#FootballLeaks: Τα λεφτά πάνε πάντα στα λεφτά

Η άνοιξη του 2016 μόλις είχε μπει στις ζωές μας, όταν βρετανικά media δημοσίευσαν φωτογραφίες στελεχών των Manchester United, Arsenal, Chelsea, Liverpool και Manchester City να αποχωρούν από συνάντηση. Είχε παραστεί και ο Charlie Stillitano, “ένας εκ των πιο ισχυρών ανθρώπων, με τη μεγαλύτερη επιρροή, του παγκοσμίου ποδοσφαίρου” κατά το ESPN και το The Score.

Ο Stillitano είναι δισεκατομμυριούχος και επίτιμος πρόεδρος της Relevent Sports, εταιρεία που ανήκει στον ιδιωτικό επενδυτικό κολοσσό RSE Ventures (ασχολείται με σπορ, διασκέδαση, media, marketing, φαγητό, τεχνολογία κλπ) και όπου ανήκει το International Champions League. Ήταν ο πρώτος GM της νεοσύστατης επαγγελματικής ποδοσφαιρικής λίγκας στις ΗΠΑ τη δεκαετία του ’90. Από τότε είχε αφοσιωθεί στα διεθνή ματς. Ήταν πίσω από το Manchester United-Real Madrid, στο Michigan Stadium, το 2014. Διεξήχθη παρουσία 109.318 φιλάθλων, αριθμός που παραμένει ως ρεκόρ στις ΗΠΑ μέχρι σήμερα.

Είναι και αυτός που από το 2016 προσπαθεί να κάνει πραγματικότητα την ευρωπαϊκή SuperLeague με τη συμμετοχή των πιο δυνατών οργανισμών.

O Aμερικανός είχε ομολογήσει προ διετίας ότι η εταιρεία του ερευνούσε την προοπτική δημιουργίας νέας ευρωπαϊκής λίγκας, που θα αφορούσε μόνο τους πλουσιότερους. Οι εκπρόσωποι των ομάδων είχαν ξεκαθαρίσει πως συζήτησαν τρόπους να γίνει καλύτερο το UEFA Champions League. Όπως σε όλα, η αλήθεια ήταν κάπου στη μέση. Αυτή ήταν η τελευταία φορά που προέκυψαν στοιχεία για τη διάθεση των πιο δημοφιλών και πλούσιων ομάδων να συστήσουν μια κλειστή λίγκα, ώστε να γίνουν ακόμα πιο πλούσιοι.

Εννοώ ήταν η τελευταία μέχρι το trend της Παρασκευής 2/11 στο Τwitter με hashtag #footballLeaks, το οποίο βασίστηκε σε δημοσίευμα της Der Spiegel. Το Football Leaks είναι consortium 80 δημοσιογράφων, από 15 Μέσα της Ευρώπης, όπως τα Reuters, El Mundo και Sunday Times. Αυτοί έλεγξαν τη γνησιότητα και το αληθές των ευρημάτων. Τα στοιχεία που δημοσίευσε η γερμανική εφημερίδα αφορούσαν τη χρονική περίοδο που διάβασες στην αρχή. Για αυτό και είναι χρήσιμο πριν φτάσουμε στο 2016 και μετά στο σήμερα, να πούμε δυο πράγματα για όσα είχαν προηγηθεί.

Για αρχή, το UEFA Champions League προέκυψε από συλλόγους που ήθελαν περισσότερα

Το European Champions Club’s Cup υπάρχει από το 1955. Το 1992 έγινε Champions League. Όχι γιατί η UEFA είχε βαρεθεί το όνομα και είπε να το αλλάξει, αλλά επειδή οι πλουσιότεροι σύλλογοι είχαν ενωθεί, είχαν συγκροτήσει τη Media Partners, με επικεφαλής τον Silvio Berlusconi και είχαν αρχίσει να κινούνται σε μια δομή που θα είχε μεγαλύτερα έσοδα. Κέρδισαν ένα πιο διευρυμένο format και τη φάση των ομίλων, που διασφάλιζε περισσότερα χρήματα από διαφημίσεις (βλ. μεγαλύτερη προβολή) και εισιτήρια.

