ERTGATE: Η εξομολόγηση του κάμεραμαν για το χτύπημα του Σαλιαρέλη, τον Ανδρέα και τη Μιμή
Η συνέντευξη θα γινόταν με αφορμή τον ξυλοδαρμό του από τον Αργύρη Σαλιαρέλη, σε εκείνο το περίφημο Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός του 1990 στο παλιό Καραϊσκάκη (3-4). Από τη δίωρη συνέντευξη (μακάρι να κρατούσε παραπάνω) μιλήσαμε γι' αυτό μόλις ένα τέταρτο. Στη συνέχεια η κουβέντα πήγε στους πολέμους, τις εξεγέρσεις, τα δυστυχήματα, την παλιά τηλεόραση, την ΕΡΤ, τους πολιτικούς μέχρι και το βιβλίο που θέλει να γράψει και να βάλει μέσα όσα μου είπε με κλειστό το μαγνητόφωνο.
Ο Σωκράτης Ζάππας, περί ου ο λόγος, είναι ο άνθρωπος που λες και έχει μία μπομπίνα στο κεφάλι του και σου εξιστορεί με πάσα ακρίβεια όσα κατέγραψε με την κάμερά του. Επί σειρά ετών εικονολήπτης στην κρατική τηλεόραση, είναι ο άνθρωπος που έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό λόγω του ξυλοδαρμού από τον Σαλιαρέλη, αλλά μετά τη δίωρη κουβέντα μαζί του κατάλαβα πως είναι η ζωντανή ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης. Αυτός που "αποτύπωνε" στη μικρή οθόνη τις εικόνες που έγραψαν την ιστορία αυτού του τόπου. Από το Πολυτεχνείο και το νεύμα του Ανδρέα στη Δήμητρα, μέχρι τα ποδοσφαιρικά ντέρμπι που κάλυψε, τις ενημερωτικές εκπομπές με όλους τους μετέπειτα σταρ της τηλεόρασης και τους πολέμους στο Ιράκ. Γι' αυτό το λόγο, αν και είναι δημοσιογραφικά λάθος, τα όσα είπε για εκείνο το ματς των "αιωνίων" είναι στην αρχή της συνέντευξης. Τα καλύτερα έπονται...
Μέχρι και ο Παναθηναϊκός μου είπε να κάνω πίσω με τον Σαλιαρέλη!
- Αν ψάξεις στο διαδίκτυο το όνομα Σωκράτης Ζάππας το πρώτο που θα σου βγει στην αναζήτηση είναι το επεισόδιο με τον Σαλιαρέλη...
"Ναι (γέλια)! Το όνομά μου έγινε γνωστό λόγω αυτού του περιστατικού. Το video τα λέει όλα. Αν δεν υπήρχε, θα είχα κατηγορηθεί. Ακόμα κι έτσι, πήγαν να τον βγάλουν λάδι τον Σαλιαρέλη! Βασικός μάρτυρας ήταν ο Χρήστος Δάρας, ο οποίος έλεγε ότι ήταν παρών στο επεισόδιο και ότι εγώ έβρισα τον Σαλιαρέλη. Λέω, "μπορούμε να δούμε το video για να διαπιστώσουμε που ακριβώς είναι ο κ. Δάρας;" Στο video, λοιπόν, έρχεται ο Σαλιαρέλης και με χτυπάει, έρχεται από πίσω και ο Δέδες και με χτυπάει και ο Δάρας είναι κάπου στο κέντρο του γηπέδου μακριά κι έρχεται σιγά-σιγά! Στο τέλος εμφανίζεται το πλάνο".
- Ήταν δύσκολη περίοδος;
"Ναι. Ψέματα και εκβιασμοί".
