Το ματς που ήταν όλο το ποδόσφαιρο

Το Μπάγερν-Γιουβέντους έχει περάσει ήδη στην ιστορία ως ένας απ' τους καλύτερους νοκ-άουτ αγώνες που έχουν γίνει ποτέ στο Champions League. Ένα ποδοσφαιρικό αριστούργημα που είχε μέσα του όλο το ποδόσφαιρο: ανατροπές, ανεπανάληπτη στιγμή στο γκολ του Μοράτα, το γκολ που σώζει μια ομάδα στο 90' και τακτικά ρεσιτάλ απ' τους δύο προπονητές.

Το αρχικό θάρρος των Ιταλών

Όλο το ξεκίνημα του αγώνα ανήκει στη Γιουβέντους. Η ομάδα του Αλέγκρι βγήκε ψηλά να πιέσει, με τρομερό θάρρος. Μισό απ' αυτό το θάρρος προερχόμενο απ' το τελευταίο κομμάτι του πρώτου αγώνα στο Τορίνο. Εκεί η Γιούβε βγήκε να παίξει μετά το 0-2, ανέβασε παίκτες και με τις αλλαγές του Αλέγκρι το έκανε 2-2. Κέρδος δεν ήταν μόνο η ισοπαλία, αλλά το ότι οι παίκτες της Γιούβε απέκτησαν αυτοπεποίθηση, είδαν τους αντιπάλους τους να κάνουν λάθη, σταμάτησαν να τους φοβούνται τόσο πολύ.

Το υπόλοιπο θάρρος ήρθε απ' τη γνώση του Αλέγκρι πως παραδοσιακά οι ομάδες του Γκουαρδιόλα μπαίνουν χαλαρά. Δεν είναι υπεροψία, είναι η ανάγκη της ομάδας του Πεπ να περάσει τα πρώτα 10-15 διαβάζοντας τον αντίπαλο. Ο ορισμός του "αναγνωριστικού παιχνιδιού". Κάποτε αυτό το εκμεταλλευόταν η Ρεάλ του Μουρίνιο, τώρα ήταν η Γιούβε που βγήκε να πιέσει ποντάροντας στο λάθος.

Η πίεση που χάλασε την Μπάγερν και έφερε το γκολ

Μόλις τέταρτο λεπτό του αγώνα και όλοι οι παίκτες μπροστά απ' την άμυνα της Γιουβέντους είναι πάνω απ' τη σέντρα και πιέζουν. Ο Μοράτα πάνω στον Μπενατιά, ο Πογκμπά ακολουθεί την πάσα και τρέχει στον Κίμιχ, αλλά το σημαντικό γίνεται πίσω τους. Ο Κεντίρα γίνεται σκιά του Αλόνσο που τρέχει για να πάρει την μπάλα, ο Ερνάνες "πέφτει" πάνω στον Μίλερ που έχει κατέβει χαμηλά, ο Σάντρο εφορμά στον Λαμ στη γραμμή. Ορίστε.

Πρώτος στόχος, το να δυσκολέψεις την ανάπτυξη, που είναι πάντα καλύτερο απ' το να ταμπουρωθείς και να περιμένεις. Δεύτερος στόχος, να κυνηγήσεις το λάθος. Σχεδόν ένα λεπτό αργότερα ο Κεντίρα σημάδεψε το θαρραλέο ανέβασμα του Λιχστάινερ που έγινε εξτρέμ, ο Αλάμπα με τον Νόιερ τα έκαναν σαλάτα, Πογκμπά και 0-1. Απολύτως δίκαια.

Το αμυντικό τρικ με Σάντρο, Εβρά

Το δεύτερο κομμάτι που ολοκλήρωσε το αριστουργηματικό στήσιμο του Αλέγκρι ήταν η αμυντική συμπεριφορά όταν η Γιούβε έπεφτε χαμηλά. Στη θεωρία οι Ιταλοί έπαιζαν 4-3-3 ή 4-5-1, με τριάδα κεντρικών μέσων τους Ερνάνες, Κεντίρα, Σάντρο και τους Πογκμπά-Κουαδράδο στα άκρα του Μοράτα.