Η ‘κλειστή λίγκα’ προέκυψε το 1998

Στoν πλανήτη υπάρχει η G8 -που από το 2014 και τον αποκλεισμό της Ρωσίας έγινε G7. Είναι το γκρουπ των ΗΠΑ, Ιαπωνίας, Γερμανίας, Καναδά, Ιταλίας, Γαλλίας και Ηνωμένου Βασιλείου, δηλαδή των πιο ανεπτυγμένων χωρών σε βιομηχανικό επίπεδο, που συζητούν -και αποφασίζουν- για τα διεθνή οικονομικά, περιβαλλοντολογικά και ενίοτε πολιτικά προβλήματα και τις εξελίξεις.

Στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο υπήρχε και από ό,τι φαίνεται εξακολουθεί να υπάρχει η G14 (Manchester United, Liverpool, Bayern Munich, Borussia Dortmund, Juventus, Internazionale Milano, AC Milan, Ajax, PSV Eindhoven, Porto, Marseille, Paris Saint-Germain, Real Madrid και Barcelona).

Δημιουργήθηκε το 1998, οπότε οι πλουσιότεροι σύλλογοι ενώθηκαν για να διεκδικήσουν μεγαλύτερο μερίδιο από τα 1.9 δισεκατομμύρια ευρώ των ετήσιων έσοδα της UEFA, από τα τηλεοπτικά δικαιώματα του UEFA Champions League.

Δεν είχαν πολλά να πουν. Μόνο ένα. “Ή θα μας δώσετε ό,τι θέλουμε ή θα εγκαταλείψουμε”. Πήραν ό,τι ήθελαν.

Η απάντηση της UEFA ήταν πως στο εξής θα υπήρχε κεντρική διαχείριση των τηλεοπτικών, με μεγαλύτερα καλύτερα χρήματα, για τις πιο εμπορικές ομάδες, που θα προέρχονταν και από την προσθήκη δεύτερης φάσης στη διοργάνωση. Ακολούθησε η συμφωνία της FIFA στην απαίτηση των ισχυρών να διαμορφωθεί διεθνές καλεντάρι του ποδοσφαίρου, ώστε να ξέρουν όλοι πότε παίζουν και τι παίζουν και εν πάση περιπτώσει πού είναι οι διεθνείς παίκτες.

Σύντομα (2000), η G14 έγινε και επίσημη, ως ο πρώτος διεθνής οργανισμός συλλόγων που θα διαχειριζόταν μελλοντικές διαπραγματεύσεις με την ευρωπαϊκή και την παγκόσμια ομοσπονδία του σπορ. Πρόεδρος ήταν ο Florentino Perez, της Real Madrid και αντιπρόεδρος ο Peter Keynon, της Manchester United. Στο καταστατικό ίδρυσης ως ζητούμενα είχαν αναφερθεί η προώθηση και η βελτίωση του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, η διαφύλαξη των καλών σχέσεων μεταξύ των μελών και η προώθηση της συνεργασίας με τα αρμόδια όργανα. Δυο χρόνια μετά (2002) έγινε η πρώτη επέκταση, μέσω ονομαστικών προσκλήσεων που έκανε το όργανο στους Arsenal, Olympique Lyonnais, Valencia και Bayer Leverkusen.

Υπήρξαν και άλλοι οργανισμοί που ήθελαν να προσεταιρισθούν, όπως οι Παναθηναϊκός, Roma, Lazio, Valenci, Rangers, Celtic και Chelsea, ωστόσο οι αιτήσεις τους απορρίφθηκαν.

Για να έχεις μια εικόνα της δυναμικής, οι 14 που έγιναν ένα, είχαν κατακτήσει όλοι μαζί 250 εθνικούς τίτλους και 41 τρόπαια της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης, σε 51 αγωνιστικές περιόδους. Τα κέρδη δεν ήταν ανάλογα και τότε ήταν που ακούστηκε για πρώτη φορά η φράση “κλειστή λίγκα”. Υποσχόταν πολύ μεγαλύτερα κέρδη, μέσω των χορηγιών από εταιρείες που πλέον θα προβάλλονταν πολύ περισσότερο, συν τα εισιτήρια, συν οι τιμές των μετοχών στα χρηματιστήρια, συν τα τηλεοπτικά δικαιώματα. Ξεκάθαρα ήθελε πολλά περισσότερα.

Το 2003 η ευρωπαϊκή ομοσπονδία είχε τη φανταστική ιδέα να ‘κόψει’ τη δεύτερη φάση, ώστε να μειώσει κατά 4 τον αριθμό των ευρωπαϊκών αγώνων, για χάρη των αθλητών.

