Το βράδυ που άλλαξε η ιστορία

Ανήκει στον Ολυμπιακό το βράδυ της Κυριακής και οι επόμενες ημέρες. Ανήκουν στους πρωταθλητές οι οποίοι δίκαια και πολύ εμφατικά πήραν τον τίτλο από τον πρωταθλητή Παναθηναϊκό. Με 3-0 και με περίπατο στο τελευταίο ματς, ακριβώς για να απεικονίσει την διαφορά των δύο ομάδων σε αυτούς τους τελικούς.

Δεν έχει σημασία το πώς και το γιατί στην παρούσα φάση. Η ημέρα ανήκει στον πολύ μεγάλο νικητή που γύρισε μετά από δύο χρόνια για πάρει τον τίτλο από τον αντίπαλο που για δύο χρόνια κρατούσε γερά και δίκαια τα σκήπτρα.

Η ζωή με τον Σπανούλη

Ο δεύτερος τίτλος σε πέντε χρόνια με τον Σπανούλη στο ρόστερ και κυρίως ο τρόπος με τον οποίο έρχεται, αποτελεί την δικαίωση της πιο θαρραλέας και... λογικής κίνησης που έκαναν οι Αγγελόπουλοι. Την ημέρα που οι "ερυθρόλευκοι" έπεισαν τον Λαρισαίο να αφήσει το μόνιμο πρωταθλητή Ελλάδας, πετύχαιναν ένα διπλό κτύπημα. Το πρώτο ήταν να πάρουν έναν πολύ μεγάλο παίκτη. Το δεύτερο αφορούσε στο πως στέρησαν από τον αιώνιο αντίπαλο έναν παίκτη που θα μπορούσε να στηρίξει τον Διαμαντίδη όλα τα χρόνια.

Η εικόνα του απογοητευμένου Διαμαντίδη στον τρίτο τελικό, ενός τεράστιου ηγέτη που πάλι τα έδωσε όλα και είδε πως τίποτε δεν θα ήταν αρκετό. Όχι εφέτος. Εφέτος όσο κι αν κοιτούσε γύρω του δεν έβρισκε κανέναν. Ναι, για δύο χρόνια τα κατάφερνε διότι μπορούσε να στηριχθεί σε άλλους, αλλά αυτό το βράδυ ήταν ηγέτης σε μία ομάδα, η οποία ηττήθηκε 3-0.

Αυτή η ομάδα που νίκησε ήταν η καλύτερη γιατί φρόντισε να πάρει τον έναν από τους δύο που θα μπορούσαν να τους αλλάξει την ιστορία. Δεν έχει σημασία αν ο Σπανούλης ήταν ο κορυφαίος των "ερυθρολεύκων" την Κυριακή διότι δεν ήταν για παράδειγμα την Τετάρτη. Έχει σημασία πως ο Ολυμπιακός παίρνει δύο πρωταθλήματα έχοντας αυτόν ως ηγέτη την ίδια ώρα που ο Παναθηναϊκός μένει από λύσεις. Δεν είναι υποτιμητικό για τον Πρίντεζη που ήταν σταθερά κορυφαίος στο τέλος ούτε για την υπόλοιπη ομάδα. Έτσι άλλωστε κτίζονται οι πραγματικές ομάδες.

Η χρονιά όπως εξελίχθηκε και όπως τελείωσε ανήκει σε αυτή την επιλογή από όπου αναπτύχθηκαν τα πάντα. Το πρωτάθλημα το πήρε η καλύτερη ομάδα διότι αυτή οικοδομεί εδώ και αρκετά χρόνια, ενώ βρήκε τον κατάλληλο ηγέτη. Την κατάλληλη προσωπικότητα. Και δίπλα του εξίσου ισορροπημένες προσωπικότητες.

Η σιγουριά του προπονητή

Ο Ολυμπιακός του Σφαιρόπουλου ήταν εντυπωσιακός την Κυριακή. Έκανε ίσως το καλύτερο παιχνίδι του στην Ελλάδα και το έκανε διότι αισθάνθηκε σίγουρος. Όπως είχε αισθανθεί σίγουρος το 2012 και όπως δεν είχε αισθανθεί το 2013 και το 2014. Αυτή είναι η συνεισφορά του Σφαιρόπουλου. Πήρε μία έτοιμη ομάδα, δουλεμένη και μέσα από μία σκληρή χρονιά, της πρόσφερε σιγουριά. Πίστη στον εαυτό. Ξόρκισε τα φαντάσματα. Ο Ολυμπιακός πήγε πάλι στην κορυφή διότι επέμεινε, προσπάθησε και αυτή την φορά δεν... λύγισε. Πίστεψε στο πλάνο του και το ακολούθησε μέχρι το τελευταίο λεπτό.

Θα ήταν διαφορετική η κατάληξη αν ο Παναθηναϊκός είχε τους τρεις καλύτερους παίκτες του; Με τα "αν" δεν γίνεται κουβέντα. Όχι τώρα. Τώρα πανηγυρίζει ο πρωταθλητής Ελλάδας και στεναχωριέται ο τέως πρωταθλητής. Δύο μεγάλες ομάδες που συνεχίζουν την διελκυστίνδα.

Η Κυριακή είναι ημέρα για πανηγυρισμούς και... απογοήτευση. Την Δευτέρα, σε μία εβδομάδα όμως, πρέπει να γίνει μία πολύ πιο ψυχρή προσέγγιση και τότε θα ζυγιστούν όλες οι παράμετροι.

Όπως το 2012, ο Ολυμπιακός νίκησε τον πρωταθλητή κι έγινε αυτός ο βασιλιάς στην ζούγκλα. Είναι η δική του βραδιά.

Διαβάστε ακόμη:

Τελικοί 2015: Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός 93-74

Το φινάλε του ντέρμπι Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός και οι πανηγυρισμοί στις εξέδρες

Η απονομή στον Ολυμπιακό

Η "χρυσή Βίβλος" του ελληνικού πρωταθλήματος