Το ποδόσφαιρο άλλαξε, ο Μουρίνιο όχι

Ο Μουρίνιο γνώρισε ένα ταπεινωτικό αποκλεισμό από έναν αντίπαλο που φέτος δεν βρίσκεται σε υψηλό επίπεδο. Ο Πορτογάλος τεχνικός έχει μείνει σε ένα ποδόσφαιρο παλιάς εποχής.

Δεν έχει προσαρμόσει το ποδόσφαιρο του στα νέα δεδομένα και μοιάζει σαν η αλλαγή που έχουν επιβάλει οι ανεπτυγμένες ικανότητες των αθλητών και η φιλοσοφία του Γκουαρδίολα στο Ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, να τον έχουν κάνει ακόμα πιο συντηρητικό.

ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΑΜΥΝΘΕΙΣ

Δείχνει σαν από υπερβολικό εγωισμό να γίνεται ακόμα πιο συντηρητικός, προσπαθώντας να αποδείξει πως όλοι όσοι ακολουθούν, εξυμνούν και απολαμβάνουν το ποδόσφαιρο του Γκουαρδίολα, είναι λάθος. Όμως η αλήθεια είναι πως το επιθετικό ποδόσφαιρο, το ποδόσφαιρο κατοχής έχει εξελιχτεί σε πολύ μεγάλο βαθμό. Έχει μπει τακτική, επιστημονική μελέτη στο πως πρέπει να λειτουργούν οι ποδοσφαιριστές ανάλογα σε ποιο χώρο του γηπέδου βρίσκονται, ώστε να υπάρχουν περισσότερες πιθανότητες να είναι αποτελεσματικοί, είτε στην δημιουργία είτε στην εκτέλεση.

Όλα αυτά σε συνδυασμό με τις ατομικές δυνατότητες των ποδοσφαιριστών, που τα τελευταία χρόνια είναι πολύ ανεπτυγμένες τόσο από άποψη τεχνική κατάρτισης, όσο και φυσικών δυνατοτήτων, κάνουν πολύ δύσκολη την δουλειά της ομάδας που είτε επιλέγει, είτε αναγκάζεται να αμυνθεί.

ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΑΛΛΑΞΕ

Ο Μουρίνιο θριάμβευσε σε μία εποχή, που οι ομάδες που έπαιζαν καλή άμυνα είχαν το πλεονέκτημα. Την περασμένη δεκαετία, πράγματι το να παίζεις σφιχτά, να έχεις καλή αμυντική λειτουργία και ταχύτητα στην αντεπίθεση, σου εξασφάλιζε επιτυχία. Εκείνη την περίοδο, είδαμε την Εθνική μας να παίρνει το Γιούρο, την Εθνική Ιταλίας Μουντιάλ, την Μίλαν την Λίβερπουλ και τις Πόρτο, Ίντερ του Μουρίνιο μέσα από συντηρητική λογική, διαβασμένο παιχνίδι να παίρνουν το Τσάμπιονς Λιγκ. Η επιρροή όμως που έφερε το ποδόσφαιρο του Γκουαρδιόλα οδήγησε σε μία διαφορετική πορεία το Ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο.

Ότι ποδόσφαιρο και να αποφασίσει να ακολουθήσει ο κάθε προπονητής, οι ομάδες που κυριαρχούν έχουν δύο βασικά στοιχεία. Ταχύτητα και δημιουργία από όλους τους ποδοσφαιριστές. Έχουμε φτάσει στην υπερβολή ακόμα και ο τερματοφύλακας να πρέπει να ξέρει μπάλα.

Όταν όμως γνωρίζεις πως ο αντίπαλος σου μπορεί να παίξει και να μεταφέρει τη μπάλα με πολύ μεγάλη ταχύτητα, οι στόπερ είναι οι πρώτοι δημιουργοί, οι μπακ έχουν ανεβάσματα εξτρέμ και ανεπτυγμένη τεχνική κατάρτιση, οι ακραίοι επιθετικοί ταχύτητα σπρίντερ, ποιότητα στην επιλογή δεκαριού και εκτέλεση στράικερ και όλοι μαζί έχουν την τεχνογνωσία να γνωρίζουν τι ακριβώς πρέπει να κάνουν για να αυξηθεί η πιθανότητα να δημιουργήσουν καθαρή ευκαιρία, τότε είναι πολύ δύσκολο να πετύχεις στο πιο υψηλό επίπεδο παίζοντας με πολύ χαμηλά ποσοστά κατοχής.

ΒΑΡΙΑ ΚΟΡΜΙΑ…

Ο Μουρίνιο το κάνει και πολύ πιο παθητικά απ’ ότι στο παρελθόν. Είναι περίεργο αλλά οι ομάδες του είχαν πολύ περισσότερο θάρρος, έβγαζαν σαφώς μεγαλύτερη πίστη και επιθετικότητα τα περασμένα χρόνια σε σχέση με σήμερα. Είναι παράδοξο πως προσπαθεί να παίξει ποδόσφαιρο αντεπίθεσης, διδάσκει σύμφωνα με ποδοσφαιριστές του συνεχώς counter attack και δεν έχει φροντίσει να διαθέτει γρήγορους μεσοεπιθετικούς ποδοσφαιριστές.

