Τα φυσικά προσόντα των Γάλλων κόντρα στην ποιότητα και ψυχή των Κροατών

Δυστυχώς το Μουντιάλ ολοκληρώνεται το βράδυ της Κυριακής. Ζήσαμε όμορφες στιγμές, μία γεμάτη διοργάνωση, με έντονο συναίσθημα. Ο κόσμος την χάρηκε, έπαιξε σε αυτό ρόλο που την τύχη της διοργάνωσης δεν την όρισαν κι αυτήν την φορά οι Ρονάλντο, Μέσι και υπήρξε χώρος για άλλους μεγάλους ποδοσφαιριστές να κάνουν την διαφορά, όπως το “θαύμα της φύσης”, ο Εμπαπέ, και ο μεγάλος Μόντριτς.

Ο ΕΜΠΑΠΕ ΕΒΑΛΕ ΣΦΡΑΓΙΔΑ

Στην διοργάνωση ένα παιδί 19 ετών που μας έχει συστηθεί εδώ και ενάμιση χρόνο έδειξε πως έχει την δυνατότητα να ξεχωρίσει σε ένα σύνολο που διαθέτει πολλούς μεγάλους ποδοσφαιριστές και να ηγηθεί στην προσπάθεια για να κατακτήσουν οι “τρικολόρ” το Μουντιάλ. Ο Εμπαπέ σε αυτήν την διοργάνωση έβαλε σφραγίδα πως είναι ο μεγάλος σταρ που έρχεται.

Το Μουντιάλ είναι από την φύση της μία διοργάνωση, που μπορεί να ξεχωρίσει τους ταλαντούχους παίκτες από τους πραγματικά μεγάλους. Έρχονται σε μία χώρα όλοι οι μεγάλοι σταρ του κόσμου και βλέπουμε κάποιοι που με τις ομάδες τους εντυπωσιάζουν να μην μπορούν να διατηρηθούν στο ίδιο επίπεδο σε αυτήν την διοργάνωση. Ο πραγματικά μεγάλος είναι αυτός που όπου και να βρεθεί μπορεί να βγάλει το ταλέντο του και να ξεχωρίσει. Ο Εμπαπέ στα 19 του έδειξε πως ανήκει στην κατηγορία των πραγματικά μεγάλων.

Η ΠΑΡΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΧΤΙΣΕΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΓΥΡΩ ΤΟΥ

Νομίζω πως είναι ένα πρότζεκτ που στην Παρί θα πρέπει να ασχοληθούν πιο σοβαρά, να καταλάβουν πόσο τυχεροί είναι που έχουν αποκτήσει σε μικρή ηλικία το ταλέντο που έρχεται να κατακτήσει τον ποδοσφαιρικό πλανήτη τα επόμενα χρόνια. Και κάτι πολύ σημαντικό: η Παρί, είναι η ομάδα της πρωτεύουσας της Γαλλίας και ο Εμπαπέ πιθανότατα από την Κυριακή να είναι αυτός που οδήγησε την Εθνική στην κατάκτηση του Μουντιάλ μετά από 20 χρόνια. Η Παρί για το ίματζ της, για το πρεστίζ της αλλά και για αγωνιστικούς λόγους, πρέπει να εξασφαλίσει την παρουσία του Εμπαπέ στο ρόστερ της και να χτίσει γύρω του την ομάδα που θα έχει σαν στόχο να κυριαρχήσει στην Ευρώπη. Δεν έχει κανένα λόγο να ανέχεται τις παραξενιές ενός κακομαθημένου παιδιού. Παικταράς είναι ο Νεϊμαρ, αλλά λειτουργεί σαν κακομαθημένος σταρ, θέλει να είναι πρώτος και η συνολική του παρουσία, υποβαθμίζει και στερεί λάμψη από το αληθινό διαμάντι. Ο Εμπαπέ είναι θησαυρός, ο μεγάλος σταρ που έρχεται, αυτός που μπορεί να αλλάξει την μοίρα σε οποιαδήποτε ομάδα και αν βρεθεί. Ο Νεϊμαρ θέλει να επιβάλλει να έχει αυτός τον πρώτο ρόλο στην ομάδα και θα είναι μεγάλο λάθος της Παρί, να στερήσουν λάμψη και αρμοδιότητες από αυτό το μοναδικό ταλέντο.

