Ο Πεδουλάκης, ο Σπανούλης και ο νέος Παναθηναϊκός

Στης 8 Μαρτίου του 2014 η διοίκηση του Παναθηναϊκού ανακοινώνει την αποδέσμευση του Αργύρη Πεδουλάκη. Ο Έλληνας τεχνικός πληρώνει το άσχημο μπάσκετ που έπαιζε η ομάδα του, το γεγονός πως η εικόνα του Παναθηναϊκού ήταν πολύ χειρότερη από αυτήν που είχαν συνηθίσει οι φίλοι της ομάδας και τις άσχημες σχέσεις με κάποιους αθλητές. Πάνω από όλα όμως πλήρωσε το γεγονός πως ήταν ο διάδοχος του Ομπράντοβιτς.

Ο χρόνος τον δικαίωσε

Μετά από 25 μήνες ο Αργύρης Πεδουλάκης επιστρέφει στον Παναθηναϊκό. Ό,τι και να συμβεί, η μοίρα έπαιξε δίκαιο παιχνίδι μαζί του, τού έδωσε την ευκαιρία να αναλάβει τον Παναθηναϊκό. Χωρίς να είναι αυτός ο επόμενος μετά τον μεγάλο Ομπράντοβιτς, φορτίο που δεν έχει γεννηθεί προπονητής στην Ευρώπη ικανός να το σηκώσει.

Η αλήθεια είναι πως ο χρόνος τον δικαίωσε. Αν εξαιρέσουμε το μικρό διάστημα συνεργασίας του Αλβέρτη με τον Πρίφτη, που στην πραγματικότητα κάνανε μία διαχείριση στην δική του δουλειά, ουδείς εκ των Ιβάνοβιτς, Τζόρτζεβιτς, δεν παρουσίασαν πιο ανταγωνιστικό σύνολο σε επίπεδο Ευρωλίγκας από το δικό του, παρόλο που ειδικά ο Τζόρτζεβιτς, είχε πολύ μεγαλύτερο μπάτζετ από τον ίδιο.

Ο Αργύρης Πεδουλάκης είναι ο μόνος προπονητής, που μετά τον Ομπράντοβιτς, έδωσε μάχη για να μπει η ομάδα του πλέι οφ. Πήγε στα 5 παιχνίδια με την Μπαρτσελόνα, της έσπασε την έδρα στο δεύτερο παιχνίδι και αν δεν είχε συναντήσει εχθρική διαιτησία στο 1ο παιχνίδι μπορεί και η ιστορία να είχε πάρει διαφορετική τροπή. Φαντάζει βέβαιο πως αν αναλάμβανε να χτίσει τον Παναθηναϊκό με το μπάτζετ που είχε ο Τζόρτζεβιτς το καλοκαίρι, τα παιχνίδια με την Λαμποράλ η δική του ομάδα δεν υπήρχε περίπτωση να τα χάσει με κάτω τα χέρια!

ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΜΗΧΑΝΗ

Ο Πεδουλάκης στην πρώτη του θητεία στον Παναθηναϊκό, παρουσίασε την καλύτερη άμυνα της Ευρώπης. Ο δικός του Παναθηναϊκός, ήταν μία πολεμική μηχανή. Μπορούσε να κατεβάσει όλες τις ομάδες της Ευρώπης κάτω από τους 65 πόντους, το κακό όμως ήταν πως ακόμα και αυτό δεν έφτανε για να κερδίσει παιχνίδια. Είχε άλλοθι ο Πεδουλάκης το μπάτζετ ειδικά την πρώτη χρονιά. Ήταν χαμηλό και όταν πρέπει να πάρεις φθηνούς ξένους είναι σίγουρο πως η επιλογή θα γίνει από παίκτες με αδυναμίες. Ο Πεδουλάκης ήθελε να έχει καλούς αμυντικούς και έπαιρνε γκαρντ με περιορισμένο επιθετικό ταλέντο. Δεν μπορούσε για παράδειγμα να ανεχθεί ούτε στο ελάχιστο παίκτη που θα του τραβήξει το σκοράρισμα στην 5άδα του (βλέπε Καπόνο), αν ήξερε πως στην άμυνα θα είναι πληγή.

