Αποκλειστική συνέντευξη Ζαγοράκη: Οι Πορτογάλοι ειδικά δεν πρέπει να μιλάνε

"Είναι αλήθεια, είναι αλήθεια! Η Ελλάδα είναι πρωταθλήτρια Ευρώπης!" Οι λέξεις αυτές του Κώστα Βερνίκου, αντίστοιχες του Φίλιππου Συρίγου όταν η μπάλα ήταν στα χέρια αυτού του τίμιου γίγαντα το ’87, μας ακολουθούν μέχρι σήμερα κάθε τέτοια εποχή. Δώδεκα χρόνια πριν, ο Θοδωρής Ζαγοράκης σήκωνε μαζί με δέκα εκατομμύρια Έλληνες το κύπελλο στον ουρανό του Ντα Λουζ.

Είχαμε δώσει ραντεβού, αρχικά στο Electra Palace. Λόγο των ετοιμασιών όμως για τον γάμο του γιου του Ιβάν Σαββίδη "φάγαμε πόρτα"! Τελικά καταλήξαμε σε ένα καφέ δίπλα στον Λευκό Πύργο. Ήταν η πρώτη φορά που συναντιόμασταν και, αν και πολλοί μπορεί να το ξέρουν, αυτός που συναντάς δεν είναι ούτε ο αρχηγός του "θαύματος", oύτε ο Ευρωβουλευτής Ζαγοράκης. Είναι ένας ωραίος τύπος, χαλαρός, πλακατζής, άνετος… Είναι ο τύπος που θα ήθελες να έχεις στην παρέα σου.

Καθίσαμε σε ένα τραπέζι δίπλα στην πλατεία να κάνουμε τη συνέντευξη, με κόσμο να περνάει και να φωνάζει πως "είναι ο ένας αρχηγός". Όταν του λες ότι 12 χρόνια, πριν τέτοιο καιρό, η Ελλάδα περνούσε το ένα μεγαθήριο μετά το άλλο στην Πορτογαλία έχει πολλές ιστορίες να σου πει. "Ήμασταν στο αεροπλάνο στην επιστροφή και ήθελαν να βάλουμε μπλουζάκια για την υποδοχή. Τους έλεγα να ηρεμήσουν για να μην ξεφτιλιστούμε! Νόμιζα δεν θα είχε κόσμο. Δεν το περίμενα αυτό που έγινε. Ακόμα και σήμερα δεν έχουμε καταλάβει τι κάναμε".

Διανύουμε το 15ο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου και η Ελλάδα, δέκα χρόνια μετά το Μουντιάλ του 2006, παίρνει απουσία σε τελική φάση. Μπορεί, όπως είπε και ο Ζαγοράκης, το ότι περιμένουμε από την ομάδα να βρίσκεται εκεί, να είναι μαγκιά για την Εθνική. Το θέμα όμως είναι ότι σε αυτό το Εuro η Εθνική θα έπρεπε να ήταν εκεί. Το θέμα είναι, όπως είπε ο αρχηγός, ότι η ομάδα δεν έχει έναν "Kάρα". Ότι πρέπει αυτό που κάνεις να το γουστάρεις. Το θέμα είναι ο Σκίμπε να ξεκολλήσει την ομάδα.

Ανεξαρτήτως της ομάδας που υποστηρίζει κάποιος, δεν μπορεί να μην παραδεχτεί πως στο πρόσωπο του "Ζαγόρ" το ποδόσφαιρο, η Ελλάδα και ο αθλητισμός βρήκε έναν αρχηγό, έναν ηγέτη, έναν άνθρωπο που βάζει πρώτα την ομάδα και μετά οτιδήποτε άλλο. Ένα μικρό παράδειγμα η απάντηση, στην πρώτη ερώτηση που δεν μ'αφησε καν να ολοκληρώσω.

