Μην χάνεται το δάσος για το δέντρο

Το τραγικό δυστύχημα του 83ου χιλ. στην Αθηνών-Λαμίας έσκασε σαν κεραμίδα… Μήπως δεν τα έχουμε ξαναδεί; Μήπως δεν θα τα δούμε πάλι; Σαφώς όμως ο τρόπος που έγινε ,ήταν τόσο μακάβριος όσο δεν πάει άλλο… Σαφώς βλέπεις το τραγικό βίντεο και λες “τι έγινε ρε εδώ”;

Αν σου δείξουν το βίντεο μετά την πρόσκρουση, νομίζεις ότι έπεσε πύραυλος από drone. Και μετά το γιατί; Άντε να είσαι ο πατέρας… Πώς να κοιμηθείς ξανά; Πως να δουλέψεις; Μπορεί να μην έπαθε κάτι, αλλα καταστράφηκε και η δική του ζωή. Η παράπλευρη απώλεια που λέμε. Αυτός ο άνθρωπος που θα τα βάζει με τον εαυτό του γιατί θέλησε να κάνει την ανάγκη του… Γιατί επέλεξε εκείνο το πάρκινγκ… Γιατί δεν πάρκαρε μπροστά, αλλά πίσω δεξιά…. Ράκος για πολλά χρόνια… Μακάρι να το ξεπεράσει ο άνθρωπος, αλλά κάποια πράματα δεν ξεπερνιούνται….

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ Η ΚΑΚΙΑ ΣΤΙΓΜΗ

Η κακιά στιγμή θα πούνε κάποιοι… Όχι φίλοι μου, διαφωνώ. Δεν είναι μόνο η κακιά στιγμή. Όλα τα συμβάντα χρειάζονται και τον ανθρώπινο παράγοντα. Δεν τα έφεραν οι εξωγήινοι. Πάντα σε ένα τροχαίο υπάρχει ο ανθρώπινος παράγοντας. Και καλό είναι να κοιτάξουμε την επόμενη μέρα. Η τροχαία θα κάνει τη δουλειά της. Και θα βρει τους λόγους που η φονική Πόρσε έπεσε σαν πύραυλος στο αυτοκίνητο της άτυχης οικογένειας που ήταν σταθμευμένο. Πλην εξαιρετικού απροόπτου η ταχύτητα ήταν πάρα πολύ υψηλή σαν να είχε μηδενίσει το κοντέρ όποιος οδηγούσε…

Όταν τρέχεις με υψηλές ταχύτητες, το κακό δεν θέλει και πολύ. Ένα τηλέφωνο, μια σέλφι, μια ανοησία, μια αφηρημάδα, να δεις ένα μήνυμα, να μιλήσεις λίγο, να αλλάξεις ένα cd… Αυτά από σένα. Από εξωγενή παράγοντα; Ένα χαλασμένο φθαρμένο ελαστικό, ένα μικρό εμπόδιο στο δρόμο, ένα ζωάκι στον δρόμο και έγινε το κακό… Αν πηγαίνεις, όμως, σύμφωνα με το όριο του ΚΟΚ και της οδού, οι πιθανότητες να επιζήσεις είναι πολύ περισσότερες. Καθώς και τα αυτοκίνητα αντιδρούν σωστά στα 100 χιλ. πχ. Και δεν αντιδρούν σε ταχυτητες άνω των 180 που αναπτύσσουν πολλοί στις Εθνικές οδούς…

ΟΠΩΣ ΤΑ ΛΕΕΙ Ο ΙΑΒΕΡΗΣ

Εδώ στο Contra.gr έχουμε άποψη οι περισσότεροι, όχι μόνο στα αθλητικά και γι’ αυτό μ’ αρέσει αυτό το site. Και έτσι χτες διάβασα πάλι το εξαιρετικό περσινό άρθρο και άκρως επίκαιρο του Νίκου Γιαννόπουλου για την οδήγηση. Μιλώντας με τον οδηγό αγώνων, τον περίφημο Ιαβέρη που τα λέει χύμα, όπως εγώ, και τον γουστάρω πολύ. Διαβάστε σαν ευαγγέλιο της οδήγησης στην γλώσσα που πρέπει μάλιστα εδώ. Όπως τα λέει. Και πεντάβλακας Έλληνας οδηγός υπάρχει -όχι όλοι ασφαλώς-.

