Ο Μαρκαριάν μας έκανε ομάδα

Ο Τσάρλυ γράφει για την εικόνα της Εθνικής μας στη Βουδαπέστη που ήταν ενθαρρυντική και μας κάνει αισιόδοξους για το ξεκίνημα μιας καινούριας εποχής. Την εποχή του Σέρχιο Μαρκαριάν.

ΤΣΑΡΛΥ

30 ΜΑΡ 2015

Πριν καν βγει στα ρεπορτάζ το όνομα του Μαρκαριάν, είχα ταχθεί υπέρ της υποψηφιότητάς του και τόνιζα πως είναι η μόνη λύση. Χρειαζόμασταν έναν άνθρωπό, που θα δώσει σχέδιο στους διεθνείς μας, που θα μας βάλει ξανά στις ράγες της ποδοσφαιρικής λογικής η οποία μας είχε οδηγήσει στις τοπ ομάδες του κόσμου, χωρίς ποτέ να έχουμε τους πρωτοκλασάτους ποδοσφαιριστές.

Μας έκανε ομάδα

Είχαμε πλάνο, όμως, γνωρίζαμε τον αντίπαλο, ξέραμε να κρατάμε το μηδέν, να βγάζουμε ψυχή και να διαβάζουμε τα δεδομένα του κάθε παιχνιδιού. Όλα αυτά χάθηκαν την εποχή Ρανιέρι και εμφανίστηκαν ξανά από το πρώτο παιχνίδι του Μαρκαριάν.

Το πρώτο που κρατάμε είναι ότι διατηρήσαμε το μηδέν στην άμυνα για πρώτη φορά σε αυτήν την προκριματική φάση. Αυτός πρέπει να είναι πάντοτε ο πρώτος στόχος μας. Και το καλύτερο δυνατό ποδόσφαιρο να παίξουμε, οι δυνατότητες μας είναι περιορισμένες και συγκεκριμένες οι τελικές που μπορούμε να χτίσουμε, οπότε όλα αρχίζουν από το μηδέν στην άμυνα.

Τους αφοπλίσαμε

Ο Ουρουγουανός τεχνικός δικαιώθηκε από την απόφαση του να ξεκινήσει τον Παπαδόπουλο μπροστά από τους στόπερ και ευτύχησε να βρεθεί σε πολύ καλή ημέρα ο Τοροσίδης. Οι Παπασταθόπουλος, Μανωλάς, Παπαδόπουλος, Τοροσίδης κατάφεραν να αφοπλίσουν τους Σάλαϊ, Γκέρα, Τζούτζακ.

Οι τρεις κεντρικοί αμυντικοί δεν άφησαν τους Σάλαϊ, Γκέρα να έρθουν ούτε σε μυρωδιά με την μπάλα και ο "Τόρο", όχι μόνο πήγε καλά με το όπλο των Ούγγρων, αλλά έκανε εντελώς δικιά του τη δεξιά πλευρά.

Η καλή ημέρα του Τοροσίδη άλλαξε τα αρχικά πλάνα του Μαρκαριάν. Ο Σέρχιο στο αρχικό πλάνο, τον ήθελε προσηλωμένο πάνω στον Τζούτζακ και να μην επιχειρεί πολλά ανεβάσματα και η επιθετικότητα να βγαίνει από τις ατομικές του Φετφατζίδη, του Χριστοδουλόπουλου και με αιφνιδιασμό με μεγάλες μπαλιές και ακούμπημα μπάλας στους δύο εξτρέμ.

Γρήγορα έγινε αντιληπτό πως ο "Τόρο" δεν τον "έβλεπε" τον Τζούτζακ και μπορούσε να κερδίσει μέτρα. Είχαμε και ένα πρόβλημα στη μεταφορά μπάλας από τον άξονα καθώς οι Κονέ, Σάμαρης δεν μπορούσαν να την "τρέξουν" και να την μεταφέρουν, με συνέπεια να έρθει γρήγορα η εντολή να μπει πιο μέσα ο "Φέτφα" και να ανοιχτεί διάδρομος για τον Τοροσίδη.

Βρήκαμε χώρο και τρόπο να χτυπήσουμε

Ειδικά στο διάστημα από το 45ο ως το 65ο λεπτό, από τη δεξιά πλευρά βγήκαν πολύ καλές συνεργασίες, οι οποίες δεν κατέληξαν σε γκολ, γιατί ποτέ δεν κατάφερε να ελευθερωθεί ο Αθανασιάδης και να βρεθεί σε σωστό χρόνο με την μπάλα.

