Ο Παναθηναϊκός έγινε αμερικανικός: Κέρδη και ζημιές
Ο Σωτήρης Γεωργίου γράφει για την αγωνιστική μετάλλαξη του Παναθηναϊκού που γίνεται πλέον αμερικανικός αλλάζοντας φιλοσοφία μεσούσης της σεζόν με όποιους κινδύνους ενέχει μία τέτοια κίνηση.
Και ξαφνικά ο σερβοποιημένος Παναθηναϊκός του καλοκαιριού ξεχνά την ελληνοποίηση και την εξέλιξη των μικρών του και αλλάζει τελείως εικόνα αφού πλέον μπορεί να χαρακτηριστεί και αμερικάνικος!
Τι συνέβη και γιατί φτάσαμε εδώ είναι γνωστό. Οπως και πολλά και γνωστά είναι και τα ερωτήματα. Η ομάδα διορθώνει βασικά τον αρχικό της σχεδιασμό με διορθωτικές σωστές κινήσεις που ασφαλώς έχουν κέρδη αλλά και παγίδες.
Το βασικό θέμα που πάντως μπαίνει στην συζήτηση αλλά και στις καλένδες δεν είναι άλλο από την περίφημη ελληνοποίηση και την εξέλιξη των μικρών που παγώνει καθώς ακόμα και ο Παππάς ουσιαστικά είναι εκτός πλάνου. Αλλά και ο πιο έτοιμος θεωρητικά Χαραλαμπόπουλος δεν βρήκε θέση στις ...καλύτερες στιγμές και θα βρει τώρα;
Αλλωστε ακόμα ο Τζόρτζεβιτς δεν έχει αποφασίσει ποια θέση ταιριάζει στο νεαρό άκρως ταλαντούχο διεθνή παίκτη. Και πλέον και ο Παπαγιάννης που "τσίμπαγε" χρόνο μάλλον θα βρίσκει λιγότερο...
Πάση θυσία πρωταγωνιστής
Αλλά το θέμα είναι άλλο. Ο Παναθηναϊκός μετά τη βαριά ήττα στο ΣΕΦ και τις κακές εμφανίσεις στην Ευρωλίγκα αποφάσισε να αλλάξει σελίδα. Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος έριξε ζεστό χρήμα για τρεις καλές σχετικά μεταγραφές.
Σαφώς δεν υπάρχουν αυτή την στιγμή στην αγορά παίκτες για να αλλάξουν τα δεδομένα άρδην και να κάνουν τη διαφορά ενώ και η διοίκηση της ΚΑΕ δεν είχε σκοπό τα τινάξει την μπάνκα στον αέρα χαλώντας και τις ισορροπίες και την οικονομική της τακτική σε μια χώρα που καταρρέει οικονομικά.
Από την άλλη όμως έκανε ότι έπρεπε για να πάρει η ομάδα παίκτες όχι τύπου Μόργκαν αλλά με καλύτερες προοπτικές και που μάλιστα μπορεί κάποιοι από αυτούς να βγουν και του χρόνου.
Το βασικό είναι ότι δόθηκε ξεκάθαρη κατεύθυνση ότι η ομάδα οφείλει να πρωταγωνιστήσει με κάθε θυσία. Και ο Σάσα Τζόρτζεβιτς βλέποντας τα λάθη στο σχεδιασμό (μαζί με παίκτες που δεν "βγήκαν" ) προχώρησε σε ριζοσπαστικές κινήσεις. Καθώς αρχικά υπερενισχύει την περιφέρεια με Χέινς και Ουίλιαμς όταν θεωρητικά ήταν υπερπλήρης εκεί με Καλάθη, Διαμαντίδη, Φελντέιν για 2-3 μήνες και περιμένοντας Παππά-Μποχωρίδη. Δεν ενισχύθηκε τότε και πήρε όχι έναν αλλά δύο παίκτες όταν γύρισαν και οι άλλοι! Περίεργη κίνηση αλλά με εξήγηση. Δεν πιστεύει για φέτος τουλάχιστον τον Παππά, δεν περιμένει πολλά από τον Μποχωρίδη και φοβάται τους τραυματισμούς του Διαμαντίδη.
Συνεπώς πήρε δύο παίκτες και θα βολέψει τη χημεία με τα χαμηλά σχήματα. Ετσι δεν υπήρξε ενίσχυση στην θέση 3 στην οποία μένει βασικά πλέον μόνο ο Γιάνκοβιτς στην Ελλάδα, αφού "κόβεται" ο Πάβλοβιτς (όπως λογικά θα κοπεί και ο Κούζμιτς οπότε μπορεί να πάρει κανένα πεντάλεπτο ο Παπαγιάννης).