Την επομένη όλως τυχαίως προέκυψε η πληροφορία ότι η G14 είχε βρει Ισπανούς επιχειρηματίες, οι οποίοι ενδιαφέρονταν να επενδύσουν στη δημιουργία νέας λίγκας, με τη συμμετοχή 16 συλλόγων και όνομα το “European Golden Cup”. Τους… ξέφυγε και ότι ο νικητής θα έπαιρνε 110 εκατ. ευρώ. Επισήμως, οι ισχυροί δεν είχαν να πουν το παραμικρό. Η UEFA ανέκρουσε πρύμναν, καθώς δεν προχώρησε στη μείωση του αριθμού ξένων παικτών που είχε εξαγγείλει.

Στις 18/3 του 2006, η Guardian αποκάλυψε έγγραφα φακέλου που υποτίθεται ότι ήταν απόρρητος και έφερε τον τίτλο “G14 Vision Europe”.

Πώς οραματιζόταν την Ευρώπη η G14; Κατ’ αρχάς, με εκείνη να έχει τον έλεγχο της κορυφαίας διοργάνωσης. Άρα ήταν αποφασισμένη να διεκδικήσει την ανεξαρτησία της -σε όλα τα επίπεδα-, με εγγυημένες τις θέσεις όλων. Τα έγγραφα είχαν υπογραφεί από όλους. Ως γενικός διευθυντής αναφερόταν ο Thomas Kurth, επί δέκα χρόνια υπεύθυνος διοργανώσεων στην UEFA, έως την παραίτηση του το 2001, για να πάει στους άλλους.

Επισήμως, εκπρόσωποι του οργάνου διέψευσαν τα πάντα και η UEFA πήρε ψήφο εμπιστοσύνης των ομοσπονδιών-μελών της για να κινηθεί εναντίον της G14, δεσμευόμενη να υπερασπιστεί τα συμφέροντα του αθλήματος “εναντίον των πρόσφατων προκλήσεων από μια ομάδα αυτοδιορισμένων συλλόγων”. Η ανακοίνωση κατέληγε στο “το ποδόσφαιρο δεν είναι κλειστό μαγαζί”.

Η G14 απάντησε με αμφισβήτηση της νομιμότητας της UEFA, ως διοικούσας αρχής, πήρε ο καθένας κάτι που ήθελε και υπήρξε ανακωχή.

Ο Abdelmajid Oulmers (μετέπειτα παίκτης του Πανθρακικού) αγωνιζόταν στη Royal Charleroi, όταν τον Νοέμβριο του 2004, σε παιχνίδι της εθνικής Morocco με την Burkina Faso τραυματίστηκε και έμεινε εκτός για οκτώ μήνες. Η ομάδα του αρνείτο να πληρώσει τα ιατρικά έξοδα ή το μισθό. Επιπροσθέτως, ο πρόεδρος του συλλόγου είχε προτείνει στον τότε πρόεδρο της FIFA, Sepp Blatter φιλικό διακανονισμό για 615.000 ευρώ, όσα είχε εκτιμήσει πως στοίχισε στην ομάδα η απώλεια του παίκτη. Ο Blatter γέλασε και συνέχισε τη ζωή του.

Το Σεπτέμβρη του 2005 ο βελγικός σύλλογος πήγε στα αθλητικά δικαστήρια τη FIFA, αμφισβητώντας τη νομιμότητα του κανονισμού για τη συμμετοχή των διεθνών παικτών στα αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα των χωρών τους (ήταν υποχρεωμένοι οι σύλλογοι να δίνουν τους παίκτες στις εθνικές).

Το μεγαλύτερο σημείο διαφωνίας, ήταν στο άρθρο 2 όπου αναφερόταν πως “οι σύλλογοι που αφήνουν τον παίκτη, σύμφωνα με τις διατάξεις της παρούσας παραγράφου, δεν δικαιούνται αποζημίωσης. Υπεύθυνος για την πληρωμή της ασφάλειας, σε περίπτωση ασθένειας ή ατυχήματος καθ’ όλη τη διάρκεια της αποδέσμευσης του είναι ο σύλλογος, στον οποίον ανήκει ο παίκτης”.

