Η δύναμη ψυχής και οι συγκυρίες που ευνόησαν όπως το 2004
Ο Τσάρλυ καταγράφει τα γεγονότα που οδήγησαν τη Λέστερ να πετύχει ένα σύγχρονο ποδοσφαιρικό θαύμα.
Στις 2 Μαΐου 2016 γράφτηκε ιστορία. Ένα σύγχρονο ποδοσφαιρικό θαύμα, στην εποχή που το χρήμα έμοιαζε να κλείνει τις πόρτες για τέτοιου είδους υπερβάσεις.
Στο πιο πλούσιο πρωτάθλημα του κόσμου, η Λέστερ του Ρανιέρι κατάφερε να νικήσει το χρήμα, όταν κάτι τέτοιο φαινόταν ανίκητο. Είναι σπουδαίο αυτό που έκανε η Λεστερ και μία απόδειξη πως ακόμα και σήμερα, υπάρχει χώρος για θαύματα.
Οι συγκυρίες ευνόησαν όπως το 2004
Θέλει πίστη και θάρρος για να εκμεταλλευθείς τις κατάλληλες συνθήκες. Γιατί, όπως έγινε και στο 2004 με την Εθνική μας στην Πορτογαλία, υπήρξαν συγκυρίες που έκαναν πιο εύκολη την επικράτηση του αουτσάιντερ. Το 2004, η καλύτερη ομάδα δεν ήταν κάποια παραδοσιακή δύναμη, αλλά η Τσεχία, στη φετινή Premier League, η Τότεναμ. Το 2004, η Γερμανία, η Ισπανία, η Ιταλία, αποκλείστηκαν στους ομίλους. Στη φετινή Premier League, τα μεγάλα μεγέθη που γνωρίζουν πώς να κάνουν πρωταθλητισμό και στο τέλος να μην καταρρέουν, βγήκαν νωρίς εκτός μάχης. Η Τσελσι πρώτα και στη συνέχεια η Γιουνάιτεντ και η Σίτι, έμειναν νωρίς εκτός διεκδίκησης. Έδωσαν, δηλαδή, δικαίωμα και χώρο σε ομάδες όπως η Άρσεναλ, η Τότεναμ, ακόμα και στη Λίβερπουλ, να βγάλουν προσωπικότητα, να το σηκώσουν.
ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΓΙΑ ΤΟΤΕΝΑΜ, ΑΡΣΕΝΑΛ, ΛΙΒΕΡΠΟΥΛ
Η κατάκτηση του πρωταθλήματος από τη Λέστερ αυτόματα σημαίνει και μία μεγάλη αποτυχία για τις ομάδες που θεωρητικά θα έπρεπε να το πάρουν, τη χρονιά που θα έμεναν από λάστιχο τα τρία πιο ισχυρά κλαμπ. Η Λίβερπουλ δεν είχε την κατάλληλη διαχείριση, ούτε το απαιτούμενο ρόστερ στο ξεκίνημα της σεζόν, για να διεκδικήσει τον τίτλο. Στην Τότεναμ είχαν βάλει ως στόχο να βγουν Champions League και η αλήθεια είναι πως ως διεκδικήτρια προέκυψε όταν όλοι καταλάβαμε πως η Άρσεναλ δεν είναι σε θέση να εκμεταλλευτεί τον χώρο που της έχει δοθεί.
ΤΟ ΦΙΑΣΚΟ ΤΟΥ ΒΕΝΓΚΕΡ
Το φετινό πρωτάθλημα έμοιαζε σαν να εξελίσσεται για να δικαιωθεί ο Βενγκέρ, κατέληξε όμως σαν ένα τεράστιο φιάσκο. Μετά από τη νίκη επί της Λέστερ, με το γκολ του Ουέλμπεκ στις καθυστερήσεις, όλοι πίστεψαν πως ήρθε η ώρα για τη δικαίωση του ποδοσφαίρου που πρεσβεύει ο Αλσατός. Όλοι οι μεγάλοι είχαν βγει εκτός και έπρεπε να προσπεράσει τη Λέστερ που πέρυσι σώθηκε την προτελευταία αγωνιστική και στα δύο μεταξύ τους παιχνίδια την είχε πατήσει. Ο δρόμος έμοιαζε ανοιχτός και η φόρμα φαινόταν πως υπήρχε.
Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΝΤΟΠΑ
Δεν υπήρχε, όμως, το τσαγανό. Δεν υπήρχε η ψυχή, η φλόγα που πρέπει να έχεις για να πάρεις πρωτάθλημα, το δάγκωμα της μπάλας.
Αυτό που βγάζουν οι παίκτες του Σιμεόνε στο Champions League, αυτό το στοιχείο. Η φλόγα που σε κάνει να παίζεις στα ανθρώπινα όριά σου, που κάνει πολλούς να μιλάνε για ντοπάρισμα. Η δύναμη του να ξεπεράσεις το ταβάνι σου και να αγγίξεις κάτι απλησίαστο. Αν έχεις ψυχή, είναι η μεγαλύτερη ντόπα.
Η εβδομάδα που έδειξαν ανίκανες Άρσεναλ και Τότεναμ
Λίγο μετράει σε αυτές τις περιπτώσεις η προσωπική άποψη του καθενός και οι κρίσεις που κατά καιρούς είχε κάνει. Από τη στιγμή, όμως, που αξιολογούμε ένα θαύμα, έχω την ανάγκη να πω πως άργησα να πιστέψω ότι η Λέστερ είναι ικανή να το φτάσει μέχρι το τέλος. Υπήρξε όμως ένα παιχνίδι και κάποια γεγονότα που με έκαναν, έστω και αργά να πω πως αυτοί είναι οι πρωταθλητές, η κουβέντα τελείωσε.
Ας ξεκινήσουμε λίγο νωρίτερα. Η Άρσεναλ, του Αγίου Βαλεντίνου, νικάει εμφατικά τη Λέστερ. Κάνει παράσταση πρωταθλητή, βγάζει ανωτερότητα, υπάρχει διακοπή και μετά από δύο εβδομάδες, στις 28/2, πάει και χάνει από τον Ράσφορντ. Έβαλε ένα παιδάκι ο Φαν Χάαλ και στο παιχνίδι που έπρεπε να περάσουν μπροστά στη βαθμολογία, τρώνε τρία γκολ, δύο από τον πιτσιρικά και το άλλο από δική του ασίστ.
Έρχεται την 1 Μαρτίου το 2-2 της Λέστερ με τη Γουέστ Μπρομ. Την επόμενη μέρα, οι παίκτες του Βενγκέρ υποδέχονται τη Σουόνσι, ενώ στο κόλπο έχει μπει κι η Τότεναμ, που αν κάνει διπλό στη έδρα της Γουεστ Χαμ, θα περάσει στην πρώτη θέση. Το αποτέλεσμα γνωστό και οι δύο έχασαν. Η Άρσεναλ προηγείται και βλέπει τη Σουόνσι να κάνει ανατροπή στο "Έμιρεϊτς", η Τότεναμ χάνει με 1-0 στην έδρα της Γουέστ Χαμ.
ΕΙΧΑΝ ΘΕΛΗΣΗ ΝΑ ΘΥΣΙΑΣΤΟΥΝ
Και έρχεται η ώρα της Λέστερ να κάνει διπλό στη Γουότφορντ, να δείξει πως μπορεί να αντέξει στην πίεση των Άρσεναλ, Τότεναμ. Για άλλους μπορεί να έγινε νωρίτερα, στα δικά μου μάτια τη διαφορά την είδα στις 5 Μαρτίου, στο Γουότφορντ. Όταν οι παίκτες του Ρανιέρι, στο 2ο ημίχρονο, πήραν την μπάλα και έδειχναν πως δεν θα βγουν από το γήπεδο αν δεν κερδίσουν. Έκαναν το διπλό της ομάδας που στο τέλος κατακτά το πρωτάθλημα και στη συνέχεια ακολούθησαν πολλές εμφανίσεις πρωταθλητή.
