Όλη η αλήθεια: Γιατί ο Αναστασιάδης έφυγε απ'τον Παναθηναϊκό

"Ο κατάλληλος άνθρωπος, στην κατάλληλη θέση, στην κατάλληλη χρονική περίοδο". Αυτή η φράση του Κούλη Αποστολίδη είναι από μόνη της ένα ολόκληρο... κείμενο, που προσδιορίζει με ακρίβεια την τρέχουσα προπονητική θητεία του Άγγελου Αναστασιάδη στον ΠΑΟΚ.

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Έλληνας προπονητής αναλαμβάνει τον ΠΑΟΚ, πλην όμως, τούτη τη φορά το πράγμα "κούμπωσε" ιδανικά. Ακόμα κι αν ακούγεται παράξενο ή παράδοξο για μεγάλη ομάδα, ο ΠΑΟΚ τον είχε πραγματική ανάγκη τον Άγγελο, για να πορευτεί στην παρούσα χρονική φάση. Έναν προπονητή που ήταν πάντα εκεί, όταν φυσικά δεν είχε επαγγελματικές δεσμεύσεις. Άλλοι έκαναν πως δεν τον έβλεπαν.

Μετά από τη μεγάλη νίκη του ΠΑΟΚ επί του Ολυμπιακού στο "Γ. Καραϊσκάκης", "ανακαλύψαμε" για πολλοστή φορά τον καλό προπονητή και καλό ψυχολόγο που λέγεται Άγγελος Αναστασιάδης. Σε άλλες φάσεις είναι ο ιδιόρρυθμος, ο απόλυτος ή ο κολλημένος με τη Θρησκεία και την Παναγιά.

Αυτός είναι ο Άγγελος

Μιλάμε για έναν άνθρωπο που είναι προπονητής από το 1990. Είναι μια πορεία 24 ετών, με "αγροτικό" στον Διαγόρα, τον Παναργειακό, την Καβάλα, τον Ιάλυσο, τον Εδεσσαϊκό, για να έρθει μετά η πρώτη θητεία στον ΠΑΟΚ και μετά ο Ηρακλής, ο Παναθηναϊκός και πάλι ο Ηρακλής και πάλι ο ΠΑΟΚ, η εθνική Κύπρου, από το 2004 έως το 2011, μετά ο ΠΑΣ Γιάννινα και ύστερα ο Πλατανιάς.

Έκανε φανατικούς φίλους μέσα από τη δουλειά του. Οι εχθροί του είναι μάλλον έξω από αυτή. Πορεύτηκε και πορεύεται με τις αρχές και τις αξίες του, έχει έρθει σε ρήξεις, σωστά ή λάθος, με πρόσωπα και καταστάσεις, αλλά πουθενά δεν του καταλογίστηκε υστεροβουλία. Ακόμα και όταν έφυγε από ομάδες στη μέση της χρονιάς, άφηνε σεβασμό πίσω του.

Πιστεύει και θέλει από τους παίκτες του ήθος, αφοσίωση και διαθεσιμότητα. Μια διαθεσιμότητα που ξέρει ο ίδιος να αξιοποιεί, όπως το έκανε την Κυριακή στο Φάληρο. Δεν είναι ούτε εύκολο ούτε συνηθισμένο να πάρει ένας προπονητής τον σέντερ φορ του, την πρώτη φίρμα της ομάδας, τον Αθανασιάδη, και να τον πείσει να παίξει μπακ χαφ από αριστερά, για να καλύπτει τον συμπαίκτη του, τον Ρατς, που έπρεπε να αγωνιστεί πιο κοντά στους σέντερ μπακ. Ούτε είναι εύκολο να βάλεις τον Σαλπιγγίδη να παίξει μπακ, ούτε τον Παπαδόπουλο αμυντικό χαφ. Για να το κάνουν αυτό οι παίκτες και να το κάνουν καλά, πρέπει να έχουν πεισθεί από πριν, πως αυτός που τους κουμαντάρει, αξίζει την εμπιστοσύνη και τη διαθεσιμότητά τους.

Δεν είναι τωρινοί αυτοί οι "κώδικες" του Αναστασιάδη. Πάντα τους είχε. Απλά δεν είναι πάντα ίδιες οι καταστάσεις και οι χρονικές περίοδοι.

