Έβαλε στα σχοινιά τον Αλαφούζο ο Γιαννακόπουλος!

Έχουμε ως δεδομένο, πως για πρώτη φορά υπάρχει ένα σχέδιο το οποίο αφορά τον Παναθηναϊκό. Τα τελευταία χρόνια, σε κείμενα μου αναφέρομαι στο διοικητικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο σύλλογος και στον κίνδυνο που υπάρχει να τον… πνίξει ένα άνοιγμα το οποίο προσδιορίζεται μεταξύ στα 30 με 40 εκατομμύρια ευρώ.

Αναφέρω πως μιλάμε για τη μεγάλη ομάδα της πρωτεύουσας. Το ελληνικό ποδόσφαιρο πράγματι μπορεί να μην είναι ικανό να προσελκύσει επενδυτές, αλλά είναι γνωστό πως επιχειρηματίες πολλές φορές για να πετύχουν τα σχέδια τους θέλουν σαν “όχημα” ένα μεγάλο κλαμπ. Στην προκειμένη περίπτωση δεν μιλάμε απλά για ένα κορυφαίο σύλλογο, αλλά τον μεγαλύτερο της Αθήνας.

ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ

Μετά από πολλά χρόνια αναζητήσεων, για πρώτη φορά έχουμε ένα πραγματικό ενδιαφέρον. Ασφαλώς και δεν είναι η πρόταση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, στην λογική να κάτσει με τον Γιάννη Αλαφούζο στο τραπέζι, να τα βάλουν κάτω και να επωμιστεί η δική του ομάδα τις υποχρεώσεις της εταιρίας.

Ο Παναθηναϊκός δεν είναι ελκυστικός! Έχει χρέη, δεν έχει γήπεδο, το προπονητικό κέντρο δεν είναι των απαιτήσεων μίας πραγματικά μεγάλης ευρωπαϊκής ομάδας. Χρειάζονται άμεσα χρήματα και πρέπει όλα να μπουν από την αρχή σε διαπραγμάτευση.

Οπότε η μοναδική ρεαλιστική λύση που μπορεί να υπάρχει για τον Παναθηναϊκό είναι να βρεθεί ένα γκρουπ επιχειρηματιών, που πρώτα πρέπει να συμφωνήσει με την κυβέρνηση για ένα πρότζεκτ σωτηρίας του κλαμπ και μέσα σ’ αυτό να “κερδίσει” ανταλλάγματα.

Τα οποία, βέβαια, δεν θα είναι… κάτω από το τραπέζι, αλλά πάνω σε ένα επενδυτικό πλάνο που έχει καταστρωθεί, ώστε να υπάρχει λόγος και κέρδος για να ασχοληθούν αυτοί οι άνθρωποι και με τον Παναθηναϊκό.

ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΣΤΙΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΕΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΑΡΚΕΙ

Στην προκειμένη περίπτωση το κέρδος θα είναι διπλό, καθώς και μία μεγάλη περιουσία κινδυνεύει να καταστραφεί. Όποιος έχει κάνει μία βόλτα από τις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις, αυτόματα καταλαβαίνει πως μόνο με ιδιωτική πρωτοβουλία μπορούν να σωθούν.

Στην Ελλάδα πρέπει κάποια στιγμή να αποφασίσουμε αν θέλουμε ανεκμετάλλευτους χώρους που ανήκουν στο κράτος και καταστρέφονται ή αν θέλουμε να αξιοποιήσουμε την περιουσία μας, δημιουργώντας θέσεις εργασίας, κάτι όμορφο τέλος πάντων.

Η τοποθέτηση του κύριου Καπράλου, πάντως, δεν έχει καμία ουσία, ακυρώνεται μόνο με μία βόλτα στις συγκεκριμένες εγκαταστάσεις.

ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΕΦΙΚΤΟ

Το ζητούμενο είναι πόσο ρεαλιστικά είναι αυτά που ζητά ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος και η κοινοπραξία που έχει δημιουργήσει από την ελληνική κυβέρνηση. Είμαστε σε μια εποχή που από το εξωτερικό το κράτος πιέζεται για ν΄αλλάξουν νόμοι, να σταματήσει η γραφειοκρατία και οι αγκυλώσεις για να διευκολυνθούν οι επενδύσεις, αλλά ασφαλώς σε όλα αυτά υπάρχει όριο.