Η διαφορά δεν ήταν η ποιότητα. Με την μπάλα, μια χαρά ήταν η παίκτες του Ρανιέρι, αλλά του Ποτσετίνο και του Βενγκέρ ήταν ανώτεροι. Η διαφορά είναι πόσο είχαν θέληση να θυσιαστούν για να κάνουν την μπάλα δική τους.
ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΡΠΟΥΣ ΛΥΓΙΣΜΕΝΟΥΣ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ
Οι παίκτες της Άρσεναλ και της Τότεναμ, μπορεί να είχαν μεγαλύτερη ποιότητα, όμως κι αυτοί υπέρβαση έπρεπε να κάνουν. Υπέρβαση, όμως, με τους καρπούς λυγισμένους και τα χεράκια στους ώμους δεν γίνεται. Αντίθετα, τα τάκλιν που έκαναν οι ποδοσφαιριστές του Ρανιέρι στις παράλληλες σέντρες ήταν μέχρι τέλους. Σαν να εξαρτιόταν η ζωή τους από το αν θα βρουν την μπάλα.
Σε μία παράλληλη σέντρα του Βάρντι με τη Γουότφορτ, ο Μόργκαν έφυγε... θάνατος. Μπάλα δεν βρήκε, ο ίδιος μπήκε στα δίχτυα. Στην ίδια παράλληλη σέντρα, θυμήθηκα τον Έρικσεν να πηδάει πάνω από την μπάλα. Αυτές οι δύο εικόνες είναι που με έκαναν να καταλάβω πως θα το πάρει η Λέστερ, αλλά και τον λόγο που θα το κάνει.
ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΞΕΦΤΙΛΙΣΤΗΚΕ
Ο Ρανιέρι ανέλαβε μία ομάδα που τέλειωσε εντυπωσιακά την περασμένη σεζόν, προκειμένου να παραμείνει στην κατηγορία. Ουραγός για μεγάλο κομμάτι της σεζόν, πέρσι τον Απρίλιο έδινε 12,00 για να μείνει στην κατηγορία και 3,5 να περάσει έστω μία ομάδα. Έκανε ένα εντυπωσιακό σερί και τα κατάφερε.
Ο Ρανιέρι είχε βρεθεί κοντά στην Premier League και το προπερασμένο καλοκαίρι, είχε έρθει σε συζητήσεις με τους ανθρώπους της Σαουθάμπτον, τελικά δεν καρποφόρησαν. Στο Σαουθάμπτον πήγε ο Κούμαν, ο Ρανιέρι, στην Εθνική Ελλάδας, όπου ξεφτιλίστηκε.
Ακούω και διαβάζω συχνά εξυπνάδες. Η αλήθεια είναι πως και το Champions League να πάρει με τη Λέστερ του χρόνου, δεν αλλάζει πως στην Ελλάδα δεν δούλεψε σωστά. Αυτό που σίγουρα αλλάζει είναι η κριτική στην επιλογή Σαρρή στο πρόσωπο του Ρανιέρι. Ο Ρανιέρι δεν δούλεψε σωστά στη χώρα μας, απέδειξε, όμως, σε όσους ήθελαν για δικούς τους λόγους να ρίξουν ευθύνες, ο τότε πρόεδρος της ΕΠΟ, πως τουλάχιστον για την επιλογή Ρανιέρι δεν έχει κανένα λόγο να απολογείται.
Ο Ρανιέρι είχε μετανιώσει που δεν διάλεξε τη Σαουθάμπτον και φέτος κατάφερε να βρει δουλειά στο Λέστερ. Όταν ανέλαβε, λοιδορήθηκε αρκετά από τον Τύπο της Βρετανίας. μόλις δήλωσε λίγο πριν την πρεμιέρα με τη Σάντερλαντ πως ο Γκουαρδιόλα έχει βάλει δικά του στοιχεία και έχει επιρροές από το ποδόσφαιρο που έπαιζαν οι ομάδες του, τα χρόνια που ήταν προπονητής στην Ισπανία.
