Η ΤΣΣΚΑ έβλεπε το... θάνατο της

Η ΤΣΣΚΑ ήξερε, το έβλεπες σε κάθε κίνηση από το πρώτο λεπτό με αποκορύφωμα την αρχή της τετάρτης περιόδου. Ηξερε πώς στο τέλος αυτή η ασυγκράτητη μπασκετική δύναμη που λέγεται Σπανούλης, αυτή η οργή του μπασκετικού Θεού, θα πάρει τον αγώνα.

Πώς; Δεν είχε σημασία. Απλά επέτειναν λίγο το μαρτύριό τους. Γενναία ομάδα, πρωταθλήτρια που ξέρει πως είχε την ατυχία να πέσει πάνω σε μία μεγαλύτερη ομάδα. Έπεσε απέναντι στην υπερταχεία των τελευταίων ετών στην Ευρώπη. Μία ομάδα η οποία από το 2010 δεν έχει ηττηθεί σε ημιτελικό και όποιο παιχνίδι πήγε στο τέλος το έχει κερδίσει

Το σωστό είναι να ξεκινάς με αυτόν που νίκησε, να συνεχίζεις πανηγυρικά για να ανεβάσεις και άλλο τον κόσμο, αλλά αυτός ο Ολυμπιακός, αυτή η μπασκετική καλλιγραφία, αυτή η μηχανή παραγωγής θριάμβων δεν έχει ανάγκη από υποστήριξη.

Γιατί; Γιατί ειναι ο Ολυμπιακός που κτίστηκε από το καλύτερο αθλητικό μέταλλο. Από την διοίκησή του ως τον τελευταίο στην ομάδα, είναι πια τόσο δυνατοί ώστε στο τέλος να πανηγυρίσουν με...μέτρο. Οχι αλαζονικά, αλλά ήταν θεατές στο ίδιο έργο.

ΤΡΕΜΑΝΕ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΤΟΥΣ

Ο αντίπαλος κτίζει, παίζει καλύτερα, βάζει μεγάλα σουτ αλλά μοιάζει σαν η ΤΣΣΚΑ να ήταν το σφυρί και κάθε φορά που ...κτυπούσε απλά έβαζε βαθύτερα τον πάσσαλο στην καρδιά της. Ολα μέχρι το ρολόι να δείξει 35' και να αρχίσει η Σπανουλογιορτή. Τι είχε ως αυτό το σημείο; 0/218, 50 λάθη, δεν έχει σημασία. Ηταν ο χειρότερος του παρκέ αλλά δεν είχε καμία σημασία διότι την ώρα που κρίνονταν όλα συνάντησε τρεμάμενα πόδια απέναντί του, σκυμμένα κεφάλια, βλέμματα που ουσιαστικά τον παρακαλούσαν να βάλει όσα είναι να βάλει να τελειώνει το μαρτύριο.

ΕΤΟΙΜΗ Η ΤΣΣΚΑ ΓΙΑ ΑΡΓΟ ΡΥΘΜΟ

Τί μπασκετική ανάλυση να γίνει; Ο Ιτούδης προσπάθησε να ετοιμάσει την ομάδα του να παίξει σε έναν αργό ρυθμό και τα πήγε περίφημα. Ο Τεόντοσιτς έμοιαζε τρομερά φρέσκος όπως και όλοι οι συμπαίκτες του, άριστα διαβασμένοι. Δεν θα τους νικούσε ο Σπανούλης ούτε ο Πρίντζεζης. Πέντε τρίποντα προπόνησης έδωσε στην πρώτη περίοδο στον Μάντζαρη και τον Παπανικολάου δεν μπήκαν πήρε την ψυχολογία. Ο Σφαιρόπουλος...πηρε όσα του έδωσε η ρισκαδόρικη άμυνα του αντιπάλου δεν μπήκε όμως τίποτα. Κανένα πρόβλημα. Έμεινε κι επέμεινε στο πλάνο του. Στο δικό του. Ποιος δεν τον...έκραξε, ποιος δεν γκρίνιαξε ποιος δεν φώναξε "τρέχα, βάλε Γουότερς, κάνε κάτι". Δεν έχει μέτρησε. Απλά ακολούθησε όλα όσα είχε ετοιμάσει λεπτό με λεπτό μέχρι ο ηγέτης του να πάρει μπροστά. Αν μπορούσε από την αρχή, όλα θα τελειώναν μία ώρα νωρίτερα. Κυριολεκτικά. Έγινε στο τελευταίο πεντάλεπτο. Έγινε η δουλειά με χειρουργική ακρίβεια. Πρώτα η άμυνα και στο τέλος οι μεγάλοι μου σκόρερ κάντε δουλειά. Ο Παπανικολάου, ο Μάντζαρης, η άμυνα των ψηλών, κράτησε τον Ολυμπιακό μέχρι Σπανούλης και Γκριν να είναι έτοιμοι. Άργησαν λίγο, αλλά αυτά συμβαίνουν.

