“Καυτός” ο Ολυμπιακός, χωρίς τσαγανό ο ΠΑΟΚ

Ο ΠΑΟΚ φάνηκε στα πρώτα λεπτά του αγώνα πως πήγε στο Φάληρο με σκοπό να έχει αυτός την μπάλα και να μην περιμένει τον Ολυμπιακό. Σε συνδυασμό με τη νωχελικότητα που έδειξαν οι γηπεδούχοι και τα χαμηλά στάνταρ πίεσης, ο Δικέφαλος έδωσε την εντύπωση του αφεντικού.

Η αριστερή πλευρά των φιλοξενούμενων δημιουργούσε προβλήματα, ο Ολυμπιακός δεν είχε την απαραίτητη αλληλοκάλυψη στα άκρα και από τη στιγμή που έχανε γρήγορα μπάλες έπρεπε να βρεθεί ένας τρόπος να διαφοροποιηθεί η εικόνα. Ουσιαστικά οι Πειραιώτες έμοιαζαν να περιμένουν τον ΠΑΟΚ πίσω από την μπάλα ψάχνοντας τον μοναδικό -βάσει εικόνας αγώνα- τρόπο να απειλήσουν: τις αντεπιθέσεις.

ΠΙΕΣΕ ΚΑΙ ΤΟΝ ΦΟΒΙΣΕ

Οταν ο Ολυμπιακός άλλαξε την οπτική του στο ματς τότε άλλαξε και η ταυτότητά του. Από το 20′ και μετά οι Πειραιώτες ανέβασαν κατακόρυφα την πίεσή τους, δεν άφησαν τον ΠΑΟΚ να κάνει ούτε την πρώτη πάσα και ουσιαστικά κέρδισαν μέτρα ανεβάζοντας τις γραμμές προς την περιοχή του αντιπάλου. Τότε και μόνο τότε ο ΠΑΟΚ κατάλαβε ότι απέναντί του έχει μία ομάδα που μπορεί να του δημιουργήσει επικίνδυνες καταστάσεις.

Βέβαια, παρά την πίεση και την διαφορετική αντιμετώπιση του ντέρμπι, ο Ολυμπιακός δεν δημιούργησε απειλητικές καταστάσεις με την μπάλα κάτω. Δεν έβγαλε φάσεις παρά μόνο στα στημένα που έδειξε να έχει το πλεονέκτημα. Ακόμα και το γκολ που πέτυχε και έκρινε το ντέρμπι ήταν αποτέλεσμα της κακής αντίδρασης της άμυνας του Δικεφάλου. Δεν είχε το οργανωμένο σχέδιο, δεν είχε το πλάνο, δεν προήλθε από το τακτικό κομμάτι.

ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΤΣΑΜΠΟΥΚΑ Ο ΠΑΟΚ

Στο συγκεκριμένο παιχνίδι είδαμε μετά από πολλά χρόνια έναν ΠΑΟΚ ποιοτικότερο του Ολυμπιακού. Έναν ΠΑΟΚ με ποδοσφαιριστές που δημιουργούν και δεν καταστρέφουν το παιχνίδι του αντιπάλου. Εναν ΠΑΟΚ που είχε το υλικό για να αλλάξει, με μία φάση, την εικόνα. Τι έλειπε; Τσαγανό, τσαμπουκάς, το ένστικτο επιβίωσης. Η δύναμη που χρειάζονται αυτά τα παιχνίδια.

Ο Ολυμπιακός κατέβηκε στο Καραϊσκάκη να παίξει ένα “τελικό”. Μπορεί να μην εντυπωσίασε με την εικόνα του, αλλά τη δεδομένη χρονική στιγμή επιζητά περισσότερο την ουσία από το θέαμα. Η ομάδα του Λεμονή έπαιξε τον αντίπαλο με τσαμπουκά και αυτοθυσία, χωρίς φανφάρες και υπερβολές.

Ακολούθησε ένα συγκεκριμένο πλάνο από το 25′ έως το 60′, αυτό του έφερε ένα γκολ -έστω κι αν αυτό είχε τη δόση της τύχης- και στη συνέχεια, όταν η κούραση έκανε την εμφάνισή της και οι “ερυθρόλευκοι” δεν μπορούσαν να συνεχίσουν στον ίδιο ρυθμό, έγινε σωστή διαχείριση.

Ο ΠΑΟΚ κυκλοφορούσε την μπάλα γύρω-γύρω από την περιοχή, κέρδισε πολλά φάουλ που θα μπορούσαν να φέρουν κάτι καλό, αλλά όπως λέμε στην καθομιλουμένη “πολύ κλο κλο κι από αυγό τίποτα”. Μπορεί ο Λουτσέσκου να τόνισε αμέσως μετά το ματς πως η ομάδα του ήταν καλύτερη και άξιζε κάτι διαφορετικό από το 1-0, η ποδοσφαιρική αλήθεια, όμως, λέει άλλα.

ΕΧΑΣΕ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ “ΤΕΛΙΚΟ”

Δεν παίζει ρόλο αν κυκλοφορείς σωστά την μπάλα κι αν δείχνεις ποιοτικότερος του αντιπάλου. Σε τέτοια παιχνίδια, που έχεις την ευκαιρία να “σκοτώσεις” τον αντίπαλο και να του δείξεις με εμφατικό τρόπο πως μπορείς εφέτος να τον κοντράρεις στα ίσια, χρειάζεται πάθος, ένταση και μάτια γυαλισμένα.

Ο ΠΑΟΚ έχασε το πρώτο μεγάλο παιχνίδι που κλήθηκε να δώσει την τρέχουσα σεζόν. Ακόμα είναι νωρίς, παραμένει σε τροχιά πρωταθλητισμού κι έχει χρόνο να καταλάβει πως στα επόμενα μεγάλα ματς που θα δώσει χρειάζεται διαφορετική αντιμετώπιση.

Ο Ολυμπιακός έπαιξε για πρώτη φορά εφέτος με τα λιγότερα δυνατά λάθη. Ένας εντυπωσιακός Σισέ ήταν όλη του η άμυνα, οι παίκτες ακολούθησαν τις εντολές του Λεμονή (όσο βαστούσαν τα πόδια) και το πάθος έδειξε το δρόμο για τη δύσκολη συνέχεια. Το θετικό για τους Πειραιώτες είναι πως έχουν το know how στη διαχείριση κρίσεων και μόνο η “καυτή” τους ανάσα μπορεί να αγχώσει τους αντιπάλους. Το αρνητικό είναι πως ακόμα χρειάζονται δουλειά και ο χρόνος δεν είναι με το μέρος τους όσο βρίσκονται στο κυνήγι.

Photo by: Andreas Papakonstantinou / Tourette Photography