Όλοι ήταν καλύτεροι από εμάς στα προκριματικά

-Στεναχωριέσαι που…

Πολύ! Πριν το πεις! Είναι στενάχωρο, δεν είναι; H Εθνική ομάδα είχε διαρκή παρουσία σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις. Αν εξαιρέσουμε το 2006, όπου δεν καταφέραμε να διαχειριστούμε την επιτυχία του 2004, τόσο η διοίκηση, όσο και οι ποδοσφαιριστές. Μόνο ο κόσμος μας είχε σταθεί. Όταν έγινε η κλήρωση, είχαμε την επιλογή να επιλέξουμε που θα παίξουμε το πρώτο παιχνίδι. Και εμείς πήγαμε στην Αλβανία. Όπως και να έχει όμως, μετά το 2004 η Εθνική ομάδα έχει μπει στα κλαμπ των "μεγάλων". Και η μεγαλύτερη επιτυχία είναι ότι στεναχωριόμαστε όλοι που δεν είμαστε σε μια τελική φάση, ότι το θεωρούμε δεδομένο ότι θα έπρεπε να βρισκόμασταν εκεί. Αυτό σημαίνει ότι έχει αποκτήσει φανέλα η Εθνική ομάδα. Αυτή είναι η μαγκιά της ομάδας.

-Θα μπορούσε να είναι στο Παρίσι τώρα η Εθνική; Όλοι είχαν πει ότι ο όμιλος των προκριματικών ήταν βατός.

Για εμένα αυτοί οι όμιλοι είναι οι πιο δύσκολοι. Όταν δεν υπάρχουν φαβορί σε χρήζουν φαβορί. Δεν θέλω να ξύσω πληγές. Έγιναν πράγματα που δεν άρεσαν σε κανέναν μας. Όλοι λένε ότι έχασε από τα Φερόε δύο φορές. Είναι κάτι που μπορεί να συμβεί.

-Ήταν καλύτερη ομάδα τα Φερόε από εμάς;

Όλοι ήταν καλύτεροι από εμάς. Το θέμα είναι να μην γίνει διαρκής αυτή η αδιαφορία και η αποχή της Εθνικής ομάδας από τις τελικές φάσεις. Βλέπουμε να ανεβαίνουν άλλες ομάδες και γίνεται ακόμα πιο δύσκολο το έργο της δικής μας ομάδας να περάσει σε τελική φάση. Βλέπεις την Αλβανία να βρίσκεται στην τελική φάση ή την Ισλανδία. Αυτό αν το λέγαμε πριν μερικά χρόνια δεν υπήρχε περίπτωση να συμβεί ποτέ.

-Φαβορί βλέπεις;

Mέχρι προχθές δεν έλεγα! Τώρα αναγκαστικά πρέπει να απαντήσω!

-Όχι και αναγκαστικά! Εγώ θα πω Γερμανία...

Α, εσύ είσαι με τον Τσάρτα! Εγώ με τον Κάρα λέμε Γαλλία. Όχι λόγω έδρας, αλλά λόγω ομάδας. Έχει πάρει το Παγκόσμιο και το Ευρωπαϊκό μέσα σε δύο χρόνια, το 1998 και το 2000. Μετά έκανε μια κοιλιά και τώρα αρχίζει παλι και ανεβαίνει. Επίσης θα ήταν ευχάριστο να το πάρει Αγγλία, η οποία έχει πολύ καλή ομάδα. Μέσα στα φαβορί θες-δεν θες βάζεις την Ισπανία και την Γερμανία και η έκπληξη της διοργάνωσης μπορεί να είναι η Πολωνία και η Σλοβακία.

-Ο Σκίμπε πως σου φαίνεται; Ταιρίαζει στην ομάδα;

Δεν ξέρω. Έπαιξε παιχνίδια η Εθνική στην Αυστραλία και δεν μπορούσαμε να τα παρακολουθήσουμε. Δεν καταλαβαίνω τον λόγο. Αυτό που εύχομαι είναι να καταφέρει να ξεκολλήσει την ομάδα, γιατί είναι φανερό πως η ομάδα έχει κολλήσει.

