Να βγει ο Αλαφούζος στο ραδιόφωνο

Ο Θέμης Καίσαρης σχολιάζει την παρουσία Παναθηναϊκού και ΑΕΚ στο αθηναϊκό ντέρμπι και καταγράφει τα συμπεράσματα για τους δύο αντιπάλους.

02 ΝΟΕ 2015

"Μας έλειψε το γκολ. Όταν δημιουργείς ευκαιρίες και ειδικά σε ντέρμπι και δεν σημειώνεις γκολ, ε, νομίζω είναι λογικό, δυστυχώς. Δεν κερδίσαμε το παιχνίδι, το ελέγχαμε με εξαίρεση ενα μικρό διάστημα, δεν είχαμε κανένα πρόβλημα. Νομίζω πως αν υπήρχε μια ομάδα που έπρεπε να κερδίσει, αυτοί ήμασταν εμείς".

Ταιριάζουν στον Πογέτ

Θα μπορούσε να τα έχει δηλώσει ο Γκουστάβο Πογέτ. Έκατσε στον πάγκο της ομάδας του για πρώτη φορά, σε εκτός έδρας ντέρμπι, μετά από λίγες προπονήσεις. Την είδε να μην αισθάνεται καλά μόνο για ένα διάστημα, απ’το 46’ μέχρι την είσοδο του Κορδέρο και να πατάει καλύτερα σε σχέση με τα δύο προηγούμενα φετινά ντέρμπι εκτός έδρας. Αυτό που δεν είδε, ήταν γκολ.

Μόνο που αυτά δεν τα δήλωσε ο Πογέτ του "τώρα ανέλαβα". Τα δήλωσε ο Αναστασίου της "τρίτης σεζόν". Τα δήλωσε μετά από ένα ντέρμπι στο οποίο ο γηπεδούχος Παναθηναϊκός έμεινε στο 0-0 με την ΑΕΚ. Και το 0-0 από μόνο του δεν είναι κακό. Συμβαίνει. Αυτό που είναι κακό πως οι δηλώσεις ταιριάζουν περισσότερο στον Πογέτ, παρά στον Αναστασίου.

Δεν είναι ευκαιρία το σουτ έξω απ’την περιοχή

Ποιες ευκαιρίες δεν έκανε γκολ ο Παναθηναϊκός; Για την ΑΕΚ, τις ξέρουμε. Στο 8’ ο Βάργκας βρέθηκε φάτσα με τον Στιλ και σούταρε δυνατά άουτ και στο 47’ ο Κρισάντους ήταν μόνος του στο δεύτερο δοκάρι και δεν είχε το ταλέντο να στείλει την κεφαλιά του προς το τέρμα. Ευκαιρίες: ποδοσφαιριστής εκτελεί ανενόχλητος απέναντι απ’τον γκολκίπερ.

Ποια είναι η έστω μία αντίστοιχη φάση που σύμφωνα με τον Αναστασίου δημιούργησε ο Παναθηναϊκός και δεν την έκανε γκολ; Το δοκάρι του Μπεργκ; Ναι, η μπάλα πήγε στο δοκάρι, αφού πρώτα τη βρήκε και ο Μπαρόχα. Μόνο που σουτ έξω απ’την περιοχή δεν είναι ευκαιρία, κάποια στιγμή πρέπει να μπει ένα τέλος σ’αυτό.

Κανείς δεν παίζει για το 5%

Ευκαιρία είναι όταν εκτελείς με καλές πιθανότητες. Τα σουτ έξω απ’την περιοχή δεν είναι ευκαιρίες, ανεξαρτήτως του που θα πάει η μπάλα, πολύ απλά γιατί δεν έχουν καλές πιθανότητες. Ένα στα 22 σουτ έξω απ’την περιοχή γίνεται γκολ στην Πρέμιερ Λιγκ, ένα ισχνό 5%. Κανείς δεν παίζει για το 5%. Γι’αυτό και οι ομάδες δεν προπονούνται για να βγάζουν τους παίκτες να σουτάρουν έξω απ’την περιοχή, αλλά για να φτιάχνουν φάσεις, εντός περιοχής, φάτσα με το τέρμα.

