Η εταιρία που ντύνει την Εθνική τα βάζει με κολοσσούς
Η εταιρία που έφτιαξε παπούτσια από πλαστικά μπουκάλια είναι ελληνική. Και ντύνει την Εθνική Ελλάδος. H GSA θα εμφανιστεί στην παγκόσμια σκηνή και ο ιδιοκτήτης της, Γεράσιμος Παπασπυράτος, εξηγεί πως τελικά, στη ζωή και στον αθλητισμό, ό,τι δίνεις παίρνεις.
Το καλοκαίρι του 2017 ήταν που οι εθνικές ομάδες μπάσκετ πρωτοεμφανίστηκαν στα διεθνή παρκέ, με εμφανίσεις της GSA. Η ΕΟΚ αναζητούσε συνεργάτη, ετέθη το όνομα της ελληνικής εταιρίας, έγιναν τα απαραίτητα ραντεβού και υπεγράφη το συμβόλαιο. Φέτος, λοιπόν η GSA θα βρεθεί στην παγκόσμια σκηνή (το Παγκόσμιο Κύπελλο) μαζί με τα κορυφαία ονόματα του είδους.
Ήταν μια στιγμή που ονειρευόταν ο ιδιοκτήτης της εταιρίας, Γεράσιμος Παπασπυράτος, ένας επιχειρηματίας που ‘χει επιλέξει να έχει ως έδρα την Ελλάδα, να σχεδιάζει και να κατασκευάζει προϊόντα σε 12 χώρες του κόσμου, που πια φτάνουν σε όλη την υφήλιο. Την ημέρα που πήγα να τον συναντήσω στο γραφείο του, είχε δεχθεί μια online παραγγελία από την Κορέα. Είχαν προηγηθεί πολλές από την Κίνα. Κυρίως για φανέλες του Γιάννη Αντετοκούνμπο, που ‘ταξιδεύουν’ σε όλον τον πλανήτη. Φυσικά, δεν είναι οι μόνες. Κοινό στην Ασία, ας πούμε έχει και ο Μπουρούσης.
“Θα μου επιτρέψεις να πω κάτι για αυτό το παιδί, ως ένας φαν του αθλητισμού. Δεν μπορεί να πέφτουν όλοι πάνω του, για την Κίνα και να του βάζουν τέτοιο βάρος στην πλάτη. Είναι ένα νέο παιδί που ‘χει τη ζωή μπροστά του. Είναι σπουδαίος αθλητής, ένα εξαιρετικό παράδειγμα, ένας απίστευτος νέος. Θα δώσει ό,τι καλύτερο έχει, είχα την τύχη να παρακολουθήσω μια προπόνηση από κοντά και μπορώ να πω ότι ένιωσα πολύ ευτυχισμένος με αυτό που είδα. Υπήρχε εξαιρετική ενέργεια και χημεία και είμαι σίγουρος πως τα παιδιά θα κάνουνε ό,τι καλύτερο μπορούν. Σου μιλώ για την ομάδα, γιατί οι ομάδες κερδίζουν”, διευκρίνισε στην πρώτη από τις πολλές φορές που ο αθλητισμός διασταυρώθηκε με το όποιο εργασιακό περιβάλλον. Θα ήθελα να μείνεις σε αυτήν τη συζήτηση, για να θυμηθείς πως τίποτα δεν γίνεται τυχαία και ότι τελικά, εμείς οι ίδιοι προκαλούμε όσα μας συμβαίνουν.
“Αυτό που συμβαίνει φέτος με τα είδη της Εθνικής είναι πρωτοφανές. Και είναι λογικό. Αρχικά η ομάδα είναι εξαιρετική. Δεύτερον, ποτέ ξανά αθλητική εταιρία δεν προσέγγισε την Εθνική Ελλάδος με τη φιλοσοφία που την προσεγγίσαμε εμείς. Εννοώ δεν αρκεστήκαμε στο να βγάλουμε μια φανέλα και τέλος. Δημιουργήσαμε σειρά προϊόντων -ό,τι φορούν οι παίκτες. Στα της φανέλας, βγάλαμε 3 διαφορετικές εμφανίσεις σε εννέα χρώματα. Πήγαμε σε επίπεδο ΝΒΑ. Τελικά, στην αγορά εμφανίσαμε 2 διαφορετικές εμφανίσεις από δυο χρώματα, για να μπορέσει να το διαχειριστεί ο κόσμος. Οι τεχνολογίες και οι ποιότητες είναι εξαιρετικές, ενώ η GSA είχε μια στρατηγική στο διεθνές εμπόριο. Είχαμε δηλαδή, δημιουργήσει από πριν τις βάσεις, ώστε να προσεγγίζουμε κοινά από το εξωτερικό”. Η εταιρία έγινε γνωστή στην Ελλάδα από το 2017 και την Εθνική “είχαμε ωστόσο, επενδύσει και ασχοληθεί χρόνια με το εξωτερικό, τόσο που ομολογώ πως είχαμε αφήσει πίσω την Ελλάδα. Είμαστε μικρή εταιρία ακόμα. Έχουμε πολλά καρβέλια ακόμα”.