Στην πράξη όμως αμύνονταν με ένα 5-4-1, χάρις σ' ένα τρικ στα αριστερά τους. Ο Εβρά έκλεινε προς τα μέσα και γινόταν στόπερ δίπλα στους Μπονούτσι-Μπαρζάλι, ο Σάντρο έβγαινε στο πλάι ως αριστερός μπακ και μπροστά του είχε σωματοφύλακα τον Πογκμπά. Ο Σάντρο ήταν τυπικά μέσος, αλλά στην ουσία πέρασε το μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα ως αριστερός μπακ, με τον Εβρά κεντρικά, κοντά στους στόπερ. Ιδού.

Ο Αλέγκρι ήθελε ένα τριπλομπετονιάρισμα στην πλευρά που βγαίνει συνήθως ο Κόστα και ο Λαμ δίνει τα underlap (τα ανεβάσματα "μέσα" και όχι στη γραμμή). Και απέναντι ο Λιχστάινερ με τον Κουαδράδο είχαν συχνά την ίδια αμυντική συμπεριφορά, αλλά στην αριστερή πλευρά η στόχευση ήταν εμφανέστατη και θα έπαιζε ρόλο και στην πορεία του ματς.

Η Γιουβέντους έτσι αμυνόταν χαμηλά, αλλά συνέχισε να πιέζει και μετά το 0-1 και εξακολούθησε να έχει τα ίδια αποτελέσματα. Νέα λάθη της Μπάγερν (φάση του γκολ του Μοράτα που ακυρώθηκε) και τεράστια δυσκολία των Βαυαρών να χτίσουν τις επιθέσεις όπως εκείνοι θέλουν.

Όταν ο Μοράτα σταμάτησε τον χρόνο

Και εκεί ήρθε αυτό που κανείς δεν ξεχάσει. Δεν ήταν τακτική, δεν ήταν καν στιγμή μαγείας, γιατί έμοιασε σαν αιώνας. Ο Μοράτα ξεκίνησε την κούρσα 3-4 μέτρα έξω απ' το ημικύκλιο της περιοχής της Γιουβέντους, αλλά κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί πως θα ζούσε κάτι ιστορικό.

Όταν ο Μοράτα άντεξε την πίεση του Αλάμπα, όλοι είπαν "μπράβο". Όταν πέρασε σαν σταματημένο τον Μπενάτια στη σέντρα όλοι ενθουσιάστηκαν απ' την κούρσα. Όταν πέρασε και τον Κίμιχ και πάσαρε εκπληκτικά με το εξωτερικό στον Κουαδράδο, όλοι έμειναν με το στόμα ανοιχτό. Κι όταν ο Κολομβιανός ντρίμπλαρε αντί να εκτελέσει άμεσα, κάποιοι πίστεψαν πως το γκολ χάθηκε και σε κάποιους άλλους κόπηκε η ανάσα.

Κι όταν ο Κολομβιανός απέφυγε το τάκλινγκ του Λαμ και πλάσαρε εύστοχα με το ίδιο πόδι σαν να μη συμβαίνει τίποτα δεν νομίζω πως υπάρχει κάποιος ποδοσφαιρόφιλος (πλην των οπαδών της Μπάγερν) που να μην ούρλιαξε, να μην έβγαλε άναρθρες κραυγές γι' αυτό που είχε μόλις παρακολουθήσει.

Σ' ένα παιχνίδι τακτικής κι απ' τις δύο ομάδες, σ' ένα παιχνίδι όπου οι δύο προπονητές έβγαλαν τον καλύτερό τους εαυτό και οι παίκτες ακολούθησαν τις οδηγίες λες κι ήταν ρομπότ, η κούρσα του Μοράτα ήταν ο θρίαμβος της άλλης πλευράς του ποδοσφαίρου που λέει πως είναι το πιο χαοτικό και απρόβλεπτο παιχνίδι στον κόσμο.