Το 2000 ήταν ο πρώτος προπονητής του Παναθηναϊκού, μετά από την αποχώρηση του Γιώργου Βαρδινογιάννη από την προεδρία. Όσοι ρωτήθηκαν για την επιλογή του Αναστασιάδη, ήταν θετικοί, μηδέ του προκατόχου εξαιρουμένου, του πρόωρα "χαμένου" Γιάννη Κυράστα.

Δεν απέτυχε

Έμεινε μέχρι τον Φεβρουάριο. Στην ερώτηση αν πέτυχε, η απάντηση είναι πως δεν απέτυχε. Τα πήγε πολύ καλά στο Champions League, αλλά αυτό δεν έφτανε για μια ομάδα που ήθελε και το πρωτάθλημα. Για μια ομάδα που ήθελε να βγάζει στη βιτρίνα όλη την ακριβή "πραμάτεια" της. Έτσι ήταν τότε οι καιροί...

Υπήρχαν συμβόλαια δισεκατομμυρίων (δραχμών τότε) ή και εκατοντάδων εκατομμυρίων. Μετρούσε αλλιώς τότε το νούμερο που αναγραφόταν στο συμβόλαιο, σε μια ομάδα που απασχολούσε ευρύτατα το μιντιακό τοπίο και γούσταρε να το κάνει. Πολύ το "χαϊλίκι", αλλά και πολλές οι απαιτήσεις – καλώς ή κακώς.

Ήταν πολύ ευρύ το τοπίο και δύσκολο στη γενικότερη διαχείριση. Ο "αστικός μύθος" λέει για έναν διαχωρισμό Ελλήνων και ξένων επί εποχής Άγγελου στην Παιανία. Λάθος! Παίκτες σαν τον Ρένο (έτσι έλεγε τον Χένρικσεν) ή τον Χρήστο (Βαζέχα), δεν έμπαιναν σε τέτοια ζύγια. Ο επαγγελματισμός τους και η διαθεσιμότητά τους ήταν στο 100%. Ο ίδιος μύθος αναφέρεται στην παρέα των Ελλήνων, λόγω της προσήλωσης και της εμπιστοσύνης που του είχαν νεαροί παίκτες όπως ο Καραγκούνης, ο Λυμπερόπουλος, ο Χαλκιάς, ο Φύσσας, ο Βόκολος, ο Μπασινάς. Οι περισσότεροι τον θεωρούν έναν από τους καλύτερους προπονητές που είχαν στην καριέρα τους. Μην ξεχνάμε πως η μισή Εθνική του 2004 είχε περάσει και από τα χέρια του σε Παναθηναϊκό και ΠΑΟΚ.

Οι σχέσεις με Σόουζα

Δεν ήταν θέμα "μαφίας", που είχε γίνει μια πολύ δημοφιλής δημοσιογραφική ιστορία, ούτε ζήτημα Ελλήνων κόντρα στους ξένους. Ήταν θέμα ενός παζλ προσωπικοτήτων, που κάπου χανόταν στην επικοινωνία - όχι στον σεβασμό.

Οι σχέσεις του Αναστασιάδη με τον Πάουλο Σόουζα, για παράδειγμα, είναι καλές, απ’ ό,τι και οι δύο παραδέχονται. Εκείνο το "δεν μπορεί το παλικάρι", που είχε πει στον ίδιο, έκανε κακό, όχι στον Πορτογάλο. Δεν είχε άδικο. Σήμερα, όμως, μετά από 14 χρόνια θα το χειριζόταν αλλιώς...

Όσο ο Παναθηναϊκός κέρδιζε στο Αμβούργο, νικούσε τη Γιουβέντους, έβγαζε την ψυχή της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, παρά την ήττα στο "Ολντ Τράφορντ", τα πράγματα τραβούσαν το δρόμο τους. Άλλωστε ο Άγγελος το... είχε με τους μεγάλους αγώνες. Φάνηκε και με τον ΠΑΟΚ κόντρα στην Αρσεναλ, για παράδειγμα.

