Ξέρω ένα καλό ψυχολόγο
Ο Σταύρος Καραΐνδρος προσπαθεί να βρει τη λύση στο πρόβλημα του Παναθηναϊκού και προτείνει ένα καλό ψυχολόγο.
“Ζήτω η τρέλα”. Αυτός θα μπορούσε να είναι ο τίτλος όχι μόνο για το χθεσινό αποτέλεσμα του Παναθηναϊκού με τον Ηρακλή, αλλά για τη γενικότερη κατάσταση που επικρατεί στην ομάδα του τριφυλλιού. Φεύγει ο Οκτώβρης και ο Παναθηναϊκός κοντεύει να συμπληρώσει 30 μέρες μακριά από τη νίκη. Η τελευταία του, για όσους ξεχνούν, καταγράφηκε αρχές του μήνα κόντρα στον Αστέρα Τρίπολης. Έκτοτε, αυτοκτονίες.
ΔΕΝ ΤΗ ΒΑΖΟΥΝ ΟΥΤΕ ΜΕ ΑΙΤΗΣΗ
Βέβαια, φέτος υπάρχει… πρόοδος. Δεν πονάνε τα μάτια μας όπως πέρυσι. Το αντίθετο. Μια χαρά προσπάθεια κάνει στα περισσότερα παιχνίδια, αλλά από τηγανίτα τίποτα! Ο Γιώργος Χριστοφόρου τα ανέλυσε εξαιρετικά: ο Παναθηναϊκός έχει τις περισσότερες τελικές στο εφετινό πρωτάθλημα (97!) -και σε αυτές περιλαμβάνονται και πραγματικές ευκαιρίες, όπως για παράδειγμα στο ματς της περασμένης Δευτέρας- και δεν έχει καταφέρει να κερδίσει ομάδες που δεν έχουν ούτε τις μισές. Η Ξάνθη 36, η Βέροια 37 και εσχάτως ο Ηρακλής 42.
“Οι αριθμοί δεν λένε πάντα την αλήθεια”. Το μεγαλύτερο -και ίσως πιο εκνευριστικό- δημοσιογραφικό κλισέ. Τι εννοείς, βρε αδερφάκι μου, πως δεν λένε την αλήθεια; Δεν βλέπεις μπροστά σου; Το προσπαθούν οι άνθρωποι, δεν είναι ότι δεν το προσπαθούν. Και να ευκαιρίες με τη Βέροια και να ευκαιρίες με τον Ηρακλή (τις πέντε κλασικές ευκαιρίες δεν τις λες λίγες για τέτοιο ματς) και να οι ευκαιρίες ακόμα και στη Λιέγη κόντρα στη Σταντάρ, για να το πάμε και ευρωπαϊκά.
Απολογισμός; Δύο βαθμοί. Με τη Βέροια έπρεπε να είναι το πρώτο ημίχρονο 0-4, πάρε το 1-1. Με τη Σταντάρ πετάς το 0-2 που με κόπο πήρες και με τον Ηρακλή αντί να κάνεις ένα ήρεμο 1-0 ή 2-0, φεύγεις με το μηδέν στο σακούλι σου. Τα ξέρετε, μη τα ξαναγράφουμε. Ε, αυτό δεν είναι παράνοια; Δεν είναι για ψυχολόγο;
ΤΙ ΝΑ ΣΟΥ ΚΑΝΕΙ Ο ΣΤΡΑΜΑΤΣΟΝΙ;
Ωραία τα χώνουμε στον Στραματσόνι όταν κάνει γκέλες, αλλά τώρα τι ακριβώς να του πεις; Που ακριβώς φταίει ο Ιταλός όταν οι ποδοσφαιριστές του θέλουν να μπουν με τη μπάλα στα δίχτυα και δεν έχουν την κυνικότητα να καθαρίζουν τις φάσεις; Τι ακριβώς να κάνει κι αυτός ο άμοιρος όταν βλέπει μια ομάδα να δημιουργεί τελικές, αλλά να μη μπορεί να κερδίσει δικά της παιχνίδια;
Τη μία ο Στιλ, την άλλη οι παίκτες της Ξάνθης που σούταραν από τη ΓΑΔΑ και τα έβαζαν, την παράλλη η εξωφρενική αστοχία στη Βέροια, βάλτε και μια τζούρα από διαιτησία και ολοκληρώνεται η σχιζοφρένεια (τραλαραλαλα, που τραγουδούσε κάποτε κι ο κόσμος). Και το ξανατονίζω: ο εφετινός Παναθηναϊκός δεν σου ματώνει τα μάτια. Δεν θες τρεις εσπρέσο για να τον παρακολουθήσεις. Στα περισσότερα παιχνίδια -όταν δεν βγάζει τα μάτια του ο Στραματσόνι- παίζει στρωτό ποδόσφαιρο. Ακόμα και ντρίμπλες περιλαμβάνει το εφετινό μενού! Και ντρίμπλες και ποδιές και συνδυασμούς. Βγάζει μια ποιότητα σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν.
ΤΙ ΦΤΑΙΕΙ; ΙΔΟΥ Η ΑΠΟΡΙΑ…
Και τι γίνεται, ρε παιδιά; Είναι ψυχολογικό το θέμα; Φταίει το χορτάρι στο “Γ. Καλαφάτης”; Οι τραυματισμοί; Ο κακός καιρός; Ο ανάδρομος Ερμής; Τι ακριβώς φταίει και δεν τη βάζουν τα παλικάρια, για να παραφράσουμε το περίφημο “δεν μπορεί το παλικάρι” του Αναστασιάδη. Μήπως φταίει το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός δεν τρομάζει πλέον τους αντιπάλους, όπως υποστήριξε και ο Γιάννης Αμανατίδης;
Κι αν ισχύουν κάποια από τα παραπάνω (μακάρι να είναι ο ανάδρομος Ερμής γιατί βαράς ένα τηλέφωνο στη Λίτσα Πατέρα και καθάρισες) ποια είναι η λύση; Η πολυθρόνα του ψυχολόγου και τα 80 ευρώ η επίσκεψη; Το group therapy στην προπόνηση με τον καθένα να λέει τα προσωπικά του προβλήματα; Η αλλαγή προπονητή; Το τελευταίο όχι. Τουλάχιστον τη δεδομένη χρονική περίοδο. Είπαμε, δεν φταίει κάπου ο άνθρωπος όταν οι ποδοσφαιριστές του είναι φρου-φρου κι αρώματα κι έλα μωρέ θα κάνουμε κι άλλη φάση για να σκοράρουμε.
Ειλικρινά, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί αλλιώς ο εφετινός Παναθηναϊκός αν δεν βάλεις και λίγο χιούμορ. Λίγη τρέλα. Μόνο αυτή η ομάδα μπορεί να σε διαψεύσει τόσο γρήγορα και να πετάξει στον κάλαθο των αχρήστων τις προβλέψεις σου. Μόνο αυτή η ομάδα είναι ικανή να χάσει το πρωτάθλημα από Νοέμβριο μήνα αν και είχε όλα τα φόντα να το διεκδικήσει έως τέλους. Εγώ, πάντως, ξέρω ένα καλό ψυχολόγο για ώρα ανάγκης. Είναι κι αυτό μια κάποια λύση, παραφράζοντας τον Καβάφη…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ
