Ο Ουζουνίδης δεν αφήνει τον Γκαρθία να μακροημερεύσει

Τα αποτελέσματα της 24ης αγωνιστικής έκαναν χαρούμενους μονάχα τους φίλους της ΑΕΚ.

Το αποτέλεσμα που άλλαξε τα δεδομένα ήταν η νίκη του Αστέρα επί του ΠΑΟΚ. Για το παιχνίδι στην Τρίπολη θα αναφερθώ στο επόμενο κείμενο μου. Η εβδομάδα που πέρασε είχε ελάχιστο άρωμα ντέρμπι. Δεν πιστεύω πως από τα πρώτα χρόνια του ελληνικού πρωταθλήματος υπήρξε ποτέ μικρότερη προσμονή για ένα ντέρμπι Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού.

Η εικόνα του παιχνιδιού δικαιολόγησε αυτήν την απάθεια. Είδαμε έναν αγώνα σε πολύ χαμηλό ρυθμό. Φυσικά και η ευθύνη ανήκει στην πλευρά του Ολυμπιακού. Ο Γκαρθία και οι ποδοσφαιριστές του δεν νίκησαν ούτε αυτόν τον ταλαιπωρημένο Παναθηναϊκό.

ΕΙΚΟΝΑ ΝΤΡΟΠΗΣ ΜΕΤΑ ΤΟ 60′

Ούτε να εκμεταλλευτούν το γεγονός πως το τριφύλλι έμεινε με παίκτη λιγότερο από το 60ο λεπτό εκμεταλλεύτηκαν. Η εικόνα του παιχνιδιού από τη στιγμή που αποβλήθηκε ο Οικονόμου ήταν ντροπιαστική για τον προπονητή και τους ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού.

Ας πάρουμε τα πράγματα με την σειρά. Ο Όσκαρ Γκαρθία κατέβασε τον Ολυμπιακό στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό με την λογική που είχε επιλέξει να πάει στην Τούμπα. Άφησε εκτός 11άδας τους δύο δημιουργούς του, Φορτούνη – Μάριν, παρέταξε την ομάδα του χωρίς επιτλικούς σ’ ένα παιχνίδι που γνώριζε ότι ο αντίπαλος ήταν υποχρεωμένος ν’ αμυνθεί.

Έκανε έτσι εύκολο το αμυντικό έργο των παικτών του Ουζουνίδη που έβγαλαν για πλάκα το 0-0 στο πρώτο μισό.

ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΟΥΖΟΥΝΙΔΗ

Η επιλογή του προπονητή του Παναθηναϊκού ήταν να παίξει με 4-2-3-1, να προστατεύσει τις πλευρές και να μην επιτρέψει ανεβάσματα από τους μπακ του Ολυμπιακού χρησιμοποιώντας τον Κουλιμπαλί μπροστά από τον Γιόχανσον και τον Λουντ από τον Ινσούα, να θωρακίσει τον άξονα με το δίδυμο Τζανδάρη – Κάτσε και να προσπαθήσει να βρει επιθέσεις μέσα από σίγουρη κυκλοφορία μπάλας.

Ήταν φανερή η εντολή του προπονητή του Παναθηναϊκού για σίγουρες επιλογές στην κατοχή, αφού το αμυντικό πλάνο ήθελε ασφαλή κατοχή και μεταφορά μπάλας χωρίς ρίσκο.

Σίγουρα το σχέδιο του Ουζουνίδη βοήθησε πολύ ο αντίπαλος. Ο Ολυμπιακός ήταν υπερβολικά αργός στην ανάπτυξη του, δεν υπήρχαν κινήσεις χωρίς μπάλα, ούτε ανεβάσματα από τα μπακ και απουσίαζαν οι αυτοματισμοί, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να απειλήσει. Στο πρώτο ημίχρονο είχε μία κατοχή μπάλας 59% από την οποία πήρε μόλις μία ευκαιρία στην τελευταία φάση του. Δεν μπορώ να βρω τίποτα και κανέναν χώρο που να λειτούργησε καλά.