Το γκολ δεν ήρθε, παρότι είχε βρεθεί έγκαιρα ο τρόπος να χτυπήσουμε και αυτός ήταν από τη δυνατότητα που είχε ο "Φέτφα" να πάρει μαζί του τον μπακ με το που ερχόταν σε επαφή με την μπάλα και από το γεγονός πως οι Ούγγροι δεν μπορούσαν να ελέγξουν τα ανεβάσματα του Τόροσίδη. Δουλέψαμε με επιμονή και υπομονή τη συγκεκριμένη φάση, αλλά δεν σκοράραμε.

Δεν μας βγήκαν οι αλλαγές

Στο τελευταίο κομμάτι του παιχνιδιού, ο Σέρχιο πήρε την απόφαση να φρεσκάρει τους δύο εξτρέμ και να περάσει τον Κατσουράνη, με σκοπό να δώσει αυτό που έλειπε από την Εθνική μας, μία σωστή σκέψη και μία καλή πάσα από τον άξονα.

Αν κάτι δεν βγήκε στον Μαρκαριάν, ήταν οι παρεμβάσεις που έκανε με τις αλλαγές στο τελευταίο κομμάτι του αγώνα. Οι Λάζαρος, Φετφατζίδης έχαναν πολύ πιο δύσκολα την μπάλα, έδιναν σιγουριά και δημιουργούσαν φόβο στους Ούγγρους, κάτι που δεν πέτυχαν οι Γιανιώτας, Φορτούνης και ο Κατσουράνης ήταν σε άθλια ατομική κατάσταση.

Ευτυχώς που στο 88ο λεπτό ο Καρνέζης κράτησε το μηδέν στο σουτ του Πίντερ και στις καθυστερήσεις από τη μικρή περιοχή ο Κάνταρ σημάδεψε τα πουλιά. Ήμασταν πολύ καλοί για να χάσουμε, βγάλαμε ψυχή, είχε γίνει εκπληκτική προεργασία από το τεχνικό επιτελείο για το παιχνίδι και το στοιχείο αυτό έγινε φανερό από την πρώτη φάση που μπήκαν οι ποδοσφαιριστές στο γήπεδο.

Πετύχαμε σε μορφή αγώνα που δεν μας ταιριάζει

Στη Βουδαπέστη μπορεί να μην ήρθε η νίκη, όμως έγινε μία νέα αρχή. Ξαναγίναμε ομάδα και πετύχαμε να έχουμε αμυντική ασφάλεια κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες. Δεν είναι απλό, όπως έχει εξελιχτεί το ποδόσφαιρο, να διαχειριστείς εκτός έδρας παιχνίδι, όπου ο στόχος σου είναι η νίκη με αντίπαλο που έχει πάρει την απόφαση να πάει σε μικρά νούμερα κατοχής και ξεκινά να παίζει άμυνα από το κέντρο. Ειδικά όταν υπάρχει από όλους η παραδοχή πως στο κομμάτι της δημιουργίας υπάρχει πρόβλημα.

Το ότι πετύχαμε να παίξουμε με 61% κατοχή, να κερδίζουμε μέτρα όσο πέρναγε ο χρόνος μέχρι να γίνουν οι αλλαγές και να έχουμε αμυντική ασφάλεια είναι κάτι δύσκολο και σπουδαίο. Και από εκεί πρέπει να ξεκινήσουμε. Δεν χρειάζεται να μείνουμε άλλο στους λόγους για τους οποίους δεν κερδίσαμε την Ουγγαρία.

Η επόμενη ημέρα

Η εικόνα μας έδειξε πως υπάρχει η επόμενη ημέρα, ο Μαρκαριάν είναι ο κατάλληλος άνθρωπός για να μας καθοδηγήσει και κατάφερε να πείσει τους ποδοσφαιριστές του να παλέψουν σαν "λιοντάρια".

Ανεξάρτητα από την άποψη που έχει ο καθένας για την αξία τους, ουδείς μπορεί να υποστηρίξει πως οι διεθνείς δεν έδωσαν την ψυχή τους.

Από εδώ και πέρα, επιβάλλεται να κρατήσουμε σαν δεδομένα όλα τα θετικά που υπήρξαν στη Βουδαπέστη και να βρούμε τρόπους για να βελτιώσουμε τους λόγους που μας στέρησαν τη νίκη που δικαιούμασταν, σε όσο γίνεται μεγαλύτερο ποσοστό.

Αυτό που χρειάζεται η Εθνική ομάδα είναι συνοχή και για να έχεις συνοχή απαιτείται σταθερός κορμός.

Πάντοτε μέσα και οι τρεις στόπερ

Βγάζοντας από την κουβέντα τον Καρνέζη, η βάση μας πρέπει να είναι ο Τοροσίδης και οι τρεις στόπερ.

