακού Τιμ, αποδεικνύοντας ότι παραμένει ο απόλυτος κυρίαρχος στο χώμα. Στη Νέα Υόρκη, ο Ισπανός έφτασε στους “8” μετά από τέσσερις νίκες, στις οποίες επίσης έχασε μόνο ένα σετ. Στον προημιτελικό απέκλεισε τον Αργεντίνο Σβάρτσμαν (3-0), στον ημιτελικό τον Ιταλό Μπερετίνι (3-0) και στον τελικό επικράτησε 3-2 του Ρώσου Μεντβέντεφ μετά από ένα εκπληκτικό παιχνίδι. Με αυτά τα δυο Grand Slam, ο Ναδάλ έφτασε τα 19 συνολικά στην καριέρα του και βρίσκεται πλέον σε απόσταση βολής από τα 20 του ρέκορντμαν Ρότζερ Φέντερερ, ενώ ολοκλήρωσε τη χρονιά στο νούμερο ένα της παγκόσμιας κατάταξης.

Από τη μεριά του, ο Νόβακ Τζόκοβιτς ξεκίνησε τη σεζόν με την έβδομη νίκη του στο Αυστραλιανό Όπεν. Ο Νόλε έφτασε στους “8” μετά από τέσσερις νίκες, στις οποίες έχασε δυο σετ. Στον προημιτελικό απέκλεισε τον Ιάπωνα Νισικόρι (εγκατάλειψη), στον ημιτελικό τον Γάλλο Πούιγ (3-0) και στον τελικό επικράτησε εύκολα 3-0 του Ράφα Ναδάλ. Ο Σέρβος ταξίδεψε τον Ιούλιο στο Λονδίνο για να υπερασπιστεί τον τίτλο του στο Γουίμπλεντον. Εκεί έφτασε στους “8” μετά από τέσσερις νίκες, στις οποίες έχασε μόνο ένα σετ. Στον προημιτελικό απέκλεισε τον Βέλγο Γκοφάν (3-0), στον ημιτελικό τον Ισπανό Μπαουτίστα Αγκούτ (3-1) και στον τελικό επικράτησε 3-2 του Ρότζερ Φέντερερ σε ένα απίστευτο παιχνίδι που διήρκεσε σχεδόν πέντε ώρες (ο μεγαλύτερος σε διάρκεια τελικός στην ιστορία του Wimbledon). Με αυτά τα δυο Grand Slam, ο Τζόκοβιτς ξεπέρασε τον Σάμπρας (14), έφτασε τα 16 συνολικά στην καριέρα του και έμεινε μόνος τρίτος, πίσω από τους Φέντερερ (20) και Ναδάλ (19). Ο Νόλε ολοκλήρωσε τη σεζόν στο νούμερο δυο της ATP.

11. ΜΠΑΡΤΙ ΚΑΙ ΧΑΛΕΠ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΕΣ ΣΕ ΠΑΡΙΣΙ ΚΑΙ ΛΟΝΔΙΝΟ

Στις γυναίκες, τα Grand Slam μοιράστηκαν σε τέσσερις διαφορετικές αθλήτριες (Οζάκα-Αυστραλιανό Όπεν, Μπάρτι-Ρολάν Γκαρός, Χάλεπ-Γουίμπλεντον και Αντρεέσκου-US Open), οπότε επιλέξαμε να ασχοληθούμε με τις νικήτριες των δυο πιο σημαντικών από αυτά, του Ρολάν Γκαρός και του Γουίμπλεντον. Στο Παρίσι η Αυστραλέζα Άσλεϊ Μπάρτι έφτασε στις “8” μετά από τέσσερις νίκες, στις οποίες έχασε μόνο ένα σετ. Στον προημιτελικό απέκλεισε την Αμερικανίδα Κις (2-0), στον ημιτελικό την Αμερικανίδα Ανισίμοβα (2-1) και στον τελικό επικράτησε 2-0 της Τσέχας Βοντρούσοβα, φτάνοντας έτσι στην κατάκτηση του πρώτου Grand Slam της καριέρας της.