Το θεμέλιο ερώτημα της συνάντησης μας
Όλα τα προϊόντα της GSA σχεδιάζονται στην Ελλάδα και κατασκευάζονται σε 12 χώρες του πλανήτη, ενώ το λιανικό εμπόριο φτάνει σε 32 χώρες. Δεν θα ακούσεις ποτέ τον Γεράσιμο να λέει ‘κατέκτησα την τάδε αγορά’. Θα τον δεις να γελάει, σε σχετικό σχόλιο. Έτσι θα μάθεις πως είναι ρεαλιστής. “Αυτό που έχουμε καταφέρει είναι να μπούμε σε ξένες αγορές, κατασκευάζοντας ή πουλώντας προϊόντα μας. Ο αγώνας είναι σκληρός. Ό,τι αφορά την Εθνική γίνεται στην Ελλάδα κι αυτό είναι αποτέλεσμα δικής μας στρατηγικής. Θέλουμε να είναι εδώ”. Φέτος λοιπόν, θα δείξει τη δουλειά του σε όλον τον πλανήτη. Βέβαια, έχουν προηγηθεί συναντήσεις με στελέχη των κορυφαίων εταιριών της αθλητικής ένδυσης και υπόδησης και σχόλια όπως το ‘σου βγάζω το καπέλο’. Υπάρχει άραγε μεγαλύτερη επιβράβευση; “Ναι, να φορά η Εθνική Ελλάδος το σήμα της εταιρίας στο στήθος” απάντησε.
Πώς είναι να εκπροσωπείς μια ελληνική εταιρία που διεκδικεί το μερίδιο της στην παγκόσμια αγορά, από ήδη καθιερωμένους κολοσσούς, στην πρώτη συνύπαρξη στη διεθνή αθλητική σκηνή; “Μόνο καλό μπορεί να είναι αυτό, για μια νέα εταιρία -αν θέλεις μικρότερη κατά πολύ από τους κολοσσούς που ανέφερες-, η συμμετοχή στην ίδια σκηνή -το Παγκόσμιο πρωτάθλημα- μόνο τιμητικό μπορεί να είναι. Κρατάμε αυτό και ‘χτίζουμε’ πάνω σε αυτό, προσπαθώντας να ανταποκρινόμαστε στις προσδοκίες και τα όνειρα που έχουμε. Γιατί πριν το κάνουμε αυτό, το θέσαμε ως στόχο”. Όπως λέει πάντα υπάρχει κάτι καινούργιο για να ανακαλύψεις και πάντα κάθε άνθρωπος/οργανισμός/εταιρία έχει το δικό του/της DNA που είναι μοναδικό.
“Δεν μπορείς να παίξεις το ρόλο κανενός άλλου, γιατί είναι ‘πιασμένος’. Ο μόνος ρόλος είναι ο δικός σου. Είσαι εσύ. Άρα ο καθένας κάνει αυτό που είναι να κάνει και πορεύεται. Όλες οι μεγάλες εταιρίες που θαυμάζουμε, από κάπου ξεκίνησαν. Άρα όσα περιγράφουμε έως τώρα, δεν είναι βάσεις και αρχές του ίδιου του αθλητισμού; Θέλω να πω ότι από κάπου ξεκινάς. Και σίγουρα χρειάζεται και η τύχη”. Σε όσους λοιπόν, πετούν ένα πρόχειρο ‘εσύ είσαι ΟΚ, τα ‘χεις καταφέρει’ σε όποιο επίπεδο -όποιος και αν είναι απέναντι-, θα ήθελε να πει ότι “η ζωή είναι πάρα πολύ σκληρή στο επιχειρείν. Έχει μοναξιά, πολυμετωπικά ζητήματα καθημερινά. Όπως ισχύει για κάθε αθλητή, ο κάθε επιχειρηματίας θα πρέπει να τα βρει με τον εαυτό του, να δουλέψει σκληρά” και να μη σταματήσει ποτέ να εξελίσσεται.
