Το Άγιο Δισκοπότηρο του Παναθηναϊκού

Στον μοναδικό αξιόλογο μύθο που έχει να προσφέρει η Βρετανία, ο βασιλιάς Αρθούρος και οι ιππότες του έβαλαν ως στόχο την ανεύρεση του δισκοπότηρου του Ιησού. Το Άγιο Δισκοπότηρο, έγινε η χίμαιρα που τελικά κατέστρεψε το βασίλειο καθώς στην μανιώδη αναζήτησή του, οι ιππότες χάθηκαν, χωρίστηκαν, σκοτώθηκαν.

Δεν είναι λάθος να κυνηγάς ένα... αθλητικό δισκοπότηρο, διότι στο τέλος της ημέρας αυτά σου δίνουν μέγεθος, λάμψη, δημιουργούν την παράδοση. Το λάθος εντοπίζεται όταν ο στόχος είναι μόνο αυτό. Και τίποτε άλλο.

Αυτό μοιάζει να πληρώνει από το 2011 και μετά ο Παναθηναϊκός. Με ή χωρίς Ομπράντοβιτς (κυρίως χωρίς) με χαμηλό ή ψηλό μπάτζετ όπως φέτος. Με Έλληνα, Σέρβο, Ισπανό προπονητή.

Ιδιαίτερα στην νέα εποχή, όταν και οι προϋπολογισμοί έπεσαν στο 1/5 αυτών ως το 2012, το κυνήγι για το 7αστέρι στην φανέλα παρέσυρε παίκτες, προπονητές, διοίκηση και φυσικά τον κόσμο.

ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΡΚΕΤΟ, Η ΑΓΙΑ ΣΚΟΥΠΑ

Το πρωτάθλημα δεν ήταν αρκετό, τα νταμπλ επίσης, η ανανέωση, δεν αρκούσε, ούτε η εκτίναξη του προϋπολογισμού. Δεν αρκούν διότι αρκεί μόνο το άγιο...7αστέρι. Ένα αστέρι που ράβεται και ξηλώνεται κάθε Μάρτιο. Τί συμβαίνει μετά; Τί γίνεται πρίν; Όλα ξεχνώνται το καλοκαίρι οπότε και η ...αγία σκούπα παρασύρει τους πάντες και νέοι ιππότες ξεχύνονται πίσω από τον στόχο.

Αυτό που μοιάζει να μην έχει καταλάβει ο Παναθηναϊκός είναι πως νομοτελειακά, θα κατακτήσει το 7αστέρι, πιθανώς δε, με δεδομένο πως η οικογένεια Γιαννακόπουλου θα συνεχίσει να βγάζει πολλά χρήματα από την τσέπη, θα έρθει και το 8. Πότε; Όταν μία φορά στην νέα του εποχή, θέσει τον στόχο που έθετε όταν ξεκινούσε να κτίζει την αυτοκρατορία του: να φτιάξει ομάδα. Να παγιωθεί, να διορθώσει όσα λάθη παρέλαβε το 2012 και χρόνο με τον χρόνο να βάζει κομμάτια μέχρι να γίνει η ομάδα που κάθε χρόνο θα πηγαίνει σε φάιναλ φορ πρώτα.

ΟΤΑΝ Ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ ΜΑΘΑΙΝΕ

Για όποιον ξεχνάει μετά την ομαδάρα του 2000 και την πολύ ποιοτική συνέχεια του 2002(Μποντίρογκα, Ρέμπρατζα, Αλβέρτης, Ρότζερς, Κάτας, Κουτλουάι, Μουλαομέροβιτς κλπ) ο Παναθηναϊκός έραψε το 4αστέρι το 2007. Πήγε μόνο σε ένα φάιναλ φορ και παράλληλα η Αθήνα φιλοξένησε την διοργάνωση. Όλο αυτό το διάστημα, με χαμηλότερους προϋπολογισμούς, ο Ομπράντοβιτς έκτιζε, έβαζε κομμάτια του παζλ σε μία σειρά, δοκίμαζε, έκανε και λάθη, μέχρι η ομάδα να σχηματοποιηθεί από το 2007 και να πάει με τρία ευρωπαϊκά, τέσσερα φάιναλ φορ ως το 2012.