Ο Ρανιέρι δεν πήρε το 100% των παικτών

-Με τον Ρανιέρι τελικά τι πήγε λάθος; Στο Λέστερ τον έχουν θεό. Εδώ τι έγινε, έκανε λάθη;

Θες να δούμε την βαθμολογία; Λάθη έγιναν από παντού. Δεν το έκανε μόνο ένας.

Όταν εκτίθεσαι είτε στο γυαλί, είτε στον κόσμο, δεν έχει σημασία τι άνθρωπος είσαι. Δεν τους νοιάζει. Τι να πουν; Eίναι καλός άνθρωπος ο Ρανιέρι, να τον κεράσουμε κάτι;

Κατορθώσαμε να βγούμε τελευταίοι στον όμιλο, γιατί περί κατορθώματος πρόκειται. Έτυχε στην προκριματική φάση να βρεθούμε με τον Ρανιέρι και να συζητήσουμε. Είχαν έρθει να δουν ένα παιχνίδι. Ήμουν εγώ, ο Καραγκούνης και ο Ρανιέρι. Και μετά πήγαμε για φαγητό. Ο άνθρωπος είναι γνώστης του αντικειμένου, άλλα πιστεύω ότι πρέπει και να ταιριάζει και στη φιλοσοφία της ομάδας. Η δική μας η χώρα έχει άλλη κουλτούρα απο οτι έχει η Αγγλία. Και το λέω αυτό από προσωπική εμπειρία. Άλλη κουλτούρα έχουν οι Ιταλοί. Αυτό που δεν κατάφερε ήταν να πάρει το εκατό τοις εκατό από κάθε ποδοσφαιριστή. Το λέω αυτό γιατί έβλεπα κάποια πράγματα, μπορεί να κάνω λάθος, αλλά αυτή είναι η άποψή μου.

-Σαν άνθρωπος πως είναι;

Είναι κύριος με Κ κεφαλαίο. Σοβαρός, μετρημένος. Αλλά όταν εκτίθεσαι είτε στο γυαλί, είτε στον κόσμο δεν έχει σημασία τι άνθρωπος είσαι. Δεν τους νοιάζει. Τι να πουν; Eίναι καλός άνθρωπος, να τον κεράσουμε κάτι; Όλοι κρινόμαστε από τα αποτελέσματα.

-Στην Ελλάδα κρίθηκε και πήγε στην Αγγλία και πήρε πρωτάθλημα.

Αυτά τα πράγματα δεν γίνονται. Αυτό είναι που λέμε ότι μόνο στο ποδόσφαιρο μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο. Όπως έλεγαν και για εμάς όταν πήραμε το Euro. Έτσι και με την Λέστερ. Αν κοιτάξουμε όμως το τελευταίο τρίμηνο της Λέστερ την περασμένη σεζόν, έκανε πορεία πρωταθλητισμού. Μεγάλο μερίδιο στην επιτυχία έχει και ο προηγούμενος προπονητής. Η μαγκιά του Ρανιέρι είναι ότι συνέχισε αυτό το έργο και κράτησε την ομάδα στο επίπεδο και στον ρυθμό που είχε από την προηγούμενη χρονιά. Και το πήγε ως εκεί που δεν έφτανε, να κατακτήσει η Λέστερ το πρωτάθλημα! Άντε να το έλεγες αυτό στην αρχή και να το πίστευε κάποιος!