Η ΔΙΑΦΟΡΑ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΓΑΛΛΙΑ ΤΟΥ 2016

Ο Εμπαπέ είναι αυτός που άλλαξε την εικόνα της Γαλλίας σε σχέση με το 2016. Είναι η ίδια ομάδα με αυτήν που κατάφερε να πάει τελικό στο Ευρωπαϊκό που διοργάνωσε πριν δύο χρόνια, όμως το έχασε στο σπίτι της από την Πορτογαλία. Σίγουρα το 2016 είναι ένα ξεκίνημα μίας φουρνιάς με πολύ ταλέντο. Όμως η Γαλλία του 2016 είχε περιορισμένες δυνατότητες, έπαιζε άμυνα, είχε σαν όπλο τα φυσικά προσόντων των ποδοσφαιριστών της, όμως ήταν πολύ εξαρτώμενη από τον Γκριεζμάν. Αυτό το άλλαξε η παρουσία του Εμπαπέ, πού καλύπτει τον χώρο που δύο χρόνια κάλυπταν εναλλάξ οι Παγιέ, Σισοκό.

Η παρουσία του, έδωσε νόημα στο παιχνίδι που βασίζεται στην αναχαίτιση που έρχεται στον χώρο που προσπαθεί να αναπτυχθεί ο αντίπαλος και στην άμεση κάθετη επίθεση. Η Γαλλία πέτυχε στα παιχνίδια με Ουρουγουάη και Βέλγιο να μην φθάσει η μπάλα ποτέ στους επιθετικούς των αντιπάλων, κατάφεραν να βγάλουν εκτός αγώνα τους Σουάρες, Στουάνι, Λουκάκου, Ντε Μπρούινε. Η διαφορές όμως σε σχέση με το Ευρωπαϊκό του 2016, ήταν η κλάση του Βαράν στο κέντρο άμυνας που πήρε την θέση του Κοσιελνί και η παρουσία στην μία πλευρά του Εμπαπέ.

Στο Μουντιάλ που παρακολουθούμε οι Γάλλοι δεν είναι εξαρτώμενοι από τον Γκριεζμάν και δεν είναι απαραίτητο για να απειλήσουν να συνεισφέρουν σε όλα τα κομμάτια του παιχνιδιού οι Πογκμπά, Ματουιντί. Για την ακρίβεια, με την προσθήκη του Εμπαπέ έγιναν όλα πιο εύκολα και κανένας δεν χρειάζεται να κάνει υπερβολές και σπουδαία πράγματα για να πετύχει τους στόχους της η ομάδα του Ντεσάν.

Για αυτόν τον λόγο πέτυχαν και κάτι που τους δίνει πλεονέκτημα στον τελικό, έφθασαν στο τέλος χωρίς να έχουν χάσει πολλές δυνάμεις, δίχως να χρειαστεί να παίξουν παράταση και χωρίς να έχει χρειαστεί οι παίκτες να πλησιάσουν τα όρια τους. Αυτό το πέτυχαν, δεν τους χαρίστηκε, οι Γάλλοι βρέθηκαν στο δύσκολο γκρουπ και ήταν δική τους ικανότητα που αποδείχθηκαν πολύ κατώτεροι από αυτούς οι Αργεντίνοι, εύκολα διαχειρίσιμο το παιχνίδι με την Ουρουγουάη και που κατάφεραν να εξαφανίσουν τη δημιουργία του Βελγίου. Την παραπάνω ξεκούραση που τους δίνει μεγάλο πλεονέκτημα την κατέκτησαν, δεν τους δόθηκε σαν δώρο.