Το "έκανε γιόμα απ’την άμυνα ο Πράνιτς, η μπάλα χτύπησε στο χέρι του Καρέλη, ο Μπεργκ σούταρε έξω απ’την περιοχή και η μπάλα πήγε στο δοκάρι" δεν πλησιάζει με τίποτα στο "δεν κάναμε γκολ τις ευκαιρίες που δημιουργήσαμε". Ούτε καμία άλλη φάση το πλησιάζει, πολύ απλά γιατί ο Παναθηναϊκός δεν δημιούργησε καμία ευκαιρία, όσες φορές κι αν δει κανείς το βίντεο με το highlights του αγώνα, που ούτως ή άλλως είναι μικρό.

Είναι όλα τα υπόλοιπα

Δεν είναι λοιπόν το 0-0, είναι όλα τα υπόλοιπα. Είναι η απουσία δημιουργίας ευκαιριών απέναντι σε μια ομάδα που δεν είναι και η πιο σκληρή χωρίς την μπάλα. Είναι η απουσία ευκαιριών που συνοδεύεται απ’τη ματιά του "δεν εκμεταλλευτήκαμε τις ευκαιρίες που δημιουργήσαμε".

Είναι η αλλαγή του Λαγού με τον Αντζαγκούν, που ήταν τόσο σωστή και καθόλου βιαστική, που οκτώ λεπτά αργότερα "διορθώνεται" όταν μπαίνει ο Κουτρουμπής. Είναι το "καλό διάστημα" της έναρξης του δευτέρου ημιχρόνου που τελικά έφερε απλώς δύο σουτ του Μπεργκ έξω απ’την περιοχή, με το δεύτερο να κοντράρει πριν καταλήξει στην αγκαλιά του Μπαρόχα. Είναι ο Σουηδός που μετά από εννέα αγωνιστικές ακόμα δεν έχει φτάσει να έχει μέσο όρο έστω δύο τελικές ανά 90’ και φαίνεται πόσο ξενερωμένος και νευρικός είναι ακόμα σε άνθρωπο που βλέπει πρώτη φορά ποδόσφαιρο στη ζωή του.

Είναι ο Νίνης που πάλευε μόνος του μπας και φτιάξει κάτι, ο Ζέκα που έτρεχε παντού για όλους, ο Καρέλης που δεν κατάφερε να κάνει κάτι σωστό. Ο Καλτσάς που αποκτήθηκε ως καλή εγχώρια επιλογή και φτάσαμε Νοέμβριο κι ακόμα είναι "ανώνυμος", ο Λουντ που ξεκίνησε μόλις χθες για πρώτη φορά βασικός στο πρωτάθλημα και συνολικά έχει 58 λεπτά συμμετοχής.

Γιούχα μετά τη λήξη

Είναι η Λεωφόρος που παρόλα αυτά γεμίζει για το αθηναϊκό ντέρμπι. Πολλές φορές τα έχω βάλει με τον κόσμο στις κερκίδες για τη συμπεριφορά του, αλλά υπάρχουν και κάποιοι κανόνες που έχω. Και ένας εξ αυτών λέει πως κατά τη διάρκεια του αγώνα υποστηρίζεις όσο μπορείς, δεν αποδοκιμάζεις. Αν σώνει και ντε θέλεις να το κάνεις γιατί πιστεύεις πως βοηθάει, το κάνεις μετά το σφύριγμα της λήξης, και μένεις στο λεκτικό.

Δεν σαμποτάρεις κατά τη διάρκεια της προσπάθειας, εκφράζεις αντίθεση μετά το τέλος της. Δεν τηρείται πολλές, αλλά τηρήθηκε σε πολύ μεγάλο βαθμό στη Λεωφόρο, χωρίς αυτό να σημαίνει πως είμαι υπέρ των υβριστικών συνθημάτων στο φινάλε. Τουλάχιστον, όμως, ήταν στο φινάλε.

Αδράνεια χωρίς λογική

Και δεν ήταν τίποτε άλλο απ’το αποτέλεσμα της παρατεταμένης αδράνειας του Παναθηναϊκού. Αποκλεισμός απ’την Μπριζ, αποκλεισμός απ΄την Καμπάλα και μετά αδράνεια. Στήριξη που συνεπάγεται διατήρηση μιας στασιμότητας. Νίκες-ήττες, το ένα και το αυτό. Το ερώτημα του "δεν θα φύγει;" διατηρείται χωρίς να υπάρχει και κάτι που μπορεί να το διώξει. Ήρθε η πρώτη ήττα στη Νέα Σμύρνη, ήρθε και η δεύτερη στην Τούμπα, ήρθε και το 0-0 με την ΑΕΚ χωρίς φάση. Ακολουθούν το Περιστέρι και ο Ολυμπιακός με ενδιάμεση διακοπή.