Κάθε 2-3 μέτρα έλεγες πως δεν μπορεί να συνεχίσει άλλο κι ακόμα κι όταν τα κατάφερε και έφτασε να δώσει την πάσα στον Κουαδράδο, ήταν δύσκολο να πιστέψεις πως αυτή η επική προσπάθεια θα καταλήξει στα δίχτυα, πολύ απλά γιατί "δεν μπορεί να μπει αυτό το γκολ". Μπήκε.

Η ώρα των απαντήσεων απ' το φαβορί

Μπήκε και έφερε το τέλειο χτίσιμο για το 2ο ημίχρονο. Η Γιουβέντους ήθελε ένα ακόμα γκολ για να προκριθεί και η Μπάγερν χρειαζόταν να αμυνθεί με ασφάλεια που στο πρώτο ημίχρονο δεν είχε και να πετύχει δύο γκολ για να μείνει ζωντανή.

Τέλειο set-up για απαντήσεις απ' την ομάδα του Γκουαρδιόλα. Πέρσι και πρόπερσι αποκλείστηκε με το δεύτερο ματς στην έδρα της, αλλά έπρεπε να ανατρέψει το 1-0 του Μπερναμπέου και το 3-0 του Κάμπ Νόου. Αυτή τη φορά είχε το 2-2 του Τορίνου μαζί της και θα ήταν τραγικό τέλος στην ευρωπαϊκή Μπάγερν του Πεπ αν αποκλειόταν με ήττα μέσα στο Μόναχο παρότι είχε σκορ πρόκρισης απ' τον πρώτο αγώνα.

Η ανάπαυλα ήταν γεμάτη από θαυμασμό για το στήσιμο και την απόδοση της Γιουβέντους, αλλά όλοι ήξεραν πως τώρα ήταν η ώρα της Μπάγερν. Οι Βαυαροί ήταν στα σκοινιά, θα ήταν οι πρωταγωνιστές στο δεύτερο ημίχρονο, καλοί ή κακοί.

Η πρώτη παρέμβαση Πεπ: ηρεμία πίσω

Ο Γκουαρδιόλα έπρεπε να παρέμβει. Ήμουν σίγουρος πως ο Τιάγκο θα ήταν η πρώτη αλλαγή, ειδικά με τη δυσαρέσκεια που έδειξε ο Αλόνσο αρκετές φορές στο πρώτο ημίχρονο για τον Βιδάλ και το γεγονός πως ο Χιλιανός δεν ήταν εκεί για να βοηθήσει την ανάπτυξη της Μπάγερν.

Ο Πεπ απέσυρε τον Μπενάτια που ήταν εκτός τόπου και χρόνου στο πρώτο ημίχρονο για να στείλει τον Μπερνάτ δεξιά και να φέρει τον Αλάμπα κεντρικά. Ο προπονητής της Μπάγερν πίστεψε πως αυτό που χρειαζόταν ήταν ηρεμία πίσω, καλύτερη ανάπτυξη και μπροστά θα την έβρισκε την άκρη στη συνέχεια. Δεν άλλαξε κάτι στην επίθεση, παρότι η Μπάγερν είχε μόλις μία πραγματική ευκαιρία στα πρώτα 45', το σήκωμα του Κόστα που ο Μίλερ χειρίστηκε εκπληκτικά σε μικρό χώρο για να του πει όχι ο Μπουφόν.

