“Αιώνιοι” στα πρόθυρα νευρικής κρίσης

Οκτώ αγωνιστικές μετά την έναρξη του φετινού πρωταθλήματος και 19 ημέρες πριν το πρώτο clásico της σεζόν, Ρεάλ Μαδρίτης και Μπαρτσελόνα φλερτάρουν με την αγωνιστική κρίση, για διαφορετικούς λόγους η καθεμία, με κοινό αποτέλεσμα όμως τα αρνητικά αποτελέσματα και τους μεγάλους πονοκεφάλους που αυτά προκαλούν, όχι μόνο στους Λοπετέγκι και Βαλβέρδε, αλλά και στις διοικήσεις των δυο συλλόγων. Παράλληλα, Σεβίγια και Ατλέτικο Μαδρίτης, έχουν εκμεταλλευτεί τα συνεχόμενα στραβοπατήματα των δυο “μεγάλων” του ισπανικού ποδοσφαίρου, σκαρφαλώνοντας στις υψηλές θέσεις της βαθμολογίας και απειλώντας το κλασικό δίπολο της Πριμέρα Ντιβισιόν.

Πολύ σύντομα, στις 28 Οκτωβρίου, “μπλαουγκράνα” και “μερένγκες” θα βρεθούν αντιμέτωποι στο “Καμπ Νόου”, σε ένα πολύ κρίσιμο ματς, η έκβαση του οποίου πιθανότατα να στριμώξει ακόμα περισσότερο τον ένα εκ των δυο μονομάχων. Ας περάσουμε όμως να δούμε αναλυτικά όλα αυτά που έχουν συμβεί μέχρι σήμερα και έχουν φέρει Ρεάλ και Μπάρτσα στα πρόθυρα της νευρικής κρίσης.

Ξεκινάμε με τη Ρεάλ Μαδρίτης, αφού αυτή βρίσκεται σαφώς σε πιο δύσκολη κατάσταση από τη Μπαρτσελόνα, τουλάχιστον σε αυτή τη χρονική συγκυρία. Οι “μερένγκες” ξεκίνησαν με τρία στα τρία στο πρωτάθλημα (2-0 τη Χετάφε, 1-4 τη Τζιρόνα και 4-1 τη Λεγανές), με πρωταγωνιστές τους δυο εναπομείναντες του πρώην BBC, δηλαδή τους Μπενζεμά και Μπέιλ. Σε αυτά τα τρία ματς ο Γάλλος πέτυχε τέσσερα τέρματα και ο Ουαλός τρία, καλύπτοντας με τον καλύτερο τρόπο το μεγάλο κενό που δημιούργησε η αναχώρηση του Ρονάλντο. Όμως αυτό το πολύ καλό ξεκίνημα δεν είχε συνέχεια. Ακολούθησε το πρώτο “στραβοπάτημα” στο “Σαν Μαμές” (1-1), η νίκη με το ζόρι επί της Εσπανιόλ (1-0) και από εκεί και μετά άρχισε ο “κατήφορος”. Μετά το βαρύ 3-0 από τη Σεβίγια στο “Σάντσεθ Πιθχουάν”, ήρθε το 0-0 στο derbi madrileño με την Ατλέτικο στο “Μπερναμπέου” και αφού μεσολάβησε η ήττα από την ΤΣΣΚΑ Μόσχας στο Champions League (1-0), η ελεύθερη πτώση ολοκληρώθηκε με το ναυάγιο του “Μεντιθορόθα”, όπου οι “μπλάνκος” δέχθηκαν το τελικό 1-0 στην τελευταία φάση του αγώνα από τον Μάνου Γκαρθία.

ΡΕΑΛ, ΧΩΡΙΣ ΓΚΟΛ ΓΙΑ ΣΧΕΔΟΝ ΕΠΤΑ ΩΡΕΣ!