ΟΙ ΣΕΛΦΙ ΚΑΙ ΟΙ ΓΚΟΜΕΝΕΣ

Πόσο αλήθεια αντέχουμε; Αυτοί που βγάζουν σέλφι όταν τρέχουν με 200 και 300 δεν θα έπρεπε αν ήμασταν σε μια σοβαρή χώρα να συλλαμβάνονται με συνοπτικές διαδικασίες; Και μάλιστα και με επιβαρυντικές διατάξεις ότι παρακινούν πχ. σε παραβατικές συμπεριφορές και άλλους; Αλλά, τι ψάχνουμε; Το βράδυ έξω από ένα μαγαζί νυχτερινό βλέπεις τον άλλο λιώμα να μπαίνει στο αμάξι και όχι στο ταξί, γιατί θα τον πει ξενέρωτο η γκομενίτσα του… Ή ο στόχος του βραδιού… Πολλές γκόμενες που τριγυρνούν το βράδυ θέλουν χαϊλίκια και ψευτομαγκιά… Και αντί να πάρει ο άλλος το ταξάκι, μπαίνει λιώμα και στο ακριβό αυτοκίνητο και με μια γκαζιά πιάνει τα 130 και όποιον άτυχο βρεθεί μπροστά του, τον πήρε ο χάρος…

Με αντανακλαστικά μηδέν… Και για να μην τσαντιστεί η… Πουθενιάδου που θέλει να κάνει το εφέ και μετρά τον ανδρισμό του άλλου με την επικινδυνότητα. Και καλά αυτή δεν την νοιάζει η ζωή της, αφού “καμένη” είναι… Όμως οι άλλοι τι φταίνε; Αντί να τις κατεβάσει κάτω και να τους πει “άντε γεια”, ο οδηγός παίρνει το ρίσκο. Σου λέει “αν με πιάσουν, θα καθαρίσουν τα λεφτά μου”. “Αν γίνει κάτι θα πληρώσω”. Ελλάδα είναι άλλωστε. Και αν σκάσει κανένας θάνατος κι εκεί θα πληρώσω. Ο φτωχότερος, όμως, ακόμα και ο κάγκουρας τι θα κάνει; Θα πάει μέσα γιατί δεν θα έχει να πληρώσει και θα καταστρέψει και την ζωή του και αν δεν μπει στην ψυρού, θα πληρώνει για όλη του τη ζωή για την μαλακία της στιγμής, να το παίξει μάγκας…

ΟΙ ΧΑΡΟΙ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ

Ο χάρος λοιπόν μάγκες, σε τέτοιες περιπτώσεις, δεν εμφανίζεται… απρόσκλητος. “Χάροι” είναι όσοι οδηγούν επικίνδυνα και έξω από τον ΚΟΚ που τον έχουν γραμμένο στα παλιά τους παπούτσια. Πήγα στην Πάτρα για το Καρναβάλι… Σε ένα δρόμο- καρμανιόλα μετά το Ξυλόκαστρο, καθώς είναι υπό κατασκευή, εδώ και δεν ξέρω πόσα χρόνια….Και να έχεις τους καραγκιόζηδες να κορνάρουν και να ανάβουν τα φώτα για να σε περάσουν σε μιάμιση, ουσιαστικά, λωρίδα!! Για να πάνε με 80 και όχι με 70! Και μετά να βρουν μπροστά τους την νταλίκα και να τους “πιάσεις” από πίσω….