Όταν μία κυβέρνηση είναι δημοκρατικά εκλεγμένη και ειδικά όταν βρίσκεται προς το τέλος της τετραετίας δεν μπορεί να αυθαιρετήσει.

Πολλά θα εξαρτηθούν από το αν αυτά που ζητά ο Γιαννακόπουλος από την ελληνική κυβέρνηση μπορούν να γίνουν στην πράξη, μπορούν να στηριχτούν και φυσικά χρειάζεται να υπάρχει μία συνολική συμφωνία από τον επιχειρηματικό κόσμο, ώστε το έργο να μην εξαρτάται από το ποιος θα είναι στην εξουσία.

Στην Ελλάδα βρισκόμαστε καταλαβαίνετε τι εννοώ. Ασφαλώς και ο διοικητικός ηγέτης της ΚΑΕ είναι δυνατός παίκτης και αυτά τα έχει σταθμίσει, έχει καταλάβει το μέγεθος του Παναθηναϊκού και το πολιτικό κόστος που θα υπάρχει σε περίπτωση μη στήριξης της δικής του επιχειρηματικής κίνησης, που συνδέεται με την σωτηρία της ομάδας.

ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΦΟΡΑ ΑΝ ΠΑΡΕΙ ΑΔΕΙΑ Ο ΠΑΟ

Εδώ είναι που χάνεται η μπάλα. Αυτό το πρότζεκτ θέλει χρόνο και πρώτος απ’ όλους ο Γιαννακόπουλος γνωρίζει πως πιο εύκολο να γίνει πράξη -πιθανότατα και ο μοναδικός τρόπος- είναι να συνδυαστεί με την σωτηρία του Παναθηναϊκού.

Εδώ θέλω να επαναλάβω πως το πρότζεκτ είναι επιχειρηματικό και μέσα η αναγέννηση της ποδοσφαιρικής ομάδας λειτουργεί σαν μοχλός πίεσης στην υλοποίηση του.

Η ΠΑΕ, όμως, δεν του ανήκει και φυσικά δεν θέλει να την αναλάβει αν δεν δει να γίνεται πράξη το πρότζεκτ του. Επίσης δεν μιλάμε για μία κατάσταση που μπορεί να λυθεί άμεσα. Ο ίδιος άλλωστε στην επιστολή του μέσα στους κανόνες για να αναλάβει η κοινοπραξία εξολοκλήρου τις μετοχές και της υποχρεώσεις του Παναθηναϊκού, έβαλε όρο να εξασφαλιστούν όλες οι άδειες.

Καταλαβαίνετε ότι απαιτείται μεγάλο χρονικό διάστημα. Το πιο πιθανό είναι πως χρειάζονται δύο χρόνια.

Ασφαλώς, αν τα πράγματα εξελίσσονται στις συζητήσεις με την κυβέρνηση και με τους αρμόδιους φορείς όπως θέλει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, μπορεί να παρθεί ένα ρίσκο και όσον αναφορά τον Παναθηναϊκό να “τρέξουν” κάποιες εξελίξεις. Στο στάδιο, όμως, που βρισκόμαστε είναι αστείο να περιμένουμε πως εταιρίες από το εξωτερικό θα δεχθούν να βοηθήσουν την ΠΑΕ για να πάρει αδειοδότηση.

Επίσης, δεν τους αφορά και καθόλου αν θα μείνει ο Παναθηναϊκός στην πρώτη κατηγορία ή θα πέσει στη δεύτερη. Το πρότζεκτ δεν εξαρτάται σε καμία περίπτωση από το πώς θα πάει το ποδοσφαιρικό τμήμα του Παναθηναϊκού, αλλά από το αν μπορεί να πάρει σάρκα και όστα.

Αν γίνει πράξη η προοπτική κέρδους θα είναι τόσο μεγάλη, που αυτά που θα χρειάζεται για να επιστρέψει ο Παναθηναϊκός εκεί που πρέπει να ανήκει, είναι… ψίχουλα.

