Είναι πολλά τα 24 χρόνια χωρίς πρωτάθλημα...

Η ΑΕΚ είναι σε περίεργη θέση. Δεν έχει κατακτήσει πρωτάθλημα από το 1994, βρίσκεται στην τελική ευθεία της σεζόν και έχει ταυτόχρονα να διαχειριστεί τα ευρωπαιχνίδια με την Ντιναμό Κιέβου.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ Η ΝΑΠΟΛΙ

Με τον τρόπο που διεξάγεται το Europa League αποτελεί μπελά για ομάδες που προσπαθούν να κάνουν υπέρβαση και να κατακτήσουν το πρωτάθλημα στη χώρα τους. Το να παίζεις Πέμπτη βράδυ δεν είναι απλό, η κούραση που αποκομίζουν οι ποδοσφαιριστές είναι ικανή να φέρει ένα λάθος που μπορεί να κοστίσει την Κυριακή.

Το ίδιο πρόβλημα αντιμετώπισε η Νάπολι. Εκεί το σύνθημα το έδωσαν οι ίδιοι οι οπαδοί των "παρτενοπέι" με την αποχή τους. Σ' ένα άδειο "Σαν Πάολο" ο Μαουριτσιο Σάρι έβαλε πειραματική ενδεκάδα και έχασε 3-1 από τη Λειψία. Στην Νάπολι αποφάσισαν όλοι μαζί, στην λογική πως "έχουμε ιστορική ευκαιρία μετά από 28 χρόνια να πάρουμε πρωτάθλημα", ότι δεν υπάρχει Ευρώπη.

ΠΟΛΛΑ ΤΑ 24 ΧΡΟΝΙΑ

Ο Χιμένεθ δεν πέταξε το παιχνίδι, αλλά είναι δεδομένο πως μαζί Γιακουμάκης - Κλωναρίδης δεν θα ξεκινούσαν σε αγώνα πρωταθλήματος. Διάλεξε στόχο ο Ισπανός. Πιστεύω πως τα ευρωπαϊκά παιχνίδια για τις ελληνικές ομάδες αποτελούν τιμή και είναι αυτά που μένουν στο κοινό. Ένα παιχνίδι με την Ξάνθη θα ξεχαστεί, μία ευρωπαϊκή πρόκριση σε νοκ άουτ παιχνίδι όχι. Είναι αναμνήσεις με τις οποίες -αν είσαι παιδί- μεγαλώνεις και τις κρατάς παντοτινά.

Ένα τρανό παράδειγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι ο Παναθηναϊκός στη δεύτερη και τελευταία χρονιά του Γκμοχ. Με Σαραβάκο - Ζάετς στη σύνθεση του τη σεζόν 1984/05 ήταν μέσα σε όλους τους στόχους και χάθηκαν τα πάντα γιατί αφοσιώθηκαν στην Ευρώπη.

Οι αναμνήσεις όμως από την πορεία που έφτασε μέχρι τα ημιτελικά και τα δύο παιχνίδια με τη Λίβερπουλ ήταν τόσο έντονες, αυτά τα βράδια είχαν γεμίσει τόσο πολύ τους οπαδούς του Παναθηναϊκού, που τους συνοδεύουν ακόμα. Σ' αυτές τις μοναδικές ευρωπαϊκές βραδιές δένεσαι με την ομάδα σου.

Υπάρχει όμως μία λεπτομέρεια που κάνει τη διαφορά: ο Παναθηναϊκός το 84/85 ήταν πρωταθλητής, έπαιζε σίγουρα το ρόλο του. Είναι διαφορετικό να έρχεται μία προοπτικής ευρωπαϊκής πορείας σε εποχή που κατακτάς πρωταθλήματα και άλλο όταν έχεις 24 χρόνια να το πάρεις. Και 24 χρόνια για το μέγεθος της ΑΕΚ είναι πολλά, πάρα πολλά. Είναι κάτι που πρέπει να λήξει και φέτος δίνεται αυτή η ευκαιρία. Οπότε μου γίνεται απόλυτα κατανοητός ο λόγος που το πρωτάθλημα είναι η προτεραιότητα.

ΤΟΥΣ ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ ΟΛΟΥΣ

Ο Χιμένεθ ξεκούρασε τον Τσιγκρίνσκι στην άμυνα και επέλεξε να δώσει 35 με 40 λεπτά στους Λάζαρο - Αραούχο. Το πιο πιθανό είναι με την Ξάνθη αυτοί οι τρεις ν' αρχίσουν, αν είναι έτοιμος να παίξει ο Μασούντ να καθίσει στον πάγκο ο Λιβάγια και ο Χούλτ να ξεκουράσει έναν εκ των Μπακάκη - Γκάλο. Είναι υποχρεωμένος ο Χιμένεθ να πάει σε αυτήν τη διαχείριση, αν θέλει να αντέξουν οι παίκτες του.

Μετά το παιχνίδι με τον Αστέρα είπε στους παίκτες του πως τους χρειάζεται όλους και θα πάρουν όλοι τους ευκαιρίες. Μετά από τέσσερις ημέρες έβαλε βασικούς τους Γιακουμάκη - Κλωναρίδη κι έδωσε κάποια λεπτά στον Αϊντάρεβιτς. Ο τελευταίος μπορεί να έσπρωξε την μπάλα στα δίχτυα, αλλά στην ροή αγώνα, ένα δεκάλεπτο έπαιξε, και δεν κουνιόταν. Ο Κλωναρίδης ήταν εξαφανισμένος για ακόμα μία φορά κι άφησε την ΑΕΚ να παίζει με δέκα και ουσιαστικά μόνο ο Γιακουμάκης ήταν δραστήριος λέγοντας με την παρουσία του στον Μανόλο "υπολόγιζε με".