Η ηττα, σε πρωιμο σταδιο, ενδεχομενως να ειναι πιο καλο εφοδιο απο μια νικη
“Ως παιδί αγαπούσα τον αθλητισμό. Στο μυαλό μου ανέκαθεν ήταν ένα σημαντικό συστατικό ύπαρξης, για κάθε άνθρωπο. Υπό την έννοια ότι μαθαίνεις να συναγωνίζεσαι, να μπορείς να ανταγωνίζεσαι -το ευ αγωνίζεσθε είναι η βασική αρχή-, αλλά σίγουρα γιατί αυτό που κρύβει μέσα του ο αθλητισμός είναι αυτό που λατρεύω πιο πολύ από όλα. Δηλαδή, η αυτοβελτίωση. Όταν ασχολείσαι με τον αθλητισμό, εκ των πραγμάτων οφείλεις να αυτοβελτιωθείς. Δεν υπάρχει δρόμος προς τα πίσω”. Τον διακόπτω -μια από τις δεκάδες φορές, είναι η αλήθεια- για να του πω κάτι που είχα διαβάσει μια μέρα νωρίτερα, για την ήττα. Ότι χωρίς να μάθεις να διαχειρίζεσαι τα αρνητικά αποτελέσματα, δεν μπορείς ποτέ να μάθεις να νικάς.
“Όταν ήμουν πολύ μικρό παιδί και παρακολουθούσα αθλητικά δρώμενα με τον πατέρα μου, τον οποίον ‘έχασα’ πολύ νωρίς και του οφείλω πάρα πολλά σε σχέση με όσα με δίδαξε και μου έδωσε, εκνευριζόμουν πάρα πολύ όταν χάναμε. Αντιδρούσα σπασμωδικά. Δεν μου άρεσε. Ο πατέρας μου προσπαθούσε να με πείσει ότι η ήττα ενδεχομένως να είναι πολύ πιο καλό εφόδιο -αν τη διαχειριστείς σωστά- από μια νίκη. Ειδικά στα πρώιμα χρόνια. Αυτό που τελικά, μαθαίνει όποιος αθλείται όσο μεγαλώνει, είναι να διαχειρίζεται τα λάθη τους/τις ήττες του. Παραλληλίζω συχνά τον αθλητισμό με το επιχειρείν. Λέω στους συνεργάτες μου πως κάνουμε επιχειρηματικό πρωταθλητισμό. Για να επιστρέψω στην ερώτηση σου, στο πώς αποφάσισα να κάνω ό,τι κάνω, είναι πως είδα ποιοι είναι οι καλύτεροι στον κόσμο, ποιες είναι οι εταιρίες που αγαπήσαμε από παιδιά και έχουν κάνει σπουδαία πράγματα και μετά ένιωσα την ανάγκη να είμαι μέρος αυτού”.
“Οι άνθρωποι που ασχολούνται σε κορυφαίο επίπεδο -με ό,τι ασχολούνται- είναι υποχρεωμένοι να θαυμάζουν, να δέχονται, να παραδέχονται το καλό, το καλύτερο και το άριστο. Αν δεν είσαι έτοιμος να αποδεχθείς την ανωτερότητα κάποιου άλλου, δεν μπορείς να προχωρήσεις. Η εξέλιξη έρχεται από την αναθεώρηση -του εαυτού σου- και θαυμάζοντας τα καλά που κάνουν οι άλλοι”.
Το βέβαιο είναι πως τίποτα δεν γίνεται τυχαία. Δηλαδή, δεν κοιμάσαι μια μέρα με μια ιδέα στο μυαλό και ξυπνάς την επομένη επιτυχημένος. “Αυτά τα πράγματα, το να συνυπάρχεις με μεγαθήρια, κάποιος τα σκέφτεται και τα ονειρεύεται χρόνια. Ξεκινάς από το σημείο που ακόμα και ως σκέψεις σου φαίνονται τρελές και παντελώς αδύνατες. Στο βαθμό που η μοναξιά είναι η μόνη σου συντροφιά, καθώς κανείς δεν σε πιστεύει. Όλοι σου λένε ‘αυτά δεν γίνονται. Κάτσε στα αβγά σου‘”. Δεν κάθισε. Όπως δεν ξύπνησε μια μέρα και είπε ‘θέλω να γίνω ανταγωνιστής των κολοσσών’. Αντιθέτως, ξύπνησε μια μέρα που έπρεπε να γίνει εκείνος που θα πήγαινε το φαγητό στο τραπέζι της οικογενείας του. Προηγήθηκε η απώλεια του πατέρα του.