ΤΟΝ ΕΧΕΙ ΣΤΡΙΜΩΞΕΙ

Πού όμως μπορεί να επωφεληθεί ο Παναθηναϊκός; Εδώ για μένα είναι το παιχνίδι, ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος για να μην κινδυνέψει να εκτεθεί στους συνεταίρους του, πρέπει να εξασφαλίσει πως ο Γιάννης Αλαφούζος δεν θα πουλήσει την ομάδα σε κανέναν άλλον, να βάλει μία ρήτρα αποκλειστικότητας η οποία όπως και ο ίδιος ζήτησε θα ανανεώνεται κάθε τρίμηνο.

Καταλαβαίνετε πως εδώ έρχεται σε δύσκολη θέση ο Γιάννης Αλαφούζος, που στην ουσία πληρώνει την κωλυσιεργία που έχει δείξει και συνολικά με την στάση που κρατά έχει υποτιμήσει το πόσο δύσκολα θα γίνουν για τον ίδιο τα πράγματα αν υποβιβαστεί ο Παναθηναϊκός.

Πλέον ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος του βάζει έναν μεγάλο μοχλό πίεσης, γιατί σε ότι πάει στραβά, θα μπορεί να τον φωτογραφίσει σαν υπεύθυνο. Αρχίζει λοιπόν και νοιώθει τις συνέπειες.

Από τη στιγμή που ο Γιάννης Αλαφούζος τόσο καιρό δεν έχει βρει διάδοχη κατάσταση, ούτε αγοραστή, αλλά ούτε πλάνο που να εξασφαλίζει την βιωσιμότητα του συλλόγου, γρήγορα θα νοιώσει την ανάγκη να κάτσει στο τραπέζι με τον Γιαννακόπουλο και να βρει μία λύση που θα τον εξυπηρετεί.

Φυσικά, πρέπει να κερδίσει κάτι, γιατί αν δεν συμβεί αυτό θα αναγκαστεί να την απορρίψει. Εδώ όμως είναι που του βάζει και πραγματικά δύσκολα ο ηγέτης της ΚΑΕ.

Δεν είναι απλή η θέση του Αλαφούζου. Αναρωτιέμαι πώς θα τον διώξει από το τραπέζι, πώς θα πει ότι δεν υπογράφει τη ρήτρα αποκλειστικότητας κάτι που πρακτικά θα οδηγήσει στην απόσυρση το κοντσόρτσιουμ, καθώς φαντάζει δύσκολο να πάρει το ρίσκο να σπαταλά χρόνο και χρήμα, χωρίς να έχει κάτι που να τον εξασφαλίζει στα χέρια του.

Πώς θα τα κάνει όλα αυτά χωρίς να βρει τρόπο να κρατήσει τον Παναθηναϊκό στην πρώτη κατηγορία;

Νιώθω πως πρώτα απ’ όλα η κίνηση Γιαννακόπουλου βάζει το… μαχαίρι στο λαιμό του Γιάννη Αλαφούζου και τον υποχρεώνει να βρει άκρη.

ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΤΟΥ ΑΛΑΦΟΥΖΟΥ

Με την πρόταση του ο Γιαννακόπουλος τον εγκλωβίζει αφάνταστα, του ζητά να συνεχίσει να χρηματοδοτεί τον Παναθηναϊκό ευχόμενος πως σε δύο, τρία χρόνια θα του τον παραδώσει.

Μοιάζει με θεία δίκη, του αξίζει που βρίσκεται σε αυτό σημείο και τώρα είναι υποχρεωμένος να βρει λύση. Να κάτσει στο τραπέζι με το team Γιαννακόπουλου και να ελπίζει πως πραγματικά πιστεύει ο δεύτερος ότι το πρότζεκτ του έχει ρεαλιστικές πιθανότητες.

Ο μόνος τρόπος να μπορέσει να… τρέξει αυτό το εγχείρημα, χρειάζεται να είναι “σύμμαχος” ο Γιάννης Αλαφούζος, καθώς απαιτείται χρόνος, χρήμα κι αυτό δεν μπορεί να γίνει αν δεν υπάρχουν οι εγγυήσεις πως ο Παναθηναϊκός θα είναι διαθέσιμος.

Όμως καταλαβαίνετε πως και ο Γιάννης Αλαφούζος θα πρέπει να πάρει τις δικές του εγγυήσεις και όπως όλοι αντιλαμβανόμαστε αυτός είναι πιεσμένος, τον έχει φέρει ο Γιαννακόπουλος σε πολύ δύσκολη θέση!