Μπενζεμά και Μπέιλ πέτυχαν 7 γκολ στις πρώτες 4 αγωνιστικές, στη συνέχεια όμως σίγησαν…

Όλο αυτό, αν δεν το προσέξατε, μεταφράζεται σε μηδέν τέρματα στα τελευταία τέσσερα παιχνίδια (3 στη Λίγκα και 1 στο ChL), ενώ συνολικά η επιθετική αφλογιστία των “μερένγκες” μετράει ήδη 409 λεπτά, “απειλώντας” το απόλυτο αρνητικό ρεκόρ της Ρεάλ, που βρίσκεται στα 496 λεπτά από τη σεζόν 1985/86. Η λογική λέει ότι αυτό το αρνητικό σερί θα σταματήσει στο επόμενο ματς της Πριμέρα, με αντίπαλο τη Λεβάντε στη Μαδρίτη, όμως τα “καμπανάκια” έχουν ήδη αρχίσει να ηχούν στο Τσαμαρτίν. Το κενό που άφησε πίσω του ο Ρονάλντο, ένα κενό που μεταφράζεται σε 50 με 60 γκολ σε Ισπανία και Ευρώπη κάθε χρονιά, είναι τεράστιο και τουλάχιστον δυσαναπλήρωτο, όπως πολύ σύντομα αποδείχτηκε για τους “μερένγκες”. Οι ελπίδες που δημιούργησαν οι αρχικές εμφανίσεις των Μπενζεμά και Μπέιλ, έσβησαν πολύ γρήγορα, θέτοντας το αμείλικτο ερώτημα για το ποιος έχει την ευθύνη για την αδυναμία των παικτών της πρωταθλήτριας Ευρώπης να βρουν δίχτυα. Και μπορεί στο παιχνίδι με την ΤΣΣΚΑ να υπάρχει η δικαιολογία των τριών δοκαριών, όμως στο πρωτάθλημα η επιθετική γραμμή της Ρεάλ είναι παραπάνω από φανερό ότι έχει σημαντικό πρόβλημα.

Φυσικά και το θέμα δεν περιορίζεται στον Γάλλο και τον Ουαλό, αλλά συμπεριλαμβάνει όλο το ρόστερ. Η λειτουργία της Ρεάλ συνολικά δεν πείθει, καμία από τις τρεις γραμμές της δε λειτουργεί ικανοποιητικά, κυρίως δε η περίφημη τριάδα του κέντρου, που τα τελευταία χρόνια αποτελούσε την κινητήρια δύναμη της ομάδας. Ο Μόντριτς είναι φανερό ότι είναι “σκασμένος” από το Μουντιάλ, δεν έχει την απαραίτητη φρεσκάδα για να καθοδηγήσει με τη γνωστή του μαεστρία τους υπόλοιπους. Ο Κρόος ακολουθεί με μέτριες εμφανίσεις, ενώ ο Κασεμίρο που βρίσκεται στα γνωστά του καλά επίπεδα, δεν είναι παίκτης που μπορεί να δημιουργήσει. Μπροστά, στη γραμμή κρούσης, οι μόνες εναλλακτικές λύσεις για τον Λοπετέγκι, είναι οι Μαριάνο και Λούκας Βάθκεθ, που όμως δεν έχουν αποδώσει μέχρι στιγμής τα αναμενόμενα, ενώ ο Βινίσιους, στις ελάχιστες ευκαιρίες που έχει πάρει, δεν έχει προσφέρει κάτι ιδιαίτερο. Ο αγαπημένος παίκτης του Λοπετέγκι, ο Ίσκο, που ξεκίνησε αρκετά καλά τη σεζόν, ταλαιπωρήθηκε στη συνέχεια με τη σκωληκοειδίτιδα, ο Ασένσιο ήταν και αυτός καλός στα πρώτα παιχνίδια, αλλά παρασύρθηκε μετά από τη γενική μετριότητα.

ΟΙ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΙ ΚΑΤΑΤΡΕΧΟΥΝ ΤΗ ΡΕΑΛ

Μαρσέλο και Καρβαχάλ έχουν τεθεί εκτός μάχης, στερώντας την ανάπτυξη από τις πτέρυγες.