- Δεχθήκατε απειλές;
"Πολλές. Κι από ανθρώπους που νόμιζα ότι ήταν φίλοι. Ξαφνικά βρέθηκαν εναντίον μου. Ακόμα και η Εισαγγελία στο κόλπο. Για να φανταστείς, μετά από χρόνια βγήκε ότι ο Εισαγγελέας χρηματιζόταν από τον Σαλιαρέλη. Το θέμα ξέρεις ποιο είναι; Ότι δεν έπρεπε να φάει ούτε μία μέρα φυλακή. Αν γινόταν αυτό, θα έμπαινε φυλακή για την υπόθεση Κοσκωτά. Γι' αυτό έπεσαν λυτοί και δεμένοι. Με πούλησε μέχρι και ο δικηγόρος μου. Φίλος, αδερφός, κουμπάρος και με πούλησε μέχρι και αυτός! Πάμε στην πρώτη δίκη, αναβολή. Δεύτερη δίκη, το ίδιο. Τρίτη δίκη, το ίδιο. Αυτός δικαιολογίες. Να μη στα πολυλογώ φτάσαμε στις δέκα αναβολές! Έφτασε η 11η φορά, με βάζουν νούμερο δύο και έρχεται η μεγάλη μέρα. Η διαδικασία είναι στις 9. Πάει 08:30, ο δικηγόρος πουθενά. Τον παίρνει τηλέφωνο η γυναίκα μου και της λέει ότι δεν θα έρθει!"
- Τι κρυβόταν από πίσω;
"Είχα πονηρευτεί από νωρίς. Στην τρίτη ή τέταρτη αναβολή, άρχισα να ψάχνομαι. Μου λέει, λοιπόν, ο Νίκος ο Κατσαρός ότι αυτός ο δικηγόρος ήταν δικηγόρος του Σαλιαρέλη στην υπόθεση με τον Νταϊφά!"
- Τελικά ήρθε εκείνη την ημέρα;
"Τρελός είσαι; Πάω μέσα μόνος. Με ρωτούν για αναβολή και λέω όχι! Μόνος μου, χωρίς δικηγόρο. Ήμουν μόνος μου απέναντι σε 5 δικηγόρους, με πρώτο τον μπαμπά Πλεύρη. Αρχίζουν, λοιπόν και μου κάνουν επίθεση. Ευτυχώς που υπήρχε το video. Ξέρεις πόσο άσχημα αισθάνθηκα; Να μη στα πολυλογώ, όταν αποσύρθηκαν για να κάνει την πρόταση η Εισαγγελέας, μου κάνει νόημα, πλησιάζω και μου λέει: "Δυστυχώς δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα..." Βγαίνει, λοιπόν και προτείνει δύο μήνες. Βγαίνει η πρόεδρος λέει 10 μήνες! Και έγινε χαμός! Μετά έγινε Εφετείο και έφαγε πάλι 10 μήνες".
- Μόνος εναντίον όλων και δικαιωθήκατε...
"Δεν ήταν αυτό το θέμα. Ήταν μια βρώμικη ιστορία. Να φανταστείς πως άνθρωποι από τον Παναθηναϊκό, από τη διοίκηση της ομάδας, ήθελαν να μη δικαστεί ο Σαλιαρέλης! Με έπιασαν και μου είπαν "Άστα μωρέ, μας εξυπηρετεί". Ήθελαν τον Σαλιαρέλη, ήθελαν αδύναμο τον Ολυμπιακό. Όλοι ήταν στο κόλπο!"
- Μιλάμε για ένα ντέρμπι που κράτησε 3 ώρες...
"Ναι, απίστευτο. Χαμός! Με τερματοφύλακα τον Νικοπολίδη και τον κόσμο να φωνάζει ότι είναι στημένο".
- Και μετά από αυτό το περιστατικό γίνεστε το μαύρο πρόβατο.
"Ναι. Το πρόβλημα ήταν να αντέξεις στην πίεση, να σταθείς όρθιος σε όλο αυτό. Υπήρχε τέτοια πίεση που αν ήταν άλλος θα είχε λυγίσει. Εγώ ήμουν ξεκάθαρος από την πρώτη στιγμή. Ήθελα να καταδικαστεί ο Σαλιαρέλης έστω με μία δραχμή για να μην πουν τίποτα για μένα. Ότι με πλήρωσε ο Σαλιαρέλης. Και να ξέρεις ότι με είχαν πλησιάσει για χρηματισμό. Εγώ, όμως, μακριά από αυτά".