“Ήθελα να γίνω ηθοποιός. Ήταν το όνειρο της ζωής μου. Είχα αρχίσει σχετικές σπουδές και εντατικά μαθήματα ιταλικών, πέραν των άλλων γλωσσών που είχα την τύχη να μάθω, κατόπιν παρότρυνσης του πατέρα μου για να κάνω διεθνές εμπόριο -κάτι που δεν καταλάβαινα στα 7,8. Είχα ως όνειρο να κάνω καριέρα στην Ιταλία και να παίξω στην Cinecitta. Αιφνίδια όμως, έχασα τον πατέρα μου σε νεαρή ηλικία και έπρεπε κάποιος να φέρει το ψωμί στο τραπέζι”. Μαζί με την αδελφή του, η οποία επίσης εγκατέλειψε τις σπουδές που έκανε, ανέλαβαν την επιχείρηση του πατέρα τους: μια μικρή εταιρία με κάλτσες. “Βουτήξαμε σε μια θάλασσα πραγμάτων και προβλημάτων, για να δούμε τι θα κάνουμε”.
H GSA ή πιο ορθά η Gepaworld (που πουλά πολλά είδη -casual ρούχα κλπ- παντού -και σε σούπερ μάρκετ) συμπληρώνει φέτος 25 χρόνια ‘ζωής’. Σε αυτό το ένα τέταρτο του αιώνα, ο Γεράσιμος δεν έχει σταματήσει να σκέφτεται, να δοκιμάζει, να επενδύει, να ρισκάρει. Όλα άρχισαν από τις κάλτσες, που εξακολουθούν να είναι βασικότατο κομμάτι της επιχείρησης. “Οι παλιοί από εκεί ξέρουν την GSA: από τις κάλτσες. Φτιάχνουμε τις καλύτερες που υπάρχουν και σε αυτό είμαι απόλυτος”.
Στο διάβα των πρώτων ετών, ο Γεράσιμος είχε βρει το πώς να συνδέσει το νέο του -πια- επάγγελμα με τον αθλητισμό. “Άρχισα να σχεδιάζω αθλητικές κάλτσες -είχα την τύχη να ζωγραφίζω και άρχισα από το μηδέν με ένα μολύβι και ένα χαρτί. Η κλίση μου ήταν πάντα να δημιουργώ. Τρέφομαι ψυχικά από τη δημιουργία, μέχρι σήμερα”.
“Όταν ταξιδεύεις αντιλαμβάνεσαι ποιος είσαι σε σχέση με το άπαν”
Είχε και εικόνες, καθώς έβλεπε χρόνια τον πατέρα του στη δουλειά. Έμαθε να αγαπά το αντικείμενο, χωρίς να το καταλάβει. “Βέβαια, επειδή πέρασε δύσκολα μέσα από το επάγγελμα του, υπήρξε μια σχέση μίσους και πάθους. Αυτό το επάγγελμα μου στέρησε τον πατέρα μου. Είπες όμως, κάτι για εικόνες. Ένα πράγμα που συστήνω ανεπιφύλακτα σε κάθε νέο παιδί, είναι να ταξιδεύει. Πρέπει να βάζεις διαρκώς νέες εικόνες στο μυαλό σου και τη ψυχή σου. Από τα 13 ταξιδεύω μόνος. Ο πατέρας μου, μου έβαζε το χαρτζιλίκι στην τσέπη και με έβαζε σε ένα αεροπλάνο, για να γνωρίσω τον κόσμο. Αυτό βοηθά στο να αντιληφθεί ποιος είσαι, σε σχέση με το άπαν. Είσαι ένα τίποτα. Επίσης, σε βοηθά να ‘ανοίξει’ το κεφάλι σου, να γνωρίσεις κουλτούρες. Το ταξίδι εξακολουθεί να είναι μέρος της ύπαρξης μου”.
Στον τομεα της δημιουργιας, ολα αρχιζουν απο το γιατι πας να κανεις κατι.Τι σκοπο θες να εξυπηρετησεις.