Η 23χρονη Μπάρτι νίκησε και τα WTA Finals, ολοκληρώνοντας τη σεζόν στο νούμερο ένα της παγκόσμιας κατάταξης. Πάμε τώρα στο Γουίμπλεντον, εκεί όπου η Ρουμάνα Σιμόνε Χάλεπ (περσινή νικήτρια του Ρολάν Γκαρός) έφτασε στις “8” μετά από τέσσερις νίκες, στις οποίες έχασε μόνο ένα σετ. Στον προημιτελικό απέκλεισε την Κινέζα Σουάι (2-0), στον ημιτελικό την Ουκρανέζα Σβιτολίνα (2-0) και στον τελικό επικράτησε 2-0 της Αμερικανίδας Σερένα Γουίλιαμς, φτάνοντας έτσι στην κατάκτηση του δεύτερου Grand Slam της καριέρας της. Η 24χρονη Χάλεπ ολοκλήρωσε τη σεζόν στο νούμερο τέσσερα της WTA.

12. ΚΑΡΑΠΑΣ, ΜΠΕΡΝΑΛ, ΡΟΓΚΛΙΤΣ, ΘΡΙΑΜΒΕΥΤΕΣ ΣΤΑ GRAND TOUR

Τρεις μεγάλοι Γύροι μέσα στο 2019, τρεις νικητές που ποτέ πριν δεν είχαν κερδίσει Grand Tour. Ο Ρίτσι Καραπάς της ισπανικής Movistar, έγινε ο πρώτος αθλητής από το Εκουαδόρ που πήρε πρωτιά όχι μόνο στο Giro d’Italia, αλλά συνολικά σε μεγάλο γύρο. Μεθοδικός, σταθερός, σοβαρός, μακριά από λάθη, εξαιρετικός σε όλα τα τερέν, ο 26χρονος Καραπάς αιφνιδίασε τελικά τα μεγάλα φαβορί και κατέκτησε μια τεράστια νίκη, η οποία του άνοιξε το δρόμο για την ομάδα της Ineos, όπου θα αγωνίζεται από τη νέα χρονιά. Περνάμε στον Γύρο Γαλλίας, εκεί όπου έλαμψε το αστέρι του Έγαν Μπερνάλ, του Κολομβιανού της Ineos, που μόλις στα 22 του χρόνια έγινε ο πρώτος Λατινοαμερικάνος που κερδίζει το Tour de France (και ο νεώτερος μεταπολεμικά).

Και αυτός απίστευτα σταθερός και ψύχραιμος, εκπληκτικός στα βουνά και εντυπωσιακός την τρίτη εβδομάδα, πήρε την κίτρινη φανέλα στο 19ο ετάπ από τον Αλαφιλίπ και την κράτησε χωρίς προβλήματα μέχρι το Παρίσι. Σίγουρα ένας από τους μεγάλους πρωταγωνιστές στους μεγάλους γύρους των επόμενων ετών. Ολοκληρώνουμε με τον Πρίμος Ρόγκλιτς, τον Σλοβένο της Jumbo Visma που πρώτα εντυπωσίασε στην Ιταλία (όπου τελικά τερμάτισε τρίτος) και επέστρεψε ακόμα πιο δυνατός στην Ισπανία, σε μια παράσταση για ένα ρόλο, φτάνοντας στην κατάκτηση της κόκκινης φανέλας. Φοβερός στα χρονόμετρα, εντυπωσιακός στα βουνά, ένας από τους πλέον ποιοτικούς all-rounder του πελοτόν, ο Ρόγκλιτς στα 29 του χρόνια, έδειξε ότι είναι έτοιμος για ακόμα μεγαλύτερες επιτυχίες στο μέλλον.

13. Ο ΧΑΜΙΛΤΟΝ ΣΕ ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΒΟΛΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΟΥΜΑΧΕΡ

Η σεζόν στη Formula-1 χαρακτηρίστηκε από την απόλυτη ανωτερότητα της Mercedes. Ένα σκαλί πιο κάτω βρέθηκαν η Ferrari και η Red Bull και από εκεί και μετά… το χάος. Αρκεί να αναφέρουμε ότι τα 61 από τα 63 συνολικά βάθρα των 21 αγώνων, προήλθαν από τους οδηγούς αυτών των τριών ομάδων, για να καταλάβετε τη διαφορά τους από τις υπόλοιπες. Ο Λιούις Χάμιλτον είχε πέρυσι ως βασικό του αντίπαλο, στην αρχή τουλάχιστον της σεζόν, τον Γερμανό οδηγό της Ferrari, Ζεμπάστιαν Φέτελ. Φέτος όμως, ο διεκδικητής του τίτλου ήταν ο ομόσταυλός του στην Mercedes, Βαλτέρι Μπότας. Οι δυο τους ξεκίνησαν με δυο νίκες και δυο δεύτερες θέσεις έκαστος, όμως από εκεί και μετά, ο Χάμιλτον με τέσσερις σερί πρωτιές, έφτιαξε διαφορά, την οποία συντήρησε μέχρι το τέλος χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα.

Η μεγάλη μάχη δόθηκε για τις υπόλοιπες δυο θέσεις του βάθρου, με τον Μπότας να ολοκληρώνει τη σεζόν στη δεύτερη θέση (326 βαθμοί έναντι 413 του Χάμιλτον) και τον Μαξ Φερστάπεν της Red Bull να έρχεται τρίτος (278), μπροστά από τους δυο οδηγούς της Ferrari, Λεκλέρκ (264) και Φέτελ (240). Η Mercedes κατέκτησε τελικά τον τίτλο τόσο στους οδηγούς, όσο και στους κατασκευαστές (739 βαθμοί έναντι 504 της Ferrari και 417 της Red Bull). Ο Χάμιλτον (που ολοκλήρωσε τη σεζόν με 11 νίκες στα 21 γκραν πρι και 6 ακόμα παρουσίες στο βάθρο) έφτασε έτσι τους έξι τίτλους (2008, 2014, 2015, 2017, 2018 & 2019), ξεπέρασε τον Χουάν Μανουέλ Φάνχιο, φιγουράρει πλέον μόνος στη δεύτερη θέση όλων των εποχών και πλησίασε τον Μίχαελ Σουμάχερ των επτά τίτλων σε απόσταση βολής.

14. Ο ΤΑΝΑΚ ΕΒΑΛΕ ΤΕΛΟΣ ΣΤΟ ΣΕΡΙ ΤΟΥ ΟΖΙΕ

Μέχρι το 2004, ο Ντιντιέ Οριόλ με τη θρυλική Toyota Celica ήταν ο μοναδικός Γάλλος οδηγός που είχε κερδίσει τον τίτλο στο WRC (1994). Από το 2004 μέχρι και πέρυσι, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλι κυριάρχησαν αποκλειστικά οι “τρικολόρ”. Πρώτα ο Σεμπαστιάν Λεμπ με τους 9 συνεχόμενους τίτλους (2004-2012) και μετά ο Σεμπαστιάν Οζιέ, νικητής τα επόμενα έξι χρόνια (2013-2018). Το εντυπωσιακό αυτό σερί σταμάτησε φέτος από τον Εσθονό Οτ Τάνακ και τον συνοδηγό του Μάρτιν Γιαρβέογια, που κατέκτησαν το πρωτάθλημα του WRC μετά από μεγάλη μάχη με τους Νεβίλ και Οζιέ.

Ο Τάνακ, που τις δυο προηγούμενες χρονιές ήταν τρίτος (πίσω πάντα από τους Οζιέ και Νεβίλ), βρέθηκε πίσω στη βαθμολογία στο ξεκίνημα της σεζόν, όμως από τον έκτο αγώνα (Χιλή) και μετά, ανέβασε στροφές και με πέντε πρώτες θέσεις στους επόμενους επτά αγώνες, πήρε κεφάλι με μια τέτοια διαφορά που του επέτρεψε να πανηγυρίσει στο τέλος τον πρώτο του παγκόσμιο τίτλο (και πρώτο της Toyota από το 1994 και τον Οριόλ). Ο Εσθονός νίκησε στους έξι από τους 14 αγώνες της χρονιάς (Σουηδία, Χιλή, Πορτογαλία, Φινλανδία, Γερμανία & Μεγάλη Βρετανία), είχε τρεις ακόμα παρουσίες στο βάθρο και συγκέντρωσε 263 βαθμούς, έναντι 227 του Νεβίλ και 217 του Οζιέ.