Ακολούθησε μήνυση και της G14 και η αξίωση για αποζημίωση 869 εκατ. ευρώ για όλους τους διεθνείς που είχαν τραυματιστεί εκπροσωπώντας τις χώρες τους, την περασμένη δεκαετία. Το δικαστήριο του Βελγίου έστειλε την υπόθεση στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιοσύνης. Για την ακρίβεια, έστειλε εκεί τέσσερα άρθρα του κανονισμού της FIFA, σχετικά με τις υποχρεώσεις των συλλόγων σε επίπεδο διεθνών.

Εν τέλει, η υπόθεση κατέληξε σε εξωδικαστικό συμβιβασμό. Η G14 δέχθηκε να αποσύρει τη μήνυση και η FIFA συμφώνησε να αναλάβει τις αποζημιώσεις των διεθνών. Αρχικά ορίστηκε ως ποσό ημερήσιας αποζημίωσης τα 4000 ευρώ.

Οι νομικοί είχαν επισημάνει πως αν τελικά, η υπόθεση τελεσιδικούσε στα δικαστήρια η FIFA θα κέρδιζε. Θα έχανε όμως, όλους τους ισχυρούς. Έκτοτε η G14 έγινε η European Club Association και έχει την αναγνώριση της UEFA.

Ακολούθησαν γεύματα και φωτογραφήσεις με μέλη ένθεν κι ένθεν, χαμόγελα και υποσχέσεις για συνεργασία που είχε ως στόχο το κοινό καλό. Αυτό έγινε το 2008. Ένα χρόνοι μετά, το γαλλικό περιοδικό “France Football” αποκάλυψε σχέδιο των πιο πλούσιων να αντιμετωπίσουν την οικονομική χρήση. Και ναι, ήταν η δημιουργία νέας λίγκας, με τρεις κατηγορίες, υποβιβασμούς και ανόδους. Είχαν ενημερώσει πως ήθελαν για συνοδοιπόρο την UEFA και θα έκαναν ό,τι χρειαζόταν για αυτό. Το πλάνο δεν ευοδώθηκε. Μηδέ εγκαταλείφθηκε.

Το 2011 η FIFA είχε αναφέρει τη διάθεση της να αυξήσει κατά πέντε τα ματς των εθνικών ομάδων, προς όφελος των μικρών ομοσπονδιών (δεν ξέρω αν σου θυμίζει αυτό ό,τι κάνει η UEFA με το Nations League, αλλά αν στο θυμίζει, δεν κάνεις λάθος).

Πέντε μήνες αργότερα δημοσίευμα της Guardian αποκάλυπτε νέα διάθεση των ισχυρών να κάνουν τη δική τους super λίγκα, εκτός και αν η UEFA δεχόταν να γίνει πιο συγκεκριμένη επί των ημερομηνιών των αγώνων των εθνικών ομάδων και φυσικά, πιο large στο οικονομικό.

Έγιναν συζητήσεις, εκτοξεύθηκαν εκατέρωθεν καταγγελίες και απειλές και το 2012 υπεγράφη το Μemorandum of Understanding, του 2012, μεταξύ της UEFA και της European Club Association -που σήμερα έχει περισσότερα από 220 μέλη από όλη την Ευρώπη. Είχε ως ημερομηνία λήξης την 31η Ιουλίου του 2014. Από την επομένη η ECA δεν θα ήταν υποχρεωμένη να σέβεται το καταστατικό ή τους κανονισμούς της FIFA και της UEFA.

Και τότε ξέσπασε το σκάνδαλο με τη διαφθορά στην παγκόσμια ομοσπονδία.

Mε αυτά και με αυτά φτάσαμε στο 2016 και τις πέντε αγγλικές ομάδες να συναντιούνται για να συζητήσουν το ενδεχόμενο αποχώρησης από το Champions League. Αποκλειστικό που άνηκε στη Sun.

Οι μετέχοντες είχαν πει ότι συναντήθηκαν για να συζητήσουν ιδέες που θα έκανε καλύτερη τη διοργάνωση. Όπως η εγγυημένη συμμετοχή των μεγάλων. Μπροστά τους οι σύλλογοι είχαν το νέο τριετές τηλεοπτικό συμβόλαιο και είχαν κληθεί να καταθέσουν προτάσεις που θα έκαναν πιο δυνατό το project. Για όλους.

Μια από τις ιδέες είναι να ξεκινά το πρόγραμμα με διπλούς αγώνες για όλους, πριν τους ομίλους. Να μην υπάρχουν στάνταρ θέσεις.