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΛΕΣΤΕΡ ΚΑΙ ΤΟ 2004

-Συγκρίνεται το θαύμα της Λέστερ με το θαύμα του 2004;

Βρήκαμε τον μπελά μας! Πήρε το πρωτάθλημα η Λέστερ και όλοι κάνουν συγκρίσεις! Συγκρίνεται, αλλά είναι δυο εντελώς διαφορετικά πράγματα. Άλλο το Εuro και η Εθνική ομάδα και άλλο το πρωτάθλημα, όπου μπορείς και κάνεις κάθε μέρα προπόνηση και κάθε βδομάδα παίζεις αγώνα. Και οι δύο είναι τεράστιες επιτυχίες.

-Για εσένα ποια είναι πιο μεγάλη επιτυχία;

Το Euro! Και θα σου εξηγήσω γιατί. Αν και έτσι να μην ήταν πάλι θα προσπαθούσα να σου αποδείξω ότι ήταν το Euro. Γιατί πρώτα απ’ όλα είμαι Έλληνας. Πολλοί έλεγαν ότι η Εθνική ήταν φορμαρισμένη και τυχερή σ’αυτό το τουρνουά. Δεν ήταν όμως μόνο το τουρνουά. Ξεκινήσαμε μια προσπάθεια δυο χρόνια πριν. Στα 12 παιχνίδια είχαμε δύο ήττες και ήταν στα δύο πρώτα ματς. Κι από εκεί και πέρα δεν κάναμε ούτε ισοπαλία! Δεν προπονούμασταν κάθε μέρα μαζί έτσι ώστε να δεθούμε ως ομάδα.

-Πότε έγινε το “κλικ” και είπατε ότι πάμε για να το πάρουμε;

Δεν έμπαινα σε αυτή τη διαδικασία. Μόνο όταν έφτασα στον τελικό που είπα "ένα παιχνίδι είναι".

-Δηλάδη περνούσαν τα ματς, οι φάσεις, φτάνατε στους 8, στους 4 και δεν το σκεφτόσουν;

Μετά από το παιχνίδι με την Ρωσία, κάθε βράδυ έφτιαχνα τη βαλίτσα μου για να φύγουμε. Στα πρώτα δύο ματς, αναγκαστικά θα μέναμε! Είναι στιγμές που δεν ξεχνιούνται. Και όταν βρισκόμαστε με τα παιδιά πάλι μαζί, τότε καταλαβαίνουμε τι έκανε τότε η εθνική! Ακόμη και τώρα, δεν έχουμε συνειδητοποιήσει το μέγεθος της επιτυχίας. Ακόμη και σήμερα όταν βλέπουμε την χαρά που δίνουμε στον κόσμο, πιστοποιούμε την επιτυχία του 2004.

-Η κατάκτηση του Euro σου άλλαξε τελείως την ζωή;

Όταν γυρνούσαμε από την Πορτογαλία πολλοί έλεγαν ότι θα έχει υποδοχή στο αεροδρόμιο και να βάλουμε τα μπλουζάκια που είχαμε φτιάξει. Και εγώ τους έλεγα να ηρεμήσουν, μην δεν υπάρχει άνθρωπος και ξεφτιλιστούμε! Δεν το περίμενε κανείς αυτό που έγινε!

Ο χαρακτήρας μου δεν άλλαξε, όπως και των υπολοίπων παιδιών. Και ίσως για αυτό να πέτυχε και αυτή η ομάδα. Παραμείναμε όλοι μας ταπεινοί. Νιώθουμε ευλογημένοι που είμασταν εμείς αυτοί που πέτυχαν κάτι τόσο μεγάλο. Το βασικότερο που άλλαξε ήταν η αναγνωρισιμότητα.

Οταν μας έλεγαν ότι το 90% του κόσμου παρακολουθούσε τα ματς της Εθνικής, δεν μπορούσαμε να το καταλάβουμε. Το internet δεν ήταν τόσο εξελιγμένο όπως είναι σήμερα. Δεν ξέραμε τι γινόταν στην Ελλάδα, μόνο ό,τι βλέπαμε από τα ξένα κανάλια. Δεν μπορούσαμε να φανταστούμε πόση ευφορία υπήρχε στη χώρα.