Η σεζόν του θαύματος χωρίζεται σε 4 περιόδους
Η ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΑΦΕΛΕΙΑΣ
Το ξεκίνημα, καλύτερο των προσδοκιών. Η Λέστερ έχει καλή φόρμα από πέρυσι που χρειάστηκε μεγάλο σερί για να παραμείνει και συνέχισε λες και βρισκόταν σε αυτόματο. Τα παιχνίδια της Λέστερ, από την πρεμιέρα που κέρδισε με 4-2 τη Σάντερλαντ, μέχρι και τις γιορτές, ήταν χωρίς κόφτη. Πάνω κάτω, γεμάτα ευκαιρίες. Σε αυτό το πρώτο διάστημα έγινε το θαύμα με το σερί του Βάρντι. Η ευκολία που τελείωνε τις φάσεις του ο Βάρντι, έδωσε μία καλή ώθηση στη Λέστερ και τη δυνατότητα στο πρώτο διάστημα, που προσωπικά χαρακτηρίζω "εποχή της αφέλειας", να έρθουν νίκες ακόμα και σε παιχνίδια όπου ο αντίπαλος είχε βρει περισσότερες καθαρές ευκαιρίες.
Η Λέστερ έπαιζε καλά, αλλά όπως όλα τα θαύματα, χρειάζονται και μεγάλη εύνοια. Η Λέστερ την είχε και στις τέσσερις περιόδους, με διαφορετικούς τρόπους. Την πρώτη, όταν έκανε πολλές ευκαιρίες, είχε ρυθμό δεχόταν και έδινε φάσεις, αλλά στις δικές της ευκαιρίες σκόραρε με μεγάλη συχνότητα.
Η ΚΟΥΡΑΣΗ ΤΩΝ ΕΟΡΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΝΤΕΦΟΡΜΑΡΙΣΜΑ
Η δεύτερη περίοδος είναι στην κόπωση που δημιούργησε το δύσκολο πρόγραμμα των εορτών. Δεν ξέρω αν έχει γίνει κατανοητό, αλλά υπήρξε περίπου ένας μήνας στον οποίο η Λέστερ μετρά μόνο μία νίκη σε όλες τις διοργανώσεις. Νίκη, όμως, που μπορεί να της έδωσε το πρωτάθλημα.
Στις 26 Δεκεμβρίου χάνει στο "Άνφιλντ". Το πρόγραμμα στη συνέχεια έχει παιχνίδι στην έδρα της με τη Σίτι, που τότε έμοιαζε σαν το νο1 φαβορί για τον τίτλο. Η Σίτι, φανερά ανώτερη, αλλά μένει το 0-0, σε παιχνίδι με λίγες φάσεις. Η Λέστερ στη συνέχεια μένει στο 0-0 με την Μπόρνμουθ, παίζει δύο παιχνίδια κολλητά με την Τότεναμ στο "Γουάιτ Χαρτ Λέιν" και στα δύο είναι χειρότερη, αλλά δεν χάνει κανένα. Κερδίζει στο πρωτάθλημα, παίρνει ισοπαλία για το λιγκ καπ λίγες ημέρες αργότερα, όμως χάνει εύκολα με 2-0 στο γήπεδο της και μένει εκτός διοργάνωσης.
Το διάστημα από 26 Δεκεμβρίου μέχρι και 23 Ιανουαρίου, όταν υποδέχεται την Στόουκ, είναι το χειρότερο της Λέστερ τη φετινή σεζόν. Αποκλείστηκε από το λιγκ καπ, νίκησε μόνο την Τότεναμ κι αυτό κατά λάθος, έχασε από τη Λίβερπουλ, ήρθε ισόπαλη εντός έδρας με τη Σίτι, έμεινε στο 0-0 εντός με την Μπόρνμουθ και άφησε δύο βαθμούς στο "Βίλα Παρκ", μένοντας, στο 1-1 με την υπερβολικά αδύναμη φέτος, ουραγό Άστον Βίλα.
