Βραζιλία, το μεγάλο φαβορί!
Ο Τσάρλι μπαίνει στη μάχη του Παγκοσμίου Κυπέλλου και αναλύει τους λόγους βάσει των οποίων η Βραζιλία είναι το μεγάλο φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου. Η πληρότητα, οι λύσεις σε όλες τις θέσεις, ο ρόλος του Νεϊμάρ και ο παίκτης-κλειδί που αναμένεται να κάνει τη διαφορά στα γήπεδα της Ρωσίας.
Aρχίζει η αντίστροφη μέτρηση για το Μουντιάλ. Την Πέμπτη στις 18.00 ώρα Ελλάδος ξεκινά η κορυφαία διοργάνωση. Αυτήν την αλλαγή την χρειαζόμασταν όλοι, να φύγει το μυαλό μας από τα συνηθισμένα και να δούμε ξανά ποδοσφαιρικούς αγώνες, με έντονο το στοιχείο του ρομαντισμού.
Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΟΥ ΜΟΥΝΤΙΑΛ
Σίγουρα, στη σύγχρονη εποχή το Μουντιάλ δεν είναι όπως παλιά, δεν υπάρχουν ποδοσφαιριστές μύθοι, που περιμένουμε κάθε 4 χρόνια να τους δούμε. Όμως παραμένει ένα κοινό χαρακτηριστικό που δίνει μία ξεχωριστή μαγεία σε αυτήν τη διοργάνωση.
Την ώρα που γίνονται τα παιχνίδια, στην πατρίδα, σε κάθε πόλη, σε κάθε χωριό κινούνται στο ρυθμό τις στρογγυλής θεάς. Αυτά τα παιχνίδια τα παρακολουθούν με ιερό φανατισμό οι πάντες, σαν να κρίνεται το δικό τους μέλλον, το ζουν έντονα ακόμα και μεγάλες σε ηλικία γυναίκες που δεν παρακολουθούν στην καθημερινότητα τους ποδόσφαιρο, ακόμα και μία μερίδα κόσμου που στην καθημερινότητα του το απεχθάνεται.
Το να παίζει όμως η Εθνική σου αγώνα Μουντιάλ, είναι κάτι ιερό, μια εθνική υπόθεση. Αυτή η διοργάνωση μέσα από τα έντονα συναισθήματα που βγάζει σε όλον τον πλανήτη, δημιουργεί μία ειδική ενέργεια, που πολλές φορές παρασύρει ποδοσφαιριστές, που τους οδηγεί να κάνουν διοργανώσεις πέρα από τις δυνατότητες τους και άλλους που τους βαραίνει τόσο πολύ το βάρος που έχουν να σηκώσουν που δεν μπορούν να το διαχειριστούν.
Σε αυτήν τη διοργάνωση, αυτό που μετρά είναι η επιτυχία, αν έχεις την καλύτερη ομάδα και δεν τα καταφέρεις, όπως η Εθνική Βραζιλίας το 1982 πρόκειται για μία εθνική καταστροφή, ενώ αντίθετα κανέναν δεν ενόχλησε πως η Εθνική Αργεντινής έφθασε το 1990 τελικό, παίζοντας άθλια και εμφανίζοντας μία ομάδα πολύ χαμηλού επιπέδου, όπως δεν ενόχλησε η απόφαση του Περέιρα, να εμφανίσει το 1994 για να φέρει ξανά το Μουντιάλ στην Βραζιλία μετά από 24 χρόνια, ένα σύνολο που έπαιζε αντεπιθέσεις.
Τα παιχνίδια του Μουντιάλ είναι ένας πόλεμος επικράτησης, εκπροσωπείς τη χώρα σου, αν νικήσεις θα βγάλεις τους συμπατριώτες σου στο δρόμο, πλημμυρισμένους από ευτυχία, αν ηττηθείς θα γεμίσεις θλίψη όλη τη χώρα.
Παρακολουθώντας τη διοργάνωση, θα πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας, πως οι εθνικές ομάδες δεν παίζουν ποδόσφαιρο συνεργασιών όπως παίζεται σε υψηλό συλλογικό επίπεδο, δεν υπάρχει χρόνος για να δουλέψουν και να δημιουργήσουν αυτοματισμούς και για αυτό οι περισσότεροι προπονητές καταλήγουν σε πιο συντηρητικά σχήματα. Στο Μουντιάλ, δεν χρειάζεται να δεις ελκυστικό ποδόσφαιρο για να το απολαύσεις, φθάνει η κρισιμότητα της στιγμή, για να δώσει την μαγεία που χρειάζεται.