Μετά τις κάλτσες, ήλθαν τα T-shirts και το συνέχισε από εκεί -στα αθλητικά και στα casual. “Για να στο εξηγήσω απλά, θα στο δώσω σε κουτάκια, όπως συνηθίζω να κάνω για να απλοποιώ τις διαδικασίες. Το θέμα είναι το τι εξυπηρετεί ένα προϊόν. Στον τομέα της δημιουργίας όλα αρχίζουν από το ‘γιατί πάω να κάνω κάτι’. Ποιος είναι λοιπόν, ο λόγος ύπαρξης των T-shirts; Να το φοράμε, να ντυνόμαστε. Πού θα το βάλω; Για να τρέξω. Άρα πρέπει να υποστηρίζει τη δραστηριότητα μου. Τρίτον, να με αντιπροσωπεύει. Να το βλέπω και να μου αρέσει. Αυτές είναι οι τρεις βασικές αρχές. Μετά πας στις πρώτες ύλες που είναι τεράστιας σημασίας. Να χρησιμοποιείς άριστες πρώτες ύλες. Από εκεί πας στο ‘πού θα το βάλω’ και τέλος στο σχεδιασμό -χρώματα,σχέδια κλπ. Όλα αυτά είναι ένα ‘παιχνίδι’ σκέψης. Κάνεις, βλέπεις τι έχεις, συνεχίζεις ή ξανακάνεις και ούτω καθ’ εξής”.
Η πρώτη εταιρία που έφτιαξε παπούτσια από πλαστικά μπουκάλια είναι ελληνική
Η μεγαλύτερη πρόκληση της καριέρας του ήταν το να βγάλει η GSA παπούτσι. “Και παραμένει. Το παπούτσι είναι το ιερό δισκοπότηρο για τις αθλητικές εταιρίες. Ακόμα και σε περίπτωση των αριθμών, άνω του 60% του τζίρου τους είναι το παπούτσι. Για να μπει κάποιος στη λογική να φτιάξει παπούτσι πρέπει ή να παίρνει κάτι (γελάει) ή να θέλει τις μεγάλες προκλήσεις.
Πόσο εύκολο είναι να φτιάξει ελληνική εταιρία αυτοκίνητο που θα είναι ανταγωνιστικό στις διεθνείς αγορές; Κάτι τέτοιο είναι το παπούτσι για ένα αθλητικό brand. Λανσάραμε το πρώτο το Φεβρουάριο του 2019 και αρχίσαμε να το δουλεύουμε από το 2014.
Χρειάστηκε πολύ μεγάλο μπάτζετ, δοκιμές, προσπάθεια. Τρέχω με δικά μας παπούτσια από το Νοέμβριο του 2014. Το τελικό προϊόν μεταλλάχθηκε 15-16 φορές. Όλα αυτά κοστίζουν πάρα πολλά χρήματα. Δεν είναι εύκολο πράγμα, αλλά τα δύσκολα είναι αυτά που με εξιτάρουν, γιατί είναι σπουδαία. Μια αθλητική εταιρία δεν μπορεί να μην έχει παπούτσι. Συν του ότι δεν μπορούσα να δεχθώ ότι δεν θα φοράμε δικά μας παπούτσια για να τρέχουμε. Θέλαμε και το φτιάξαμε.
Η διαφορά μας είναι ότι δεν φτιάξαμε ακόμα ένα παπούτσι. Ήμασταν οι πρώτοι που το κάναμε -άσχετα από το λανσάραμε έπειτα από τέσσερα χρόνια και μεσολάβησαν άλλοι- με ανακυκλώσιμα πλαστικά μπουκάλια. Φτιάχνουμε και πουλάμε αθλητικά ρούχα που είναι φτιαγμένα από πλαστικά μπουκάλια, από το 2013. Δηλαδή, εάν θέλουμε να είμαστε τίμιοι με το brand πρέπει να πούμε ότι είναι καινοτόμο. Aυτή είναι η βάση μας. Και η καινοτομία κοστίζει και πονάει. Έχει πολλές αποτυχίες, πολλά λάθη. Όλα όμως, είναι σκαλοπάτια. Εκεί χρειάζεται ο χαρακτήρας του αθλητή. Αλλιώς δεν αντέχεις. Πρέπει να σηκωθείς μετά την ήττα, να μεταφράσεις τα γιατί και να προχωρήσεις”.
Θυμάται μια από τις επισκέψεις -για δουλειά- στην Αμερική. “Κάτω από εκεί όπου έμενα, υπήρχε ένα γήπεδο του baseball. Φιλοξενούσε καθημερινά προπονήσεις παιδιών. Μια Κυριακή πρωί που έβρεχε δαιμονισμένα, έκανε προπόνηση στις 07.30 τμήμα παιδιών που δεν ήταν πάνω από 6 χρόνων. Δεν υπήρχε γονέας πουθενά. Μόνο προπονητές που έδιναν εντολές. Μου έκανε εντύπωση γιατί το baseball δεν παίζεται υπό βροχή. Σκέφτηκα πως αυτά τα παιδιά εκπαιδεύονται από πολύ μικρά, για να φτάσουν εκεί όπου είναι προορισμένα να πάνε. Σκέψου λοιπόν, πόσα πράγματα μπορούμε να φτιάξουμε;”.