ΠΛΑΝΟ ΝΙΚΗΣ ΜΕ ΔΕΚΑ

Ο Ουζουνίδης πήγε με το 0-0 στο ημίχρονο και είχε στο μυαλό του να χτυπήσει όπως η ΑΕΚ, με τα δικά του όπλα. Να ρίξει στο τελευταίο κομμάτι του παιχνιδιού, τον -με διαφορά πιο ποιοτικό ποδοσφαιριστή που διαθέτει- Μουνιέ και τον γρήγορο Χατζηγιοβάνη. Ήταν στο πλάνο του, αν του βγει το παιχνίδι, να κυνηγήσει τη νίκη μ’ αυτούς τους δύο στο τελευταίο 20λεπτό και να πληγώσει με ταχύτητα τον Ολυμπιακό. Ήρθαν έτσι τα πράγματα με την κόκκινη του Οικονόμου που ένας φοβικός προπονητή θα απέσυρε το πλάνο του προκειμένου να μην ρισκάρει βαριά ήττα. Ο Ουζουνίδης όμως δεν δείλιασε και δημιούργησε ένα τελευταίο κομμάτι παιχνιδιού που εξέθεσε πολύ τον Ολυμπιακό.

Είναι απίστευτο το γεγονός πως ο Παναθηναϊκός, με δέκα, πίσω στο σκορ και με ποδοσφαιριστές που δεν μπορεί κανείς να τους πει υψηλού επιπέδου, πήρε μπάλα, επέβαλε να μείνει ψηλά και προσπάθησε να βρει το γκολ ισοφάρισης.

Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΤΟΥ ΜΟΥΝΙΕ

Έπαιρνε ψυχολογία από τη διαφορά που έκανε ο Μουνιέ σε κάθε επαφή με την μπάλα και φυσικά από το γεγονός πως οι πολλοί αργές και -σε πολλές περιπτώσεις- ράθυμες αντιδράσεις των παικτών του Ολυμπιακού επέτρεψαν να υπάρχει σίγουρη κυκλοφορίας μπάλας και δυνατότητα δημιουργίας επιθέσεων.

Στο 69′ ο Κουλιμπαλί σεντράρε για τον Μουνιέ που έκοψε στο δεύτερο δοκάρι, ο Γάλλος τη γύρισε στην κενή εστία, όμως δεν υπήρχε κανείς να την σπρώξει στα δίχτυα. στο 80′ ξανά ο Κουλιμπαλί έκανε κούρσα από τα δεξιά, γύρισε την μπάλα στον Λουντ, αλλά το χτύπημα του Φιλανδού από τη μικρή περιοχή χτύπησε στο πόδι του Έγχελς και χάθηκε μία μεγάλη ευκαιρία.

Ο Παναθηναϊκός αποφάσισε να ρισκάρει, να μείνει ψηλά, να κερδίσει κόρνερ με την πίεση. Την ίδια ώρα οι “ερυθρόλευκοι”, που ούτως ή άλλως δεν μπορούν να αμυνθούν, είχαν την ευκαιρία να βρουν δύο αντεπιθέσεις για να “καθαρίσουν” το παιχνίδι, αλλά και τις δύο φορές ο Τζούρτζεβιτς πηγαίνει σε ποικιλία.

Στο 87′ το θάρρος του Παναθηναϊκού δικαιώθηκε, με τον Ινσούα να εκμεταλλεύεται συνεργασία με τον Μουνιέ, να κόβει προς την περιοχή και να ανατρέπεται από την καθυστερημένη αντίδραση του Ένγκελς. Το πέναλτι φάνηκε πως ήταν ελάχιστα εκτός, αλλά ο Παναθηναϊκός με δέκα ποδοσφαιριστές έκανε ό,τι μπορούσε για να εξαντλήσει τις πιθανότητες του. Προσέξτε: τελείωσε το ημίχρονο με τον Ολυμπιακό στο 59% κατοχής, μετά το 60′ οι αριθμητικές ισορροπίες διαταράχθηκαν και παρόλα αυτά ο αγώνας ολοκληρώθηκε με 50-50.

Οι ποδοσφαιριστές του τίμησαν την φανέλα που φορούν κι έδειξαν πως ο Παναθηναϊκός παραμένει μία τεράστια ομάδα.

Δικαίωσαν τον προπονητή τους που από την στιγμή που δουλεύει με ένα γκρουπ το οποίο κατανοεί την κατάσταση του συλλόγου και ξέρει πολύ καλά τα πραγματικά δεδομένα, καταφέρνει συνεχώς να το βελτιώνει.

Ο ΓΚΑΡΘΙΑ ΒΟΗΘΗΣΕ ΤΟΝ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ

Είναι μεγάλο πράγμα ο προπονητής στον ομαδικό αθλητισμό. Δύο μήνες δουλειάς του Ολυμπιακού με τον Γκαρθία τού έχουν κάνει μεγάλη ζημιά. Είναι ξεκάθαρο πως ο Ισπανός δεν βοηθά καθόλου την ομάδα του με τον τρόπο που την καθοδηγεί. Και πλέον το άλλοθι ότι την μαθαίνει δεν μπορεί να ισχύει. Πέρασε καιρός, έπαιξε πολλά παιχνίδια, “έφαγε” σφαλιάρες, θα έπρεπε να έχει μάθει το ρόστερ του και να έχει βάλει θετικά στοιχεία.

