Επιτέλους ένας Παναθηναϊκός πολεμιστής!

Ο Παναθηναϊκός έκανε το πρώτο του φετινό διπλό στο ελληνικό πρωτάθλημα. Για πρώτη φορά φέτος σε παιχνίδι μακριά από την Λεωφόρο, ο Μαρίνος Ουζουνίδης παρουσίασε ένα σύνολο ικανό να πολεμήσει. Το γεγονός αυτό αποτελεί ένα μεγάλο κέρδος.

ΔΙΑΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΤΑΚΤΙΚΗ ΚΑΙ ΣΤΑ ΜΕΤΡΑ

Όπως και την περασμένη εβδομάδα στα Γιάννενα υπήρχε πλάνο να μπει δυνατά στο παιχνίδι και η ελπίδα να βρει ένα τέρμα, ώστε να έχει κάτι να υπερασπιστεί. Στους Ζωσιμάδες οι ευκαιρίες χάθηκαν και κόντρα στην ροή του αγώνα, ο Παναθηναϊκός βρέθηκε πίσω στο σκορ. Κράτησε μία μόνιμη κατοχή μπάλας στο 60% τις γραμμές ψηλά, έμεινε μέχρι τέλους σε ένα στιλ παιχνιδιού που δεν μπορούν να υπηρετήσουν με ασφάλεια οι παίκτες του και έχασε από έναν ποδοσφαιριστή!

Έγραψα μετά από την ήττα στα Γιάννενα, πως η δομή του υλικού του δεν βοηθά, ώστε να παίρνει σε εκτός έδρας παιχνίδια μεγάλο νούμερο κατοχής μπάλας και να ανεβάζει τις γραμμές.

Ο Παναθηναϊκός είναι υποχρεωμένος να εκμεταλλευτεί πως με την προσθήκη του Κάτσε έχει την δυνατότητα για σχηματισμούς με δυνατό ανασταλτικά άξονα, που θα του επιτρέπουν να βελτιωθεί σε σημαντικό βαθμό το μεγάλο του θέμα επί Ουζουνίδη, δηλαδή τον τρόπο που αμύνεται σε χαμηλά μέτρα.

ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑΝ ΝΑ ΑΜΥΝΟΝΤΑΙ

Ένα πρώτο καλό δείγμα πήραμε στην Λάρισα, ασφαλώς, όμως, και βοήθησε σε μεγάλο βαθμό η ανικανότητα του αντιπάλου. Η ΑΕΛ το τελευταίο διάστημα δείχνει εγκλωβισμένη στο υπερβολικά συντηρητικό πλάνο του προπονητή της. Ο τρόπος που διαχειρίστηκε ο Ηλίας Φυντάνης την ομάδα βοήθησε ώστε να επιτευχθεί γρήγορα ο στόχος της σωτηρίας και φυσικά αποτελεί επιτυχία που η ΑΕΛ είναι στους «4» του Κυπέλλου. Μόνο που όταν επιλέγεις κυρίως να αμύνεσαι, να παίζεις άμυνα για την άμυνα και να θυσιάζεις κάθε επιθετικότητα, ο χρόνος δεν λειτουργεί υπέρ σου. Αυτός πιθανότατα είναι και ο λόγος που απομακρύνθηκε με τον Αλέξη Κούγια να εξηγεί ότι υπήρξε διαφορά φιλοσοφίας...

Το να παίζεις μόνο άμυνα κουράζει και είναι ένα έργο που βλέπουμε να συμβαίνει το τελευταίο διάστημα στην ΑΕΛ. Ο κόσμος αγανακτεί να βλέπει την ομάδα του να παίζει μόνιμα στο μισό γήπεδο με στόχο το 0-0, οι ποδοσφαιριστές κουράζονται ψυχικά να υπηρετούν ένα πλάνο μόνιμης καταστροφής, σε χαμηλά μέτρα και σε αποστάσεις που δεν μπορούν να καλύψουν για να επιτεθούν.

ΝΕΡΟ ΣΤΟ ΚΡΑΣΙ ΤΟΥ

Το παιχνίδι στην Λάρισα είχε την ακριβώς αντίθετη εξέλιξη με αυτό που είδαμε στους Ζωσιμάδες, την περασμένη εβδομάδα. Ο Μυστακίδης αστόχησε σε κενό τέρμα και η συγκεκριμένη φάση καθόρισε τη μορφή του αγώνα, στην Λάρισα στο 19ο λεπτό ο Λουντ σκόραρε. Και επέτρεψε στον Παναθηναϊκό να οχυρωθεί, να τελειώσει το παιχνίδι με 43% κατοχή και να αποδείξει πόσο πολύτιμη βοήθεια του δίνει η μεταγραφή του Κάτσε σε αυτό το κομμάτι του παιχνιδιού.

Έδωσε τη μπάλα σε μία ομάδα που έχει ξεχάσει και έχει αφαιρέσει πολύτιμες δημιουργικές λύσεις από το παιχνίδι της. Στα τελευταία παιχνίδια βγάζει και κόπωση ο Ναζλίδης, που έχει πάρει μόνιμα μεγάλο βάρος παίζοντας μόνος στην επίθεση σε μία ομάδα που δεν ανεβαίνει κανένας και είναι «σκασμένος».

Από την στιγμή που ο Παναθηναϊκός προηγήθηκε, οι συνθήκες του αγώνα ήταν αβανταδόρικες, όμως κατάφερε να πάει το παιχνίδι εκεί που του ταιριάζει. Και έχουμε ένα νέο δεδομένο, τον Ουζουνίδη να βάζει νερό στο κρασί του, να αντιλαμβάνεται πως στο υλικό που έχει στα χέρια του δεν ταιριάζει το ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας και να προσαρμόζεται στα πραγματικά δεδομένα.

