Ήρθαν οι ξένοι και μας παίρνουν τις δουλειές
Οι Έλληνες διαιτητές που δεν αντιδρούν στην απόφαση της ΕΠΟ, η Ομοσπονδία που επέλεξε έναν ρέφερι για "πόλεμο", το εύλογο ερώτημα για το επόμενο πρωτάθλημα, ο κόσμος που συμφωνεί και το ελληνικό ποδόσφαιρο που δέχεται πλήγμα εκ των έσω. Γράφει ο Σταύρος Καραΐνδρος.
Η είδηση πως η ΕΠΟ επέλεξε τη λύση ξένου διαιτητή στον τελικό κυπέλλου του Σαββάτου γνωστοποιήθηκε το μεσημέρι της Πέμπτης. Το απόγευμα της ίδιας μέρας βγήκε προς τα έξω η οργίλη αντίδραση των Ελλήνων διαιτητών, ο οποίοι θέλουν να βγάλουν ανακοίνωση. Είμαστε πρωί Παρασκευής και δεν έχει υπάρξει καμία επίσημη αντίδραση από την πλευρά των Ελλήνων ρέφερι.
Βάλτε στην άκρη την κουβέντα για το αν πρέπει ή δεν πρέπει να σφυρίξει ξένος διαιτητής τον τελικό. Το θέμα είναι τι κάνουν οι Ελληνες. Πως το αντιμετωπίζουν όλο αυτό. Πως δέχονται να “τους παίρνει τη δουλειά” ένας ξένος επειδή, ως φαίνεται, η ΕΠΟ δεν εμπιστεύεται το “εγχώριο προϊόν” και, παράλληλα, θέλει να φαίνεται καλή προς τους έξω.
Στις 12:00 βγήκε η είδηση για τον Μπορμπαλάν, στις 12:01 θα έπρεπε οι Ελληνες διαιτητές να βγάλουν ανακοίνωση αν θέλουν να προστατεύσουν τον κλάδο τους. Σχεδόν 24 ώρες μετά τι ακριβώς κάνουν και δεν αντιδρούν; Τι περιμένουν;
Άρα; Εκτός της ΕΠΟ που υποβαθμίζει το ίδιο της το προϊόν, φταίνε και οι ίδιοι που καταπίνουν αμάσητη την όποια προσβολή. Γιατί, τουλάχιστον με αυτά που μαθαίνουμε, θεωρούν προσβολή την απόφαση του Περέιρα. Ωραία. Και τι κάνουν γι’ αυτό; Τίποτα.
Παρατηρούν. Την πλειοψηφία του κόσμου που συμφωνεί με την απόφαση της ΕΠΟ για ξένο διαιτητή στην αναμέτρηση του Σαββάτου και τον Σιδηρόπουλο να παίρνει ένα 400άρι ευρώ για να κάνει τον τέταρτο την ώρα που για τον Ισπανό ρέφερι η ΕΠΟ “ξηλώθηκε” δίνοντάς του 6 χιλιάρικα. Ακόμα και σε αυτό ρηγμένοι.
Επί της ουσίας, άσχετα με το αν είναι σωστή ή λάθος η απόφαση, το μόνο που καταφέρνει η Ομοσπονδία είναι να ρίχνει λάδι στη φωτιά, να μεγαλώνει την καχυποψία του κόσμου και να δημιουργεί από τώρα τις… προϋποθέσεις για ένα “καυτό” πρωτάθλημα του χρόνου.
Με το φτωχό μου το μυαλό δημιουργείται το εξής ερώτημα: δηλαδή οι Ελληνες διαιτητές δεν κάνουν για έναν τελικό κυπέλλου, αλλά κάνουν για το πρωτάθλημα; ‘Η η ΚΕΔ αναμένεται το καλοκαίρι να προχωρήσει σε τεράστιες αλλαγές, με νέους πίνακες, ελπίζοντας σε ένα… καλύτερο αύριο.
Και για να το πάμε λίγο πιο πέρα το θέμα, επιλέγεις τη λύση του ξένου διαιτητή και φέρνεις έναν “κομάντο” για… αποστολή αυτοκτονίας; Γκουγκλάρετε τον Μπορμπαλάν και θα καταλάβετε. Ο διαιτητής της κόκκινης κάρτας, ο άνθρωπος που αναλαμβάνει τις δύσκολες αποστολές, αυτός που και οι συμπατριώτες του έχουν σοβαρά παράπονα για πολλά σφυρίγματά του.
Επιλέγεις, δηλαδή, έναν διαιτητή για “πόλεμο”. Για να “κόψει” το βήχα στους ποδοσφαιριστές, να στέλνει κόσμο στα αποδυτήρια αν χρειαστεί, να κρατήσει όρθιο ένα παιχνίδι που εδώ και αρκετό καιρό έχει ξεφύγει από τα όρια του ποδοσφαίρου.
Δεν υπήρχαν άλλοι; Με ποιες προϋποθέσεις επιλέχθηκε ο συγκεκριμένος ρέφερι; Ή μήπως τον επέβαλλαν;
Διαβάζω δεξιά κι αριστερά πως ο ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ δεν μπορούσαν να συμφωνήσουν για Ελληνα διαιτητή κοινής αποδοχής; Σώπα! Πότε, δηλαδή, ήταν η τελευταία φορά που δύο ομάδες συμφώνησαν για τον άνθρωπο που θα τους “σφυρίξει” στον τελικό για να γίνει τώρα; Ακόμα κι έτσι, αποτελεί δικαιολογία για την ΕΠΟ να πάει στη λύση του ξένου;
Είναι ξεκάθαρο πως η ΕΠΟ “θόλωσε”. Πιέστηκε, φοβήθηκε, ίσως να ήθελε να πετάξει από πάνω της την “καυτή” πατάτα. Προσπάθησε να μοιράσει το καρπούζι στη μέση, ή έτσι νόμιζε. Πήγε στη συγκεκριμένη λύση χωρίς να έχει σκεφτεί τα επακόλουθα αυτής. Το “δεδικασμένο”, όλα όσα θα ακολουθήσουν μέχρι την έναρξη του πρωταθλήματος. Κι επανερχόμαστε σε ένα από τα αρχικά ερωτήματα: Βάσει της λογικής της ΕΠΟ οι Ελληνες διαιτητές δεν κάνουν για έναν τελικό κυπέλλου αλλά κάνουν για το πρωτάθλημα;
Ας ελπίσουμε ότι στο επόμενο βιβλίο που θα γράψει ο Μπορμπαλάν να μην μας αφιερώσει κεφάλαιο. Να κυλήσει ομαλά το σαββατιάτικο παιχνίδι και να μιλάμε μόνο για ποδόσφαιρο. Κάτι που έχουμε ξεχάσει ή ακόμα κι όταν το θυμόμαστε κάποιοι εξωγενείς παράγοντες μας… επαναφέρουν στην τάξη.
Το ποδόσφαιρο δεν γύρισε τώρα 43 χρόνια πίσω. Εχει γυρίσει προ πολλού. Απλά ο Ισπανός θα είναι κι αυτός μία αναφορά για τους ιστορικούς του μέλλοντος.