Ύβρις, Άτη, Νέμεσις... Σκουτεράκι

Κανονικά, σε μία φυσιολογική χώρα, με ένα φυσιολογικό πρωτάθλημα, χωρίς αυτά που παρακολουθούμε εδώ και αρκετά χρόνια, αυτή τη στιγμή θα έπρεπε να μιλάμε για το σκουτεράκι. Σκουτεράκι, ρε φίλε. Σε γήπεδο όπου θα φιλοξενούσε το σπουδαιότερο παιχνίδι της χρονιάς πέρασε σκουτεράκι. Ούτε Ζίπο ούτε κέρμα ούτε καν φωτοβολίδα. Πέρασε ένα ολόκληρο μηχανάκι!

Θα μπορούσα να προχωρήσω στην ανάγνωση των όσων έγιναν στην Τούμπα και να δεχθώ τη μία πλευρά. Της προβοκάτσιας, της υπερβολής. Ή την άλλη. Θα μπορούσα να δεχθώ ότι η ΠΑΕ ΠΑΟΚ έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι της για να κυλήσει ομαλά το παιχνίδι. Χωρίς ακρότητες, χωρίς ένταση, χωρίς να ανάψει ούτε ένα καπνογόνο κατά την είσοδο των ομάδων. Ωραία ατμόσφαιρα, χαρτάκια, γεμάτο γήπεδο, πώρωση για ένα σούπερ παιχνίδι. Αλλά σκουτεράκι, ρε φίλε; Κι εμείς ασχολούμαστε με τα άλλα; Αλλά, ναι μωρέ. Κάποτε σε ένα παιχνίδι της Λάτσιο πέταξαν σκουτεράκι από τις εξέδρες. Τι να μας πουν οι πολιτιΖμένοι;

Και άντε να πάω στην ακραία περίπτωση εκείνων που θα πουν πως απλώς το όχημα που κρεμάστηκε φόρα παρτίδα στις εξέδρες και φαινόταν και από το τηλεοπτικό πλάνο ήταν απλώς μία επίδειξη οπαδικής μαγκιάς. Να δεχθώ, ρε παιδάκι μου, ότι δεν υπήρχε κανένας άλλος σκοπός εκτός από το να αποτελέσει την επίδειξη του λάφυρου. Ξέρετε τώρα, παντού τα έχετε δει. Στενάκια, τρεξίματα, μαγκιές, ποιος την έχει μεγαλύτερη να' ούμε.

Αλλά από μόνο του αυτό παραμένει αδιανόητο. Στο ντέρμπι που υποτίθεται ότι έχει δρακόντεια μέτρα ασφαλείας ο άλλος να περνάει ένα σκουτεράκι! Στο ντέρμπι που εκ των υστέρων γίνεται κουβέντα για το αν ένα ρολό χαρτιού είναι ικανό να τραυματίσει έναν άνθρωπο, να τον στείλει στο νοσοκομείο και να αποτελέσει αιτία για τη μη έναρξη μίας αναμέτρησης.

Κατά τα λοιπά ας του λουστούν αμφότεροι. Η μία πλευρά που πέρυσι έλεγε πως "πολλά θ' ακουστούν από τους... Βαρούχες, ίσως και ότι το χτύπημα με το κουτάκι ήταν ακούσιο, ή ότι είχε πρόθεση να βρει τη μπάλα, αλλά ο βρεγμένος τη βροχή δεν την φοβάται..." και η άλλη πλευρά που δεν θέλει να παίρνει παιχνίδια στα χαρτιά. Πεδίο δράσης λαμπρόν για μία μεγάλη μάχη οπαδών και δημοσιογράφων. Για ένα πρωτάθλημα που το καταντήσαμε όλοι έτσι όπως το καταντήσαμε. Που φτάσαμε σε σημείο να βάζουμε στη ζυγαριά ένα κουτάκι μπύρας, ένα ποτήρι αναψυκτικού και ένα ρολό χαρτιού. Αλήθεια, συνελήφθη κανείς από αυτούς; Εδώ λήγει οποιαδήποτε άλλη κουβέντα.

Και κάτι τελευταίο: Αν ο Ιβάν Σαββίδης θεωρεί πως ό,τι έγινε το βράδυ της Κυριακής ήταν ένα προκαθορισμένο σχέδιο, μία προβοκάτσια, θα είχε βγει στα μικρόφωνα, θα φώναζε για το δίκιο. Μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές δεν το είχε κάνει. Ισως μέσα του, βαθιά, να έχει καταλάβει πως ενδέχεται ο ΠΑΟΚ να χάσει ένα πρωτάθλημα από ένα ρολό χαρτί. Από μία μ@λακία, όπως λέμε στην καθομιλουμένη. Κι αν πιστεύει στην προβοκάτσια και στο ανέντιμο παιχνίδι των αντιπάλων του, ε τότε, συγγνώμη, αυτό συνιστά μεγαλύτερη ήττα. Γιατί άφησε την ομάδα του απροστάτευτη.

ΥΓ: Ο Αλαφούζος θύμισε λίγο από Πίτερ Σέλερς στο "Πάρτι". Το να κλαις με ξένα κόλλυβα δεν συνιστά ανωτερότητα ούτε θεία δίκη. Αλλά τι να λέμε τώρα...

ΥΓ2: Και κάτι για τον Ολυμπιακό: η όλη στάση δείχνει φόβο. Σαν να φοβήθηκε να κατέβει να παίξει. Εκτός αν πρόκειται για εκδίκηση. Ύβρις-Άτη-Νέμεσις-Τίσις, που είπε και ο Αλαφούζος. Ποτέ δεν θα μάθουμε.

ΥΓ3: Ο ΠΑΟΚ βάζει ακόμα μία δυσκολία στην εφετινή του προσπάθεια. Στο απευκταίο, για τον Δικέφαλο, σενάριο της τιμωρίας, μένει πίσω, αλλά δεν έχει τελειώσει κάτι. Θα αντέξει μία δεύτερη επιστροφή/ανατροπή μέσα στη χρονιά;

YΓ4: Ο Μιραλάς επέστρεψε στον Ολυμπιακό, δημιούργησε προσδοκίες, προκάλεσε ενθουσιασμό και το μόνο που έχει καταφέρει είναι να ασχολούνται μαζί του για τα όσα κάνει και δεν αφορούν το ποδόσφαιρο. Η χειρονομία του προς τον κόσμο του ΠΑΟΚ ήταν το τελευταίο.