Τέτοια ηλιθιότητα μιλάμε ότι δέρνει πολλούς… Να το παίξουν Σουμάχερ και να πουν “είμαι μάγκας”… Και καλά, αν σκοτωθούν δεν τους λυπάμαι καθόλου. Πρόβλημά τους και καμία λύπηση. Οι άλλοι, ρε νούμερα, τι φταίνε; Όταν εσύ κάνεις τον μάγκα παρανομώντας τι φταίει ο αθώος; Εδώ στην παραλιακή πας να περάσεις με πράσινο για τον πεζό και έρχονται σαν… στούκας με το κόκκινο οι γκαζιάρηδες… Και κάτι καραγκιοζάκια στο παρελθόν και όχι μόνο, με τον πλούσιο μπαμπά να καθαρίσει την… μπουγάδα, να κάνουν τις ταρζανιές και να προκαλούν κιόλας… Να πάτε λοιπόν ρε χάροι σε μια πίστα να σκοτωθείτε μόνοι να μας αδειάσετε και την γωνιά…

ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΑΞΙΚΟΣ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ;

Υπάρχει ταξικός διαχωρισμός; Γιατί με αφορμή το θλιβερό συμβάν διαβάσαμε πολλά… Δεν θα σταθώ στο συγκεκριμένο δυστύχημα, καθώς θα πρέπει να έχουμε και την επίσημη έκθεση της τροχαίας. Αλλά θα μιλήσω γενικά. Σαφώς και ο κάνγκουρας με το πειραγμένο μικρό αμαξάκι είναι επικίνδυνος. Αλλά η αλήθεια είναι ότι και εδώ χάνουμε το δάσος… Ο επικίνδυνος οδηγός δεν έχει κάστα, δεν έχει κατηγορία. Από την άλλη, όμως, η ταξική μας τοποθέτηση παίζει ρόλο. Γιατί όσο και αν δεν αρέσει, δεν θα πάρει Πόρσε και Φεράρι και αμάξι που πάει με 250 ο φτωχός… Και συνήθως όποιος πάρει τέτοιο αυτοκίνητο δεν το παίρνει για χαλαρή βολτούλα ειδικά στην μικρή ηλικία… Και εδώ δεν είναι θέμα οικογένειας μόνο.

Η οικογένεια μπορεί να λέει στον γιόκα πως πρέπει να οδηγεί και αυτός να κάνει τα δικά του… Δεν μπορεί πχ. να διαβάζω ότι φτάιει ο μπαμπάς Βακάκης… Πως το ξέρετε ρε γάτοι; Απαγορεύεται να του πήρε το ακριβό αμάξι και να του είπε θα οδηγείς έτσι και ετσι όπως υπαγορεύει ο ΚΟΚ; Δεν το ξέρω, αλλά είναι πολύ πιθανό, καθώς ο μεγάλος ξέρει τους κινδύνους… Γιατί πολλοί μεγάλοι έχουν κάνει τις βλακίες τους μικροί και προσέχουν τα παιδιά τους… Αλλά αν το παιδί θέλει να κάνει την μαγκιά; Συνεπώς, ναι είναι αλήθεια, ότι τα πλουσιόπαιδα είναι χειρότεροι για μένα οδηγοί, επειδή αισθάνονται ότι έχουν ασυλία και θα καθαρίσει ο μπαμπάς με τα λεφτά και επειδή θα έχουν τις γκομενίτσες του… ευρώ που θέλουν μαγκιές και μπαντιλίκια… Αλλά από την άλλη, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και σοβαρότατα πλουσιόπαιδα και κάκιστα φτωχόπαιδα…

ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΠΟΛΕΜΟ

“Μέσα στα τελευταία 100 χρόνια, στην Ελλάδα που πέρασε και δύο πολέμους, έχασαν την ζωή τους σε ώρα μάχης 70.000 ελληνόπουλα. Στα 60 τελευταία χρόνια με το αυτοκίνητο έχασαν τη ζωή τους 140.000 άνθρωποι, δηλαδή τα θύματα ήταν τετραπλάσια, ενώ 350.000 έμειναν ανάπηροι», μας θυμίζει ο Ιαβέρης. Και βάζει και μια τρομερή παράμετρο. Ότι «το 40% του κόστους στην υγεία, είναι από τροχαία. Τα τροχαία ατυχήματα κοστίζουν 12 δισ. ευρώ κάθε χρόνο.

