Τη σαγιονάρα πολλοί εμίσησαν, τη δροσιά κανείς

Δεν μπορώ να το εξηγήσω, το γεγονός ότι πολλοί άντρες εκεί έξω ντρεπόμαστε να κυκλοφορήσουμε με σαγιονάρες το καλοκαίρι. Ίσως οφείλεται σε ψυχικό τραύμα από το παρελθόν. Προσωπικά αν υπήρχε κάτι στα παιδικά μου -early 90s- καλοκαίρια που μου προκαλούσε αμηχανία, ήταν τα πέδιλα που κάθε τέλος Μαΐου επιβαλλόταν να αγοράσουμε και να μείνουν κλειδωμένα στη ντουλάπα τα αγαπημένα μου ποδοσφαιρικά παπούτσια με τάπες (προφανώς τα φορούσα όλες τις ώρες της μέρας). Εκείνα τα πέδιλα με το δέσιμο στον αστράγαλο, αποτελούσαν αναπόσπαστο κομμάτι μιας καλοκαιρινής ενδυμασίας που περιλάμβανε ανοιχτόχρωμη βερμούδα (μπεζ συνήθως, ΜΠΕΖ) και μπλούζα ‘μαρινιέρα’ ή πουκάμισο με καλοκαιρινά σχέδια. Σαν να λέμε, ‘μικρή τραγωδία’.

Στο πέρασμα των ετών, διαπίστωνα ότι το κόμμα της απέχθειας προς το καλοκαιρινό πέδιλο και ό,τι το συνοδεύει, γινόταν ολοένα και μεγαλύτερο. Δεν ήμουν ο μόνος που κυκλοφορούσε χειμώνα-καλοκαίρι με αθλητικά παπούτσια (οκ, αυτή η ιδέα με τα ποδοσφαιρικά πέρασε στη λήθη, με το τέλος της 4ης δημοτικού). Ήμασταν πολλοί και μας ένωνε μια συλλογική ντροπή για τη σαγιονάρα, ένας τρόμος στην ιδέα των δακτύλων του ποδιού που δεν τα χωρίζει τίποτα από μια γλυκιά καλοκαιρινή δροσιά. Με ζέστη, με καύσωνες και με μουσώνες, το αθλητικό παπούτσι δεν είχε θέση στην καλοκαιρινή νάρκη της ντουλάπας, αλλά στο δρόμο. Προφανώς κάτι έπρεπε να αλλάξει.

Η επανάσταση σίγουρα, χρειαζόταν κάποιους τολμηρούς και με άγνοια κινδύνου. Δεν αναφέρομαι μόνο σε εκείνες τις τολμηρές φωνές που κάνουν την επανάσταση μιλώντας για το δικαίωμα του άντρα στο μαγιό τύπου Speedo. Κάνιε Γουεστ, Τζάστιν Μπίμπερ, Ντέιβιντ Μπέκαμ, ήταν μερικοί από τους σελέμπριτι που πήραν την αθλητική σαγιονάρα από τις πισίνες και την έκαναν mainstream υπόδημα, κάτι που μπορείς να το φοράς όλες τις ώρες της μέρας.

Υπήρξαν φυσικά και οι τολμηροί, οι σουρεαλιστές, εκείνοι που θυμίζουν τους αγαπημένους μας -κάθε καλοκαίρι- Βορειοευρωπαίους τουρίστες. Εκείνοι δηλαδή, που ξεκίνησαν τον διάλογο υπέρ της σαγιονάρας, συνδέοντας την με αθλητική κάλτσα. Ήταν και αυτή μια επανάσταση απέναντι στη σοβαροφάνεια, μια κίνηση αφιερωμένη σε όλους όσους κάθε καλοκαίρι θέλουν να ζουν την κάθε τους μέρα λίγο πιο χαλαρά, να κάνουν το yolo πράξη και ‘ευαγγέλιο’.

Αλλά η πραγματική επανάσταση δεν μπορεί να κρυφτεί μέσα από κάλτσες με παχύ, βαμβακερό ύφασμα, δεν μοιάζει με τον Γιούργκεν Κλίνσμαν σε περίπατο στα Φηρά της Σαντορίνης. Σήμερα, το GQ αφιερώνει ολόκληρες σελίδες σε σαγιονάρες που είναι πραγματικά fashion statements. Σήμερα το Instagram πλημμυρίζει καθημερινά από άντρες που γουστάρουν να κυκλοφορούν στην παραλία και στο αγαπημένο τους στέκι με σαγιονάρες – αθλητικές και μη- χωρίς να υπάρχει λόγος, απλά γιατί είναι καλοκαίρι.

Τα αθλητικά brands ακολουθούν το ρεύμα της εποχής. Οι παιδικές αμήχανες στιγμές έχουν καταχωνιαστεί στο ίδιο ράφι με τις κασέτες-mixtapes και τα αυτοκόλλητα Panini με διπλό τον Αναστόπουλο και τριπλό τον Καλλιντζάκη. Οι αθλητικές σαγιονάρες έχουν ξεφύγει από τις πισίνες και τους αγωνιστικούς χώρους και κυκλοφορούν ελεύθερες στους δρόμους.

Η απόφαση

Έξω έχει 39 βαθμούς υπό σκιά, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι το κορίτσι με το οποίο έχεις κανονίσει να βγεις, θα φοράει πέδιλα ή σανδάλια (επιλογή, πρακτική που συνδυάζει και κομψότητα. Αξίζει χειροκρότημα προς κάθε κορίτσι εκεί έξω). Κάπου εδώ ξεκινάει μια κρίσιμη ερώτηση για εσένα: Θα φορέσεις αθλητικά, κάποιο δετό παπούτσι όπως αυτά που φοράς στο γραφείο ή θα κάνεις την ανατροπή με σαγιονάρες; Η απόφαση αυτή δεν θα πρέπει να είναι δύσκολη…