15. Ο ΜΑΡΚΕΘ ΑΠΕΙΛΕΙ ΡΟΣΙ ΚΑΙ ΑΓΚΟΣΤΙΝΙ

Πριν καν συμπληρώσει τα 27 του χρόνια, ο Μαρκ Μάρκεθ έχει βαλθεί να διαλύσει όλα τα ρεκόρ στις αγωνιστικές μοτοσικλέτες. Φέτος κατέκτησε για έκτη φορά στην καριέρα του το πρωτάθλημα στο MotoGP, παραμένοντας για τέταρτη σερί χρονιά στην κορυφή. Με δώδεκα νίκες και έξι ακόμα παρουσίες στο βάθρο, ο Καταλανός οδηγός μάζεψε 420 βαθμούς, 151 περισσότερους από τον δεύτερο, Ιταλό Αντρέα Ντοβιτσιόζο. Ο Μάρκεθ ξεκίνησε τη συλλογή τίτλων το 2010, όταν πρώτευσε στα 125 cc και έγινε ο δεύτερος μικρότερος σε ηλικία (μετά τον Καπιρόσι) που κέρδισε τη μικρή κατηγορία. Δυο χρόνια αργότερα, το 2012, στη αμέσως επόμενη κατηγορία, το Moto2, ο Μάρκεθ κέρδισε το δεύτερο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της καριέρας του και την αμέσως επόμενη χρονιά πέρασε στο MotoGP όπου έγραψε ιστορία. Με 6 νίκες και δέκα ακόμα παρουσίες στο βάθρο, κέρδισε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα σε ηλικία μόλις 20 ετών, ο μικρότερος που το έχει πετύχει στη μεγάλη κατηγορία!

Επανέλαβε τον θρίαμβό του και το 2014 με 13 νίκες και φυσικά έγινε ο μικρότερος στην ιστορία με δυο τίτλους στο MotoGP! Το 2015 δεν τα κατάφερε, τερμάτισε τρίτος στη βαθμολογία, όμως υπήρξε “πρωταγωνιστής” στον αγώνα που έκρινε τον τίτλο υπέρ του συμπατριώτη του, Χόρχε Λορένθο. Φυσικά αναφερόμαστε στο GP της Μαλαισίας και την πτώση του Μάρκεθ από τον Ρόσι, που στοίχισε στον Ιταλό βαθμούς ποινής και τον τίτλο. Επανήλθε στην κορυφή το 2016 και έκτοτε δεν ξανάπεσε από αυτή. Ο Καταλανός οδηγός είναι ένας από τους μόλις τέσσερις αναβάτες που έχουν κατακτήσει το Παγκόσμιο πρωτάθλημα και στις τρεις κατηγορίες (οι άλλοι τρεις είναι οι Μάικ Χέιλγουντ, Φιλ Ριντ και Βαλεντίνο Ρόσι). Στις επτά σεζόν που αγωνίζεται στο MotoGP, πάντα με το νούμερο 93 και στην ομάδα της Repsol Honda, έχει τρέξει σε 127 αγώνες, έχει κερδίσει τους 56, έχει ανέβει στο βάθρο 95 φορές, έχει πάρει την pole position 62 φορές και έχει πετύχει τον ταχύτερο γύρο 56 φορές! Με τους 6 τίτλους του στο MotoGP, ξεπέρασε τον Μικ Ντούχαν και κυνηγάει πλέον μόνο τον Βαλεντίνο Ρόσι (7) και τον Τζιάκομο Αγκοστίνι (8).

16. ΥΨΗΛΕΣ ΠΤΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΕΠΙ ΚΟΝΤΩ ΑΝΔΡΩΝ & ΓΥΝΑΙΚΩΝ

Στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα ανοιχτού στίβου της Ντόχα παρακολουθήσαμε δυο συναρπαστικούς τελικούς στο επί κοντώ, τόσο στους άντρες όσο και στις γυναίκες. Στον τελικό των ανδρών, ο Αμερικανός Σαμ Κέντρικς, ο Σουηδός Αρμάντ Ντουπλάντις και ο Πολωνός Πιότρ Λίσεκ, πέρασαν με την πρώτη τους προσπάθεια όλα τα ύψη μέχρι και το 5.80. Στο 5.87 πήραν κεφάλι οι Ντουπλάντις και Λίσεκ που το πέρασαν με τη δεύτερη, σε αντίθεση με τον Κέντρικς που το πέρασε με την τρίτη. Όμως ο Αμερικανός ανέβηκε ξανά στην πρώτη θέση στο 5.92, το οποίο πέρασε με την πρώτη. Ο Ντουπλάντις το πέτυχε με την τρίτη, ενώ ο Λίσεκ μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια, άφησε τις άλλες δυο για το 5.97. Εκεί, τόσο ο Κέντρικς όσο και ο Ντουπλάντις πέρασαν με την τρίτη προσπάθεια, όμως ο Λίσεκ δεν τα κατάφερε και περιορίστηκε στο χάλκινο μετάλλιο.

Στα 6.02 Ντουπλάντις και Κέντρικς απέτυχαν, έτσι ο Αμερικανός πήρε το χρυσό και ο Σουηδός το ασημένιο μετάλλιο. Για τον Κέντρικς αυτό ήταν το δεύτερο συνεχόμενο χρυσό σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, μετά από εκείνο του 2017 στο Λονδίνο. Στις γυναίκες είχαμε έναν ακόμα πιο συγκλονιστικό τελικό. Η Κατερίνα Στεφανίδη έχασε γρήγορα επαφή από τη Ρωσίδα Σιντόροβα και την Αμερικανίδα Σάντι Μόρις, αφού μετά το 4.70 είχε αποτυχημένες προσπάθειες τόσο στο 4.80 όσο και στο 4.85. Οι άλλες δυο κοπέλες πέρασαν με την πρώτη προσπάθεια όλα τα ύψη μέχρι και το 4.90. Τα μετάλλια κρίθηκαν στο 4.95, εκεί όπου Στεφανίδη και Μόρις απέτυχαν, με την Σιντόροβα όμως να το περνάει με την τρίτη προσπάθειά της, εξασφαλίζοντας έτσι το χρυσό μετάλλιο (ασημένια η Μόρις και χάλκινη η Στεφανίδη).

17. ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΡΕΚΟΡ ΤΗΣ ΜΟΧΑΜΕΝΤ

Στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του ανοιχτού στίβου στη Ντόχα, είχαμε μόνο ένα παγκόσμιο ρεκόρ. Το πέτυχε η Αμερικανίδα Ντάλιλα Μοχάμεντ στον τελικό των 400 μέτρων με εμπόδια. Μέσα στο 2019 δυο ήταν οι αθλήτριες που είχαν ξεχωρίσει στο αγώνισμα, η Μοχάμεντ και η συμπατριώτισσά της, Σίντνεϊ ΜακΛάφλιν. Στο πρωτάθλημα των ΗΠΑ, δυο μήνες πριν το Παγκόσμιο, η 29χρονη Μοχάμεντ είχε νικήσει την 20χρονη ΜακΛάφλιν, κάνοντας παγκόσμιο ρεκόρ με επίδοση 52.20. Οι δυο κοπέλες πέρασαν στον τελικό της Ντόχα με τους δυο καλύτερους χρόνους, 53.81 η ΜακΛάφλιν και 53.91 η Μοχάμεντ. Στην κούρσα του τελικού ξεκίνησαν και οι δυο πολύ δυνατά, όμως ήταν η Μοχάμεντ εκείνη που μπήκε πρώτη στην τελική ευθεία με πλεονέκτημα τριών μέτρων.

Η ΜακΛάφλιν πίεσε πολύ στα δυο τελευταία εμπόδια, μείωσε τη διαφορά, αλλά τελικά η Μοχάμεντ άντεξε και πέρασε πρώτη τη γραμμή του τερματισμού, παίρνοντας τη νίκη για επτά εκατοστά του δευτερολέπτου (52.16 έναντι 52.23). Η Μοχάμεντ, Ολυμπιονίκης του αγωνίσματος στο Ρίο, βελτίωσε έτσι κατά τέσσερα εκατοστά του δευτερολέπτου το δικό της παγκόσμιο ρεκόρ, πετυχαίνοντας μια εντυπωσιακή επίδοση. Η Τζαμαϊκανή Ράσελ Κλέιτον πήρε το χάλκινο μετάλλιο με χρόνο 53.74. Δυο ημέρες αργότερα, στις 6 Οκτωβρίου, Μοχάμεντ και ΜακΛάφλιν κατέκτησαν με την ομάδα των ΗΠΑ το χρυσό μετάλλιο στη σκυταλοδρομία 4Χ400.