Οι δύο φάσεις του Μοράτα

Δεν άλλαξαν πολλά στην εικόνα του ματς, αντίθετα η Μπάγερν συνέχισε τα λάθη, με τον Αλάμπα να χαρίζει στο 56' τετ-α-τετ στον Μοράτα και τον Πογκμπά να του δίνει κι ένα δεύτερο ένα λεπτό αργότερα. Την πρώτη φορά ο Ισπανός πλάσαρε με το αριστερό πάνω στον Νόιερ, τη δεύτερη την έφερε στο δεξί, αλλά τον πρόλαβε ο Αλάμπα με ένα εκπληκτικό τάκλινγκ. Και στις δύο φάσεις ο Μοράτα είχε πάσα, αλλά ποιος μπορεί να τον κατηγορήσει που ήθελε να τελειώσει και δύο φάσεις μετά την προσπάθεια-όνειρο στο 0-2;

Εκεί ήταν και το τέλος της κυριαρχίας της Γιουβέντους. Από εκείνο το σημείο και μετά, οι Ιταλοί σταδιακά έχαναν έδαφος και η Μπάγερν ανέβαινε ολοένα και περισσότερο. Με την παρέμβαση πάντα των προπονητών.

Ο Κομάν, το χαρτί που τα άλλαξε όλα

Στο 60' ο Πεπ έριξε στον αγώνα τον Κομάν στη θέση του Αλόνσο. Κράτησε στο ματς τον Βιδάλ, που έχει σίγουρα περισσότερα κουράγια απ' τον Τσάμπι κι έστειλε τον Κομάν καρφί πάνω στον Σάντρο. Ο Βραζιλιάνος πλέον είχε τον ξεκούραστο Γάλλο πάνω του και ταυτόχρονα ο Κόστα μπορούσε να κινηθεί πιο ελεύθερα, κάτι εξίσου σημαντικό.

Στην ουσία ο Πεπ έφτιαξε μια επιθετική τετράδα που από αριστερά προς τα δεξιά είχε Ριμπερί, Μίλερ, Λεβαντόφσκι, Κομάν. Η Γιουβέντους πλέον ήταν κανονικά με τον Εβρά τρίτο στόπερ και τον Σάντρο αριστερό μπακ στον Κομάν. Ο Πογκμπά ήταν εκπληκτικός σ' αυτο τον χώρο, πλέον γινόταν σωματοφύλακας του Σάντρο πίσω του και όχι μπροστά του, να τον βοηθάει πάνω στον 18χρονο Γάλλο.

"Ο Σάντρο ήταν κουρασμένος και ο Κομάν φρέσκος, με μεγάλη ταχύτητα", δήλωσε μετά το τέλος του αγώνα ο Γκουαρδιόλα. Η στόχευση ήταν καθαρά στην πλευρά που εστιάσαμε απ' την αρχή, στα αριστερά της Γιουβέντους.

Η περίφημη αλλαγή του Μοράτα

Ούτε αυτή η αλλαγή του Πεπ είχε άμεσο αποτέλεσμα. Ήρθε, όμως, μία απ' τον Αλέγκρι που μονοπώλησε την κουβέντα μετά το τέλος του αγώνα. Στο 71' απέσυρε τον Μοράτα για να βάλει τον Μάντζουκιτς, ενώ νωρίτερα είχε φρεσκάρει το κέντρο με τον Στουράρο στη θέση του Κεντίρα.

Ο Αλέγκρι είναι προφανές πως είδε ότι ο Μοράτα περπατούσε απ' το 60' και μετά. Μετά το ματς δήλωσε πως ήθελε απ' τον Μάντζουκιτς πίεση, τρέξιμο για να αμυνθεί καλύτερα και υπολόγιζε και στην παρουσία που έχει ο Κροάτης στις εναέριες μονομαχίες. Ο Πεπ απ' την άλλη είπε μετά τη λήξη πως "ήταν δύσκολο για εμάς να χειριστούμε τον Μοράτα, αλλά ήταν μπήκε ο Μάντζουκιτς τον χειριστήκαμε καλύτερα. Είναι πιο επικίνδυνος στην περιοχή, αλλά λιγότερο έξω απ' αυτήν". Αμφότεροι είχαν δίκιο.