- Ξαναπήγατε μετά σε ματς του Ολυμπιακού;
"Ναι αμέ. Και δεν αντιμετώπισα κανένα πρόβλημα. Κοίτα να δεις, εγώ είμαι Παναθηναϊκός. Το ήξεραν όλοι από το σινάφι. Έλεγαν, λοιπόν, ότι με έβαλε ο Παναθηναϊκός. Μιλάμε για απίστευτα πράγματα. Και ξέρεις ποιο είναι το τρομερό; Εγώ είχα έναν κολλητό φίλο, πολύ αγαπημένο. Μαθαίνω, λοιπόν, από τον δικηγόρο ότι αυτός έχει καταθέσει εναντίον μου. Παίρνω στα χέρια μου την κατάθεση και πέφτω από τα σύννεφα! Είχε καταθέσει ότι ήρθε σπίτι μου και είδε τα σκαλιά γεμάτα με λουλούδια και γλάστρες από τους φίλους του Παναθηναϊκού!"
Στην Τούμπα και τη Ν. Φιλαδέλφεια οι πιο σκληροπυρηνικοί
- Από την ΕΡΤ είχατε πρόβλημα;
"Κανένα. Ήξεραν ότι δεν πρόκειται να κάνω πίσω, αν μου το ζητούσαν. Ο Κατσαρός το έκανε πρώτο θέμα. Μπράβο του! Μετά όλος ο Τύπος ασχολούταν με αυτό. Η Κανέλλη ασχολήθηκε σε μία εκπομπή που έκανε στο ραδιόφωνο, τα ΝΕΑ το είχαν πρώτο θέμα με ένα φοβερό σκίτσο. Ήταν το ζήτημα των ημερών εκείνες τις ημέρες".
- Δεν ήταν το μοναδικό αξέχαστο ντέρμπι που καλύψατε...
"Οχι. Έχω πάει σε πάρα πολλά. Τι να σου πρωτοπώ. Αξέχαστο ήταν και αυτό του 1988, στον τελικό Κυπέλλου με τον Κοσκωτά".
- Πώς ήταν οι συνθήκες εργασίας εκείνη την εποχή;
"Κοίτα, οι πιο επικίνδυνες καταστάσεις ήταν στην Τούμπα και στη Νέα Φιλαδέλφεια. Οι πιο σκληροί ήταν στα επίσημα, αυτοί που είχαν διαρκείας. Αν σε έπαιρναν χαμπάρι, είχες πρόβλημα. Σε έβριζαν, αλλά χωρίς να ξεφεύγει η κατάσταση. Όχι όπως τώρα που πλακώνουν στο ξύλο δημοσιογράφους. Βέβαια, τότε υπήρχαν μόνο δύο αθλητικές εφημερίδες. Δεν φανάτιζαν τον κόσμο. Ούτε εκπομπές, ούτε "Δίκες". Ήταν πιο ήρεμα. Τώρα πια έχει γίνει πιο επαγγελματικό, αλλά και πιο επικίνδυνο. Από την εποχή του Κόκκαλη και μετά άρχισε να ξεφεύγει το πράγμα".
- Και από το ποδόσφαιρο στους πολέμους...
"Χωρίς να περιαυτολογήσω, ήμουν ο καλύτερος. Ήμουν στον τομέα των ειδήσεων και κάλυπτα τα πάντα. Τους πολιτικούς, τους πολέμους, σεισμούς, δυστυχήματα ό,τι μπορείς να φανταστείς. Στους πολέμους δεν πήγαινε κανένας. Στον πόλεμο του '82 δεν ήθελε να πάει κανένας! Και με πιάνει η Εύη Δεμίρη και μου λέει "πάμε;" Και φύγαμε για Βηρυτό! Πάνω στον χαμό, πάνω στους βομβαρδισμούς".
- Φόβος δεν υπήρχε;
"Υπήρχε, αλλά ήταν και αυτή η δημοσιογραφική αφέλεια. Να πάμε στο παραπέρα, να δούμε τι γίνεται παρακάτω. Να το ζήσεις από κοντά. Είχα αυτή την τρέλα, έβλεπα ξένους ανταποκριτές να καλύπτουν από κοντά τον πόλεμο στο Βιετνάμ και έλεγα πόσο ήθελα να ζήσω κάτι τέτοιο. Ε, μου δόθηκε η ευκαιρία και δεν την άφησα. Πάμε, λοιπόν, με την Εύη, περάσαμε παράνομα και φτάσαμε στο ξενοδοχείο όπου έμενε όλη η ηγεσία της PLO! Εμείς δεν το ξέραμε. Την επόμενη μέρα που φύγαμε βομβάρδισαν το ξενοδοχείο! Δεν φοβόμασταν εκείνη την ώρα. Μπαίναμε στο αεροπλάνο της επιστροφής, λέγαμε άντε να σηκωθεί να φύγουμε, αλλά με την πρώτη ευκαιρία θέλαμε να επιστρέψουμε. Πήγα πάλι στη Βηρυτό, τότε στον εμφύλιο. Μετά πήγα δύο φορές στο Ιράκ. Τη μία με τον μπαμπά Μπους και μετά με τον γιο. Πάλι με τη Δεμίρη. Παλικάρι!"
- Από τους πολέμους περάσατε στο γραφείο ως προϊστάμενος και τώρα πια συνταξιούχος. Σας λείπει;
"Τρελός είσαι; Καθόλου!"
- Δεν θα θέλατε τώρα, για παράδειγμα, να είστε στο Παρίσι;
- Άκου. Εμείς όταν πηγαίναμε μία αποστολή κουβαλούσαμε ένα σωρό πράγματα. Βαλίτσες, μονταζιέρες, καλώδια, κάμερες. Μου είχε πει, λοιπόν, ένας Αμερικάνος ότι στο μέλλον θα βγουν μικρά μηχανήματα, που θα τα κρατάς με το ένα χέρι και θα τραβάς και αυτά θα παίζουν αμέσως μέσω δορυφόρου (μου δείχνει το κινητό του). Ορίστε, βγήκε αληθινός. Για να στο πω απλά, μέχρι πριν λίγα χρόνια αν έβγαινε άσχημη εικόνα ή άσχημος ήχος στο δελτίο ή σε κάποιο θέμα, θα είχαμε απολύσεις. Θα ήταν έγκλημα. Και τώρα βλέπεις άθλιες εικόνες με το Skype και δεν γίνεται τίποτα. Εγώ δεν θα μπορούσα να δουλέψω έτσι. Κοιτάζουν το κέρδος και πώς θα βγάλουν το θέμα όσο πιο φθηνά γίνεται. Παλιά πηγαίναμε ταξίδι με τον Ανδρέα Παπανδρέου και το μισό αεροπλάνο ήταν γεμάτο μηχανήματα για να βγει σωστά η εικόνα και ο ήχος. Και τώρα με ένα λάπτοπ και ένα κινητό βγάζεις θέμα!"
Ο Ανδρέας, η Δήμητρα, το νεύμα και το έτοιμο κείμενο
- Από εκείνους, τους παλιούς πολιτικούς, ποιος ήταν ο πιο απαιτητικός σχετικά με την εικόνα του προς τα έξω;
"Ειλικρινά κανένας. Μόνο οι αυλικοί και οι αστυνομικοί της Ασφάλειας. Αυτοί το έπαιζαν ειδικοί. Ο Καραμανλής και ο Παπανδρέου δεν ασχολούνταν με αυτά. Απλά ο Ανδρέας είχε ένα άλλο κόλλημα. Ήταν τρελός με τα μηχανήματα. Του άρεσαν πολύ. Μια φορά στις Βρυξέλλες είχαν βγει κάτι κασετόφωνα που έγραφαν όταν μιλούσες και σταματούσαν μόνα τους όταν δεν μιλούσες. Τα είδε ο Ανδρέας σε μία συνέντευξη, σταματά να μιλά και τρελαίνεται! Ήθελε να μάθει τι είναι, ρωτούσε που το βρήκαμε κτλ. Γενικά ήταν χαλαροί άνθρωποι. Σου μιλούσαν στα ταξίδια, δεν το έπαιζαν ηγέτες".
- Ήσασταν και σε αυτή την περίφημη επιστροφή του Ανδρέα από το Χέρφιλντ;
"Εννοείται. Ήμουν στο αεροδρόμιο. Από κάτω και περιμέναμε την άφιξη, να κατέβει από το αεροπλάνο".
- Ξέρατε ότι θα γίνουν τα επίσημα αποκαλυπτήρια της Δήμητρας από τον Ανδρέα με το περίφημο νεύμα;
"Όχι μόνο το ξέραμε, αλλά το είχαμε ετοιμάσει! Είχε γραφτεί και το κείμενο που θα έλεγε ο δημοσιογράφος κατά τη ζωντανή μετάδοση. Είναι και άλλα πολλά..."
- Τα οποία θα μάθουμε σε κάποιο βιβλίο;
"Το γράφω. Είναι, όμως, δύσκολο να βγει. Βρες μου έναν εκδότη που θα το βγάλει. Ξέρουν μερικοί ότι κάποια πράγματα δεν μπορούν να βγουν προς τα έξω. Θα έχει πολλές αλήθειες. Θα ενοχλήσει. Θα μου ζητούν να κόψω πράγματα. Βρες μου έναν εκδότη και το βγάζω! Ξέρεις πόσα πράγματα έχω να πω; Καλύπτω γεγονότα από το 1968. Ήμουν στην κηδεία του Γεωργίου Παπανδρέου, εκεί που έγιναν τα επεισόδια. Πολύ ξύλο. Έχω τραβήξει πολύ ξύλο! Είχα πάει με μία μηχανή που είχαν βγάλει οι Αμερικάνοι για το Βιετνάμ. Για να μην σπάει! Πανάκριβη κάμερα".
- Υπάρχει γεγονός που θα θέλατε να καλύψετε;
"Οι δίδυμοι Πύργοι. Την ώρα που γινόταν η επίθεση εγώ κοιμόμουν. Με ξυπνά η κόρη μου και μου λέει να βάλω τηλεόραση γιατί θα δω κάτι που θα μου αρέσει. Σοκαρίστηκα. Ήθελα να ήμουν εκεί, να το ζήσω και να το καλύψω από κοντά".
- Αυτός ο έρωτας με τη δουλειά δεν έφευγε εύκολα, ε;
"Ακριβώς αυτό. Και σιγά-σιγά μπήκαμε στη φτήνια. Το θέμα είναι να έχεις όρεξη για τη δουλειά. Ο Νίκος ο Μαστοράκης είναι το Α και το Ω του επαγγελματία. Αυτός έφερε την τηλεόραση στην Ελλάδα. Φαντάσου ότι αυτός έφερε τον ήχο! Και τον πολέμησαν στη συνέχεια αυτοί που συνεργάστηκαν με τη Χούντα. Εγώ, λοιπόν, δούλεψα πολύ μαζί του. Εκεί κατάλαβα πως πρέπει να είναι ένα αφεντικό που ασχολείται με τα ΜΜΕ. Μου έλεγε ότι ο εργαζόμενος πρέπει να είναι ευχαριστημένος αλλιώς δεν θα κάνει τη δουλειά που θέλω. Εγώ ήμουν σε συγκεκριμένες εκπομπές, αλλά υπήρχαν και έξτρα. Μπορεί να χρειαζόταν να καλύψω μία άφιξη ενός μεγάλου προσώπου. Όλα αυτά, λοιπόν, τα πληρωνόμουν εξτρά. Για παράδειγμα, όταν ήμουν στο "Σήμερα" είχα συγκεκριμένο μισθό, αλλά αν παρουσιαζόταν κάτι έκτακτο πληρωνόμουν και από αυτό. Γι' αυτό όλοι σκίζονταν να βγουν τέλειες οι εκπομπές. Τώρα ποιος να ασχοληθεί; Βρήκαν ευκαιρία οι επιχειρηματίες να βγάλουν περισσότερα χωρίς να πληρώνουν εργαζομένους. Τα βάζουν στο παντελόνι τους και μετά σου λένε δεν έχουμε να σε πληρώσουμε. Αδιανόητα πράγματα. Δεν υπήρχε περίπτωση τα προηγούμενα χρόνια να μείνει απλήρωτος κάποιος εργαζόμενος. Γινόταν μεγάλο θέμα!"
- Από το κάδρο σας έχουν περάσει ως πιτσιρικάδες όλοι οι μεγάλοι δημοσιογράφοι. Λιάνης, Κουίκ, Πιπιλή...
(με διακόπτει) "Όλοι! Όλοι παιδιά μου!"
- Κάποιοι εξ αυτών ακολούθησαν στη συνέχεια άλλο μονοπάτι. Αυτό της πολιτικής. Φαίνονταν από τότε;
"Μόνο η Πιπιλή. Ήταν από την αρχή ενεργή. Η Φωτεινή ανακατευόταν με τα κοινά. Στο Πολυτεχνείο ήμουν εγώ κι αυτή. Σαν φοιτήτρια της νομικής με έπαιρνε και πηγαίναμε σε παράνομες συγκεντρώσεις επί Χούντας. Πήγαινε στους φοιτητές φαγητά μέσα στο Πολυτεχνείο. Ε, στην πορεία πήρε άλλη κατεύθυνση".
- Και μέσα στο Πολυτεχνείο ήσασταν;
"Μόνο εγώ και η Πιπιλή. Όλες τις ημέρες! Κάλυπτα τα γεγονότα από την αρχή τους. Από τη Νομική".
- Μιλάμε για εποχή λογοκρισίας...
"Καλά, δεν το συζητάμε. Εγώ δούλευα και ως ανταποκριτής του NBC, οπότε στέλναμε υλικό και έξω. Και τα στέλναμε όλα! Εκεί, βέβαια, δεν έπαιρναν χαμπάρι οι Χουντικοί. Άσχετοι. Λογοκρισία ήξεραν να κάνουν εκεί που τους έπαιρνε".
- Και να φανταστείτε ότι εγώ ήρθα να μιλήσουμε για το επεισόδιο με τον Σαλιαρέλη...
"Ποιος Σαλιαρέλης τώρα... (γέλια). Αυτή ήταν αστεία περίπτωση σε αυτά που έζησα".
Το αεροπορικό δυστύχημα, το αίμα, η λιποθυμία
- Έχω την εντύπωση πως το παλιό ρεπορτάζ ήταν πιο ωμό. Δεν περνούσε από φιλτράρισμα
"Εγώ τα τραβούσα όλα. Το τι θα έπαιζε ήταν άλλο ζήτημα. Φυσικά και έλεγαν σε παρουσιαστές να μην πουν αυτό ή το άλλο. Ο Καψής είχε απολυθεί από τον Ανδρέα από το αεροπλάνο! Όλοι έκαναν παρεμβάσεις. Εμείς, όμως, οι εικονολήπτες ήμασταν αλλιώς. Τα τραβούσαμε όλα. Το τι θα έβγαινε στο αέρα ήταν άλλο ζήτημα. Στο μόνο, θυμάμαι, που έπεσε λογοκρισία ήταν την πρώτη φορά στο Ιράκ. Ήταν ένα ρεπορτάζ για την εκπαίδευση των ειδικών δυνάμεων του Σαντάμ. Δώσαμε μάχη να μεταδώσουμε εικόνα τα μεσάνυχτα, η οποία όμως δεν παίχθηκε ποτέ στην Ελλάδα. Η δικαιολογία ήταν ότι δεν έφτασε ποτέ στην Ελλάδα το υλικό, ενώ εμείς το είχαμε στείλει. Ήταν μόλις είχε ανέβει στην εξουσία η Νέα Δημοκρατία. Δεν έμαθα ποτέ γιατί δεν το έπαιξαν".
- Βγαίνατε στο ρεπορτάζ με την κάμερα στον ώμο και τι είχατε στο μυαλό σας; Να τραβήξετε τον ανθρώπινο πόνο;
"Ναι".
- Δεν νιώθατε σφίξιμο στην καρδιά;
"Το μεγαλύτερο σοκ της καριέρας μου το έπαθα όταν έπεσε το αεροπλάνο της Ολυμπιακής στην Κερατέα. Επί Χούντας. Ανέβηκα βράδυ στο βουνό και βρέθηκα μέσα στα πτώματα. Ήταν οι Χωροφύλακες και φώναζαν: οι νεκροί είναι 99 και ένας εσύ 100! Απειλούσαν για να μην τραβήξουμε πλάνα. Εμείς φυσικά τραβήξαμε τα πάντα. Τότε δεν υπήρχαν φώτα και είχαμε μία μπαταρία αυτοκινήτου την οποία βάζαμε σε μια λάμπα για να μπορούμε να βλέπουμε. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ αυτό. Ήταν συγκλονιστικές οι εικόνες της τραγωδίας. Α, τώρα που το θυμήθηκα υπάρχει κι ένα άλλο. Το πρώτο μου αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Είχα πάει με την Φωτεινή Πιπιλή στο νοσοκομείο για να το καλύψουμε. Εγώ έβλεπα αίμα και λιποθυμούσα. Έπρεπε λοιπόν να σταθώ στο ύψος των περιστάσεων. Ε, όπως καταλαβαίνεις με το που βλέπω το αίμα αρχίζω να χάνω τις αισθήσεις μου και είναι από πίσω η Πιπιλή και με κρατάει για να μην πέσω κάτω με την κάμερα. Από κει και πέρα το ξεπέρασα. Όλα είναι μια συνήθεια. Πολλές φορές κυνηγούσαμε το αίμα για να εντυπωσιάσουμε".
- Ειδικά τώρα γίνεται αυτό...
"Όλα είναι μία υποκρισία. Κάνουμε το χειρότερο επάγγελμα. Εμείς πασάρουμε στον κόσμο τα νέα. Συντηρούμε την υποκρισία. Δεν μπορείς τώρα να λες γίναμε όλοι Γάλλοι. Γιατί δεν γίναμε Ρώσοι νωρίτερα; Γιατί δεν γίναμε Λιβανέζοι; Σε αυτά βάζουμε το χεράκι μας και εμείς. Ξέρεις ποιος δημοσιογράφος, ο μοναδικός, αντιστάθηκε και αρνήθηκε να πει πράγματα και μάλιστα επί Χούντας; Ο Βαγγέλης Μπίστικας. Κεντρικός παρουσιαστής ειδήσεων. Είπε "εγώ αυτά δεν τα λέω" και σηκώθηκε και έφυγε. Όλοι οι άλλοι έχουν σκύψει το κεφάλι".
Για ποια ΕΡΤ μιλάμε; Πέθανε! Μέχρι το ταβάνι φτάνουν τα χρεωστικά!
- Συνταξιοδοτηθήκατε την καλύτερη περίοδο. Όταν το επάγγελμα έπιασε πάτο...
"Το συζητάς; Εννοείται! Να έβλεπα εγώ αυτά που γίνονται τώρα; Θα τρελαινόμουν! Να βλέπω την εικόνα του Skype; Θα είχαν απολυθεί επιτόπου! Με στενοχωρεί που πεθαίνει το επάγγελμα. Ούτε εικονολήπτης υπάρχει ούτε μοντέρ ούτε δημοσιογράφος, τίποτα! Για να μην πω για το εργασιακό δίκαιο".
- Αν έρθει ένας πιτσιρικάς και σας πει ότι θέλει να γίνει εικονολήπτης, τι θα τον συμβουλεύατε;
"Να φύγει! Μακριά! Όλοι μου λένε γιατί δεν έβαλες τις κόρες σου. Να κάνουν τι; Υπήρχε απαγορευτικό στην οικογένεια! Τελείωσε το επάγγελμα, πάει πέθανε. Ποιο Μέσο θα χρειαστεί εικονολήπτη;"
- Η ΕΡΤ πέθανε;
"Η ΕΡΤ έχει πεθάνει εδώ και χρόνια. Για ποια εκκαθάριση μιλάμε; Για πήγαινε μία βόλτα να δεις τι γίνεται. Μέχρι το ταβάνι φτάνουν τα χρεωστικά! Δίναμε εικόνα στα ιδιωτικά κανάλια και δεν πλήρωναν ποτέ".
- Πάντα η ΕΡΤ ήταν το μαύρο πρόβατο για τον κόσμο...
"Ο καθένας έβαζε τους δικούς του. Ερχόταν το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση και έβαζε τους δικούς του. Μετά ερχόταν η Νέα Δημοκρατία και έβαζε τους δικούς της, χωρίς όμως να διώχνει τους προηγούμενους. Μετά πάλι το ίδιο! Όποιος ερχόταν έφερνε και τους δικούς του, αλλά έμεναν και οι προηγούμενοι! Οι υπάλληλοι, όμως, ήταν υπάλληλοι. Οι άλλοι ήταν οι "βολετοί". Κι επειδή υπήρχαν αυτοί, η μπάλα έπαιρνε και τους υπάλληλους που δούλευαν σκληρά. Ξέρεις τι θέλω να δω μια φορά; Μία κυβέρνηση που θα πει ότι εγώ δεν θα ανακατευτώ με την ενημέρωση".