Οι τραυματισμοί έχουν παίξει και αυτοί το ρόλο τους, “χτυπώντας” κυρίως τα δυο άκρα της άμυνας, δηλαδή τους Καρβαχάλ και Μαρσέλο, κάτι που σαφέστατα επηρέασε την επιθετική ανάπτυξη της Ρεάλ, αφού αμφότεροι προωθούνται βοηθώντας στη δημιουργία. Οι Νάτσο και Οδριοθόλα που τους αντικαθιστούν, δε διαθέτουν αυτά τα χαρακτηριστικά, με αποτέλεσμα να υπάρχει “κενό” στις πτέρυγες. Στο κέντρο της άμυνας, ο Βαράν είναι και αυτός κουρασμένος από το Μουντιάλ, ενώ δίπλα του, ο ντεφορμέ Σέρχιο Ράμος, δεν προσφέρει τη σιγουριά των προηγούμενων σεζόν. Τελικά, το μόνο που δείχνει να πηγαίνει καλά μέχρι στιγμής στη Ρεάλ, είναι η διαχείριση που κάνει ο Λοπετέγκι στο δίδυμο των τερματοφυλάκων. Κουρτουά και Νάβας μοιράζονται τα παιχνίδια και τουλάχιστον προς το παρόν, αμφότεροι εμφανίζονται ικανοποιημένοι. Συνοψίζοντας, οι “μερένγκες” έχουν “καταφέρει” να τα πάνε ακόμα χειρότερα από πέρυσι, αφού φέτος, μετά την 8η αγωνιστική, έχουν τρεις βαθμούς λιγότερους από την περασμένη σεζόν. Το περσινό ξεκίνημα είχε χαρακτηριστεί καταστροφικό (5 νίκες & 3 ισοπαλίες, πέντε βαθμούς πίσω από τη Μπαρτσελόνα).

Φέτος έχουν 4 νίκες, 2 ισοπαλίες και 2 ήττες (14 βαθμοί έναντι 17 πέρυσι), έχουν πετύχει 12 γκολ (3 λιγότερα από πέρυσι) και έχουν δεχτεί τα ίδια τέρματα με πέρυσι (7). Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, το μοναδικό πράγμα που σώζει τους “μπλάνκος” μέχρι στιγμής, είναι ότι και η Μπαρτσελόνα πάει από τη μια γκέλα στην άλλη, μετριάζοντας έτσι τον αντίκτυπο της φετινής, κακής εικόνας της Ρεάλ. Ποιος όμως έχει την ευθύνη για τις προβληματικές εμφανίσεις της “βασίλισσας”; Στην Ισπανία, οι φίλαθλοι είναι ξεκάθαροι. Σε ένα ερωτηματολόγιο που δημοσίευσε η As και στο οποίο ψήφισαν περίπου 200.000 αναγνώστες, υπήρχαν τέσσερις πιθανές απαντήσεις για το ποιος φταίει: ο αγωνιστικός σχεδιασμός, ο Τζούλεν Λοπετέγκι, οι παίκτες και οι τραυματισμοί. Το 58% επέλεξε τον αγωνιστικό σχεδιασμό, δηλαδή τον Φλορεντίνο Πέρεθ, το 23% τον Λοπετέγκι, το 16% τους παίκτες και το 3% τους τραυματισμούς. Ο πρόεδρος της Ρεάλ είναι λοιπόν αυτός που θεωρείται ο βασικός υπεύθυνος της αρνητικής εικόνας της ομάδας.

ΟΙ ΦΙΛΑΘΛΟΙ ΧΡΕΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΣΤΟΝ ΠΕΡΕΘ

Ο Φλορεντίνο Πέρεθ θεωρείται ο αποκλειστικός υπεύθυνος για τον αγωνιστικό σχεδιασμό.