Το μπάσκετ που έπαιζε ο Παναθηναϊκός, ήταν πολλές φορές άθλιο όμως οι 5άδες του Πεδουλάκη πολεμούσαν. Ο δικός του Παναθηναϊκός ήταν ομάδα που μπορεί να μην έπαιζε καλό μπάσκετ, αλλά ομάδα που πάλευε σε υψηλό επίπεδο, κάτι που δεν πέτυχαν οι Ιβανοβιτς-Τζορτζεβιτς.

ΚΡΙΘΗΚΕ ΑΔΙΚΑ

Κρίθηκε και πολύ αυστηρά. Δεν ήταν εύκολο να συνηθίσει ο κόσμος του Παναθηναϊκού κάποιον άλλον στον πάγκο του από τον Ομπράντοβιτς. Ο Ζοτς την πρώτη χρονιά που είχε φύγει από τον Παναθηναϊκό είχε μείνει μακριά από το μπάσκετ και ήταν τόσο έντονο το δέσιμο των Παναθηναϊκών μαζί του που αρκετοί οπαδοί του είχαν την ελπίδα, πως αν αποτύχει ο Πεδουλάκης, θα ανοίξουν ξανά γέφυρες επιστροφής.

Κρινόταν για το πουκάμισο!

Στον Αργύρη ενοχλούσαν όλα, δεχόταν ακόμα κριτική και για το... πουκάμισο του, που έβγαινε έξω από το παντελόνι! Αν σκεφτούμε τις συνθήκες και το ρόστερ που ξεκίνησε την χρονιά, την πρώτη του σεζόν πέτυχε ένα μικρό θαύμα που δεν του αναγνωρίστηκε. Ο Πεδουλάκης από την ομάδα του Ομπράντοβιτς βρήκε μόνο τους Διαμαντίδη, Τσαρτσαρή και το ρόστερ το καλοκαίρι συμπληρώθηκε με τους Ντέργουιν, Κίτσεν, Άντι Πάνκο, Γιόνας Ματσιούλις, Ρόκο Λένι Ούκιτς, Χίλτον Άρμστρονγκ, Μάικ Μπράμο, Στεφάν Λάσμε, Βασίλη Ξανθόπουλο, Χάρη Γιαννόπουλο, Γάιο Σκορδίλη, Σοφοκλή Σχορτσανίτη, Βασίλη Χαραλαμπόπουλο και Γιώργο Διαμαντάκο.

Και όμως, με τις έξυπνες κινήσεις, της τράμπας Πάνκο, Γκιστ, την μεταγραφή του Λάσμε και κατά δεύτερο λόγο των προσθηκών των Κάρι, Γκουίν για τα πλέι οφ, που αντικατέστησαν τους Μπανκς, Καπόνο, ο Παναθηναϊκός πήρε με 3-0 τον Ολυμπιακό, ενώ χωρίς τους Κάρι, Γκουίν στην Ευρωλίγκα έδωσε μάχη μέχρις έσχατων με την Μπαρτσελόνα.

ΔΕΝ ΚΑΘΙΕΡΩΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΛΙΓΚΑ

Ο Αργύρης Πεδουλάκης αναλαμβάνει μία δύσκολη αποστολή, είναι υποχρεωμένος να πέτυχε με ένα ρόστερ που δεν το έχει φτιάξει ο ίδιος και αρκετούς που θα συνεργαστεί, δεν θα τους επέλεγε ποτέ.

Ήταν υποχρεωμένος να δεχτεί την πρόταση του Δημήτρη Γιανακόπουλου, γιατί του παρουσιάζεται μία τελευταία εύκαιρα να μείνει στο επίπεδο που αξίζει. Σέβομαι τους ανθρώπους που στην δουλειά τους έχουν πλάνο και μέθοδο. Ο Πεδουλάκης ξέρει να διδάσκει άμυνα σε πολύ υψηλό επίπεδο. Όμως σαν προπονητής, δεν έχει πετύχει να καθιερωθεί στο επίπεδο που ανήκει.