Όσοι ήταν...ενεργοί από οποιοδήποτε οπτική γωνία σε όλη αυτή την διαδρομή, θυμούνται πως καταρχάς δεν αμφισβήθηκε ποτέ ο τρόπος διοίκησης, ούτε ο προπονητής. Γκρίνιες υπήρχαν, κριτική απίστευτη, αλλά στο τέλος της ημέρας το καράβι ποτέ δεν βυθίστηκε. Ούτε όταν η ανανεωμένη τότε Ταού ταπείνωνε τον εξαιρετικό Παναθηναϊκό του 2006 μέσα στο ΟΑΚΑ.

Όλα αυτά ήταν μαθήματα διότι η συγκεκριμένη ομάδα, σε όλα τα επίπεδά της, είχε την διάθεση να μάθει από αυτά. Δεν υπήρχε εγωϊσμός ούτε ξεροκεφαλιά. Ακόμα και όταν το καλοκαίρι του 2006, η διοίκηση των πρασίνων πίεσε και άλλαξε το σκεπτικό του Ομπράντοβιτς για το ρόστερ, φέρνοντας σειρά αστέρων, ο κορυφαίος Ζοτς, δεν το πήρε προσωπικά. Και γι αυτό είναι κορυφαίος.

Ο ΖΟΤΣ ΒΟΗΘΗΣΕ ΠΑΛΙ

Το έφερε η μοίρα ο ίδιος να δίνει ένα εξαιρετικό μάθημα την Τρίτη στον Παναθηναϊκό. Σε μία χρονιά που ήταν γεμάτη μαθήματα αλλά ουδείς πραγματικά κάθισε να...διαβάσει, αν και τώρα δεν υπάρξει εκείνος ο οποίος θα ασχοληθεί και θα δει καθαρά το παρόν και το μέλλον, το καλοκαίρι θα έρθει ο επόμενος ιππότης που θα χαθεί στην αναζήτηση.

Ήδη από το βράδυ πέφτουν βροχή οι προτάσεις. Όποιος περνάει έξω από το...μπάσκετ προτείνει προπονητές, παίκτες, φροντιστές διότι την ώρα του φραπέ με γάλα, στιγμές πνευματικής έξαρσης, ξέρει καλύτερα. Το πρόβλημα είναι πως ο Παναθηναϊκός τα τελευταία χρόνια, μοιάζει να αποδέχεται αυτές τις προτάσεις.

ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΛΑΘΟΣ

Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος αποδέχτηκε την ήττα από την Φενέρκαι κάλεσε πάντες να σοβαρευτούν. Ποιοι ακριβώς; Δηλαδή ο προπονητής και οι παίκτες του δεν ήταν σοβαροί κόντρα στους Τούρκους φιναλίστ της Ευρωλίγκας; Δεν έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό; Ο προπονητής δεν έψαξε τρόπους για να νικήσει;

Η απάντηση καταρχάς δόθηκε με την εντολή να ταξιδέψει η ομάδα με λεωφορείο από την Πόλη. Λάθος απάντηση. Η χειρότερη της τελευταίας πενταετίας καθώς δημιουργεί την εικόνα ενός συλλόγου που εξαρτάται από έναν αγώνα οπότε οι παίκτες θα πρέπει να είναι έτοιμοι για όλα αν ηττηθούν. Ποιος θα ήθελε να δουλέψει σε τέτοιο περιβάλλον;

ΑΣ ΞΕΧΑΣΕΙ ΤΟ 7

Αυτό που θέλει ο Παναθηναϊκός για να ξαναμπεί με καλές ελπίδες στην κούρσα για το δισκοπότηρο, είναι μόνο η σοβαρότητα. Και η στιβαρότητα. Κυρίως δε η δεύτερη. Οι πράσινοι το καλοκαίρι επέλεξαν για πρώτη φορά από το 2012 παίκτες από το πάνω ράφι. Για λάθος λόγους πάντως, έφεραν και προπονητή ξένο από το πάνω ράφι αφού η σεζόν είχε ξεκινήσει.