Οι φίλαθλοι, τού χρεώνουν ότι δεν αντικατέστησε επάξια τον Κριστιάνο, αλλά και πως δε φρόντισε να έχει εναλλακτικές λύσεις για βασικότατους παίκτες που θα παρουσιάζονταν κουρασμένοι από το Μουντιάλ, όπως ο Μόντριτς (για παράδειγμα, ο Κόβατσιτς δόθηκε δανεικός στην Τσέλσι). Ο Πέρεθ μπορεί να έχει αυτή τη στιγμή το μυαλό του στην ανακατασκευή του “Μπερναμπέου”, όμως η αλήθεια είναι ότι οι προσπάθειές του για μια μεγάλη μεταγραφή το καλοκαίρι, απέτυχαν παταγωδώς (Νεϊμάρ, Καβάνι, Αζάρ, Λεβαντόφσκι, Μπαπέ, Κέιν, Ικάρντι, Βέρνερ & Ροδρίγο). Η διοίκηση των “μερένγκες” έπεσε στην ίδια παγίδα που είχε πέσει πέρυσι το καλοκαίρι η Μπαρτσελόνα, όταν έχασε τον Νεϊμάρ. Οι “μπλαουγκράνα”, για να αντικαταστήσουν τον Βραζιλιάνο, χρειάστηκε να πληρώσουν δυο καράβια λεφτά, ένα στην Ντόρτμουντ για τον Ντεμπελέ (105 εκ. ευρώ) και κατόπιν ένα ακόμα στη Λίβερπουλ για τον Κοουτίνιο (120 εκ. ευρώ). Οι ευρωπαϊκοί σύλλογοι από τους οποίους πήγε να αγοράσει φέτος ο Πέρεθ, γνώριζαν όχι μόνο ότι η Ρεάλ επειγόταν να κάνει μια μεγάλη μεταγραφή, αλλά και πως το θησαυροφυλάκιό της ήταν γεμάτο με τα φρέσκα 100 εκ. από τη μετακίνηση του Κριστιάνο.

Έτσι λοιπόν, οι απαιτήσεις των πωλητών ήταν υπέρογκες, προφανώς σχεδόν όλες εξαψήφιες. Ο Φλορεντίνο αρνήθηκε να υποκύψει, δεν πλήρωσε τότε, αλλά δυστυχώς για τον ίδιο, το “πληρώνει” τώρα. Όμως οι φίλαθλοι – και γενικότερα πλέον ο Τύπος – φορτώνουν στον Πέρεθ, έμμεσα πλην σαφώς, την ευθύνη και για την επιλογή του προπονητή. Ο πρόεδρος της Ρεάλ προσπάθησε να φέρει στο Τσαμαρτίν ένα μεγάλο όνομα ως διάδοχο του Ζιντάν, αλλά και εκεί απέτυχε. Οι Κλοπ, Λεβ, Ποτσετίνο, Αλέγκρι και Νάγκελσμαν είπαν όλοι όχι στην πρόταση του Φλορεντίνο, φοβούμενοι άπαντες την αναπόφευκτη σύγκριση με τον προκάτοχό τους και τις πρόσφατες πολύ μεγάλες επιτυχίες του. Στην ίδια έρευνα με το ερωτηματολόγιο περί ευθυνών της κρίσης, υπάρχει ένα ακόμα, όπου οι φίλαθλοι καλούνται να απαντήσουν αν ο Λοπετέγκι είναι ο κατάλληλος για να αντιστρέψει την κατάσταση της ομάδας. Με περισσότερες από 150.000 απαντήσεις, το 66% θεωρεί πως όχι, αντί του 34% που πιστεύει πως ναι. Τα δυο τρίτα δηλαδή ζητούν αλλαγή στον πάγκο των “μερένγκες”, με τα πρώτα πιθανά ονόματα να διαρρέουν δειλά-δειλά στον Τύπο (Κόντε, Σολάρι, Γκούτι, Μίτσελ).

