Χοακίν, ο ταυρομάχος που ‘μεταμφιέστηκε’ σε ποδοσφαιριστή
Ο παίκτης με το μεγαλύτερο ηλικιακά χατ-τρικ στην ιστορία της Πριμέρα, η αγάπη για την ταυρομαχία και την Μπέτις, τα καψώνια του Λοπέρα, ο Μουρίνιο, ο Φλορεντίνο, ο αμετανόητος πλακατζής αλλά και ο εμβληματικός αρχηγός.
Την Κυριακή που μας πέρασε (8/12), στο “Μπενίτο Βιγιαμαρίν”, την έδρα της Μπέτις, εκεί όπου οι “βερδιμπλάνκος” υποδέχτηκαν τα “λιοντάρια” της Αθλέτικ για την 16η αγωνιστική του ισπανικού πρωταθλήματος, ο δεξιός εξτρέμ των γηπεδούχων, Χοακίν, πέτυχε χατ-τρικ, δίνοντας τη νίκη στην ομάδα του με το τελικό 3-2. Χρειάστηκε να περάσουν 19 χρόνια καριέρας και 770 επίσημα παιχνίδια, για να δούμε τον εμβληματικό αρχηγό του συλλόγου της Σεβίλλης να φτάνει για πρώτη φορά στην επίτευξη τριών τερμάτων σε ένα ματς, συνοδεύοντάς τα μάλιστα με ένα μεγάλο ρεκόρ, αφού έγινε ο μεγαλύτερος σε ηλικία παίκτης που το κατάφερε στην ισπανική Λίγκα, ξεπερνώντας ούτε λίγο ούτε πολύ τον τεράστιο Αλφρέδο Ντι Στέφανο. Ο μεγάλος άσος της Ρεάλ Μαδρίτης είχε πετύχει το δικό του τελευταίο χατ-τρικ το 1964, σε ηλικία 37 ετών και 255 ημερών. Ο Χοακίν βελτίωσε αυτή την επίδοση, αφού την περασμένη Κυριακή “μετρούσε” 38 χρόνια και 140 ημέρες! Με αφορμή αυτό το “κατόρθωμα” του Ισπανού της Μπέτις, θα κάνουμε μια μικρή αναδρομή στην πορεία μιας από τις πιο χαρισματικές προσωπικότητες του ισπανικού ποδοσφαίρου, όχι μόνο μέσα στα γήπεδα, αλλά και έξω από αυτά.
Ο Χοακίν Σάντσεθ Ροντρίγκεθ γεννήθηκε το 1981 στο Πουέρτο δε Σάντα Μαρία του Κάντιθ και από μικρός άρχισε να παίζει μπάλα σε τοπικές ομάδες, πρώτα στην CD Los Frailes και κατόπιν στην CD San Luis. Σε ηλικία 13 ετών γράφτηκε στις ακαδημίες της Μπέτις, περνώντας όλες τις κατηγορίες, για να φτάσει το 1998 στους Νέους, με τους οποίους κατέκτησε το Κύπελλο Ισπανίας και το Σούπερ Καπ (1999). Την αμέσως επόμενη σεζόν (1999/2000) πήρε “προαγωγή” στην Μπέτις Β, όπου συμπλήρωσε 27 συμμετοχές και 2 γκολ. Το καλοκαίρι του 2000 ο προπονητής της πρώτης ομάδας, Φερνάντο Βάθκεθ, τον πήρε μαζί του, θέλοντας να ενισχύσει την προσπάθεια για άνοδο στην Πριμέρα.
Η ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΗ ΚΑΡΙΕΡΑ ΤΟΥ ΧΟΑΚΙΝ
Ο 19χρονος Χοακίν εντυπωσίασε σε εκείνη την πρώτη του σεζόν στην Μπέτις, φτάνοντας τις 38 συμμετοχές και τα 3 γκολ, με τους “βερδιμπλάνκος” να τερματίζουν στη δεύτερη θέση της Σεγούντα (πίσω μόνο από την συμπολίτισσα Σεβίγια) και να πανηγυρίζουν την επιστροφή τους στη μεγάλη κατηγορία. Την πενταετία που ακολούθησε, ο Χοακίν έγινε βασικός και αναντικατάστατος για όλους τους προπονητές της Μπέτις (Χουάντε Ράμος, Βίκτορ Φερνάντεθ και Λορένθο Σέρα Φερέρ), ξεπερνώντας τις 200 επίσημες συμμετοχές, τα 30 τέρματα και τις 50 ασίστ, ενώ κατέκτησε και τον πρώτο του τίτλο, το Κύπελλο Ισπανίας του 2005!
Οι εμφανίσεις του προκάλεσαν το ενδιαφέρον συλλόγων όπως η Ρεάλ Μαδρίτης και η Τσέλσι, οι παράλογες όμως απαιτήσεις του προέδρου της Μπέτις, Λοπέρα, αλλά και η επιθυμία του ίδιου να παραμείνει στην ομάδα της Σεβίλλης, έβαλαν φρένο στη μετακίνησή του. Το καλοκαίρι του 2006 και μετά από αρκετές περιπέτειες, τις οποίες θα δούμε αναλυτικά πιο κάτω, ο παίκτης πήγε στη Βαλένθια, έναντι του ποσού των 25 εκατομμυρίων ευρώ. Με τις “νυχτερίδες” αγωνίστηκε για μια πενταετία (2006-2011), έφτασε τις 216 συμμετοχές, τα 30 τέρματα και τις 31 ασίστ, και πρόσθεσε στη συλλογή του ένα ακόμα Copa del Rey το 2008. Τον Ιούνιο του 2011 μετακινήθηκε στη Μάλαγα, συμπληρώνοντας στη διετία που παρέμεινε εκεί, 71 παιχνίδια, 10 τέρματα και 13 ασίστ.
Ακολούθησε η πρώτη και μοναδική μεταγραφή του Χοακίν εκτός συνόρων, στην ιταλική Φιορεντίνα, για μια ακόμη διετία (2013-2015), με 71 συμμετοχές, 7 γκολ και 13 ασίστ και ο “κύκλος” ολοκληρώθηκε το βράδυ της 31ης Αυγούστου του 2015, ελάχιστα πριν εκπνεύσει η διορία για τις μεταγραφές του καλοκαιριού, με την επιστροφή του ύστερα από εννιά χρόνια στην ομάδα της καρδιάς του, την Μπέτις, στην οποία φυσικά συνεχίζει να αγωνίζεται μέχρι σήμερα. Να προσθέσουμε εδώ ότι είναι ο εν ενεργεία παίκτης με τις περισσότερες συμμετοχές στο ισπανικό πρωτάθλημα (533) και συνολικά ο πέμπτος, πίσω μόνο από τους Θουμπιθαρέτα (622), Ραούλ (550), Εουσέμπιο Σακριστάν (543) και Μπούγιο (542).
Ο Χοακίν υπήρξε και διεθνής με την Ισπανία, ξεκινώντας το 1999 από την U18. Αφού πέρασε και από την U21 το 2001, έναν χρόνο μετά, τον Φεβρουάριο του 2002, πραγματοποίησε το ντεμπούτο του με την Εθνική των Ανδρών σε ένα φιλικό αγώνα με την Πορτογαλία. Στη συνέχεια πήρε μέρος σε δυο Μουντιάλ (2002 & 2006) και ένα EURO (2004), συμπληρώνοντας 51 εμφανίσεις και 4 γκολ με τη “Roja”. Αγωνίστηκε στον προημιτελικό με τη Νότια Κορέα (2002), όπου έδωσε την ασίστ για το γκολ του Μοριέντες (χρυσό γκολ), το οποίο όμως ακυρώθηκε επειδή δήθεν η μπάλα είχε περάσει τη γραμμή του άουτ, αλλά ήταν και ένας εκ των πρωταγωνιστών στο παιχνίδι της Εθνικής μας με την Ισπανία στο EURO του 2004, όπου ταλαιπώρησε αφάνταστα τον Τάκη Φύσσα και γενικότερα την ελληνική άμυνα.
Ο ΛΟΠΕΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΡΙΦΗΜΟ ΠΑΡΤΙ ΤΟΥ HALLOWEEN
Αυτή μέσες-άκρες είναι η μέχρι σήμερα καριέρα του Χοακίν στο ποδόσφαιρο, μια πορεία σχεδόν δυο δεκαετιών, που ξεκίνησε και κατέληξε στην Μπέτις. Πέρα όμως από το αγωνιστικό, ο παίκτης αυτός ξεχωρίζει για τον “έξω καρδιά” χαρακτήρα του, ένα χαρακτηριστικό που τον έχει κάνει είδωλο στα μάτια των φιλάθλων της Μπέτις και έναν από τους πιο αγαπητούς παίκτες σε ολόκληρη την Ισπανία. Ο Χοακίν έχει ένα ξεχωριστό χιούμορ, κάνει συνέχεια πλάκα με τους συμπαίκτες και προπονητές του, διηγείται ιστορίες και ανέκδοτα με έναν μοναδικό τρόπο, εκφράζεται με το “χάρισμα” των κατοίκων του Κάντιθ και αποτελεί μια μόνιμη πηγή κεφιού και χαράς στα αποδυτήρια των “βερδιμπλάνκος”.
Έτσι κι αλλιώς, τα διάφορα περιστατικά που συνοδεύουν τον Χοακίν σε αυτή την εικοσαετία, είναι ατελείωτα. Ας θυμηθούμε μερικά από αυτά, ξεκινώντας με το περίφημο πάρτι του Halloween που διοργάνωσε πριν 18 χρόνια ο τότε παίκτης της Μπέτις, Μπενχαμίν. Ήταν 31 Οκτωβρίου του 2001 και οι “βερδιμπλάνκος” απολάμβαναν την επιστροφή τους στην Πριμέρα με προπονητή τον Χουάντε Ράμος. Ο Μπενχαμίν λοιπόν, αποφάσισε να προσκαλέσει στο σπίτι του όλους τους συμπαίκτες του για να γιορτάσουν το Halloween. Οι καλεσμένοι ήταν περίπου τριάντα, όμως το πράγμα ξέφυγε στην πορεία και τελικά στην οικία Μπενχαμίν βρέθηκαν σχεδόν 200 άτομα, η πλειοψηφία των οποίων ήταν γυναίκες!
Κάποια στιγμή, ένας από τους καλεσμένους – ποιος, παραμένει μυστήριο μέχρι σήμερα, αφού ο Μπενχαμίν τον γνωρίζει, αλλά ποτέ δεν έχει πει το όνομά του – ενημέρωσε τον πρόεδρο της Μπέτις, Μανουέλ Ρουίθ ντε Λοπέρα για τα τεκταινόμενα! Ο Λοπέρα, γνωστός για την τρέλα του, ξεσήκωσε μέσα στη νύχτα τον προπονητή του, Χουάντε Ράμος και τον γενικό αρχηγό, Λουίς ντελ Σολ, τους πήρε από τα σπίτια τους με το αυτοκίνητό του και διέταξε τον οδηγό του να τους πάει στο σπίτι του Μπενχαμίν. Τη στιγμή που παρκάριζαν απ’ έξω, ο Μπενχαμίν βρισκόταν έξω από το σπίτι, συνοδεύοντας δυο κοπέλες, οι οποίες έφευγαν από το πάρτι. Τότε ο Λοπέρα βγήκε από το αυτοκίνητο μαζί με τους άλλους δυο και ο πανικός εξαπλώθηκε μέσα σε δευτερόλεπτα παντού!
Ο πρόεδρος με την κουστωδία του μπήκαν στο σπίτι, τη στιγμή που ο Ντενίλσον ήταν έτοιμος να πηδήξει από το παράθυρο για να εξαφανιστεί! “Είναι πάνω από δυο μέτρα, που πας, θα τσακιστείς”, του είπε ο Μπενχαμίν και τον συγκράτησε, “χίλιες φορές να κάτσουμε εδώ, ας μας κατεβάσει όσα μπινελίκια θέλει, τουλάχιστον να είμαστε όλοι μαζί”! Στο μεταξύ, ο αθεόφοβος Λοπέρα έβγαζε φωτογραφίες μαζί με τον γυναικείο πληθυσμό του πάρτι, ενώ μια καλεσμένη γύρισε και είπε στον Μπενχαμίν, “δεν ήξερα ότι η γιορτή ήταν τόσο επίσημη, κάλεσες τον πρόεδρο και τον προπονητή; Τέλειο”! Οι παίκτες της Μπέτις προσπαθούσαν να εξαφανίσουν το αλκοόλ από παντού, αλλά ο Λοπέρα ήταν μεγάλη αλεπού.
Άρχισε να ξετρυπώνει παίκτες που είχαν κρυφτεί πίσω από τις κουρτίνες, να παίρνει τα ποτήρια από τα χέρια άλλων και να τα μυρίζει για να δει τί έπιναν! Ο Ντενίλσον – θυμάται ο ίδιος ο Λοπέρα – είχε γίνει άσπρος και έτρεμε, ενώ κανείς από τους ποδοσφαιριστές δεν έλεγε κουβέντα, όλοι με τα κεφάλια κατεβασμένα, περιμένοντας την “καταιγίδα”. Όλη εκείνη την ώρα, ο Χοακίν βρισκόταν στο επάνω πάτωμα και δεν είχε πάρει χαμπάρι τί συνέβαινε, μέχρι που είδε τον Μπενχαμίν να ανεβαίνει κατάχλωμος τη σκάλα και να ρωτάει δεξιά και αριστερά “ποιος μαλάκας κάλεσε τον Λοπέρα;”! Ο πρόεδρος, ατάραχος, ανέβηκε και επάνω, ρωτώντας τους παίκτες αν αντί για το ξενοδοχείο, είχαν προτιμήσει να καταλύσουν στο σπίτι του Μπενχαμίν ενόψει του επόμενου αγώνα!
Τελικά, ο Λοπέρα μάζεψε όλους τους “ενόχους” σε ένα δωμάτιο του ισογείου και ξεκίνησε την ιερά εξέταση. Η ανησυχία του Ντενίλσον (που είχε αποκτηθεί το 1998 ως η πιο ακριβή μεταγραφή τότε στον κόσμο) ήταν ότι ο πρόεδρος δεν θα τον πλήρωνε. Ο Λοπέρα έδειξε στον προπονητή τον αρχηγό της ομάδας, Μερίνο, λέγοντας “για δες Χουάντε, παρών και ο καπετάνιος του πλοίου”, για να εισπράξει από τον παίκτη την επική απάντηση, “πρόεδρε, μια φορά είπα να βγω κι εγώ…”! Στο μεταξύ, ο Χοακίν προσπαθούσε να κρυφτεί πίσω από τους συμπαίκτες του, αλλά ο Λοπέρα γρήγορα τον ξετρύπωσε: “Ώπα, να και ο μικρός. Πολύ νωρίς βλέπω, ξεκίνησες τα σούρτα φέρτα εσύ, συγχαρητήρια”! Πραγματικά μοναδικές στιγμές!
Η ΜΕΤΑΓΡΑΦΗ ΣΤΗ ΒΑΛΕΝΘΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΨΩΝΙ ΣΤΟ ΑΛΜΠΑΘΕΤΕ
Όσο μοναδικές όμως και αν ήταν εκείνες οι στιγμές, δεν έφτασαν ούτε στο ελάχιστο τις άλλες που έζησε ο Χοακίν με τον Λοπέρα, το καλοκαίρι του 2006, τότε που ήταν έτοιμος να πάρει μεταγραφή για τη Βαλένθια. Ο μάνατζερ του παίκτη είχε ξεκινήσει τις συζητήσεις με τις “νυχτερίδες” χωρίς όμως να ενημερώσει τον πρόεδρο της Μπέτις, ο οποίος πάντως κάποια στιγμή ενημερώθηκε για τις επαφές και έγινε έξαλλος. Εκμεταλλευόμενος μια ρήτρα που υπήρχε στο συμβόλαιο του Χοακίν, σύμφωνα με την οποία μπορούσε να αποφασίσει ο ίδιος σε ποια ομάδα θα πήγαινε ο παίκτης αν έφευγε από την Μπέτις, ο Λοπέρα – που στο μεταξύ είχε έρθει σε προφορική συμφωνία με τη Λιόν, η οποία έδινε πολύ περισσότερα χρήματα από τη Βαλένθια – αποφάσισε να το “διασκεδάσει”!
Ήρθε αμέσως σε τηλεφωνική επαφή με τον Χοακίν και του ανακοίνωσε ότι είχε συμφωνήσει να τον δώσει δανεικό για έναν χρόνο στην Αλμπαθέτε, ομάδα που τότε αγωνιζόταν στη Β’ κατηγορία της Ισπανίας. “Πάρε το αυτοκίνητό σου”, είπε στον σοκαρισμένο παίκτη “και τράβα κατευθείαν στα γραφεία της Αλμπαθέτε για να υπογράψεις τα χαρτιά. Σε περιμένουν ο πρόεδρος της ομάδας και οι δικηγόροι μου. Έτσι κι αλλιώς, λευκά φοράνε οι μεν, λευκά φοράνε και οι δε, οπότε κανένα πρόβλημα. Και μη νομίζεις ότι αστειεύομαι, αν δεν πας αμέσως, το πρόστιμο που θα σου ρίξω, θα μείνει στην ιστορία”! Πράγματι, ο φουκαράς ο Χοακίν πήρε το αμάξι και μια και δυο πήγε στο Αλμπαθέτε (γύρω στις 4 ώρες ταξίδι).
Έφτασε έξω από τα γραφεία του συλλόγου, αλλά εκεί δεν υπήρχε ψυχή. Αμέσως πήρε τον Λοπέρα στο τηλέφωνο και του είπε: “Πρόεδρε εδώ δεν υπάρχει κανένας. Τι να κάνω;” “Να περιμένεις”, ακούστηκε ξερή η απάντηση του ντον Μανουέλ και η συνομιλία διακόπηκε. Αμέσως μετά ο Λοπέρα ενημέρωσε δημοσιογράφους της πόλης του Αλμπαθέτε για το τί είχε συμβεί και θρονιάστηκε μπροστά στην τηλεόρασή του για να απολαύσει τη συνέχεια. Η είδηση παίχτηκε στα δελτία των τοπικών καναλιών και ο Χοακίν έμαθε για το καψώνι από κάτι πιτσιρικάδες που είχαν εμφανιστεί έξω από τα γραφεία της ομάδας και τον είχαν πάρει στο ψιλό. Τελείως φρικαρισμένος επέστρεψε στη Σεβίλλη, όπου πληροφορήθηκε πως ο Λοπέρα είχε συμφωνήσει τελικά με τη Βαλένθια για τη μεταγραφή!
ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΖΕΝΙΦΕΡ ΛΟΠΕΖ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ!
Αυτό φυσικά, δεν ήταν το μοναδικό επεισόδιο στις σχέσεις των δυο. Έναν χρόνο νωρίτερα, τον Ιούνιο του 2005, παραμονές του τελικού του ισπανικού Κυπέλλου, όπου η Μπέτις θα αντιμετώπιζε την Οσασούνα στο “Βιθέντε Καλντερόν”, ο Λοπέρα εμφανίστηκε στην προπόνηση της ομάδας και φώναξε κοντά του τον Χοακίν. “Άκου εδώ”, του είπε, “αν παίξεις τη μπάλα που ξέρεις, θα νικήσουμε. Και αν πάρουμε την κούπα, τότε σου υπόσχομαι πως θα φέρω στο θέατρό μου (το σπίτι του Λοπέρα διέθετε ένα υπερσύγχρονο θέατρο 150 θέσεων) την Τζένιφερ Λόπεζ να τραγουδήσει μόνο για πάρτη σου. Κάποιοι μου είπαν ότι είσαι ξετρελαμένος μαζί της. Μη σε νοιάζει λοιπόν, εγώ είμαι εδώ!”
Πράγματι, ο Χοακίν πραγματοποίησε μεγάλη εμφάνιση, η Μπέτις λύγισε 2-1 την Οσασούνα στην παράταση, οι “βερδιμπλάνκος” κατέκτησαν το τρόπαιο – το πρώτο τους μετά από 28 χρόνια – και ο παίκτης θύμισε στον Λοπέρα την υπόσχεσή του. Ο πρόεδρος τον κοίταξε σαν να έβλεπε ούφο μπροστά του και του είπε: “Πιτσιρικά τι μου λες; τα έχεις χαμένα; Ποια είναι αυτή η Τζένιφερ Λόπεζ που θα τη βάλω και στο θέατρό μου; Αν θέλεις παράσταση, θα σε πάω στην παιδική σκηνή της πόλης να το χαρείς. Είσαι πολύ μικρός ακόμα, γι’ αυτό αν θες τη συμβουλή μου, μείνε μακριά από πειρασμούς”. Κόκκαλο ο καημένος ο Χοακίν!!!
ΤΑΥΡΟΜΑΧΙΑ ΚΑΙ ΜΠΕΤΙΣ, ΟΙ ΔΥΟ ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΓΑΠΕΣ ΤΟΥ ΧΟΑΚΙΝ
Αυτές είναι μερικές χαρακτηριστικές ιστορίες ενός παίκτη, που όταν ήταν μικρός, ονειρευόταν να γίνει ταυρομάχος. Ήταν λογικό και αναμενόμενο, αφού η σχετική παράδοση στην επαρχία του Κάντιθ, είναι κάτι σαν θρησκεία. Από πιτσιρίκι καθόταν μπροστά στην τηλεόραση βλέποντας με τις ώρες ταυρομαχίες, μεγαλώνοντας άρχισε να πηγαίνει στις Plazas de Toros (αρένες ταυρομαχίες) ως θεατής και παρά το γεγονός ότι τελικά αφιερώθηκε στη μπάλα, συνεχίζει να διατηρεί στενή φιλία με μερικούς από τους σημαντικότερους ταυρομάχους της Ισπανίας. Δεν είναι τυχαίο ότι αρκετές φορές έχει πανηγυρίσει δικά του γκολ ή κατάκτηση τροπαίων, μιμούμενος (όπως ακριβώς και ο Σέρχιο Ράμος) τα “καποτάθος”, κλασική ταυρομαχική κίνηση.
Το έχει δηλώσει άλλωστε ο ίδιος κατ’ επανάληψη, μιλώντας για τη μια από τις δυο μεγάλες του αγάπες: “Είμαι ποδοσφαιριστής στο επάγγελμα και ταυρομάχος στην καρδιά”. Μια από τις πιο ευτυχισμένες ημέρες της ζωής του, ήταν το 2002, όταν γνώρισε από κοντά τον Κούρο Ρομέρο, ζωντανό θρύλο της ανδαλουσιάνικης ταυρομαχίας. “Από μικρός ένιωθα πάντοτε ‘τορέρο’, αν είχα την ευκαιρία να γίνω novillero (εκπαιδευόμενος ταυρομάχος), δε θα δίσταζα ούτε στιγμή. Είμαι πάντως σίγουρος, ότι στην επόμενη ζωή μου θα είμαι ταυρομάχος. Όταν σταματήσω το ποδόσφαιρο, θα ήθελα να πάρω μέρος σε ερασιτεχνικές ταυρομαχίες, είναι ένα από τα όνειρά μου και σίγουρα θα το κάνω πραγματικότητα”!
Όμως τελικά η άλλη αγάπη του αποδείχτηκε πιο δυνατή. Ποια είναι αυτή; Μα φυσικά η Μπέτις. Και ήταν η οικογένειά του εκείνη που τον έστρεψε προς τα εκεί. Ο ίδιος είχε γραφτεί στη σχολή ταυρομαχίας “El Puerto”, αλλά οι γονείς του είχαν αντιρρήσεις, κυρίως επειδή πρόκειται για ένα εξόχως επικίνδυνο επάγγελμα. Έτσι, τον έπεισαν να συνεχίσει τη μπάλα – στην οποία ήδη διακρινόταν στις τοπικές ομάδες του Πουέρτο δε Σάντα Μαρία – και τον πήγαν στις ακαδημίες της Μπέτις, στην πρωτεύουσα. Λίγο μετά, κλήθηκε στην (ανεπίσημη) εθνική ομάδα της Ανδαλουσίας, αλλά το ίδιο βράδυ ανακοίνωσε στον πατέρα του ότι δεν ήθελε να ξαναπαίξει ποδόσφαιρο, τον ενδιέφερε μόνο η ταυρομαχία!
“Μου ήρθε μια δυνατή σφαλιάρα στο σβέρκο από τον πατέρα μου”, διηγείται ο ίδιος “και τότε κατάλαβα ότι δεν υπήρχαν περιθώρια. Έπαιξα με την ομάδα της Ανδαλουσίας και είπα στους δικούς μου ότι ήθελα να το προσπαθήσω. Εκείνο το βράδυ, άλλαξε η ζωή μου”. Ο Χοακίν συνδέθηκε με άρρηκτους δεσμούς τόσο με την πόλη της Σεβίλλης, όσο και με την Μπέτις. Ο ίδιος λέει ότι η σχέση του με τους “βερδιμπλάνκος” έχει σημαδέψει όλη του την πορεία: “Νιώθω αφοσιωμένος σε αυτή τη φανέλα και αυτά τα χρώματα. Αν ξαναγεννιόμουν, θα έκανα ακριβώς το ίδιο, χρωστάω τα πάντα στην Μπέτις, αυτή η ομάδα μου τα έδωσε όλα. Η αγάπη μου για αυτόν τον σύλλογο επηρέασε τη ζωή μου σε τεράστιο βαθμό, αλλά έτσι ένιωθα και δε μετανιώνω για τίποτα”.
ΤΑ “ΟΧΙ” ΣΕ ΤΣΕΛΣΙ ΚΑΙ ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ
Και το λέει αυτό ο Χοακίν, γιατί η αλήθεια είναι ότι απέρριψε προτάσεις που θα μπορούσαν να είχαν αλλάξει τελείως την ποδοσφαιρική του πορεία. Όπως όταν ο Μουρίνιο ήρθε σε επαφή μαζί του και του είπε ότι τον ήθελε στην Τσέλσι. Ή όταν σε μια συγκέντρωση της Εθνικής Ισπανίας, ο ίδιος ο Φλορεντίνο Πέρεθ τον επισκέφθηκε και μίλησε μαζί του, παρόντος του Ραούλ, εκδηλώνοντάς του το ενδιαφέρον να τον πάρει στη Ρεάλ Μαδρίτης. Ο Χοακίν όμως είχε στο μυαλό του μόνο τους “βερδιμπλάνκος”: “Ναι, με ζήτησε η Τσέλσι, αλλά εγώ δεν ένιωσα κάτι ιδιαίτερο, είχα μυαλό μόνο για την Μπέτις. Σε τελική ανάλυση, αυτή είναι η ζωή. Και για να είμαι ειλικρινής, νιώθω προνομιούχος που αγωνίζομαι σε αυτόν τον σύλλογο”.
Έναν σύλλογο, με τον οποίο, πέραν του ποδοσφαιρικού, τον ενώνουν και άλλοι δεσμοί. Μην ξεχνάμε ότι πριν μερικά χρόνια, τότε που ο σύλλογος αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα, ο Χοακίν πλήρωσε ένα εκατομμύριο ευρώ και αγόρασε το 2% των μετοχών, για να βοηθήσει την κατάσταση. Και δεν το κρύβει ότι στο μέλλον θα ήθελε να ασχοληθεί με τα διοικητικά της ομάδας και να αναλάβει πρόεδρός της. “Αντιγράφοντας” έτσι μια άλλη παλιά και μεγάλη δόξα της Μπέτις, τον Ραφαέλ Γκορδίγιο, που μετά από δωεκαετή παρουσία ως παίκτης, πέρασε από διάφορα πόστα (προπονητής, αθλητικός διευθυντής, αντιπρόεδρος), φτάνοντας το 2010 μέχρι τον προεδρικό θώκο.
Προς το παρόν, συνεχίζει να προσφέρει γκολ και θέαμα, ξεσηκώνοντας τις κερκίδες του “Μπενίτο Βιγιαμαρίν”, όπως την περασμένη Κυριακή που πέτυχε το πρώτο χατ-τρικ της καριέρας του, αλλά και το πρώτο από παίκτη των “βερδιμπλάνκος” στο συγκεκριμένο – ιστορικό – γήπεδο της Μπέτις, μετά από 22 ολόκληρα χρόνια (ο τελευταίος που είχε πετύχει κάτι ανάλογο, ήταν ο Νιγηριανός Φίνιντι Τζορτζ, στις 7 Δεκεμβρίου του 1997)! Ο Χοακίν δεν είναι μόνο η “χαρά” των αποδυτηρίων, με το κέφι, το χιούμορ και τις πλάκες του, αλλά και ο μεγάλος, ο εμβληματικός αρχηγός που ξέρει πώς να εμπνέει τους συμπαίκτες του και να δίνει τα πάντα μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Ένα ζωντανό παράδειγμα των ισπανικών γηπέδων και ένας άξιος εκπρόσωπος του αθλήματος.
* Βίντεο: Μπέτις – Αθλέτικ 3-2, το χατ-τρικ του Χοακίν (8/12/2019)
* Βίντεο: Joaquín Sánchez, highlights από την καριέρα του.