Στα 50 χρόνια σημαίνει 600 δισ. ευρώ πεταμένα ματωμένα, στην άσφαλτο. Και μετά λέμε πώς να εξοικονομήσουμε λεφτά και βάζουμε ισοδύναμα, όταν όλα αυτά τα χρήματα πετιούνται άδικα στο δρόμο”. Είναι δυνατόν; Πόσο χαζοί μπορεί να είμαστε με τέτοια νούμερα να συνεχίζουμε σε μεγάλο βαθμό να οδηγούμε με μη ασφαλή τρόπο; Και χωρίς να βάζουμε μέσα τις παράπλευρες απώλειες όπως η ψυχολογία όσων έμειναν πίσω και το οικονομικό κόστος που κουβαλάνε επίσης αυτοί; Είναι ΑΝΕΠΙΤΡΕΠΤΟ!

ΤΑ ΤΡΙΑ ΚΑΚΑ ΤΗΣ ΟΔΗΓΗΣΗΣ

Η παραβατική συμπεριφορά στην οδήγηση έχει πολλές παραμέτρους. Στέκομαι σε τρεις, όμως, που είναι οι πλέον επικίνδυνες. Ταχύτητα, ποτό, κόκκινο. Η πρώτη σκοτώνει, καθώς χάνεις τον έλεγχο. Το ποτό επίσης καθώς δεν έχεις αντανακλαστικά και μάλιστα αν συνδιαστεί με την ταχύτητα ή το κόκκινο, καληνύχτα… Και κόκκινο. Περνάς με κόκκινο; Όταν ο άλλος αισθάνεται ασφαλής; Είναι σαν φόνος… Τρία δεδομένα που έχουν την ευθύνη για την συντριπτική πλειοψηφία των δυστυχημάτων… Διάβαζα στην Γερμανία ένας με 170χιλ μέσα στο Βερολίνο προκάλεσε θανατηφόρο. Ξέρετε την ποινή; Ισόβια. Ναι ισόβια. Άντε πάρε το ρίσκο μετά… Και δεν λέω για εγκατάλειψη θύματος που πρέπει να τρως 20 χρόνια για πλάκα στο λεπτό…

ΜΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΛΥΣΗ

Θέλουμε λύση; Υπάρχει… Πάντα υπάρχουν λύσεις, αλλά το θέμα είναι πόσα αβγά θα σπάσεις ως κυβέρνηση. Ή θα θελήσεις να βάλεις τάξη ή να βγάζεις λεφτά. Θέλεις ασφαλείς δρόμους; Διάβασε τους νόμους σε Αμερική και ανεπτυγμένες χώρες και κάνε κάτι αντίστοιχο. Είσαι διάσημος; “Δύο φορές” μέσα! Και με το όπλο να σε σημαδεύει από τον αστυνομικό όταν λες “Ξέρεις οργανάκο ποιος είμαι εγώ και που θα στείλω”; Κόκκινο; Απόπειρα ανθρωποκτονίας και ούτε καν εξ αμελείας για μένα… Σύλληψη, πρόστιμο 10χιλ και δεύτερη φορά μέσα 3-6 μήνες χωρίς εφέσεις και μπλα μπλα… Ταχύτητα; Τα ίδια. Πιώμα; Ακόμα χειρότερα.

Μόλις μπουν οι πρώτοι διάσημοι και πλούσιοι και γενικότερα τα πρώτα καλόπαιδα μέσα, θα αρχίσει να αλλάζει η νοοτροπία. Και θέλεις και λύση σαν κράτος χωρίς να πληρώνεις υπερωρίες; Ιδιωτικές εταιρείες και χρήση των -τόσων- καμερών ασφαλείας. Όλα καταγράφονται και έρχονται ραβασάκια και συλλήψεις όπως γίνεται έξω που σου στέλνουν χαρτί με το πρόστιμο από την Ιταλία εδώ για το παρκαρισμά σου… Αυτά… Αν μπορείτε κάντε κράτος κι εσύ κυβέρνηση να βάλεις τάξη…

Ειδάλλως όλοι θα έχετε ματωμένα χέρια για τον κάθε αθώο που χάνεται στον Μολώχ της ασφάλτου…