ΣΤΗΡΙΞΗ ΣΤΟΝ ΛΟΠΕΤΕΓΚΙ, ΑΛΛΑ ΜΕΧΡΙ ΠΟΤΕ;

Ο Λοπετέγκι ωρύεται με όσα βλέπει, αλλά προς το παρόν δε βλέπει προκοπή…

Ο Πέρεθ στηρίζει προς το παρόν τον Λοπετέγκι, αλλά αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο γεγονός ότι η Μπαρτσελόνα δεν έχει ξεφύγει στη βαθμολογία. Το clásico ίσως αποδειχτεί ο τελικός κριτής για το αν θα παραμείνει ή όχι ο Βάσκος στο Τσαμαρτίν, όπως και να έχει πάντως, το κλίμα έχει αρχίσει να βαραίνει σιγά-σιγά και όλοι τηρούν στάση αναμονής ενόψει του ματς με τους “μπλαουγκράνα” στη Βαρκελώνη. Ο Φλορεντίνο προφανώς θέλει να στηρίξει τη δική του επιλογή, τα περιθώρια όμως για γκέλες έχουν στενέψει επικίνδυνα (για να μην πούμε ότι έχουν εξαφανιστεί τελείως). Πράγμα που σημαίνει πως ο Λοπετέγκι έχει λίγο χρόνο μπροστά του για να πείσει ότι “είναι αρκετά λέρα για να κυβερνήσει τη γαλέρα”. Η ποδοσφαιρική του φιλοσοφία που θυμίζει αρκετά εκείνη της Μπαρτσελόνα (κατοχή, πάσες, πίεση ψηλά), μπορεί να έχει πείσει τους παίκτες του (με τους οποίους έχει καλές σχέσεις), όμως τα αποτελέσματα δε συνοδεύουν την προσπάθεια και ο Βάσκος δεν είναι καθόλου απίθανο να πληρώσει το μάρμαρο χωρίς η ευθύνη να είναι δική του.

Σαν μια πλήρη εφαρμογή της αρχής των συγκοινωνούντων δοχείων, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο λειτουργεί και η Μπαρτσελόνα. Η ομάδα του Ερνέστο Βαλβέρδε ξεκίνησε εντυπωσιακά το πρωτάθλημα με τέσσερις νίκες στις τέσσερις πρώτες αγωνιστικές (14-3 τα τέρματα), όμως από εκεί και μετά ξεκίνησαν οι γκέλες. Το 2-2 του “Καμπ Νόου” με τη Τζιρόνα, ακολούθησε η ήττα με 2-1 από τη Λεγανές στη Μαδρίτη και αμέσως μετά είχαμε τα δυο 1-1, πρώτα με την Αθλέτικ στη Βαρκελώνη και κατόπιν με τη Βαλένθια στο “Μεστάγια”. Οι “μπλαουγκράνα” έχασαν στα τελευταία τέσσερα ματς τους 9 από τους 12 πιθανούς βαθμούς, κάτι που σε άλλη περίπτωση θα είχε σημάνει όχι το καμπανάκι του κινδύνου, αλλά τις καμπάνες της Catedral de la Santa Creu. Σε αυτή τη συγκυρία όμως, υπάρχει ψυχραιμία και αυτοσυγκράτηση, ακριβώς λόγω των παράλληλων στραβοπατημάτων της Ρεάλ. Οι culés έχουν ήδη κατακτήσει το ισπανικό Σούπερ Καπ και συνεχίζουν να βρίσκονται πάνω από τους “μερένγκες” στη βαθμολογία.

ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ, ΑΜΥΝΑ ΓΙΑ ΚΛΑΜΑΤΑ

Ο ντεφορμέ Πικέ “πρωταγωνιστεί” στα συνεχόμενα λάθη της άμυνας των “μπλαουγκράνα”.

