Το VAR δεν είναι για χόρταση αλλά…
Τελικά χρειάζεται το VAR στο ποδόσφαιρο; Πόσο έχει επηρεάσει το Παγκόσμιο Κύπελλο μέχρι στιγμής; Το Σάββατο το είδαμε για πρώτη φορά και τα συμπεράσματα βγήκαν ακόμα κι αν οι φάσεις δεν έγιναν σε παιχνίδια που "καίνε". Σε αυτή την περίπτωση η κουβέντα αλλάζει. Toυ Σταύρου Καραΐνδρου.
Το VAR είναι για τα εξώφθαλμα λάθη. Το Σάββατο δεν είδαμε τέτοιο. Το πέναλτι που κερδίζει η Γαλλία κόντρα στην Αυστραλία ουδείς το αντιλήφθηκε με την πρώτη ματιά. Ούτε καν με τη δεύτερη. Χρειάστηκε ριπλέι από συγκεκριμένη κάμερα για να διαπιστωθεί η επαφή. Χωρίς το VAR δεν θα είχε δοθεί. Άρα; Μιλάμε για αλλοίωση αποτελέσματος ή για διόρθωση λάθους; Οπως το πάρει κανείς αρκεί να υπάρχει η βάση συζήτησης ότι και τα λάθη στο ποδόσφαιρο είναι μέρος του αγώνα, είναι η ομορφιά του.
Το καλό στα μέχρι τώρα παιχνίδια που έχουμε δει είναι ότι το VAR δεν είναι αυτή η εκνευριστική διακοπή που βλέπαμε το χειμώνα σε πολλά ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Επίσης, στα θετικά είναι ότι δεν αποτελεί το κύριο χαρακτηριστικό ενός παιχνιδιού, αλλά ένα μέρος του. Μία υποσημείωση.
Ουσιαστικά δεν έχουμε δει διαφορετική φιλοσοφία σε σχέση με τα πρωταθλήματα και τουλάχιστον μέχρι τώρα διακρίνουμε μία τάση στο να χρησιμοποιείται πιο σωστά. Για παράδειγμα, στη φάση του αγώνα της Γαλλίας με την Αυστραλία, έγινε σωστή χρήση. Τόσο όσο. Ηταν η πιο δύσκολη φάση έως τώρα, εκ του αποτελέσματος χρειαζόταν, αλλά έρχεται το ερώτημα αν αυτό θέλουμε στο ποδόσφαιρο.
Εδώ, βέβαια, περνάμε στη γενικότερη κουβέντα για τη χρήση του VAR. Ναι, χρειάζεται. Σε περιπτώσεις που διέφυγαν του διαιτητή ή των βοηθών, σε περιπτώσεις που καταλήγεις στο “τελικά ήταν”. Τα Παγκόσμια Κύπελλα έχουν μπόλικες τέτοιες φάσεις. Και δεν αναφερόμαστε μόνο στις ιστορικά καταγεγραμμένες (χέρι Μαραντόνα, Αγγλία 1966), αλλά πιο πρόσφατες. Μην ξεχνάτε, ας πούμε, τι έγινε στο Γερμανία-Αγγλία του 2010 και στο πεντακάθαρο γκολ του Λάμπαρντ που δεν μέτρησε ποτέ.
Οπως λέμε στην καθομιλουμένη, υπάρχουν περιπτώσεις που “βγάζουν μάτι”. Εκεί, ναι, η τεχνολογία τάσσεται υπέρ του ποδοσφαίρου, εξαφανίζει την αδικία, διαμορφώνει διαφορετικές ιστορίες. Αλλά αν πάμε στο άλλο άκρο, να βγάζουμε από τη μύγα ξύγκι, τότε η… αντιπολίτευση έχει κάθε δικαίωμα να μιλάει για καταστροφή του αθλήματος.
Στη σαββατιάτικη αναμέτρηση των Γάλλων το πέναλτι δεν ήταν εξώφθαλμο. Δεν παύει, όμως, να είμαι μία φάση που θα αποτελούσε αντικείμενο συζήτησης μετά το τέλος του ματς. Εδώ η μπίλια κάθεται στη μέση. Δεν είναι εξώφθαλμη παράβαση, αλλά δεν παύει να είναι παράβαση. Και το VAR ήρθε για το… τόσο όσο που είπαμε πιο πάνω.
Ολα, αυτά, βέβαια είναι ωραία να τα συζητάμε τώρα, στην αρχή της διοργάνωσης. Οταν… σφίξουν τα γάλατα, έρθουν τα δύσκολα παιχνίδια και το ενδιαφέρον “χτυπήσει” κόκκινο περνάμε σε άλλο επίπεδο κουβέντας.
Είναι κάτι το ατέρμονο. Ακόμα κι αν υποστηρίζεις φανατικά το VAR κάπου θα βάλεις αστερίσκο. Γι’ αυτό, στον επίλογο, ας συμφωνήσουμε όλοι πως θα πρέπει να περιμένουμε τη φάση εκείνη που το VAR είτε είναι επιτακτικό είτε δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί. Και, ναι, αυτομάτως σε όλους μάς έρχονται στιγμές από τα δικά μας, τα του ελληνικού πρωταθλήματος.