Ο Παναθηναϊκός γίνεται ελκυστικός μπροστά, προβληματικός πίσω

Ο Παναθηναϊκός προχώρησε σε 8 μεταγραφές τον Ιανουάριο και άλλαξε σε πολύ μεγάλο ποσοστό. Αποδείχθηκε, από πολύ νωρίς πως η διοίκηση του Παναθηναϊκού, σε συνεργασία με το τεχνικό τιμ, αποφάσισαν να αλλάξουν σελίδα. Να αφήσουν πίσω τους το πλάνο που δουλευόταν επί Αναστασίου, που δημιούργησε προσδοκίες, αλλά την 3η χρονιά λόγω λανθασμένων μεταγραφικών επιλογών, αλλά και στασιμότητα στην εξέλιξη κάποιων ποδοσφαιριστών, κλάταρε.

Η διοίκηση λειτούργησε με ταχύτητα και αποτελεσματικότητα

Είναι σπάνιο να υπάρχει τόση ταχύτητα και αποτελεσματικότητα στο κλείσιμο συμφωνιών, για να είμαι ειλικρινής δεν το περίμενα, η διοίκηση του Παναθηναϊκού όμως λειτούργησε με ταχύτητα και αποτελεσματικότητα. Έγιναν 8 μεταγραφές, οι οποίες δίνουν την δυνατότητα στον Στραματσόνι να εφαρμόσει την τακτική που φαίνεται πως έχει σκοπό να δουλέψει. Η απόσταση από τον ρόμβο, στο 4-3-3 είναι δύο εξτρέμ, αντί για ένας δημιουργός, περισσότερη δημιουργία από τα πλάγια και μεγαλύτερη ανάγκη για να πατήσει περιοχή, ένας από τους εσωτερικούς χαφ.

Η κίνηση Βιγιαφάνες εκθέτει τον Μελισσανίδη

Η μεταγραφή του Λούκας Βιγιαφάνες έρχεται να δώσει ταυτότητα και προοπτική σε αυτό το νέο εγχείρημα που ετοιμάζεται. Σημειώνω τα άσχημα, αλλά όταν βλέπω να γίνονται σωστές επιλογές οφείλω να τις επιβραβεύσω, μέσα από τον χώρο που μου δίνεται.

Η μεταγραφή αυτή είναι εκπληκτική και εκθέτει πάνω από όλα την διοίκηση της ΑΕΚ. Όταν δεν θες να ζυμώσεις 40 μέρες κοσκινίζεις. Στα ρεπορτάζ της ΑΕΚ γράφεται το όνομα του Βιγιαφάνες από την αρχή της σεζόν, διαβάζαμε μήνες πως ο ποδοσφαιριστής θα αποκτηθεί, αλλά για το καλοκαίρι. Ξαφνικά έρχεται η διοίκηση του Παναθηναϊκού και με μεγάλη ταχύτητα τα βρίσκει με Ιντεπεντιέντε και Παναιτωλικό και κάνει τον ποδοσφαιριστή δικό της. Το να χάσει ο Μελισσανίδης ποδοσφαιριστή που θέλει να αποκτήσει η ΑΕΚ από τον Ολυμπιακό ή από τον ΠΑΟΚ είναι κάτι που μπορεί να συμβεί. Όταν όμως σου παίρνει τον ποδοσφαιριστή ο Παναθηναϊκός, σημαίνει πως δεν θες να ενισχύσεις την ομάδα. Αυτή όμως είναι άλλη συζήτηση, ας μην ξεφύγουμε περισσότερο.

Γέμισε εξτρέμ, έτοιμος για το 4-3-3

Ο Παναθηναϊκός από το καλοκαίρι του 2013 χτιζόταν στην λογική του ρόμβου. Για εξτρέμ υπήρχε ο Κλωναρίδης, με πολλά προσόντα, αλλά εύθραυστος, με συχνούς τραυματισμούς, που δεν βοηθά τον προπονητή του να επενδύσει σε αυτόν, αλλά και τον εαυτό του να βρει διάρκεια.

Το καλοκαίρι αποκτήθηκε ο Καλτσάς, που στον ρόμβο του Αναστασίου, πήρε χρόνο σαν 2ος επιθετικός και με τον Στραματσόνι είναι πιο ενεργός και δείχνει πως έχει γερά πατήματα στην αντίπαλη περιοχή, αίσθηση του γκολ και τον νιώθει η απέναντι άμυνα.