Οι φαν έλεγαν ότι ομάδες όπως η Bayern Munich ή η Barcelona που κυριαρχούν στις εθνικές τους λίγκες, θα αποκτούσαν την ευκαιρία να κερδίσουν μια θέση μεταξύ των καλύτερων, μέσω μιας πιο ενδιαφέρουσας διαδικασίας. Όπως θα φαντάζεσαι, αυτό δεν άρεσε στους ισχυρούς. Άρχισαν πάλι οι διαπραγματεύσεις, με τον πρώην πρόεδρος της ECA και τότε πρόεδρος της Bayern Munich, Karl-Heinz Rummenigge να λέει ότι “η ‘κλειστή’ super λίγκα είναι αναπόφευκτη. Στο μέλλον, μπορώ να δω ένα τουρνουά με 20 ομάδες από Ιταλία, Αγγλία, Ισπανία, Γερμανία και Γαλλία. Είναι ιδέα που ‘χει προκύψει εδώ και πολύ καιρό. Εδώ και χρόνια είναι συγκεκριμένοι οι ισχυροί, γεγονός που σημαίνει πως έχει δημιουργηθεί ένα πρωτάθλημα μέσα στο Champions League. Η Super League“.

Ο νυν πρόεδρος της FIFA, Gianni Infantino είχε διαφωνήσει, λέγοντας πως ” η Super League υπάρχει ήδη και λέγεται Champions League. Ωστόσο, η UEFA είναι “ανοιχτή” στο διάλογο με τους συλλόγους ως προς το πώς μπορούν να βελτιωθούν οι δομές των διοργανώσεων μας“.

Ο διάλογος αυτός πάλι δεν κατέληξε κάπου, σε επίπεδο οργανωτικό -καθώς τα κέρδη των δυνατών αυξήθηκαν εκ νέου. Από το 2007 έως το 2017 τα έσοδα από τα τηλεοπτικά δικαιώματα σε Champions League και Europa League τριπλασιάστηκαν και έφτασαν στα 2.2 δισεκατομμύρια ευρώ. Παρ’ όλα αυτά οι έχοντες θέλουν περισσότερα, γιατί βλέπουν πως μπορούν να πάρουν περισσότερα.

Η Real Madrid δημιούργησε τη ‘μυστική κοινωνία’

Σύμφωνα με το Spiegel επτά από τους καλύτερους συλλόγους του κόσμου αποφάσισαν να γίνουν ‘ένα’ με ένα πράγμα στο μυαλό: “Να αποφύγουν την πλήξη που φέρνει το θάνατο, δημιουργώντας ένα μεγαλύτερο, πιο φανταζί σόουτ, το μεγαλύτερο που ‘χει δει ποτέ ο πλανήτης. Nαι, η Super League που θα αφορά τους καλύτερους των καλύτερων.

Έγγραφο που έλαβε μυστικά η Real Madrid πριν λίγες ημέρες, από συμβουλευτική εταιρεία, ανέφερε ότι 16 κορυφαία clubs πρόκειται να υπογράψουν την ίδρυση της Super League που θα κάνει πρεμιέρα το 2021.

Η Real Madrid ήταν η πρώτη που πήρε την υπό διαμόρφωση ιδέα του Stillitano και τη συζήτησε με τους FC Bayern Munich, Juventus, FC Barcelona, Manchester United, Arsenal και AC Milan. Όλες συμφώνησαν πως επρόκειτο για κάτι καλό και άρχισαν τις ενέργειες.

Τι θα περιλαμβάνει αυτό το σούπερ πρωτάθλημα;

*17 ομάδες με την πιο δυνατή τηλεοπτική παρουσία από Αγγλία, Ισπανία, Ιταλία, Γερμανία και Γαλλία. Αυτές θα ασχολούνται με την κορυφαία λίγκα.

*Τη Γερμανία θα εκπροσωπήσουν οι Bayern Munich, Borussia Dortmund και Schalke 04.

*Η 18η ομάδα θα είναι από την Πορτογαλία, τη Ρωσία, την Ολλανδία ή την Τουρκία.

*Η σεζόν θα έχει 34 αγωνιστικές, με παιχνίδια την Τρίτη, την Τετάρτη και τα Σάββατα. Στο τέλος θα διεξάγονται με μορφή knock out.

