Παίκτες να... φάνε και οι κότες

Δεν πάει πολύς καιρός που το μεγάλο στοίχημα των ΜΜΕ, με αθλητικό περιεχόμενο, ήταν οι μεταγραφές. Όποιο "έσκαγε" πρώτο το όνομα του "παικταρά" - όταν γίνεται η μεταγραφή είναι όλοι παικταράδες, αλλά μετά ξυρίζουν το γαμπρό - έπαιρνε τη δόξα και όσα αυτή συνεπάγεται.

Το τοπίο πλέον έχει αλλάξει. Οι μεταγραφές προλαβαίνουν τα Μέσα και ανακοινώνονται... μόνες τους. Οι διαθέσιμοι ποδοσφαιριστές είναι πολλοί και οι αξιόπιστες οικονομικά ομάδες λιγοστεύουν, όχι μόνον στην Ελλάδα, αλλά σε κάθε χώρα που βιώνει κρίση.

Ήδη ελαφραίνει σιγά σιγά η αγορά της Ρωσίας αλλά και της Ουκρανίας. Ειδικά για την πρώτη περίπτωση μιλάμε για ομάδες που "χτυπούσαν" τις τιμές 30-50 ή και 70% πάνω από τις κανονικές. Όποιος είχε το κουράγιο να πάει να παίξει και να ζήσει στο Καζάν, για παράδειγμα, τα έπαιρνε διπλά, σε σχέση με την Ευρώπη. Ανοίγει το Αζερμπαϊτζάν και σε 2-3 χρόνια θα ανοίξει για τα καλά και η Ινδία. Δεν αρκούν. Οι διαθέσιμοι παίκτες είναι περισσότεροι από τις ανάγκες των ομάδων.

Μπεργκ - Αφελάι

Τα "ονόματα" ειδικά για αγορές όπως η ελληνική έχουν τελειώσει. Εξαρτάται από την ικανότητα ενός εκάστου να αποδείξει ότι είναι χρήσιμος, στην ομάδα που αγωνίζεται.

Κάτι σαν τον Μπεργκ και τον Αφελάι δηλαδή. Ο ένας ήρθε εδώ, είδε τον Παναθηναϊκό σαν δεύτερη ευκαιρία καριέρας και την άρπαξε από το μαλλιά. Σε ενάμιση χρόνο πήρε 40% αύξηση και πέρα απ’ όλα τα άλλα ξανάφτιαξε την αξία του στην αγορά.

Ο άλλος ήρθε να παίξει με το όνομα. Λίγο Champions League, ολίγη από Εθνική Ολλανδίας και... από δω πάν κι άλλοι. Γιατί; Διότι ο Ολυμπιακός μπορεί να τον αντικαταστήσει πιο εύκολα, από όσο τον απέκτησε. Ξέρει ότι μπορεί να βρει πιο χρήσιμο παίκτη και να στείλει τον Ολλανδό να εξαργυρώσει αλλού το όνομα - όσο φτουράει ακόμα.

Κατσουράνης - Ταυλαρίδης

Είναι χαρακτηριστική η ευκολία που έγινε η "καραμπόλα" Κατσουράνη, Ταυλαρίδη. Ο Ατρόμητος πούλησε (ή και γλίτωσε χρήματα) από έναν κλασικό κεντρικό αμυντικό και άμεσα απέκτησε έναν ίδιας ηλικίας που καλύπτει την ίδια θέση, συμμετέχει πιο πολύ στο παιχνίδι και επιπλέον μπορεί να αγωνιστεί και ως μέσος.

Από την άλλη πλευρά ο Παναθηναϊκός απέκτησε έναν αμυντικό που ξέρει να πέφτει πάνω στις φάσεις, είτε είναι ψηλά η μπάλα, είτε χαμηλά. Δεν είχε τέτοιον.

Εύκολα και απλά έγιναν οι δύο κινήσεις. Μπαμ, μπαμ, που λένε. Όσο για τον αστικό μύθο που λέει ότι απεδείχθη… γούρικο το σπίτι του Ταυλαρίδη, επειδή εκεί φιλοξενούνταν ο Μπούρμπος όταν ολοκλήρωνε τη μεταγραφή του στον Παναθηναϊκό, αυτά είναι θέματα των... αστικών μύθων.

Γιόχανσον - ξένη αγορά

Η ΑΕΚ άνοιξε την ξένη αγορά με μια κίνηση καλών προδιαγραφών, ειδικά αν έδωσε στον Γιόχανσον πρώτο συμβόλαιο ύψους 200.000 ευρώ όπως γράφτηκε. Πριν 3-4 χρόνια, παίκτης της Γκέτεμποργκ, 24 ετών, διεθνής θα κόστιζε τα τριπλάσια. Επιπλέον "Σκανδιναβός ποδοσφαιριστής" σημαίνει πως στη χειρότερη περίπτωση θα πιάσει τον μέσο όρο του και στην καλύτερη θα πάει παραπάνω.