Όταν γυρνούσαμε από την Πορτογαλία και ήμασταν στο αεροπλάνο, πολλοί έλεγαν ότι θα έχει υποδοχή στο αεροδρόμιο και να βάλουμε τα μπλουζάκια που είχαμε φτιάξει. Και εγώ τους έλεγα να ηρεμήσουν, μην δεν υπάρχει άνθρωπος και ξεφτιλιστούμε! Δεν το περίμενε κανείς αυτό που έγινε!

Λέγανε ότι καίγεται η Ελλάδα, αλλά που να το περιμένουμε αυτό; Επίσης, ήμασταν μια ομάδα που δεν είχε σταρ. Ένα Ζιντάν ή έναν Φίγκο. Ήμασταν ένα σύνολο.

Δεν θα ζητήσουμε και συγγνώμη επειδή πήραμε το Εuro! Μην τρελαθούμε!

-Αναφέρθηκες στον Ζιντάν. Ξέρεις τι κοινό έχεις με τους Ζιντάν, Ζάμερ, Τσάβι και Ινιέστα;

Όχι!

-Έχουν βγει MVP σε Euro, όπως και εσύ. Έχεις συνειδητοποιήσει ότι ατομικά θα είσαι πάντα μέρος της ιστορίας; Ανάμεσα σε αυτούς τους μέσους;

Πωπω, μου είπες μια πεντάδα φωτιά! Είναι μια προσωπική, τιμητική διάκριση την οποία όμως δεν την έχω πετύχει μόνος μου. Ο Ζιντάν έκανε τη διαφορά στην Γαλλία. Ο Ζαγοράκης δεν την έκανε τη διαφορά μόνος του. Ήταν ένα κομμάτι από όλο το παζλ.

-Ο παράγοντας τύχη πόσο ρόλο έπαιξε στην κατάκτηση του Euro;

Τις προάλλες είχα μια συζήτηση με κάτι Γάλλους για το Εuro του 2004. Κι επειδή κάποια στιγμή αγανάκτησα, τους είπα ότι δεν θα ζητήσουμε και συγγνώμη επειδή πήραμε το Εuro! Μην τρελαθούμε! Προφανώς σε τόσο μεγάλα παιχνίδια όταν δεν έχεις καθόλου τύχη δεν μπορείς να πας πουθενά. Το ίδιο συνέβη και με τη Λέστερ. Χρειάστηκε τύχη για να φτάσει στο πρωτάθλημα.

Μου είπαν ότι ο Παουλέτα δήλωσε σε συνέντευξή του πως αν ήταν Έλληνας δεν θα χαιρόταν με την κατάκτηση του Εuro. Επειδή πολλοί λένε ότι δεν παίξαμε καλά και δεν ευχαριστηθήκαμε το ποδόσφαιρο. Να του ζητήσουμε και συγγνώμη! Οι Πορτογάλοι ειδικά δεν πρέπει να μιλάνε! Και είναι ένας λαός που έχουμε κοινά μαζί τους. Ίδιο ταπεραμέντο, τον Φερνάντο Σάντος με τον οποίο δεθήκαμε πάρα πολύ και εγώ προσωπικά. Αυτοί είχαν και δεύτερη ευκαιρία να μας κερδίσουν. Δεν μπορούν να μιλάνε! Οι Ισπανοί μπορούν να το λένε αυτό, με αυτούς ήμασταν και τυχεροί. "Μεγάλος" γίνεσαι όταν παραδέχεσαι κάποιον αντίπαλο.