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΟΜΑΔΑ ΠΟΥ ΠΑΛΕΥΕΙ

Το πιο σημαντικό, όμως, είναι που για πρώτη φορά φέτος σε εκτός έδρας παιχνίδι ο Παναθηναϊκός παρουσιάζει πρόοδο. Από τη στιγμή που ξεκαθάρισαν ποιοι θα αποχωρήσουν και ποιοι όχι, έφυγαν ποδοσφαιριστές που με εξαίρεση περιπτώσεις όπως του Βιγιαφάνιες ήταν μόνιμα δυσαρεστημένοι και δεν δούλευαν στο επίπεδο που έπρεπε στις προπονήσεις.

Το γεγονός αυτό ήταν ένα μόνιμο πρόβλημα που δεν έδινε τη δυνατότητα στον τεχνικό του Παναθηναϊκού να δημιουργήσει ένα γκρουπ ποδοσφαιριστών ικανών να παίξει στο αγωνιστικό του ταβάνι.

Το κέρδος από το παιχνίδι στην Λάρισα ήταν ακριβώς αυτό, που φαντάζει και ενόψει του δύσκολου προγράμματος που έρχεται μεγαλύτερο από το «διπλό». Καθώς έρχονται για τον Παναθηναϊκό συνεχόμενα πολύ δύσκολα παιχνίδια, ντέρμπι με ομάδες που διεκδικούν το πρωτάθλημα και έχουν σαφώς υψηλότερο κίνητρο από τους «πράσινους», υπάρχει ο κίνδυνος αν παρουσιάσει μία ομάδα αδιάφορη ο Ουζουνίδης, με ποδοσφαιριστές που δεν θα παλέψουν για να φτάσουν στο ταβάνι τους, να ταπεινωθούν.

Δεν στάθηκε τυχαία ο προπονητής του Παναθηναϊκού στη διάθεση και στο πόσο το ήθελαν οι ποδοσφαιριστές του, αυτό είναι και το στοιχείο που έχει αλλάξει το τελευταίο διάστημα. Μπήκαν στην ομάδα παιδιά που βλέπουν το πρόβλημα του Παναθηναϊκού σαν ευκαιρία να σηκώσουν την δική τους καριέρα και μάχονται.

Οι σημαντικές εικόνες ήταν αυτές την ώρα των πανηγυρισμών του γκολ και σκηνές μέσα στο παιχνίδι με τους παίκτες να βγάζουν πάθος σε μονομαχίες σε χαμηλά μέτρα και να πανηγυρίζουν θετικές παρεμβάσεις τους. Ήταν κάτι που έλειπε όλον αυτό τον καιρό και αυτό ήταν το στοιχείο που ζητούσε ο Ουζουνίδης όταν έλεγε «πως θέλουμε να φτιάξουμε ένα γκρουπ να παλεύει». Και πάνω σε αυτή ακριβώς τη λογική στην Λάρισα πήραμε ένα πολύ καλό πρώτο δείγμα.

ΤΟ ΦΙΛΟΤΙΜΟ ΤΟΥ ΔΩΝΗ

Ο Παναθηναϊκός παίζοντας χωρίς πραγματικό δημιουργό δεν μπορεί να παράγει ποδόσφαιρο, δεν γίνεται να ευχαριστήσει τον κόσμο του και τον προπονητή του με την ποιότητα των επιλογών πάνω στην κατοχή του. Οφείλει, όμως, για να μη διασυρθεί και να παίξει τις πιθανότητες του στα μεγάλα παιχνίδια που έρχονται, μπαίνοντας στην μάχη με τα όπλα που έχει.

Και το κυριότερο είναι πως μπορεί με την προσθήκη του Κάτσε, να έχει μόνιμα ένα σκληρό δίδυμο αμυντικών χαφ στον άξονα, ο Ουζουνίδης προσπαθεί να δώσει και ταχύτητα στα δεξιά του βάζοντας τον Κουλιμπαλί μπροστά από τον Γιόχανσον και σίγουρα έχει πάρει περισσότερα πράγματα από ότι περίμενε βάζοντας στην επίθεση τον Δώνη.

Το παιδί βγάζει πολύ φιλότιμο, η κεφαλιά που πήρε στην φάση του γκολ είναι απίστευτα δύσκολη και όσες φορές ήρθε σε επαφή με τη μπάλα, έβγαλε εργατικότητα και ευφυΐα στην προσπάθεια συνεργασίας. Βοήθησε με τις κινήσεις του και τις επιλογές του σε μεγάλο βαθμό να βγει το τρικ του Ουζουνίδη, να τοποθετήσει σε ρόλο δεύτερου επιθετικού τον Λουντ. Του άνοιξε χώρους με τις κινήσεις του και επέτρεψε στον Φιλανδό να αποτελέσει το επιθετικό όπλο του Παναθηναϊκού και να γίνει καθοριστικός.

Σίγουρα οι κρίσεις δεν γίνονται έχοντας στο μυαλό μας πως μιλάμε για τον Παναθηναϊκό, αλλά για μία εγκαταλελειμμένη ομάδα που προσπαθεί να φτιάξει -με τα ψέματα- όπλα για να πολεμήσει και να βγάλει με αξιοπρέπεια και χωρίς ταπείνωση την φετινή σεζόν. Το μεγάλο κέρδος είναι η προσπάθεια που έδειξαν οι ποδοσφαιριστές που δημιουργεί προσδοκία για πρόοδο. Για πρώτη φορά ο φετινός Παναθηναϊκός σε έκτος έδρας παιχνίδι ήταν ομάδα.