Σύντομα θα ανοίξουν την ξένη αγορά ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ - θα έχουν ενδιαφέρον αυτές οι κινήσεις - και πιθανώς και ο Παναθηναϊκός. Αν και οι "πράσινοι" τυπικά την έχουν ανοίξει με την απόκτηση του Νίνη, με χρήματα που δεν υπήρχε περίπτωση ούτε καν να αναφερθούν πριν τρία χρόνια όταν γινόταν η διαπραγμάτευση για να μείνει ή να φύγει.

Το τυπικό της υπόθεσης έχει να κάνει με το γεγονός πως ο 24χρονος παίκτης είναι ακόμη εγγεγραμμένος στα μητρώα της ιταλικής Ομοσπονδίας και για να ξεκινήσει η αλληλογραφία για τη μεταφορά εγγράφων, πρέπει να έρθει η 1η Ιανουαρίου, όταν και αρχίζει επίσημα η μεταγραφική περίοδος. Κι επειδή η Πρωτοχρονιά είναι αργία, η διαδικασία θα ξεκινήσει από 2/1 εξ ου και δεν είναι σίγουρο ότι θα προλάβει να παίξει στα Γιάννινα.

Ελεύθεροι και δανεικοί

Δεν είναι μόνον τα "βαριά" συμβόλαια που άδειασαν στον Ολυμπιακό και στον ΠΑΟΚ ή θα αδειάσουν στον Παναθηναϊκό, όπως αναμένεται.

Οι περιπτώσεις Λίλα και Πετρόπουλου είναι χαρακτηριστικές και αφορούν στις λεγόμενες μεσαίες ομάδες, που δεν διστάζουν να αφήσουν ελεύθερους παίκτες αξίας, για να γλιτώσουν κάποιο ποσό από όσα τους χρωστούν αλλά και αυτά που έχουν να τους δώσουν ως το τέλος της χρονιάς. Οι ποδοσφαιριστές από την πλευρά τους φροντίζουν να πάνε σε ομάδα που αν μη τι άλλο, θα πληρωθούν όσα συμφωνήσουν.

Πέρα από όσους μένουν ελεύθεροι με τη θέλησή τους, όπως οι δύο που προαναφέρθηκαν, πέρα από εκείνους που αναγκάζονται να βρουν άλλη "στέγη" λόγω... κατεδάφισης της προηγούμενης (Νίκη Βόλου) για παράδειγμα, υπάρχουν και οι δανεικοί.

Εν προκειμένω ισχύει το "άλλο η επικοινωνία κι άλλο η ουσία", με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον δανεισμό του Ρισβάνη από τον Παναθηναϊκό στον Πανιώνιο. Σύμφωνα με την "πιάτσα" βέβαια, το πιο ωραίο το έκανε ο Εργοτέλης, που ζήτησε παίκτες από Παναθηναϊκό και ΠΑΟΚ, αλλά επειδή δεν θα του δώσουν, θα... αναγκαστεί να ζητήσει και από τον Ολυμπιακό.

Η ουσία είναι πως πέρα από τα επικοινωνιακά στο τέλος όλοι είναι ικανοποιημένοι. Οι ομάδες που τους περισσεύουν παίκτες - συνήθως οι μεγάλες - θέλουν να τους δανείσουν τόσο για να γλιτώσουν μέρος ή το σύνολο των αμοιβών τους για το ερχόμενο εξάμηνο, είτε για να τους δώσουν την ευκαιρία να παίξουν.

Από την άλλη πλευρά ομάδες με δεδομένα οικονομικά αλλά και αγωνιστικά προβλήματα κάνουν "κρα" για δανεικούς από τους "μεγάλους".

Είπαμε... Παίκτες υπάρχουν. Εξ ου και θα δούμε πολλές, για την εποχή, μετακινήσεις στις ελληνικές ομάδες, που πλέον δεν ψάχνουν "φίρμες", αλλά επιδιώκουν να "ψαρέψουν" χρήσιμους ποδοσφαιριστές, σε λογικές τιμές. Σαν τις περιπτώσεις του Μακ, του Ρόλε και του Μάσα, του Νάνο και άλλες παρόμοιες.

Ένα άλλο στοιχείο που προκύπτει από τα νέα δεδομένα της αγοράς, είναι πως διαφοροποιείται η "ισχύς" των μάνατζερς, απέναντι στις ομάδες. Αυτό όμως είναι ξεχωριστό κεφάλαιο...

Καλή χρονιά με υγεία!