ΜΕ... 10ΑΔΑ

Η ΑΕΚ για ένα ημίχρονο έπαιζε με παίκτη λιγότερο και είχε μεγάλο πρόβλημα στην κυκλοφορία της μπάλας. Οι Σιμόες - Γαλανόπουλος δεν είχαν βοήθεια από τρίτο ποδοσφαιριστή. Όταν η Ένωση παίζει με δύο επιθετικούς στις πλευρές υπάρχουν συνήθως δημιουργικοί ποδοσφαιριστές που βοηθούν να ακουμπά η μπάλα σε αυτούς και να φτιάχνουν παιχνίδι. Ο Μπακασέτας πάλεψε, αλλά δεν είναι δημιουργός, ο Κλωναριδης ήταν εκτός παιχνιδιού. Δεν βγήκε ούτε στην ΑΕΚ ούτε στον Κλωναρίδη η επιστροφή του. Στον Παναθηναϊκό ο Ουζουνίδης τον έριχνε πάνω στα αντίπαλα στόπερ και εκμεταλλευόταν την ταχύτητα του. Η ΑΕΚ έχει καλύτερους επιθετικούς και δεν παίρνει χρόνο σ' αυτόν το ρόλο, στα άκρα μοιάζει χαμένος, ειδικά όταν δεν υπάρχει δεκάρι για να του πασάρει πάνω στο τρέξιμο του και πρέπει αυτός να παίρνει την μπάλα φτιάχνοντας επιθέσεις με ατομική ενέργεια.

Το γεγονός αυτός είχε ως αποτέλεσμα για την ΑΕΚ των δύο φορ, να έχει και τον δεξί εξτρέμ εκτός παιχνιδιού και να κυλήσει το πρώτο ημίχρονο διεκπεραιωτικά, δίχως επιθετικό σχέδιο. Αναγκαζόταν ο Λιβάγια να κινείται πίσω από τον Γιακουμάκη και να ζητά μπάλα με πλάτη, την κατέβαζε αλλά όταν γυρνούσε είτε του την έπαιρναν είτε έκανε λάθος.

Η Ντιναμό δεν έκανε κάτι το ιδιαίτερο και βρήκε προβάδισμα πιέζοντας τον Μπακάκη και εκμεταλλευόμενη σε μία φάση την δυσκολία του να στρίψει και να προστατέψει την μπάλα παίζοντας με ανάποδο πόδι.

ΛΑΖΑΡΕ ΔΕΒΡΟ ΕΞΩ

Η ΑΕΚ έπαιξε το παιχνίδι από το 51' και μετά κι εκεί φάνηκε πως είναι άτυχη. Άτυχη γιατί της έπεσε ένας βατός αντίπαλος που, αν δεν υπήρχε άλλη προτεραιότητα και έπαιζε με την καλή 11άδα μπορούσε να τον κερδίσει και να πάει στην ρεβάνς με ένα πολύ καλό αποτέλεσμα.

Την διαφορά φυσικά για ακόμα μία φορά την έκανε ο Χριστοδουλόπουλος. Δεν είναι η πρώτη φορά εφέτος που βγαίνει μπροστά, βγάζει προσωπικότητα και την οδηγεί. Είχε ένα 40λεπτό μαγικό και απίστευτα γεμάτο.

Είχε νούμερα που αν τα παρουσίαζε σε 90 λεπτό θα λέγαμε πως έκανε ματσάρα. 44 απλές επαφές μπάλας, την ώρα που ο Κλωναρίδης των 51 λεπτών είχε μόλις 24, ο Αραούχο που μπήκε 6 λεπτά αργότερα 17, ο Λιβάγια που έπαιξε σε όλο το παιχνίδι 47, ο Μπακασέτας που είχε τις περισσότερες από τους μεσοεπιθετικούς της ΑΕΚ έφτασε τις 62. Γράφω τα νούμερα με τις απλές επαφές για να κάνω κατανοητό πως οι 44 επαφές για αριστερό εξτρέμ, που μπαίνει στο 51ο λεπτό είναι απίστευτα μεγάλο νούμερο.

Ο Λάζαρος μπήκε και επέβαλε να πηγαίνει η μπάλα στα δικά του πόδια. Έκανε 5 ντρίπλες, 5 σουτ, 2 Key Passes, πήρε 3 φάουλ κοντά στη γραμμή και φυσικά έφερε τον Αϊντάρεβιτς σε κενό τέρμα.

Ασφαλώς και αυτή η εικόνα που δημιουργήθηκε στο τελευταίο κομμάτι του παιχνιδιού έδειξε πως η ΑΕΚ την έχει την Ντιναμό. Αυτή η εικόνα ήταν καθαρά δικό του δημιούργημα και έφερε μια πραγματικότητα που δείχνει πως η ΑΕΚ έχει πιθανότητες για την πρόκριση. Όμως ο τρόπος που διαχειρίστηκε ο Χιμένεθ το παιχνίδι φανέρωσε πως ο πρώτος στόχος είναι το πρωτάθλημα, κάτι που είναι απολύτως κατανοητό. Είναι πολλά για την ΑΕΚ τα 24 χρόνια.