Την ευκαιρία την έχασε στο Καζάν. Μετά τον Παναθηναϊκό βρήκε μία δουλειά στο εξωτερικό, την πέρασε την Ούνικς στην Ευρωλίγκα από τα προκριματικά, όμως δεν στέριωσε, δεν ολοκλήρωσε την χρονιά και από τότε, έχει μείνει χωρίς δουλειά. Δεν κατάφερε, όπως οι Ιτούδης-Μπαρτζώκας, να καθιερωθεί σαν προπονητής Ευρώλιγκα, παρότι ανήκει σε αυτό το επίπεδο και δεν του είναι για τον ίδιο εύκολο, να επιστρέψει σε μικρότερα ελληνικά σωματεία. Η αποτυχία του Τζόρτζεβιτς, του δίνει μια δεύτερη ευκαιρία.

Εξαργύρωσε την άμυνα στον Σπανούλη

Ευκαιρία που δεν την πήρε τυχαία, αλλά εξαργυρώνοντας το γεγονός πως είναι ο προπονητής που ξέρει καλύτερα από τον καθένα να παίζει άμυνα τον Σπανούλη. Αυτός που σχεδίασε, με τους Λάσμε - Γκίστ, την άμυνα με ψηλό με γρήγορα πόδια πάνω στον αρχηγό του Ολυμπιακού. Αμυνα που την έχουν κλέψει από εκεί και πέρα πολύ προπονητές, όμως κανένας δεν την εφάρμοσε σε τόσο επίπονο, για τον Σπανούλη και τον Ολυμπιακό, επίπεδο όπως ο ίδιος, στους τελικούς του 2013.

ΑΝ ΤΟ ΠΑΡΕΙ, ΜΕΝΕΙ

Αυτό το σχέδιο εξαργυρώνει και παίρνει μία μεγάλη ευκαιρία. Ίσως και την τελευταία για να μπει στο κλαμπ με τους προπονητές που μπορούν να παίρνουν μόνιμα δουλειά σε ομάδες Ευρωλίγκα. Αν πάρει το πρωτάθλημα από τον Ολυμπιακό, θα κρατήσει και την θέση του και το καλοκαίρι, θα μπορέσει να φτιάξει μία ομάδα με περισσότερα λεφτά από ότι στην πρώτη του θητεία. Και το σημαντικότερο για αυτόν θα είναι πως η σύγκριση στην δική του δουλειά αυτήν την φορά δεν θα είναι με την δουλειά και την ομάδα του Ομπράντοβιτς, αλλά με τις ομάδες που δημιούργησαν και τον τρόπο που δούλεψαν οι Ιβάνοβιτς-Τζόρτζεβιτς. Και η αλήθεια είναι πως αυτή η σύγκριση, έκανε τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο να χτυπήσει την δική του πόρτα.

Η ζωή είναι περίεργη πριν 25 μήνες, όταν έφευγε ο Πεδουλάκης, οι Πάπας, Γιάνκοβιτς και οι Μπατίστ, Μαυροκεφαλίδης, που τώρα δεν είναι στον Παναθηναϊκό, δεν λυπήθηκαν ιδιαιτέρα. Στην πράξη μόνο ο Μαυροκεφαλίδης μπορεί να πει κανείς πως έπαιξε καλύτερο μπάσκετ από την ημέρα που έφυγε ο Πεδουλάκης, αλλά πλέον δεν ανήκει στον Παναθηναϊκό. Τα πράγματα είναι ακόμα πιο περίεργα ειδικά για τον Παππά, που ο προπονητής που ο ίδιος έχει δηλώσει πως δεν ταιριάζουν τα χνώτα τους και δεν μπορεί να ταιριάξει με τέτοιους ανθρώπους, αποτελεί την τελευταία ευκαιρία του για να μείνει στο ρόστερ του Παναθηναϊκού. Ο Παππάς πρέπει να καταλάβει πως πρέπει να λειτουργήσει σαν επαγγελματίας και όχι σαν ιδιόρρυθμος νεαρός.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΠΠΑ

Δεν ενδιαφέρει κανέναν με ποιόν προπονητή ταιριάζουν τα χνώτα του και δεν είναι και το επίπεδο του τόσο υψηλό για να μπορεί να επιλέγει αυτός με ποιους θα συνεργαστεί. Έχει βρεθεί πολλές φορές σε δύσκολη θέση και επειδή έχει επιθετικό ταλέντο έχει πάρει ευκαιρίες. Βρέθηκε όμως, εκτός Παναθηναϊκού, να αναζητά στέγη για το καλοκαίρι και η απομάκρυνση Τζόρτζεβιτς του προσφέρει την τελευταία του.

Πρέπει να δουλέψει να παραμείνει σοβαρός και να καταλάβει πως δεν έχει φτάσει στο επίπεδο να έχει η άποψη του, για τον χαρακτήρα των προπονητών, αξία. Όταν έφυγε ο Πεδουλάκης, πανηγύριζε, η καριέρα του, όμως δεν σηκώθηκε. Εφτασε να είναι εκτός ομάδας και η επιστροφή του να αποτελεί την τελευταία του ευκαιρία. Είτε την πιάνει από τα μαλλιά και συνεχίζει για να βρει το μπασκετικό του ταβάνι είτε αποδεικνύει πως λόγω χαρακτήρα, το ταβάνι του είναι χαμηλότερο και επιστρέφει εκεί που ανήκει.

Ιδού οι αλλαγές που έρχονται

Αφήνοντας, στην άκρη το κεφάλαιο Παππά, που έτσι κι αλλιώς δεν είναι και εύκολο να καταλήξουμε για το τι θα προσφέρει, να δούμε τι αλλαγές πρέπει να περιμένουμε από τον Παναθηναϊκό του Πεδουλάκη.

Είναι δεδομένο πως θα ξαναγίνει ομάδα και πως θα παίξει άμυνα. Ο Γιαννακόπουλος έφερε τον προπονητή που γνωρίζει καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον πώς να αντιμετωπίζει τον Ολυμπιακό και τον Σπανούλη. Χτυπάει στην εξάρτηση που έχει ο Ολυμπιακός από τον Σπανούλη και δεν επιτρέπει στον ηγέτη των ερυθρολεύκων να περνάει τον παίκτη του, χρησιμοποιώντας ψηλότερο που να του δυσκολεύει με τα μεγάλα χέρια το σουτ και κρατώντας τον λίγο πίσω και έχοντας γρήγορα πόδια να μην του επιτρέπει να δημιουργεί, αφήνοντας τον πίσω του με το πρώτο βήμα. Όταν φθάσουμε στους τελικούς, θα τα δούμε αυτά πιο αναλυτικά, όπως και τον τρόπο που θα προσπαθήσει ο Σφαιρόπουλος να βοηθήσει τον ηγέτη του και να ξεκλειδώσει την άμυνα Πεδουλάκη.

ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ Η ΑΗΔΙΑ

Στην σύνθετη άμυνα Πεδουλάκη, μεγάλη δουλειά έκανε ο Λάσμε και είναι δεδομένο πως με Ραντούλιτσα μέσα, αυτή δεν μπορεί να παιχτεί. Είναι σίγουρο πως θα δούμε λιγότερο Ραντούλιτσα. Ο Σέρβος σέντερ αποτελεί ένα επιθετικό όπλο, ο Πεδουλάκης, όμως θέλει η ομάδα του να παίζει άμυνα, όταν είναι στο παρκέ, σίγουρα θα παίζει άμυνα σε χώρους που μπορεί να κρύψει α αδύναμα αργά πόδια του.