Ό,τι καλό δείξαμε στο παιχνίδι με την Ουγγαρία, το οφείλουμε στην καλή ημέρα του Τοροσίδη και στον τρόπο που "καθάριζαν" κάθε μάχη οι τρεις κεντρικοί αμυντικοί.

Πρέπει να γίνει κατανοητό πως δεν έχουμε την πολυτέλεια να αφήνουμε έναν από τους τρεις στον πάγκο. Χρειαζόμαστε την προσωπικότητα τους, τη δυνατότητα που έχουν να καταπίνουν τους αντιπάλους τους, να βγαίνουν πρώτοι στην μπάλα να την κερδίζουν και να ορμάνε στην επίθεση. Υπήρξαν στιγμές που ήταν ανατριχιαστική η ευκολία που σταμάταγαν τους Ούγγρους, παίζοντας σε χώρους που ο επιθετικός έχει πλεονέκτημα.

Όχι με τα Νησιά Φαρόες, με το Contra.gr να παίξει η Εθνική μας, πρέπει και οι τρεις να είναι στο γήπεδο. Είτε σε σχήμα τριών είτε σε 4-3-3 όπως παίξαμε στην Ουγγαρία, ακόμα κι αν χρειαστεί με τον Παπασταθόπουλο δεξιά, το ζητούμενο είναι να γίνει καθεστώς η χρησιμοποίηση και των τριών στο αρχικό σχήμα. Με αυτόν τον τρόπο εξασφαλίζουμε πολλές κερδισμένες μονομαχίες και χτίζουμε παιχνίδι, έχοντας σαν βάση την καλή αμυντική λειτουργία.

Χριστοδουλόπουλος και Φετφατζίδης

Από εκεί και πέρα, με τις όποιες αδυναμίες έχουν, είναι δεδομένο πως από άποψη ποιότητας οι Χριστοδουλόπουλος και Φετφατζίδης είναι ένα επίπεδο πάνω από τους υπόλοιπους. Έχουν τη δυνατότητα να κατεβάσουν και να κοντρολάρουν με ποιότητα μία μεγάλη μπαλιά και όταν έχουν την μπάλα, επειδή ξέρουν πώς να διαβάσουν το σώμα του αντιπάλου και να τον περάσουν, ο αμυντικός τους παίζει πίσω, δεν πάει πάνω τους.

Έχει αδικηθεί αρκετά στις κρίσεις που διαβάζω ο Λάζαρος. Δεν έκανε τη διαφορά, αλλά δεν έχανε την μπάλα ψηλά. Πέρναγε τον παίκτη του, έκανε ρήγμα, απλά έπαιζαν πολύ κοντά οι Ούγγροι μεταξύ τους και δεν ήταν εύκολο να ολοκληρώσει προσπάθεια. Είναι διαφορετικό για την ισορροπία στις γραμμές της δικιάς σου ομάδας αλλά και του αντίπαλου να χάνεις την μπάλα από τον πρώτο παίκτη και διαφορετικό αφού ήδη έχει κάνει την πρώτη ντρίπλα.

Σε αντίθεση με τον Φετφατζίδη, που είχε τα ανεβάσματα του "Τόρο" να τον ελευθερώνουν, ο Χριστοδουλόπουλος ήταν μόνος, ο Σταφυλίδης έπαιξε συγκρατημένα, φοβικά και πάντοτε έπεφτε πάνω σε πολλούς αντιπάλους. Δεν είναι τυχαίο που δεν ανέβηκε η ομάδα με την έξοδο του Χριστοδουλόπουλου.

Ο Φετφατζίδης έχει τη δυνατότητα να περάσει για πλάκα τον πρώτο παίκτη που πέφτει πάνω του. Το έχω επισημάνει πολλές φορές, καριέρες κάνουν οι ποδοσφαιριστές που τελειώνουν τις φάσεις, ας κάνουν και λιγότερες ντρίπλες. Όμως επειδή έχουμε πρόβλημα στην παράγωγη ευκαιριών, δεν γίνεται να μην εκμεταλλευτούμε αυτήν την ανεπτυγμένη ικανότητα του "Φέτφα" που δημιουργεί ρήγματα στην αντίπαλη άμυνα, της χαλάει την ισορροπία και δίνει αυτοπεποίθηση και θετική ενέργειά στην ομάδα μας σε κάποια κομμάτια του παιχνιδιού.

Αδυναμίες που πρέπει να διορθωθούν

Θα πρέπει να προβληματιστούμε με τις θέσεις του αριστερού μπακ, των δύο εσωτερικών χαφ και του στράικερ.