Οι δικηγόροι των πιο δυνατών οργανισμών ασχολούνται δυο χρόνια με τις νομικές και οικονομικές επιπτώσεις της εξόδου τους από την ευρωπαϊκή κοινότητα ποδοσφαίρου. Γεγονός που σημαίνει ότι μπορεί να τους μηνύσει η UEFA για υλικές ζημιές, ομοίως και όλες οι εθνικές λίγκες. Θέμα υπήρχε και με τη μορφή των συμβολαίων που θα υπογράφουν οι παίκτες (στην Bundesliga είναι αποκλειστικά για αυτήν τη διοργάνωση και αν αυτό αλλάξει μπορούν να αποδεσμευτούν), αλλά και το ‘πρέπει’ της διεθνούς παρουσίας. Όλα τα νομικά ζητήματα ‘έπιασαν’ 23 σελίδες.

Εξυπακούεται πως έγιναν και ραντεβού, όπως έχουν γίνει και προειδοποιήσεις του τύπου δηλώσεων που αναφέρον ότι “η FIFA χρειάζεται διαφάνεια, δημοκρατία, αποτελεσματική δομή και ένα νέο όραμα”. Όλα αυτά έχουν μετάφραση που αφορά τα ‘θέλω’ των ισχυρών. Όχι όλων, αλλά αρκετών. Ας δούμε ποια είναι αυτά.

*Η λίγκα θα πρέπει να αφορά μόνο 24 ομάδες στο μέλλον.

*Οι σύλλογοι που ήταν ιδιαίτερα επιτυχημένοι στο παρελθόν θα πρέπει να παίρνουν επιπρόσθετες θέσεις στο τουρνουά.

*Κάποια από τα ματς θα πρέπει να διεξάγονται το σαββατοκύριακο και τα περισσότερα θα πρέπει να προγραμματίζονται για τηλεοπτικές ζώνες που εξυπηρετούν περισσότερο τις τηλεοπτικές αγορές.

*Οι σύλλογοι θα ‘χουν τη δύναμη να οργανώνουν και να ελέγχουν τη διοργάνωση ΜΑΖΙ με την UEFA.

Σε κάθε περίπτωση η Spiegel οπτικοποίησε τη ζημιά του project για όλες τις άλλες λίγκες.

H UEFA συζητά ήδη με πολλούς οργανισμούς τις όποιες αλλαγές γίνουν στα formats από το 2024, με τους Ισπανούς να μην είναι πάντα διαθέσιμοι. Βλέπετε, ακόμα είναι ενεργό το πλάνο της Super League, με 11 κορυφαία clubs να είναι ιδρυτικά μέλη και να ‘χουν ισόβια συμβόλαια συμμετοχής (εγγυημένα για 20 χρόνια). Άλλα πέντε θα είναι “initial guests” και έτσι φτάνουν στους 16. Έχουν και ονόματα.

Οι ‘βασικοί’ φέρονται να είναι οι Real Madrid, FC Barcelona, Manchester United, Juventus Turin, FC Chelsea, FC Arsenal, Paris Saint-Germain, Manchester City, FC Liverpool, AC Milan, Bayern Munich και οι ‘καλεσμένοι’ θα είναι οι Atlético Madrid, Borussia Dortmund, Olympique Marseille, Inter Milan και AS Roma.

Θα συστήσουν εταιρεία (πχ. η Real θα ‘χει το 18.77% των μετοχών) και γενικά τα αρχικά UEFA δεν υπάρχουν πουθενά. Τώρα περιμένουμε την κίνηση της. Για την ιστορία, η Bayern και η City διέψευσαν κάθε εμπλοκή.

Ο πρόεδρος της FIFA, Gianni Infantino έχει να ασχοληθεί με τους hackers που μπήκαν στα συστήματα της παγκόσμιας ομοσπονδίας και άδειασαν 3.4 terabytes πληροφοριών, όλως τυχαίως όταν απομακρύνθηκαν οι υπαίτιοι του μεγαλύτερου σκανδάλου διαφθοράς στην ιστορία της παγκόσμιας ομοσπονδίας.

Ένα από τα στοιχεία που διέρρευσαν ήταν ότι ο Ιταλός βοήθησε τους Paris St Germain και Manchester City να μην πληρώσουν τα πρόστιμα του financial fair play -το οποίο έχουν κάνει λάστιχο.

Γενικά, θα έλεγες πως το παγκόσμιο ποδόσφαιρο δεν περνά και πολύ καλά.

Photos: Associated Press