“Την τύχη την προκαλείς για να σου έλθει”
Από την αρχή της GSA ο βασικός άξονας ήταν η ποιότητα “το να έχουμε σπουδαία προϊόντα. Κατ’ αρχάς είναι η ποιότητα, μετά ο σχεδιασμός και το πιο σημαντικό είναι η χρηστικότητα. Η εταιρία μας έχει κάποιες αρχές, που περικλείονται στο ακρωνύμιο SUIS: simplicity, utility, innovation και sustainability”. Απλότητα, χρηστικότητα, καινοτομία και βιωσιμότητα. “Θέλουμε να βάλεις το προϊόν και να πεις ‘μου κάνει’”.
Πολύ γρήγορα κατάλαβε πως το νέο του επάγγελμα το γούσταρε. Πολύ. “Δεν χορταίνω να βλέπω την Εθνική Ελλάδος, να φοράει στο στήθος της το brand για το οποίο έχω δουλέψει όλη μου τη ζωή. Δεν είναι ένα κάποιο sponsorship, αλλά αυτό του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος της χώρας μας”. Και για να φτάσει εκεί, χρειάστηκε να περάσει δύσκολα, να πάρει ρίσκα, να χάσει, να κερδίσει. “Εκατό τοις εκατό. Την τύχη σου δεν πρέπει να την προκαλείς, για να έλθει;
Επίσης χρήσιμο είναι να αποδεχθείς a priori ότι θα αποτύχεις. Πως κάπου η τύχη δεν θα είναι μαζί σου. Αυτό είναι μέσα στο παιχνίδι. Άρα όπως αναπτύσσεις τους στόχους σου, τις ικανότητες σου, οφείλεις να μάθεις να είσαι διάγεις κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες. Έχω κάνει άπειρα λάθη. Ακόμα κάνω. Και σοβαρά. Ένα δεν κάνω: να σταματήσω, έχοντας μάθει ό,τι είναι να μάθω από τα λάθη μου. Δεν μπορείς να κάνεις το ίδιο λάθος ξανά.
Στο διάβα προκύπτουν πολλά (επί παραδείγματι, εχθρικές συμπεριφορές που πρέπει να τα καταλάβεις -πως έτσι είναι το παιχνίδι, δεν έχουν κάτι μαζί σου, η δική σου νίκη είναι ήττα για κάποιον άλλον), να τα αποδεχθείς και να τα διαχειριστείς. Άρα επιστρέφουμε στο ότι χρειάζεται ό,τι και στον αθλητισμό”. Και όπως στον αθλητισμό χρειάζονται διακριτοί ρόλοι και σεβασμός στο ταλέντο, ο Γεράσιμος από την αρχή επέλεγε τους ικανότερους συνεργάτες. Όχι εκείνους που δεν θα τον απειλούσαν. “Στο μυαλό μου, ο δυνατός και ο έξυπνος θέλει δίπλα του ανθρώπους που είναι καλύτεροι από εκείνον. Όλα ξεκινούν από το να ξέρεις ποιος είσαι και πώς θα πας παραπάνω. Επιδιώκω να με μαθαίνουν πράγματα οι συνεργάτες μου, να εξελισσόμαστε μαζί μέσα από συνέργειες. Να βλέπω τα λάθη μου και να τα διορθώνω”.
Η διαρκής αναζήτηση του επόμενου, τον έχει κάνει ανέκδοτο στην εταιρία. “Όλοι λένε πως ‘ο Γεράσιμος δεν κοιμάται ποτέ‘. Πέραν του ότι ξυπνώ πολύ νωρίς κάθε μέρα, στις 05.30, ειδικά από τότε που ξεκίνησα τη δική μου οδύσσεια, το δικό μου όνειρο επιχειρηματικά πάντα-, αυτό της Αμερικής, υπάρχουν περιπτώσεις και φορές που έχει χρειαστεί να γίνει επικοινωνία στις 23.00 και να τελειώσουμε στις 04.00, ώστε να υπάρχει keep up με τις εξελίξεις”. Το παράδειγμα το έδωσε, γιατί τον ρώτησα. Όχι γιατί πιστεύει ότι κάνει θυσία. Υπάρχει και το ενδεχόμενο να ‘χει πάει νωρίς για ύπνο “να μου έλθει μια ιδέα, να σηκωθώ να τη γράψω για να μη τη ξεχάσω” και να το συνεχίσει από εκεί. Η αποσυμπίεση του είναι ο αθλητισμός. Τρέχει. Του λέω ‘είσαι πάλι με τον εαυτό σου’. Μου εξηγεί “όταν αυτό το κάνεις χρόνια, περνάς τη φάση που σκέφτεσαι τα ίδια και ο εαυτός σου σε οδηγεί να απελευθερωθείς”. Ένα διάστημα έκανε πτήσεις με αεροπλάνο Τσέσνα. “Με το που έφευγαν οι ρόδες από το έδαφος, ξεχνούσα τα πάντα”.