Και πήρε και τον αθλητικό ψηλό που ήθελε με τον Χάντερ. Με τους τρεις αθλητικούς μάλιστα Αμερικανούς ο Παναθηναϊκός λύνει το τεράστιο βασικό του πρόβλημα σε ενέργεια και άμυνα, δίνει ανάσες σε Καλάθη και Γκιστ αλλά και Φελντέιν(που είχε φτάσει να παίζει και 38'!) και αποκτά βάθος και ποιότητα χωρίς όμως να έχει παίκτες να κάνουν τη διαφορά. Αλλά γεμίζει και γίνεται σύγχρονος και αθλητικός.
Ο Χέινς είναι παίκτης ρολίστας όπως έχουμε πει, ήρθε με την ευρωπαϊκή εμπειρία και θα δώσει 15' θετικού μπάσκετ στην άμυνα και ίσως βάλει και 2-3 καλά σουτάκια παίζοντας βασικά στον άσο. Ο Ουίλιαμς πάει στο 2-3, είναι παίκτης με ταλέντο στην επίθεση και ειδικά στο ανοιχτό γήπεδο που οι "πράσινοι" αδυνατούσαν να τελειώσουν αιφνιδιασμούς ενώ έχει δυνατότητες και στην άμυνα με το σώμα του.
Η μεγάλη παγίδα
Συνεπώς το πρόβλημα είναι η ευρωπαϊκή εμπειρία που δεν έχει και η προσαρμογή. Μπορεί όμως να βγει λαβράκι όπως και ο θηριώδης, τύπου Γκιστ "χαμηλός" (2.03) Βινς Χάντερ που έρχεται με υποσχέσεις. Δεν είναι καλός στο σετ μπάσκετ, δεν έχει καθαρή θέση στο ΝΒΑ λόγω ύψους (γι' αυτό δεν βρήκε εκεί συμβόλαιο) και δεν έγινε ντραφτ. Αλλά είναι δυναμικό παιδί που ταιριάζει στο ευρωπαϊκό μπάσκετ και θα δώσει λύσεις στη ρακέτα. Και έτσι πλέον ο Παναθηναϊκός γίνεται αμερικάνικος. Μπορεί να έχει πεντάδα με Καλάθη, Χέινς, Ουίλιαμς, Γκιστ και Χάντερ! Από εκεί που ψάχναμε Αμερικανό και ενέργεια.
Ποια είναι η παγίδα όμως; Καταρχάς οι δύο παίκτες δεν έχουν ευρωπαϊκή εμπειρία και θέλουν χρόνο να μπουν στο νόημα των κανόνων εδώ αλλά και στο πνεύμα μιας ομάδας με άλλη φιλοσοφία και ρόλους. Και δεν είναι εύκολο να το κάνεις ταυτόχρονα με τρεις παίκτες. Υπάρχει όμως και κάτι ακόμα. Να πούμε ότι ο Παναθηναϊκός σχεδιάστηκε σε σέρβικο μοντέλο μπάσκετ που πήγαινε σε σετ και στατικό παιχνίδι, με έμφαση στα μις ματς και την ατομική ποιότητα.
Πλέον αλλάζει στιλ και φιλοσοφία, πάει στην πίεση, στην ταχύτητα και την έκρηξη, στο ανοιχτό γήπεδο και στα αθλητικά προσόντα. Θέλει δουλειά. Και η αλήθεια είναι ότι δεν αλλάζει εύκολα μια ομάδα αγωνιστική φιλοσοφία και μάλιστα μέσα στο πιο κρίσιμο σημείο της σεζόν και χωρίς να κάνει βασικά προπονήσεις έχοντας συνεχόμενα ταξίδια λόγω Ευρωλίγκα και έχοντας και παίκτες νέους που δεν γνωρίζουν καθόλου το μπάσκετ που παίζεται στην ήπειρό μας.
Αν το πετύχει αυτό ο ακόμα άπειρος σε τέτοιο επίπεδο στον πάγκο Σάσα, θα έχει κερδίσει και ο ίδιος αλλά και ο Παναθηναϊκός, με την ομάδα πλέον να διαθέτει νέα πλάνα για την επόμενη σεζόν, με νέες βάσεις. Ολοι θα κριθούν στην συνέχεια. Πλέον ρόστερ υπάρχει και οι τρύπες καλύφθηκαν με καλές λύσεις. Η ομάδα θέλει δουλειά όμως χωρίς να έχει χρόνο. Η αλλαγή φιλοσοφίας πάντα κρύβει μεγάλα ρίσκα όταν άλλοι προπονητές χάνουν ένα ολόκληρο καλοκαίρι και αν προλάβουν να περάσουν τα νέα δεδομένα είτε λόγω τακτικής είτε ρόστερ!