- Ξέρετε ότι αυτό που λέτε δεν πρόκειται να γίνει. Η κρατική τηλεόραση χρησιμοποιείται ως ασπίδα προστασίας απέναντι στα όποια ιδιωτικά κανάλια ασκούν αντιπολίτευση.
"Α, μπράβο! Η εκάστοτε κυβέρνηση θέλει να ελέγχει την κρατική τηλεόραση. Το θέμα είναι ο βαθμός παρέμβασης και να μην φτάσεις στα άκρα. Πάντα υπήρχε παρέμβαση. Επί ΠΑΣΟΚ, για παράδειγμα, τα πράγματα ήταν πιο χαλαρά, αλλά όταν κάποιο θέμα "έτσουζε", δεν υπήρχε περίπτωση να περάσει. Θα σου πω μία ιστορία: υπήρχε κάποτε ένας διευθυντής που ήθελε να το παίξει αυστηρός. Τον παίρνουν τηλέφωνο και του ζητούν να καλυφθεί από την ΕΡΤ το ταξίδι ενός υπουργού στο εξωτερικό. Αυτός ήταν κάθετα αρνητικός. "Ξεχάστε τα αυτά", τους λέει. Μετά από λίγη ώρα παίρνει ο ίδιος ο υπουργός τηλέφωνο. Τη συνέχεια μπορείς να τη φανταστείς..."
- Εγώ θυμάμαι όταν πρωτοβγήκα στο χώρο που μου έλεγαν να χωθώ στην ΕΡΤ για να εξασφαλιστώ...
"Έτσι δεν ήταν και για το δημόσιο; Δεν σου έλεγαν να μπεις εκεί για να εξασφαλιστείς; Ε, το ίδιο ήταν και με την ΕΡΤ. Βέβαια, μην ξεχνάμε ότι η ΕΡΤ δεν ήταν μόνο ένα κανάλι. Το MEGA, για παράδειγμα, έχει ένα Χ αριθμό εργαζομένων μόνο για το κανάλι. Δεν είχε κάτι άλλο. Η ΕΡΤ έπρεπε να είχε περισσότερους γιατί είχε τρία κανάλια, ραδιόφωνα σε όλη την Ελλάδα, εκπομπές δικής της παραγωγής. Κι όμως το MEGA είχε περισσότερους εργαζομένους!"
- Την τωρινή κατάσταση στη χώρα πώς τη βλέπετε;
"Δεν υπάρχει νεολαία. Η νεολαία είναι στον καναπέ ή ασχολείται με απίθανα πράγματα. Τις προάλλες έγινε εδώ που μένω ένας διαγωνισμός για το ποιος έχει το πιο δυνατό ηχοσύστημα στο αυτοκίνητο! Έγινε χαμός από νεολαία! Εντάξει κι εμείς είχαμε τις τρέλες μας τότε, αλλά κατεβαίναμε και σε μια πορεία".
- Βέβαια τότε, τα παλιά χρόνια, οι δημοσιογράφοι ήταν δίπλα στους διαδηλωτές. Τώρα είναι απέναντι.
"Πολύ σωστό αυτό που λες. Εγώ κάλυπτα τις πορείες και ήμουν από την πλευρά του κόσμου. Ήμουν μαζί με αυτούς που πετούσαν τις πέτρες. Τώρα οι εικονολήπτες είναι πίσω από τους αστυνομικούς, δεν τολμούν να πάνε απέναντι!"
- Το βιβλίο τι τίτλο θα έχει;
"Θα δούμε... Όταν βγει θα ενοχλήσει..."
- Εγώ θα το περιμένω...
"Μακάρι να βγει..."
- Ευχαριστώ πολύ για την κουβέντα που είπαμε, αν και τα καλύτερα τα είπαμε με κλειστό το μαγνητόφωνο...
(γέλια) "Εγώ σε ευχαριστώ!"
Για επίλογο, αυτό...
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