“Για να μιλήσω αντικειμενικά, με την ιδιότητα του δημιουργού -αν μου επιτρέπεται- εάν δεν έχεις λίγη μοναξιά και μοναχικότητα, δεν μπορείς να ‘βγάλεις’ σκέψεις και πράγματα”. Ομολογεί πως έχει ‘κάψει’ τον εγκέφαλο και το σώμα του, πάνω από δέκα φορές στα 25 χρόνια της εταιρίας. “Και αυτό όμως, είναι ένα δίδαγμα. Κοιτάς την επόμενη φορά να προσέξεις και να προστατευτείς, ανεβαίνουν οι αντοχές σου, βελτιώνονται οι ικανότητες σου και όλα αυτά συνομολογούν στην εξέλιξη σου. Τελικά, αν δεν το ‘κάψεις’ δεν θα καταλάβεις ποτέ το όριο σου. Και τα όρια υπάρχουν για να τα ξεπερνάμε. Όπως ισχύει και στον αθλητισμό”.
“Συνήθως προκαλούμε αυτό που σκεφτόμαστε συνεχώς ή που αναμασάμε. Όπως και προκαλούμε και αυτό που ονειρευόμαστε. Στο δικό μας χέρι είναι να βάλουμε στο ‘δίσκο’ τι θέλουμε να προκαλέσουμε”.
“Λέμε πως η Ελλάδα δεν είναι για επιχειρείν. Τι να πει ένας Σύρος επιχειρηματίας;”
Ο Γεράσιμος έχει επιλέξει να δραστηριοποιείται -επιχειρηματικά- στην Ελλάδα. Μια χώρα που δεν θα έλεγες ότι δίνει κίνητρα και για αυτό αρκεί να ρίξεις μια ματιά στις φορολογίες. “Δεν ξέρω πώς θα ακουστεί αυτό που θα σου πω, αλλά είναι από τα πιο σημαντικά πράγματα που θα ήθελα να πω σε κάθε Έλληνα: να πάψουμε να παραπονούμαστε για όσα έχουμε. Είναι πολλά τα παραδείγματα αθλητών που λένε ότι ‘παλεύουμε με τα τόξα και οι άλλοι έχουν τανκ’. Επιχειρηματίες που δίνουν ανάλογα παραδείγματα. Είναι χρήσιμο να βλέπουμε τα δεδομένα και να μη χάνουμε ενέργεια σε αυτά. Να τη δίνουμε στο επιθυμητό. Θες καλύτερα γυμναστήρια ή καλύτερες υποδομές; Βρες τρόπο και φτιάξτα. Θες καλύτερες φορολογίες; Φτιάξτες.
Ασχολούμαι με το επιχειρείν από αγάπη -ενδεχομένως αρχικά από αναγκαιότητα, αλλά το αγάπησα. Διαφορετικά δεν θα είχα περάσει δυσκολίες, κακουχίες, στερήσεις και φτώχειες. Γιατί περνάς πολλά. Δεν πατάς ένα κουμπί και φτιάχνεις εταιρία. Πρέπει να περάσεις από πολλά. Και τι κάνεις; Εστιάζεις στο επιθυμητό. Επίσης να πω ότι λέμε συνέχεια για τη φορολογία στην Ελλάδα, αλλά επειδή έχουμε συνεργασίες με χώρες του εξωτερικού να πω ότι αλλού υπάρχουν υψηλότερες φορολογίες”.
Για παράδειγμα στη Γερμανία. “Εκεί όμως, είναι άλλη η αγορά και η οικονομία έχει άλλα δεδομένα. Αν ωστόσο, δαπανήσεις πολύ χρόνο στο γιατί να κάνεις κάτι, τελικά δεν θα το κάνεις. Δεν λέω ότι είναι εύκολα τα πράγματα. Τουναντίον. Αλλά δεν είμαστε και ήρωες. Παίρνουμε ως δεδομένο ό,τι υπάρχει και προχωράμε. Επίσης, να μιλήσουμε και για έναν επιχειρηματία στη Συρία -για να δούμε πού πραγματικά βρισκόμαστε;”. Αυτό που θέλει να πει είναι ότι πέραν των καλύτερων, υπάρχουν και χειρότερα και είναι πάντα χρήσιμο να κοιτάμε και από τη μία, αλλά και από την άλλη. Ακούω παιδιά να μιλούν για τη φτώχεια της Ελλάδος. Τα ακούω όλα και τα σέβομαι. Θέλετε όμως, να έλθετε μαζί μου στην Κίνα; Ίσως να είμαι αυστηρός, προτιμώ ωστόσο, να βλέπω τη συνολική εικόνα.
