Ο ορισμός του πέναλτι, κυρία μου

Πάει, πέρασε η 4η αγωνιστική, την επόμενη έχουμε ντέρμπι, οι ομάδες δεν δείχνουν κάτι διαφορετικό, ο βαθμολογικός πίνακας πρωτοτυπεί σε σχέση με άλλες χρονιές και σιγά-σιγά μπαίνουμε στα καλά. ΑΕΚ-Ολυμπιακός την επόμενη αγωνιστική και όλη η εβδομάδα θα κυλήσει με Χάσι, διαιτησία και 50-50.

Ας δούμε, όμως, τα πράγματα λίγο πιο αναλυτικά.

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ

Ανήκει στην κατηγορία του "δεν είδαμε κάτι διαφορετικό". Μάλλον, για να το θέσουμε καλύτερα, το πράγμα χειροτερεύει. Οι ποδοσφαιριστές βγάζουν μία αγωνιστική ξενέρα και φαίνεται να έχουν στερέψει από πάθος και προσωπική στιγμή, το παιχνίδι του Ολυμπιακού συνεχίζει στον μονότονο ρυθμό και το -2 από την ΑΕΚ φέρνει ένα σχετικό άγχος λόγω του πρωτόγνωρου.

Αυτή η προσωπική στιγμή θα περίμενες να τη δείξουν παίκτες με προσωπικότητα, που μπορούν να κάνουν το κάτι παραπάνω. Από δαύτους έχει μπόλικους ο Ολυμπιακός, τους λεγόμενους game changers. Χάνονται, όμως, στο γενικότερο κλίμα της αμφισβήτησης που επικρατεί στο σύλλογο. Αμφισβήτηση για το αποτέλεσμα. Είναι από τις σπάνιες φορές που οι Πειραιώτες μπαίνουν στο χορτάρι στα θεωρητικά εύκολα παχνίδια -όπως αυτό του Σαββάτου με τον Αστέρα- και δεν βγάζουν τη σιγουριά του φαβορί, του νικητή.

Και αυτό δεν βοηθάει στη ροή του αγώνα, αφού αγωνιστικά δεν έχουν να δείξουν κάτι που να αφήνει αισιοδοξία για το μέλλον. Ο Ολυμπιακός είναι πάρα πολύ καλός στην κόντρα, όταν βρίσκει ανοιχτό γήπεδο, όταν έχει χώρους να βγάλει αντεπιθέσεις. Θυμηθείτε τα εκτός έδρας παιχνίδια με Παρτιζάν και Ριέκα. Από 'κει και πέρα το χάος. Καμία δημιουργία, καμία έμπνευση, παντελής έλλειψη φαντασίας.

Ο Χάσι έχει χάσει πολλά από τα "κανονάκια" του. Αντιμετωπίστηκε με καψυποψία από την πρώτη στιγμή που ανακοινώθηκε από τον Ολυμπιακό. Κέρδισε την εμπιστοσύνη αρκετών με τα αποτελέσματα στα προκριματικά του Champions League. Η συνέχεια, όμως, είναι προβληματική γιατί δεν κάνει κάτι για να αλλάξει την εικόνα. Δεν υπάρχει δείγμα βελτίωσης ή έστω αλλαγής αγωνιστικής σκέψης από τον ίδιο, με αποτέλεσμα να έχει απλωθεί βαριά η σκιά και να "παίζει το κεφάλι του" με την ΑΕΚ.

Ναι, δεν είναι υπερβολή για έναν προπονητή που έχει δώσει 8 επίσημα παιχνίδια σε Ελλάδα και Ευρώπη να "παίζει το κεφάλι του" από Σεπτέμβριο μήνα. Μιλάμε για την Ελλάδα και τον Ολυμπιακό. Το τονίσαμε και τις προάλλες μετά το ματς με την Σπόρτινγκ. Αυτή η ήττα πόνεσε. Οχι το αποτέλεσμα, αλλά η εμφάνιση. Εσβησε μονομιάς τη δίψα της επιστροφής, την προσμονή για το σεντόνι, τα όνειρα για κάτι καλό. Και ο κόσμος του Ολυμπιακού έχει μνήμη. Ενίοτε σκληρή μνήμη.

ΑΕΚ

Η ΑΕΚ πήγε στο Περιστέρι να παίξει με την Λαμία με σκοπό να βγάλει ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας. Να συνεχίσει την εικόνα που είχε με την Ριέκα. Το έκανε σε μεγάλο βαθμό. Η Λαμία δυσκόλεψε αφάνταστα τον Ολυμπιακό στο ίδιο γήπεδο και το έκανε με -σχετικά- ελκυστικό τρόπο. Οχι ταμπούρι πίσω. Είχε αντεπιθέσεις, είχε τις καλές στιγμές, είχε τις ευκαιρίες.

Η ΑΕΚ μπροστά τα πήγε καλά. Δημιούργησε τις προϋποθέσεις για γκολ, έπαιξε οργανωμένο ποδόσφαιρο και έδειξε για ακόμα μία φορά πως -τούτη τη στιγμή- είναι η μοναδική ομάδα του πρωταθλήματος που παίζει με πλάνο. Επιθέσεις με στρατηγική, αρκετές εμπνεύσεις από ποδοσφαιριστές που μπορούν να το κάνουν, αρκετά και τα σουτ όταν δίνεται η ευκαιρία. Οχι στο κουτουρού, όπως για παράδειγμα γίνεται στον Ολυμπιακό. Σουτ που το βγάζει η ροή του αγώνα, σουτ σε κενό χώρο, σουτ με μυαλό. Χωρίς βιασύνη και χωρίς το άγχος της επίθεσης που πρέπει να γίνει για να γίνει.