Νομίζω πως είναι άδικη υπεραπλούστευση να πει κανείς πως η Γιουβέντους αποκλείστηκε γιατί ο Αλέγκρι έβγαλε τον Μοράτα. Το έκανε ενώ έμεναν 20', με την ομάδα του να προηγείται 0-2. Αν ερχόταν το 2-2 κάποιοι θα έλεγαν πως έγινε γιατί τους άφησε να αμύνονται με παίκτη λιγότερο και δεν έβγαλε τον Μοράτα που περπατούσε και δεν είχε να δώσει άλλα. Οι περισσότεροι προπονητές του κόσμου θα έβγαζαν τον φορ που δεν έχει να δώσει άλλα για να βάλουν έναν φρέσκο να πιέσει, να κρατήσει μπάλα.

Η πρώτη δικαίωση του Πεπ

Αμέσως μετά την αλλαγή του Μοράτα, ήρθε η ώρα να αποδώσει η τελευταία κίνηση του Πεπ. Ο Κομάν τράβηξε στο πλάι τον Σάντρο, ο Πογκμπά ήταν πάλι σωματοφύλακας πίσω του, αλλά περίσσευε χώρος για τον τελευταίο παίκτη που θα ήθελε να δώσει χώρο η Γιουβέντους, τον Κόστα. Ο Βραζιλιάνος έβγαλε μια εκπληκτική σέντρα που δεν γίνεται να αντιμετωπίσει καμία άμυνα και κανένας τερματοφύλακας και ο Λεβαντόφσκι έκανε το 1-2.

Η πρώτη δικαίωση του Πεπ να ταλαιπωρήσει τον Σάντρο και να δημιουργήσει χώρο για τον Κόστα είχε έρθει. Απ' τον ίδιο χώρο ήρθε και η σέντρα που ο Λεβαντόφκσι έστειλε στο δοκάρι από θέση οφσάιντ και η σέντρα του Βραζιλιάνου που πέρασε ξυστά στο 89' .

Η απίστευτη υπομονή της Μπάγερν

Κάποιος θα περίμενε κι άλλη αλλαγή για την Μπάγερν, προσωπικά περίμενα ξανά τον Τιάγκο, αλλά ο Γκουαρδιόλα ήταν ικανοποιημένος. Η Μπάγερν είχε την εικόνα που εκείνος ήθελε, η ομάδα του δεν κινδύνευε πια και είχε τη Γιουβέντους στην περιοχή. Και σ' αυτό οι Βαυαροί είναι πολύ καλοί.

Τα τελευταία 15 λεπτά ήταν επικά. Η Μπάγερν επέμενε να μη χάνει το μυαλό της, αλλά να επιτίθεται με υπομονή, λες και δεν τελείωνε το ματς. Πριν πάμε στο γκολ, αξίζει μια στάση λίγα λεπτά πριν. Στο 85' , η Γιουβέντους έχει το θάρρος να πιέσει ξανά, να κρατήσει την Μπάγερν μακριά και να πάρει ανάσες. Κοιτάξτε πως αντιμετωπίζει την πίεση η Μπάγερν.

Σαν να μη χρειάζεται ένα γκολ για να μείνει ζωντανή, σαν να μην τελειώνει ο χρόνος. Πιστή στο πλάνο, παρά τη γκρίνια του κόσμου. "Κυκλοφορούμε, τους κουράζουμε, περιμένουμε. Είναι προτιμότερο από ένα τυφλό διώξιμο που θα τους δώσει κατοχή".

Το λάθος που περίμεναν

Και στο τέλος, τη διαφορά την έκανε ο Νο1 εχθρός όσων αντιμετωπίζουν ομάδα του Πεπ: η κούραση, σωματική και ψυχολογική. Ο Εβρά κέρδισε την μπάλα, αλλά έκανε το λάθος να προσπαθήσει να τρέξει μ' αυτήν. Ο Βιδάλ έκλεψε, ο Κομάν σέντραρε και ο Μίλερ έδειξε γιατί είναι ο καλύτερος στον κόσμο στο να βρίσκει τον χώρο που πρέπει να κινηθεί.