-O Σάντος έλειψε από την Εθνική;

Φυσικά. Και ο Ρεχάγκελ έλειψε και ο Παναγούλιας. Πρέπει να ξεπερνιέται γρήγορα η αλλαγή και η φιλοσοφία του προπονητή. Οι ομάδες συνεχίζουν και τα πρόσωπα αλλάζουν. Πρέπει να προχωράς. Τώρα η Εθνική πρέπει να βρεί αυτό το κάτι και μακάρι να το βρεί στο πρόσωπο του Σκίμπε. Πρέπει να ξαναβγάλει την όρεξη που είχε. Αυτό πρέπει να το εμπνεύσει κάποιος στην ομάδας. Να το γουστάρουν πραγματικά.

Πολλές φορές οι αθλητές βλέπουν την Εθνική σαν μια ευκαιρία για ξεκούραση από την πίεση της ομάδας. Το έχω ζήσει παλιότερα αυτό στην Εθνική ομάδα, για αυτό το λέω. Το έχω κάνει και εγώ και όλοι. Είχα την πίεση με τον ΠΑΟΚ εγώ, άλλα παιδιά με τον Ολυμπιακό ή την ΑΕΚ, και βλέπαμε την Εθνική ως ένα μέρος για να χαλαρώσουμε. Η επιτυχία του Ρεχάγκελ είναι ότι πηγαίναμε εκεί και νιώθαμε την πίεση της Εθνικής ομάδας. Το πως το κατάφερε δεν ξέρω, αυτή είναι η μαγκιά του.

Το 2004 όχι μόνο δεν μας πίστευαν, αλλά μας χλεύαζαν και οι δημοσιογράφοι μπροστά μας!

-Τελικά αυτή την ομάδα, τι την έκανε πρωταθλήτρια;

Και οι 23, όχι μόνο οι 11, ήμασταν εκεί, παίξαμε όλοι. Όταν ήμασταν ενάμιση μήνα μακριά από την και οικογένεια και τους φίλους μας ήταν πολύ δύσκολο να το διαχειριστούμε. Λέγαμε ο ένας τον άλλον ότι έχουμε ένα στόχο και να κάνουμε υπομονή. Ήταν πολλές οι φορές που ξυπνούσαμε στραβά. Καταφέραμε και κρατήσαμε τις ισορροπίες.

-Επειδή αναφερθήκαμε στον παράγοντα τύχη. Αν το 2014 είχαμε βάλει το πέναλτι κόντρα στην Κόστα Ρίκα, πόσο διαφορετικα θα ήταν τα πράγματα;

Πιστεύω ότι θα περνούσαμε κι από τους Ολλανδούς! Είχα τρομερή πίστη σ'αυτήν την ομάδα.

Είχα επικοινωνία και μετά παιδιά, με τον Κάρα, τον Φύσσα και το feeling κολλούσε! Ήταν δέκα χρόνια μετά την κατάκτηση του Εuro και το πίστευα! Στο πρώτο ματς που χάσαμε 3-0 όλοι χλεύαζαν την ομάδα και εγώ έλεγα πως δεν είναι αυτή η εικόνα της Εθνικής. Και μόλις άλλαξε όλο αυτό ξαφνικά ολοι αγάπησαν και πάλι την Εθνική. Ενώ στην αρχή είχαν πέσει όλοι πάνω της!

Μου θύμισε εμάς όταν φεύγαμε για να πάμε στην Πορτογαλία. Όχι μόνο δεν μας πίστευαν, αλλά μας χλεύαζαν και οι δημοσιογράφοι μπροστά μας! "Που πάμε με αυτήν την γερασμένη ομάδα!" Και αυτό ήταν το γαμώτο το 2014. Ένα πέναλτι. Αν περνούσαμε, θα ήταν σαν να το περνάμε. Όταν έπαιζε η Εθνική και έβλεπα τα παιχνίδια, έτυχε να δω το πρωτο ματς που κερδίσαμε στο σπίτι. Μετά έπρεπε αναγκαστικά να βλέπω κάθε παιχνίδι στο σπίτι για να μην αλλάξει το γούρι! Ήταν μια κακή στιγμή, τι να κάνουμε.