Ο Σταφυλίδης ήταν φοβισμένος, δεν εκτέθηκε αλλά έδειξε φανερά κατώτερος από τον Τοροσίδη και δεν βοήθησε με ανεβάσματα.

Το πρόβλημα στους χαφ είναι μεγάλο και μας ταλαιπωρεί εδώ και χρόνια. Το ποδόσφαιρό μας Δεν έχει βγάλει ολοκληρωμένους εσωτερικούς χαφ. Όλα τα παιδιά που καλύπτουν αυτήν την κομβική θέση έχουν ανεπτυγμένα ένα δύο στοιχεία και υστερούν σε βασικούς τομείς.

Οι Σάμαρης, Κονέ δεν ήταν σε θέση να εκμεταλλευτούν την ασφάλεια που τους έδιναν οι τρεις παίκτες που έπαιζαν πίσω τους και να δημιουργήσουν παιχνίδι από τον άξονα. Προσπάθησαν, μοίρασαν με ηρεμία την μπάλα στα πλάγια, αλλά τους έλειπε η κάθετη πάσα και η ικανότητα να δημιουργήσουν ρήγμα μέσα από τρέξιμό τους με την μπάλα.

Τον παράτησε το σώμα του τον Κατσουράνη

Τον Κατσουράνη τον σέβομαι και σαν προσωπικότητα και σαν ποδοσφαιριστή. Έχει προσφέρει πολλά στην Εθνική ομάδα, είχε σπάνια χαρίσματα και μία ευφυΐα στις αποφάσεις του που τον έκαναν πολλές φορές απολαυστικό. Όμως θα πρέπει να αποδεχτεί την πραγματικότητα και να απαλλάξει την Εθνική μας από την παρουσία του. Δεν μπορεί να βγάλει τις αποστάσεις και αγωνίζεται σε χώρο, που αν δεν έχεις επιστροφές, μπορείς να γίνεις καταδικαστικός. Αν έμπαινε 10 λεπτά νωρίτερα θα είχαμε χάσει σίγουρα. Για μία καλή επιλογή από τον άξονα μπήκε στο 77ο λεπτό ο Κατσουράνης και παραλίγο να χάσουμε το παιχνίδι.

Παίξαμε χωρίς σέντερ φορ

Τέλος, το μεγάλο πρόβλημα εντοπίζεται στην κορυφή της επίθεσης. Με τον τρόπο που χτίσαμε τις επιθέσεις από τα δεξιά, θα είχαμε κερδίσει αν μπορούσε να μπει στο παιχνίδι ο σέντερ φορ μας. Δυστυχώς, ο Κλάους δεν συναντήθηκε με την μπάλα. Τον "κατάπιαν" τα στόπερ των Ούγγρων, ήταν κάπου χαμένος ανάμεσα τους. Το κακό είναι πως ο σωματότυπος που έχει δεν του δίνει τη δυνατότητα να παίξει με πλάτη και δεν μπορούσαμε να του ακουμπήσουμε την μπάλα.

Ακόμα και να μην είναι καλά ό σέντερ φορ σου, όταν ο αντίπαλος παίζει άμυνα σε βάθος, είναι πολύ σημαντικό να μπορείς να του ακουμπήσεις την μπάλα. Να τους βάλεις, δηλαδή, την μπάλα στην αντίπαλη περιοχή από τον άξονα. Ο Κλάους δεν μπορεί να υποστηρίξει αυτό το παιχνίδι. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι ευχές να βρεθεί κάποιος σέντερ φορ σε καλή κατάσταση και να βοηθήσει την προσπάθεια του Μαρκαριάν και των διεθνών μας να καλύψουν το χαμένο έδαφος.

Αποδείχθηκε στη Βουδαπέστη πως η παρουσία του Σέρχιο Μαρκαριάν αποτελεί εγγύηση ότι τη μάχη θα τη δώσουμε σωστά. Ήδη κατάφερε να μας κάνει ξανά ομάδα, να κρατήσουμε για πρώτη φορά το μηδέν σε αυτήν την προκριματική φάση και να πείσει τους ποδοσφαιριστές να δώσουν την ψυχή τους για την Εθνική. Από εκεί και πέρα, ανάλογα με ποιους δουλεύεις είναι και συγκεκριμένο το ταβάνι. Θεωρώ όμως, πως μπορούμε να κερδίσουμε αρχικά τα Νησιά Φαρόε και τη Φινλανδία και αφού πιάσουμε τους 8 βαθμούς, να δούμε τι χρειαζόμαστε να πάρουμε σε Ρουμανία και Ιρλανδία για να παίξουμε τελικό για την 3η θέση στις 11/10 στο "Καραϊσκάκη" με τους Ούγγρους.