18. Ο ΜΟΥΤΑΖ ΜΠΑΡΣΙΜ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΥΣΟ ΑΛΜΑ ΣΤΑ 2.37

Όταν το Κατάρ αποφάσισε πριν πέντε χρόνια να διεκδικήσει τη διοργάνωση του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος ανοιχτού στίβου, ο Μουτάζ Μπαρσίμ ήταν 23 ετών και είχε ήδη κατακτήσει ένα παγκόσμιο στην κατηγορία των junior, ένα χάλκινο σε Ολυμπιακούς Αγώνες (2012) και ένα ασημένιο σε Παγκόσμιο (2013). Σε όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν από τότε, οι υπεύθυνοι της διοργάνωσης ζούσαν και ανέπνεαν για την ημέρα του τελικού στο άλμα σε ύψος, αφού ο 28χρονος πλέον Μπαρσίμ ήταν η μοναδική τους ελπίδα για ένα μετάλλιο και μάλιστα χρυσό. Ο αθλητής από το Κατάρ, που υπερασπιζόταν τον τίτλο του από το 2017, δεν είχε την καλύτερη σεζόν της καριέρας του, αφού είχε ταλαιπωρηθεί από τραυματισμό και κανείς δεν γνώριζε την αγωνιστική του κατάσταση. Στον τελικό, ο Μπαρσίμ και οι δυο Ρώσοι, Ακιμένκο και Ίβανιουκ, πέρασαν με την πρώτη προσπάθεια όλα τα ύψη μέχρι το 2.30.

Στο 2.33 ο Ακιμένκο πήρε πλεονέκτημα, αφού πέρασε με την πρώτη, σε αντίθεση με τους άλλους δυο που το πέτυχαν με την τρίτη. Στο 2.35 πέρασαν και οι τρεις με την πρώτη προσπάθεια και όλα κρίθηκαν στο 2.37, εκεί όπου ο Μπαρσίμ με ένα απίστευτο, ονειρεμένο άλμα, πέρασε πάνω από τον πήχη με την πρώτη προσπάθεια, προκαλώντας ντελίριο στις κερκίδες του σταδίου. Ακιμένκο και Ίβανιουκ απέτυχαν και στις τρεις προσπάθειές τους, έτσι περιορίστηκαν στο ασημένιο και το χάλκινο μετάλλιο αντίστοιχα, ενώ ο Μπαρσίμ ανέβηκε στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου για να πάρει το χρυσό μέσα σε αποθέωση. Ο άλτης από το Κατάρ έγινε ο πρώτος που μπόρεσε να υπερασπιστεί με επιτυχία τον τίτλο του στο συγκεκριμένο αγώνισμα στην ιστορία των Παγκόσμιων Πρωταθλημάτων.

19. Ο ΤΖΑΝΤ ΤΡΑΜΠ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ ΣΤΟ ΣΝΟΥΚΕΡ

Ο τελικός του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος σνούκερ για το 2019, διεξήχθη το διήμερο 5 και 6 Μαΐου στο Σέφιλντ, με αντίπαλους τον Σκωτσέζο Τζον Χίγκινς και τον Άγγλο Τζαντ Τραμπ. Ήταν ο τρίτος συνεχόμενος τελικός για τον 44χρονο Χίγκινς, που είχε ηττηθεί το 2017 από τον Μαρκ Σέλμπι και το 2018 από τον Μαρκ Γουίλιαμς. Επίσης ήταν η ρεβάνς του 2011, τότε που ο Χίγκινς είχε νικήσει 18-15 τον Τραμπ, στον τέταρτο και τελευταίο μέχρι σήμερα τίτλο του Σκωτσέζου και στη μοναδική παρουσία μέχρι φέτος του Άγγλου σε έναν τελικό παγκόσμιου πρωταθλήματος. Στο πρώτο session είχαμε απόλυτη ισορροπία ανάμεσα στους δυο φιναλίστ με το σκορ στο 4-4, όμως όλα κρίθηκαν στο δεύτερο session, εκεί όπου ο Τραμπ εξαφάνισε τον Χίγκινς από το τραπέζι με το εντυπωσιακό επί μέρους σκορ 8-1!