“Τα πάντα εξαρτώνται από το πώς προγραμματίζεις το εγκέφαλο σου, από το τι κάνει ο καθένας και πώς το κάνει. Πορεύεσαι με αυτό που έχεις και κοιτάς να το κάνεις καλύτερα. Αν σταματάς κάθε φορά που γαβγίζει κάποιος σκύλος, δεν θα φτάσεις κάπου. Αν σε πιάνει το ‘γαμώτο’; Ναι, σε πιάνει. Αλλά σημασία έχει να εξελίσσεσαι και να κάνεις αυτό που ονειρεύεσαι”.
Η πρώτη συνεργασία στην αλλοδαπή έγινε με την Πορτογαλία (‘σε κατασκευαστικό επίπεδο’) γιατί “ας πούμε πως κάθε χώρα έχει ειδικότητες σε συγκεκριμένες βιομηχανίες. Στην Πορτογαλία είχαμε βρει ένα πολύ συγκεκριμένο προϊόν κάλτσας που μέχρι σήμερα κάνει με τη μέθοδο της μονοκαλλιέργειας και το κάνει καλά και φθηνά”. Μετά συνέχισε με τη Βουλγαρία, έπειτα στην Ινδία, την Κίνα, την Τουρκία. Ο κύριος όγκος των ρούχων δημιουργείται στην Ελλάδα.
Στην Αμερική έφτασε “πριν φτάσω. Άκουγα πάντα ιστορίες για τον παππού μου τον Γεράσιμο, ο οποίος είχε ζήσει πολλά χρόνια στην Αμερική. Την είχα αγαπήσει πριν πάω. Ερωτεύτηκα τη Νέα Υόρκη -όπου είναι πια, η βάση μου- από το πρώτο ταξίδι. Μου ταίριαξαν η ενέργεια και οι ρυθμοί. Η Αμερική σου δίνει την ευκαιρία, αλλά δεν χαρίζεται. Πρέπει να κάνεις ό,τι πρέπει να κάνεις. Το τι θα βάλεις στο τραπέζι”. Του ταίριαξαν και οι ρυθμοί στις συναλλαγές. “Τρομάζω τον κόσμο, γιατί η λογική μου είναι πως σε 10′ μπορούμε να τελειώσουμε με ό,τι έχουμε να κάνουμε. Στην Ελλάδα υπάρχουν πολλά προκαταρκτικά, πολλά γύρω-γύρω. Σαν να ντρεπόμαστε να μιλήσουμε για το αυτό και πάμε γύρω-γύρω. Στην Αμερική τα πράγματα είναι ευθείες γραμμές”.
Κράτα πως από τα πρώτα του ταξίδια, μετά το θάνατο του πατέρα του ήταν ένα στην Αμερική, όπου είχε πάει με μια βαλίτσα που περιείχε τα προϊόντα και καθημερινά επισκεπτόταν όλα τα πιθανά μέρη, όπου μπορούσε να τις πουλήσει. Κάπως έτσι ξεκίνησαν και οι πωλήσεις. Η πρώτη επίσημη εξαγωγή έγινε “νομίζω στην Ολλανδία. Αυτό που πουλάμε ωστόσο, καθημερινά είναι τα αθλητικά. Στην Αμερική πουλάμε πλέον, καθημερινά το 50 με 60 τοις εκατό των συνολικών πωλήσεων που γίνονται στο e-shop μας. Μέσα από κάποιες συνεργασίες ντύνουμε και κάποια κολέγια”. Όλα αυτά θα τα ήξερες ήδη, αν η εταιρία είχε τη συνήθεια να επικοινωνεί το έργο της. Αλλά τότε δεν θα ήταν ο Γεράσιμος επικεφαλής. Βλέπεις, πιστεύει πως “η GSA θα αναγνωριστεί, αν αναγνωριστεί με το έργο της, όταν θα πρέπει και όπως πρέπει. Όπως συμβαίνει με όσους προσπαθούν για κάτι. Υπάρχει μια νομοτέλεια στα πράγματα και πιστεύω σε αυτήν”.