Το "αν χάσει στην Τούμπα" έγινε "αν δεν κερδίσει την ΑΕΚ" και το "αν δεν περάσει τον Ατρόμητο" θα γίνει "αν δεν νικήσει τον Ολυμπιακό". Και στο χορτάρι ελάχιστα πράγματα αλλάζουν στο ενδιάμεσο, για μια ομάδα που δεν θα λύσει όλα τα προβλήματά της αν αλλάξει προπονητή, αλλά θα μπορεί τουλάχιστον να πει πως κάνει μια καινούργια αρχή, πως το προσπάθησε όσο μπορούσε με τον Αναστασίου αλλά δεν βγήκε.

Κανείς δεν μπορεί να μπει στον Αλαφούζο πως δεν το προσπάθησε όσο μπορούσε. Είναι σαφές πως εδώ και καιρό απλώς διατηρεί μια κατάσταση περιμένοντας πως κάτι θα γίνει και δεν θα χρειαστεί να κάνει αυτό που δεν θέλει, να διώξει τον Αναστασίου. Όμως, τελικά αποδεικνύεται πως οι υπόλοιποι γύρω του δεν βλέπουν το λόγο να περιμένει κι άλλο. Δεν προκύπτει απ’την εικόνα στο χορτάρι.

Στο ράδιο

Τέλος, είναι δεδομένα άσχημη η εικόνα των 10-20 να μπουκάρουν στο γήπεδο για να συναντήσουν τον Αλαφούζο στη σέντρα και να του τα λένε από κοντά, την ώρα που το πέταλο του λέει να φύγει. Θα μπορούσαν απλώς να τον καλέσουν να μιλήσει ξανά στο ραδιόφωνό τους. Αφού εκεί μιλάνε για τα θέματα της ομάδας και εκεί τους ακούει να του λένε πως "τα στενά είναι μικρά και τα φανάρια πολλά", τότε εκεί θα έπρεπε να γίνει και η τωρινή συζήτηση.

Η αλλαγή του Πογέτ

Για να πάμε και στην ΑΕΚ, ας αφήσουμε στην άκρη τις υπερβολές. Ο Δέλλας δεν ήταν τραγικός προπονητής επειδή δεν έκανε σωστή αλλαγή στο Φάληρο. Ο Πογέτ δεν είναι θεός επειδή διάβασε σωστά το ματς και έβαλε τον Κορδέρο. Τα έχουμε ξαναπεί, οι αλλαγές κατά τη διάρκεια του αγώνα είναι απλώς μία απ’τις δουλειές ενός προπονητή. Αν είναι να τον σηκώσουμε στα ουράνια που είδε τη δυσκολία στο κέντρο και έβαλε τον Κορδέρο, τότε να του αφαιρέσουμε και βαθμούς που άφησε τον Κρισάντους 90 λεπτά στην κορυφή και δεν δοκίμασε εκεί τον Βάργκας ή που δεν έστειλε ποτέ τον Πλατέλλα στον κουρασμένο Πράνιτς.

Από εδώ και πέρα

Ψυχραιμία. Η ΑΕΚ δικαιούται να αισθάνεται καλά μετά τη Λεωφόρο, πόσω μάλλον αφού έχει ήδη χάσει σε Τούμπα και Φάληρο. Η δουλειά του Πογέτ τώρα ξεκινάει. Προφανώς και είναι καλό που δεν ξεκίνησε με ήττα, αλλά όπως ο Παναθηναϊκός δεν θα έλυνε κάποιο πρόβλημα αν νικούσε, έτσι κι η ΑΕΚ δεν έλυσε κάτι με το 0-0.

Ο Ουρουγουανός τώρα θα μάθει καλύτερα τους παίκτες του και από εδώ και πέρα θα δούμε αν θα επιλέξει το 4-3-3, πως θέλει να παίζει η ΑΕΚ και πως θα διαχειριστεί το θέμα στην κορυφή της επίθεσης. Οι απαντήσεις που περιμένουμε είναι σαφώς περισσότερες και σημαντικότερες απ’το "έβαλε τον Κορδέρο και κλείδωσε το ματς".