Ναι, κέρδισε με πέτσινο πέναλτι. Δεν είναι το θέμα αυτό. Η επανάληψη είναι αυτή που ορίζει τα γεγονότα. Αν γίνει ξανά στην ίδια ομάδα τότε φαίνεται πως τα... τρένα δεν χρειάζονται άλλες σφυρίχτρες και επέστρεψαν στα γήπεδα. Αν δεν γίνει ξανά, τότε μιλάμε για... 50-50 λαθών σε όλους. Δηλαδή, έχουμε κακούς διαιτητές και βοηθούς που μπορούν να τινάξουν στον αέρα το πρωτάθλημα.

Ρόλο παίζει και η αντιμετώπιση ενός πέτσινου πέναλτι. Αν τα ρίχνουμε στους... άλλους που έκαναν τα ίδια τόσα, τότε γίνεσαι ακριβώς το ίδιο. Αν δέχεσαι το λάθος και δηλώνεις ότι δεν θες να γίνεις σαν τους άλλους τότε αυτομάτως επιζητάς αυτό το περίφημο 50-50. Το δίκαιο 50-50. Θες, πράγματι, το καλό, θες να βλέπεις ένα καθαρό ποδόσφαιρο. Ανήκεις στη μειοψηφία; Θα δείξει.

ΠΑΟΚ

Ο ΠΑΟΚ είναι στην κατάσταση που πρέπει να κερδίζει για να κερδίσει χρόνο περιμένοντας να κερδίσει και τον κόσμο με το ποδόσφαιρο που θα παίξει. Ο Δικέφαλος δεν έχει την πολυτέλεια για άλλες γκέλες. Εχει χάσει τέσσερις χαζούς βαθμούς που θα τον είχαν σε άλλη θέση στη βαθμολογία, βλέπει ότι όταν στρώσει σαν ομάδα θα μπει στο μάτι των αντιπάλων, θα μπορεί να χτυπήσει το πρωτάθλημα. Στην πράξη, όχι στα λόγια.

Με τον Παναιτωλικό ήταν καλός. Δραστήριος και με διάθεση να μην τον κυριεύσει το άγχος. Εδειξε ότι δεν θα αγχωθεί εύκολα, έβγαλε μία ποδοσφαιρική ηρεμία παρά την πίεση του χρόνου και το 0-0 να πλανάται σαν μαύρο σύννεφο πάνω από την Τούμπα.

Οταν λυθούν τα πόδια των παικτών και όταν ο Λουτσέσκου βρει την αγωνιστική ταυτότητα με την οποία θα πορευθεί, θα δούμε άλλον ΠΑΟΚ. Παίκτες έχει, λύσεις έχει, ποιότητα έχει, το πιο πλήρες ρόστερ της ιστορίας του έχει. Προς το παρόν ό,τι λάθος έχει γίνει δεν φταίνε... οι άλλοι. Κι αυτό είναι μία πρόοδος ως προς την αντιμετώπιση των πραγμάτων.

ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ

Ο Παναθηναϊκός επικράτησε του Απόλλωνα, αλλά πραγματικά ποιος ασχολείται όταν τα εξωαγωνιστικά είναι αυτά που απασχολούν όλους στο "πράσινο στρατόπεδο"; Οκ, το μεσημέρι της Κυριακής, κάτω από τον καυτό αθηναϊκό ήλιο, ο Παναθηναϊκός ήταν υποφερτός. Επαιξε λίγο καλύτερα από τα προηγούμενα παιχνίδια και έβγαλε κάποια παραπάνω πράγματα απέναντι σε οργανωμένες άμυνες, όπως αυτή του Απόλλωνα.

Το είπε και ο ίδιος ο Ουζουνίδης, οι "πράσινοι" δεν είναι ούτε στο 30% των δυνατοτήτων τους. Μόνο που όταν σε έναν οργανισμό επικρατεί το μπάχαλο και ο γκρεμός είναι μπροστά, ο χρόνος πιέζει για το υπόλοιπο 70%. Ειδικά όταν οι αντίπαλοί σου έχουν το πλεονέκτημα του βαθμολογικού προβαδίσματος.

Στα εξωαγωνιστικά δεν θα ξεφύγουμε από τα τετριμμένα. Από αυτά που έχουν γραφτεί, από την κοινή λογική. Να βγει ο Γιάννης Αλαφούζος να μιλήσει. Να μάθουμε τι ακριβώς συμβαίνει στον Παναθηναϊκό, γιατί το χρέος εκτοξεύθηκε μέσα σε δύο χρόνια, γιατί δεν τα βρήκε με τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο και πόσο κοντά είναι το εφιαλτικό σενάριο της Γ' Εθνικής. Τόσο απλά. Τόσο ξεκάθαρα.

Ο κόσμος του τριφυλλιού αξίζει να μάθει την αλήθεια, αξίζει να μάθει αν το μέλλον είναι ζοφερό, πρέπει να μάθει αν για ακόμα μία φορά στην ιστορία του συλλόγου οι εγωισμοί μπαίνουν πάνω από την ομάδα.

Αυτή τη φορά, η σιωπή δεν είναι χρυσός, πρόεδρε.

ΥΓ: Είθισται να λέμε ότι το ελληνικό πρωτάθλημα το ορίζει η διαιτησία. Άρα, από το βράδυ της Κυριακής έχουμε πρωτάθλημα...

ΥΓ2: Η πρόθεση καθορίζεται από την ατιμωρησία. Αν υπάρχει συνέχεια σημαίνει ότι γράφεται νέα ιστορία. Οψόμεθα.