Η ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΜΟΝΤΡΙΤΣ

Ασφαλώς και ο τελικός έχει φαβορί. Οι Κροάτες δύο φορές τιμώρησαν τις στοιχηματικές εταιρίες και όσους δεν πιστεύουν στα μάτια τους αλλά φαντάζονται πράγματα που δεν υπάρχουν. Για έναν περίεργο λόγο, έπαιζαν με χειρότερες ομάδες και υπήρχε η αίσθηση πως είναι το αουτσάιντερ. Στο γήπεδο φάνηκε πως δεν γίνεται να υπάρχουν οι Ράκιτιτς, Μόντριτς και να κάνουν κουμάντο οι Μπανέγα, Μασεράνο, Χέντερσον, Λίνγκαρντ. Επίσης είναι ένα τουρνουά που μία υπέροχη γενιά ποδοσφαιριστών βάζει σφραγίδα.

Ασφαλώς ο ηγέτης, ο οδηγός, είναι ο Μόντριτς. Άνοιξε μάλιστα και μία συζήτηση για το αν πρέπει να πάρει την χρυσή μπάλα. Πιστεύω πως υπάρχει ένα πακέτο για να συμβεί κάτι τέτοιο. Η σεζόν του Μέσι είναι προβληματική, δίχως λάμψη, ο Ρονάλντο πήρε Τσάμπιονς Λιγκ, στην πραγματικότητα όμως δεν ήταν αυτός ο μπροστινός της φετινής Ρεάλ αλλά οι Μαρσέλο, Μόντριτς και την τύχη του τελικού την όρισαν οι Μόντριτς, Μπέιλ. Επίσης και οι δύο αποχώρησαν από τους “16” της διοργάνωσης και το Μουντιάλ έβγαλε άλλα πρόσωπα στην επιφάνεια, οπότε άνοιξε ο δρόμος για να κατακτήσει κάποιος άλλος την Χρυσή Μπάλα.

Ο Μόντριτς ταυτίστηκε με το φετινό Μουντιάλ και αυτό δεν μπορεί να αλλάξει ό,τι και να συμβεί στον τελικό. Είναι ο άνθρωπος που ηγήθηκε της προσπάθειας της Κροατίας να πάει στον τελικό, που σκόραρε στα δύο πρώτα παιχνίδια των ομίλων που έφεραν τους Κροάτες στα νοκ άουτ, που δοκιμάστηκε η ψυχολογία του με το χαμένο πέναλτι στο 116′ με τους Δανούς αλλά βρήκε την ψυχραιμία να σκοράρει στην διαδικασία των πέναλτι.

Που έκανε ένα παιχνίδι σταθμό της καριέρας του με τους Ρώσους, όταν και σε 120 λεπτά αγώνα κατάφερε να βρίσκεται όπου είναι η μπάλα, να σπάσει όλα τα ρεκόρ σε απλές επαφές μπάλας με 140, με 102 πάσες και 8 ντρίμπλες και παράλληλα να ασκεί πίεση σε όλο το γήπεδο. Ό,τι και να γίνει στον τελικό η φετινή Χρυσή Μπάλα ήρθε ή ώρα να πάει σε κάποιον που δεν είναι σταρ, αλλά ένας κλασάτος χαμάλης που κάνει τα πάντα για να αναδειχθούν οι σταρ.

Η ΠΡΩΤΗ ΟΜΑΔΑ ΣΕ ΜΟΥΝΤΙΑΛ ΠΟΥ ΕΔΩΣΕ ΟΚΤΩ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ

Για να επιστρέψουμε στον τελικό, οι Κροάτες έχουν ένα μεγάλο ντεζαβαντάζ, όπως είπε και ο Ντάλιτς “είμαστε η μοναδική ομάδα που έχει δώσει σε Μουντιάλ έναν αγώνα παραπάνω”. Πράγματι οι Κροάτες θα μείνουν στην ιστορία ως η μοναδική αποστολή που σε Μουντιάλ έπαιξε χρονικά 8 παιχνίδια. Αποδείχθηκε πάντως με τους Άγγλους πως η ψυχολογία είναι η καλύτερη ντόπα. Με το που μπήκε το γκολ του Πέρισιτς, οι Κροάτες πέταγαν. Μέχρι εκείνο το σημείο ήταν φανερό πως η κούραση είχε παίξει τον ρόλο της. Το παιχνίδι δεν πέρναγε από τα πόδια των Πέρισιτς, Μόντριτς.