Ο Γκέκας χτύπησε καλά το πέναλτι, αλλά ο Νάβας απέκρουσε εκπληκτικά.

Καραγκούνη η ομάδα δεν έχει!

-Βλέπεις παίκτες με στοιχεία δικά σου, του Καραγκούνη, του Μπασινά;

Σε αυτήν την Eθνική ομάδα υπάρχει ταλέντο, δεν το συζητάμε. Και αυτό φαίνεται και από τις ομάδες που αγωνίζονται στο εξωτερικό. Αλλά δεν φτάνει μόνο αυτό. Καραγκούνη η ομάδα δεν έχει! Ο Κάρα έχει θέμα με την μπάλα! Αν του πεις μια μέρα να μην ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο θα έχει θέμα! Και αναφέρομαι στον Κάρα για ένα λόγο, γιατί ήταν ταυτισμένος με το πάθος. Όταν αναλύαμε το σύστημα της ομάδας, λέγαμε για τον καθένα που θα είναι η θέση του και στο τρίλεπτο τον χάναμε! Δεν υπήρχε θέση για αυτόν! Αλλά το έκανε από αγάπη και για να βοηθήσει τους συμπαίκτες του.

-Πολλοί μάλιστα έκαναν και πλάκα με την υπερβολή που έδειχνε στο παιχνίδι του..

Αυτό είναι ένα στοιχείο που λείπει από την σημερινή Εθνική. Εμείς το είχαμε όλοι.

-Αν είχες ένα μαγικό ραβδί, τι θα άλλαζες στο ποδόσφαιρο;

Ένα μόνο; Θέλει πολλά! Το βασικότερο είναι ότι έχει χαθεί εντελώς, μα εντελώς η αξιοπιστία. Και αυτό είναι θανατηφόρο για το άθλημα. Όσο απαξιώνουμε το ποδόσφαιρο, όλοι βγαίνουμε χαμένοι.

-Όταν λες αξιοπιστία, τι εννοείς;

Λένε, αν και αυτό δεν ισχύει παντά, ότι ξέρουμε ποιός θα πάρει το πρωτάθλημα ή ποιός θα πάρει το παιχνίδι. Όλο αυτό πρέπει να αλλάξει. Και για αυτούς που ασχολούνται με το ποδόσφαιρο, αλλά κυρίως για αυτούς που επενδύουν στο ποδόσφαιρο.

-Υπάρχει ελπίδα; Είδαμε την κυβέρνηση να είναι σε κόντρα με την ΕΠΟ και τις ομάδες.

Δεν μπορώ να το καταλάβω αυτό. Γιατί η κυβέρνηση να είναι σε κόντρα με τις ομάδες; Δεν έχει καμία δουλειά. Δεν είναι αυτός ο ρόλος της. Και μιλάω ανεξαρτήτως κυβέρνησης. Αυτό το πράγμα μεγαλώνει ακόμα πιο πολύ την κόντρα μεταξύ των ομάδων. Τώρα που βλέπω τα πράγματα απ’ έξω, ως φίλαθλος, όλη αυτή η κατάσταση δεν βοηθά κανέναν. Πρέπει όλες οι ομάδες να κάτσουν μαζί σ’ ένα τραπέζι.Όλες οι ομάδες, όχι μόνο οι τέσσερις.

-Ότι ο τελικός κυπέλλου έγινε σε άδειο γήπεδο;

Είναι δυνατόν; Τελικός κυπέλλου σε άδειο γήπεδο; Μόνο η εικόνα που βλέπεις σε χαλάει. Εμείς οι ίδιοι απαξιώνουμε το δικό μας προϊόν.

-Πριν λίγες μέρες τέθηκε το θέμα για την συμμετοχή του Πανιωνίου στο Γιουρόπα Λιγκ. Ενδεχομένως να πάρει τη θέση του ΠΑΣ Γιάννινα.

