Η ψυχή ήταν μέσα (στο γήπεδο)

Ο Ευαγγέλου είναι κακός διαιτητής. Τέλος. Δεν είναι το πέναλτι που δίνει υπέρ του Παναθηναϊκού (που δεν είναι) ούτε αυτό που δίνει στον Ολυμπιακό (το τράβηγμα ξεκινάει απ’ έξω), είναι η συνολική διαιτησία του. Είναι ο φόβος σε κάθε σφύριγμά του, είναι το σφύριγμα που δεν δίνει στο τράβηγμα του Δώνη στην περιοχή του Ολυμπιακού, είναι το γεγονός ότι προσπάθησε να ισοφαρίσει τα λάθη και λίγο έλειψε να τινάξει στον αέρα το ντέρμπι.

Γιατί δεν το τίναξε; Γιατί είναι από τις στιγμές εκείνες που οι φίλοι του Ολυμπιακού βάζουν πάνω από τη διαιτησία την εικόνα της ομάδας τους. Την κακή εικόνα της ομάδας τους.

ΕΧΑΣΕ ΜΕΓΑΛΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ Ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ

Κανονικά στον Παναθηναϊκό δεν θα έπρεπε να πανηγυρίζουν για το 1-1, αλλά να τραβούν τα μαλλιά τους που δεν νίκησαν αυτόν τον Ολυμπιακό. Και για να συνταχθεί σωστά η πρόταση, αυτός ο Παναθηναϊκός δεν νίκησε αυτόν τον Ολυμπιακό. Ειρωνεία ε;

Επίσης, κανονικά οι φίλοι του “τριφυλλιού” θα πρέπει να ευχαριστήσουν τους οργανωμένους του Ολυμπιακού που εκείνο το καλοκαίρι, του 2016, που οι Πειραιώτες συζητούσαν με τον Μαρίνο Ουζουνίδη, αυτοί αντέδρασαν λόγω του παναθηναϊκού παρελθόντος του. Και ο Ολυμπιακός έχασε μία μεγάλη ευκαιρία να πάρει έναν κανονικό προπονητή, ο οποίος θα έφτιαχνε μία κανονική ομάδα, η οποία το βράδυ της Κυριακής θα έβγαζε, τουλάχιστον, ψυχή.

Ο Παναθηναϊκός έβγαλε ψυχή. Τα πόδια του Ινσούα ήταν (οριακά) έξω, αλλά η ψυχή ήταν μέσα. Στο χορτάρι. Με πλάνο και ωριμότητα, χωρίς φόβο. Από τις λίγες φορές που οι “πράσινοι” πήγαν στο Καραϊσκάκη για να παίξουν ποδόσφαιρο και όχι να περιμένουν τον αντίπαλο για να χτυπήσουν στις αντεπιθέσεις. Με περισσότερα τρεξίματα, με καλύτερα στησίματα, με δική τους την πρώτη μεγάλη ευκαιρία του ντέρμπι.

ΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΗΘΕΛΕ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ;

Ο Ολυμπιακός κάτω του μετρίου. Άρχισε με λάθος, με την επιλογή του Γκαρθία να βάλει Οφόε πίσω από Ανσαριφάρντ και να αφήσει εκτός έναν εκ των Μάριν-Φορτούνη (βάσει εξέλιξης και τους δύο). Χωρίς το πάθος που χρειαζόταν γι’ αυτό το παιχνίδι. Γιατί, τουλάχιστον θεωρητικά, οι Πειραιώτες είχαν μεγαλύτερο κίνητρο, έπαιζαν τις τελευταίες ελπίδες τους για το πρωτάθλημα. Με τις δικαστικές αποφάσεις να εκκρεμούν ήθελαν τη νίκη για να παραμείνουν ζωντανοί.

Τι παρουσίασαν; Μία ευκαιρία στο 45′ (η μεγαλύτερη του πρώτου ημιχρόνου) και μία “άχρωμη” εμφάνιση απέναντι σε μία ομάδα που ήξερε τι ήθελε και πως να το πάρει. Απλά δεν είχε αυτό το κάτι παραπάνω για να το πάρει (έναν κανονικό επιθετικό και λίγη ποιότητα παραπάνω).

Στο δεύτερο ημίχρονο ο Ολυμπιακός έπαιξε καλύτερα την κόντρα, έβγαλε φάσεις από αυτή (η ευκαιρία του Μιραλάς στο 49′) και έμοιαζε πιο δυνατός σε σχέση με το πρώτο μέρος. Αυτή τη δύναμη δεν τη μετουσίωσε σε μία άνετη νίκη μετά το λάθος του Οικονόμου και το 1-0. Ο Παναθηναϊκός με παίκτη λιγότερο, με την ψυχολογία στα κάτω της, αλλά ο Ολυμπιακός δεν τον τελείωσε. Γιατί δεν μπορούσε, αλλά και γιατί οι “πράσινοι” δεν τον άφησαν.

ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΚΑΙ ΜΕ ΠΑΙΚΤΗ ΛΙΓΟΤΕΡΟ

Οι ισορροπίες δεν άλλαξαν παρά το 1-0 και το αριθμητικό πλεονέκτημα των γηπεδούχων. Ο Παναθηναϊκός έβγαλε μία απίστευτη ωριμότητα στο χορτάρι και συνέχισε να παίζει με υπομονή, πάνω από τα στάνταρ του, για να πάρει έστω την ισοπαλία. Έβγαλε φάσεις, πίεσε, έτρεξε, είχε αντοχές. Δεν ξέρω πώς θα γραφόταν η ιστορία, αν δεν κέρδιζε το πέναλτι στο τέλος, όπως κι αν ο Τζούρτζεβιτς σκόραρε στην ευκαιρία λίγο πριν από το πέναλτι. Το σενάριο, όμως, ήταν “πράσινο”.

Ο Παναθηναϊκός πήγε να παίξει στο Φάληρο για να πάρει ό,τι καλύτερο μπορεί και όχι να “κλέψει” αποτέλεσμα. Μετά από χρόνια.

Στον Ολυμπιακό έχασαν τις ελπίδες τους για πρωτάθλημα, αλλά το σημαντικότερο όλων είναι ότι έχασαν κάθε εμπιστοσύνη του κόσμου. Τα πολλά λάθη που έγιναν στη διάρκεια της σεζόν φάνηκαν στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό. Λάθη αγωνιστικά, λάθη (κυρίως) ψυχολογικά. Λάθη που έφεραν τους Πειραιώτες σε μία θέση αδυναμίας να κοντράρουν ΑΕΚ και ΠΑΟΚ στη διεκδίκηση του πρωταθλήματος.

ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΧΤΙΣΙΜΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ

Αν μείνουν στο πέναλτι που κέρδισε ο Παναθηναϊκός, χάνουν το δάσος. Ο Ολυμπιακός θέλει ανοικοδόμηση. Αποδοχή ευθυνών, καταγραφή των λαθών και δημιουργία μίας ομάδας που δεν θα έχει απλά καλούς ποδοσφαιριστές, αλλά και το know how. Αυτό έχει χάσει, πρωτίστως, ο πρωταθλητής Ελλάδας και μετά όλα τα άλλα.

Στον Παναθηναϊκό τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα. Έτσι όπως είναι η κατάσταση, το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό αντιμετωπίστηκε ως “τελικός”, χρειαζόταν ένα κίνητρο για να βγει μία καταστροφική χρονιά. Το ταμείο απ’ όσα άφησε το ματς του Φαλήρου είναι συν, αλλά θα επαναλάβω πως βάσει των όσων είδαμε, στον Παναθηναϊκό πρέπει να τραβούν τα μαλλιά τους που δεν κατάφεραν να φύγουν με διπλό απέναντι σε αυτόν τον Ολυμπιακό.

Οχι, το ντέρμπι δεν το έκρινε ο Ευαγγέλου. Το έκρινε το αγωνιστικό κομμάτι. Αυτή η διαφορά των δύο ομάδων, ο καλός και ο κακός, αυτός που έπαιξε και αυτός που δεν μπορούσε, θα πρέπει να ανησυχήσει τη διοίκηση του Ολυμπιακού. Η ξενέρα έχει μονάδα σύγκρισης και ο εφετινός Παναθηναϊκός έχει “σπάσει” όλα τα κοντέρ, αλλά στον Ολυμπιακό ο ξενερωμένος κόσμος δεν δίνει άλλοθι.

YΓ1: Αλήθεια, αν ο Βαγγέλης Μαρινάκης άρχιζε από τη Δευτέρα την ανοικοδόμηση του Ολυμπιακού, ποιον από το τωρινό ρόστερ θα κρατούσε; Η δυσκολία της απάντησης κρύβει και το μεγαλύτερο πρόβλημα των “ερυθρολεύκων”.

ΥΓ2: Ο Τζανδάρης μακράν ο καλύτερος των φιλοξενούμενων. Είχε τα περισσότερα τρεξίματα, δυσκόλεψε τον Ολυμπιακό στη δημιουργία από τον άξονα και ανέβασε τον Παναθηναϊκό με τις πρώτες πάσες από πίσω όταν έμεινε με 10 παίκτες.

ΥΓ3: Αντίθετα, σε ακόμη ένα κρίσιμο παιχνίδι ο Μιραλάς εξαφανισμένος. Σαν να τον βαραίνει η ανάγκη να αποδείξει ότι αποτέλεσε τη μεγαλύτερη χειμερινή μεταγραφή στο πρωτάθλημα.

ΥΓ4: Μία κουβέντα για τον Αστέρα Τρίπολης. Έπαιξε στα ίσα τους μεγάλους, τους έκανε ζημιά, νίκησε τον ΠΑΟΚ (δεν έχασε ο ΠΑΟΚ), στάθηκε στο ύψος της, έδιωξε κάθε σκιά που αφήνουν οι συνομωσιολόγοι. Μπράβο όχι μόνο για τον αγωνιστικό χαρακτήρα, μπράβο και για τη στάση του υπεύθυνου επικοινωνίας της αρκαδικής ΠΑΕ στη συνέντευξη Τύπου. Νέτα σκέτα.