Η διαφορά με τώρα

Έφυγε από τον Παναθηναϊκό μετά από μια ήττα από τον Πανιώνιο στη Λεωφόρο, καθώς κρίθηκε τότε πως ο στόχος του πρωταθλήματος είχε μάλλον χαθεί. Στην ουσία μέτρησε πολύ το γεγονός πως οι επιλογές του προπονητή θεωρήθηκαν αρκετά περιορισμένες, σε σχέση με το εύρος και την ποιότητα του ρόστερ. Κι ένα μειωμένο εύρος επιλογών, δημιουργεί και εσωτερικά ζητήματα. Ο Αναστασιάδης δεν μπόρεσε να έχει τότε, τα αποδυτήρια που έχει στον ΠΑΟΚ. Τώρα περνάει νοοτροπία και χαρακτήρα σε όλο το φάσμα της ομάδας και μπορεί να το κάνει. Μπορεί να δίνει εντολή (πολύ σωστά) να φύγει η ομάδα από τον αεροδιάδρομο, για να μην μπει σε συγκυριακούς πανηγυρισμούς και να αφήνει τη διοίκηση να ζητάει συγγνώμη από τους οπαδούς.

Τότε όμως... Άλλες καταστάσεις, άλλες απαιτήσεις, άλλες συγκυρίες, άλλα δεδομένα κι άλλες ανάγκες.

Τα ίδια ισχύουν και για την δεύτερη θητεία του στον Ηρακλή, αλλά και την προτελευταία του στον ΠΑΟΚ, πριν πάει στην Κύπρο για 7 χρόνια. Μετά ακολούθησε ο ΠΑΣ και δύο φορές ο Πλατανιάς.

Πριν και μετά από το 2000

Ο Αναστασιάδης "κοπανήθηκε" με τον πρωταθλητισμό – τον έχει μέσα του από παίκτης – με τις αρχές και τον χαρακτήρα του, στο πριν και μετά το 2000.

Τώρα, το 2014, στα 61 του, δείχνει πολύ πιο ικανός να διαχειριστεί καταστάσεις, χωρίς να φεύγει από τις αρχές του. Είναι αυτή η σημαντική παράμετρος της κατάλληλης χρονικής συγκυρίας, που απαιτείται και επιβάλλεται να "κουμπώσει" με τον κατάλληλο άνθρωπο και την κατάλληλη θέση για να πάνε όλα καλά.

Σε ένα άρθρο του, ο καλός συνάδελφος Περικλής Στέλλας έγραψε ότι "ο ΠΑΟΚ ξαναβρήκε την ψυχή του". Κάποια πράγματα έρχονται στην ώρα που πρέπει για όλους – και δεν είναι μοιρολατρία αυτό. Η ζωή είναι σοφότερη από όλους μας.

Άγνωστο είναι πόσο σοφότερος έγινε ο Αναστασιάδης στο πέρασμα των χρόνων. Δείχνει, όμως, να απόλαυσε τις ειδικές αποστολές που ανέλαβε στον ΠΑΣ και στον Πλατανιά. Και να τις αξιολόγησε δεόντως, πριν αλλάξει και πάλι επίπεδο απαιτήσεων και επιστρέψει στον πρωταθλητισμό.

Αντί επιλόγου, ακολουθεί το κείμενο του ίδιου, με το οποίο αποχαιρέτησε τον Πλατανιά. Αυτά που γράφει, δείχνουν πολλά για τον τρόπο που βιώνει τα πράγματα.

"Δύο δύσκολες αποστολές... Δύο φορές τον ίδιο Γολγοθά, αλλά μείναμε ζωντανοί και όρθιοι. Απέκτησα φίλους, απόλαυσα τη θερμή φιλοξενία σας και κυρίως την αγνή αγάπη σας. Στη διαδρομή του κάθε προπονητή υπάρχουν λεωφόροι, υπάρχουν χαντάκια, υπάρχουν πέτρες, υπάρχει δάκρυ, υπάρχει λύπη, υπάρχει δόξα, υπάρχει αποθέωση, αναγνώριση αλλά και απαξίωση. Στη διαδρομή που κάναμε μαζί, υπήρχε ένα πλατάνι να με δροσίζει και να μου δίνει ανάσες. Έδωσα ψυχή και την αξίζατε. Σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου, που πορευτήκαμε όσο πορευτήκαμε μαζί".

Υ.Γ. Προφανώς αυτό το κείμενο δεν εμφανίζεται πρώτη φορά, αφού είναι ανάρτηση στο facebook. Είναι όμως ο κατάλληλος χρόνος όπως λέγαμε και πιο πάνω...

Διαβάστε ακόμη

Τσάρλυ: Οι καμικάζι του Άγγελου και τα παλικάρια που δεν μπορούν

Θέμης Καίσαρης: Είμαι ο ΠΑΟΚ του Άγγελου και (δεν) είμαι καλά