Θεός (κι) αν ήσουν…
Η θλιβερή εικόνα του Ντιέγκο Μαραντόνα, η Αργεντινή που θυμίζει... ελληνική ομάδα και φτιάχνει εκστατικές ιστορίες σε κάθε παιχνίδι της, το τρομερό γκολ του Μέσι που είναι (ως τώρα) το καλύτερο της διοργάνωσης και η ματσάρα με τους Γάλλους. Γράφει ο Σταύρος Καραΐνδρος.
Το κάθε Παγκόσμιο Κύπελλου είναι ιστορίες. Η πρώτη γράφηκε το βράδυ της Τρίτης. Δεν παίζει ρόλο η οπτική γωνία, αλλά το σενάριο.
Η Αργεντινή συνεχίζει να είναι του Μαραντόνα. Από το “χέρι του Θεού” πέρασαν 32 χρόνια, τού… ανήκει όμως ακόμα.
Ασχέτως αν παίρνει πρόκριση-θρίλερ στους “16” του Μουντιάλ, όπως θρίλερ ήταν η πρόκρισή της από τα προκριματικά, άπαντες ασχολούνται με τον Ντιεγκίτο.
ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ ΤΟΥ ΜΑΡΑΝΤΟΝΑ
Στο χορτάρι κλάματα, ο Μέσι να αγκαλιάζει τους συμπαίκτες του με τόση δύναμη που ένιωθες ότι θα σπάσει, ο Μασεράνο με το αίμα να τρέχει στο πρόσωπο έπαιζε άλλο ένα ημίχρονο, οι Νιγηριανοί στο έδαφος μην μπορώντας να πιστέψουν πως χάθηκε η πρόκριση. Αλλά η φιγούρα του “μεγάλου” από τα επίσημα έφτανε για να “κλέψει” την παράσταση.
Για τους Έλληνες, βέβαια, την πλειονότητα τουλάχιστον, ήταν κάτι το εκστατικό. Ουδείς στάθηκε στη θλιβερή εικόνα ενός ανθρώπου (ενδεχομένως υπό την επήρεια ουσιών) που κάποτε “εκπροσωπούσε” τον Θεό στη γη. Όχι, Αργεντινή σημαίνει ελληνική ομάδα, ίδιο και το αυτό, εξ ου η αγάπη πολλών Ελλήνων ποδοσφαιρόφιλων για τη συγκεκριμένη Εθνική.
Η αλήθεια είναι πως η Αργεντινή “γράφει” βιβλίο σε κάθε παιχνίδι της. Για τα συναισθήματα, την εξέδρα, τα κλάματα, τους πανηγυρισμούς έστω και για τα δάχτυλα του Μαραντόνα. Ακόμα κι αν ανήκεις σε αυτούς που δεν υποστηρίζουν τους Αργεντίνους, ούτ’ ένα παιχνίδι τους θα σε αφήνει ασυγκίνητο.
Ο ΘΕΟΣ ΠΑΡΑΣΤΡΑΤΗΣΕ
Άλλο, όμως, αυτό κι άλλο η καρικατούρα ενός ανθρώπου που ουδέποτε στάθηκε στο δυσθεώρητο ύψος που είχε φτιάξει ως ποδοσφαιριστής. Κι αν πάνω στην τρέλα του γκολ και στα δευτερόλεπτα που η αδρεναλίνη χτυπά κόκκινο σε κ@@@@νει να βλέπεις τον Μαραντόνα να κάνει χειρονομίες όντας έμπλεος… ουσιών, στη συνέχεια συνειδητοποιείς πως ο μύθος εξακολουθεί να γκρεμίζεται μπροστά σου. Δεν υπάρχει γυρισμός.
Η Αργεντινή έκανε το καθήκον της. Καλή ή κακή, μέτρια ή όχι, με τον Μέσι μόνο ή όχι, έπρεπε να περάσει. Δεν ήταν εύκολος ο όμιλος, αλλά το μέγεθος της την “έστελνε” στα νοκ άουτ παιχνίδια. Το έκανε με δραματικό τρόπο, το έκανε έτσι ώστε να το θυμούνται στην επόμενη μεγάλη διοργάνωση.
Ο Μέσι έβαλε το γκολ της διοργάνωσης. Μέχρι το επόμενο. Τρομερό κατέβασμα μετά από 40άρι γέμισμα, στρώνει την μπάλα με δύο κινήσεις, το σουτ ήταν το εύκολο. Η δημιουργία του να φτάσει η μπάλα εκεί που θέλει ήταν το δύσκολο.
Και Μέσι και Ιγκουαϊν και Αγουέρο στο γήπεδο, αλλά το λυτρωτικό 2-1 ήρθε από δύο αμυντικούς. Ο ένας στην ασίστ, ο άλλος στην εκτέλεση. Τώρα στα νοκ άουτ οι Γάλλοι. Τουλάχιστον αστείο να θεωρούν πολλοί πως η Αργεντινή θα προκριθεί χρησιμοποιώντας το κλισέ-επιχείρημα “άλλο τα νοκ άουτ”.
ΚΑΙ ΤΩΡΑ… ΞΥΛΟ
Το σίγουρο είναι πως θα… παίξουν ξύλο. Εκεί θα τους χτυπήσουν τους Γάλλους. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Η Γαλλία έχει τις καλύτερες μονάδες στο Παγκόσμιο Κύπελλο, αλλά θα έχει ενδιαφέρον να δούμε αντίδραση απέναντι στη δύναμη. Ακούγεται οξύμωρο -και αστείο- αλλά η Αργεντινή, αυτή η Αργεντινή που βλέπουμε στη Ρωσία, πάσχει από ποιότητα. Είναι τουλάχιστον ένα κλικ κάτω από προηγούμενες διοργανώσεις. Δεν έχει άλλο περιθώριο από το ξύλο.
Ήρθε το πρώτο μεγάλο ζευγάρι. Και θα έρθουν κι άλλα έτσι όπως πηγαίνει το πράγμα. Αν κάποιες ομάδες φερθούν έξυπνα, θα αποφύγουν τις δύσκολες διασταυρώσεις και θα βρεθούν στο εύκολο μονοπάτι προς τον τελικό. Η Αργεντινή δεν είναι από αυτές. Έβαλε δύσκολα στον εαυτό της. Προκρίθηκε, αλλά για να προχωρήσει χρειάζονται υπερβάσεις. Η πρώτη το προσεχές Σάββατο.