Ο ΦΟΒΟΣ ΤΟΥ ΦΑΒΟΡΙ
Ένα μεγάλο βάρος έχει να σηκώσει το μεγάλο φαβορί της διοργάνωσης. Σύμφωνα με τις εταιρίες στοιχήματος και την κοινή λογική η Βραζιλία είναι το πρώτο φαβορί. Το να κατάκτηση η ομάδα του “Τίτι” το Μουντιάλ στο Stoiximan.gr δίνεται σε απόδοση 5,00. Η Εθνική Βραζιλίας πηγαίνει στη Ρωσία με στόχο να ξεπλύνει την ντροπή του 2014.
Την απόλυτη ταπείνωση που δέχτηκε η αποστολή του Σκολάρι στα γήπεδα της Βραζιλίας. Με έναν μαγικό τρόπο, μέσα σε 4 χρόνια λύθηκαν όλα τα προβλήματα που εμφάνιζε το ρόστερ και συνολικά το ποδόσφαιρο της Βραζιλίας στο περασμένο Μουντιάλ. Πάντοτε στις Εθνικές ομάδες η συζήτηση ξεκινάει από τις μονάδες, είναι ελάχιστες οι περιπτώσεις που οι προπονητές επιλέγουν σύνθετες λογικές.
Ο στόχος είναι να δημιουργήσουν ομάδες που να μπορούν να αμυνθούν σωστά και να επιτρέψουν στα αστέρια τους να κάνουν τη διαφορά. Πολλές φορές απλά αρκούνται στο να παρακαλάνε να συμβεί κάτι τέτοιο, δίχως να κάνουν τίποτα για να τους βοηθήσουν, άλλωστε η πλειοψηφία των ομοσπονδιακών, υπάρχουν ασφαλώς και σοβαρές εξαιρέσεις, είναι μέτριοι προπονητές.
ΛΥΘΗΚΑΝ ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ
Επανέρχομαι, η Βραζιλία το 2014 είχε σοβαρό πρόβλημα στο τέρμα, πήγε στο Μουντιάλ με βασικό τον Σέζαρ που έπαιζε δανεικός στο Τορόντο από την ΚΠΡ, τον Ζέφερσον της Μποταφόγκο και τον Βίκτορ της Ατλέτικο Μινέιρο. Σήμερα έχει να επιλέξει από δύο world class τερματοφύλακες. Η επιλογή του Τίτι στο δίλημμα Άλισον, Έντερσον, είναι ο Άλισον.
Στο κέντρο της άμυνας, δίπλα στον Σίλβα έπαιζε ο ικανός αλλά πολύ επιπόλαιος για να παίζει στην άμυνα σε σύστημα με δυο στόπερ, Νταβίντ Λουίζ. Θυμίζω πως στον ταπεινωτικό ημιτελικό με την Γερμανία, δεν ήταν διαθέσιμος ο Σίλβα και παρτενέρ του Λουίζ ήταν ο Μαρκίνιος. Ο Μιράντα μπορεί και συμμαζεύει την άμυνα της Ίντερ, μαζί με τον Σίλβα θα κάνουν ένα απολαυστικό δίδυμο.
Πρόβλημα αντιμετώπισαν και στην θέση 6, ο Γκουστάβο είναι ένα αξιοπρεπές χαφ, για να παίζει στη Βόλφσμπουργκ και στη Μαρσέιγ, με αυτόν όμως βάση δεν παίρνεις ούτε Τσάμπιονς Λιγκ ούτε Μουντιάλ. Στη θέση 6 ο Τίτε έχει τη ραχοκοκαλιά της Ρεάλ. Η πρώτη απόφαση του Ζιντάν με το που ανέλαβε ήταν να καθιερώσει τον Κασεμίρο στην θέση 6 και με αυτόν βάση μπροστά από τα στόπερ πήρε 3 Τσάμπιονς Λιγκ και η Βραζιλία θα προσπαθήσει να πάρει το κύπελλο.