Αξίζει να δείτε πως ο Ριμπερί έρχεται κεντρικά, παίρνει μαζί του τον Λιχστάινερ κι έτσι "αδειάζει" το δεύτερο δοκάρι, εκεί δηλαδή που "χτύπησε" ο Μίλερ.

Ο εξαντλημένος μποξέρ και ο Μουρίνιο

Για μια ακόμη φορά, η ομάδα που αμύνεται για πολλή ώρα δεν ηττήθηκε από μαγεία του αντιπάλου, αλλά πρώτα από δικό της λάθος. Σαν τον μποξέρ που δέχεται χτυπήματα για τόση ώρα που κάποια στιγμή, πτώμα σωματικά και πνευματικά, ξεχνάει να σηκώσει το χέρι του και μένει αφύλαχτος για το μοιραίο κροσέ. Έτσι το λέμε εμείς από γαλλική ορολογία, στ' αγγλικά το κροσέ είναι cross, η ίδια λέξη με τη σέντρα.

Η Γιουβέντους δεν έκανε κανένα λάθος αμυντικά για 90' , αλλά προδόθηκε από λάθος μόλις κέρδισε την μπάλα. Όπου κι αν είδε τον αγώνα ο Μουρίνιο είμαι σίγουρος πως μονολόγησε τους περίφημους κανόνες του. "Τά' χω πει εγώ, κινδυνεύεις όταν έχεις την μπάλα, αυτός που την έχει είναι ο ευάλωτος".

Η στιγμή του Λιχστάινερ

Στην παράταση ο Αλέγκρι λειτούργησε πάλι σωστά. Έβγαλε την ομάδα του να παίξει, να πιέσει, να κυνηγήσει το γκολ που θα έφερνε ξανά την Μπάγερν να χρειάζεται δύο δικά της. Στο 93' ο Ιταλός δικαιώθηκε, όταν ο Μάντζουκιτς κράτησε ωραία με πλάτη και έδωσε στον Λιχστάινερ που για μια ακόμη φορά ανέβηκε ψηλά σαν επιθετικός. Ο Ελβετός είχε τα κουράγια για την κούρσα, αλλά όχι την τεχνική για να κάνει κάτι καλύτερο με το αριστερό απέναντι στον Νόιερ.

Η Γιουβέντους ήταν ψυχωμένη, αλλά εξαντλημένη. Ήθελε το τρίτο γκολ, αλλά γρήγορα φάνηκε πως τα πέναλτι είναι ο,τι περισσότερο μπορεί να ελπίζει. Συν τοις άλλοις, το άνοιγμα των γραμμών άφησε πλέον τον Σάντρο χωρίς τις καλύψεις του Πογκμπά, βορά για Κομάν-Κόστα.

Η ώρα του Τιάγκο

Ο Πεπ δεν βιάστηκε ούτε στην παράταση, γιατί ήξερε πως η Γιούβε θα βγει και θα κουραστεί ακόμα περισσότερο. Δεν είχε λόγο για μεγαλύτερη επιθετικότητα που είχε το ρίσκο του να δεχθεί γκολ, προτίμησε ξανά τον δρόμο της υπομονής.

Περίμενε μέχρι το 101' για να βάλει τον Τιάγκο. Κι αφού η ομάδα του είχε επιχειρήσει δεκάδες σέντρες και έμεινε ζωντανή χάρις σε δύο απ' αυτές, ήρθε η ώρα και του passing game. Ο Αλκάνταρα πήρε το ριμπάουντ απ' το διώξιμο μετά από μία ακόμη σέντρα του Κόστα, έπαιξε την σπόντα με τον Μίλερ και νίκησε χαμηλά τον Μπουφόν.