Η 3ΑΡΑ ΕΠΙ ΤΗΣ ΣΤΟΟΥΚ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΔΙΠΛΟ ΣΤΟ "ΕΤΙΧΑΝΤ"
Το παιχνίδι που αποδείχθηκε κομβικό ήταν αυτό στις 23/1 με την Στόουκ. Η ομάδα του Ρανιέρι προερχόταν από περίπου έναν μήνα που είχε μία μόλις νίκη και από ισοπαλία στο "Βίλα Παρκ". Έπρεπε να νικήσει για να παραμείνει πρώτη. Η Στόουκ πονηρή αντίπαλος, στη συνέχεια υπήρχε διακοπή, αλλά τα σημάδια έδειχναν να μην είναι καλά και δημιουργείτο τάση στο να επιβεβαιωθεί η λογική που ήθελε την κατάρρευση της. Η Στόουκ χάνει νωρίς τον Σόκρος και η Λέστερ κερδίζει τον αγώνα με 3-0.
Στη συνέχεια παραδέχτηκα τον Ρανιέρι. Έδειξε πως την ομάδα του τη γνωρίζει καλά. Υπήρχε διακοπή πρωταθλήματος και μετά από 10 ημέρες υποδεχόταν τη Λίβερπουλ και ακολούθως πήγαινε στο "Ετιχάντ και στο "Έμιρεϊτς". Σε αυτήν την στροφή υπολόγιζαν οι περισσότεροι πως θα έρθει η προσπέραση, από τη Σίτι ή την Άρσεναλ.
Πριν το παιχνίδι με τη Λίβερπουλ, ο Ρανιέρι δηλώνει πως "ξαναβρήκαμε τη φόρμα μας". Επιβεβαιώθηκε, καθώς η ομάδα του νίκησε τη Λίβερπουλ με 2-0 και έκανε το απόλυτο παιχνίδι στο "Ετιχάντ". Το γεγονός πως ο Πελεγκρίνι είναι στους "4" το οφείλει και στο απόγευμα της 6ης Φεβρουαρίου, όταν είδε τους παίκτες του Ρανιέρι να εκμεταλλεύονται όλα τα κενά που αφήνει η παρουσία του Τουρέ στον άξονα. Δεν είναι τυχαίο πως από τότε και μετά, μονιμοποίησε το δίδυμο Φερνάντο - Φερναντίνιο.
Να επιστρέψουμε στο θέμα μας. Η Λέστερ νικάει τη Λίβερπουλ εντός και τη Σίτι εκτός, πάει στην έδρα της Άρσεναλ και χάνει με 2-1. Η αίσθηση είναι πως η Άρσεναλ είναι ανώτερη, όμως η συγκομιδή της Λεστερ είναι καλή και την κρατά στην κορυφή.
ΕΒΓΑΛΕ ΨΥΧΗ, ΕΜΑΘΕ ΝΑ ΝΙΚΑΕΙ ΜΕ 1-0
Εκεί αρχίζει η πορεία που της έδωσε -δίκαια- το πρωτάθλημα. Εκεί τελειώνουν τα αστεία και έρχεται το μέταλλο. Η Λέστερ, που ξεκίνησε από ένα αφελές ποδόσφαιρο, που δεχόταν και δημιουργούσε ευκαιρίες με μεγάλη συχνότητα, έγινε ομάδα του 1-0. Από την ήττα στο "Έμιρεϊτς" και μετά, είδαμε κάτι εντελώς διαφορετικό, ένα σύνολο ανθρώπων που έγινε μία γροθιά. Στο διάστημα που νικούσε με 1-0, έγινε και καλύτερη ομάδα.
Ο Βάρντι σκόραρε σε 12 παιχνίδια σερί, έσπασε όλα τα ρεκόρ, τα παιχνίδια όμως του μεγάλου σέντερ φορ τα έκανε στα πέντε κολλητά 1-0. Όταν η Λέστερ πετυχαίνει πέντε νίκες με 1-0 σε έξι παιχνίδια, μετά από την ήττα κόντρα στην Άρσεναλ (υπήρξε και η ισοπαλία με 2-2 με τη Γουέστ Μπρομ).
Σε αυτά τα πέντε συνεχόμενα μεγάλα 1-0, ο Βάρντι δεν έβρισκε το γκολ, έκανε όμως ματσάρες και προσέφερε τέσσερις ασίστ. Εκεί πείστηκε ο Χόγκσον πως είναι φορ για να βασιστεί πάνω του. Αυτά είναι τα καλύτερα παιχνίδια όλων των ποδοσφαιριστών, που φέτος ξεπέρασαν τον εαυτό τους. Που ήταν σίγουρα καλύτεροι παίκτες από όσο είχαν δείξει, αλλά που κι οι ίδιοι δεν είχαν καταλάβει πιο ήταν το προσωπικό τους ταβάνι.
Η Λέστερ έκανε πολλά μέσα στη σεζόν. Και πέρασε από τέσσερις διαφορετικές εποχές, για να πετύχει αυτό το σπουδαίο θαύμα. Σε όλες είχε την τύχη σύμμαχο κι ένα στοιχείο που την έφτασε στο να τα καταφέρει μέχρι τέλους σε αυτό τον μαραθώνιο.
ΕΙΧΕ ΤΙΣ ΣΥΓΚΥΡΙΕΣ ΜΑΖΙ ΤΗΣ
Στην περίοδο της αφέλειας, τα γκολ του Βάρντι. Στην κούραση που έφεραν οι γιορτές, στο νετφορμάρισμα από 26 Δεκεμβρίου μέχρι 23 Ιανουαρίου, το μεγάλο διπλό στο "Γουάιτ Χαρτ Λέιν" με μεγάλη ρέντα, που αν δεν ερχόταν, πιθανότατα να ξέφευγε κάποια στιγμή η Τότεναμ. Στην 3η περίοδο, όταν έρχονταν τα τρία παιχνίδια με Λίβερπουλ, Σίτι και Άρσεναλ, που έμοιαζαν ικανά να εκθρονίσουν τη Λέστερ, βοήθησε πολύ ο Πελεγκρίνι, ο οποίος έβαλε τον Τουρέ δίδυμο στον άξονα και η Λέστερ ανέδειξε το πόσο λανθασμένη ήταν η συγκεκριμένη απόφαση. Και στο διάστημα που την έχρισε πρωταθλήτρια, αυτό των πέντε νικών με 1-0, υπήρξαν στιγμές που η μπάλα δεν ήθελε να μπει στο τέρμα του Σμάιχελ.
Όπως γίνεται σε όλες τις υπερβάσεις, η Λέστερ είχε όλες τις συγκυρίες μαζί της. Όπως οι συγκυρίες βοήθησαν και την Εθνική του 2004. Και τα δύο θαύματα, όμως, είχαν κοινό παρανομαστή τη φόρμα που βρήκε ένα γκρουπ αθλητών, που τους έκανε να ξεπεράσουν το ταβάνι που πιθανόν είχαν οριοθετήσει ακόμα και οι ίδιοι για τους εαυτούς τους. Σε αυτήν τη διαδρομή χρειάστηκε να βγάλουν πολύ ψυχή, αυταπάρνηση και συναίσθημα. Στοιχεία που δεν είχαν οι ποδοσφαιριστές του Βενγκέρ και του Ποτσετίνο και δεν εκμεταλλεύτηκαν την ευκαιρία που τους προσέφερε η φετινή σεζόν. Ευκαιρία που με την τροπή που θα πάρει η Premier League την επόμενη σαιζόν, φαίνεται απίθανο να ξαναβρούν.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