ΟΛΟΙ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

Εκείνο που...συνέβη ήταν πως γύρω από τον Σπανούλη, όλοι γίνονται καλύτεροι. Αισθάνονται καλύτεροι. Και αυτό έχει εκμεταλλευτεί ο Σφαιρόπουλος για να τους δώσει σιγουριά. Τόσο ώστε μοιάζει όντως λίγο άδικο να πιστώνεται αυτή η τεράστια νίκη πιο πολύ στον Σπανούλη. Ο Πρίντεζης έφαγε όλο το ξύλο στην αρχή και σκόραρε 14 πόντους. Ο Παπανικολάου και ο Μάντζαρης γύρισαν τον αγώνα. Ο Αγραβάνης έβαλε το μεγάλο τρίποντο του ημιχρόνου. Ο Γιανγκ πήρε όλες τις άμυνες στο τέλος όπως και ο Μπερτς. Ο Γκριν; Έχασε όλα τα ελεύθερα, αλλά πήρε το σουτ της βραδιάς που ουσιαστικά τελείωσε την ΤΣΣΚΑ.

Στο τέλος όμως ήταν αναγκαίο να είναι ο Σπανούλης στο παρκέ. Για να σκοράρει, να πασάρει, κυρίως δε να τρομάξει τον αντίπαλο.

Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΗΡΘΕ ΓΙΑ ΝΑ ΝΙΚΗΣΕΙ

Και τώρα; Ο Ολυμπιακός επιβεβαίωσε πως ήρθε για να νικήσει, επιβεβαίωσε πως όταν πρέπει είναι καλύτερη ομάδα λόγω χαρακτήρα από την ΤΣΣΚΑ κι επιβεβαιώσε πως όταν πείθει τον εαυτό του πως είναι αουτσάιντερ, δεν θα ηττηθεί. Ποτέ.

Θα πάρει το κύπελλο; Έχει πολύ καλές πιθανότητες και στο φινάλε είναι ένα παιχνίδι. Ενα παιχνίδι που αυτή η ασταμάτητη μπασκετική δύναμη θα προσπαθήσει να μπει πάλι ως αουτσάιντερ ανεξαρτήτως αντιπάλου. Οξύμωρο, αλλά δεν τα βάζεις με τα στοιχεία της φύσης.

Στο τέλος, όπως ξεκινήσαμε, έναν καλό ...λόγο για την ΤΣΣΚΑ η οποία γνώριζε άριστα όσα θα τραβούσε, αλλά μπήκε στο παρκέ κι έπαιξε ώστε να είναι πάλι το θύμα. Θέλει κότσια και δεν είναι ειρωνικό. Ο Ιτούδης ήξερε ακριβώς πως δεν υπάρχει μπασκετική γιατρειά σε όσα θα ζούσαν οι παίκτες του στο τέλος αλλά και αυτός το πάλεψε όσο γίνεται να το κάνει ένας προπονητής.

Θέλετε και μία ακόμα παράμετρο; Ο Ολυμπιακός του φετινού φάιναλ φορ, είναι μία ομάδα που έχει συνέχεια, θα είναι πάλι του χρόνου παρούσα στην εκκίνηση με τον ίδιο κορμό. Αν αυτό δεν είναι αθλητικός θρίαμβος, τότε, δεν υπάρχει κάτι να θεωρείται επιτυχία.