Ο Παναθηναϊκός με τον Στραματσόνι παίζει, μόνιμα πλέον, με 2 ακραίους, πέρα από αυτούς που βρήκε ο Ιταλός, αποκτήθηκαν οι Μπουμάλ, Βιγιαφάνες, Μαμούτε, Βλαχοδήμος. Ο Μπουμάλ, από το πρώτο παιχνίδι έδειξε πως έχει ένα στοιχείο που το χρειάζεται η νέα του ομάδα. Ταχύτητα, ενέργεια, διασκελισμό αλλά ταυτόχρονα και όγκο, που κάνει την αντίπαλη άμυνα να τον νιώθει μέσα στην περιοχή της. Με δεδομένο ότι υπάρχουν, πλέον, δύο εξτρέμ διασκελισμού (Μπουμάλ-Κλωναρίδης) και ο Καλτσάς που λειτουργεί σαν επιπλέον φορ και πατά περιοχή, ένας σύγχρονος ακραίος που του ακουμπάς την μπάλα και δημιουργεί παιχνίδι είναι απαραίτητος για να λειτουργήσει σωστά το επιθετικό πλάνο.

Επιτέλους ποιότητα!

Ο Βιγιαφάνες έχει ακριβώς όλα αυτά τα στοιχεία. Ακραίος, σύγχρονος που του ακουμπάς την μπάλα και φτιάχνει παιχνίδι. Καλά δείγματα έδειξε και ο Εβανζελίστα στο χρονικό διάστημα που αγωνίστηκε με τον Ατρόμητο. Όπως, είπε και ο Ιταλός προπονητής, αποκτήθηκε γιατί έχει διαφορετικά στοιχεία από τους υπόλοιπους χαφ. Ο Βραζιλιάνος έκανε κάτι, συστηματικά, το οποίο θα βοηθήσει στο να γεμίζει την αντίπαλη περιοχή ο Παναθηναϊκός. Πλησιάζει ψηλά τον ακραίο μπακ, του δίνει στήριγμα και όταν η μπάλα ακουμπά στα πόδια του η σέντρα του είναι ποιοτική. Μαζί με τον Βιγιαφάνες θα κάνουν ένα ποιοτικό δίδυμο και όταν θα βρίσκονται κοντά ο ένας στον άλλον, θα μπορούν να χτίσουν όμορφες επιθέσεις.

Με αυτούς τους δύο ποδοσφαιριστές ταυτόχρονα στο γήπεδο, ο κόσμος του Παναθηναϊκούθα δει κάτι που του έχει λείψει. Ποιοτικές επιθέσεις. Όμορφες ποδοσφαιρικές, στιγμές, ανεξάρτητα, από πού μπορεί να φτάσει η ομάδα και ποιους στόχους μπορεί να εκπληρώσει, η εικόνα παίζει τον ρόλο της. Η συγκεκριμένη συνεργασία, μαζί με τους Μπουμάλ- Μπεργκ θα δημιουργήσει όμορφες, ποδοσφαιρικές εικόνες, που έχει στερηθεί ο κόσμος του Παναθηναϊκού.

Θα χαμογελάσει ξανά ο Μπεργκ

Ο πιο ευνοημένος από αυτήν την αλλαγή, θα είναι ο Μάρκους Μπεργκ. Ο Σουηδός φορ θα μπορέσει να βρει ξανά στο γήπεδο το χαμόγελο του. Θα υπάρχουν ποδοσφαιριστές να τον αξιοποιήσουν, να τον παίξουν από τα άκρα και να του περάσουν την μπάλα, όταν κόβει με μούρη στο αντίπαλο τέρμα και θα πάρει περισσότερες πάσες βαθιά στην περιοχή.

Οι Εβανζελίστα-Βιγιαφάνες, είναι ικανοί να του περάσουν κάθετες και παράλληλες πάσες. Υπάρχει επιτέλους και ένας δεξιός μπακ που όποτε ανεβαίνει ξέρει τι να κάνει την μπάλα και πως την φέρνει στην περιοχή, οπότε, ξαφνικά, ο Μπεργκ, απέκτησε πολλούς τρόπους και από διαφορετικούς χώρους, την δυνατότητα να παίρνει σωστά την μπάλα. Θα είναι τεράστιο κέρδος για τον καινούριο Παναθηναϊκό που χτίζεται, να επιστρέψει ο κανονικός Μπεργκ.

Και επειδή, έγραψα πολλά καλά και δεν μου είναι... εύκολο, πάμε στα αρνητικά: Ο ρόλος του Εσιέν και ο Πράνιτς αριστερό μπακ, σταματάνε την πρόοδο. Ο τρόπος που σκέφτεται την τριάδα στον άξονα ο Στραματσόνι, περιορίζει τις δυνατότητες του Παναθηναϊκού, που ο ίδιος δημιουργεί.

Αποδείχθηκε και στο παιχνίδι με τον Ατρόμητο πως η τριάδα με εσωτερικό χαφ τον Εσιέν, πιο ψηλά από τον Ζέκα, τον Αμπέντ λίγο μπροστά του και τον Πράνιτς αριστερό μπακ, στερεί συνοχή από τον άξονα του Παναθηναϊκού. Δεν είναι συμπαγής και δεν υπάρχουν κλεψίματα. Όταν δεν μπορείς να κερδίσεις μπάλες στον άξονα, δεν έχεις και κατοχή.

Το πρόβλημα είναι... ο Εσιέν

Ο Εσιέν εσωτερικός χαφ και ο Πράνιτς αριστερό μπακ κόβουν την ομάδα στα δύο. Ο Γκανέζος αποθεώθηκε στην Λιβαδειά, σε ένα παιχνίδι που το μόνο που είχε να κάνει ήταν να σκεφτεί επιθετικά. Η ομάδα του Μάντζιου δεν απειλούσε, δεν χρειαζόταν οι παίκτες του Στραματσόνι να πιεστούν για να βγει το αμυντικό πλάνο και στο μυαλό τους ήταν μόνο να απειλήσουν.

Στα περισσότερα παιχνίδια, όμως, για να σκεφτείς επιθετικά πρέπει πρώτα να ελέγξεις με την αμυντική σου λειτουργία το παιχνίδι. Πρώτα εξασφαλίζεις σίγουρη κατοχή και μετά επιτίθεσαι. Ο Εσιέν δεν μπορεί να παίξει ανάμεσα στον Ζέκα και σε έναν εκ των Αμπέντ, Εβανζελίστα, κόβει την ομάδα στα δύο. Με την εμμονή που υπάρχει να χρησιμοποιείται μπακ ο Πράνιτς, το πρόβλημα γίνεται ακόμα μεγαλύτερο. Ο Πράνιτς ούτε ανεβάσματα έχει ούτε την δυνατότητα να μαρκάρει, ακραίους ικανούς να τρέξουν με την μπάλα.

Διάδρομος αεροδρομίου!

Με τους Εσιέν-Πράνιτς να παίζουν κοντά ο ένας με τον άλλον, ο χώρος από το κέντρο, ανάμεσα στον αριστερό μπακ και στον αριστερό στόπερ, μοιάζει με διάδρομο αεροδρομίου για τους αντιπάλους. Ο Ατρόμητος, είναι ένας βατός αντίπαλος για τον Παναθηναϊκό που χτίζεται και αυτό αποδείχθηκε το μικρό διάστημα, που έπαιξε με 11 παίκτες, από την στιγμή που βγήκε ο Εσιέν και μπήκε ο Εβανζελίστα. Αν όμως ο Ζέκα δεν έκανε ένα τεράστιο παιχνίδι και δεν κάλυπτε χώρους για τρεiς, ο Παναθηναϊκός θα έχανε.

Πλάνο καταδικασμένο να αποτύχει

Είναι φανερό πως δημιουργείται μία ομάδα, με ικανότητα να παίξει καλύτερο και πιο ελκυστικό ποδόσφαιρο, όμως το πλάνο με Πράνιτς, αριστερό μπακ, Ζέκα 6άρι και τον Εσιέν εσωτερικό χαφ, δημιουργεί τεράστιο πρόβλημα στην ανασταλτική λειτουργία του Παναθηναϊκού. Δεν του δίνει το δικαίωμα για σίγουρη κατοχή και όταν δεν έχεις κατοχή, δεν μπορείς να βγάλει, την δημιουργία που μπορείς.

Επειδή υπάρχουν επιλογές, κάποια στιγμή θα αλλάξει λογική ο Στραματσόνι, φοβάμαι όμως πως πρώτα θα το πληρώσει και μετά θα το κάνει. Ο Παναθηναϊκός, αλλάζει, γίνεται πιο ποιοτικός στην ανάπτυξη του, πιο ελκυστικός, όμως το σχήμα με Εσιέν, Ζέκα Πράνιτς, είναι καταδικασμένο να αποτύχει.

Και για να προλάβω σχόλια, αν υπήρχε κάποιος χαφ ικανός να καλύπτει χώρους, στον άξονα, τότε, ο Ζέκα θα μπορούσε να κάνει καριέρα στην θέση 6. Πιθανότατα αυτός θα έπρεπε να είναι και ο κανονικός του ρόλος. Ο Παναθηναϊκός, όμως, χρειάζεται την ενέργεια του Ζέκα ψηλά γιατί δεν έχει άλλον να καλύπτει μεγάλες αποστάσεις και να μπορεί να σταματήσει τρέξιμο με την μπάλα των αντιπάλων.