Δικαίωση για τον Τιάγκο, που πολλοί συζητούσαν πως θα έπρεπε να μπει νωρίτερα, ίσως και να ξεκινήσει, χωρίς κανείς μας βέβαια να ξέρει καλύτερα απ' τον Πεπ. Ο αγαπημένος του Τιάγκο πάντως ήθελε τόσο πολύ να παίξει, που στο γκολ του Μίλερ έχει τρέξει στο κέντρο του γηπέδου να πανηγυρίσει το 2-2.

Καθόλου άσχημα για "ομάδα με ένα πλάνο"

Το γκολ του Κομάν ήρθε για την Μπάγερν ως το κερασάκι στην τούρτα και για να σφραγίσει το πόσο σημαντική ήταν η είσοδος του στον αγώνα. Ίσως και για να μείνει στην ιστορία πως οι δύο αγώνες πήγαν κάπως έτσι: Γιουβέντους-Μπάγερν, 0-2, 2-2, 4-2, 4-4, 4-6. Τα γκολ ήρθαν σε δυάδες και στο Μόναχο η Μπάγερν πλέον είχε δύο με κεφαλιές, ένα με κάθετο passing game και ένα με αντεπίθεση.

Καθόλου άσχημα για ομάδα που για κάποιους δεν έχει άλλο πλάνο απ' το "βαρετό" tiki-taka του Πεπ. Μια ακόμη ευκαιρία για να δει ο κόσμος πόσο λάθος και εκτός πραγματικότητας είναι τέτοια σχόλια. Η Μπάγερν είναι ομάδα κατοχής, αλλά ούτε tiki-taka παίζει, ούτε μονοδιάστατη είναι, ούτε κόπια της Μπαρτσελόνα του 2009-11, ούτε έχει ένα και μόνο πλάνο.

"Να βελτιώσουμε το ξεκίνημα"

Ο Αλέγκρι μετά τον αγώνα πήρε τα συγχαρητήρια του μεγάλου Αρίκο Σάκι για τις τακτικές του επιλογές "γιατί η Γιουβέντους ήταν συμπαγής και για το μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα ήταν ψηλά στο γήπεδο". Ο Πεπ δήλωσε "έπρεπε να έχουμε υπομονή για να γυρίσουμε το 0-2 απέναντι σε μια ιταλική ομάδα. Έχουμε μετανοιώσει μόνο για τον τρόπο που ξεκινήσαμε τον αγώνα και αυτό θα πρέπει να βελτιώσουμε στη συνέχεια".

Χειροκρότημα για Γιουβέντους-Αλέγκρι

Μέχρι να δούμε πως θα είναι η Μπάγερν στη συνέχεια, η τελευταία κουβέντα ανήκει στην Γιουβέντους. Πέρσι έφτασε στον τελικό, φέτος έφυγε στους 16, αλλά νομίζω πως η φετινή της παρουσία αξίζει μεγαλύτερο χειροκρότημα. Χωρίς τους έμπειρους Πίρλο-Τέβες-Βιδάλ, με πιτσιρίκια όπως ο Ντιμπάλα, ο Μοράτα, με τον Πογκμπά να κάνει ένα πραγματικά αδιανόητο παιχνίδι, να είναι Βιεϊρά πίσω απ' την μπάλα και Ινιέστα μ' αυτήν.

Το μέλλον είναι μπροστά της και μέχρι τότε, ένα slow clap για τον Αλέγκρι και την Γιουβέντους για την παρουσία τους και στους δύο αγώνες. Η Μπάγερν πήρε την πρόκριση, αλλά η Γηραία Κυρία ήταν αυτή που μας χάρισε αυτήν την αξέχαστη σειρά και αυτόν τον μεγάλο επαναληπτικό.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Οι οκτώ ομάδες των προημιτελικών του Champions League

Χαμός στο twitter για Μοράτα-Πεπ!

Mπάγερν Μονάχου - Γιουβέντους 4-2 (παρ)