Και αυτό είναι δραματικό. Περιμένουν οι ομάδες να πάει μέσα Ιουνίου για να δούν αν θα αγωνιστούν στην Ευρώπη. Τι προγραμματισμό θα κάνει τώρα ο ΠΑΣ Γιάννινα ή ο Πανιώνιος; Το ποδόσφαιρο πως θα φτιάξει πες μου!

Είναι ευλογία θεού να είσαι ποδοσφαιριστής

-Γήπεδο πηγαίνεις;

Όποτε είμαι εδώ, ναι πάω.

-Σου λείπει; Το να βρίσκεσαι μέσα στους αθλητές, στα αποδυτήρια.

Είμαι ένας άνθρωπος που προσπαθώ να προσαρμόζομαι εύκολα σε ό,τι κι αν κάνω και να κρατάω τα καλά από ο,τι έκανα. Δεν είναι εύκολο, ειδικά το να είσαι παράγοντας σε μια ομάδα είναι πολύ δύσκολο.Πέρα από την ευθύνη είναι και μεγάλη πίεση. Και στο λέω από προσωπική πείρα. Το έχω νιώσει. Έχω περάσει και από τις δυο μεριές. Του ποδοσφαιριστή και του παράγοντα. Είναι ευλογία θεού να είσαι ποδοσφαιριστής. Δεν υπάρχει καλύτερη δουλειά. Ειδικά αν είσαι τυχερός και κάνεις και 1-2 βήματα παραπάνω. Όσο για το να είσαι παράγοντας… χωρίς να θέλω να αποθαρρύνω κανέναν...

-Δεν θα το επιχειρούσες ξανά δηλαδή;

Όχι... Πέρασα από εκεί, προσπάθησα για ο,τι καλύτερο, είχε ένα τέλος όλο αυτό.

-Είναι απαραίτητο όμως να υπάρχουν στον χώρο άνθρωποι που ήταν αθλητές και γνωρίζουν τις ανάγκες του αθλήματος.

Για εμένα επιβάλλεται αυτό. Να είναι άνθρωποι και νέα παιδιά που έχουν γνώσεις. Και εμείς ακόμα νέα παιδιά θεωρούμαστε! Καλή η εμπειρία αλλά χρειάζεται και η γνώση. Και τα νεα παιδιά μπορούν να βοηθήσουν τους ανθρώπους που επενδύουν στο ποδόσφαιρο. Και να μπουν σε πιο καίρια πόστα. Να μην είναι μόνο προπονητές ή βοηθοί. Να μπουν στη διοίκηση.

-Γιατί στην Ευρωβουλή και όχι στην Ομοσπονδία;

Αρχικά να πω ότι ποτέ δεν είχα σκοπό να ασχοληθώ με την πολιτική. Αυτό έγινε μετά από μια κουβέντα που είχαμε έναν δικό μου άνθρωπο, με έναν καλό μου φίλο. Στο πρώτο άκουσμα είχα πει ότι δεν γίνεται αυτό το πράγμα, δεν το έχω. Και για να είμαι ειλικρινής, δεν είχα ανεπτυγμένο το πολιτικό στοιχείο μέσα μου. Ώσπου με κάλεσε ο Σαμαράς στο γραφείο του. Είδα όμως οτι η Ευρωβουλή έχει τεράστια διαφορά από το ελληνικό κοινοβούλιο. Όταν νιώθεις ότι προσφέρεις, αυτό αρχίζει και σου αρέσει. Σε σέβονται.

-Στο ελληνικό κοινοβούλιο θα έμπαινες;

Αν και είμαι της φιλοσοφίας του "ποτέ μη λες ποτέ", τώρα που με ρωτάς σου απαντάω όχι.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Φραγκίσκος Αλβέρτης στο Contra.gr: Είναι ακόμη ο μεγάλος αρχηγός

Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς στο Contra.gr: Δεν ήμουν το παιδί του Κόκκαλη