Οι απώλειες είναι πολύ σημαντικές (9 βαθμοί), όμως τα καταλανικά πρωτοσέλιδα μετά το 1-1 με τη Βαλένθια, αποθέωναν τον Μέσι και παρουσίαζαν το αποτέλεσμα σαν μια μεγάλη επιτυχία της ομάδας, κάτι που δύσκολα θα συνέβαινε προηγούμενες χρονιές ή έστω και φέτος, στην περίπτωση που η Ρεάλ βρισκόταν από πάνω στον πίνακα. Οι “μπλαουγκράνα” σκοράρουν ικανοποιητικά (19 τέρματα, η καλύτερη επίθεση στο πρωτάθλημα), αλλά δέχονται πολύ εύκολα γκολ πίσω. Η εστία του Τερ Στέγκεν έχει παραβιαστεί ήδη εννιά φορές στα πρώτα 8 ματς του πρωταθλήματος (έξι στα τελευταία 4), με τον ντεφορμέ Πικέ να είναι ο μεγάλος πρωταγωνιστής στα σοβαρά αμυντικά λάθη (πέντε συνεχόμενα στις τελευταίες αγωνιστικές). Γενικότερα πάντως, η αμυντική λειτουργία της Μπαρτσελόνα σε τίποτα δε θυμίζει – προς το παρόν τουλάχιστον – την περσινή. Στη σεζόν που μας πέρασε, οι culés είχαν δεχθεί μόλις 3 τέρματα στις πρώτες 8 αγωνιστικές (έχοντας σκοράρει 24) και έκλεισαν τον πρώτο γύρο (19 ματς) με παθητικό 9 γκολ, όσα δηλαδή έχουν δεχθεί φέτος μέχρι σήμερα.

Ο Ουμτιτί είναι τραυματίας, αλλά και αυτός κουρασμένος από το Μουντιάλ, ο Τζόρντι Άλμπα κάνει πολύ καλές εμφανίσεις αλλά κυρίως επιθετικά, δεξιά ο Σεμέδο δεν τα πάει ιδιαίτερα άσχημα, ενώ οι Λενγκλέ και Βερμάλεν καλύπτουν το κενό του Γάλλου. Το πρόβλημα είναι η συνολική συμπεριφορά της άμυνας, που δείχνει σαφώς λιγότερο συμπαγής, σοβαρή και συγκεντρωμένη από πέρυσι. Στο κέντρο ο Μπουσκέτς συνεχίζει να είναι το απόλυτο σημείο αναφοράς, ενώ ο Ράκιτιτς είναι μεν καλός, αλλά δεν παίρνει τις ανάσες που θα έπρεπε, ειδικά μετά το πολύ επιβαρυμένο Μουντιάλ. Ο Αρτούρ είναι η πιο πετυχημένη φετινή μεταγραφή της Μπαρτσελόνα και ήδη έχει κερδίσει τη θέση του στην τριάδα του κέντρου. Μπροστά, ο Σουάρες επαναλαμβάνει το περσινό του κακό ξεκίνημα, αφού έχει μόλις τρία γκολ, όλα στη Λίγκα και κανένα στην Ευρώπη. Ο Ντεμπελέ άρχισε καλά τη σεζόν, όμως στη συνέχεια έπεσε, με αποτέλεσμα να χάσει τη θέση του από τον σαφώς πιο δραστήριο Κοουτίνιο. Ο Μάλκολμ έχει πάρει μέχρι στιγμής ελάχιστες ευκαιρίες από τον Βαλβέρδε, οπότε δεν μπορεί να αξιολογηθεί ακόμα, ενώ ο Βιδάλ δείχνει ότι στερείται σοβαρότητας, κυρίως έξω από το γήπεδο.

ΕΞΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΕΣΙ ΣΤΟ 100%

Προβληματισμένος ο Βαλβέρδε με τις συνεχόμενες γκέλες της ομάδας του.