Για να έρθουμε στον τελικό, είναι η πρώτη φορά που οι Κροάτες παίζουν με αντίπαλο που είναι σε θέση να τους κοντράρουν στην μάχη του άξονα. Είναι το πρώτο παιχνίδι στην διοργάνωση που δεν έχουν στον άξονα ξεκάθαρο πλεονέκτημα, εκεί οι Γάλλοι συσσωρεύουν πολλούς ποδοσφαιριστές. Το όπλο της ομάδας του Ντεσάν και αυτό που θα πρέπει να προσέξουν να μην συμβεί οι Κροάτες, είναι να επιτρέψουν στους Γάλλους να κάνουν κλεψίματα. Δεν είναι καθόλου εύκολο να κρατήσεις μπάλα στα πόδια σου απέναντι τους, οι Πογκμπά, Ματουιντί, Εμπαμπε, ο Ζιρού ακόμα -που γυρνά χαμηλά για να μαρκάρει καθώς γνωρίζει πως ο Ντεσάν δεν θέλει από αυτόν τα γκολ του, αλλά να κάνει βρώμικες δουλειές, να οδηγεί όσο μπορεί πάνω του τους στόπερ για να δημιουργεί χώρους για τους Εμπαπέ, Γκριεζμάν- πιέζουν αυτόν που έχει την μπάλα και με την κάλυψη του Καντέ καταφέρνουν να μην επιτρέπουν σε αυτόν που έχει την κατοχή να βρει κενό συμπαίκτη του.

ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΤΟΥ ΤΕΛΙΚΟΥ

Σε αυτό το κομμάτι οι Γάλλοι θυμίζουν σύλλογο υψηλού επιπέδου. Και φυσικά το μεγάλο τους όπλο είναι πως όποιος και να κλέψει την μπάλα μπορεί να επιτεθεί με κάθετο τρέξιμο. Να ανοίξει διασκελισμό και να φύγει. Ένα στοιχείο των Γάλλων που μου έχει κάνει εντύπωση είναι πως επιχειρούν τις επιθέσεις τους σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, με το που κλέβουν την μπάλα φεύγουν κάθετα, είναι αθλητές με δυνατά πόδια, εκπληκτικό διασκελισμό που τους δίνεται η δυνατότητα με το που κλέβουν την μπάλα άμεσα να συνεχίζουν την αντεπίθεση.

Οπότε το κλειδί για να μείνουν στην μάχη οι Κροάτες, είναι να μην επιτρέψουν στους Γάλλους να κερδίζουν μπάλες πάνω στην δική τους κατοχή και να φτιάξουν παιχνίδι στην πλάτη των Μόντριτς, Ράκτιτις. Αν συμβεί αυτό και απομονωθεί η αμυντική τετράδα και ο Μπρόζοβιτς, θα υπάρξει πρόβλημα. Ο Εμπαπέ θα χτυπά ανάμεσα στον Βίντα και στον Στρίνιτς και ο Γκριεζμάν με τον Ματουιντί ανάμεσα στους Λόβρεν-Βρσάλικο.

Το κλειδί για να μείνουν οι Κροάτες στο παιχνίδι, να είναι ανταγωνιστικοί και να έχουν δικαίωμα στο όνειρο είναι να μην χάνουν την μπάλα στην δική τους κατοχή, αν το πετύχουν μπορεί να δούμε έναν μεγάλο τελικό. Οι παίκτες του Ντάλιτς χρειάστηκε να δώσουν και να επιβιώσουν από μεγάλες μάχες, έδειξαν πως είναι πολύ σκληροί για να πεθάνουν και όμτι και να συμβεί την Κυριακή έχουν πετύχει να μείνουν στην ιστορία με την συμμετοχή τους στον τελικό.

Έχουν να δώσουν όμως ακόμα μία παράσταση, την πιο δύσκολη, σε αυτήν την διοργάνωση για πρώτη φορά παίζουν με αντίπαλο που αρχικά φαίνεται να μην τους ταιριάζει. Οι Γάλλοι δεν έχουν σχέση με τους Αργεντίνους και τους Άγγλους, οι Κροάτες όμως είναι ένα αουτσάιντερ με κλάση, που συνδυάζει ποιότητα με ψυχή, συνδυασμός που τους καθιστά απρόβλεπτους και ικανούς για όλα.