Πέμπτη… κοντή γιορτή
Ο Ολυμπιακός έχει... δαιμονισμένο ρυθμό, παίκτες με ατομικές αρετές, αλλά δεν υπάρχει ακόμα ο "δολοφόνος" κάτω από την ρακέτα. Σχολιάζει ο Τάσος Μαγουλάς.
Σαφέστατα πια και με ασφαλές δείγμα, ο Ολυμπιακός είναι αποφασισμένος στην έδρα του να παίξει ένα πολύ όμορφο, σύγχρονο μπάσκετ με βάση την ταχύτητα. Οι ερυθρόλευκοι έβγαλαν πάλι τρομερή ένταση, είχαν απόλυτη ισορροπία σε όλα τα λεπτά του παιχνιδιού σε ό, τι αφορά στις πεντάδες. Υπήρχε μία εξαιρετική συνέχεια και συνέπεια σε σύγκριση με τους προηγούμενους αγώνες. Από τον ρυθμό της επίθεσης βγήκε και η άμυνα σε συγκεκριμένα σημεία κάτι που έπνιξε το Μιλάνο το οποίο έμοιαζε να βιώνει το μαρτύριο του Σισίφου.
Έβαζε έβαζε έβαζε ο Σιμόν, πόσταρε ο Τζεντίλε, αύξανε η διαφορά. Γιατί; Διότι ο Ολυμπιακός ακόμα και στο διάστημα που δεν του έμπαιναν τα σουτ, στο διάστημα που η άμυνα των Ιταλών είχε βγάλει τον Πρίντεζη από τον εξίσωση ή επικεντρώθηκε στον περιορισμό του Σπανούλη κατά το β μέρος, συνέχισε να τρέχει, να κρατά τον ρυθμό στα κόκκινα.
Και είναι πολύ διαφορετικό μία ομάδα που φάνηκε πια πως έχει βάλει συγκεκριμένες αρχές στο επιθετικό της παιχνίδι, τρέχει γιατί το θέλει, να παίζει σε φουλ ρυθμούς και άλλο ο ιταλικός σύλλογος ο οποίος στηρίζεται αποκλειστικά στις ατομικές προσπάθειες των παικτών του. Βεβαίως και οι ερυθρόλευκοι συνεχίζουν να δουλεύουν με το ταλέντο τους όμως επιλέγουν πότε θα επιτεθεί ο Χάκετ πότε θα πάρει διαδοχικές επιθέσεις ο Γκριν και με κατεύθυνση από που θα επιτεθεί.
ΠΡΩΤΟ ΔΕΙΓΜΑ ΘΕΤΙΚΟ, ΕΡΧΕΤΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ…
Αυτή η σειρά αγώνων ήταν το πρώτο απαραίτητο τεστ για μία ομάδα που ξεκίνησε άσχημα την Ευρωλίγκα, όχι τόσο από πλευρά αποτελέσματος μόνο, όσο από την εικόνα ενός συνόλου που έδειχνε να είναι χωρίς σαφή επιλογή.
Στο ΣΕΦ όλα έγιναν πολύ ξεκάθαρα ξεκινώντας από τον Παναθηναϊκό. Ξεκάθαρα σε όλες τις παραμέτρους τις θετικές και τις αρνητικές. Διότι παραμένει ένα ζήτημα το οποίο ως τώρα καλύπτει ο Σφαιρόπουλος με αυτό το δαιμονισμένο τέμπο: οι πρωταθλητές δεν έχουν σκορ στην ρακέτα, δεν υπάρχει δημιουργία κι εκτέλεση από τους ψηλούς πλην Πρίντεζη καθώς άπαντες είναι ετερόφωτοι. Έχουν ανάγκη να πάρουν την μπάλα και να τελειώσουν την φάση άμεσα.
Αυτή η παράμετρος δεν άλλαξε σε σχέση με πέρυσι και πιθανώς να βελτιωθεί μόνο όταν ο Γιανγκ βρεθεί στο 100% χωρίς όμως πάλι να είναι αυτός ο ψηλός ο οποίος θα προσφέρει τους ξεκούραστους 10-12 πόντους που χρειάζονται οι …κοντοί ώστε να αλλάξει και η αμυντική στόχευση του αντιπάλου. Ουσιαστικά όσο ο Ολυμπιακός θα καλύπτει αυτή την μοναδική τόσο εμφανή αδυναμία του, τόσο πιο κοντά θα είναι στο να βγάζει κάθε παιχνίδι την ίδια απόδοση.
Τα πολύ καλά νέα τελειώνουν εδώ καθώς την Πέμπτη οι ερυθρόλευκοι στην έδρα της πιο απρόβλεπτης ομάδας της Ευρωλίγκας καλούνται να αποδείξουν πως μπορούν να παίξουν με τον ίδιο ρυθμό. Στην Βιτόρια ο Ολυμπιακός δίνει τις δεύτερες ακόμα πιο σκληρές εξετάσεις για το μπάσκετ που θέλει να παίξει και την αποτελεσματικότητά του. Κόντρα στην εκπληκτική Μπασκόνια η οποία πέρασε από την έδρα της Ρεάλ, ο Σφαιρόπουλος και οι παίκτες του θα στείλουν ένα σαφές μήνυμα για την φετινή τους ταυτότητα. Αυτή είναι βάση για την επιτυχία. Το μπάσκετ που σαφώς ταιριάζει στο συγκεκριμένο σύνολο.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Στις 7 Ιουνίου του 2016 από την ιστοσελίδα μας σας είχαμε συστήσει τον Έρικ Γκριν πολύ πριν αποκτηθεί από τον Ολυμπιακό. Στο μικρό κείμενο δεν ήταν εύκολο να αναλυθεί το παιχνίδι του οπότε δώσαμε απλά κάποιες αδρές γραμμές. Ο Γκριν τα τελευταία χρόνια, μετά την Σιένα, δεν παίρνει επιθέσεις κοντά στο καλάθι. Αδυνατεί να τελειώσει φάσεις στην ρακέτα. Γι αυτό και προσέχει πολύ. Τα πέντε σουτ που έχασε από… κοντά ήταν σαν να βλέπεις οποιαδήποτε ανάλυση από το κολλέγιο. Αυτά τα άτσαλα φλότερ και τα αδύναμα ντράιβ τον ακολουθούν ως στοιχεία από μικρή ηλικία καθώς τελειωποιούσε το σουτ.
Δεν είναι όμως τόσο κακός όσο έδειξε και λογικά ο προπονητής του θα του δώσει την ευκαιρία να ανακτήσει την εμπιστοσύνη σε αυτές τις προσπάθειες. Τα υπόλοιπα, φαίνονται ήδη. Παίκτης που κάνει την διαφορά παίζοντας όπως που δεν μπορούσε ο Στρόμπερι πέρυσι: με τρίπλα, γρήγορη και σταθερή εκτέλεση συν την δημιουργία ρηγμάτων στις αντίπαλες άμυνες. Από το παιχνίδι του τόσο ο Χάκετ όσο και ο Λοτζέσκι είναι σαφώς πιο σταθεροί κάνοντας μόνο αυτά που γνωρίζουν καλά χωρίς τραβηγμένες ενέργειες.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