Η αηδία να τον βλέπουμε να χετζάρει στα πικ εν ρολ και να βγαίνει έξω από το τρίποντο θα σταματήσει. Όπως δεδομένο φαντάζει πως θα του επιβληθεί να βάζει πιο δυνατά το κορμί του μέσα στην ρακέτα. Το διάστημα που θα παίζει λοιπόν ο Ραντούλιτσα, θα είναι όσο γίνεται πιο περιορισμένο, γύρω στα 15 λεπτά. Ο Λάσμε δεν υπάρχει, στο 5 ο κόουτς θέλει γρήγορα πόδια, οπότε, το δίδυμο Γκιστ, Φώτση θα φορεθεί πολύ. Δίδυμο που δεν το δούλεψε αρκετά ο Τζόρτζεβιτς. Στους τελικούς θα δούμε τον Γκιστ να αναλαμβάνει το μαρκάρισμα Σπανούλη και τον Φώτση την προστασία της ρακέτας και τις βοήθειες.

Η αποστολή που δόθηκε στον Πεδουλάκη είναι δύσκολη. Εχει συγκεκριμένη φιλοσοφία, ξέρει την συνταγή, αλλά τα υλικά δεν τα διάλεξε ο ίδιος. Δεν έχει και τον Κούζμιτς, οπότε και αριθμητικά, οι επιλογές είναι περιορισμένες. Για παράδειγμα, το μόνο 5άρι με γρήγορα πόδια, είναι ο Χάντερ. Ο 21 ετών Αμερικάνος, δεν έχει εμπειρίες και είναι πολύ σημαντικό να τα παίρνει τα γράμματα. Έχει γρήγορα πόδια παιχνίδι πάνω από την ρακέτα, ψηλό άλμα να σκεπάζει τα καλάθια, αλλά δεν είναι εκπαιδευμένος.

Ο Πεδουλάκης μαζί του θα δουλέψει σκληρά στις προπονήσεις, αν αποδειχτεί καλός μαθητής και το μυαλό του στροφάρει, θα βοηθηθεί η καριέρα του από αυτήν την συνεργασία και ο τεχνικός του Παναθηναϊκού θα αποκτήσει ένα απαραίτητο υλικό για να πετύχει η συνταγή του, δηλαδή αθλητικό ψηλό με ενέργεια και γρήγορα πόδια.

Στο μπάσκετ του Πεδουλάκη ο Καλάθης μοιάζει με ευλογία, γρήγορος περιφερειακός, που πρεσάρει στην ντρίπλα τον αντίπαλο και παίζει άμυνα. Θα δουλέψει, όσο προλαβαίνει τον Γουίλιαμς στην δημιουργία και επειδή του αρέσει το 3άρι του να ποστάρει, θα του βγάλει και φάσεις στο ποστ, πιθανό, να μπουν στο ρόστερ και οι Παπαγιάννης, Χαραλαμπόπουλος, από την στιγμή που έφυγαν οι Κούζμιτς, Πάβλοβιτς.

Η εμπιστοσύνη στον Διαμαντίδη δεδομένη και από εκεί και πέρα η συνταγή θα είναι άμυνα και δουλειά. Η ομάδα δεν έχει χτιστεί για το δικό του μπάσκετ και ο ίδιος σε σύντομο χρονικό διάστημα πρέπει να την τροποποιήσει.

Ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΕΤΑΙ

Τα στοιχήματα είναι πολλά. Το σίγουρο είναι πως ο κόουτς θα δουλέψει πολύ και όσα περισσότερα κερδίσει τόσο πιθανότερο είναι να πάρει και το πρωτάθλημα και να κρατήσει την θέση του στον Παναθηναϊκό.

Αν πάρει το πρωτάθλημα, θα μείνει. Φαίνεται νωρίς, αλλά έστω και χωρίς τον αξεπέραστο Διαμαντίδη, ένας Παναθηναϊκός με Καλάθη, Γουίλιαμς, Γκιστ, Φελντέιν, Μπράμος, Ματσιούλις, Γιάνκοβιτς, Χαραλαμπόπουλο, Φώτση, Λάσμε, Μπουρούση, Παπαγιάννη, ένα τεσσάρι και ένα Αμερικάνο γκαρντ ακόμα που θα ήθελε να σχεδιάσει ο Πεδουλάκης, μπορεί να ξαναφέρει -με δουλειά- την ομάδα στο Φάιναλ 4.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:

Ντίνο Ράτζα: Ο βράχος της Δαλματίας