Ένα ρόστερ φτιαγμένο από άλλο κόουτς, ένα ρόστερ που στερήθηκε δύο βασικούς του παίκτες και πρόσθεσε μία ακόμα βεντέτα μεσούσης της χρονιάς. Αυτή η ομάδα έφτασε να τερματίσει 4στην κανονική διάρκεια ξεπερνώντας το ταβάνι της. Ως ομάδα, όχι ως μονάδες.

Πέφτωντας πάνω σε μία ομάδα η οποία κτίζεται τέσσερα χρόνια από τον κορυφαίο προπονητή της Ευρώπης, αν δεν έμαθε τότε δεν έχει καμία ελπίδα. Και το πρωτάθλημα Ελλάδας να πάρει και να φέρει όχι έναν άλλα τρεις προπονητές να κοουτσάρουν, όσο οι πράσινοι παρασύρονται τόσο εύκολα από τις χαρές και τις λύπες, θα διαλύονται όπως οι ιππότες της στρογγυλής τράπεζας.

Και είναι πραγματικά κοντά ο Παναθηναϊκός να δημιουργήσει κάτι αξιόλογο που πραγματικά θα αποτελέσει έγκλημα στην ιστορία του αν δεν αξιοποιήσει όσα είδε φέτος για να προχωρήσει. Προπονητή διαθέτει και μάλιστα με τριετές συμβόλαιο. Παίκτες διαθέτει ώστε να κτιστεί ο κορμός και να έρθουν οι προσθήκες.

Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, όλος ο οργανισμός των εξάκις πρωταθλητών Ευρώπης, καλούνται να κάνουν το πιο δύσκολο: το απλό. Να στηρίξουν την ομάδα, τον προπονητή, να προχωρήσουν δουλεύοντας με ηρεμία και χωρίς το 7να αποτελεί δαμόκλειο σπάθι. Να αποτελεί ούριο άνεμο στα πανιά και όχι άγκυρα βαρίδι.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το μοναδικό αγωνιστικό της ιστορίας; Η διαχείριση του Σίγκλετον. Ο Αμερικανός έφτασε στο κρισιμότερο σημείο της σεζόν να προσπαθεί αλλά να μην μπορεί. Ήταν τρελό καταρχάς το γεγονός πως η ομάδα του επέτρεψε να παίξει στο κινέζικο πρωτάθλημα της β εθνικής όλο το καλοκαίρι, αλλά ακόμα πιο τρελό το γεγονός πως δεν βρήκε ένα διάστημα μέσα στην σεζόν να τον φρεσκάρει. Ως αποτέλεσμα, έφτασε στα πλέι οφ να είναι σκιά του εαυτού του. Αναμενόμενο, φυσιολογικό. Το ερώτημα είναι πώς επετράπη κάτι τέτοιο.

Ο Σίγκλετον είναι ένας μοναδικός επαγγελματίας που έδωσε τα πάντα στην ομάδα του. Θα μπορούσε να εξελιχθεί σε πυλώνα σταθερότητας. Είναι μόλις 27 ετών, αν έχει την διάθεση να προχωρήσει την καριέρα του στην Ευρώπη χωρίς να σκέφτεται το ΝΒΑ, θα πρέπει να είναι το βασικό κομμάτι του κορμού.

Μαζί με τον Νικ Καλάθη, τον Νίκο Παππά, τον Γιάννη Μπουρούση, τον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο εκτός αν υπάρχουνΈλληνες στην αγορά του ιδίου επιπέδου...Υπάρχουν;Πριν φύγει ένας Έλληνας, που είχε μία κακή χρονιά, που δεν βοήθησε όσο μπορούσε κλπ, θα πρέπει να βρίσκεται διαθέσιμος ένας άλλος.