Δεν έχει λογική να θες να παίξεις αντεπίθεση και ο φορ σου να είναι ο Λουκάκου, στον άξονα να χρησιμοποιείς μόνιμα βαριά κορμιά και τις θέσεις πίσω από τον επιθετικό που στο τοπ επίπεδο στο σύγχρονο ποδόσφαιρο τις καλύπτουν ποδοσφαιριστές που συνδυάζουν ποιότητα, δημιουργία, εκτέλεση με ταχύτητα να έχεις επιλέξει να πας με τους Λίνκαρτ, Ράσφολντ, Μαρσιάλ. Δεν τους ακυρώνω, όμως οι μεγάλες ομάδες πίσω από τον στράικερ φροντίζουν να έχουν κάποιον που είναι ικανός να κάνει τεράστια διαφορά.

Για παράδειγμα με πάνω κάτω την ίδια φιλοσοφία αλλά σίγουρα περισσότερο θάρρος, η Γιουβέντους πέρασε την Τότεναμ με τον Ντιμπάλα να χτυπά άμεσα στην καρδιά της αντίπαλης άμυνας και να δίνει το γκολ της πρόκρισης. Δεν γίνεται να προσπαθείς να παίξεις ποδόσφαιρο αντεπίθεσης σε υψηλό επίπεδο και να σπαταλάς λεφτά μόνο για βαριά κορμιά. Χρειάζεται η Γιουνάιτεντ έναν σύγχρονο, γρήγορο, με ικανότητα στην δημιουργία ποδοσφαιριστή στις επιθετικές θέσεις.

ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΟΥ ΛΕΩ

Το πόσο προβληματική είναι η δημιουργία της Γιουνάιτεντ αποδεικνύεται και από την τελευταία μεταγραφική κίνηση. Αποκτήθηκε ο Σάντσες, ποδοσφαιριστής που δεν έχει την δημιουργία που απαιτείται από τους ακραίους επιθετικούς σε τοπ επίπεδο, αλλά μπορεί να δώσει πολλά στις ομάδες του με την κίνηση που κάνει ξεκινώντας από τα αριστερά προς την αντίπαλη περιοχή.

Είναι απίστευτο και φανερώνει την γύμνια του επιθετικού του σχεδίου, το γεγονός πως ο Σάντσες έχει συμπληρώσει δέκα παιχνίδια με την φανέλα της Μάντσεστερ και δεν έχει σκοράρει σε ροή αγώνα και μετρά μόλις ένα τέρμα με εκτέλεση πέναλτι. Η μπάλα δεν φθάνει σε αυτόν, ο Μουρίνιο όπως έκανε και με τον Μχιταριάν και τον έκαψε, του ζητά να πηγαίνει στον άξονα, να αγωνίζεται πιο χαμηλά ώστε να συμβάλει στην ανάπτυξη και δεν τον βοηθά να βρίσκεται στον φυσικό του χώρο.

Τον χρησιμοποιεί στην δημιουργία του παιχνιδιού, που δεν είναι το όπλο του, και δεν προσπαθεί, για την ακρίβεια δεν καταφέρνει, να δημιουργεί για τον Σάντσες προϋποθέσεις να τελειώνει επιθέσεις.

ΨΑΧΝΕΙ ΤΑΛΕΝΤΟ ΣΕ ΒΑΡΙΑ ΚΟΡΜΙΑ

Μοιάζει σαν να έχει επηρεαστεί τόσο πολύ από την επιρροή που έχει το ποδόσφαιρο του Πεπ σε συναδέλφους του και την αναγνώριση που έχει από τον τύπο και σημαντικό μέρος της κοινής γνώμης, που ψάχνει μόνιμα για την αντίθετη συνταγή. Γίνεται συνεχώς και πιο συντηρητικός σε εποχή που είναι δύσκολο να αντέξεις παίζοντας άμυνα και ψάχνει να βρει ταλέντο σε βαριά κορμιά. Δεν είναι τυχαίο που ο μοναδικός ποδοσφαιριστής που δείχνει να εμπιστεύεται από τις ακαδημίες είναι ο ύψους 1,93 Μακ Τομινέι και το ταλέντο που έχει αναγνωρίσει από τα Ευρωπαϊκά γήπεδα και θέλει να πληρώσει χοντρά για να το φέρει στο Όλντ Τράφορντ, είναι ο ύψους 1,92 Μιλίνκο Σάβιτς. Είναι σαν να προσπαθεί μόνιμα να κάνει το αντίθετο από ότι οι υπόλοιποι.