Το 2014 στην πραγματικότητα δεν υπήρχε δεύτερος επιθετικός πόλος. Θυμίζω πως υπήρχε μεγάλη συζήτηση για την αδυναμία του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου να βγάλει ένα καθαρό φορ. Ήταν απίστευτο να κάνει στο σπίτι της Μουντιάλ η Βραζιλία και βασικός φορ να είναι ποδοσφαιριστής, που δεν θα ήταν μεγάλη μεταγραφή αν ερχόταν στην Ελλάδα.
Ο Φρεντ ήταν μία καταστροφή και η εικόνα του γέμιζε θλίψη τους Βραζιλιάνους, ενώ πίσω του υπήρχε ο Ζο που εκείνη την εποχή έπαιζε στην Ατλέτικο Μινέιρο. Σήμερα το δίλημμα του Τίτε είναι ανάμεσα σε δύο world class επιθετικούς, τους Ζέσους, Φιρμίνο, με το τουρνουά να ξεκινά με βασική επιλογή τον Ζέσους.
Φυσικά και δεν υπήρχε Κουτίνιο στην Βραζιλία του 2014, ένας τόσο σύνθετος ποδοσφαιριστής ικανός με μεγάλη ευκολία να παίξει στα δύο άκρα και να κάνει μεγάλη διαφορά, πολύ πιο ελκυστική και δημιουργική την ανάπτυξη της Βραζιλίας όταν επιλέγεται να ξεκινά από τον άξονα.
ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ ΜΑΡΣΕΛΟ
Είναι πολλά τα στοιχεία που μας δείχνουν πως η αποστολή που έχει στα χέρια του ο Τίτε είναι πολύ ανώτερη από αυτή που ταπεινώθηκε το 2014, ακόμα πιο σημαντικό από όσα ανέφερα στο δικό μου τουλάχιστον μυαλό, είναι η απίστευτη εξέλιξη που έχει ο Μαρσέλο αυτήν την τετραετία.
Στην πραγματικότητα αυτός είναι που κάνει στην Ρεάλ τη μεγάλη διαφορά δημιουργικά, το ίδιο περιμένω να γίνει και στο Μουντιάλ. Η ικανότητα του να μένει ψηλά και να έχει δημιουργία εφάμιλλη με του καλύτερου δεκαριού στο σύγχρονο ποδόσφαιρο στην Ρεάλ επιτρέπει να παίζει ο Ρονάλντο σαν δεύτερο φορ, δίχως να χάνεται το παραμικρό από την ανάπτυξη, στην Βραζιλία, θα επιτρέψει να πάρει τις ελευθερίες που χρειάζεται ο Νεϊμαρ, να μπαίνει πιο μέσα, να γίνεται έξτρα δημιουργός και επιπλέον φορ.
Στην πραγματικότητα, το ρόστερ της Βραζιλίας είναι μακράν το καλύτερο που θα πάει στο Μουντιάλ, εχθρός τους είναι η φύση της διοργάνωσης, όταν πρέπει να κερδίσεις τέσσερα μονά παιχνίδια για να την κατακτήσεις δεν είναι απαραίτητο να την κατακτήσει η καλύτερη ομάδα και ο φόβος που μπορεί να έχει μείνει από το σοκ του 2014.
Φόβος που έκανε τον Τίτε να σχεδιάζει την ομάδα του με αρχικό πλάνο με τρία κεντρικά χαφ με 6άρι τον Κασεμίρο και εσωτερικούς τους Φερναντίνιο, Παουλίνιο. Του έδειξε το φιλικό με την Κροατία, πως λειτουργεί πιο ορθολογικά η ομάδα, με τον Κουτίνιο στον άξονα, είναι πιο παραγωγική, αντιμετωπίζεται πολύ δύσκολα καθώς απειλεί από παντού και αυτό εφάρμοσε και στο φιλικό με την Αυστρία που κατά διαστήματα ήταν πολύ δημιουργική και ελκυστική.
Αυτά σαν ζέσταμα, έχουμε πολλά να πούμε κατά την διάρκεια της διοργάνωσης. Μιας διοργάνωσης που ένα χτύπημα μπάλας μπορεί να σε κάνει είτε αθάνατο ήρωα, είτε μοιραίο και να σε στοιχειώσει μία ζωή.
