Όπως έπρεπε: Το αληθινό θράσος του Ολυμπιακού
Ο θαρραλέος Ολυμπιακός, ο τρομερός Μποτία, η Μπαρτσελόνα που δεν περίμενε αυτό που θα συναντήσει, η ψυχολογική ώθηση που δίνει το αποτέλεσμα, ακόμα και αν αντιμετωπίζεται υπερβολικά, και το βαθμολογικό όφελος που κρατά ζωντανούς τους Πειραιώτες. Γράφει ο Σταύρος Καραΐνδρος.
Μόνο με “βαριά” ήττα, αυτές τις ασήκωτες που γράφουν “μαύρες” σελίδες, θα μπορούσε να καταλογίσει κάποιος κάτι στον Ολυμπιακό. Οτιδήποτε άλλο θα ήταν από “ευτυχώς που δεν πάθαμε και τίποτα” μέχρι επιτυχία. Οι Πειραιώτες έπεσαν κάπου στη μέση.
Μιλάμε για τον Ολυμπιακό που μόνο με τον ΠΑΟΚ δεν δέχθηκε γκολ στο γήπεδό του. Όποιος περνούσε από το φαληρικό στάδιο “έσταζε” τα δίχτυα. Αλλά, όχι. Ο Ολυμπιακός της Τρίτης κατέβηκε στο ματς κόντρα στο μεγαθήριο πρωτίστως να παίξει άμυνα και έπειτα να βγάλει ό,τι καλύτερο μπορούσε μπροστά.
Αυτό το “ό,τι καλύτερο μπροστά” πολλοί θα περίμεναν ότι θα γίνεται με βαθιές μπαλιές, κατέβασμα του Φορτούνη και σπάσιμο της μπάλας δεξιά ή αριστερά, σε όποιον είχε τις δυνάμεις να ακολουθήσει. Αμ δε. Οι Πειραιώτες είχαν θάρρος και ποδοσφαιρικό θράσος και στις φάσεις που τους δόθηκε η ευκαιρία έπαιξαν ποδόσφαιρο. Στρωτό, με αλλαγές της μπάλας, κίνηση από τους παίκτες και ξεμαρκαρίσματα για την ευκαιρία.
ΣΟΒΑΡΟΣ ΚΑΙ ΜΑΧΗΤΗΣ
Ήταν ουσιαστικά η πρώτη φορά στους εφετινούς ομίλους που οι “ερυθρόλευκοι” έβγαζαν μία συνοχή στις γραμμές τους και είχαν τη διάθεση να παίξουν ποδόσφαιρο, καλύπτοντας ταυτόχρονα τις αδυναμίες τους. Η Μπαρτσελόνα απείλησε, το έκανε αρκετές φορές, ειδικά μετά το 65′-70′ (λογικό, δεν μπορούσε να ακολουθήσει σε “κόκκινους” ρυθμούς ο πρωταθλητής), αλλά όσες φορές χρειάστηκε υπήρχε ο Προτό.
Πριν τον Προτό υπήρχε ο Μποτία που έκοβε και έραβε στην άμυνα, ίσως σε ένα από τα καλύτερα παιχνίδια του με την ερυθρόλευκη φανέλα. Υπήρχε και ο Ταχτσίδης που μπήκε στο τερέν με σαφή εντολή να ακολουθεί τον Μέσι παντού. Ακόμα και για κατούρημα, που λέει ο λόγος.
Μα πάνω απ’ όλα υπήρχε αυτή η πίστη και η προσήλωση που αποτυπωνόταν στα πρόσωπα των ποδοσφαιριστών της ελληνικής ομάδας. Τους έβλεπες ότι ήταν διατεθειμένοι να τα δώσουν όλα για όλα, ήθελαν να πάρουν ό,τι καλύτερο θα τους έδινε το παιχνίδι και να αποδείξουν, πρωτίστως στους εαυτούς τους, πόσο τους έχουν αδικήσει την τρέχουσα σεζόν.
Η ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ ΔΕΝ ΤΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕ
Η Μπαρτσελόνα ίσως να μην περίμενε τη δύναμη που θα έβγαζαν οι Πειραιώτες εξ ου και τα αρκετά λάθη της, παιδαριώδη για το επίπεδό της. Ίσως να μην περίμεναν και την εξαιρετική απόδοση του Κώστα Φορτούνη που κλήθηκε να παίξει τον πιο άχαρο ρόλο της καριέρας του. Ακόμα και ο Μέσι δεν περίμενε την ντρίμπλα που έφαγε από τον διεθνή μέσο εκεί γύρω στο 60′, όταν ο Ολυμπιακός έπαιρνε θάρρος να βγει μπροστά και να απειλήσει.
Δεν είναι πως έκανε τη σούπερ ντούπερ εμφάνιση ο Ολυμπιακός, δεν είναι ότι ήταν αλάνθαστος. Όλα αυτά έγιναν τηρουμένων των αναλογιών και της μεγέθυνσης που θα πάρουν από τον κόσμο και τον Τύπο. Δεν πειράζει, όμως, γιατί αυτές οι βραδιές είναι που δίνουν αυτοπεποίθηση για τη συνέχεια. Και η υπερβολή (δημοσιογραφική ή οπαδική) έχει τη σημασία της.
Να μην ξεχνάμε πως πέραν της ψυχολογικής ανάτασης που σου δίνει το μηδέν της Μπαρτσελόνα, υπάρχει και το βαθμολογικό κέρδος. Οι “ερυθρόλευκοι”… ψήλωσαν ένα πόντο και μαθηματικά παραμένουν ζωντανοί στο κυνήγι της τρίτης θέσης. Δύο νίκες χρειάζονται για να πετύχουν το θαύμα -έτσι όπως έχει εξελιχθεί η κατάσταση- και αν η αφετηρία της αγωνιστικής ανόδου ήταν το παιχνίδι της Τρίτης, τότε άπαντες έχουν κάθε δικαίωμα να πιστεύουν στους 6 πόντους.
ΥΓ: Από τη μία επίδειξη μαγκιάς των ανεγκέφαλων έξω από το γήπεδο με την επίθεση στους φιλάθλους της Μπαρτσελόνα και από την άλλη ένας νεαρός “βουτά” στον αγωνιστικό χώρο για να ακουμπήσει το ποδοσφαιρικό του ίνδαλμα. Αυτονόητο ποιο πρέπει να κρατήσουμε από τα δύο.