Δεν έχει καμία λογική και φυσικά δεν βοήθησε το γεγονός πως σε ένα παιχνίδι που έπρεπε η ομάδα του να επιτεθεί και να ανοίξει άμυνα, άφησε εκτός ενδεκάδας τους Φορτούνη – Μάριν. Βοήθησε πολύ τον Παναθηναϊκό το συνολικό κοουτσάρισμά του και ιδιαίτερα όταν ο Μάριν μπήκε στο 89′ σε έναν αγώνα που του ταίριαζε απόλυτα.

Είναι περίεργο που ενώ προηγήθηκε και είχε παίκτη παραπάνω, είδε τον αντίπαλο προπονητή να ρισκάρει, να ζητά και να παίρνει την κατοχή, να ανεβάζει τις γραμμές του και δεν έκανε το παραμικρό προκειμένου να δώσει μεγαλύτερη επιθετικότητα στην δική του ομάδα και να κρατήσει με αυτόν τον τρόπο χαμηλά τις γραμμές του Παναθηναϊκού. Βοήθησε πολύ το ρίσκο του Παναθηναϊκού το γεγονός πως παρότι είχε προβάδισμα και παίκτη περισσότερο, ο Γκαρθία κράτησε στον πάγκο τον Μάριν μέχρι που ισοφαρίστηκε και απλά αποφάσισε ν’ αλλάξει τον επιθετικό του και άφησε τον Παναθηναϊκό να κυνηγήσει την ισοφάριση με παίκτη λιγότερο.

ΔΙΑΦΟΡΑ Ο ΠΑΓΚΟΣ

Ο Παναθηναϊκός είχε στο πρώτο ημίχρονο ένα αμυντικό πλάνο που του επέτρεψε να έχει τον έλεγχο απέναντι σε έναν αντίπαλο που δεν είχε φαντασία, δεν είχε καλές εκτελέσεις στα στημένα, απόντος του Φορτούνη, κατάφερε με τους Λουντ – Κουλιμπαλί να κρατήσει πολύ χαμηλά τους μπακ του Ολυμπιακού και κινδύνευε μόνο από την δική του έλλειψη ποιότητας. Το αμυντικό πλάνο του Ουζουνίδη είχε λειτουργήσει στην εντέλεια. Είχε στόχο να παίξει τα ρέστα του στο τέλος με Μουνιέ – Χατζηγιοβάννη και το γεγονός πως ακόμα με δέκα τού βγήκε, με κάνει να πιστεύω πως αν δεν έκανε το διπλό λάθος ο Οικονόμου, ο Παναθηναϊκός θα έφευγε με διπλό από το Φάληρο.

Ακόμα και με λιγοστά όπλα ο Ουζουνίδης, πήγε με πλάνο νίκης, έφυγε θριαμβευτής και εξέθεσε σε μεγάλο βαθμό τον συνάδελφο του.

ΑΛΛΟΘΙ Η ΦΥΣΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

Ο προπονητής κερδίζει το χρόνο του με το έργο του και δεν βλέπω να μακροημερεύει ο Όσκαρ Γκαρθία στον Ολυμπιακό. Ο Γκαρθία έχει βρει ως δικαιολογία, την άσχημη φυσική κατάσταση της ομάδας του. Θέλω να πω όμως κάτι: ο Ολυμπιακός ούτε με την ΑΕΚ στο πρωτάθλημα ούτε με τον Παναθηναϊκό είχε δημιουργία και “καθαρές” ευκαιρίες στο πρώτο ημίχρονο, στο θεωρητικά καλό του. Επίσης δεν γίνεται να παίζεις μ’ αυτόν τον Παναθηναϊκό, να έχεις παίκτη παραπάνω για 30 λεπτά και να παρουσιάζεις πρόβλημα φυσικής κατάστασης. Δεν επιτρέπεται να μπορεί να σε κουράσει. Δεν λέω πως δεν υπάρχει, σίγουρα ο Ολυμπιακός αντιμετωπίζει και αυτό το πρόβλημα, ο Γκαρθία όμως κάνει πολλά λάθη και βρίσκει άλλοθι με μία ρητορική που θεωρεί πως εκθέτει τους προκατόχους του. Στην πράξη όμως με τον Λεμονή ο Ολυμπιακός ήταν πολύ καλύτερος και είχε βρει τρόπο να έχει συνεργασίες και να είναι δημιουργικός.