Τα υπόλοιπα δυο sessions αποδείχτηκαν διαδικαστικά (4-4 & 2-0) και ο τελικός έληξε με double score, 18-9 υπέρ του Τραμπ, που έτσι έφτασε στον πρώτο του παγκόσμιο τίτλο. Ο 30χρονος Τραμπ ολοκλήρωσε τη σεζόν στο νούμερο ένα του παγκόσμιου ranking. Ένα άλλο σημαντικό γεγονός στο σνούκερ μέσα στο 2019, ήταν ο 36ος μεγάλος τίτλος (ranking title) του Ρόνι Ο’Σάλιβαν (Players Championship), με τον οποίο ισοφάρισε το ιστορικό ρεκόρ του Στίβεν Χέντρι και πλέον μοιράζεται μαζί του την πρώτη θέση της σχετικής λίστας.

20. ΤΟ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΟ ΡΕΚΟΡ ΤΗΣ ΜΙΚΑΕΛΑ ΣΙΦΡΙΝ

Και θα κλείσουμε τη φετινή ανασκόπηση, με το Παγκόσμιο πρωτάθλημα Αλπικού Σκι που διεξήχθη τον περασμένο Φεβρουάριο στο Όρε της Σουηδίας. Εκεί ξεχώρισε η μεγάλη Αμερικανίδα Μικαέλα Σίφριν με τα δυο χρυσά μετάλλια στην τεχνική κατάβαση (slalom) και την υπεργιγαντιαία κατάβαση (super-G). Η 24χρονη είναι ένα πραγματικό φαινόμενο του αλπικού σκι, με ατελείωτες διακρίσεις σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις: 2 χρυσά Ολυμπιακά μετάλλια στην τεχνική κατάβαση και τη γιγαντιαία τεχνική κατάβαση (συν ένα ασημένιο στο αλπικό σύνθετο) και 5 χρυσά σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα (τέσσερα στο slalom και ένα στο super-G). Με το χρυσό που πήρε φέτος στο Παγκόσμιο στην τεχνική κατάβαση, έγινε η πρώτη σκιέρ που κατέκτησε χρυσά στο ίδιο αγώνισμα σε τέσσερα σερί παγκόσμια πρωταθλήματα.

Στην άλλη της νίκη στο φετινό παγκόσμιο, στο super-G, κατάφερε να πάρει το χρυσό για μόλις δυο εκατοστά του δευτερολέπτου από τη δεύτερη, Ιταλίδα Σοφία Γκότζα. Η Σίφριν είναι η απόλυτη κυρίαρχος της τεχνικής κατάβασης τα τελευταία χρόνια, αλλά είναι και η μοναδική σκιέρ (ανεξαρτήτως φύλου) που έχει νίκες στο Παγκόσμιο Κύπελλο και στα έξι διαφορετικά αγωνίσματα του αλπικού σκι: τεχνική κατάβαση, παράλληλη τεχνική κατάβαση, γιγαντιαία τεχνική κατάβαση, υπεργιγαντιαία κατάβαση, ελεύθερη κατάβαση και αλπικό σύνθετο. Μέσα στο 2019 έγινε η πρώτη σκιέρ στην ιστορία (επίσης ανεξαρτήτως φύλου) που έφτασε τις 17 νίκες σε αγώνες του Παγκοσμίου Κυπέλλου, βελτιώνοντας το ρεκόρ των 14 νικών που είχε πετύχει η Ελβετίδα Βρένι Σνάιντερ πριν 30 χρόνια.

* Photo Credits: AP Images

Βίντεο: Λίβερπουλ – Τότεναμ 2-0, τελικός Champions League 2019

Βίντεο: Φλαμένγκο – Ρίβερ Πλέιτ 2-1, τελικός Copa Libertadores 2019

Βίντεο: Γιάννης Αντετοκούμπο, 2019 NBA Awards

Βίντεο: Ντάλιλα Μοχάμεντ, παγκόσμιο ρεκόρ στα 400 μ. εμπόδια

Βίντεο: Μουτάζ Μπαρσίμ, 2.37 στο παγκόσμιο της Ντόχα