Ο Μουρίνιο έχει υπάρξει ένας τεράστιος προπονητής. Έκανε μέχρι και την Ίντερ πρωταθλήτρια Ευρώπης, δεν πιστεύω πως υπάρχει άλλος που να μπορεί να πάρει Τσάμπιονς Λιγκ με την Ίντερ και με την Πόρτο, όπως έκανε αυτός στην δική του εποχή. Ο προπονητής είναι κάτι πολυσύνθετο, δεν αρκεί να είσαι καλός μόνο σε ένα κομμάτι. Δεν μπορούν πολλοί να καταφέρουν να πάρουν Τσάμπιονς Λιγκ με την Πόρτο και την Ίντερ, όσο καλό ποδόσφαιρο και να διδάσκουν, ο Μουρίνιο έχει αποδείξει πως μπορεί σε ένα ρόστερ που δουλεύει σωστά μέσα από τις πρακτικές και την ψυχολογική δύναμη που δημιουργεί, να πετύχει θαύματα.

Δεν αποκλείεται να την βρει ξανά την άκρη και να επιστρέψει στο τοπ επίπεδο σαν πρωταγωνιστής. Χρειάζεται όμως να αναθεωρήσει κάποια πράγματα. Τα τελευταία χρόνια έχει σταματήσει να αναγνωρίζει την σωστή ποδοσφαιρική αξία, γιατί είναι ξεκάθαρο πως έχει διαφορετικά κριτήρια από τα θέλω του σύγχρονου ποδοσφαίρου. Είχε τους Ντε Μπράινε, Σαλάχ στην Τσέλσι και δεν τους έδωσε καμία σημασία και τους έχασε ο σύλλογος. Παλεύει με βαριά κορμιά δίχως να ψάχνει να βρει την ισορροπία. Δεν γίνεται να έχεις τον Πογκμπά και να μην προσπαθείς να τον παντρέψεις με γρήγορους τεχνικά προικισμένους ποδοσφαιριστές για να φτιάξεις μαζί του χημεία και συνεργασίες. Τον καταστρέφει βάζοντας τον δίδυμο με τον επίσης βαρύ Ματιτς, σε ένα αργό σύνολο.

ΣΦΑΛΙΑΡΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑΓΕΣ, ΑΛΛΙΩΣ…

Ομολογώ πως παρότι όλα αυτά τα έχω καταγράψει ξανά και μαζί με τον Θέμη τα αναφέρουμε με κάθε ευκαιρία στην εκπομπή, δεν μπορούσα να φανταστώ πως θα αποκλειστεί από μία τόσο προβληματική ομάδα. Η Σεβίλλη δεν ανήκει σε αυτό το επίπεδο, πρόσφατα έχασε κάθε δικαίωμα για να διεκδικήσει την 4ή θέση στο ισπανικό πρωτάθλημα δεχόμενη στο γήπεδο της 5 τέρματα από την Ατλέτικο και το περασμένο Σάββατο χάνοντας με 2-0 για πλάκα στο γήπεδο της από την Βαλένθια.

Κι όμως, απέναντι σε έναν αντίπαλο που δεν είχε την ταχύτητα να επιβάλει το παιχνίδι του, ούτε την ικανότητα με την κατοχή να κερδίσει μονομαχίες και να φέρει σε δύσκολη θέση την Γιουνάιτεντ, ο Μουρίνιο το πήγε στην απόλυτη ισορροπία. Έπαιξε για το 0-0 στο πρώτο παιχνίδι, προσπάθησε να πάρει την πρόκριση στο όριο και τιμωρήθηκε.

Είναι μία καλή σφαλιάρα για να αναγκαστεί να κάνει αλλαγές και να σκεφτεί τι πάει λάθος τα τελευταία χρόνια. Και προσέξτε, κανένας δεν πρέπει να ζητά ούτε να περιμένει από τον Μουρίνιο να αλλάξει φιλοσοφία ως προς το ποδόσφαιρο που πρεσβεύει. Αλλά αν θέλει να συνεχίσει να ανήκει στο τοπ επίπεδο, πρέπει να εξελίξει το ποδόσφαιρο του. Να αποκτήσει μέσα από την αμυντική λειτουργία, μεγαλύτερη ένταση στην πίεση στην μπάλα, επιθετικότητα και ταχύτητα στην κατοχή, να θυμηθεί τι ομάδες έφτιαχνε ο ίδιος και να βάλει στοιχεία και ποδοσφαιριστές που κάνουν την διαφορά στο σύγχρονο ποδόσφαιρο.

Το ρόστερ της Γιουνάιτεντ εξακολουθεί να θέλει πολλές σοβαρές προσθήκες για να μπορεί να διεκδικεί τους στόχους που θέτει ο σύλλογος αλλά και το ποδόσφαιρο του Μουρίνιο αλλαγές. Αν δεν της κάνει σύντομα θα τον αποβάλει η ίδια η πραγματικότητα του αθλήματος κάτι που δείχνει πως είναι πολύ κοντά να συμβεί.

AP Photo/Dave Thompson