Και βέβαια, υπάρχει και ο Μέσι. Ο Αργεντίνος κινείται και φέτος στα γνωστά του στάνταρντ, με 11 γκολ (6 στη Λίγκα και 5 στο ChL), 4 ασίστ και 9 δοκάρια! Είναι για μια ακόμα σεζόν ο απόλυτος πρωταγωνιστής των culés, ο παίκτης που τα κάνει όλα. Η περίφημη Messi-dependencia (η εξάρτηση από τον Μέσι) είναι ένα πρόβλημα για τον Βαλβέρδε, αφού όταν λείπει από το γήπεδο, η ομάδα χάνει τη δυναμική και τον προσανατολισμό της. Από την άλλη, είναι αυτός που έχει κρατήσει τη Μπαρτσελόνα ψηλά στον πίνακα και της έχει δώσει το ιδανικό ξεκίνημα στους ομίλους του ChL, με δυο εντυπωσιακές νίκες και το συνολικό 8-2 στα τέρματα. Ο Txingurri, στη δεύτερη χρονιά του στον πάγκο των “μπλαουγκράνα”, δείχνει να στηρίζεται στις παλιές καραβάνες, ενώ οι κινήσεις που έγιναν το καλοκαίρι, δεν “γέμισαν” το ρόστερ, όσο θα επιθυμούσε ο ίδιος. Προφανώς και δεν τίθεται θέμα παραμονής του ή όχι στην τεχνική ηγεσία, μην ξεχνάμε πως πριν δυο εβδομάδες η διοίκηση τον κάλεσε να ανανεώσει το συμβόλαιό του. Ο ίδιος μετέθεσε την όποια συζήτηση για τις αρχές του 2019 και σκέφτεται από τώρα τα νοκ άουτ του ChL, όπου την “πάτησε” πέρυσι από τη Ρόμα.

Ο μεγάλος στόχος της Μπάρτσα θα είναι το Champions League, φυσικά και το πρωτάθλημα, όμως είναι προτεραιότητα το σπάσιμο της “κατάρας” των προημιτελικών που κατατρέχει τους “μπλαουγκράνα” την τελευταία τριετία (Ρόμα, Γιούβε και Ατλέτι). Η μεγάλη εκτός έδρας νίκη μέσα στο “Γουέμπλεϊ” επί της Τότεναμ, βοήθησε τον Βαλβέρδε – αλλά και την ομάδα – να ανακτήσουν την ηρεμία, και εδώ όμως, σημαντικό ρόλο έπαιξαν οι γκέλες της Ρεάλ σε Ισπανία και Ευρώπη. Αυτή τη στιγμή υπάρχει μια ελεγχόμενη ισορροπία ανάμεσα σε “μερένγκες” και culés (με τους Καταλανούς να έχουν ένα μικρό προβάδισμα), μια ισορροπία όμως που πιθανότατα θα “διαταραχθεί” στις 28 Οκτωβρίου. Μέχρι τότε, η Ρεάλ θα υποδεχθεί στο “Μπερναμπέου” τη Λεβάντε για τη Λίγκα και την Βικτόρια Πλζεν για το ChL, έχοντας σαφώς πιο εύκολο έργο από τη Μπαρτσελόνα, η οποία θα υποδεχθεί με τη σειρά της στο “Καμπ Νόου” πρώτα την πρωτοπόρο Σεβίγια στο ντέρμπι κορυφής της Πριμέρα και μετά την επικίνδυνη και φιλόδοξη Ίντερ (συγκάτοικο στην κορυφή του ομίλου με δυο νίκες) για το ChL.

ΣΕΒΙΓΙΑ & ΑΤΛΕΤΙΚΟ ΠΑΡΑΜΟΝΕΥΟΥΝ…

Ο Λουίς Σουάρες έχει κάνει κακό ξεκίνημα – όπως και πέρυσι – στη φετινή σεζόν.

Θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε πώς θα φτάσουν οι δυο “αιώνιοι” στο πρώτο clásico της σεζόν και βέβαια πώς θα εξελιχθεί η μεταξύ τους σύγκρουση. Ο Λοπετέγκι έχει στα υπέρ του τα δυο εύκολα – θεωρητικά πάντα – παιχνίδια, ενώ ο Βαλβέρδε ισοσκελίζει τα δικά του δύσκολα ματς, με το γεγονός ότι θα είναι αυτός ο γηπεδούχος στο Μπαρτσελόνα – Ρεάλ. Η λογική λέει ότι θα φτάσουν και οι δυο στην “παρέλαση” ως προπονητές των ομάδων τους, το ερώτημα είναι τί θα συμβεί μετά από το μεγάλο ντέρμπι. Η Ρεάλ είχε ανάλογο κακό ξεκίνημα στο πρωτάθλημα μόνο μια φορά την τελευταία δεκαετία, τη σεζόν 2012/13, όταν και τερμάτισε τέταρτη. Η Μπαρτσελόνα είχε να κάνει τέσσερις συνεχόμενες γκέλες στη Λίγκα από τη σεζόν 2015/16 (2-2 με Βιγιαρεάλ, 1-2 με Ρεάλ, 1-0 με Ρεάλ Σοθιεδάδ & 1-2 με Βαλένθια), αλλά τελικά κατέκτησε τον τίτλο. Και βέβαια, σε αυτή τη μονομαχία, καμία από τις δυο αντιπάλους δεν ξεχνάει ότι πλέον πρέπει να έχει το νου της όχι μόνο στην “κλασική” Ατλέτικο Μαδρίτης, αλλά και στην πολύ ανεβασμένη Σεβίγια. Είναι προφανές ότι τα πρωταθλήματα των 100 βαθμών, όταν Ρεάλ και Μπάρτσα μονοπωλούσαν την παρουσία στην κορυφή, αποτελούν παρελθόν.

Οι δυο φιλόδοξοι διεκδικητές του τίτλου, ακολούθησαν τελείως αντίθετη πορεία από Ρεάλ και Μπάρτσα. Η Ατλέτικο έχασε πολύτιμους βαθμούς στις πρώτες τέσσερις αγωνιστικές (1-1 στο “Μεστάγια”, ήττα 2-0 από τη Θέλτα και 1-1 στη Μαδρίτη με την Έιμπαρ), όμως στη συνέχεια βρήκε τα πατήματά της και πήρε τρεις νίκες (0-2 τη Χετάφε, 3-0 την Ουέσκα και 1-0 τη Μπέτις), μαζί με τον βαθμό της ισοπαλίας μέσα στο “Μπερναμπέου”. Οι “ροχιμπλάνκος” έχουν πλέον 15 βαθμούς και ισοβαθμούν στη δεύτερη θέση του πίνακα με τη Μπαρτσελόνα, έχοντας ξεπεράσει τη Ρεάλ. Από τη μεριά της, η Σεβίγια είχε τις δικές της απώλειες επίσης στο ξεκίνημα της Λίγκας (0-0 με Βιγιαρεάλ, ήττα 1-0 στο ντέρμπι της Σεβίλλης από τη Μπέτις και ήττα 0-2 στο “Σάντσεθ Πιθχουάν” από τη Χετάφε). Στη συνέχεια, οι παίκτες του Πάμπλο Ματσίν μεταμορφώθηκαν και πέτυχαν τέσσερις σερί νίκες (2-6 τη Λεβάντε, 3-0 τη Ρεάλ, 1-3 την Έιμπαρ και 2-1 τη Θέλτα), με αποτέλεσμα να ανέβουν στην κορυφή της βαθμολογίας με 16 βαθμούς. Πράγμα που σημαίνει ότι μετά από αρκετά χρόνια, η Πριμέρα Ντιβισιόν, τουλάχιστον στο ξεκίνημά της, παρουσιάζεται άκρως συναρπαστική. Και αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην αγωνιστική “κρίση” των δυο μεγάλων. Πώς θα εξελιχθούν τα διάφορα μέτωπα; Θα το δούμε στη συνέχεια.